Depressie & Angst #157 Met een voorzichtig lentezonnetje.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 16:47 schreef Tele6 het volgende:
Pfff, het is pas dinsdag, maar ik heb al genoeg van deze week.

Ik zou gisteren een gesprek hebben met de psycholoog, maar ze was ziek, en nu heb ik pas eind volgende week een afspraak dus nu maar proberen de tijd door te komen tot dan

Ik heb de puf niet om normale interactie te hebben met mensen en houd iedereen dus op een afstand, maar tegelijkertijd voel ik me ontzettend alleen. Ik ga me steeds meer vastklampen aan lijstjes en routines, dingen die niet mogen en dingen die juist wel mogen zonder duidelijke reden. Ik word hier zo moe van

Hoe schatten jullie in wanneer je lief voor jezelf moet zijn en iets niet doen, en wanneer je er beter van wordt door jezelf een schop onder de kont te geven en het maar te doen?

Lief voor jezelf zijn is voor mij realistisch zijn naar jezelf. Voor mij helpt het naar mezelf te kijken zoals ik naar een vriendin zou kijken. Je legt jezelf vaak toch tegen een onrealistische lat dan mensen waar je om geeft. En het is ook wat makkelijker een ander advies te geven.

Dus ik probeer vast te stellen wat dat goede neutrale (dus niet langs mijn eigen psychologische lat, want ik weet rationeel dat die die niet klopt) advies zou zijn en hoe dat uit te voeren.

Stap 2 is ook jezelf vergeven zoals je een vriend vergeeft wanneer die soms iets verkeerd doet.

Jezelf vanuit liefde blijven aanmoedigen en niet vanuit kritiek verwijten. Schaamteloos zijn in zelfzorg, wat men er ook van vindt.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 16:47 schreef Tele6 het volgende:
Pfff, het is pas dinsdag, maar ik heb al genoeg van deze week.

Ik zou gisteren een gesprek hebben met de psycholoog, maar ze was ziek, en nu heb ik pas eind volgende week een afspraak dus nu maar proberen de tijd door te komen tot dan

Ik heb de puf niet om normale interactie te hebben met mensen en houd iedereen dus op een afstand, maar tegelijkertijd voel ik me ontzettend alleen. Ik ga me steeds meer vastklampen aan lijstjes en routines, dingen die niet mogen en dingen die juist wel mogen zonder duidelijke reden. Ik word hier zo moe van

Hoe schatten jullie in wanneer je lief voor jezelf moet zijn en iets niet doen, en wanneer je er beter van wordt door jezelf een schop onder de kont te geven en het maar te doen?

Ik -probeer- om eigenlijk altijd lief voor mezelf te zijn. Dat komt er niet op neer dat ik mezelf er maar altijd van overtuig dat ik op bed mag liggen. Maar ook als ik mezelf aanmoedig om iets wél te doen, probeer ik dat op een opbeurende manier te doen. Niet omdat het moet. Als het niet gaat, mag/kan ik weer weg. Maar gewoon door mezelf in m'n hoofd alleen maar aan te moedigen als een soort overfanatieke voetbalvader.

De geen puf in interacties herken ik wel. Ondanks dat ik me vaak het best voel met andere mensen, voelt het alsof ik echt 0 energie heb voor sociaal contact. Zeker buiten de verplichte uren op kantoor etc. Ik kan je geen ideale oplossing geven, maar wat ik heb gedaan is (misschien best gemeen) maar een selectie gemaakt in mensen. Sommige vrienden of familieleden kosten me op het moment teveel, gewoon door hoe ze zijn, waar ze wonen of wat ze van mij verwachten. Dus daar heb ik gewoon helemaal geen contact mee.

Ik probeer wel te investeren in de andere vriendschappen. En soms zoek ik daarvoor m'n eigen grenzen op, maar dit zijn ook de vrienden waarmee ik rustig op de bank kan liggen met een filmpje en waarbij dat ook helemaal goed is. En dat is heel fijn.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 17:02 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]

Dikke knuffel

Dit is alsof ik mezelf hoor, om eerlijk te zijn.
Kun je je behandelaar niet mailen? Is er geen bureaudienst waarbij je terecht kan? Zo leven is heel vermoeiend en ook gewoon niet fijn.

Dat inschatten vind ik ook heel moeilijk. Maar als ik echt moe en overprikkeld ben, of niet meer slaap, ben ik lief voor mezelf. Dat houd in dat ik mezelf rust gun, niks moet en alles mag.

Schop jezelf niet te hard

Sorry ik heb geen nuttige tips

Ik kan wel kijken of ik de psycholoog ergens kan mailen. Maar ze heeft me al een paar keer gezegd dat ze al erg haar best voor me doet en niet meer tijd heeft, dus ik weet niet wat ik aan haar kan vragen. Ze geeft me het gevoel dat ik een ongeduldig kind ben

Je hebt een goed punt met moe/overprikkeld/slaaptekort. Zodra dat te erg wordt, moet ik sowieso liever gaan doen tegen mezelf. Gelukkig was vannacht m'n vriend bij me (we wonen niet samen) en heb ik een goede hoeveelheid slaap kunnen krijgen. Anders gaat dat vaak mis.

Je hoeft geen sorry te zeggen! Ik vind je reactie goed en lief

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 17:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]

Probeer anders te denken, je kunt lief zijn voor jezelf terwijl je de dingen doet die nu eenmaal af en toe moeten, of waar je geen zin in hebt maar die wel goed voor je zijn.

Lief zijn voor jezelf betekent niet dat je niet uit 't bed hoeft te komen. Maar mag wel betekenen dat je jezelf beloont met een fijn ontbijtje als je naast je bed staat.

Of in plaats van allemaal hatelijke dingen te denken over jezelf omdat je 't lastig vind iets voor elkaar te krijgen jezelf wat ruimte te gunnen en toegeven dat je 't lastig vind en daar even verdrietig over mogen zijn. Zulke dingen geven lucht, en dan gaat 't vaak net een beetje beter.

Dankjewel

Lief zijn voor mezelf door:
- dingen te doen waar ik van weet dat ze goed voor me zijn
- mezelf mogen belonen als ik iets heb gedaan wat goed maar ook lastig is
- mezelf te gunnen om soms verdrietig te zijn over dat iets lastig is, ipv mezelf een schop geven

Wat een wijze les. Ik ga het proberen

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:02 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]

Lief voor jezelf zijn is voor mij realistisch zijn naar jezelf. Voor mij helpt het naar mezelf te kijken zoals ik naar een vriendin zou kijken. Je legt jezelf vaak toch tegen een onrealistische lat dan mensen waar je om geeft. En het is ook wat makkelijker een ander advies te geven.

Dus ik probeer vast te stellen wat dat goede neutrale (dus niet langs mijn eigen psychologische lat, want ik weet rationeel dat die die niet klopt) advies zou zijn en hoe dat uit te voeren.

Stap 2 is ook jezelf vergeven zoals je een vriend vergeeft wanneer die soms iets verkeerd doet.

Jezelf vanuit liefde blijven aanmoedigen en niet vanuit kritiek verwijten. Schaamteloos zijn in zelfzorg, wat men er ook van vindt.

Het laatste stuk van je advies denk ik dat wel kan lukken. Als ik een vriend zou aanmoedigen om iets te doen zou ik ook niet zeggen "je bent een sukkel als je het niet doet, en een teleurstelling, en als je dit niet kan, wat dan nog wel" maar dan zou ik zeggen "probeer het eens, je kunt het vast wel, je gaat je er vast iets beter van voelen en zo niet dan ben je iig goed bezig geweest".

Kiezen wat er goed voor me is, mezelf zo een advies geven alsof ik een vriend een advies zou geven, vind ik lastig. Ik kan me moeilijk voorstellen wat ik een vriend zou adviseren als diegene zou zitten met wat ik nu heb.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:45 schreef Myraela het volgende:
[..]

Ik -probeer- om eigenlijk altijd lief voor mezelf te zijn. Dat komt er niet op neer dat ik mezelf er maar altijd van overtuig dat ik op bed mag liggen. Maar ook als ik mezelf aanmoedig om iets wél te doen, probeer ik dat op een opbeurende manier te doen. Niet omdat het moet. Als het niet gaat, mag/kan ik weer weg. Maar gewoon door mezelf in m'n hoofd alleen maar aan te moedigen als een soort overfanatieke voetbalvader.

De geen puf in interacties herken ik wel. Ondanks dat ik me vaak het best voel met andere mensen, voelt het alsof ik echt 0 energie heb voor sociaal contact. Zeker buiten de verplichte uren op kantoor etc. Ik kan je geen ideale oplossing geven, maar wat ik heb gedaan is (misschien best gemeen) maar een selectie gemaakt in mensen. Sommige vrienden of familieleden kosten me op het moment teveel, gewoon door hoe ze zijn, waar ze wonen of wat ze van mij verwachten. Dus daar heb ik gewoon helemaal geen contact mee.

Ik probeer wel te investeren in de andere vriendschappen. En soms zoek ik daarvoor m'n eigen grenzen op, maar dit zijn ook de vrienden waarmee ik rustig op de bank kan liggen met een filmpje en waarbij dat ook helemaal goed is. En dat is heel fijn.

Een overfanatieke voetbalvader leuke vergelijking!

Wel goed om daar een bewuste keuze in te maken. Nu zeg ik vaak sociale dingen af, maar ik denk niet na of sommige contacten fijner zijn en andere meer energie kosten. Het is slimmer om contacten die goed voelen meer prioriteit te geven

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 13:56 schreef Tele6 het volgende:
[..]

Het laatste stuk van je advies denk ik dat wel kan lukken. Als ik een vriend zou aanmoedigen om iets te doen zou ik ook niet zeggen "je bent een sukkel als je het niet doet, en een teleurstelling, en als je dit niet kan, wat dan nog wel" maar dan zou ik zeggen "probeer het eens, je kunt het vast wel, je gaat je er vast iets beter van voelen en zo niet dan ben je iig goed bezig geweest".

Kiezen wat er goed voor me is, mezelf zo een advies geven alsof ik een vriend een advies zou geven, vind ik lastig. Ik kan me moeilijk voorstellen wat ik een vriend zou adviseren als diegene zou zitten met wat ik nu heb.

Dan maak je het groter dan ik bedoel je problemen moet je gewoon iom je hulpverleners oplossen en aanpakken.

Ik bedoel meer de duizenden dagelijkse keuzes waar je mee te maken krijgt. Bekijk die nuchter.

Dus niet hoe moet ik mezelf beter maken, maar wat moet ik met dit tentamen, wat ga ik eten, hoe ga ik dit en dat bereiken.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 13:38 schreef Tele6 het volgende:
[..]

Ik kan wel kijken of ik de psycholoog ergens kan mailen. Maar ze heeft me al een paar keer gezegd dat ze al erg haar best voor me doet en niet meer tijd heeft, dus ik weet niet wat ik aan haar kan vragen. Ze geeft me het gevoel dat ik een ongeduldig kind ben

Zij wordt ervoor betaald. Dus gewoon mailen, in het ergste geval krijg je geen antwoord, maar je hebt het wel even van je af geschreven. Je bent geen ongeduldig kind! Hupshups, mailen jij. Ze kan in d'r mail kijken wanneer ze tijd heeft, dus je dringt je niet op. Wees assertief

quote:

Je hebt een goed punt met moe/overprikkeld/slaaptekort. Zodra dat te erg wordt, moet ik sowieso liever gaan doen tegen mezelf. Gelukkig was vannacht m'n vriend bij me (we wonen niet samen) en heb ik een goede hoeveelheid slaap kunnen krijgen. Anders gaat dat vaak mis.

Je hoeft geen sorry te zeggen! Ik vind je reactie goed en lief

Schrijf dat signaal op in je crisisplan! Hoe herken je dit bij jezelf? En maak ook even een plan met wat je doet als je je zo voelt. Dus ik voel me X en ik doe Y, dus dan kan ik het beste Z doen.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 14:10 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]

Zij wordt ervoor betaald. Dus gewoon mailen, in het ergste geval krijg je geen antwoord, maar je hebt het wel even van je af geschreven. Je bent geen ongeduldig kind! Hupshups, mailen jij. Ze kan in d'r mail kijken wanneer ze tijd heeft, dus je dringt je niet op. Wees assertief[..]

Schrijf dat signaal op in je crisisplan! Hoe herken je dit bij jezelf? En maak ook even een plan met wat je doet als je je zo voelt. Dus ik voel me X en ik doe Y, dus dan kan ik het beste Z doen.

Ik heb het gedaan. Ik heb haar een mail geschreven. Misschien helpt het.

Ik heb nog geen crisisplan. Crisis klinkt wel heftig. Wanneer noem je iets een crisis? Ik denk dat ik met de psycholoog moet overleggen over wat ik dan moet doen, want zelf weet ik het niet goed. Tot nu toe is het telkens uiteindelijk wel overgegaan, maar altijd met hulp van andere mensen (bijvoorbeeld dat m'n vriend kwam logeren waardoor ik een nacht wel goed kon slapen).

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 14:10 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]

Dan maak je het groter dan ik bedoel je problemen moet je gewoon iom je hulpverleners oplossen en aanpakken.

Ik bedoel meer de duizenden dagelijkse keuzes waar je mee te maken krijgt. Bekijk die nuchter.

Dus niet hoe moet ik mezelf beter maken, maar wat moet ik met dit tentamen, wat ga ik eten, hoe ga ik dit en dat bereiken.

Oh, ja, dat is wel te doen. Gewoon verstandige plannen maken klinkt als een goed idee

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 13:02 schreef Tele6 het volgende:
[..]

Ik heb het gedaan. Ik heb haar een mail geschreven. Misschien helpt het.

Ik heb nog geen crisisplan. Crisis klinkt wel heftig. Wanneer noem je iets een crisis? Ik denk dat ik met de psycholoog moet overleggen over wat ik dan moet doen, want zelf weet ik het niet goed. Tot nu toe is het telkens uiteindelijk wel overgegaan, maar altijd met hulp van andere mensen (bijvoorbeeld dat m'n vriend kwam logeren waardoor ik een nacht wel goed kon slapen).

Goed gedaan! Ze reageert er vast wel op en het ergste dat er kan gebeuren is dat je geen antwoord terug krijgt (wat me sterk lijkt). Je bent voor jezelf opgekomen en dat is een heel goed iets

Ik heb ander soortige problemen (en crisissen verschillen voor iedereen, dus wat bij mij gebeurt in een crisis zal weinig zeggen voor jou, omdat jij mij niet bent). Maar zo'n plan beschrijft wat er met je gebeurt in bepaalde situaties; Fase 0: Alles gaat goed. Fase 1: Spanning. Fase 2: Stress en fase 3: crisis. In zo'n plan beschrijf je per fase de symptomen en wat je kan doen om het beter te laten gaan (en in geval van fase nul wat je moet doen om het zo te behouden). Op die manier kun je tijdig ingrijpen wanneer het mis dreigt te gaan. Bijv. in mijn geval om een manische psychose te voorkomen of destructief gedrag. En regelmatig kijk ik naar dat plan om te zien in welke fase ik zit en wat ik moet doen om in een zo goed mogelijke fase terecht te komen.
Op dit moment voldoe ik aan de symptomen van mijn fase 2: Dat betekent dat ik er met iemand erover moet praten, een G-schema moet maken en me strak aan mijn planningen te houden. En nog wat privé dingen.

Wat ik probeer te vertellen is dat zo'n plan heel nuttig is. Het geeft je handvatten en je bent niet een willoze speelbal van je emoties (naja... dat ben ik nog heel erg. Elke vijf minuten een ander extreme, maar met het plan gaat het wel beter).

Bij het fact waren ze gisteren niet zo blij hoe het met me gaat. Ik slaap heel slecht, veel stress... en heel veel psychotische klachten. Alles wat ik zie, hoor en voel is echt. Alleen als ik mensen om controle vraag (of er ratten en muizen in huis rondrennen en in mijn mond willen kruipen bijv.) ervaren zij dit niet. Waardoor ik op dit moment niet meer weet wat mijn hoofd doet en wat het hoofd van anderen doet. En wie er gelijk heeft.

Ik heb wel een trucje gevonden om me langer op iets te concentreren, maar ik heb een enorm gevoel van nuttig moeten zijn.

Verder zit ik bij een nieuw koor (*O*) en daar vraagt iedereen wat ik doe in het dagelijks leven. Iedereen heeft beroepen, en ik kom met het antwoord "ik ben momenteel arbeidsongeschikt".En dat doet pijn..

En ik moet dinsdag naar het UWV en dat vind ik heel erg eng

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 13:28 schreef ChildoftheStars het volgende:
Bij het fact waren ze gisteren niet zo blij hoe het met me gaat. Ik slaap heel slecht, veel stress... en heel veel psychotische klachten. Alles wat ik zie, hoor en voel is echt. Alleen als ik mensen om controle vraag (of er ratten en muizen in huis rondrennen en in mijn mond willen kruipen bijv.) ervaren zij dit niet. Waardoor ik op dit moment niet meer weet wat mijn hoofd doet en wat het hoofd van anderen doet. En wie er gelijk heeft.

Ik heb wel een trucje gevonden om me langer op iets te concentreren, maar ik heb een enorm gevoel van nuttig moeten zijn.

Verder zit ik bij een nieuw koor (*O*) en daar vraagt iedereen wat ik doe in het dagelijks leven. Iedereen heeft beroepen, en ik kom met het antwoord "ik ben momenteel arbeidsongeschikt".En dat doet pijn..

En ik moet dinsdag naar het UWV en dat vind ik heel erg eng

Knuffel
Het lijkt me heel eng en verwarrend. Goed dat je mensen om controle vraagt.
Super dat je bij het koor mag! goed gedaan!
Wat doe je om je langer te concentreren?
Nuttig zijn is niet het belangrijkste hè. Het gaat erom dat je je okee voelt en goed voor jezelf zorgt

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 13:54 schreef Tele6 het volgende:
[..]

Knuffel
Het lijkt me heel eng en verwarrend. Goed dat je mensen om controle vraagt.
Super dat je bij het koor mag! goed gedaan!
Wat doe je om je langer te concentreren?
Nuttig zijn is niet het belangrijkste hè. Het gaat erom dat je je okee voelt en goed voor jezelf zorgt

Dank je wel Het is inderdaad erg verwarrend en eng, maar gelukkig heb ik goede trucjes om ermee om te gaan

Ja! Ik ben zo blij Ik houd van zingen Het is echt goed dat ik nu meerdere clubjes heb per week, dat geeft toch voldoening en genoeg sociaal contact.

Het voor mezelf zorgen heeft momenteel alle prioriteit (en dan echt de heel basale dingen als tanenpoeten en douchen etc). Alleen zoals nu; ik zit de hele ochtend te haken met een serie erbij en ik voel me er schuldig over. Ik wil werken, iets betekenen in de maatschappij. Alleen zelfs vrijwilligerswerk wordt me afgeraden. Het is ingewikkeld.

En ja... UWV, dat vindt iedereen spannend. Gewoon afwachten en open/eerlijk zijn daar.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 13:20 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]

Goed gedaan! Ze reageert er vast wel op en het ergste dat er kan gebeuren is dat je geen antwoord terug krijgt (wat me sterk lijkt). Je bent voor jezelf opgekomen en dat is een heel goed iets

Dankje
Ik heb een aantal dingen opgeschreven die ik haar nog niet had durven vertellen, dus ik denk dat het echt nuttig was om het bericht te sturen. Als ze niet terugmailt zullen we het er vast over hebben volgende week. Het is sinds gisteren in ieder geval weer een nacht minder tot volgende week donderdag.

quote:

Ik heb ander soortige problemen (en crisissen verschillen voor iedereen, dus wat bij mij gebeurt in een crisis zal weinig zeggen voor jou, omdat jij mij niet bent). Maar zo'n plan beschrijft wat er met je gebeurt in bepaalde situaties; Fase 0: Alles gaat goed. Fase 1: Spanning. Fase 2: Stress en fase 3: crisis. In zo'n plan beschrijf je per fase de symptomen en wat je kan doen om het beter te laten gaan (en in geval van fase nul wat je moet doen om het zo te behouden). Op die manier kun je tijdig ingrijpen wanneer het mis dreigt te gaan. Bijv. in mijn geval om een manische psychose te voorkomen of destructief gedrag. En regelmatig kijk ik naar dat plan om te zien in welke fase ik zit en wat ik moet doen om in een zo goed mogelijke fase terecht te komen.
Op dit moment voldoe ik aan de symptomen van mijn fase 2: Dat betekent dat ik er met iemand erover moet praten, een G-schema moet maken en me strak aan mijn planningen te houden. En nog wat privé dingen.

Wat ik probeer te vertellen is dat zo'n plan heel nuttig is. Het geeft je handvatten en je bent niet een willoze speelbal van je emoties (naja... dat ben ik nog heel erg. Elke vijf minuten een ander extreme, maar met het plan gaat het wel beter).

Ja, dan weet je waar je moet beginnen. Nu probeer ik maar wat. Ik ga op een beter moment eens een lijstje maken, en ik ga m'n psycholoog om hulp vragen ermee. Ik kan zelf niet goed inschatten hoe die fases er bij mij uit zouden zien. Ik bedoel, is alleen maar huilen en eigenlijk geen kant op durven nog stress te noemen of is het crisis?

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 14:00 schreef Tele6 het volgende:
[..]

Dankje
Ik heb een aantal dingen opgeschreven die ik haar nog niet had durven vertellen, dus ik denk dat het echt nuttig was om het bericht te sturen. Als ze niet terugmailt zullen we het er vast over hebben volgende week. Het is sinds gisteren in ieder geval weer een nacht minder tot volgende week donderdag.[..]

Dus een dubbele overwinning. Meer open geweest en mailen! Ik ben trots op je. En inderdaad... het is sneller donderdag zo. Zet hem op

quote:

Ja, dan weet je waar je moet beginnen. Nu probeer ik maar wat. Ik ga op een beter moment eens een lijstje maken, en ik ga m'n psycholoog om hulp vragen ermee. Ik kan zelf niet goed inschatten hoe die fases er bij mij uit zouden zien. Ik bedoel, is alleen maar huilen en eigenlijk geen kant op durven nog stress te noemen of is het crisis?

Heel goed! Het kan echt een hulpmiddel zijn. Alleen het is wel veel werk en je moet regelmatig kijken of het nog klopt. Kun je mensen in je omgeving vragen wat zij zien als het goed gaat of niet? Dat is een heel nuttige aanvulling namelijk. Meestal zien anderen het eerder dan jijzelf.

Met liefde wil ik die vraag voor je beantwoorden, alleen ik ben jou niet en ik weet het daarom niet. Als het je belemmerd om de normale dingen te doen en je er niet zelf uit kan komen, zou het crisis kunnen zijn. Maar ik weet niet of er een stapje is die daarboven staat? Crisis is het ergste van het ergste. Alleen ik weet dat niet voor jou... dat zou je echt met je therapeut moeten bespreken.

En of je het nou crisis of stress noemt, probeer dingen te verzinnen om eruit te komen. Uiteindelijk zijn die woorden enkel termen die je helpen om richting te geven aan je herstel. Het maakt geen zak uit of het stress of crisis is. Als je dingen weet die op dat moment helpen, dan moet je die dingen gewoon doen. Dat kan van alles en nog wat zijn, van appen over je problemen of koetjes en kalfjes, tot een wandeling, tot even Netflixen tot even rondspringen op muziek. En in het begin is dat heel frustrerend, want je voelt je naar en denkt dat niks helpt; maar dat is een kwestie van uitproberen en zoeken. Aan mensen vragen wat zij doen als het slecht met ze gaat, en dat proberen. Het is echt een zoektocht, maar als je het eenmaal weet vast te leggen, kan het enorm helpen

Ik heb al een reactie van de psycholoog
Ze belde me meteen en nu kan ik vanmiddag langskomen en ik krijg volgende week een afspraak met de psychiater ipv 'ergens op de wachtlijst'.
Kennelijk schat zij uit mijn bericht in dat het toch echt niet goed is.
*verzamelt moed om de deur uit te gaan
Wel een opluchting dat ze reageerde en me wil helpen

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 14:24 schreef Tele6 het volgende:
Ik heb al een reactie van de psycholoog
Ze belde me meteen en nu kan ik vanmiddag langskomen en ik krijg volgende week een afspraak met de psychiater ipv 'ergens op de wachtlijst'.
Kennelijk schat zij uit mijn bericht in dat het toch echt niet goed is.
*verzamelt moed om de deur uit te gaan
Wel een opluchting dat ze reageerde en me wil helpen

Wauw! Dat is een topresultaat! Ik ben zo trots op jou. En die deur uitgaan gaat je lukken. Dat is een extra overwinning erbij! En gemaild en de deur uit !
Succes straks, laat je even horen hoe het is gegaan?

Goed dat je die mail hebt gestuurd dus Tele6 Hoe was het gesprek vanmiddag?

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 14:34 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]

Wauw! Dat is een topresultaat! Ik ben zo trots op jou. En die deur uitgaan gaat je lukken. Dat is een extra overwinning erbij! En gemaild en de deur uit !
Succes straks, laat je even horen hoe het is gegaan?

Het is gelukt allemaal. Bedankt voor je lieve aanmoediging

Het was wel eng en zwaar om het over alles te hebben met de psycholoog. Ze had een heleboel tijd voor me. Ze heeft een afspraak gemaakt bij de huisarts voor iets wat me zal helpen om wat beter te slapen. Ze heeft met me afgesproken dat ik mezelf niets ga aandoen, en me een lijstje met telefoonnummers gegeven voor als ik die neiging heb. Ik ben nu op weg naar m'n vriend, zodat ik vannacht ook kan slapen, en morgenochtend ga ik naar de huisarts.

Komende week, tot ik op donderdag een afspraak met de psychiater (voor de eerste keer) en daarna de psycholoog heb, ga ik rustig aan doen en bronnen van spanning uit de weg. De psycholoog heeft me ervan overtuigd dat dat mag, dat dat nodig is.

Het is wel eng wat ik moet doen (het er met m'n vriend beter over hebben, m'n moeder laten weten dat ik niet op haar verjaardag kom dit weekend, een slaapmedicijn) maar het komt wel goed

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 17:33 schreef Tele6 het volgende:
[..]

Het is gelukt allemaal. Bedankt voor je lieve aanmoediging

Het was wel eng en zwaar om het over alles te hebben met de psycholoog. Ze had een heleboel tijd voor me. Ze heeft een afspraak gemaakt bij de huisarts voor iets wat me zal helpen om wat beter te slapen. Ze heeft met me afgesproken dat ik mezelf niets ga aandoen, en me een lijstje met telefoonnummers gegeven voor als ik die neiging heb. Ik ben nu op weg naar m'n vriend, zodat ik vannacht ook kan slapen, en morgenochtend ga ik naar de huisarts.

Komende week, tot ik op donderdag een afspraak met de psychiater (voor de eerste keer) en daarna de psycholoog heb, ga ik rustig aan doen en bronnen van spanning uit de weg. De psycholoog heeft me ervan overtuigd dat dat mag, dat dat nodig is.

Het is wel eng wat ik moet doen (het er met m'n vriend beter over hebben, m'n moeder laten weten dat ik niet op haar verjaardag kom dit weekend, een slaapmedicijn) maar het komt wel goed

Je bent echt een heel dapper mens. Wat goed dat er zo adequaat gereageerd is en dat jij zo adequaat om hulp hebt gevraagd. En inderdaad, even een pas op de plaats. Als je een gebroken been had, zou je daarvan niet overtuigd te hoeven worden. Nu heb je een "gebroken hoofd" en die verdient net zoveel rust, of eigenlijk meer. Ik vind dit echt heel goed van jou en de hulpverlening

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 16:47 schreef Tele6 het volgende:
Pfff, het is pas dinsdag, maar ik heb al genoeg van deze week.

Ik zou gisteren een gesprek hebben met de psycholoog, maar ze was ziek, en nu heb ik pas eind volgende week een afspraak dus nu maar proberen de tijd door te komen tot dan

Ik heb de puf niet om normale interactie te hebben met mensen en houd iedereen dus op een afstand, maar tegelijkertijd voel ik me ontzettend alleen. Ik ga me steeds meer vastklampen aan lijstjes en routines, dingen die niet mogen en dingen die juist wel mogen zonder duidelijke reden. Ik word hier zo moe van

Hoe schatten jullie in wanneer je lief voor jezelf moet zijn en iets niet doen, en wanneer je er beter van wordt door jezelf een schop onder de kont te geven en het maar te doen?

Dat kan ik niet. Ik kom er zelf ook nooit uit. Een eeuwigdurend conflict. Ik houd me over het algemeen wel goed aan afspraken met anderen. Misschien als je er niemand mee benadeelt door iets niet te doen, is het oké om het niet te doen?

Kudos voor je moed om je psycholoog te mailen!