R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Even een domme vraag: mensen houden me in de gaten. Zeker mijn moeder, die probeert elke week wel een afspraak met me te maken om iets te doen. En dan wil ze altijd mijn huis zien (en dan iets in de stad doen). Ze bemoeid zich gewoon erg veel met me. Ik snap waar dit vandaan komt, maar ik weet niet hoe ik moet vragen/zeggen dat ik best te vertrouwen ben, geen rare dingen doe en ik hulp vraag wanneer het nodig is. Ik word er een beetje nerveus van. Weet iemand hoe ik dat kan aanpakken?
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Is dat fact gebeuren al opgestart? Gaan de mensen van het fact bij je thuis komen? Ik neem aan van wel?quote:Op donderdag 28 februari 2019 22:54 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even een domme vraag: mensen houden me in de gaten. Zeker mijn moeder, die probeert elke week wel een afspraak met me te maken om iets te doen. En dan wil ze altijd mijn huis zien (en dan iets in de stad doen). Ze bemoeid zich gewoon erg veel met me. Ik snap waar dit vandaan komt, maar ik weet niet hoe ik moet vragen/zeggen dat ik best te vertrouwen ben, geen rare dingen doe en ik hulp vraag wanneer het nodig is. Ik word er een beetje nerveus van. Weet iemand hoe ik dat kan aanpakken?
Misschien kun je aangeven bij mensen in je leven waarbij je dit ervaart dat je vanaf nu met het fact gaat proberen je (dagelijks) leven op orde te krijgen. En dat doordat zij ook bij je thuis komen ze (hopelijk) wat beter zicht krijgen op je situatie en dat je probeert zo wat meer vertrouwen in jezelf en ook in de nieuwe samenwerking met het fact te krijgen. En dat het dus ook niet echt meer nodig en helpend is om je daarbij “te helpen”.
Ja, dat heb ik wel gedaan en ze zijn op de hoogte van het traject, maar toch blijft het gebeuren... misschien moet ik hen ook tijd geven om eraan te wennen en me weer te vertrouwen. Er is wel het een en ander gebeurd. Alleen soms word ik er een beetje moe vanquote:Op donderdag 28 februari 2019 23:29 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Is dat fact gebeuren al opgestart? Gaan de mensen van het fact bij je thuis komen? Ik neem aan van wel?
Misschien kun je aangeven bij mensen in je leven waarbij je dit ervaart dat je vanaf nu met het fact gaat proberen je (dagelijks) leven op orde te krijgen. En dat doordat zij ook bij je thuis komen ze (hopelijk) wat beter zicht krijgen op je situatie en dat je probeert zo wat meer vertrouwen in jezelf en ook in de nieuwe samenwerking met het fact te krijgen. En dat het dus ook niet echt meer nodig en helpend is om je daarbij “te helpen”.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
No offense; maar ik vind het heel logisch dat ze dit doen. Zoals je zelf ook al zegt : er is het 1 en ander gebeurd en ik snap heel goed dat ze je nog niet vertrouwen. En ik denk dat dat ook pas weer kan komen als alle andere hulpverlening weer op gang komt en je daarmee voortgang boekt. Als je goede periodes langer duren dan 2 weken kan je dat vertrouwen weer opbouwen. Dus ik vrees dat je het tot die tijd maar gewoon moet slikkenquote:
[..]
Ja, dat heb ik wel gedaan en ze zijn op de hoogte van het traject, maar toch blijft het gebeuren... misschien moet ik hen ook tijd geven om eraan te wennen en me weer te vertrouwen. Er is wel het een en ander gebeurd. Alleen soms word ik er een beetje moe van
Dat begrijp ik maar ik denk dat je dat zult blijven moeten herhalen en geduldig zult moeten zijn. Ook zij zijn hierin geschaad en jouw moeder is (sorry hiervoor) zelf ook geen stabiel persoon dus die heeft het misschien niet eens echt onder controle. Desnoods over een tijdje een gesprek met iemand van het fact erbij? Misschien dat het een beetje meer losgelaten kan worden mits dingen veranderen en er een gezicht gezien is bij dat fact team etc. Voor nu vrees ik dat je er nog wel even moe van zult blijven worden....quote:
[..]
Ja, dat heb ik wel gedaan en ze zijn op de hoogte van het traject, maar toch blijft het gebeuren... misschien moet ik hen ook tijd geven om eraan te wennen en me weer te vertrouwen. Er is wel het een en ander gebeurd. Alleen soms word ik er een beetje moe van
Het is heel erg lief, alleen tja... Het helpt ook niet dat mijn psychiater (of ex-psychiater) me niet vertrouwde nog, vorige week (ivm hoe vaak medicatie halen). Hopelijk vertrouwd de nieuwe psychiater me beter.
Het is gewoon iets te. Maar goed, tijd heelt alle wonden, dus het komt wel goed. Het is alleen een beetje jammer dat iedereen me op elk gebied controleert.
Een gesprek met mijn beste vriendin en het fact komt. Mijn moeder wil ik er niet bij hebben. Met haar heb ik de afspraak dat ik naar haar huis toe kom wanneer ik twee nachten niet geslapen heb (een andere omgeving helpt me dan).
en inderdaad, ik ben heel erg instabiel op het moment, maar ik doe geen rare dingen. Hooguit huil ik wat veel en vaak momenteel.
Het is gewoon iets te. Maar goed, tijd heelt alle wonden, dus het komt wel goed. Het is alleen een beetje jammer dat iedereen me op elk gebied controleert.
Een gesprek met mijn beste vriendin en het fact komt. Mijn moeder wil ik er niet bij hebben. Met haar heb ik de afspraak dat ik naar haar huis toe kom wanneer ik twee nachten niet geslapen heb (een andere omgeving helpt me dan).
en inderdaad, ik ben heel erg instabiel op het moment, maar ik doe geen rare dingen. Hooguit huil ik wat veel en vaak momenteel.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik heb de laatste tijd zo veel last van herbelevingen en voor mij daarbij behorende klachten. Vrijwel alles draait om angst. En vooral ook dat maskeren voor de buitenwereld. Ik probeer te concentreren op dingen die wel oké lijken te gaan maar ik ben helemaal niet de baas.
Wat vervelendquote:
Ik heb de laatste tijd zo veel last van herbelevingen en voor mij daarbij behorende klachten. Vrijwel alles draait om angst. En vooral ook dat maskeren voor de buitenwereld. Ik probeer te concentreren op dingen die wel oké lijken te gaan maar ik ben helemaal niet de baas.
... veel sterkte 
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Blegh, 'n paar weken geleden postte ik dat ik iemand had ontmoet en we besloten hadden te daten. Helaas is daar niet veel van gekomen. Vanaf 't moment dat we dat besloten trok hij zich wat terug, hield intimiteit af, wilde vanalles vooral niet, en leek ons contact niks meer op de spontane vrolijkheid die er daarvoor was.
Ik zat er enorm mee. 't lukte me niet om het goed los te laten, was enorm gespannen en het invullen van een g schema resulteerde in pagina's vol gedachten waarna ik zo moe was dat tegenargumenten verzinnen niet meer lukte.
Donderdag hebben we 'n gesprek gevoerd en heb ik verteld dat ik niet met 'm wil daten als er geen intimiteit en romantiek is. En dat nu hij de lastige agenda heeft van ons twee ik verwacht dat hij gaat kijken naar wat wel mogelijk is.
Toen kwam er, na een hoop vage smoezen, uit dat hij eigenlijk vanaf 't moment dat we gingen daten zoveel twijfels kreeg of 't wel wat zou worden dat hij soort van uitgecheckt heeft en daarom geen sjoege meer gaf.
Hoewel ik ook twijfel had en we 't erover hadden denk ik dat zijn twijfels mogelijk sterker waren of hij gewoon sneller uitcheckt op zo'n moment.
Ik heb 'm verteld dat ik 't jammer vond dat ie er toch drie weken mee doorgegaan is omdat ik best verdrietig werd van het continue de boot afhouden.
Op zich heb ik alles wel netjes aangepakt, maar ik moet echt even alle zeilen bijzetten om mezelf emotioneel op orde te houden. Ik merk dat ik sinds donderdag haast nergens meer toe kom.
Ik zat er enorm mee. 't lukte me niet om het goed los te laten, was enorm gespannen en het invullen van een g schema resulteerde in pagina's vol gedachten waarna ik zo moe was dat tegenargumenten verzinnen niet meer lukte.
Donderdag hebben we 'n gesprek gevoerd en heb ik verteld dat ik niet met 'm wil daten als er geen intimiteit en romantiek is. En dat nu hij de lastige agenda heeft van ons twee ik verwacht dat hij gaat kijken naar wat wel mogelijk is.
Toen kwam er, na een hoop vage smoezen, uit dat hij eigenlijk vanaf 't moment dat we gingen daten zoveel twijfels kreeg of 't wel wat zou worden dat hij soort van uitgecheckt heeft en daarom geen sjoege meer gaf.
Hoewel ik ook twijfel had en we 't erover hadden denk ik dat zijn twijfels mogelijk sterker waren of hij gewoon sneller uitcheckt op zo'n moment.
Ik heb 'm verteld dat ik 't jammer vond dat ie er toch drie weken mee doorgegaan is omdat ik best verdrietig werd van het continue de boot afhouden.
Op zich heb ik alles wel netjes aangepakt, maar ik moet echt even alle zeilen bijzetten om mezelf emotioneel op orde te houden. Ik merk dat ik sinds donderdag haast nergens meer toe kom.
Sterkte Mevrouw klinkt erg ingewikkeld... Sorry dat ik geen advies heb
klinkt erg ingewikkeld... Sorry dat ik geen advies heb
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Even een "ik ben trots op mezelf"-momentje: Ik heb gisteren een heel drukke dag gehad en vandaag pak ik echt constructief mijn rust. Ik moet niks van mezelf, zit gewoon te luieren en het voelt goed
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Is niet erg.quote:
Sterkte Mevrouw
T komt wel goed.
Het helpt nu vooral om heel bewust mijn gedachtengangen in de gaten te houden om te voorkomen dat oude patronen zich herhalen. Dat ik bijvoorbeeld ongenadig op mezelf ga zitten haten, of de intenties van de man met wie ik aan het daten was compleet uit 't verband trek en hem in mijn gedachten een vreselijk mens maak.
Met dat eerste maak ik mezelf alleen maar depressief en in de put, ik heb er niks aan om tegen mezelf te zeggen dat ik waardeloos ben. En dat tweede kost me een vriend die me best dierbaar is.
En dat hij twijfels had en daardoor onbewust afstand nam is niet redelijk om hem te verwijten.
Ik blijf herhalen dat er waarschijnlijk niks achter zat, het is een goed mens. Ik denk eigenlijk dat ie gewoon nog niet zo goed wist hoe en wat.
Het is mijn pech dat ik gedragsveranderingen vaak vrij snel opmerk, en net dit soort dingen bij mij een nog wat pijnlijk plekje raakt. En dus probeer ik maar even lief te zijn voor mezelf en het rot voor me te vinden dat 't zo liep.
En daarnaast eraan probeer te denken en erop te vertrouwen dat onze vriendschap het wel gaat overleven. Heeft even tijd nodig.
Als laatste heb ik veel afspraken gemaakt en zoek ik even wat meer afleiding en dat helpt wel om mijn zinnen te verzetten.
Goed zo CotS!quote:
Even een "ik ben trots op mezelf"-momentje: Ik heb gisteren een heel drukke dag gehad en vandaag pak ik echt constructief mijn rust. Ik moet niks van mezelf, zit gewoon te luieren en het voelt goed
Iemand iets verwijten betekent niet meteen dat je de persoon ook meteen af hoeft te schrijven. Misschien was het onbewust en wist hij niet goed hoe en wat, maar dat is dan een aandachtspunt voor hem. Dus dat je hem dat verwijt mag best omdat het jou heeft geschaad.quote:
[..]
Is niet erg.
T komt wel goed.
Het helpt nu vooral om heel bewust mijn gedachtengangen in de gaten te houden om te voorkomen dat oude patronen zich herhalen. Dat ik bijvoorbeeld ongenadig op mezelf ga zitten haten, of de intenties van de man met wie ik aan het daten was compleet uit 't verband trek en hem in mijn gedachten een vreselijk mens maak.
Met dat eerste maak ik mezelf alleen maar depressief en in de put, ik heb er niks aan om tegen mezelf te zeggen dat ik waardeloos ben. En dat tweede kost me een vriend die me best dierbaar is.
En dat hij twijfels had en daardoor onbewust afstand nam is niet redelijk om hem te verwijten.
Ik blijf herhalen dat er waarschijnlijk niks achter zat, het is een goed mens. Ik denk eigenlijk dat ie gewoon nog niet zo goed wist hoe en wat.
Het is mijn pech dat ik gedragsveranderingen vaak vrij snel opmerk, en net dit soort dingen bij mij een nog wat pijnlijk plekje raakt. En dus probeer ik maar even lief te zijn voor mezelf en het rot voor me te vinden dat 't zo liep.
En daarnaast eraan probeer te denken en erop te vertrouwen dat onze vriendschap het wel gaat overleven. Heeft even tijd nodig.
Als laatste heb ik veel afspraken gemaakt en zoek ik even wat meer afleiding en dat helpt wel om mijn zinnen te verzetten.
Dat weet ik wel. Wat hij erover heeft verteld is dat 't inderdaad niet bewust was. Ik snap wel wat je bedoelt maar ik weet niet of ik het verwijten wil noemen. Daarnaast heeft hij zijn excuses gemaakt, en vandaag nog eens en eigenlijk zie ook gewoon geen reden om boos te blijven. 't was niet zijn bedoeling en 't is gewoon shit gelopen, en ik heb de pech dat ik degene ben wiens gevoel toch niet beantwoord werd.quote:
[..]
Iemand iets verwijten betekent niet meteen dat je de persoon ook meteen af hoeft te schrijven. Misschien was het onbewust en wist hij niet goed hoe en wat, maar dat is dan een aandachtspunt voor hem. Dus dat je hem dat verwijt mag best omdat het jou heeft geschaad.
Dat ik dit vergeef betekent niet dat ik nu meteen weer dikke vriendjes met 'm wil zijn. Ik heb nu even liever wat minder contact eerlijk gezegd. Ik wil mn gevoelens voor hem ook eerst weg laten ebben.
Vandaag is de behandeling bij het fact begonnen. Hier ben ik echt erg positief over. Mijn behandelaren zijn gewoon echt heel fijn, fijne stagiair erbij (die gewoon oprecht veel complimenten geeft en me gewoon een goed gevoel geeft, ook al is het nog een broekie).
Wel moet ik leren eerder te bellen wanneer er wat is. Dat vind ik wel moeilijk. Ik vraag heel erg moeilijk hulp. Pas als het echt vol crisis is. Dus dat is wat minder. Alleen dat gaat me wel lukken. Het engste is nog wel dat zij de telefoonnummers van de voor mij belangrijke mensen hebben en dat die mensen ook het telefoonnummer van het fact hebben. Dat geeft me minder gevoel van controle
Wel moet ik leren eerder te bellen wanneer er wat is. Dat vind ik wel moeilijk. Ik vraag heel erg moeilijk hulp. Pas als het echt vol crisis is. Dus dat is wat minder. Alleen dat gaat me wel lukken. Het engste is nog wel dat zij de telefoonnummers van de voor mij belangrijke mensen hebben en dat die mensen ook het telefoonnummer van het fact hebben. Dat geeft me minder gevoel van controle
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Heb je daar toestemming voor gegeven? Want het is niet verplicht, al deden ze er bij mij in elk geval wel moeilijk over toen ik aangaf dat er geen contact mag zijn met mijn familie en hebben ze zich daar niet altijd aan gehouden.quote:
Vandaag is de behandeling bij het fact begonnen. Hier ben ik echt erg positief over. Mijn behandelaren zijn gewoon echt heel fijn, fijne stagiair erbij (die gewoon oprecht veel complimenten geeft en me gewoon een goed gevoel geeft, ook al is het nog een broekie).
Wel moet ik leren eerder te bellen wanneer er wat is. Dat vind ik wel moeilijk. Ik vraag heel erg moeilijk hulp. Pas als het echt vol crisis is. Dus dat is wat minder. Alleen dat gaat me wel lukken. Het engste is nog wel dat zij de telefoonnummers van de voor mij belangrijke mensen hebben en dat die mensen ook het telefoonnummer van het fact hebben. Dat geeft me minder gevoel van controle
Verder fijn dat je je goed voelt bij je nieuwe behandelaars
. Hopelijk maakt dat het afscheid van je oude behandelaar iets makkelijker.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ja hoor, ik heb ze zelf de nummers gegevenquote:
[..]
Heb je daar toestemming voor gegeven? Want het is niet verplicht, al deden ze er bij mij in elk geval wel moeilijk over toen ik aangaf dat er geen contact mag zijn met mijn familie en hebben ze zich daar niet altijd aan gehouden.
Verder fijn dat je je goed voelt bij je nieuwe behandelaars
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oké. Ik kan me voorstellen dat, ondanks dat je blijkbaar wel het gevoel hebt dat het verstandig is, je dat verlies van controle eng vindt.quote:
[..]
Ja hoor, ik heb ze zelf de nummers gegeven
Ik heb ook moeite met hulp vragen bij naderende crisis, deels omdat ik het gewoon eng vind, deels omdat ik het idee heb dat het toch allemaal geen zin heeft. Op het moment dat ik hulp nodig heb en er nog voor open zou staan durf ik er niet om te vragen of twijfel ik of het wel nodig is en zin heeft, op het moment dat ik voorbij dat punt ben is het te laat, dan wil ik helemaal geen 'hulp', ben ik niet meer voor rede vatbaar. Best lastig, want daardoor kom ik in situaties waarin er dingen worden gedaan tegen mijn wil in.
Why are you wearing that stupid man suit?
Wat fijn dat je er zo positief over bent. Ik kan me voorstellen dat 't lastig is om controle uit handen te geven. Aan de andere kant, als het jou of je omgeving lukt om eerder aan de bel te trekken, kan eerder hulp geboden worden en hoef je minder diep te gaan. Tenminste, dat lijkt me het resultaat als het werkt, en dat zou je leven gemakkelijker kunnen maken.quote:
Vandaag is de behandeling bij het fact begonnen. Hier ben ik echt erg positief over. Mijn behandelaren zijn gewoon echt heel fijn, fijne stagiair erbij (die gewoon oprecht veel complimenten geeft en me gewoon een goed gevoel geeft, ook al is het nog een broekie).
Wel moet ik leren eerder te bellen wanneer er wat is. Dat vind ik wel moeilijk. Ik vraag heel erg moeilijk hulp. Pas als het echt vol crisis is. Dus dat is wat minder. Alleen dat gaat me wel lukken. Het engste is nog wel dat zij de telefoonnummers van de voor mij belangrijke mensen hebben en dat die mensen ook het telefoonnummer van het fact hebben. Dat geeft me minder gevoel van controle
Dat is inderdaad precies het doel. Voordat ik weer helemaal uit de bocht vlieg. Anders gaan er weer weken overheen voordat het beter gaat...quote:
[..]
Wat fijn dat je er zo positief over bent. Ik kan me voorstellen dat 't lastig is om controle uit handen te geven. Aan de andere kant, als het jou of je omgeving lukt om eerder aan de bel te trekken, kan eerder hulp geboden worden en hoef je minder diep te gaan. Tenminste, dat lijkt me het resultaat als het werkt, en dat zou je leven gemakkelijker kunnen maken.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Shit, weer een nacht niet geslapen en de nachten ervoor heel erg kort... ik hoop dat dit geen voorbode is van een manische psychose. Ik heb het fact gebeld, medicatieadvies gekregen en een plan gemaakt voor de dag. Morgen komen ze bij me thuis langs om te checken en te bespreken hoe ik het weekend door ga komen
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat goed van je dat je zo snel ingrijpt en signaleert!quote:
Shit, weer een nacht niet geslapen en de nachten ervoor heel erg kort... ik hoop dat dit geen voorbode is van een manische psychose. Ik heb het fact gebeld, medicatieadvies gekregen en een plan gemaakt voor de dag. Morgen komen ze bij me thuis langs om te checken en te bespreken hoe ik het weekend door ga komen
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Nu al bijna een week van de Lorazepam af. Gaat steeds beter, heb ook steeds meer het idee dat de Clomipranine z'n werk begint te doen.
Nu nog de Lormetazepam afbouwen... Gelukkig slik ik ook Mirtazapine die zo de slapeloosheid onder controle moeten houden van het afbouwen van de Loramet... Eventueel kon de Mirtazapine ook iets omhoog..
Nu nog de Lormetazepam afbouwen... Gelukkig slik ik ook Mirtazapine die zo de slapeloosheid onder controle moeten houden van het afbouwen van de Loramet... Eventueel kon de Mirtazapine ook iets omhoog..
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Dank je welquote:
[..]
Wat goed van je dat je zo snel ingrijpt en signaleert!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
quote:
Shit, weer een nacht niet geslapen en de nachten ervoor heel erg kort... ik hoop dat dit geen voorbode is van een manische psychose. Ik heb het fact gebeld, medicatieadvies gekregen en een plan gemaakt voor de dag. Morgen komen ze bij me thuis langs om te checken en te bespreken hoe ik het weekend door ga komen
^^quote:
[..]
Wat goed van je dat je zo snel ingrijpt en signaleert!
Hoi. Ik word voorlopig behandeld voor angststoornis zonder dat ze verder nog weten wat er is, dus ik mag hier meedoen
Het is hier vrij stil, geloof ik. Waar schrijven jullie meestal over?Wat goed van je @ChildoftheStars
sterkte, ik hoop dat het meevalt en dat je vannacht lekker slaapt.
quote:
Goed dat je behandeld wordt! Ben je al een tijdje bezig of net begonnen?quote:
Hoi. Ik word voorlopig behandeld voor angststoornis zonder dat ze verder nog weten wat er is, dus ik mag hier meedoen
Wat goed van je @:ChildoftheStars
Het is hier soms stil, soms drukker, wisselt een beetje
Wat ik persoonlijk doe is gewoon een beetje schrijven over hoe het met me gaat en reageren met anderen. Ik misbruik dit topic als een soort dagboek soms. Even mijn eitje kwijt. En dank je wel! Ik doe mijn best
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Soms zegt ze dan.quote:
[..]
Goed dat je behandeld wordt! Ben je al een tijdje bezig of net begonnen?
Het is hier soms stil, soms drukker, wisselt een beetje
En dank je wel! Ik doe mijn best
Ik ben eind september 2018 hulp gaan zoeken. De studentenpsycholoog verwees me na een aantal gesprekken door, en in december had ik mijn intake bij een "echte" psycholoog. Toen was het vermoeden autisme, omdat ik heel erg hecht aan structuren en specifieke handelingen, sociaal niet erg lekker ga, me blindstaar op details en snel overprikkeld raak. Die psychologenpraktijk besloot dat ze dan wel een echt onderzoek wilden doen naar autisme. Daar zijn ze nog steeds mee bezig. Laatste keer leek het op angststoornis, dwangstoornis en autistische trekjes, als ik de psycholoog goed begreep tenminste. Er komt nog een gesprek met een psychiater voordat ik echt een diagnose krijg. Ik heb de indruk dat ze niet weten wat ze met me moeten. Ze hebben al gezegd dat er een grote kans is dat ze me door gaan verwijzen (ze doen behandelingen van max 15 gesprekken, en ik kom er niet echt voor autisme wat eerst wel de verwachting was).quote:
[..]
Goed dat je behandeld wordt! Ben je al een tijdje bezig of net begonnen?
Voorlopig heb ik al wel wat hulp onder de DBC angst. Ik zou het niet trekken tot die tijd anders. Jammer is wel dat ze tijdens de gesprekken om me te behandelen nog steeds vooral in me zitten te porren in de hoop dat er ineens een duidelijke stoornis uit me komt of zo
De een-na-laatste keer begon de psycholoog met een verhaal over schematherapie en nu ben ik iets te geobsedeerd door persoonlijkheidsstoornissen want ik lees dat schema's daarvoor zijn, en misschien is dat wel met me aan de hand, maar het klinkt akelig
Dat is belangrijk, ergens dat ei kwijt kunnen.quote:Het is hier soms stil, soms drukker, wisselt een beetje
En dank je wel! Ik doe mijn best
Ik ben net de paashaas de laatste tijd, overal eieren en het houdt niet op
Sorry? Zo vaak post ze hier niet hoor.. En CotS post, net zoals eigenlijk elke vaste user in dit topic, zo nu en dan over dingen waar ze tegen aanloopt en dingen waar ze moeite mee heeft.. Daarnaast reageert ze, net als de andere, gewoon op andere posts..quote:
Ik weet niet waarom je steeds zo op haar loopt te hakken, maar het is totaal onterecht en erg ongepast
Die zijn goed doortastend zeg!quote:
Shit, weer een nacht niet geslapen en de nachten ervoor heel erg kort... ik hoop dat dit geen voorbode is van een manische psychose. Ik heb het fact gebeld, medicatieadvies gekregen en een plan gemaakt voor de dag. Morgen komen ze bij me thuis langs om te checken en te bespreken hoe ik het weekend door ga komen
Ik duim dat 't meevalt allemaal.
^^ eens. Als er iemand is die op andermans posts reageert is CotS het wel.quote:
[..]
Sorry? Zo vaak post ze hier niet hoor.. En CotS post, net zoals eigenlijk elke vaste user in dit topic, zo nu en dan over dingen waar ze tegen aanloopt en dingen waar ze moeite mee heeft.. Daarnaast reageert ze, net als de andere, gewoon op andere posts..
Ik weet niet waarom je steeds zo op haar loopt te hakken, maar het is totaal onterecht en erg ongepast
En wat moet je anders hier dan over je dingen vertellen idd
Ten eerste: Respect voor je zelfkennis!quote:
[..]
Ik ben eind september 2018 hulp gaan zoeken. De studentenpsycholoog verwees me na een aantal gesprekken door, en in december had ik mijn intake bij een "echte" psycholoog. Toen was het vermoeden autisme, omdat ik heel erg hecht aan structuren en specifieke handelingen, sociaal niet erg lekker ga, me blindstaar op details en snel overprikkeld raak. Die psychologenpraktijk besloot dat ze dan wel een echt onderzoek wilden doen naar autisme. Daar zijn ze nog steeds mee bezig. Laatste keer leek het op angststoornis, dwangstoornis en autistische trekjes, als ik de psycholoog goed begreep tenminste. Er komt nog een gesprek met een psychiater voordat ik echt een diagnose krijg. Ik heb de indruk dat ze niet weten wat ze met me moeten. Ze hebben al gezegd dat er een grote kans is dat ze me door gaan verwijzen (ze doen behandelingen van max 15 gesprekken, en ik kom er niet echt voor autisme wat eerst wel de verwachting was).
Voorlopig heb ik al wel wat hulp onder de DBC angst. Ik zou het niet trekken tot die tijd anders. Jammer is wel dat ze tijdens de gesprekken om me te behandelen nog steeds vooral in me zitten te porren in de hoop dat er ineens een duidelijke stoornis uit me komt of zo
De een-na-laatste keer begon de psycholoog met een verhaal over schematherapie en nu ben ik iets te geobsedeerd door persoonlijkheidsstoornissen want ik lees dat schema's daarvoor zijn, en misschien is dat wel met me aan de hand, maar het klinkt akelig
Dat is belangrijk, ergens dat ei kwijt kunnen.
Ik ben net de paashaas de laatste tijd, overal eieren en het houdt niet op
Vind je het spannend, het wachten op een diagnose? En hoe sta je zelf er tegenover, denk je dat het klopt?
En vergeet niet, mbt het blindstaren op persoonlijkheidsstoornissen; het labeltje is er alleen om je te helpen. Het zegt niet over wie je bent als mens. Daarnaast, als schematherapie je kan helpen, so what dat het voor persoonlijkheidsstoornissen uitgevonden zijn. Het doel is dat het je helpt, niet dat het je veroordeeld.
Ik zou zeggen, strooi hier lekker rond met je eieren, hoe meer zielen hoe meer vreugd
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dankjequote:
[..]
Ten eerste: Respect voor je zelfkennis!
Vind je het spannend, het wachten op een diagnose? En hoe sta je zelf er tegenover, denk je dat het klopt?
En vergeet niet, mbt het blindstaren op persoonlijkheidsstoornissen; het labeltje is er alleen om je te helpen. Het zegt niet over wie je bent als mens. Daarnaast, als schematherapie je kan helpen, so what dat het voor persoonlijkheidsstoornissen uitgevonden zijn. Het doel is dat het je helpt, niet dat het je veroordeeld.
Ik zou zeggen, strooi hier lekker rond met je eieren, hoe meer zielen hoe meer vreugd
ik weet zelf nog niet helemaal of ik vind dat ik veel zelfkennis heb - vaak vraag ik me af of ik te vroeg conclusies trekken en me dan ernaar ga gedragen. Bijvoorbeeld: ik denk dat ik sociaal onhandig ben, dus ik ga sociale situaties ontwijken en erg star reageren, maar eigenlijk zou ik sociaal best okee zijn. Ik vind het maar verwarrend Ik ben erg benieuwd naar de diagnose. Het is een beetje het gevoel van wanneer je een detectiveboek aan het lezen bent en je wilt weten of persoon A het heeft gedaan, of toch persoon D, of meneer P, of misschien zijn ze wel samen schuldig?!
Sommige mensen vinden het erg om autisme te hebben omdat dat een ontwikkelingsstoornis is en dat betekent dat het nooit echt weggaat, maar dat vind ik niet erg. Ik ben toch wel raar, kan me niet voorstellen dat dat ooit helemaal overgaat en dat hoeft ook niet. Ik wil vooral een beetje met mezelf kunnen leven, en wat beter slapen zou leuk zijn
Ik herken me in de Cluster C persoonlijkheidsstoornissen, een beetje in een combinatie van vermijdende en dwangmatige. Ik heb niet zo zeer angst om voor gek te staan in sociale situaties, het is meer dat ik bang ben mensen tot last te zijn, mensen te kwetsen, mensen in de steek te laten en tekort te schieten, het niet goed te doen. Alles moet heel goed (anders gebeurt er wat? Ik weet het niet). Het idee dat zo'n stoornis zich vormt tijdens je jeugd snap ik ook wel; m'n moeder is chronisch ziek (hersenletsel) en opgroeien was niet makkelijk (al herinner ik me er weinig van).
Je hebt helemaal gelijk over de labeltjes en de therapie. Niemand gaat me erom veroordelen, of als ze het doen zijn het niet mensen met wie ik wat moet. En als ik die diagnose zou krijgen, betekent dat alleen maar dat ze dan weten waar ze moeten beginnen met me helpen.
Ik denk dat ik vooral eng vind dat ik had gelezen dat kortdurende (12 weken?) klinische therapie het beste werkt bij cluster C persoonlijkheidsstoornissen. Ik kan me niet voorstellen dat ik daarvoor in aanmerking kom, want je moet er daarvoor vast veel slechter aan toe zijn, maar hoe gaan ze me dan helpen en werkt dat dan ook wel? En stel dat ze me daar wel naartoe gaan doorverwijzen, het lijkt me een heel enge vorm van therapie, ergens anders in een groep en zo. - Maar m'n hoofd neemt duidelijk een loopje met me, want ik kleur nu een heleboel als en misschien in, en ik heb nog geen idee hoe het gaat lopen.
Bedankt voor je welkomstwoorden. En sorry voor m'n woordenbrij hierboven
Oh en ik stuur je nog wat extra knuffels en goede wensen toe. Ik hoop dat je er allemaal een beetje doorheen komt - ik weet niet wat het precies inhoudt waar je last van hebt, maar meerdere nachten niet slapen lijkt me naar, en eng.
En maak je vooral niet druk om mij. Ik heb volgens mij in een eerdere post van jou gelezen dat je het lastig vindt om niet te veel voor iedereen te gaan lopen zorgen, en ik zou niet willen dat je dat ook voor mij zou hebben. Weet je, ik maak me enorm druk maar uiteindelijk komt het wel in orde met me. Ze zijn me al aan het helpen en ik doe hard m'n best (wellicht iets te hard. Leuke valkuil
)[ Bericht 3% gewijzigd door Tele6 op 08-03-2019 03:01:33 ]
Sorry als ik een beetje kortaf reageer, ben net wakker en moet dadelijk de deur uit, niks persoonlijks dusquote:
[..]
Dankje
Ik ben erg benieuwd naar de diagnose. Het is een beetje het gevoel van wanneer je een detectiveboek aan het lezen bent en je wilt weten of persoon A het heeft gedaan, of toch persoon D, of meneer P, of misschien zijn ze wel samen schuldig?!
Sommige mensen vinden het erg om autisme te hebben omdat dat een ontwikkelingsstoornis is en dat betekent dat het nooit echt weggaat, maar dat vind ik niet erg. Ik ben toch wel raar, kan me niet voorstellen dat dat ooit helemaal overgaat en dat hoeft ook niet. Ik wil vooral een beetje met mezelf kunnen leven, en wat beter slapen zou leuk zijn
Ik herken me in de Cluster C persoonlijkheidsstoornissen, een beetje in een combinatie van vermijdende en dwangmatige. Ik heb niet zo zeer angst om voor gek te staan in sociale situaties, het is meer dat ik bang ben mensen tot last te zijn, mensen te kwetsen, mensen in de steek te laten en tekort te schieten, het niet goed te doen. Alles moet heel goed (anders gebeurt er wat? Ik weet het niet). Het idee dat zo'n stoornis zich vormt tijdens je jeugd snap ik ook wel; m'n moeder is chronisch ziek (hersenletsel) en opgroeien was niet makkelijk (al herinner ik me er weinig van).
Je hebt helemaal gelijk over de labeltjes en de therapie. Niemand gaat me erom veroordelen, of als ze het doen zijn het niet mensen met wie ik wat moet. En als ik die diagnose zou krijgen, betekent dat alleen maar dat ze dan weten waar ze moeten beginnen met me helpen.
Ik denk dat ik vooral eng vind dat ik had gelezen dat kortdurende (12 weken?) klinische therapie het beste werkt bij cluster C persoonlijkheidsstoornissen. Ik kan me niet voorstellen dat ik daarvoor in aanmerking kom, want je moet er daarvoor vast veel slechter aan toe zijn, maar hoe gaan ze me dan helpen en werkt dat dan ook wel? En stel dat ze me daar wel naartoe gaan doorverwijzen, het lijkt me een heel enge vorm van therapie, ergens anders in een groep en zo. - Maar m'n hoofd neemt duidelijk een loopje met me, want ik kleur nu een heleboel als en misschien in, en ik heb nog geen idee hoe het gaat lopen.
Bedankt voor je welkomstwoorden. En sorry voor m'n woordenbrij hierboven
Oh en ik stuur je nog wat extra knuffels en goede wensen toe. Ik hoop dat je er allemaal een beetje doorheen komt - ik weet niet wat het precies inhoudt waar je last van hebt, maar meerdere nachten niet slapen lijkt me naar, en eng.
En maak je vooral niet druk om mij. Ik heb volgens mij in een eerdere post van jou gelezen dat je het lastig vindt om niet te veel voor iedereen te gaan lopen zorgen, en ik zou niet willen dat je dat ook voor mij zou hebben. Weet je, ik maak me enorm druk maar uiteindelijk komt het wel in orde met me. Ze zijn me al aan het helpen en ik doe hard m'n best (wellicht iets te hard. Leuke valkuil
Ik vind dat je wel een heel duidelijk beeld over jezelf hebt. Waarom zou je daar geen conclusies over "mogen" trekken. Jij bent altijd nog degene die jou het beste kent. Vergeet dat nooit, ook niet in de therapie.
Het is inderdaad een spannende detective! Stiekem denk ik dat psychiatrische stoornissen nooit weg gaan. Het blijft in moeilijke tijden altijd wel de kop op duiken en een gevoelig punt zijn. En dat is niet erg, maar wel iets om rekening mee te houden.
Die sorry negeer ik lekker, nergens voor nodig!
Dank je wel voor de knuffels. De slaapmedicatie heeft zijn werk gedaan (en werkt nog even door voel ik). Dit weekend neem ik nog even die pillen en dan komt het wel goed.
Dadelijk even naar het breicafé. dus dan word ik ook wel wakker
Jouw valkuil herken ik! Die is lastig, want je wil het graag goed doen
Ik zal me niet teveel zorgen maken
Take care!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Bedenk wel dat het soms echt goed zoeken is naar de juiste diagnose. Ik begon als Hypochonder, toen gegeneraliseerde angststoornis en uiteindelijk kwam Dwang naar boven.quote:
[..]
Dankje
Ik ben erg benieuwd naar de diagnose. Het is een beetje het gevoel van wanneer je een detectiveboek aan het lezen bent en je wilt weten of persoon A het heeft gedaan, of toch persoon D, of meneer P, of misschien zijn ze wel samen schuldig?!
Was trouwens wel een opluchting toen de psychiater ermee kwam.
Het is ook belangrijk dat je goed met je behandelaar kiest welke weg je wilt gaan, je mag daar best zelf ook wat regie inpakken.
Zo wilde een arts me EMDR laten doen voor een trauma uit het verleden, maar voor mijn gevoel is dat wel verwerkt al blijven bepaalde dwanggedachten gelinked aan dat trauma.
Heb toen overlegd met de behandelaren die nu even thuis komen (IHT) en ook die hadden zoiets van je kan beter de dwang aanpakken met exposure; want dat is je onderliggende probleem. En die dwang bestaat echt niet alleen uit de dwaggedachten die gelinkt zijn aan het trauma.
Mijn blog over o.a. leven met OCD (dwang) | https://mdj-stek.nl
Jouw sorry is ook nergens voor nodigquote:
[..]
Sorry als ik een beetje kortaf reageer, ben net wakker en moet dadelijk de deur uit, niks persoonlijks dus
Ik vind dat je wel een heel duidelijk beeld over jezelf hebt. Waarom zou je daar geen conclusies over "mogen" trekken. Jij bent altijd nog degene die jou het beste kent. Vergeet dat nooit, ook niet in de therapie.
Het is inderdaad een spannende detective! Stiekem denk ik dat psychiatrische stoornissen nooit weg gaan. Het blijft in moeilijke tijden altijd wel de kop op duiken en een gevoelig punt zijn. En dat is niet erg, maar wel iets om rekening mee te houden.
Die sorry negeer ik lekker, nergens voor nodig!
Dank je wel voor de knuffels. De slaapmedicatie heeft zijn werk gedaan (en werkt nog even door voel ik). Dit weekend neem ik nog even die pillen en dan komt het wel goed.
Dadelijk even naar het breicafé. dus dan word ik ook wel wakker
Jouw valkuil herken ik! Die is lastig, want je wil het graag goed doen
Ik zal me niet teveel zorgen maken
Take care!
ik vind het een heel uitgebreide reactie, zeker als je al bijna de deur uit moest 
Ik hoop dat het gezellig is in het breicafé.
Ik moet zometeen naar een hoorcollege (ik zit in het laatste jaar van een master), dat is een stuk minder gezellig, maar wel goed om de deur uit te zijn 
Het is inderdaad best een klus om te proberen uit te komen bij het probleem dat aangepakt moet worden en niet allerlei bijkomende dingetjes of puur symptomen. Ik heb bij mezelf de indruk dat m'n angst, dwang, paniek en gepieker niet de problemen op zich zijn die ik stuk voor stuk moet gaan aanpakken, maar dat m'n gedachten/gedragspatroon eronder de schuldige is. Het is goed dat je zegt dat ik ook regie heb ik wat voor behandeling ik wil en wat ik denk dat er moet gebeuren; ik heb de neiging om zo min mogelijk te doen en zeggen "want ik doe het toch verkeerd" maar dat schiet niet op natuurlijkquote:
[..]
Bedenk wel dat het soms echt goed zoeken is naar de juiste diagnose. Ik begon als Hypochonder, toen gegeneraliseerde angststoornis en uiteindelijk kwam Dwang naar boven.
Was trouwens wel een opluchting toen de psychiater ermee kwam.
Het is ook belangrijk dat je goed met je behandelaar kiest welke weg je wilt gaan, je mag daar best zelf ook wat regie inpakken.
Zo wilde een arts me EMDR laten doen voor een trauma uit het verleden, maar voor mijn gevoel is dat wel verwerkt al blijven bepaalde dwanggedachten gelinked aan dat trauma.
Heb toen overlegd met de behandelaren die nu even thuis komen (IHT) en ook die hadden zoiets van je kan beter de dwang aanpakken met exposure; want dat is je onderliggende probleem. En die dwang bestaat echt niet alleen uit de dwaggedachten die gelinkt zijn aan het trauma.
Zojuist uitslag van m'n bloed- en holteronderzoek besproken. Kwam eigenlijk niets bijzonders uit. Iets verhoogde ontstekingswaarde, maar niets bijzonders. En m'n hart slaat soms een slag over, maar ook niets bijzonders.
Hoewel ik ergens graag een 'oorzaak' had gehad, helpt het me hopelijk ook weer verder nu veel uitgesloten is. En huisarts gaf ook wel aan dat er vaak helemaal geen angst is, bij paniek. Dus ga ook bij m'n psycholoog aangeven dat ik niet onnodig diep wil graven naar wat mogelijk een angst zou kunnen zijn.
Het gaat nog wel erg wisselend. Slaap nog steeds altijd vroeg. Over het algemeen zien m'n dagen er zo uit: 06:15 opstaan - 07:00 naar werk vertrekken - 18:30 thuis - 20:00 naar bed - 21:00 slapen. En vroeg slapen zelf is niet zo'n probleem, maar merk daardoor wel dat ik weinig tijd 'voor mezelf' heb. Hoop vooral ik vanzelf een beetje aan deze dagen wen en dus weer wat meer energie over ga houden.
Wat me wel erg helpt is dat ik weer een Storytel abonnement heb genomen. Dat zorgt er wel voor dat reistijd etc ook ontspannen is, ipv dat ik voor me uit ga staren en in m'n hoofd duik om over vanalles na te denken.
Voor de rest vooral gewoon alles blijven doen. Accepteren dat ik me daar fysiek soms niet lekker bij voel, dat dat geen kwaad kan en verder niet teveel bij stilstaan.
Moet wel zeggen dat ik me weer 90% van de tijd mezelf voel, terwijl ik mezelf enkele maanden geleden toch wel echt verloren voelde. Alsof de 'echte' ik op de achtergrond was verdwenen en over was genomen door de constante angst.
Hoewel ik ergens graag een 'oorzaak' had gehad, helpt het me hopelijk ook weer verder nu veel uitgesloten is. En huisarts gaf ook wel aan dat er vaak helemaal geen angst is, bij paniek. Dus ga ook bij m'n psycholoog aangeven dat ik niet onnodig diep wil graven naar wat mogelijk een angst zou kunnen zijn.
Het gaat nog wel erg wisselend. Slaap nog steeds altijd vroeg. Over het algemeen zien m'n dagen er zo uit: 06:15 opstaan - 07:00 naar werk vertrekken - 18:30 thuis - 20:00 naar bed - 21:00 slapen. En vroeg slapen zelf is niet zo'n probleem, maar merk daardoor wel dat ik weinig tijd 'voor mezelf' heb. Hoop vooral ik vanzelf een beetje aan deze dagen wen en dus weer wat meer energie over ga houden.
Wat me wel erg helpt is dat ik weer een Storytel abonnement heb genomen. Dat zorgt er wel voor dat reistijd etc ook ontspannen is, ipv dat ik voor me uit ga staren en in m'n hoofd duik om over vanalles na te denken.
Voor de rest vooral gewoon alles blijven doen. Accepteren dat ik me daar fysiek soms niet lekker bij voel, dat dat geen kwaad kan en verder niet teveel bij stilstaan.
Moet wel zeggen dat ik me weer 90% van de tijd mezelf voel, terwijl ik mezelf enkele maanden geleden toch wel echt verloren voelde. Alsof de 'echte' ik op de achtergrond was verdwenen en over was genomen door de constante angst.
Wat fijn dat je "echte ik" weer tevoorschijn gekomen isquote:
Zojuist uitslag van m'n bloed- en holteronderzoek besproken. Kwam eigenlijk niets bijzonders uit. Iets verhoogde ontstekingswaarde, maar niets bijzonders. En m'n hart slaat soms een slag over, maar ook niets bijzonders.
Hoewel ik ergens graag een 'oorzaak' had gehad, helpt het me hopelijk ook weer verder nu veel uitgesloten is. En huisarts gaf ook wel aan dat er vaak helemaal geen angst is, bij paniek. Dus ga ook bij m'n psycholoog aangeven dat ik niet onnodig diep wil graven naar wat mogelijk een angst zou kunnen zijn.
Het gaat nog wel erg wisselend. Slaap nog steeds altijd vroeg. Over het algemeen zien m'n dagen er zo uit: 06:15 opstaan - 07:00 naar werk vertrekken - 18:30 thuis - 20:00 naar bed - 21:00 slapen. En vroeg slapen zelf is niet zo'n probleem, maar merk daardoor wel dat ik weinig tijd 'voor mezelf' heb. Hoop vooral ik vanzelf een beetje aan deze dagen wen en dus weer wat meer energie over ga houden.
Wat me wel erg helpt is dat ik weer een Storytel abonnement heb genomen. Dat zorgt er wel voor dat reistijd etc ook ontspannen is, ipv dat ik voor me uit ga staren en in m'n hoofd duik om over vanalles na te denken.
Voor de rest vooral gewoon alles blijven doen. Accepteren dat ik me daar fysiek soms niet lekker bij voel, dat dat geen kwaad kan en verder niet teveel bij stilstaan.
Moet wel zeggen dat ik me weer 90% van de tijd mezelf voel, terwijl ik mezelf enkele maanden geleden toch wel echt verloren voelde. Alsof de 'echte' ik op de achtergrond was verdwenen en over was genomen door de constante angst.
ik kan me voorstellen dat de vermoeidheid wel langzaamaan zal verdwijnen op deze manier. Ik vind het knap dat je zo goed voor jezelf zorgt met op tijd slapen en ontspanning zoeken Ik hoop dat het je lukt om gewoon alles te doen en te accepteren dat dat soms rare effecten heeft op je lijf. Ik ken dat wel. Ik heb bijvoorbeeld vaak enorme last van angst en stress als ik op de fiets zit, gewoon op de fiets naar iets leuks toe, bijvoorbeeld op weg naar een yogalesje of een makkelijk college of zo. Ik ben niet bang voor yogalessen en ik ben ook niet bang om te fietsen! Dus ik snapte er niets van en raakte nog erger in de stress, omdat ik niet snapte wat er met mijn lijf gebeurde. Mijn vriend heeft me toen gerustgesteld. Hij vroeg of ik ook wel eens gestrest op de fiets zat. Ja natuurlijk, want ik moet ook vaak op de fiets naar dingen toe waar ik wel heel erg bang voor ben. Hij zei: misschien is je lijf dan gewend geraakt om op die plekken als je die dingen doet, maar alvast weer in de stress te schieten. En je kunt dat weer ontwennen door gewoon te blijven fietsen en je lijf te laten zien dat de stress weg kan ebben, omdat er daarna helemaal niets engs komt. -- Ik denk niet dat ik het inderdaad ontwend ben om op de fiets stress te hebben, want daarvoor fiets ik te vaak naar dingen toe waar ik wel bang voor ben, maar ik raak nu niet meer zo in de stress over de reactie van mijn lijf. (Soms kan ik er ook wel om lachen. Vorige week donderdag was ik zo gestrest dat ik overwoog om van mijn fiets af te gaan en in de berm te gaan zitten. Gek lijf en gek hoofd die ik heb
)
Wat goed dat je dit zo kan aangeven! Grenzen zijn goed! Hopelijk lukt het om trucjes te leren om te dealen met de paniek. En onnodig graven is inderdaad onzin, maakt alleen dat je (meer) uit evenwicht raakt.quote:
Zojuist uitslag van m'n bloed- en holteronderzoek besproken. Kwam eigenlijk niets bijzonders uit. Iets verhoogde ontstekingswaarde, maar niets bijzonders. En m'n hart slaat soms een slag over, maar ook niets bijzonders.
Hoewel ik ergens graag een 'oorzaak' had gehad, helpt het me hopelijk ook weer verder nu veel uitgesloten is. En huisarts gaf ook wel aan dat er vaak helemaal geen angst is, bij paniek. Dus ga ook bij m'n psycholoog aangeven dat ik niet onnodig diep wil graven naar wat mogelijk een angst zou kunnen zijn.
Dat is inderdaad vroeg.. maar als je een uurtje wakker ligt, kun je dan niks doen?quote:Het gaat nog wel erg wisselend. Slaap nog steeds altijd vroeg. Over het algemeen zien m'n dagen er zo uit: 06:15 opstaan - 07:00 naar werk vertrekken - 18:30 thuis - 20:00 naar bed - 21:00 slapen. En vroeg slapen zelf is niet zo'n probleem, maar merk daardoor wel dat ik weinig tijd 'voor mezelf' heb. Hoop vooral ik vanzelf een beetje aan deze dagen wen en dus weer wat meer energie over ga houden.
Acceptatie is heel belangrijk en heel erg moeilijk. Ik hoop dat je lukt het steeds meer te accepteren. En lief zijn voor jezelfquote:Wat me wel erg helpt is dat ik weer een Storytel abonnement heb genomen. Dat zorgt er wel voor dat reistijd etc ook ontspannen is, ipv dat ik voor me uit ga staren en in m'n hoofd duik om over vanalles na te denken.
Voor de rest vooral gewoon alles blijven doen. Accepteren dat ik me daar fysiek soms niet lekker bij voel, dat dat geen kwaad kan en verder niet teveel bij stilstaan.
Moet wel zeggen dat ik me weer 90% van de tijd mezelf voel, terwijl ik mezelf enkele maanden geleden toch wel echt verloren voelde. Alsof de 'echte' ik op de achtergrond was verdwenen en over was genomen door de constante angst.
Fijn dat je jezelf weer teruggevonden hebt! Ik ben trots op jou!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Natuurlijk mag datquote:
Mag ik vragen wat jullie overdag doen om jezelf bezig te houden?
Ik heb een paar keer per week clubjes (per keer hooguit twee uur). En verder knutselen, series kijken en zorgen dat zowel ik als mijn huis een beetje verzorgd zijn (maar dat kost heel veel moeite en energie)
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Wat voor clubjes??quote:
[..]
Natuurlijk mag dat
Ik heb een paar keer per week clubjes (per keer hooguit twee uur). En verder knutselen, series kijken en zorgen dat zowel ik als mijn huis een beetje verzorgd zijn (maar dat kost heel veel moeite en energie)
Series kijken gaat niet (kort spanningsboogje)
En wat knutsel je dan?
Mij record is vijf minuten achter elkaar aan kijken. Daarna ga ik weer wat anders doen voor hooguit vijf minuten en zo wissel ik het een beetje af. Ik kan me ook niet concentreren, maar ik geef mezelf de ruimte om van het een naar het andere te rommelen.quote:
[..]
Wat voor clubjes??
Series kijken gaat niet (kort spanningsboogje)
En wat knutsel je dan?
Op vrijdag en dinsdag breicafé, maandag koor als ik door de auditie kom, eens per maand op donderdagavond handwerkclub en dat is het wel zo beetje. En dan ben ik echt goed gesloopt en blij dat het weekend is, want al mijn energie is dan op.
Ik doe van alles en nog wat: haken, breien, borduren, kant maken, tekenen, kleuren, naaien, diamant schilderen, naaldvilten... noem maar op. Heel veel. Alleen ik baal ervan dat ik nooit ergens langer dan vijf minuten op kan focussen. Dus ik heb twee werkjes standaard op tafel liggen, loop rondjes door mijn huis en wissel gewoon af en accepteer dat ik geen spanningsboog heb
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Ik probeer m'n studie af te maken en m'n huis en zo netjes te houden. Daar gaat de meeste energie heen. Verder doe ik bijna iedere dag yoga (met een YouTubefilmpje gewoon thuis) en probeer ik iedere dag een halfuur te wandelen.quote:
Mag ik vragen wat jullie overdag doen om jezelf bezig te houden?
De meeste "ontspannen" bezigheden zoals knutselen, lezen, muziek maken en zo lukken me juist niet. Ik kan mezelf wel dwingen om ze te doen net zoals de yoga en het wandelen, maar dat schiet ook niet op en ik houd het niet vol, geeft nul voldoening en kost veel energie.
Wat wel nog een beetje lukt is filmpjes kijken op YouTube (vooral kookfilmpjes
) en dingen lezen op internet, bv hier op fok, op Reddit, en fanfiction. Kennelijk zitten m'n perfectionisme en m'n angst dan niet zo in de weg Maar zoals ik hierboven vertelde ben ik nog amper aan het herstellen. Een van de eerste dingen waar ik aan wil werken is dat ik in paniek en stress raak van "leuke" activiteiten. Dat belemmert me nogal nu
Ik vind dat wel een mooi en herkenbaar voorbeeld eigenlijk. Een poos stress hebben gehad in een bepaalde situatie, en ondanks dat die 'oorzaak' er niet meer is, dat je lichaam in de situatie nog wel stressreacties krijgt.quote:
[..]
Wat fijn dat je "echte ik" weer tevoorschijn gekomen is
Ik hoop dat het je lukt om gewoon alles te doen en te accepteren dat dat soms rare effecten heeft op je lijf. Ik ken dat wel. Ik heb bijvoorbeeld vaak enorme last van angst en stress als ik op de fiets zit, gewoon op de fiets naar iets leuks toe, bijvoorbeeld op weg naar een yogalesje of een makkelijk college of zo. Ik ben niet bang voor yogalessen en ik ben ook niet bang om te fietsen! Dus ik snapte er niets van en raakte nog erger in de stress, omdat ik niet snapte wat er met mijn lijf gebeurde. Mijn vriend heeft me toen gerustgesteld. Hij vroeg of ik ook wel eens gestrest op de fiets zat. Ja natuurlijk, want ik moet ook vaak op de fiets naar dingen toe waar ik wel heel erg bang voor ben. Hij zei: misschien is je lijf dan gewend geraakt om op die plekken als je die dingen doet, maar alvast weer in de stress te schieten. En je kunt dat weer ontwennen door gewoon te blijven fietsen en je lijf te laten zien dat de stress weg kan ebben, omdat er daarna helemaal niets engs komt. -- Ik denk niet dat ik het inderdaad ontwend ben om op de fiets stress te hebben, want daarvoor fiets ik te vaak naar dingen toe waar ik wel bang voor ben, maar ik raak nu niet meer zo in de stress over de reactie van mijn lijf. (Soms kan ik er ook wel om lachen. Vorige week donderdag was ik zo gestrest dat ik overwoog om van mijn fiets af te gaan en in de berm te gaan zitten. Gek lijf en gek hoofd die ik heb
Wat is op dit moment je methode om met je paniek-momenten om te gaan? Want je overwoog van je fiets af te stappen, maar je hebt het dus niet gedaan. Ik probeer al die momentjes dat je niet écht vlucht al als overwinningen te zien. Al zijn het de normaalste dingen waar je eerder nooit moeite mee had. Als je er wel moeite mee hebt, en je doet het toch, of gaat er toch mee door, is dat gewoon tof.
Dat is eigenlijk het uurtje dat ik douche en vervolgens in bed kruip met m'n luisterboek. Daarmee val ik in slaap. Maar dat vind ik dan ook wel een heerlijk fijn momentje. Maar voorheen had ik nog wat meer energie. Om bijvoorbeeld als ik thuis kwam wat uitgebreider te koken, aan m'n foodblog te werken, hobby'en dat soort dingen. Wil eigenlijk ook weer gaan zwemmen. Maarja, gewoon geduld hebben. Wil mezelf ook niet overvragen. Want dan kan zoiets als een hobby toch een 'last' worden.quote:
Dat is inderdaad vroeg.. maar als je een uurtje wakker ligt, kun je dan niks doen?[..]
Dan is dat dus een goed uurtjequote:
[..]
Ik vind dat wel een mooi en herkenbaar voorbeeld eigenlijk. Een poos stress hebben gehad in een bepaalde situatie, en ondanks dat die 'oorzaak' er niet meer is, dat je lichaam in de situatie nog wel stressreacties krijgt.
Wat is op dit moment je methode om met je paniek-momenten om te gaan? Want je overwoog van je fiets af te stappen, maar je hebt het dus niet gedaan. Ik probeer al die momentjes dat je niet écht vlucht al als overwinningen te zien. Al zijn het de normaalste dingen waar je eerder nooit moeite mee had. Als je er wel moeite mee hebt, en je doet het toch, of gaat er toch mee door, is dat gewoon tof.[..]
Dat is eigenlijk het uurtje dat ik douche en vervolgens in bed kruip met m'n luisterboek. Daarmee val ik in slaap. Maar dat vind ik dan ook wel een heerlijk fijn momentje. Maar voorheen had ik nog wat meer energie. Om bijvoorbeeld als ik thuis kwam wat uitgebreider te koken, aan m'n foodblog te werken, hobby'en dat soort dingen. Wil eigenlijk ook weer gaan zwemmen. Maarja, gewoon geduld hebben. Wil mezelf ook niet overvragen. Want dan kan zoiets als een hobby toch een 'last' worden.
Je hebt groot gelijk
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
