[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #21

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:09 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Aha! Je bent gewoon te lui om die rotzooi rond te brengen hé? Geeft niks hoor.

Nouja, ik ben conducteur dus kom wel heel het land door. Ophalen op een station is altijd een mogelijkheid.

Als iemand in Enschede zit kan er tussen 21:04 en 21:46 een reep worden afgehaald

Ik zal trouwens vandaag of morgen mezelf wel even fatsoenlijk voorstellen. Zo'n lang verhaal typ ik liever op een toetsenbord dan op een telefoon.

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:27 schreef renwan het volgende:

[..]

Nouja, ik ben conducteur dus kom wel heel het land door. Ophalen op een station is altijd een mogelijkheid.

Als iemand in Enschede zit kan er tussen 21:04 en 21:46 een reep worden afgehaald

Ik zal trouwens vandaag of morgen mezelf wel even fatsoenlijk voorstellen. Zo'n lang verhaal typ ik liever op een toetsenbord dan op een telefoon.

Nice! Gooi je weleens mensen uit de trein? Dat lijkt mij wel het leukste van het vak.

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:28 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Nice! Gooi je weleens mensen uit de trein? Dat lijkt mij wel het leukste van het vak.

Absoluut

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:32 schreef renwan het volgende:

[..]

Absoluut

Held!

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:27 schreef renwan het volgende:

[..]

Nouja, ik ben conducteur dus kom wel heel het land door. Ophalen op een station is altijd een mogelijkheid.

Als iemand in Enschede zit kan er tussen 21:04 en 21:46 een reep worden afgehaald

Ik zal trouwens vandaag of morgen mezelf wel even fatsoenlijk voorstellen. Zo'n lang verhaal typ ik liever op een toetsenbord dan op een telefoon.

Een duckie Mijn beste vriend is er 1

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:32 schreef renwan het volgende:

[..]

Absoluut

Met hulp van de cowboys zker

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:40 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Een duckie Mijn beste vriend is er 1
[..]

Met hulp van de cowboys zker

Soms, meestal dop ik mijn eigen boontjes wel. Mijn aanpak is meestal niet zo conventioneel

quote:

Op zaterdag 23 maart 2019 20:49 schreef renwan het volgende:

[..]

Soms, meestal dop ik mijn eigen boontjes wel. Mijn aanpak is meestal niet zo conventioneel

Hij ook normaal Behalve als hij teveel bakken heeft en er een paar tikkertje willen spelen... Dan precies zo controleren, dat de cowboys klaar staan bij de laatste coupe op het volgende station

"Even snel" naar de winkel werd: Your stupidity is reaching the limits of my medication....

quote:

Op zondag 24 maart 2019 12:28 schreef Burner82 het volgende:
"Even snel" naar de winkel werd: Your stupidity is reaching the limits of my medication....

De Bounty's waren op?

quote:

Op zondag 24 maart 2019 14:34 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

De Bounty's waren op?

Was het maar zo een feest Stampedruk, mensen die in de weg staan, mensen die denken in de weg te kunnen blijven staan... Mensen die vinden dat zij .... you get the point

quote:

Op zondag 24 maart 2019 14:36 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Was het maar zo een feest Stampedruk, mensen die in de weg staan, mensen die denken in de weg te kunnen blijven staan... Mensen die vinden dat zij .... you get the point

Jazeker, daarom zweer ik bij de 24/7. Niets zo leuk als om 03:00 uur in de ochtend een pak melk te halen. Jammer dat je het in Nederland zo weinig ziet.

quote:

Op zondag 24 maart 2019 14:38 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Jazeker, daarom zweer ik bij de 24/7. Niets zo leuk als om 03:00 uur in de ochtend een pak melk te halen. Jammer dat je het in Nederland zo weinig ziet.

Als ik een half uur van te voren bel, dat ik eraan kom, dat ze alle klanten wegjagen, ik gewoon door kan lopen en binnen 2.5 minuut weer buiten sta, is zeker teveel gevraagd....

quote:

Op zondag 24 maart 2019 14:36 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Was het maar zo een feest Stampedruk, mensen die in de weg staan, mensen die denken in de weg te kunnen blijven staan... Mensen die vinden dat zij .... you get the point

Klinkt bekend, buiten komen kan echt een bron van ergernis zijn. Vanmiddag ook weer 6 groepjes die persé met 4 man breed op de stoep moesten lopen.

GA WEG

quote:

Op zondag 24 maart 2019 16:26 schreef renwan het volgende:

[..]

Klinkt bekend, buiten komen kan echt een bron van ergernis zijn. Vanmiddag ook weer 6 groepjes die persé met 4 man breed op de stoep moesten lopen.

GA WEG

Ik heb gewoon een pleurishekel aan mensen in het wild... Dus in het begin probeer ik er nog om heen te lopen... Maar dan gaat bij mij de knop om en gaan mensen vanzelf wel aan de kant. En als ze het niet vanzelf doen, help ik ze wel een beetje.

Dat is vaak het moment dat ik weet dat ik naar de kassa moet

quote:

Op zondag 24 maart 2019 16:35 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik heb gewoon een pleurishekel aan mensen in het wild... Dus in het begin probeer ik er nog om heen te lopen... Maar dan gaat bij mij de knop om en gaan mensen vanzelf wel aan de kant. En als ze het niet vanzelf doen, help ik ze wel een beetje.

Dat is vaak het moment dat ik weet dat ik naar de kassa moet

Om dan bij de kassa aan te komen om te zien dat de rij die vrijwel niet aanwezig was toen je binnen kwam gegroeid is tot epische proporties?

Dat is mijn geluk vaak

quote:

Op zondag 24 maart 2019 16:40 schreef renwan het volgende:

[..]

Om dan bij de kassa aan te komen om te zien dat de rij die vrijwel niet aanwezig was toen je binnen kwam gegroeid is tot epische proporties?

Dat is mijn geluk vaak

Dat gebeurd ook vaak ja... of dat de mandjes, of de winkelwagentjes op zijn...
Maar, daar kan ik nog wel mee omgaan... Bij de kassa, sta je in de rij, standaard de verkeerde, maja...

Mensen die gewoon het hele gangpad blokkeren, omdat zij vinden dat het kan, mensen die complete wetenschappelijke studies maken over welk zakjes aardappels beter is, eigenlijk gewoon mensen die alleen bestaan om andere te frustreren!!... Die kan ik slecht hebben....

quote:

Op zondag 24 maart 2019 16:53 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat gebeurd ook vaak ja... of dat de mandjes, of de winkelwagentjes op zijn...
Maar, daar kan ik nog wel mee omgaan... Bij de kassa, sta je in de rij, standaard de verkeerde, maja...

Mensen die gewoon het hele gangpad blokkeren, omdat zij vinden dat het kan, mensen die complete wetenschappelijke studies maken over welk zakjes aardappels beter is, eigenlijk gewoon mensen die alleen bestaan om andere te frustreren!!... Die kan ik slecht hebben....

Hou op schei uit

quote:

Op zondag 24 maart 2019 15:53 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Als ik een half uur van te voren bel, dat ik eraan kom, dat ze alle klanten wegjagen, ik gewoon door kan lopen en binnen 2.5 minuut weer buiten sta, is zeker teveel gevraagd....

Ben bang dat je voortaan al je boodschappen online moet bestellen.

quote:

Op zondag 24 maart 2019 18:38 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ben bang dat je voortaan al je boodschappen online moet bestellen.

Als dat zou gaan...

quote:

Op zondag 24 maart 2019 18:42 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Als dat zou gaan...

Ze gooien je dan vast in een digitale wachtrij!

quote:

Op zondag 24 maart 2019 18:43 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ze gooien je dan vast in een digitale wachtrij!

En? niks mis met dat.........

quote:

Op zondag 24 maart 2019 18:50 schreef Burner82 het volgende:

[..]

En? niks mis met dat.........

Och, zolang ze je daar niet lastig vallen.

Ik heb geprobeerd eerlijk te zijn richting mijn pa, Hij vind dat hij nooit genoegd gehoord was, tijdens de scheiding. hij voelt zich nog altijd verongelijkt..

Zelfs nu, is niks zijn Schuld!!!

Heeft iemand van jullie ervaring met dissocieren?

Ik was al bekend met depersonalisatie- en derealisatie-verschijnselen. Dat eerste lijkt dan alsof je uit je lichaam treedt. (Bij mij is het zo dat wanneer ik mijn ogen dichtdoe ik het gevoel krijg alsof ik 20 meter groot ben ofzo of een buitenproportioneel groot hoofd heb en mijn ledematen niet de juiste verhoudingen hebben ofzo. ) Derealisatie is meer de gewaarwording alsof alles om je heen niet echt is, alsof je een film kijkt ipv dat je het in het echt beleeft.

Echt helemaal van de wereld kende ik niet en ik wist niet goed wat ik mij daarbij voor moest stellen. Ik was vroeger altijd heel bang om contact met de werkelijkheid te verliezen. Ik zat al zo in mijn hoofd en gedachten: het idee dat je daarin zover kan wegzakken dat je geen contact meer hebt met de buitenwereld of dat je niet kan reageren als iemand contact met je zoekt, vond ik heel eng.

Een paar dagen geleden gebeurde het bijna toch. En toen ging ik begrijpen waarom er mensen met borderline of PTSS zijn die zo snel in dissociatie kunnen raken. Ik dacht eerst: "Zoiets kan ik niet begrijpen, want ik heb niks ergs meegemaakt. Ik ben eigenlijk gewoon een theatrale klootzak die graag interessant gevonden wilt worden en daarom zielige verhaaltjes ophoudt." Ik lieg overigens niet over wat ik vertel, maar ik heb wel altijd het gevoel dat ik dat doe. Als ik bijvoorbeeld vertel over de problemen die ik heb met mijn pa, denk ik ergens altijd "Lekker makkelijk, hé! De schuld geven aan mijn ouders. The truth of the matter is I am an asshole with no backbone."

Maar het werd mij een paar dagen geleden teveel. Mijn hoofd bleef zich vullen met scenarios dat ik het verdien om uitgescholden, mishandeld, gepest en genegeerd te worden. Als ik aan leuke dingen probeerde te denken, zag ik meteen mensen voor me die me dat misgunnen. Ik zakte er steeds verder in weg. Ik wilde me niet langer meer verzetten. Ik werd zo ontzettend woedend, zowel op mezelf als op iedereen. Ik wilde verdwijnen.

Mijn psycholoog zegt dat het toch een goede ontwikkeling is. Ik heb altijd in een soort modus gezeten dat ik enerzijds continu aandacht wil voor mijn problemen maar anderzijds me niet bewust wil zijn hoe mensen daarop reageren, want ik ga er a priori vanuit dat ze niet eens naar mij willen luisteren, laat staan dat ze mij begrijpen. Een beschermingsmechanisme.

Nu ik vooral de afgelopen maanden meemaak dat er mensen zijn die me wél serieus nemen en me oprecht willen helpen op de manier zoals ik geholpen wil worden, kom ik meer in contact met mijn gevoel.

quote:

Op zondag 24 maart 2019 21:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Heeft iemand van jullie ervaring met dissocieren?

Ik was al bekend met depersonalisatie- en derealisatie-verschijnselen. Dat eerste lijkt dan alsof je uit je lichaam treedt. (Bij mij is het zo dat wanneer ik mijn ogen dichtdoe ik het gevoel krijg alsof ik 20 meter groot ben ofzo of een buitenproportioneel groot hoofd heb en mijn ledematen niet de juiste verhoudingen hebben ofzo. ) Derealisatie is meer de gewaarwording alsof alles om je heen niet echt is, alsof je een film kijkt ipv dat je het in het echt beleeft.

Echt helemaal van de wereld kende ik niet en ik wist niet goed wat ik mij daarbij voor moest stellen. Ik was vroeger altijd heel bang om contact met de werkelijkheid te verliezen. Ik zat al zo in mijn hoofd en gedachten: het idee dat je daarin zover kan wegzakken dat je geen contact meer hebt met de buitenwereld of dat je niet kan reageren als iemand contact met je zoekt, vond ik heel eng.

Een paar dagen geleden gebeurde het bijna toch. En toen ging ik begrijpen waarom er mensen met borderline of PTSS zijn die zo snel in dissociatie kunnen raken. Ik dacht eerst: "Zoiets kan ik niet begrijpen, want ik heb niks ergs meegemaakt. Ik ben eigenlijk gewoon een theatrale klootzak die graag interessant gevonden wilt worden en daarom zielige verhaaltjes ophoudt." Ik lieg overigens niet over wat ik vertel, maar ik heb wel altijd het gevoel dat ik dat doe. Als ik bijvoorbeeld vertel over de problemen die ik heb met mijn pa, denk ik ergens altijd "Lekker makkelijk, hé! De schuld geven aan mijn ouders. The truth of the matter is I am an asshole with no backbone."

Maar het werd mij een paar dagen geleden teveel. Mijn hoofd bleef zich vullen met scenarios dat ik het verdien om uitgescholden, mishandeld, gepest en genegeerd te worden. Als ik aan leuke dingen probeerde te denken, zag ik meteen mensen voor me die me dat misgunnen. Ik zakte er steeds verder in weg. Ik wilde me niet langer meer verzetten. Ik werd zo ontzettend woedend, zowel op mezelf als op iedereen. Ik wilde verdwijnen.

Mijn psycholoog zegt dat het toch een goede ontwikkeling is. Ik heb altijd in een soort modus gezeten dat ik enerzijds continu aandacht wil voor mijn problemen maar anderzijds me niet bewust wil zijn hoe mensen daarop reageren, want ik ga er a priori vanuit dat ze niet eens naar mij willen luisteren, laat staan dat ze mij begrijpen. Een beschermingsmechanisme.

Nu ik vooral de afgelopen maanden meemaak dat er mensen zijn die me wél serieus nemen en me oprecht willen helpen op de manier zoals ik geholpen wil worden, kom ik meer in contact met mijn gevoel.

Ervaring vind ik een groot woord, maar als ik kijk, naar mijn plek in de samenleving als geheel; en hoe ik me voel in de samenleving, ben ik 1 grote dissociatie..

Het is bij mij wel net iets anders, k vind dat de wereld om mij draait. Ik kan ook erg vervelend worden als dat niet zo is. En dan gaat het vaak om de kleine dingen, ben niet megalomaan of zo..

Dus ja, op mijn eigen sick and wisted way, denk ik dat ik het wel snap....