De venezolanen beleven door het beleid van Maduro een ware hel. Hoe ontstond dit?
Niet alleen door de armoede en de honger die in Venezuela nu gemeengoed zijn. Ik doel even op de gevolgen van het uitkleden van de rechtsstaat en hoe dat ingrijpt op de economie.
1. Hugo Chavez heeft een einde willen maken aan de corruptie door directe "volkscontrôle" op politici en ambtenaren; er ontketende zich een soort heksenjacht waardoor vele ambtenaren ontslagen werden, en vervangen door partijleden van Chávez. Het werd zo makkelijk overheidsbaantjes in te pikken: men beschuldigde de zittende ambtenaar, de beschuldigers namen hun plek in. Eenmaal deelgeworden van de zittende macht bleken de nieuwkomers, vaak onervarener en lageropgeleid, al snel corrupter te zijn dan de oudgedienden. Veel mensen werden lid van de regerende chavistapartij omdat men zo de kans kreeg op mooie baantjes en mee te eten uit de overheidsruif, destijds nog rijk dankzij de hoge olieprijzen.
2. Ook justitie, politiemacht en leger waren geen uitzondering: rechters , aanklagers, griffiers, officieren, allen moesten plaatsmaken voor chavistas. Aanvankelijk zagen velen dit als wenselijk schoon schip: voorgoed een einde maken aan de klassejustitie.
3. De privee-ondernemingen werden gezien als aanjagers van alle kwaad: armoede, corruptie, klassejustitie, speculatie en zo kwamen er grootschalige onteigeningen op gang. De economie stokte degenen die konden sluisden hun gelden het land uit, er werd geen cent meer geïnvesteerd, de productie van alles en nog wat daalde pijlsnel en dat alles viel ook nog eens samen met dalende olieprijzen, gevolgen: geen binnenlandse productie, steeds minder deviezen om iets te importeren en dus schaarste hamsterwoede, groeiende onvrede. Natuurlijk een deel van de bevolking geloofde meteen in Chavez' verhaal van een complot waar de duivelse VS en hun colombiaanse vazal achterzaten.
4. Maduro zette dit beleid aanvankelijk door, doch stopte vrij spoedig met de onteigeningen, daar de onteigende bedrijven met enkele uitzonderingen nauwelijks produceerden. De nog niet onteigende bedrijven werden echter aan monsterachtige belastingen onderhevig, waaraan men slechts kon ontsnappen door omkoping of levering aan de regering tegen,-en nog vaker-: onder de kostprijs en onder dwang: je levert of we ontvoeren of doden je zoons en verkrachten je vrouw en dochters, voor je aanzicht.
5. De mensen die nog niet geëmigreerd waren, geen geld hadden om de ambtenarij om te kopen en paspoort en papieren te bemachtigen, of die nooit zouden krijgen omdat ze al gekenschtetst waren als tegenstanders begonnen openlijk in oppositie te gaan, verenigden zich op pleinen, straten, voor regeringsgebouwen, partijsecretariaten van de chavistas. Grootschalige protestdemonstraties braken uit, niet omdat Capriles of (veel minder) Guaidó nou zo geliefd waren als leiders of boegbeelden, men voelde dat een afgrond van onpeilbare diepte dreigde.
6. En die kwam. Er werden volksmilities opgezet: de gevangenissen werden geopend, de vrijgelaten misdadigers bewapend en in uniform geheven. Wie oppositie is, niet de verkeersboete betaalt, de belasting of eerbied veinst wordt in elkaar geslagen, of gewoon, zoals een hond, afgeschoten. Het land wordt geregeerd door een partijapparaat en militairen die zich verrijken met de smokkel van edele metalen, drugs, corruptie, en zij betalen alles ook al is het hongerloon, de weinige gegijzelde priveeondernemingen zijn slaafs aan de chavistas. Bijna vijf miljoen Venezolanen zijn het land ontvlucht, vijftien miljoen zouden emigratie verkiezen indien zij konden.
De nieuwste fase is dat ook gouwdieven, zakrollers, en gewone (op geld beluste) misdadigers het land ontvluchten omdat er in Venezuela buiten de door Kartels beheerste mineralen- en drugshandel niets meer te stelen valt: de rest is inmiddels straatarm.
Ik ken meerdere venezolanen hier, ik lees de spaanstalige pers, wat lezen jullie over dit onderwerp?