Op dinsdag 19 april 2005 07:43 schreef sjun het volgende:[..]
Hoewel Daniels voor de hand liggende stellingen betrekt inzake neveneffecten van het waardenrelativisme, cultuurrelativisme, miskenning van eigen verantwoordelijkheden en gebrek aan het vermogen tot eigen begrenzing van individuen kent hij naar mijn idee een te groot gewicht toe aan systeemtheoriën. Mensen uit de onderklasse (voor zover hij deze al consequent en secuur duidt) zijn doorgaans helemaal niet bekend met die theoriën. Het blijft ook nog maar de vraag of deze mensen wel een boodschap wensen te hebben aan cultuur- en waardenrelativisme. Naar mijn idee beoordeelt wat er op zich afkomt door de eigen bril, met de eigen rugzak aan algemene ontwikkeling. Men zal naarmate die rugzak met bagage kleiner is, meer absoluut en veroordelend uit de hoek komen. Doorgaans draagt zo’n attitude die zich kenmerkt door opvallende zwart-wit/goed-fout spraak niet bij aan een klimaat waarin cultuurrelativisme gedijt. Hieruit kunnen verklaringen worden afgeleid voor een toenemende intolerantie jegens andersculturele eigen(aardig)heden. Dat nu zou de betrokken stellingen van Daniels onderuit halen.
[..]
Hier heeft Daniels punten. Voorbeelden van salonsocialisme als links lullen rechts vullen zijn evenals in Nederland ook in Engeland genoegzaam bekend. Echter de meer geniale profiteurs die daadwerkelijk financieel excelleren op de onderklasse zijn niet de welzijnswerkers. Wel tref je deze mensen onder beleidsmakers maar je treft ze vooral onder (extern) managers. De keizers met hun eigen kleren aan evangeliën ter gezondmaking van hun dikwijls wisselende arbeidsomgeving. De kaste die nagenoeg van productie is vrijgesteld of het moesten lijvige rapporten zijn die bij doorlezing vooral een stramien aan superlatieven, mooie verwachtingen, opgepoetste intenties, een bepaalde mate van resoluutheid bieden. Uiteraard eist men in ruil committment van de omgeving en een hemelhoog budget om te komen tot een permanent proces van reorganisatie. Dat houdt immers hun boterham dikbelegd tot de volgende klus zich aandient. In Nederland vind je de discipelen van het waardenrelativisme die in de praktijk hun eigen waarden opleggen middels gebruik van de mediacratie, instellen van taboes, verkettering en zonodig inschakeling van justitie ter bewerking van veroordelingen via een opiniedelict vooral binnen de netwerken van de PvdA.
[..]
Zijn aannames zijn niet wetenschappelijk gestaafd. Daniels moet het vooral hebben van positionele ‘argumenten’.
[..]
De auteur scoort punten met zijn aanklacht van een mechanisme dat jarenlang in de doofpot kon worden gehouden. Ik zou diens attentie voor de slavenmoraal (met dank voor de term aan Friedrich Nietzsche) echter geen hoeksteen noemen vanwege gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing tenzij ik tracht mij satirisch uit te drukken of een ander te bewegen tot publieke instemming om deze daarna medogenloos onderuit te kunnen halen.
[..]
Zij waren dan weer schatplichtig aan Friedrich Nietzsche die ontwikkeling van een overmens bepleitte (vergelijkbaar met een persoonlijke jihad) om te kunnen ontstijgen uit het nihilisme dat hij zag aankomen.
[..]
De doembeelden van het grote geld, de plutocratie etcetera zijn bij uitstek gebruik door een legertje van broodbevoogders en hun kritiekloze volgelingen die tot in lengte van jaren hun dikbetaalde ‘heilzame’ maatschappelijke aansturing wensten voort te zetten. Zo creëert elke religie zijn eigen hel buiten de eigen familie om de gelovigen in te prenten dat slechts de eigen waarheid van de eigen mensen hemelse taferelen zal bewerken.
[..]
Waarmee Daniels zichzelf aardig in de slachtofferrol manoevreert…
Daniels gaat in zijn schotschriftje volledig voorbij aan segmenten die van invloed zijn op een samenleving.
• De relatieve macht van economisch welvarende groepen.
• De economische concurrentieslag die een eigen invloed heeft op intermenselijke verhoudingen.
• Terugdringing van kostspelige sociale ‘verworven’heden.
• Verplaatsing van arbeid naar lage lonen landen.
• Een arbeidsritme en flexibiliteit die de gezondheid, de gezinsverhoudingen en de sociale verhoudingen kan aantasten.
• Fabriekssluitingen, fusies en bedrijfsverhuizingen.
• Monetair beleid en noodzakelijke bezuinigingspolitiek.
• Afbrokkeling van de macht van nationale staten in Europa.
• Gebrek aan een democratische greep op internationale beslissingsorganismen…
Hoewel zijn aanklacht van socialistische politiek mensen bepaalt bij kostspelige maatschappelijke misstanden mist bij Daniels de wetenschappelijke onderbouwing die hem kan behoeden voor doorschieten. En doorschieten doet hij bijvoorbeeld al in zijn publicatiedrift. Daniels zal vast het financiële ijzer smeden als het heet is…
Een leukere belichting van soortgelijke materie verdeeld over 417 bladzijden vind je in:
Joshua Muravchik:
Heaven on Earth The Rise and Fall of Socialism.. Encounter Books 2002 - ISBN 1893554457
Voor wie desondanks toch geïnteresseerd is in de door Ryan3 aangedragen auteur:
Theodore Dalrymple (Anthony Daniels):
Leven aan de onderkant. Het systeem dat de onderklasse in stand houdt. Het Spectrum - ISBN: 9027499179