Er is dus een meisje waar ik vroeger (4 jaar geleden) een relatie mee had.
Dat was niet zomaar wat, we waren al een jaar of zeven vrienden.
Ze is heel plotseling bij me weggegaan en sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken. Ik heb haar niets gedaan, geen reden gegeven om op zo'n dramatische manier weg te gaan.
Wel een paar keer een brief geschreven of geprobeerd te bellen de afgelopen jaren, maar zodra ik mijn naam zeg, gooit ze de hoorn erop.
Ik heb niets kunnen vragen, uitpraten, vergeven, oplossen, of wat dan ook. Daar heb ik heel veel door geleden.
Het enige wat ik sindsdien aan "contact" met haar heb gehad, zijn twee keer dat ik via via iets over haar hoorde en verder kan ik alleen aan het telefoonboek zien waar ze woont en via google iets zien over hoe het met haar studie gaat. Voel me zo een halve stalker, maar wat moet je anders?
Het is helaas niet zo simpel als "maar dan zet je haar toch gewoon uit je hoofd?"
Daarvoor is er teveel gebeurd..
Ik zou er alles voor over hebben als ik ook maar iets tegen haar kon zeggen.
Jezelf onbereikbaar maken is wel het allerergste wat iemand een ander aan kan doen.
Scheld dan iemand de huid vol, maar zomaar weglopen zonder iets te zeggen, dat is te erg.
[Dit bericht is gewijzigd door Jabberwockie op 07-01-2003 16:42]
quote:Klote voor je man, klinkt misschien hard maar k'denk dat ze nix meer met je te maken wil hebben, watvoor reden het ook is. Toch kut hoor...
Op dinsdag 7 januari 2003 16:37 schreef Jabberwockie het volgende:
Wat kan het afschuwelijk zijn als iemand onbereikbaar is.Er is dus een meisje waar ik vroeger (4 jaar geleden) een relatie mee had.
Dat was niet zomaar wat, we waren al een jaar of zeven vrienden.
Ze is heel plotseling bij me weggegaan en sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken. Ik heb haar niets gedaan of een reden te geven om op zo'n dramatische manier weg te gaan.
Wel een paar keer een brief geschreven of geprobeerd te bellen de afgelopen jaren, maar zodra ik mijn naam zeg, gooit ze de hoorn erop.
Ik heb niets kunnen vragen, uitpraten, vergeven, oplossen, of wat dan ook. Daar heb ik heel veel door geleden.Het enige wat ik sindsdien aan "contact" met haar heb gehad, zijn twee keer dat ik via via iets over haar hoorde en verder kan ik alleen aan het telefoonboek zien waar ze woont en via google iets zien over hoe het met haar studie gaat. Voel me zo een halve stalker, maar wat moet je anders?
Het is helaas niet zo simpel als "maar dan zet je haar toch gewoon uit je hoofd?"
Daarvoor is er teveel gebeurd..Ik zou er alles voor over hebben als ik ook maar iets tegen haar kon zeggen.
Jezelf onbereikbaar maken is wel het allerergste wat iemand een ander aan kan doen.
Scheld dan iemand de huid vol, maar zomaar weglopen zonder iets te zeggen, dat is te erg.
Nu heb je je misschien onnodig rot gevoeld de afgelopen jaren..
probeer dit in een brief te verwoorden, of heb je dat al gedaan?
Bij mij is het ook zo'n vier jaar geleden, hij stapte gewoon mijn leven uit met de zin : "Ik heb geen behoefte meer aan jou". En dat nadat we jaren alles hadden gedeeld, hij was mijn soulmate, de laatste van wie ik zoiets had verwacht. Ik snapte er niks van, wilde uitleg, maar die kwam er niet. Hij heeft sindsdien nooit meer een woord tegen me gezegd, ook al wonen we bij elkaar in de buurt en kom ik hem soms nog wel eens tegen..
Via via heb ik gehoord dat hij problemen had, met zichzelf vooral.. Maar terwijl hij daarmee altijd bij mij kwam vroeger koos hij er nu plots voor om zich in stilzwijgen te hullen en gewoon te "verdwijnen" zonder uitleg. 
Het doet verschrikkelijk veel pijn, maar je moet verder. Ik heb mezelf jaren proberen te sussen met de gedachte dat iets nooit helemaal kan stoppen als de basis zo goed was ... Maar na vier jaar van hopen en denken en twijfelen begin ik beetje bij beetje te beseffen dat het misschien geen kans meer waard is.
Heel erg veel sterkte!
Heb een half jaar iets gehad met een hele leuke vent. Was laatste paar weken wel supergestresst van zijn werk en beetje depri af en toe, maar tussen ons was alles oké (dacht ik...). Laatste keer dat ik hem gezien heb was een maand geleden, toen sliepen we nog bij elkaar. Daarna nog een mail gekregen dat de 'shit hem teveel werd' en dat hij spijt had dat hij mij in zijn val had meegenomen.
Daarna niets meer gehoord... dus al drie weken niet. Mobiel staat uit. Gewone foon neemt hij niet op. Woont te ver weg om af en toe even te gaan kijken... Maak me belachelijk veel zorgen (maar dat heb ik al vaker gedaan om hem en toen was er niets aan de hand) en aan de andere kant ben ik HEEL boos dat hij me dit aandoet.
Onbereikbaar zijn sucks...
*schopje onder je kont geeft
Wil je het contact verbreken , wees dan wel zo eerlijk om degeen recht in de ogen te kijken in plaats van dat laffe gedoe .
Als ik met iemand geen contact meer wil dan geef ik dat aan en dan geef ik ook aan waarom .
On topic :maar na vier jaar denk ik dat echt wel tijd is om door te gaan. Er is zoiets als genoeg is genoeg.
quote:Ik weet precies wat je bedoelt. Maar je maakt je zorgen om zo iemand, je hebt nog zoveel vragen (ik tenminste), je verwacht het fatsoen van iemand dat iemand het normaal afsluit. En niet ineens spoorloos uit je leven verdwijnt.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:54 schreef Stonehead het volgende:
Diepe zucht. Voor mij ook heel herkenbaar. In mijn geval gaat het om iemand die een enorme muur om zich heengebouwd heeft en me nu overal negeert en ontwijkt, en ondanks dat hij het niet tegen me wil toegeven, lijden we er allebei onder. Als je ooit echt iets om zo iemand gegeven hebt, is dat heel pijnlijk. Ik zie al een jaar geen hartelijkheid, geen initiatief terug, mooie herinneringen worden bittere en het verpest een hoop lol die je echte vrienden wel waard zijn. Het enige wat ik je kan adviseren (maar wat mij ook niet helpt) is je te realiseren dat de andere partij alleen maar aan zichzelf denkt. Het heeft geen zin om mensen te geven die het niet waard willen zijn. Ik ben te optimistisch voor zulke waarheden, en daarom blijft het pijn doen.
En het klopt... mensen zeggen tegen mij ook ´hij is egoïstisch, hij verdient het niet dat je je zorgen maakt, je wordt in de maling genomen´. Maar tóch (en dat is misschien wat jij met ´te optimistisch voor dit soort waarheden bedoelt?) blijf ik geloven in zijn goedheid, blijf ik denken dat hij hier op de één of andere manier niets aan kan doen, dat hij geen contact DURFT op te nemen... ALLES om maar niet te hoeven denken dat het echt een klootzak is.
quote:Dat is wel eerlijk, vergis je niet, de kans is namelijk net zo groot dat hij er echt even niets aan kan doen. Dat is ook egoistisch maar mensen zijn nu eenmaal soms egoistisch omdat ze gewoonweg geen keuze hebben. De "slachtoffers" hebben daar helemaal niets aan maar ja....
Op dinsdag 7 januari 2003 23:05 schreef Loesje29 het volgende:
En het klopt... mensen zeggen tegen mij ook ´hij is egoïstisch, hij verdient het niet dat je je zorgen maakt, je wordt in de maling genomen´. Maar tóch (en dat is misschien wat jij met ´te optimistisch voor dit soort waarheden bedoelt?) blijf ik geloven in zijn goedheid, blijf ik denken dat hij hier op de één of andere manier niets aan kan doen, dat hij geen contact DURFT op te nemen... ALLES om maar niet te hoeven denken dat het echt een klootzak is.
Ik wens jou in elk geval veel sterkte. Wat het beste werkt om het te vergeten is op iemand verliefd te worden, maar dat gaat nu eenmaal niet op bestelling
Ik doe ook heel erg mijn best hoor, leuke dingen doen, afleiding zoeken. Maar zó vaak nog een zwak moment dat ik toch zijn nummer maar weer draai en even de stem op het antwoordapparaat beluister (inspreken doe ik niet meer, dat is na al die keren toch nutteloos).
Thoth, jij vindt dus duidelijk aan je reactie te merken dat ik misschien toch in zijn goede kanten moet geloven... Denk jij echt dat er na drie weken (zoveel tijd is er nu na het laatste mailtje verstreken, waarin stond dat hij ´rock bottom´ was) straks misschien weer een teken van leven komt? Ik hoop het zo....
Mensen kunnen dus echt zo in de put zitten dat niets of niemand ze meer kan schelen?
Sorrie, ik guess ook maar wat... ik zoek alleen redenen, no offend.
quote:Beetje on topic / off topic
Op woensdag 8 januari 2003 00:07 schreef Loesje29 het volgende:
Thoth, jij vindt dus duidelijk aan je reactie te merken dat ik misschien toch in zijn goede kanten moet geloven... Denk jij echt dat er na drie weken (zoveel tijd is er nu na het laatste mailtje verstreken, waarin stond dat hij ´rock bottom´ was) straks misschien weer een teken van leven komt? Ik hoop het zo....Mensen kunnen dus echt zo in de put zitten dat niets of niemand ze meer kan schelen?
Ik spreek uit ervaring 
Ja, mensen kunnen zo erg met zichzelf bezig zijn dat ze er niet eens bij stilstaan wat ze een ander eigenlijk aandoen. We zijn allemaal in eerste instantie egoistisch en dan bedoel ik niet de negatieve vorm maar gewoon het instinct om eerst voor jezelf op te komen en dan pas aan een ander te denken. Soms komt dat egoisme voort uit echt onvermogen jezelf in de positie van een ander in te leven (en dat lijkt het in de situatie van de topicstarter een beetje het geval te zijn) Soms omdat je gewoon niet anders kan omdat je volledig in jezelf op aan het gaan bent.
Ach we neigen altijd naar het worst case scenario. Het scenario waarin wij aan het kortste einde trekken en als we geen antwoorden krijgen dan verzinnen we wel antwoorden en op de één of andere griezelige manier kiezen we antwoorden die een negatief effect op ons hebben.
Ik weet niet wat er in jou geval aan de hand is maar de reden dat ik de positieve invalshoek even onder de aandacht breng is omdat ik het op prijs stelde dat een vriend me niet heeft laten vallen toen ik hem wel liet vallen. Hij deed nog wel iets anders en dat is wel heel belangrijk: hij heeft niet meer geprobeerd contact met me te zoeken totdat ik weer contact met hem zocht. Wanneer ik er klaar voor was en zo niet.....nou sorry dan maar dan niet: mijn probleem, niet het zijne (ik citeer)
Ik meen me een topic met een quote te herinneren over liefde en hoe iemand los moet kunnen laten.....? 
quote:Auw.... how true.....
Op woensdag 8 januari 2003 00:25 schreef thoth het volgende:[..]
Ik meen me een topic met een quote te herinneren over liefde en hoe iemand los moet kunnen laten.....?
Misschien kan je me dan nog een advies geven... In de laatste weken heb ik wel berichtjes gestuurd, antwoordapparaat ingesproken etc. Beetje wisselend, de ene keer boos, de andere keer verdrietig, de andere keer bang. Precies hoe ik me voelde.
Het laatste bericht dat ik heb ingesproken heb ik iets gezegd als ´ondanks alles wat er gebeurd is hoop ik oprecht dat het goed met je gaat´.
Nu dat je me bovenstaande zo goed hebt uitgelegd, over jouw situatie, en me nog even met mijn neus op de (zó ware 
) feiten hebt gedrukt m.b.t. die spreuk over loslaten...
Denk je dat het een goed idee is dat ik van de week nog een keer iets doe (e-mail... antwoordapparaat...) waarin ik dat zeg wat je net aanraadde? Dus iets als ´ik zal je met rust laten, ik hoop dat je zelf ook rust vindt... en ik wacht tot je er zelf aan toe bent contact met me op te nemen, intussen sterkte?´.
(Wat jij zei is dus ook precies waar ik zo bang voor ben he... iedereen om me heen roept ´dumpen die handel´, zelfs zijn eigen moeder... Hij heeft je gebruikt, hij is een egoïst. Als hij ook maar IETS om je geeft had hij contact opgenomen´. Soms denk ik dat hij me intussen keihard zit uit te lachen met zijn vrienden. Dat soort dingen. Maar ben zo bang dat hij nu juist iemand nodig heeft die hem niet laat vallen...) Wordt echt heen en weer geslingerd.
quote:Ja.
Op woensdag 8 januari 2003 00:46 schreef Loesje29 het volgende:
Denk je dat het een goed idee is dat ik van de week nog een keer iets doe (e-mail... antwoordapparaat...) waarin ik dat zeg wat je net aanraadde? Dus iets als ´ik zal je met rust laten, ik hoop dat je zelf ook rust vindt... en ik wacht tot je er zelf aan toe bent contact met me op te nemen, intussen sterkte?´.
Maar ik zou niet wachten (en dat dus ook niet zeggen).
Jij kent hem beter dan je vrienden, je moeder, dan ik en dus al zou iemand redelijkerwijs een inschatting kunnen maken van wat er met hem aan de hand is dan zal jij waarschijnlijk de enige zijn die in de buurt van een juiste inschatting zou kunnen komen.
Als hij met zijn vrienden grote lol zit te hebben om hoe hij jouw behandeld heeft dan is de relatie sowieso voorbij. Als jij nog even inspreekt: "het is voorbij." dan draagt dat alleen maar bij aan de feestvreugde. Als hij om andere redenen nooit meer contact opneemt dan is de relatie ook voorbij of jij hem nou hardop dumpt of niet. Maar als hij echt zo in de knoop zit en hij komt er wel weer bovenop en je hebt hem de deur gewezen, hoe zou je je dan voelen?
Verbrand de laatste brug niet, voor nu, laat hem weten dat je er voor hem bent maar laat hem gaan en probeer je eigen leven weer op te pakken want dat is het allerbelangrijkste. Je kunt je leven niet op pauze zetten voor iemand anders; daarmee doe je jezelf tekort.
quote:Dit is met na-kennis geschreven. Ik heb vakkundig een aantal vrienden voor een jaar links laten liggen en pas daarna heb ik zelf weer contact gezocht. Hij vertelde me later pas wat ik hier citeerde, ik wist dat niet maar ik had het één en ander goed te maken en dat was uiteindelijk de reden dat ik contact met hem opnam
Op woensdag 8 januari 2003 00:51 schreef Stonehead het volgende:
thoth: over dat laatste van jou: als je dat van elkaar weet, geeft zoiets rust ja. Maar in de situatie van de topicstarter weet je niets en ben je als "slachtoffer" gewoon machteloos. In mijn situatie zit ik klem - ik hoorde gisternacht voor het eerst dat degene met wie ik een probleem heb juist bang is dat ik hem snel vergeef en me weer als een vriend opstel (?). Sterker nog, hij verwacht van me dat ik me afstandelijk gedraag voordat hij weer initiatief neemt. Zelfs als ik hem vraag hoe het ermee gaat ziet-ie dat als toenadering zoeken..
Het lijkt ergens wel een beetje op jouw verhaal (maar dan van de andere kant gezien). Maar je hebt wel gelijk; het is een machteloze situatie waarin je verzeilt raakt en de enige zinnige (en moeilijke) oplossing is afstand nemen en jezelf geen rare dingen wijsmaken (zoals zelf redenen bedenken waarom het fout is gegaan bijvoorbeeld).
quote:Na zo lang samen, vind ik dat je recht hebt op een rede.
Op woensdag 8 januari 2003 01:49 schreef ilona-scuderia het volgende:
Mensen maken keuzes en die moet je respecteren !
quote:Tuurlijk heb je dat!
Op woensdag 8 januari 2003 09:04 schreef EggsTC het volgende:[..]
Na zo lang samen, vind ik dat je recht hebt op een rede.
Vind het vreemd, zou het ook absoluut niet voor kunnen stellen dat iemand dat bij mij doet, lijkt me de allerergste pijn die je kunt hebben... 
Echt extreem laf van die persoon, zou het niet eens durven... Damnz..
Aan de andere kant, hij/zij is LAF, dus je niet waard
quote:Zou het niet kunnen dat dit gebeurde door 1 of andere roddel over dat jij vreemd bent gegaan ofzo, maar dan nog had hij dat wel mogen vertellen. een uitleg geven kan nooit kwaad, dan komt er misschien duidelijke opheldering en kun jij ook makkelijker verder.
Op dinsdag 7 januari 2003 16:45 schreef annabegins het volgende:
Ik ken het gevoel maar al te goedBij mij is het ook zo'n vier jaar geleden, hij stapte gewoon mijn leven uit met de zin : "Ik heb geen behoefte meer aan jou". En dat nadat we jaren alles hadden gedeeld, hij was mijn soulmate, de laatste van wie ik zoiets had verwacht. Ik snapte er niks van, wilde uitleg, maar die kwam er niet. Hij heeft sindsdien nooit meer een woord tegen me gezegd, ook al wonen we bij elkaar in de buurt en kom ik hem soms nog wel eens tegen..
Via via heb ik gehoord dat hij problemen had, met zichzelf vooral.. Maar terwijl hij daarmee altijd bij mij kwam vroeger koos hij er nu plots voor om zich in stilzwijgen te hullen en gewoon te "verdwijnen" zonder uitleg.Het doet verschrikkelijk veel pijn, maar je moet verder. Ik heb mezelf jaren proberen te sussen met de gedachte dat iets nooit helemaal kan stoppen als de basis zo goed was ... Maar na vier jaar van hopen en denken en twijfelen begin ik beetje bij beetje te beseffen dat het misschien geen kans meer waard is.
Heel erg veel sterkte!
Als jij er zoveel moeite voor zou doen en zij je helemaal negeert verdien je echt iets beters. Je hebt er alles aan gedaan en als dat niet genoeg is moet je het gewoon proberen uit je hoofd te zetten. Weet dat dit een beetje makkelijk praten is, maar je kan nu eenmaal niet door blijven gaan met je rot voelen terwijl jíj er alles aan doet.
Maar puur het feit dat je geen antwoorden hebt, dat je geen FLAUW benul hebt waar diegene nu is, of het goed met hem/haar gaat, dat maakt het zo ´eng´ om in je hoofd echt afscheid te nemen.
Want wat... als diegene je straks juist zo hard nodig heeft... Dat is mijn angst tenminste zoals jullie inmiddels weten. In ons geval hebben wij elkaar meerdere malen beloofd om eerlijk tegen elkaar te zeggen als we niet meer bij elkaar wilden zijn. En juist door het feit dat hij dat niet gezegd heeft... hmz... nou ja, je weet wel.
quote:Ik hoop dat dat gevoel aanhoudt.
Op woensdag 8 januari 2003 01:45 schreef Stonehead het volgende:
thoth, erg bedankt voor je reacties. Net zo min als ik het probleem van me kan afzetten, kan ik me voorstellen dat ik en hij ooit weer vrienden worden, maar ja. Misschien valse hoop dat de stilte niet voor eeuwig is, maar je tekst geeft me wat rust, zeker na gisternacht. Kun je trouwens uitleggen waarom jij destijds rust nodig had, of is dat te persoonlijk?
Mijn afzondering was puur gericht op overleven. Dramatisch maar waar. Mijn moeder is haar leven lang depressief geweest (ingewikkeldere diagnoses kwamen pas later en te laat) en heeft die depressie geprobeerd weg te drinken en kwam daarna, vakkundig door de hulpverlening en een grote verscheidenheid aan medicijnen, in een soort van constante psychose terecht zonder ooit opgenomen te worden. Ik ben thuisgebleven om haar te helpen maar ook om haar tegen zichzelf te beschermen terwijl mijn vader probeerde het gezin bij bankroet uit de buurt te houden.
Dat zijn extreme omstandigheden en mijn vrienden waren wel op de hoogte maar konden verder niets voor me doen. Erover praten was geen optie omdat er niets te zeggen was.....vond ik. Ookal zouden ze zich iets voor kunnen stellen bij wat ik doormaakte, ze zouden het nooit echt kunnen doorgronden en dus vond ik dat we niet op één lijn aan het leven waren en ben ik me gaan afzonderen.
Ik weet nu niet of het een juiste beslissing was maar op dat moment was ik ervan overtuigd dat het de juiste beslissing was en dat is nou net iets wat je niet uitgelegd krijgt want mensen die aan het ontvangende einde van een dergelijke behandeling staan kunnen zich dat niet of nauwelijks voorstellen en sommige dingen zijn ook gewoon niet over te brengen, dat vergeten we soms weleens.
Ik weet niet en hoef niet per se te weten hoe het is afgelopen, maar ik hoop het beste voor je, en als ik het zo lees heb je je vrienden terug.
Ben er zojuist achter gekomen (na wekenlang zorgen maken), dat er nog een meisje is dat zich zo´n zorgen om hem maakt... En van haar hoorde ik dat hij nu op vakantie is..
Damn. Klootzak. Ik kan hem wel wat aandoen nu. Hoe kan iemand ZO gemeen zijn....
quote:Kennelijk schaart deze persoon zich dus ook bij die groep die het normaal vindt om iemand in de steek te laten zonder opgaaf van reden. Eigenlijk baal ik er wel een beetje enorm van maar dat is deels ook om egoistische redenen omdat ik hem wel het voordeel van de twijfel wilde gunnen. Een overgroot deel is overigens teleurstelling omdat het gewoon een rotstreek is om iemand zo te behandelen.
Op zaterdag 11 januari 2003 20:57 schreef Loesje29 het volgende:
Ben er zojuist achter gekomen (na wekenlang zorgen maken), dat er nog een meisje is dat zich zo´n zorgen om hem maakt... En van haar hoorde ik dat hij nu op vakantie is..Damn. Klootzak. Ik kan hem wel wat aandoen nu. Hoe kan iemand ZO gemeen zijn....
Het is vervelend om zo met je neus op de feiten gedrukt te worden. Ik weet niet wat de rol van dat andere meisje in het hele verhaal is maar ik denk dat het tijd is om iemand heel hard te gaan vergeten. Nadat je uitgeraast bent natuurlijk. Je moet even heerlijk hard uitrazen.
quote:Haar rol weet ik ook niet precies. Weet alleen dat ze heeft gezegd dat ze ineens niets meer van hem hoorde en zich zorgen maakte of er misschien iets gebeurd was met hem. Verder had ze zoiets van ´ik heb jou nooit iets aangedaan, je hebt me altijd laten geloven dat je nooit deze gevoelens voor iemand anders hebt gehad, dus waar verdien ik dit aan dat je me nu zo behandelt´.
Op zaterdag 11 januari 2003 21:41 schreef thoth het volgende:[..]
Kennelijk schaart deze persoon zich dus ook bij die groep die het normaal vindt om iemand in de steek te laten zonder opgaaf van reden. Eigenlijk baal ik er wel een beetje enorm van maar dat is deels ook om egoistische redenen omdat ik hem wel het voordeel van de twijfel wilde gunnen. Een overgroot deel is overigens teleurstelling omdat het gewoon een rotstreek is om iemand zo te behandelen.
Het is vervelend om zo met je neus op de feiten gedrukt te worden. Ik weet niet wat de rol van dat andere meisje in het hele verhaal is maar ik denk dat het tijd is om iemand heel hard te gaan vergeten. Nadat je uitgeraast bent natuurlijk. Je moet even heerlijk hard uitrazen.
EXACT hetzelfde als ik me voelde dus. Hij deed me (en ik ben écht geen naïef truusje!) geloven of ik de liefde van zijn leven was, paar maanden lang. Hij was ´belachelijk verliefd´ op me.
En wat me echt gewoon misselijk maakt (letterlijk, voel me echt niet lekker nu) is als ik denk aan de laatste e-mail die ik kreeg. Dingen als ´ik heb wel vaker shit gehad en vaker in een dal gezeten, maar het ergste vind ik nog dat ik jou heb meegenomen in mijn val. Je bent de leukste en eerlijkste vrouw die ik ooit heb ontmoet en alles wat ik tegen je heb gezegd meende ik, ook al heb je daar nu niets aan´. En verder dat hij me nog zijn verhaal wilde doen. Nooit meer wat gehoord.
Ik vind het echt ZIEK dat je wéét dat iemand zich belachelijke zorgen om je maakt en diegene zo in onzekerheid laat. Dump iemand dan desnoods keihard, dan weet je waar je aan toe bent. Er liggen ook nog spullen van mij bij hem.... Wat doe ik daarmee??
quote:Ja, goed idee huh?!
Op zaterdag 11 januari 2003 22:32 schreef Loesje29 het volgende:
Oh ja, en lieve lieve Thoth... weet je wat ik nog het verdrietigste vind... dat ik hem die mail van de week heb gestuurd.... Ik had nu gewild dat ik hem een gigantische trap na had gegeven. Ik geloofde écht dat niemand zo iets gemeens kon doen. Damn.
Dit is het moment waarop je dingen moet gaan zeggen als het gaat wel weer over, tijd heelt alle wonden, komt allemaal weer goed en ookal is het zo, daar heb je niet zoveel aan. Misschien helpt het idee dat hij iemand als jij niet verdient? Ook niet? Komt hopelijk wel als de woede en dat zieke gevoel in je maag een beetje wegtrekt.
Dit zal je misschien niet kunnen waarderen maar je hebt je, gezien de situatie, in ieder geval als een echte vriendin opgesteld. Twijfel daar nooit aan. Ook niet nu blijkt dat hij niet echt een vriend was. Natrappen kan altijd nog als je dat echt zou willen en als je denkt dat het je goed zal doen. Persoonlijk denk ik dat je daarmee alleen een oppervlakkige behoefte bevredigd maar ja, het lucht natuurlijk wel op.
Te vaak doet het pijn om het juiste te doen, een echte vriend(in) te zijn of oprecht van iemand te houden maar dat zegt wel heel veel over jou en maakt jou een beter persoon juist omdat je dat kan doen. Om maar eens met een lekker cliche af te sluiten: als hij dat niet in heeft kunnen zien of in staat zich ook zo volwassen op te stellen dan is hij je liefde en je pijn niet waard.
Aan de ene kant heb ik zoiets van ´stik er in of wordt er gelukkig mee met mijn spullen´... aan de andere kant zoiets van ´verdomme, mijn eigenwaarde en geloof in andere mensen heeft hij afgepakt, dan in ieder geval mijn spulletjes terug´. Of moet ik hem dat ook maar laten hebben? (Gaat niet om dingen die ik hem gegeven heb hoor, laat hij alsjeblieft alles houden, gaat meer om persoonlijke dingetjes die waarde voor mij hebben die daar nog liggen).
quote:Wat voor antwoord had je in gedachten toen je nog niet zeker wist dat hij je met opzet in de kou had laten staan? Of was het eigenlijk nog geen vraag omdat je hoopte (en rekening hield met de mogelijkheid) dat hij weer contact op zou nemen?
Op zondag 12 januari 2003 02:04 schreef Loesje29 het volgende:
En het (nu misschien niet echt belangrijke maar toch praktische) vraagje... wat doe ik met het feit dat er nog spullen van me bij hem liggen, die ik eigenlijk toch wel terug wil?
Ik hoop dat je je realiseert dat hij niets van je afgenomen heeft. Niet je zelfwaarde en niet je geloof in mensen want dat zijn nou net de zaken die hij niet in zijn bezit heeft. Die zijn en blijven van jou. Als het mogelijk is zou ik de spullen die hij wél heeft terug gaan halen. Dat geeft je misschien ook de mogelijkheid om dit hoofdstuk persoonlijk af te sluiten. (maar mijn laatste advies was ook zo´n daverend succes dus erh, denk er goed over na )
Je hebt gelijk als je zegt dat het misschien niet belangrijk is maar je vindt het wel belangrijk genoeg om nu op te merken dus is het waarschijnlijk ook belangrijk voor je.
quote:Zie topic-titel... onbereikbaar...
Op zondag 12 januari 2003 02:22 schreef dfr0st het volgende:
ophalen die dingen!
Ik woon niet bepaald om de hoek, toch wel half uur met de auto. Hij is telefonisch niet te bereiken en heel vaak de deur uit. Als het goed is nu op vakantie. Dus dan moet ik maar binnenkort avond aan avond een uur in totaal gaan rijden om te hopen dat hij thuis is?
Shit... weet echt niet hoe ik dit ga oplossen... Denk dat ik maar 
moet zeggen tegen mijn spulletjes, maar dan met een iets minder blij gezicht als de smiley.
Wat zouden jullie doen met spullen die er nog liggen? (Lees boven)
Kan toch moeilijk de politie bellen... en toch wil ik het graag terug.
quote:Het via een kennis of familielid van hem spelen? Je kan toch vertellen dat je hem niet meer kan bereiken maar wel graag je spullen terug zou hebben en of ze weten hoe je hem kan bereiken.
Op vrijdag 17 januari 2003 11:29 schreef Loesje29 het volgende:
*klein schopje*Wat zouden jullie doen met spullen die er nog liggen? (Lees boven)
Kan toch moeilijk de politie bellen... en toch wil ik het graag terug.
quote:Opbellen..................niet je naam zeggen................keihard SMERIG KUTWIJF roepen..ophangen.........................klemzuipen met je maten
Op dinsdag 7 januari 2003 16:37 schreef Jabberwockie het volgende:
Wat kan het afschuwelijk zijn als iemand onbereikbaar is.Er is dus een meisje waar ik vroeger (4 jaar geleden) een relatie mee had.
Dat was niet zomaar wat, we waren al een jaar of zeven vrienden.
Ze is heel plotseling bij me weggegaan en sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken. Ik heb haar niets gedaan, geen reden gegeven om op zo'n dramatische manier weg te gaan.
Wel een paar keer een brief geschreven of geprobeerd te bellen de afgelopen jaren, maar zodra ik mijn naam zeg, gooit ze de hoorn erop.
Ik heb niets kunnen vragen, uitpraten, vergeven, oplossen, of wat dan ook. Daar heb ik heel veel door geleden.Het enige wat ik sindsdien aan "contact" met haar heb gehad, zijn twee keer dat ik via via iets over haar hoorde en verder kan ik alleen aan het telefoonboek zien waar ze woont en via google iets zien over hoe het met haar studie gaat. Voel me zo een halve stalker, maar wat moet je anders?
Het is helaas niet zo simpel als "maar dan zet je haar toch gewoon uit je hoofd?"
Daarvoor is er teveel gebeurd..Ik zou er alles voor over hebben als ik ook maar iets tegen haar kon zeggen.
Jezelf onbereikbaar maken is wel het allerergste wat iemand een ander aan kan doen.
Scheld dan iemand de huid vol, maar zomaar weglopen zonder iets te zeggen, dat is te erg.
quote:Allemaal al geprobeerd. Allemaal hetzelfde antwoord ´ik wil me hier niet in mengen, ik weet ook niet wat er aan de hand is´.
Op vrijdag 17 januari 2003 11:45 schreef Moorhead het volgende:[..]
Het via een kennis of familielid van hem spelen? Je kan toch vertellen dat je hem niet meer kan bereiken maar wel graag je spullen terug zou hebben en of ze weten hoe je hem kan bereiken.
... alsof hij ze geïnstrueerd heeft wat te zeggen als ik zou bellen...
En wat Jabberwockie ook al schrijft, je voelt je verdomme een stalker alleen maar omdat je je spullen terug wilt, antwoorden krijg ik toch niet en heb hem nooit iets gedaan. Zoals ik al zei... alle keren, en ook de allerlaatste keer, dat we elkaar zagen was helemaal super.
Schizo?
Hij was niet zoals jij dacht dat die was klaar. Eens komt die de verkeerde tegen .
.....werkt dat niet dan wordt het tijd om inderdaad de spullen te vergeten.
En mijn spullen vergeten... damn dat is moeilijk. Het zijn ook helemaal geen dure dingen ofzo, maar dingen waar ik waarde aan hecht. Kan je het je dan voorstellen dat je zoiets hebt van ´hij heeft al zoveel van me afgepakt; goede wil, energie, liefde, geloof in andere mensen... dat het me zó moeilijk afgaat om te denken ´en hou die spullen dan ook maar´.
Gatverdamme wat komt hij er mee weg zo zeg.
Maar zit niets anders op denk ik. Of misschien over een maand (als hij het niet meer verwacht) een keer bellen en kijken of hij dan weer opneemt? Maar ja, dan blijf ik er misschien mee zitten. Damn... this hurts!
quote:Ook al gedaan op advies van zijn familie en vrienden. Heel aardig, gewoon vriendelijk, dat hij niet bang hoeft te zijn voor lange gesprekken, maar spulletjes geven en klaar. Reageert hij ook niet op.
Op vrijdag 17 januari 2003 19:06 schreef thoth het volgende:
Als je geen enkele andere ingang kunt versieren kan je hem natuurlijk zelf aan schrijven en vragen wanneer hij thuis is zodat je even je spullen af kan komen halen. Geef je ook even aan wanneer het jou goed uitkomt zodat hij daar rekening mee kan houden. Dankjewel. Misschien heeft ie nog een beetje fatsoen in zijn donder en neemt hij contact op......werkt dat niet dan wordt het tijd om inderdaad de spullen te vergeten.
Dus zelfs mijn eigen spulletjes 
Voor die spullen komen wel weer nieuwe spullen waar je aan gehecht raakt en dan denk je later dat ik me daar zo druk over maakte .
quote:Daar zou je nog best wel eens gelijk in kunnen hebben...
Op vrijdag 17 januari 2003 19:10 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Weet je wat ik gewoon denk die heeft dit kunstje bij zovelen geflikt en dat is nou allemaal aan het uitkomen , daarom heeft die de telefoon uitstaan omdat die weet dat er anders gesodemieter is .
Voor die spullen komen wel weer nieuwe spullen waar je aan gehecht raakt en dan denk je later dat ik me daar zo druk over maakte .
quote:De jongedame die verslaafd is aan jellybeans heeft inderdaad een goed punt.
Op vrijdag 17 januari 2003 19:07 schreef Loesje29 het volgende:
Gatverdamme wat komt hij er mee weg zo zeg.
Maar zit niets anders op denk ik. Of misschien over een maand (als hij het niet meer verwacht) een keer bellen en kijken of hij dan weer opneemt? Maar ja, dan blijf ik er misschien mee zitten. Damn... this hurts!
En ja als je jezelf voorneemt dit later nogeens te proberen dan blijf je ernee rondlopen en wat als het resultaat dan hetzelfde is? Dan liever de eer aan jezelf houden en geen energie meer in hem stoppen. Die kan je zelf veel beter gebruiken.
En nu zie ik mijn eigen icon ook al niet meer..... potver
quote:Dank je Thoth , ik heb zo mijn momenten .
Op vrijdag 17 januari 2003 19:25 schreef thoth het volgende:[..]
De jongedame die verslaafd is aan jellybeans heeft inderdaad een goed punt.
En ja als je jezelf voorneemt dit later nogeens te proberen dan blijf je ernee rondlopen en wat als het resultaat dan hetzelfde is? Dan liever de eer aan jezelf houden en geen energie meer in hem stoppen. Die kan je zelf veel beter gebruiken.
Precies hij vreet energie die hij duidelijk niet waard is. Hij komt zichzelf nog wel eens tegen, het belangrijkste is dat jij op jezelf let en niet meegaat in zijn spelletjes want dat is wat die doet spelletjes .
quote:Dat mensen die aan de ene kant zo lief kunnen zijn zó een walgelijke andere kant kunnen hebben... kan er nog steeds met mijn pet niet bij. Je zou toch zeggen... als het zo´n rotmens is als hij nu blijkt te zijn... hoe kan het dan in GODSNAAM dat ik dat al die tijd niet gemerkt heb?
Op vrijdag 17 januari 2003 19:29 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:[..]
Dank je Thoth , ik heb zo mijn momenten .
Precies hij vreet energie die hij duidelijk niet waard is. Hij komt zichzelf nog wel eens tegen, het belangrijkste is dat jij op jezelf let en niet meegaat in zijn spelletjes want dat is wat die doet spelletjes .
Troost je zo iemand gaat nog wel eens heel hard op zijn bek.
quote:Omdat je nooit met die kant van hem te maken hebt gehad? Je leert iemand pas echt kennen als een relatie op de proef gesteld wordt of wanneer je ook echt negatieve kanten van iemand leert kennen. Als je die kans niet krijgt of gekregen hebt dan kom je erachter wanneer het te laat is. Klinkt misschien een beetje hol maar het is wel zo.
Op vrijdag 17 januari 2003 19:39 schreef Loesje29 het volgende:
Dat mensen die aan de ene kant zo lief kunnen zijn zó een walgelijke andere kant kunnen hebben... kan er nog steeds met mijn pet niet bij. Je zou toch zeggen... als het zo´n rotmens is als hij nu blijkt te zijn... hoe kan het dan in GODSNAAM dat ik dat al die tijd niet gemerkt heb?
quote:Oh dan ziet het er voor mij nog goed uit
Op vrijdag 17 januari 2003 21:33 schreef thoth het volgende:[..]
Omdat je nooit met die kant van hem te maken hebt gehad? Je leert iemand pas echt kennen als een relatie op de proef gesteld wordt of wanneer je ook echt negatieve kanten van iemand leert kennen. Als je die kans niet krijgt of gekregen hebt dan kom je erachter wanneer het te laat is. Klinkt misschien een beetje hol maar het is wel zo.