Er is dus een meisje waar ik vroeger (4 jaar geleden) een relatie mee had.
Dat was niet zomaar wat, we waren al een jaar of zeven vrienden.
Ze is heel plotseling bij me weggegaan en sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken. Ik heb haar niets gedaan, geen reden gegeven om op zo'n dramatische manier weg te gaan.
Wel een paar keer een brief geschreven of geprobeerd te bellen de afgelopen jaren, maar zodra ik mijn naam zeg, gooit ze de hoorn erop.
Ik heb niets kunnen vragen, uitpraten, vergeven, oplossen, of wat dan ook. Daar heb ik heel veel door geleden.
Het enige wat ik sindsdien aan "contact" met haar heb gehad, zijn twee keer dat ik via via iets over haar hoorde en verder kan ik alleen aan het telefoonboek zien waar ze woont en via google iets zien over hoe het met haar studie gaat. Voel me zo een halve stalker, maar wat moet je anders?
Het is helaas niet zo simpel als "maar dan zet je haar toch gewoon uit je hoofd?"
Daarvoor is er teveel gebeurd..
Ik zou er alles voor over hebben als ik ook maar iets tegen haar kon zeggen.
Jezelf onbereikbaar maken is wel het allerergste wat iemand een ander aan kan doen.
Scheld dan iemand de huid vol, maar zomaar weglopen zonder iets te zeggen, dat is te erg.
[Dit bericht is gewijzigd door Jabberwockie op 07-01-2003 16:42]
quote:Klote voor je man, klinkt misschien hard maar k'denk dat ze nix meer met je te maken wil hebben, watvoor reden het ook is. Toch kut hoor...
Op dinsdag 7 januari 2003 16:37 schreef Jabberwockie het volgende:
Wat kan het afschuwelijk zijn als iemand onbereikbaar is.Er is dus een meisje waar ik vroeger (4 jaar geleden) een relatie mee had.
Dat was niet zomaar wat, we waren al een jaar of zeven vrienden.
Ze is heel plotseling bij me weggegaan en sindsdien heb ik haar nooit meer gesproken. Ik heb haar niets gedaan of een reden te geven om op zo'n dramatische manier weg te gaan.
Wel een paar keer een brief geschreven of geprobeerd te bellen de afgelopen jaren, maar zodra ik mijn naam zeg, gooit ze de hoorn erop.
Ik heb niets kunnen vragen, uitpraten, vergeven, oplossen, of wat dan ook. Daar heb ik heel veel door geleden.Het enige wat ik sindsdien aan "contact" met haar heb gehad, zijn twee keer dat ik via via iets over haar hoorde en verder kan ik alleen aan het telefoonboek zien waar ze woont en via google iets zien over hoe het met haar studie gaat. Voel me zo een halve stalker, maar wat moet je anders?
Het is helaas niet zo simpel als "maar dan zet je haar toch gewoon uit je hoofd?"
Daarvoor is er teveel gebeurd..Ik zou er alles voor over hebben als ik ook maar iets tegen haar kon zeggen.
Jezelf onbereikbaar maken is wel het allerergste wat iemand een ander aan kan doen.
Scheld dan iemand de huid vol, maar zomaar weglopen zonder iets te zeggen, dat is te erg.
Nu heb je je misschien onnodig rot gevoeld de afgelopen jaren..
probeer dit in een brief te verwoorden, of heb je dat al gedaan?
Bij mij is het ook zo'n vier jaar geleden, hij stapte gewoon mijn leven uit met de zin : "Ik heb geen behoefte meer aan jou". En dat nadat we jaren alles hadden gedeeld, hij was mijn soulmate, de laatste van wie ik zoiets had verwacht. Ik snapte er niks van, wilde uitleg, maar die kwam er niet. Hij heeft sindsdien nooit meer een woord tegen me gezegd, ook al wonen we bij elkaar in de buurt en kom ik hem soms nog wel eens tegen..
Via via heb ik gehoord dat hij problemen had, met zichzelf vooral.. Maar terwijl hij daarmee altijd bij mij kwam vroeger koos hij er nu plots voor om zich in stilzwijgen te hullen en gewoon te "verdwijnen" zonder uitleg. 
Het doet verschrikkelijk veel pijn, maar je moet verder. Ik heb mezelf jaren proberen te sussen met de gedachte dat iets nooit helemaal kan stoppen als de basis zo goed was ... Maar na vier jaar van hopen en denken en twijfelen begin ik beetje bij beetje te beseffen dat het misschien geen kans meer waard is.
Heel erg veel sterkte!
Heb een half jaar iets gehad met een hele leuke vent. Was laatste paar weken wel supergestresst van zijn werk en beetje depri af en toe, maar tussen ons was alles oké (dacht ik...). Laatste keer dat ik hem gezien heb was een maand geleden, toen sliepen we nog bij elkaar. Daarna nog een mail gekregen dat de 'shit hem teveel werd' en dat hij spijt had dat hij mij in zijn val had meegenomen.
Daarna niets meer gehoord... dus al drie weken niet. Mobiel staat uit. Gewone foon neemt hij niet op. Woont te ver weg om af en toe even te gaan kijken... Maak me belachelijk veel zorgen (maar dat heb ik al vaker gedaan om hem en toen was er niets aan de hand) en aan de andere kant ben ik HEEL boos dat hij me dit aandoet.
Onbereikbaar zijn sucks...
*schopje onder je kont geeft
Wil je het contact verbreken , wees dan wel zo eerlijk om degeen recht in de ogen te kijken in plaats van dat laffe gedoe .
Als ik met iemand geen contact meer wil dan geef ik dat aan en dan geef ik ook aan waarom .
On topic :maar na vier jaar denk ik dat echt wel tijd is om door te gaan. Er is zoiets als genoeg is genoeg.
quote:Ik weet precies wat je bedoelt. Maar je maakt je zorgen om zo iemand, je hebt nog zoveel vragen (ik tenminste), je verwacht het fatsoen van iemand dat iemand het normaal afsluit. En niet ineens spoorloos uit je leven verdwijnt.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:54 schreef Stonehead het volgende:
Diepe zucht. Voor mij ook heel herkenbaar. In mijn geval gaat het om iemand die een enorme muur om zich heengebouwd heeft en me nu overal negeert en ontwijkt, en ondanks dat hij het niet tegen me wil toegeven, lijden we er allebei onder. Als je ooit echt iets om zo iemand gegeven hebt, is dat heel pijnlijk. Ik zie al een jaar geen hartelijkheid, geen initiatief terug, mooie herinneringen worden bittere en het verpest een hoop lol die je echte vrienden wel waard zijn. Het enige wat ik je kan adviseren (maar wat mij ook niet helpt) is je te realiseren dat de andere partij alleen maar aan zichzelf denkt. Het heeft geen zin om mensen te geven die het niet waard willen zijn. Ik ben te optimistisch voor zulke waarheden, en daarom blijft het pijn doen.
En het klopt... mensen zeggen tegen mij ook ´hij is egoïstisch, hij verdient het niet dat je je zorgen maakt, je wordt in de maling genomen´. Maar tóch (en dat is misschien wat jij met ´te optimistisch voor dit soort waarheden bedoelt?) blijf ik geloven in zijn goedheid, blijf ik denken dat hij hier op de één of andere manier niets aan kan doen, dat hij geen contact DURFT op te nemen... ALLES om maar niet te hoeven denken dat het echt een klootzak is.
quote:Dat is wel eerlijk, vergis je niet, de kans is namelijk net zo groot dat hij er echt even niets aan kan doen. Dat is ook egoistisch maar mensen zijn nu eenmaal soms egoistisch omdat ze gewoonweg geen keuze hebben. De "slachtoffers" hebben daar helemaal niets aan maar ja....
Op dinsdag 7 januari 2003 23:05 schreef Loesje29 het volgende:
En het klopt... mensen zeggen tegen mij ook ´hij is egoïstisch, hij verdient het niet dat je je zorgen maakt, je wordt in de maling genomen´. Maar tóch (en dat is misschien wat jij met ´te optimistisch voor dit soort waarheden bedoelt?) blijf ik geloven in zijn goedheid, blijf ik denken dat hij hier op de één of andere manier niets aan kan doen, dat hij geen contact DURFT op te nemen... ALLES om maar niet te hoeven denken dat het echt een klootzak is.
Ik wens jou in elk geval veel sterkte. Wat het beste werkt om het te vergeten is op iemand verliefd te worden, maar dat gaat nu eenmaal niet op bestelling
Ik doe ook heel erg mijn best hoor, leuke dingen doen, afleiding zoeken. Maar zó vaak nog een zwak moment dat ik toch zijn nummer maar weer draai en even de stem op het antwoordapparaat beluister (inspreken doe ik niet meer, dat is na al die keren toch nutteloos).
Thoth, jij vindt dus duidelijk aan je reactie te merken dat ik misschien toch in zijn goede kanten moet geloven... Denk jij echt dat er na drie weken (zoveel tijd is er nu na het laatste mailtje verstreken, waarin stond dat hij ´rock bottom´ was) straks misschien weer een teken van leven komt? Ik hoop het zo....
Mensen kunnen dus echt zo in de put zitten dat niets of niemand ze meer kan schelen?
Sorrie, ik guess ook maar wat... ik zoek alleen redenen, no offend.
quote:Beetje on topic / off topic
Op woensdag 8 januari 2003 00:07 schreef Loesje29 het volgende:
Thoth, jij vindt dus duidelijk aan je reactie te merken dat ik misschien toch in zijn goede kanten moet geloven... Denk jij echt dat er na drie weken (zoveel tijd is er nu na het laatste mailtje verstreken, waarin stond dat hij ´rock bottom´ was) straks misschien weer een teken van leven komt? Ik hoop het zo....Mensen kunnen dus echt zo in de put zitten dat niets of niemand ze meer kan schelen?
Ik spreek uit ervaring 
Ja, mensen kunnen zo erg met zichzelf bezig zijn dat ze er niet eens bij stilstaan wat ze een ander eigenlijk aandoen. We zijn allemaal in eerste instantie egoistisch en dan bedoel ik niet de negatieve vorm maar gewoon het instinct om eerst voor jezelf op te komen en dan pas aan een ander te denken. Soms komt dat egoisme voort uit echt onvermogen jezelf in de positie van een ander in te leven (en dat lijkt het in de situatie van de topicstarter een beetje het geval te zijn) Soms omdat je gewoon niet anders kan omdat je volledig in jezelf op aan het gaan bent.
Ach we neigen altijd naar het worst case scenario. Het scenario waarin wij aan het kortste einde trekken en als we geen antwoorden krijgen dan verzinnen we wel antwoorden en op de één of andere griezelige manier kiezen we antwoorden die een negatief effect op ons hebben.
Ik weet niet wat er in jou geval aan de hand is maar de reden dat ik de positieve invalshoek even onder de aandacht breng is omdat ik het op prijs stelde dat een vriend me niet heeft laten vallen toen ik hem wel liet vallen. Hij deed nog wel iets anders en dat is wel heel belangrijk: hij heeft niet meer geprobeerd contact met me te zoeken totdat ik weer contact met hem zocht. Wanneer ik er klaar voor was en zo niet.....nou sorry dan maar dan niet: mijn probleem, niet het zijne (ik citeer)
Ik meen me een topic met een quote te herinneren over liefde en hoe iemand los moet kunnen laten.....? 
quote:Auw.... how true.....
Op woensdag 8 januari 2003 00:25 schreef thoth het volgende:[..]
Ik meen me een topic met een quote te herinneren over liefde en hoe iemand los moet kunnen laten.....?
Misschien kan je me dan nog een advies geven... In de laatste weken heb ik wel berichtjes gestuurd, antwoordapparaat ingesproken etc. Beetje wisselend, de ene keer boos, de andere keer verdrietig, de andere keer bang. Precies hoe ik me voelde.
Het laatste bericht dat ik heb ingesproken heb ik iets gezegd als ´ondanks alles wat er gebeurd is hoop ik oprecht dat het goed met je gaat´.
Nu dat je me bovenstaande zo goed hebt uitgelegd, over jouw situatie, en me nog even met mijn neus op de (zó ware 
) feiten hebt gedrukt m.b.t. die spreuk over loslaten...
Denk je dat het een goed idee is dat ik van de week nog een keer iets doe (e-mail... antwoordapparaat...) waarin ik dat zeg wat je net aanraadde? Dus iets als ´ik zal je met rust laten, ik hoop dat je zelf ook rust vindt... en ik wacht tot je er zelf aan toe bent contact met me op te nemen, intussen sterkte?´.
(Wat jij zei is dus ook precies waar ik zo bang voor ben he... iedereen om me heen roept ´dumpen die handel´, zelfs zijn eigen moeder... Hij heeft je gebruikt, hij is een egoïst. Als hij ook maar IETS om je geeft had hij contact opgenomen´. Soms denk ik dat hij me intussen keihard zit uit te lachen met zijn vrienden. Dat soort dingen. Maar ben zo bang dat hij nu juist iemand nodig heeft die hem niet laat vallen...) Wordt echt heen en weer geslingerd.
quote:Ja.
Op woensdag 8 januari 2003 00:46 schreef Loesje29 het volgende:
Denk je dat het een goed idee is dat ik van de week nog een keer iets doe (e-mail... antwoordapparaat...) waarin ik dat zeg wat je net aanraadde? Dus iets als ´ik zal je met rust laten, ik hoop dat je zelf ook rust vindt... en ik wacht tot je er zelf aan toe bent contact met me op te nemen, intussen sterkte?´.
Maar ik zou niet wachten (en dat dus ook niet zeggen).
Jij kent hem beter dan je vrienden, je moeder, dan ik en dus al zou iemand redelijkerwijs een inschatting kunnen maken van wat er met hem aan de hand is dan zal jij waarschijnlijk de enige zijn die in de buurt van een juiste inschatting zou kunnen komen.
Als hij met zijn vrienden grote lol zit te hebben om hoe hij jouw behandeld heeft dan is de relatie sowieso voorbij. Als jij nog even inspreekt: "het is voorbij." dan draagt dat alleen maar bij aan de feestvreugde. Als hij om andere redenen nooit meer contact opneemt dan is de relatie ook voorbij of jij hem nou hardop dumpt of niet. Maar als hij echt zo in de knoop zit en hij komt er wel weer bovenop en je hebt hem de deur gewezen, hoe zou je je dan voelen?
Verbrand de laatste brug niet, voor nu, laat hem weten dat je er voor hem bent maar laat hem gaan en probeer je eigen leven weer op te pakken want dat is het allerbelangrijkste. Je kunt je leven niet op pauze zetten voor iemand anders; daarmee doe je jezelf tekort.
quote:Dit is met na-kennis geschreven. Ik heb vakkundig een aantal vrienden voor een jaar links laten liggen en pas daarna heb ik zelf weer contact gezocht. Hij vertelde me later pas wat ik hier citeerde, ik wist dat niet maar ik had het één en ander goed te maken en dat was uiteindelijk de reden dat ik contact met hem opnam
Op woensdag 8 januari 2003 00:51 schreef Stonehead het volgende:
thoth: over dat laatste van jou: als je dat van elkaar weet, geeft zoiets rust ja. Maar in de situatie van de topicstarter weet je niets en ben je als "slachtoffer" gewoon machteloos. In mijn situatie zit ik klem - ik hoorde gisternacht voor het eerst dat degene met wie ik een probleem heb juist bang is dat ik hem snel vergeef en me weer als een vriend opstel (?). Sterker nog, hij verwacht van me dat ik me afstandelijk gedraag voordat hij weer initiatief neemt. Zelfs als ik hem vraag hoe het ermee gaat ziet-ie dat als toenadering zoeken..
Het lijkt ergens wel een beetje op jouw verhaal (maar dan van de andere kant gezien). Maar je hebt wel gelijk; het is een machteloze situatie waarin je verzeilt raakt en de enige zinnige (en moeilijke) oplossing is afstand nemen en jezelf geen rare dingen wijsmaken (zoals zelf redenen bedenken waarom het fout is gegaan bijvoorbeeld).
quote:Na zo lang samen, vind ik dat je recht hebt op een rede.
Op woensdag 8 januari 2003 01:49 schreef ilona-scuderia het volgende:
Mensen maken keuzes en die moet je respecteren !
quote:Tuurlijk heb je dat!
Op woensdag 8 januari 2003 09:04 schreef EggsTC het volgende:[..]
Na zo lang samen, vind ik dat je recht hebt op een rede.
Vind het vreemd, zou het ook absoluut niet voor kunnen stellen dat iemand dat bij mij doet, lijkt me de allerergste pijn die je kunt hebben... 
Echt extreem laf van die persoon, zou het niet eens durven... Damnz..
Aan de andere kant, hij/zij is LAF, dus je niet waard
|
|
