Het kost me weer erg veel moeite m'n gevoel op papier te zetten (vandaar ik=inactief op forum) maar dit moet ik toch even kwijt
Het gevoel wat ik nu heb klopt van geen kanten meer. Wat ik vroeger zo belangrijk vond in het leven zeggen me nu weinig meer. Alles wat ooit zo mooi leek, is nu weerzinwekkend.
Vriendschap. Ik heb nooit echte vrienden gehad. De contacten die ik had verliepen over internet. Een grote nep-bedoening. Leuk om de tijd mee te doden. Ik nam het vroeger te serieus. Nu absoluut niet meer. Ik zoek het niet op- ik ga het eerder uit de weg. Sterker nog; wat ik vroeger zo graag wilde - echte vriendschap - hoeft voor mij ook al niet meer. Ik vertrouw het gewoonweg niet. Ik vertrouw geen mens. Iedereen probeert toch beter te worden ten koste van anderen. Laat maar.
Relatie. Precies hetzelfde. Nooit vriendin gehad. Was altijd 'wanhopig' op zoek. Ik miste het enorm. En nu? Boeie. Ik zoek niet, ik mis het niet eens. Scheelt hoop pijn en verdriet. Lekker alleen. Het geloof in 'liefde' is weg. Foetsie.
Op therapie gaat het ook bagger. Ze willen dat ik dingen doe die ik zelf niet eens wil doen. Ze denken dat ze het zo goed weten. Ik zit eraan te denken om er snel mee te stoppen.
Thuis maken ze me gek met hun goedbedoelde adviezen en steun. Het helpt voor geen meter. Ik kan me zo slecht beheersen de laatste tijd. Ik heb al voor heel wat euros persoonlijke troep kapot gesmeten. Ik wil hier zo snel mogelijk weg, het huis uit.
Ik trek het niet. Wat ik voel en wat ik wil is niet normaal. Ik heb het van me afgeschreven en ik voel me er geen steek beter door. Het interesseert me niet eens 
Bedankt voor jullie aandacht
quote:mee eens, zelf heel veel ervaring mee maar toen ik ineens alles een beetje postief(in de zin niet zeiken over negatieve dingen) ging zien ging het al stuk beter
Op maandag 6 januari 2003 16:49 schreef Ripley het volgende:
Wat ik hier lees: negatief, negatief, ik heb altijd pech, negatief. Dit klinkt misschien onaardig, maar zo bedoel ik het niet. Ik heb zelf ook een handje van negatief gedrag, maar bedenk wel: jij moet wat van je leven maken. Dan helpt het niet om alleen maar de slechte dingen er uit te halen en andere mensen negatief te bejegenen.
Je weet zelf goed wat je hier wil vragen, dus schop jezelf nou eens en lopt niet zo te downen.
Ik hier?
If it's free, you're the product!
Maar dat trekt vanzelf weer over. Afleiding zoeken hielp mij wel. De aandacht op iets anders richten. Vooral films kijken dat vond ik nog steeds top ondanks het negativisme wat ik in me had.
Ik merk nu wel goed het verschil tussen positief ingesteld en negatief ingesteld zijn. Een wereld van verschil is dat.
yingyang: Ik herken het wel. Ik krijg altijd een raar smaakje als ik mensen zo (overdreven) positief zie of hoor doen. Bah.
Films kijken doe ik zelf ook erg veel, naast muziek luisteren. Maakt me niet eens uit wat (ja ook 'positieve' films..)
EggsTC: Sja, je hebt gelijk natuurlijk. Maar zoals ik al zei; ik ben niet meer op zoek- ik ontwijk het. Dus als ze eenmaal te dichtbij komen dan haak ik af. Voor een nutteloos gesprek, prima.
quote:Je zegt dat je nooit echte vrienden hebt gehad. Hoe weet je dan dat ze niet te vertrowen zijn?
Op maandag 6 januari 2003 16:45 schreef Lynx666 het volgende:
Vriendschap. Ik heb nooit echte vrienden gehad.
<knip>
Sterker nog; wat ik vroeger zo graag wilde - echte vriendschap - hoeft voor mij ook al niet meer. Ik vertrouw het gewoonweg niet. Ik vertrouw geen mens. Iedereen probeert toch beter te worden ten koste van anderen. Laat maar.
quote:Steek je kop maar in het zand, geeft niets voor een poosje. Maar je maakt mij niet wijs dat je echt nooit meer een vriendin zou willen.
Relatie. Precies hetzelfde. Nooit vriendin gehad. Was altijd 'wanhopig' op zoek. Ik miste het enorm. En nu? Boeie. Ik zoek niet, ik mis het niet eens. Scheelt hoop pijn en verdriet. Lekker alleen. Het geloof in 'liefde' is weg. Foetsie.
quote:Laat me raden. Ze willen dat je dingen gaat doen die je eng vindt?
Op therapie gaat het ook bagger. Ze willen dat ik dingen doe die ik zelf niet eens wil doen. Ze denken dat ze het zo goed weten. Ik zit eraan te denken om er snel mee te stoppen.
Lynx, het heeft weinig zin om je te verstoppen voor dingen die je moeilijk/eng/confronterend vindt. Ja, het helpt heeeel even, maar daarna loop je er weer keihard tegenaan.
Je hebt zelf de keuze. Zo hopeloos blijven (want dat creeer je zelf). Of het leven aangaan. Met alle moelijke/enge/confronterende dingen die erbij horen, maar die ook weer erg veel kunnen opleveren.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Geen dank
Op maandag 6 januari 2003 16:45 schreef Lynx666 het volgende:
Bedankt voor jullie aandacht
Naast al die dingen die je niet wilt of nodig meent te hebben....is er iets wat je wel wilt? Iets wat je een doel geeft en misschien ook de energie om daarvoor te gaan.
quote:Ik heb idd nooit -echte- vrienden gehad. Maar de contacten die ik wel IRL had waren of gelijk al negatief (van die etters te je constant proberen onderuit te halen om zichzelf beter te kunnen voelen), of bleken achteraf niet te vertrouwen te zijn. Bv. ben ik al in de loop der tijd veel spul kwijtgeraakt met het uitlenen aan deze gasten. DVD's, gereedschap, geld, etc. Je hoort pas weer wat van ze als ze weer wat nodig hebben)
Op maandag 6 januari 2003 20:55 schreef Moonah het volgende:Je zegt dat je nooit echte vrienden hebt gehad. Hoe weet je dan dat ze niet te vertrowen zijn?
quote:Ik heb nooit nooit gezegd. Maar op dit moment. Nee. Het gevoel is er totaal niet. Stel dat ik nu de kans zou hebben, zou ik het niet aangrijpen. Op dit moment kan ik geen goeie partij zijn. Ik zou me er niet eens gelukkig in kunnen voelen nu.
Steek je kop maar in het zand, geeft niets voor een poosje. Maar je maakt mij niet wijs dat je echt nooit meer een vriendin zou willen.
quote:Nee, ze willen dat ik dingen ga doen die ik zelf niet wil doen, waarvan ik weet dat het me niet helpt. Ik ben niet bang confrontaties aan te gaan, te werken aan mijn probleem. Ik heb zeker de laatste tijd meer dingen gedaan waarvan ik vroeger de drempel veel te hoog vond. Maar als ze je dit soort dingen gaan opleggen, heeft het dan wel zin, als je zelf niet achter hun ideeen staat?
Laat me raden. Ze willen dat je dingen gaat doen die je eng vindt?
quote:Ik heb het gevoel, zoals ik al eerder zei, dan anderen mijn leven naar hun inzicht in te delen, en dat mijn eigen mening en visies nauwelijks meetellen. Vooral in m'n familie is het erg. Hun ideeen zijn goed, en er is geen tegenspraak mogelijk. En daarom wil ik zo snel mogelijk het huis uit, rust aan m'n kop. Rust die ik jarenlang niet heb gehad. Rust voor mezelf, even helemaal niemand die me stoort. Geen mensen om me heen.
Lynx, het heeft weinig zin om je te verstoppen voor dingen die je moeilijk/eng/confronterend vindt. Ja, het helpt heeeel even, maar daarna loop je er weer keihard tegenaan.
Je hebt zelf de keuze. Zo hopeloos blijven (want dat creeer je zelf). Of het leven aangaan. Met alle moelijke/enge/confronterende dingen die erbij horen, maar die ook weer erg veel kunnen opleveren.
quote:Goeie vraag. Jah, ik heb wel doelen, zij het allemaal op korte termijn. De energie heb ik er dan weer niet voor. Al maanden niet meer. Ik ben denk ik constant op zoek naar de rust die ik thuis niet kan vinden. Steeds meer.
Op maandag 6 januari 2003 20:59 schreef thoth het volgende:
Naast al die dingen die je niet wilt of nodig meent te hebben....is er iets wat je wel wilt? Iets wat je een doel geeft en misschien ook de energie om daarvoor te gaan.
En ik denk dat de richting waarin m'n therapie nu gaat voor mij op dit moment niet de juiste is. Ik heb het gevoel dat ik eerst andere dingen (uit m'n verleden/heden) moet afhandelen voordat ik hiermee verder ga. Het voelt gewoon niet goed.
quote:Oke. Sorry dat ik eea invulde.
Op maandag 6 januari 2003 22:20 schreef Lynx666 het volgende:
En daarom wil ik zo snel mogelijk het huis uit, rust aan m'n kop. Rust die ik jarenlang niet heb gehad. Rust voor mezelf, even helemaal niemand die me stoort. Geen mensen om me heen.
Maar helemaal geen mensen om je heen lijkt me wel erg eenzaam
. Of dat nou zo heilzaam is...
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Geeft niet
Op maandag 6 januari 2003 22:24 schreef Moonah het volgende:[..]
Oke. Sorry dat ik eea invulde.
Maar helemaal geen mensen om je heen lijkt me wel erg eenzaam
Met geen mensen om me heen bedoel ik eigenlijk voor mezelf nagaan wie ik ben, wat ik ben en waar ik naar toe wil, en hoe. Zonder de (goedbedoelde) adviezen van anderen. Zolang ik nog thuis woon gaat me dat niet lukken. En zolang men me op therapie onder druk blijven zetten om te doen wat ze willen dat ik doe ook niet. Voor mij lijkt het alsof ik nu als een kip zonder kop oppervlakkig m'n problemen te lijf ga zonder te kijken naar de oorzaak ervan (wat veel dieper blijkt te liggen dan ik zelf dacht). Dweilen met de kraan open.
Waar ik eigenlijk bang voor ben is als ik dit kenbaar maak, op therapie, or werk, of thuis, is dat men hetzelfde reageert als jij hierboven, Moonah. Dat ik het weer probeer te ontwijken en ervoor wegloop (Dat heb ik idd jarenlang gedaan). Is wel een logische reactie; ik zou waarschijnlijk hetzelfde reageren als iemand anders zo'n verhaal zou vertellen. Maar ik ben dus bang dat ze erna zelfs meer hun zin proberen door te drijven, omdat 'ik niet zou weten wat goed voor me is'...
Ik heb ook wel eens van die momenten hoor, maar herken ze tegenwordig en grijp dan in.
Misschien heb je hier wat aan..
Ik zie mijn leven als een boot, met in 't ruim al m'n 'bagage'. Ik kan ervoor kiezen m'n boot te laten besturen en beinvloeden door anderen en onstandigheden, dat gebeurd als ik me down voel. In gedachten stuur ik dan de kapitein weg en ga zelf aan 't roer staan, kies m'n eigen koers. Dat voelt veel beter! Dan kan ik gaan en staan waar IK wil en m'n eigen weg kiezen.
En bedenken dat ik altijd een keuze heb, geen 'moeten', maar 'willen'.
Tja, da's wat ik in de loop der tijd wel eens gebruik (of gebruikt heb). Misschien heb je er wat aan.
'k zou zeggen probeer op te krabbelen en de touwtjes weer eens stevig in handen nemen (ipv aan de zijlijn blijven staan en klagen).
Sorry als ik hard overkom, want da's niet m'n bedoeling.
Succes
Als je besluit weg te gaan, moet je natuurlijk wel de consequenties aanvaarden... Mss geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt? Maw, kun je niet in overleg met je huidige therapeuten op zoek naar iets dat beter bij je past?
Mbt die vooroordelen, dat is idd rot ja, als mensen je keuze niet respecteren. Maar je schrijft zelf al dat je in het verleden wel ontwijkend gedrag vertoonde (komt vaak voor bij depressieve mensen).
Nou, laat ze dan maar eens zien dat het nu echt anders is .
Succes!
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
ik schrik van dit topic. Ik voel me geheel machteloos en tekortschieten. Het enige dat ik kan doen is je sterkte en succes wensen en dat je je eigen weg moet vinden en uit eigen ervaring dingen moet leren en ondervinden. Als je het echt niet trekt in je huidige (manier van) leven, moet je idd dingen veranderen. Denk goed na en beslis niet overhaast over hetgeen je wilt veranderen.
Dit zijn mijn wijze woorden voor jou, ik hoop dat je er iets aan hebt.
Duch.
Je ouders bedoelen het natuurlijk goed, het is voor hun ook rot om te zien dat hun kind zo down is en dat ze daar in wezen geen zak aan kunnen doen, maar voel je daar niet schuldig over. Daar heb je helemaal niks aan. Het positieve uit je post is mi dat je op eigen benen wilt staan. You go!
quote:Nee, nog niet. Dat vind ik ook razend moeilijk eigenlijk. Toch door de angst dat men het er niet mee eens is en me daardoor zwak vinden. En dat ze dan volhouden met hun manier tot ik er echt helemaal mee kap.
Op maandag 6 januari 2003 23:30 schreef Moonah het volgende:
Ik kan me wel voorstellen Lynx, dat als je echt voelt dat je niet op de goede plek zit bij je therapie, dat het dan niet opschiet. Heb je het er met hun over gehad?
quote:Het is niet zo dat ik in die groep niet op m'n plaats zit. Ik voel me best prettig bij de mensen in de groep, en dat zal voor mij denk ik beter zijn dan individuele therapie. Maar de weg die we nu zijn ingeslagen bij mij is denk ik op dit moment niet de goeie. Zoals ik al zei, kip zonder kop, gevolg aanpakken ipv. oorzaak. Maar ze pushen me nu best hard in de 'verkeerde' richting.
Als je besluit weg te gaan, moet je natuurlijk wel de consequenties aanvaarden... Mss geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt? Maw, kun je niet in overleg met je huidige therapeuten op zoek naar iets dat beter bij je past?
quote:Thnx
Mbt die vooroordelen, dat is idd rot ja, als mensen je keuze niet respecteren. Maar je schrijft zelf al dat je in het verleden wel ontwijkend gedrag vertoonde (komt vaak voor bij depressieve mensen).
Nou, laat ze dan maar eens zien dat het nu echt anders is
Succes!
Ik denk dat voor mezelf de eerste en beste stap is om eindelijk eens op mezelf te gaan wonen. Ik heb altijd wel een beschermende opvoeding gehad, en vond het wel prima dat er thuis voor me gezorgd werd. Ik sta nu een jaar ingeschreven voor een woning, dus met wat geluk kan ik nu redelijk snel aan een woning komen.quote:
Op maandag 6 januari 2003 23:31 schreef DuchessX het volgende:
Lynx666,ik schrik van dit topic. Ik voel me geheel machteloos en tekortschieten. Het enige dat ik kan doen is je sterkte en succes wensen en dat je je eigen weg moet vinden en uit eigen ervaring dingen moet leren en ondervinden. Als je het echt niet trekt in je huidige (manier van) leven, moet je idd dingen veranderen. Denk goed na en beslis niet overhaast over hetgeen je wilt veranderen.
Dit zijn mijn wijze woorden voor jou, ik hoop dat je er iets aan hebt.
Duch.
Dank je voor deze woorden Ik merk nu pas (sinds 1 januari, toen het weer even helemaal mis ging 
) dat er thuis ook dingen moeten veranderen. Ik kan me hier steeds slechter beheersen (De oude opgekropte woede komt vaken opborrelen). Ik merkte dat ik nooit echt rust had. Op een 1 of andere manier hing er altijd een soort spanning, en pas nu merk ik waardoor het komt. En nu wil ik eerst dat aanpakken.Nu hoop ik niet dat ik je hierdoor weer wat down heb gepraat. M'n eerste post was niet bepaald m'n beste. Iig een dikke knuffel
(Ik had je trouwes nog een tijdje geleden een paar keer geprobeerd te mailen, maar die kreeg ik telkens onafgeleverd terug 
)
quote:Ik zit nu op zgn. Cognitieve Gedragstherapie..in een groep van 6 mensen. Ik heb zelf idd aangegeven therapie nodig te hebben sinds ik mentaal ben ingestort halverwege vorig jaar (Meer kun je lezen in dit topic)
Op maandag 6 januari 2003 23:39 schreef Tjingtjangtjong het volgende:
Wat voor therapie krijg je dan? Vind je dat zelf dat je therapie nodig hebt? Krijg je ook medicijnen, en zo ja, neem je die regelmatig?
Je ouders bedoelen het natuurlijk goed, het is voor hun ook rot om te zien dat hun kind zo down is en dat ze daar in wezen geen zak aan kunnen doen, maar voel je daar niet schuldig over. Daar heb je helemaal niks aan. Het positieve uit je post is mi dat je op eigen benen wilt staan. You go!
Ik weet idd wel dat m'n ouders/familie het allemaal ontzettend goed bedoelen. Maar niemand heeft ooit in een dergelijke situatie gezeten, en ik merk dat ze het ook moeilijk kunnen begrijpen. Ik neem ze niks kwalijk. Maar toch werken hun goeie bedoelingen vaak averechts. En ik kan moeilijk de balans vinden tussen voor mezelf kiezen en er te zijn voor anderen. In dit geval- vertel ik ze hoe ik me bij hun adviezen voel, of slik ik het en houd m'n mond?
Das eigenlijk een tweestrijd dit ik constant voel. En uiteindelijk kies ik nooit voor mezelf 
Ik wil jullie toch bedanken voor de serieuze reacties. M'n openingspost was niet bijzonder 'uitnodigend', maar jullie hebben toch de moeite genomen om te reageren en mee te denken. Ik ben er al een stuk wijzer van geworden. Bedankt daarvoor
|
|
