Het kleutertopic deel 17

Het gaat uiteindelijk om grenzen aangeven en herkennen. De moeder aanspreken, heeft sowieso weinig nut. Als het in een schoolsituatie gebeurt, is het de juf die evt iets hiermee moet doen. De moeder in kwestie is op haar manier al met haar kind in gesprek.

Dus de focus moet liggen bij je eigen kind. Niet op wat een ander vindt, en wat jij zelf vindt. Wat voelt voor haar als 'te ver' gaan? Kan zij aangeven als ze het niet wil? En hoe dan?

Je hebt het over je kind beschermen, maar misschien moet je dat loslaten. Want je kunt je kind niet op die manier beschermen. Je bent er niet altijd bij, en anderen zullen vroeg of laat, bewust of onbewust, wel eens iets voor haar grensoverschrijdends doen, al dan niet met een seksuele lading. Het enige waar je invloed op hebt daarin is je kind een gezonde vorm van assertiviteit bijbrengen, zonder je kind onnodig bang te maken. Vertrouwen op haar eigen kracht.

Verder: I heeft het handtastelijke erg bij haar broertje. Wil met hem knuffelen, hem over z'n hoofd aaien. Maar hij wil dat meestal niet en zet het dan op een schreeuwen. Toch gaat I dan regelmatig door. Wij grijpen dan wel in, want nee is nee. Het is op deze leeftijd alleen nog erg lastig om die grenzen bij jezelf en de ander te herkennen en te accepteren. Daar zitten geen slechte intenties bij, het is gewoon een ontwikkeling. I zegt dan bijv: "Maar ik vind hem zo lief!"
Ze zegt ook dat ze verliefd op hem is.

[ Bericht 26% gewijzigd door Franny_G op 19-03-2019 14:45:31 ]

Franny verwoordt het mooi.
Met het voorbeeld van de riem. Het is een mooie gespreksopening om met Noor over het baas over eigen lichaam zijn.
Dat zij mag kiezen of O wel of niet helpt met haar riem dicht te doen.

Ik heb zelf een dame die heel knuffelig is. En zij moet dus juist leren dat niet alle kindjes dit willen. De laatste tijd gaat ze het netjes vragen.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2019 12:47 schreef Stormqueen het volgende:
Het zou echt nog niet in de verste verte bij me opkomen om daar bij een vierjarige iets seksueel opdringerigs achter te zoeken eigenlijk

Dat gebeurt gelukkig ook niet zo vaak, maar het kan wel. Als die vierjarige zelf ervaringen heeft met grensoverschrijdend gedrag op dat gebied bijvoorbeeld. En dan is dat opeens weer dubbel reden om er iets mee te doen, in het belang van beide kinderen.

Disclaimertje: ik bedoel dus niet dat dat hier speelt. Ik werd getriggerd door de gequote zin.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2019 13:47 schreef Franny_G het volgende:
Het gaat uiteindelijk om grenzen aangeven en herkennen. De moeder aanspreken, heeft sowieso weinig nut. Als het in een schoolsituatie gebeurt, is het de juf die evt iets hiermee moet doen. De moeder in kwestie is op haar manier al met haar kind in gesprek.

Dus de focus moet liggen bij je eigen kind. Niet op wat een ander vindt, en wat jij zelf vindt. Wat voelt voor haar als 'te ver' gaan? Kan zij aangeven als ze het niet wil? En hoe dan?

Je hebt het over je kind beschermen, maar misschien moet je dat loslaten. Want je kunt je kind niet op die manier beschermen. Je bent er niet altijd bij, en anderen zullen vroeg of laat, bewust of onbewust, wel eens iets voor haar grensoverschrijdends doen, al dan niet met een seksuele lading. Het enige waar je invloed op hebt daarin is je kind een gezonde vorm van assertiviteit bijbrengen, zonder je kind onnodig bang te maken. Vertrouwen op haar eigen kracht.

Verder: I heeft het handtastelijke erg bij haar broertje. Wil met hem knuffelen, hem over z'n hoofd aaien. Maar hij wil dat meestal niet en zet het dan op een schreeuwen. Toch gaat I dan regelmatig door. Wij grijpen dan wel in, want nee is nee. Het is op deze leeftijd alleen nog erg lastig om die grenzen bij jezelf en de ander te herkennen en te accepteren. Daar zitten geen slechte intenties bij, het is gewoon een ontwikkeling. I zegt dan bijv: "Maar ik vind hem zo lief!"
Ze zegt ook dat ze verliefd op hem is.

Aangeven dat ze iets niet wilt gaat gelukkig steeds beter. En ze had ook aangegeven dat ze haar riem zelf dicht kon maken, maar dat hij bleef toch door ging met zoals zij het zegt 'mag ik alsjeblieft je riem dicht maken?' En dat is eigenlijk wel dat ik wat vreemd vind. Want waarom wil hij dat zo graag? Ik kijk het wel aan denk ik, ik kan me ook niet voorstellen dat hij al seksueel bezig is oid.

Overigens is hij al bijna 6 en zit een groep hoger als Noor.

Omdat hij trots is dat hij het net kan, of omdat zijn moeder als hij nee zegt het nog een keer vraagt en dan alsjeblieft er bij zegt. Omdat hij zich graag nuttig wil voelen, omdat hij een eikeltje is en denkt dat hij het beter en sneller kan. Ik kan zo erg veel redenen bedenken waarom een kind zo doet.

En dan is er ook nog altijd de optie, het doet maar wat want het is een kleuter.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 04:35 schreef Vanyel het volgende:

[..]

Dat gebeurt gelukkig ook niet zo vaak, maar het kan wel. Als die vierjarige zelf ervaringen heeft met grensoverschrijdend gedrag op dat gebied bijvoorbeeld. En dan is dat opeens weer dubbel reden om er iets mee te doen, in het belang van beide kinderen.

Disclaimertje: ik bedoel dus niet dat dat hier speelt. Ik werd getriggerd door de gequote zin.

Ja tuurlijk, maar dan is zoiets altijd onderdeel van een reeks gedragingen en uitingen die op zoiets duiden. Op basis van een zo'n moment is er helemaal geen reden om aan zoiets te denken.

Het verbaast mij echt een beetje Sunshine, dat je al meerdere keren het gedrag van dit jongetje als vreemd bestempeld. Hoe komt dat? Is het iets intuitiefs? Want op basis van wat je over hem schrijft, is daar volgens mij helemaal geen aanleiding toe. Ik voel in mij ook de neiging om voor dit kind op te komen, en dan ben ik niet eens z'n moeder.

quote:

Op dinsdag 19 maart 2019 12:08 schreef Sunshine1982 het volgende:
Even een vraagje, want misschien denk ik wel weer veel te zwaar.

Gisteren kon Noor de rits van haar jas niet zo snel dicht krijgen. O. die verliefd op haar is zegt ie en haar knuffels en kusjes geeft, vroeg of hij haar moest helpen.

Later in de auto zei ik tegen Noor dat ik het aardig vind van O. dat hij haar zo wilt helpen. Toen zei ze dat O. ook een keer wilde helpen met haar riem vast te maken. Waarop ik zei dat ze dat toch zelf kon? Toen zei ze dat ze dat ook tegen O. zei, maar dat hij bleef aandringen om de riem dicht te maken.

Bijkomend detail is dat hij dus redelijk handtastelijk is naar Noor toe, pakt haar vaak vast op een lieve manier, maar ook op een soort van opdringerige manier. Zijn moeder zag dit ook en heeft daarover met hem gesproken thuis.

Ik vind het niet erg dat hij wilt knuffelen, maar aandringen om een riem van een broek dicht te mogen doen gaat bij mij een tikkeltje te ver. Straks gaat het verder dat hij zegt, ik heb een piemel en wat heb jij (of iets in die strekking)?

Vinden jullie het gek als ik hier zijn moeder op aanspreek? Of denk ik er te zwaar over?

Er zat bij mijn oudste een meisje in de klas (zowel op het kdv als later op school) die nog niet zo'n goed gevoel voor sociale omgang had ontwikkeld. Ze was altijd heel fysiek, stond bij zowel kinderen als volwassen altijd héél dichtbij (voelde enorm awkward). Ze had er absoluut geen vervelende bedoeling bij. Maar niet iedereen vindt dat prettig. Ze is inmiddels 6,5/7 en dat gedrag is vanzelf bijgetrokken.

En over piemels: grote kans dat zoiets met kleuters wel eens voorkomt. Mijn oudste was bijna 5 toen hij een keer trots vertelde dat ze toch zo'n leuk spelletje hadden gespeeld op school: Piemelen! Bleek dat ze met een groepje jongens in de pauze elkaars piemel hadden staan bekijken. Ze hadden zich achter een bosje verstopt, de juf had het niet gezien. Dat hebben we op school even besproken en het schijnt heus vaker te gebeuren. Piemels zijn zéér interessant . We hebben toen uitgelegd dat hij best zijn piemel mag bekijken, maar dan op zijn kamer. Dat het geen goed idee is om dat op school te doen. Toen was het ook klaar.

Lang verhaal kort: kleuters hebben nog weinig notie van sociaal wenselijk gedrag en moeten daarin gewoon nog veel leren. N. mag aangeven dat ze het niet prettig vindt en hij moet nog leren dat die grens geaccepteerd moet worden. Zelfs mijn bijna 7-jarige vindt het soms lastig dat zijn broertje niet altijd geknuffeld wil worden. Daar wordt hij verdrietig van, of hij drijft toch zijn zin door terwijl A. nee heeft gezegd. Maar wij zijn daar toch streng in. Nee is nee. Kom maar lekker met mama knuffelen dan .

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 09:37 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ja tuurlijk, maar dan is zoiets altijd onderdeel van een reeks gedragingen en uitingen die op zoiets duiden. Op basis van een zo'n moment is er helemaal geen reden om aan zoiets te denken.

De disclaimer stond er inderdaad niet voor niks.

Ohja, Melba had laatst ook met een jongen piemels vergeleken

We hebben toen wel even gepraat over dat piemels prive zijn (hij loopt t liefste in zn blote holletje de wc uit, om in de hal zn broek op te sjorren, of gewoon niet en t zou toch fijn zijn als hij dat op school niet doet) maar is verder volgens mij volkomen normaal.

Bij Js hadden ze wat problemen gehad met knuffelen terwijl bepaalde kinderen dat niet wilden enzo..
Toen had de juf de “baas over je eigen lichaam” geïntroduceerd.
Goed verhaal nu:
Js wil je je aankleden? “Nee ik ben baas over mijn eigen lichaam”
Js ga je mee naar school? “Nee, ik wil niet lopen en ik ben baas over mijn eigen lichaam

Ow heeft veel problemen met prikkels en aanrakingen. Sinds hij bij de fysio is geweest gaat het stukken beter. Zometeen weer een gesprek, hij wil niet meer naar school, want hij vindt het te druk.
Iemand ervaring met ergotherapie op het gebied van prikkelverwerking?

Hahaha Loj, zo herkenbaar! Wat betreft je vraag: wij overwegen reflex-integratietherapie voor de oudste, daar heb ik veel goede verhalen over gehoord. Maar tot nu toe nog geen ervaring mee. Hier heb je dus niets aan, behalve dan: ik herken de moeilijkheden die je ervaart met een snel geprikkeld kind.

Hier op school hebben ze het over 'je eigen ruimte' als het gaat om fysieke grenzen bewaken. Dus als ik in Stickers beleving te dichtbij kom roept hij heel hard DIT IS MIJN EIGEN RUIMTE BLIJF UIT MIJN EIGEN RUIMTE DIT IS MIJN RUIMTE GA NAAR JOUW RUIMTE Misschien moeten we dat nog iets finetunen. <3

Shit waarom zit de wijzig-knop zo dicht bij de quote-knop.

Waarom is er überhaupt een zelfquoteknop? Gebruiken mensen dat?

Als ik heel zinnige dingen zou zeggen, zou ik dat wel doen ja. Om mensen zo nu en dan te herinneren aan mijn genialiteit.

Ik heb mezelf wel eens gequote om in tweede instantie mijn ongelijk te bekennen.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 11:28 schreef Lemijn het volgende:
Ik heb mezelf wel eens gequote om in tweede instantie mijn ongelijk te bekennen.

Dat siert je.

Mijn kleuter als ik d’r vraag naar haar dag: ‘STOP HOUD OP, ik vind dit níet meer leuk’

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 11:28 schreef Lemijn het volgende:
Ik heb mezelf wel eens gequote om in tweede instantie mijn ongelijk te bekennen.

Oh. Dat siert je inderdaad.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 11:24 schreef L-E het volgende:
Als ik heel zinnige dingen zou zeggen, zou ik dat wel doen ja. Om mensen zo nu en dan te herinneren aan mijn genialiteit.

Ik quote mezelf alleen als ik verkeerd druk en eigenlijk iets wil wijzigen.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 11:16 schreef L-E het volgende:
Hahaha Loj, zo herkenbaar! Wat betreft je vraag: wij overwegen reflex-integratietherapie voor de oudste, daar heb ik veel goede verhalen over gehoord. Maar tot nu toe nog geen ervaring mee. Hier heb je dus niets aan, behalve dan: ik herken de moeilijkheden die je ervaart met een snel geprikkeld kind.

Hier op school hebben ze het over 'je eigen ruimte' als het gaat om fysieke grenzen bewaken. Dus als ik in Stickers beleving te dichtbij kom roept hij heel hard DIT IS MIJN EIGEN RUIMTE BLIJF UIT MIJN EIGEN RUIMTE DIT IS MIJN RUIMTE GA NAAR JOUW RUIMTE Misschien moeten we dat nog iets finetunen. <3

Tnx voor de tip, ik ga er eens even op googelen.
Net gelukkig een goed gesprek met de juf gehad. Ze heeft samen met hem een relax plekje op de gang gecreeerd.
Hopelijk geeft dat hem straks wat rust.

Hier heeft senso motorische integratierherapie geholpen Loj.

Frits is vandaag vier geworden en was ook echt ontzettend jarig. Hij wilde graag direct de hele dag naar school en hij vond het geweldig. Hij kent gelukkig al wat kinderen in de klas, maar ook nog onbekende kleuters kwamen hem gedag zeggen aan het einde van de schooldag. _{Ik had zowaar gesprekken met meerdere moeders, misschien is die basisschool ook goed voor mijn sociale ontwikkeling.}

Gefeliciteerd met je kleuter, cho!

Gefeliciteerd Cho!

Sjaak ging gister voor het eerst sinds januari weer proberen of het ging op school. Hij is 45 minuten geweest en hij zei dat hij het leuk vond! Ik ben erg benieuwd hoe het dit weekend met hem gaat, of hij nog een reactie laat zien.

Gefeliciteerd Cholula

MevrouwC. Hopelijk geen reactie.