[Reisverslag] Huwelijksreis naar Indonesië (veel foto's!)

Ongeveer een half jaar na onze trouwdag gingen we dan eindelijk op huwelijksreis. Als bestemming hadden we gekozen voor Indonesië. Vier jaar eerder waren we daar al een keer geweest en dat was ons zo goed bevallen dat we het een uitstekende bestemming voor de huwelijksreis vonden. Destijds waren we naar Bali, Java en de bekende noordelijke Gili-eilanden van Lombok geweest en nu wilden we wat anders.

Het initiële plan
Iets anders dus: Wel eerst naar Bali en dan na een korte acclimatiseringsperiode snel door naar Flores om eilandhoppend via de Komodo-eilanden en Sumbawa terug te gaan naar de onbekende zuidelijke Gili-eilanden van Lombok. Dan zou ik eindelijk de Komodo-eilanden kunnen bezoeken. Een langgekoesterde droom van mij. Zo was het initiële plan. Op basis daarvan dachten we een globaal reisprogramma met wat mogelijke excursies uit, omdat het ons wel leuk leek om dat als huwelijkscadeaus te vragen. We zijn al wat ouder en wonen al een tijdje samen, dus een hele uitzet hebben we al. En vaak ook al dubbel. En om nou alleen maar geld te vragen vonden we ook niet zo leuk. Dus hadden we een aardig cadeaulijstje bedacht met cadeaus als een zoveelste deel van de tickets, een overnachting in de één of andere plaats, een taxirit van het vliegveld naar een accommodatie, een snorkeltrip, cocktails op het strand, een museumbezoek, et cetera, die men online kon afstrepen. Van wat we kregen, zouden we dan een foto maken voor de gevers om ze nog eens te bedanken tijdens onze huwelijksreis. En toen kreeg Lombok te maken met aardbevingen met verschrikkelijke gevolgen …

Alternatief plan #1
Tja, om nou tijdens je huwelijksreis in een door een aardbeving getroffen gebied te gaan zitten, is ook weer zoiets. Indonesië is echter groot genoeg voor alternatieve plannen, dus gingen we aan de slag om een nieuw plan te bedenken. Mijn vrouw is antropologe en zij was net begonnen in een boek over de Toraja op Sulawesi. Haar interesse was dus gewekt. Rond Sulawesi kun je ook prachtig snorkelen (Bunaken, Togean, Wakatobi) , dus aan mijn interesses kan worden voldaan! Al eerder had ik een lifeaboard gevonden tussen Sulawesi en Flores via de Bonerate-atollen en de Komodo-eilanden en dat leek me ook schitterend. Het plan schreef zich bijna zelf. En toen kreeg Sulawesi te maken met aardbevingen met verschrikkelijke gevolgen …

Alternatief plan #2
Zoals ik al schreef, om nou tijdens je huwelijksreis in een door een aardbeving getroffen gebied te gaan zitten, is ook weer zoiets. Indonesië is echter groot genoeg voor meerdere alternatieve plannen, dus gingen we aan de slag om een nieuw plan te bedenken. Ondanks dat we Bali al eens bezocht hadden, hadden we nog lang niet alles daar gezien (met name Menjangan en de Nusa’s) en waren er nog plekken die we graag nog een keer zouden bezoeken (Jatiluwih, Gunung Kawi) in een wat rustiger tempo. Daarnaast woont een oude vriendin van ons in Ubud en haar zouden we ook wel weer eens op kunnen zoeken. Dus vormde alternatief plan #2 zich snel: wat langer acclimatiseren in Ubud op Bali en Menjangan bezoeken, naar het oosten van Flores vliegen en dat eiland verkennen eindigend in Labuan Bajo voor bezoeken aan de Komodo-eilanden en wat relaxen, terugvliegen naar Bali en vanuit Ubud nog wat uitstapjes maken en de laatste dagen op Nusa Lembongan relaxen. Hierbij vertelde ik maar niet aan mijn vrouw dat heel Flores eigenlijk op één hele grote magmakamer rust en het daardoor zo’n beetje het meest bevingsintensieve en vulkanisch actieve eiland van Indonesië is. Een goed huwelijk moet kleine geheimpjes kunnen verdragen. .

Zo gezegd, zo gedaan. Onze afgelopen huwelijksreis kun je dus grofweg in drie delen omvatten:

1. Bali: Ubud en Menjangan
2. Flores: Overland en de Komodo-eilanden
3. Bali: Ubud en Nusa Lembongan

===========================================
Edit:
Het worden toch vier delen. Deel 2 Flores Overland en de Komodo-eilanden wordt opgedeeld.

===========================================

Binnenkort volgt het verslag van deel 1. Uiteraard met veel foto's en beschrijvingen van badkamers.

.

[ Bericht 2% gewijzigd door UIO_AMS op 15-03-2019 12:49:19 ]

505 views, 1 reactie. Kijken of dit meer oplevert. Deel 1 van het verslag:

Deel 1. Bali: Ubud en Menjangan

Dag 1 van onze huwelijksreis!
Op de eerste dag van onze huwelijksreis vlogen we met KLM van Amsterdam via Singapore naar Bali. Een lange reis, maar dankzij mijn zus en haar familie zeer comfortabel, omdat zij ons extra comfort stoelen cadeau hadden gedaan. .

Op het vliegveld werden we vervolgens opgepikt door een chauffeur via onze accommodatie Swan Inn om ons naar Ubud te brengen (cadeau van één van mijn neven). In Ubud zijn we al eerder geweest en wij verblijven altijd in een huisje in één van de questhouses aan de Gang Beji. Dit is een rustig zijsteegje van de Jalan Monkey Forest bij het voetbalveld dicht bij het paleis. Wat ons betreft de beste locatie in Ubud. Hier blijven we 4 nachten om te acclimatiseren, om een oude vriendin op te zoeken, om een dansvoorstelling of twee te bekijken en om in de omgeving nog wat cultuur op te snuiven.

Het is al avond als we aankomen en we zijn erg slaperig. Laat dat bed maar komen. De roomboys brengen ons en onze spullen naar een huisje achterin de tuin. Helaas blijken de achterburen een bruiloft te vieren. Daar zitten we nou net niet op te wachten op onze huwelijksreis en gelukkig kunnen we verkassen naar een ander appartement.

Een jetlag doet vreemde dingen met je en plotseling hebben we allebei trek. Trek in iets kleins en hartigs. Gelukkig is er in Ubud voor alles een oplossing. Bij de XL Shisha Lounge aan het voetbalveld kun je gewoon een Hollandse bittergarnituur bestellen. .

Dag 2 van onze huwelijksreis!


Goedemorgen Ubud!


Ons appartement in Ubud met dank aan mijn oom en tante. Nu zaten we natuurlijk niet alleen maar in ons appartement. Zo gingen we deze ochtend eerst naar onze oude vriendin die in één van de bungalows aan de Gang Beji woont. En daarna maakten we …


… een wandeling door de rijstvelden even ten noorden van Ubud ...


… voor een bezoek aan restaurant Sari Organik, voor gezonde drankjes en een lekkere lunch met dank aan een bevriende collega (van de in TRV bekende voorverkenningen).


Mooi groen hier, maar de wandeling is toch wat langer dan verwacht.

Enigszins uitgeput arriveren we weer bij Swan Inn. Gelukkig is er een zwembad waar we nog een tijdje in rond kunnen dobberen voor we Ubud weer in gaan om nasi campur te eten bij Batan Waru, één van de wat oudere restaurants in Ubud waar ook een onovertroffen Key Lime Pie op het menu staat. .

Dag 3 van onze huwelijksreis!

We zitten nog steeds in Ubud …


... waar Rama waakt over het kruispunt en verkeersovertreders met pijl en boog te lijf gaat ...


... waar onze goede vrienden (Ubud-kenners bij uitstek) ons stuurden naar Pak Kumis voor de lekkerste nasi goreng en soto ayam (lekker cadeau!) ...


... en een bezoek aan het museum van / over Antonio Blanco (de Dali van Bali) ...


... die wel hield van een goed uitzicht ...


… en van allerlei soorten vogeltjes …


… maar eenmaal over de brug …


… wachtte ons een flinke plensbui ...


… die ons er niet van weerhield om ’s avonds de Kecak en Fire & Trance Dance te bezoeken in de Pura Dalem Taman Kaja. Niet de beste Kecak die we ooit gezien hebben, daarvoor moet je naar de Pura Dalem Ubud, maar er hangt wel een fijn sfeertje.

Na de dansvoorstelling eten we nog wat bij het voor ons nieuwe warung Biah Biah waar heerlijke Indonesische hapjes in een soort tapas-concept geserveerd worden tegen een schappelijke prijs. Aanrader dus.

Dag 4 van onze huwelijksreis!

In de omgeving van Ubud gingen we een stukje rijden met Nyoman, een chauffeur die we via Swan Inn regelden. Na een korte onderhandeling over de prijs bracht hij ons naar UNESCO-site Jatiluwih voor een wandeling door de rijstvelden.


Niet plukken dus!



Bij Jatiluwih zijn we op onze eerdere reis door Bali al geweest. Alleen toen hadden we niet veel tijd voor een uitgebreide wandeling. Deze keer dus wel. Een stukje wandelen, daar hou ik wel van.


Alleen niet zo van gevlochten bruggetjes.

Na de wandeling reden we volgens afspraak door naar het Batukaru-tempelcomplex dat een kilometer of 10 verderop in de bergen ligt. Hier zijn wij nooit eerder geweest en het is ook niet veel bezocht door toeristen. On terecht overigens:


Vanuit de mist kwam daar een mooie vijver tevoorschijn …


… welke gevoed wordt door niet minder dan 6 reinigende bronnen …


… die er eigenlijk best wel eng uitzien van dichtbij.

Het Batukaru-tempelcomplex stamt uit de 11e eeuw en ligt wat hoger tegen een vulkaan. Aangezien er niet veel toeristen komen, word je helemaal niet lastig gevallen door verkopers zoals je die wel bij de bekendere tempelcomplexen tegenkomt. Het complex is verder niet heel spectaculair, maar er heerst een fijne mystieke sfeer en je kan er rustig een uurtje zitten en naar vogeltjes kijken zonder gestoord te worden.

Vervolgens gingen we naar Café Tahu (met dank aan mijn schoonzus en haar familie) voor de lekkerste tofu-gerechten (zeg ik als erkende carnivoor) ...


... waar onze chauffeur Nyoman het mee eens was. Deze dag werd mede mogelijk gemaakt door Costadibalkoni van het dobbelsteenavontuur en zijn vriendin. Zo hebben wij het cadeau ‘dagje rondtoeren en tempels bezoeken met privé-chauffeur’ besteed.

In het plan zat ook nog een bezoek aan Mengwi om daar het paleis en aanpalende tempels te bezoeken, maar helaas begon het weer hard te regenen. Dus besloten we om maar terug te rijden naar Ubud en daar verder te relaxen.


Relaxen gaat natuurlijk beter met een Bintang, vond mijn vrouw.


En voor de verandering aten we ’s avonds maar eens een keertje Westers. Ditmaal in Restaurant Oops in Ubud. Hamburger was wel ok.

Dag 5 van onze huwelijksreis!

Op deze dag verplaatsten we ons van Ubud naar het Barat Taman National Park in het uiterste westen van Bali.


Zoals gebruikelijk werd ik weer gewekt door vrolijk kwetterende vogeltjes. (Kom er maar in @SeLang )

Het eilandje Menjangan hoort ook tot het nationale park en staat bekend om de mooie onderwaterwereld. Onze verblijfaccommodatie ligt op het schiereiland dat behoort tot het nationale park en er is geen (berijdbare) directe weg naar het resort. Om daar te komen, moet je eerst naar het haventje van Labuan Lalang vanwaar een bootje ons naar het resort zal brengen. Onze chauffeur Nyoman van de dag hiervoor beviel ons qua rijstijl en dus hebben we hem gevraagd ons naar het haventje te brengen.


Een ritje van ongeveer 4 uur over de zuidelijke kustweg. Af en toe brak de zon door, maar we reden op een gegeven moment ook ruim een uur door een flink plensbui.


Bij het haventje was het gelukkig weer droog en zijn wij ruim op tijd voor de boot naar ons resort in het nationale park. De boot is er alleen nog niet. Tijd genoeg dus om ...


… ons afval te scheiden, wat te lunchen en te kijken …


… naar wat gelukkig niet onze boot is.


Aan boord van de niet zo snelle boot zitten nog een paar resortgasten, waaronder een stel dames op leeftijd uit Denemarken en een Japans stel. Ongeveer 20 minuten later bereiken we het resort …


… waar we een welkomstcakeje krijgen van kleefrijst met pompoen. .


Ons hutje op het strand voor de komende dagen (met dank aan mijn oud collega’s en de nichten van mijn vrouw) ligt er mooi bij …


… alleen op het strand liggen wat natuurlijke hindernissen. .


Drankjes op het strand met dank aan Costadibalkoni en zijn vriendin …


… en een verrassing van het resort toe!

Dag 6 van onze huwelijksreis!

Op onze eerste volle dag in het Barat Taman National Park in het uiterste westen van Bali gingen we ...


… na genoten te hebben van de zonsopkomst boven Bali en de sunrise-tea …


… op snorkeltrip rondom Menjangan Island …


… wat schitterend en schoon is …


… en waar ik met gemak de mister wet t-shirt verkiezing won tot groot enthousiasme van mijn trotse vrouw. Al schrijf ik een deel van haar enthousiasme ook wel toe aan de geweldige snorkelervaring. Onze mooiste snorkeltrip tot dusver! Met dank aan vele vrienden en vriendinnen die ons een snorkeltrip cadeau gaven. Tijdens de trip hield mijn vrouw nog een kogelvis vast en daar is een filmpje van op facebook, maar ik weet even niet hoe ik dat hier kan uploaden.

[eventueel video pufferfish]


O ja, terug in het resort liet de andere apensoort, die je hier vindt, zich eindelijk zien. Deze zwarte variant is een stuk rustiger dan de grijze variant.

Dag 7 van onze huwelijksreis!

Op dag 7 rustten wij natuurlijk uit. Zo’n uitrustdag bestond uit ...


… kijken naar de zonsopgang boven Bali, wederom onder genot van de sunrise-tea …


... en naar een paar bedreigde Balinese spreeuwen (bedreigd omdat ze zo afsteken met hun witte verendek?).


Zo vervelend als je uitzicht verpest wordt door de immer aanwezige hertjes ...


... maar we volgen hun voorbeeld en zoeken de schaduw weer op.

We zijn nog wel een aantal keer bij het house reef wezen snorkelen. Ook hier heel mooi met vele visjes in alle kleuren van de regenboog. En daar zijn filmpjes van. Als ik toch een wist hoe ik die kan plaatsen. :’).

[eventueel video batfish]

Dag 8 van onze huwelijksreis!

Opnieuw op snorkeltrip naar Menjangan Island. Wel naar andere plekken. Deze keer onder andere …


… to he batcave!!!


Happy wife …


… die kennelijk niet kan lezen …


… waar ik haar als erkende natuurbeschermer uiteraard op wijs ...


op het eiland vind je trouwens ook tempels gemaakt van koraal met een heel mooi uitzicht op zee.


Moe maar voldaan keren we weer huiswaarts om onder genot van wat cocktails (bedankt Costadibalkoni & vriendin) na te mijmeren over de geweldige plek. Pulau Menjangan is de mooiste snorkelplek waar we tot dusver geweest zijn. Van zeeslangen en murenes tot anemoonvisjes, van geweldige koraalmuren tot mooie stranden, alles heb je er. Morgen verlaten we helaas dit paradijs.

Dag 9 van onze huwelijksreis!

De avond ervoor was er nog lichte paniek: Chris, de manager / roomboy van Celuk Homestay in Jimbaran die we een paar dagen ervoor online hebben geboekt, stuurde een bericht dat hij helaas geen kamer vrij heeft vanwege een dubbele boeking. Hij komt ons nog wel halen en zal ons dan naar een homestay van zijn tante in Seminyak brengen.
Alarmbellen gaan natuurlijk af, maar we hebben weinig keuze en het is maar voor één nachtje. Verra Guest House van zijn tante heeft gelijkwaardige cijfers op booking.com en ongeveer dezelfde prijs. Daarnaast ligt het ook in de buurt van het vliegveld waar we de volgende ochtend vroeg van moeten vertrekken. Als we niet een vroege vlucht hadden, waren we nooit naar Jimbaran / Kuta Seminyak gegaan.

Deze ochtend begon voor mij …


… met maar weer eens een schitterende zonsopgang boven Bali …



… moesten we nog één keer de apen voor onze deur de bomen in en ons dak op jagen …


… keken we nog één keer naar het house reef …


… en keken we nog één keer van de boot terug naar Menjangan Island.

Bij de steiger stond Chris al op ons te wachten voor de lange rit naar Seminyak …


… waar we net op tijd waren voor de zonsondergang …


… wat best mooi is op de geur van een soort open riool na. Gelukkig zitten we hier maar één nachtje.


De rijsttafel smaakte overigens best, maar het Seminyak-publiek is duidelijk niet mijn soort publiek. Morgen vliegen we gelukkig naar Flores. Daarover meer in deel 2 van het verslag.

De accommodaties
Her en der op internetsites laat ik meestal wel een recensie achter. Dit is wat ik schreef over de accommodaties van dit deel van de reis, of wat ik nu aanvul:

Ubud: Swan Inn

quote:

”Vriendelijke mensen en centraal gelegen.”
+ Redelijk schoon en redelijk goed bed. Mooi klein zwembad.
- Het kan allemaal wel wat beter. De badkamer doet verouderd aan en als het regent is het pad naar de accommodatie behoorlijk drassig

Score: 8,2/10
Prijs: 350.000 IDR per nacht

Menjangan: NusaBay Menjangan

quote:

“Geweldig verblijf. We hebben het zelfs met 2 dagen verlengd.”
+ Het meest beviel ons de rust en de schoonheid van de locatie. Snorkeltrips naar Pula Menjangan zijn geweldig, maar bij het housereef snorkelen is ook al heel mooi. De kamers zijn groot en zeer schoon. Dat laatste is wel een uitzondering in Indonesië. Wij hadden een jungle-view huisje, maar zagen ook gewoon de zee. De gebouwtjes die er tussen staan, kun je makkelijk omheen of overheen kijken. De prijzen in het restaurant vielen ons 100% mee.
- Het klinkt raar om te zeggen, maar de overdreven vriendelijkheid (en het feit dat daar specifiek naar gevraagd wordt in hun eigen tevredenheidsenquête zegt genoeg) wordt op een gegeven moment een beetje te veel van het goede. Wat we wel een beetje misten, was een kledingkast. Er was wel een hangrek, maar daar hang je natuurlijk niet al je soorten kleding in.

Score: 9,6/10
Prijs: 1.400.000 IDR per nacht

Seminyak: Verra Guest House
Aangezien mijn vrouw geboekt heeft, heb ik geen recensie geschreven, maar deze van de Engelse Taylor komt aardig in de buurt:

quote:

”Stay away!”
+ The lady is the sweetest person! She’s absolutely lovely!
- Don’t even know where to start. This is completely false advertising. The photos you see are not what you get. It’s disgusting, filthy, smelly and overall completely run down. Stains all over bed sheets and they smelled like dog. Stains all over walls and floor. Filthy cupboards. Fridge sat on mouldy bricks. Bathroom filled with pebbles which were so dirty. We are a couple who’ve been travelling for over 3 months around SE Asia on a budget and this is one of the worst places we have stayed in.

Score: 1/10
Prijs: 250.000 IDR per nacht

.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 13-03-2019 14:43:55 ]

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 17:18 schreef miro86 het volgende:
Mooi verslag. Menjangan is tof. Jammer dat de Verra Guest House zo erg was. Ik zou daar ook niet willen slapen tenzij je een vlucht wilt halen ofzo.

Seminyak zal vast wel betere opties hebben om te overnachten, maar dan nog zou ik het niemand aanraden om naar die plaats te gaan. Echt een soort Lloret de Mar. .

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 14:54 schreef Cat-astrophe het volgende:
Ik wacht op de toiletfotos.

Ik zal voor je zoeken.

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 15:05 schreef Cat-astrophe het volgende:


Zou tijd worden, je hebt het me al vaker beloofd meneer

Ik ben een opeenstapeling van loze beloften.

Laat ik dan nu al zeggen dat ik niet van elke accommodatie badkamerfoto's heb gemaakt.

quote:

Op dinsdag 5 maart 2019 09:06 schreef SeLang het volgende:
Balinese Spreeuwen in het wild Alleen al daarvoor moet je naar Bali. Ze zijn bedreigd omdat ze zo mooi zijn en daarom populair als kooivogel (hartstikke illegaal). Er zijn er naar schatting minder dan 100 over in het wild en jij hebt dus 2 daarvan gezien!

In het resort stond een grote kooi met daarin 2 Balinese spreeuwen (uiteraard in het kader van een fokprogramma) en daar kwamen de wilde spreeuwen elke ochtend even buurten.

quote:

Die eerste vogel weet ik niet maar mijn eerste gedachte is een Bulbul variant. (Zelf heb ik 10 jaar geleden ook in Indonesië rondgereisd maar toen keek ik nog niet serieus naar vogeltjes). Op Bali heb ik met Ubud als basis vooral veel rondgescooterd, maar het westen is dan net even te ver.

Bulbul inderdaad. Komt in Ubud erg veel voor. Bij het Blanco-museum was ook een soort vogelopvang met veel Balinese spreeuwen (uiteraard ook in het kader van een fokprogramma). Voor de spreeuwen in het wild moet je inderdaad in het westen zijn, maar dat is bepaald geen straf. Heel anders dan de rest van Bali.

quote:

Jammer dat je oorspronkelijke plan niet door kon gaan maar dan heb je nog iets tegoed voor jullie x-jarige jubileum . Je vrouw gaat als antropologe Toraja wel waarderen! Indonesië is zo'n grote archipel en zo divers, daar kun je jaren blijven terugkomen.

Zijn we ook zeker van plan. Alvast een tipje van de sluier: Flores vonden we echt zo veel mooier dat mijn vrouw nu ook meer wil zien dan alleen maar het 'veilige' standaard Bali en Java-rondje.

quote:

Ik kijk uit naar deel 2 van je verslag over Flores. Dat ligt ten oosten van de Wallace Line en dus heel andere vogeltjes (het meeste is mij nog onbekend). Ik vond Flores en Komodo etc zelf echt geweldig.

Helaas op Flores niet bijster veel opmerkelijke vogeltjes gezien of naar gezocht. Wel een paar Bare Throated Whistlers op Kelimutu, maar we konden ze helaas niet op de foto vastleggen. En op Komodo wat drongo's en zo, maar dan moet ik de foto's van mijn vrouw doorspitten.

Toch maar besloten om deel 2 (Flores overland en de Komodo-eilanden) als verslag in tweeën te delen. Wordt wel heel lang zo.

Het lukt me niet om de video's van de pufferfish en batfish te uploaden, dus hier maar een foto van de batfish die elke dag bij de steiger bij Menjangan te vinden was:



En let vooral niet op de datum onder in beeld. We zijn niet zo handig. .

Deel 2. Flores: Overland naar de Komodo-eilanden

Dag 10 van onze huwelijksreis!
Op dag 10 van onze huwelijksreis vlogen we dus van Bali naar Maumere op Flores. Maumere heeft de meest oostelijke luchthaven op Flores die vanaf Bali direct bereikbaar is en het plan is om van daar overland naar het westen te trekken en dan te eindigen bij de Komodo-eilanden. Maar daarvoor moesten we eerst naar het vliegveld van Bali. Chris, de manager / roomboy van CelukHomestay in Jimbaran die ons naar de verschrikkelijke homestay van zijn tante Verra in Seminyak had gebracht, had een taxi geregeld. Het geld daarvoor moesten we aan Verra afgeven en zij zou de financiële afhandeling met de taxi regelen …

Juist, daar ging het natuurlijk fout. Eenmaal op het vliegveld vroeg de chauffeur om zijn gage van 100.000 IDR. Geen wereldschokkend bedrag, maar dat hadden wij natuurlijk al aan Verra gegeven. Chauffeur pissig, wij bijna te laat voor het vliegtuig, echt wat je wil hebben op je huwelijksreis. .

Uiteindelijk is het allemaal voor ons goed gekomen en ik hoop dat de chauffeur ooit zijn gage heeft mogen ontvangen van Verra / Chris, maar met dat stelletje oplichters weet je het natuurlijk nooit. Smetje, snel vergeten. Op naar Flores met Garuda (met dank aan de schoonouders van mijn schoonzus)!

Volgende tegenvaller voor mijn vrouw: een propellervliegtuig. Gelukkig ging ze ondanks haar vliegangst gewoon aan boord en was het een prima vlucht naar Maumere, waar we werden opgehaald door Robert de guesthouse-eigenaar. Een vrolijke man met een voorliefde voor Latijns-Amerikaanse muziek, die nauwelijks boven zijn stuur uitkwam:



Onderweg stopten we nog bij een fruitstal voor een lekkere verse kokosnoot en rijpe mango’s.



Na een uurtje reden we de afslag naar Koka Beach in. Uiteraard moet je daarvoor betalen. Een paar duizend IDR voor de mannen die de hele dag bij een slagboom zitten te niksen en de weg onderhouden. :’). Het strand is het overigens wel waard:



Koka Beach is een schitterend hartvormig strand, waar je heerlijk kunt relaxen en een beetje snorkelen. En we namen er ook een lunch. Het snorkelen is niet heel bijzonder, maar het is een leuke break op weg naar het dorp Moni op de flanken van de Kelimutu-vulkaan. Op de weg terug naar de hoofdweg bewezen de slagboommannen toch nog hun waarde door een omgevallen boom weg te kappen:



En Robert kon gelijk wat verse vis inslaan voor het diner:



Eenmaal in Moni (het ritje van Maumere naar Moni duurde qua rijtijd 3,5 uur en kostte 700.000 IDR) leidde Robert ons naar ons huisje:



Basic beschrijft het goed. Bouwval trouwens ook. Speciaal voor @yvonne en @Cat-astrophe een foto van de badkamer:



Ook net iets te basic voor deze honeymooners (het zeepbakje met zeep is onze eigen toevoeging. De kraan van de wastafel deed het niet. De douchekop die middenin de badkamer aan het uiteinde van een pijp hing gelukkig wel). We hadden wel heel romantisch een groentetuin voor de deur:



In de ochtend was het daar heerlijk fris, maar eerst ’s avonds eten met de andere gasten. De vrouw van Robert maakt voor ons heerlijke verse groenten uit de tuin met rijst en vis en het is erg gezellig met de overige gasten. Sommigen zijn al een jaar onderweg en allemaal ontdekken op een scooter het prachtige Flores. Alleen wij reizen met koffers en privéchauffeurs. Niet dat men daar moeilijk over doet. De sfeer is heel relaxed. Allemaal hebben we het plan om morgen voor de zonsopgang naar de top van Kelimutu te gaan om daar de zon boven de kraters uit te zien stijgen.

Dag 11 van onze huwelijksreis!

Om vier uur ’s nachts steek ik mijn hoofd buiten de deur. Regen en onweer. Niet het weer om een vulkaan te beklimmen. De andere gasten zijn het met ons eens en Robert bevestigt dat er dan ook weinig van de zonsopgang te zien zal zijn bovenop de Kelimutu. Dus besluiten we om er maar weer in te duiken en na het ontbijt de weg naar boven te maken.

Zo gezegd, zo gedaan en we rijden met Robert naar boven. De excursie naar de kratermeren van Kelimutu was een cadeau van vrienden van mijn vrouw.



Vanaf de parking is het nog een kwartiertje wandelen naar de kraters. Dat is een peulenschil. Verder loopt er in de buurt van de parking een voetpad naar Moni. Volgens de boekjes is het een geleidelijke en simpele wandeling van ongeveer 3 uur om weer terug te komen bij de guesthouse. Het is inmiddels mooi weer geworden en we besluiten daarom de terugtocht te voet te doen. Maar eerst naar de kraters.

Bij de eerste kraters worden we aangesproken door de oude Wayan Hendrik, die zeer Nederlands-patriottisch is en die ons trakteert op eindeloos lange verhalen:



Hij heeft nooit in Nederland gewoond, maar ik ben zelden iemand tegengekomen die zo pro-koningshuis is. En daar eindeloos over door gaat. Maar uiteindelijk zien we toch kans om een foto te maken:



Dat zijn alvast twee van de drie kratermeren. Dit is de derde:



Elk meer heeft een eigen kleur en over de jaren heen veranderen deze. Zo was deze ooit zwart en één van de vorige twee ooit rood.

Na een uurtje of zo wandelen we de vulkaan weer af. Helaas was er een stel Indonesische hikers die aan weerszijden van de kraters naar elkaar aan het schreeuwen waren. Beetje jammer als je gewoon van de natuur wil genieten. Kelimutu is wel één van de hoogtepunten van Flores en we kunnen het iedereen aanraden om hier naar toe te gaan. Of de zonsopkomst echt een meerwaarde is, weten we niet. Wij vonden het wel best zo.

De weg naar beneden over het voetpad is trouwens een schitterende wandeling en het eerste uur komen we niemand tegen:



Wel komen we onderweg Bare Throated Whistlers tegen, maar helaas lukt het niet om deze op de foto vast te leggen. @SeLang telt het dan wel?

Na een uurtje lopen we het eerste dorpje in. We hebben dan wel al een paar keer moeten gokken wat het juiste pad is. Bij sommige splitsingen staat geen bordje, of staat er wel een bordje maar wordt Moni dan weer niet vermeld. In het eerste dorpje krijgen we wel mee wat de begraafcultuur is van de mensen van Flores:



Na een pittige wandeling van ruim drie uur (en veel zwaarder dan omschreven – af en toe ging het gewoon steil omhoog) arriveerden we eindelijk bij het voetbalveld achter onze guesthouse. In het eerste dorp werd nog een ojek aangeboden (betaald ritje achterop de scooter), maar dat sloegen we stomgenoeg af. Achteraf wel spijt van.



Volledig uitgeput deden we de rest van de dag niets meer, behalve genieten van weer een geweldige avondmaaltijd van de vrouw van Robert. En het regelen van een hotelkamer in Bajawa, onze volgende bestemming op Flores.

Dag 12 van onze huwelijksreis!

Deze morgen bleek het voetbalveld ook voor ochtendgymnastiek op muziek gebruikt te worden door de lokale school:



Maar daar trok deze jongen zich niks van aan.



Gelukkig vertrokken we naar Bajawa,. De broer van Robert bracht ons via Blue Stone Beach:



En een prachtige rit van ongeveer 4 uur voor 800.000 IDR later via groene valleien en langs vele vulkanen:



Naar Hotel Happy Happy in Bajawa:



Bajawa is overdag een levendige stad overdag, maar ’s avonds is het erg stil. Alle aanwezige toeristen verzamelen zich kennelijk in één van de vijf restaurants en eten dan daar gezamenlijk. Zo voelde het tenminste. We kwamen vijf buitenlanders tegen (vier andere Nederlanders en één Engelsman) die samen gingen eten en verder zagen we niemand. Uiteraard aten wij ook mee.

Dag 13 van onze huwelijksreis!

Op dag 13 werden wij dus wakker in Hotel Happy Happy dat van een Nederlands stel is. Zij zaten zelf overigens in Nederland op dat moment. Hier werden we eindelijk weer getrakteerd op lekkere bedden en een warme douche. Na het ontbijt lopen we even de stad in op zoek naar een taxi om ons naar één van de lokale hotsprings te brengen. De afdaling van de vulkaan voelen we nog goed in de benen en een dagje relaxen hebben we wel verdiend.

Vreemd genoeg is er geen taxi te krijgen. Waar je op Bali struikelt over de taxichauffeurs, is het op Flores echt zoeken. Na wat inkopen op de lokale markt keren we terug naar het hotel. Alfons de manager heeft gelukkig wel een auto tot zijn beschikking en trommelt zijn neef op om ons naar de hotspring te rijden.

Onderweg rijden we door bamboebossen en langs het vliegveld van Bajawa tot we uiteindelijk bij Mangeruda Hot Springs aankomen. Dit is de grote pool:



Daar vind je ook de kleedhokjes met opvallende deuren:



Erg handig voor mensen die niet op hun privacy gesteld zijn. De grote pool ziet er leuk uit, maar wij gaan liever de pool met de bron in:



Deze is echter zo heet dat we de stroom volgen naar waar deze samenkomt met een andere stroom:



Mijn vrouw kijkt liever naar de mango-boom, maar ik laat mij liever geselen door de hete stroom:



Of je noemt het een massage. Zoals jullie kunnen zien doe ik niet graag mijn t-shirts uit in de zon. :’).



De schitterende kleurenpracht is trouwens gratis op Flores. Bedankt vriendin van mijn vrouw voor deze 'we weten nog niet waar we uit gaan komen excursie met privéchauffeur' die we dus zo besteed hebben om bij te komen van de afdaling van de Kelimutu-vulkaan.

Ondanks dat de hotspring op nog geen 15 kilometer van Bajawa ligt, duurt de autorit toch nog een uur. En dan weet onze chauffeur hoe hij moet rijden. Onze tafelgasten (zelfde mensen, ander restaurant, deze met vals zingende band) vertellen ons ’s avonds dat zij er bijna 2 uur op hun scootertje over deden om de hotspring te vinden. Wel een avontuur natuurlijk om zo rond te reizen. Als we toch wat jonger waren geweest …

Dag 14 van onze huwelijksreis!

Deze dag staat in het teken van de traditionele dorpen rondom Bajawa. Ook één van de hoogtepunten van Flores volgens de boekjes. Via Alfons hebben we weer zijn auto en neef gecharterd. Hij brengt ons eerst naar Wogo:



Waar we bij een lieve familie het huis in mochten gaan en zelfs hun spirit home mochten bezoeken:



Na Wogo reden we door naar Luba via een waterval waar op dat moment een lokale jongen zijn scooter onder had gezet om deze te wassen:



Naar Luba dus:



Waar oude vrouwtjes druk bezig zijn:



En waar mannen uiteraard niets uitvoeren.
Vervolgens reden we door naar Bena, het best geconserveerde traditionele dorp (en gelijk ook duurste om te betreden):



Waar je aan de hoge zijde …



… maar weer eens getrakteerd wordt op een schitterend uitzicht:



In Bena was mijn vrouw de antropologe natuurlijk geheel in haar element:



Teken dat dit een mannen-woning is.



Vermoedelijk een altaar voor offerandes.

Maar dat was ze ook in de hotspring nabij Bena:



Waar de lokale jeugd hun best deed om indruk met technische voetbalhoogstandjes te maken:



Op onze laatste avond in Bajawa eten we weer samen met de resterende toeristen. Een Nederlandse broer en zus zullen de volgende morgen vroeg op één scooter stappen met rugzakken om naar Labuan Bajo te rijden. Gekkenwerk! In de auto doe je er al 8 uur over en wij breken de route in tweeën door een overnachting in Ruteng in te lasten. Kosten 1.600.000 IDR voor de rit van Bajawa naar Labuan Bajo met privéchauffeur.

Dag 15 van onze huwelijksreis!

Op weg naar Ruteng dus. Wederom rijdt de neef van Alfons ons. Hij zal ook in Ruteng overnachten en ons de dag daarna naar Labuan Bajo brengen. Maar eerst dus naar Ruteng over de Trans Flores Highway:



In onze trouwe Toyota Kijang. Dit is overigens een opvallend recht stuk van de Trans Flores Highway.



Het was weer eens tijd voor een mango-stop. De lokalen noemen de weg trouwens de spaghetti-weg. Het gaat constant omhoog en omlaag en van links naar rechts. Geen wonder dat de gemiddelde snelheid op zo’n 25 kilometer per uur ligt. De uitzichten zijn wel schitterend:



Vulkanen en valleien.



Een stuk strand genaamd Gemo Beach. Waarschijnlijk vanwege de arak die er gestookt wordt.



Rijstvelden. Daar heb je er heel veel van.



Soms een meer.



Lokale bus met enorme megafoon op het dak (en ook wat passagiers) die ruim een kwartier achter ons reed met een gezellig deuntje.



Met de hobbit van Flores (omweg van een paar uur over zo ongeveer de slechtste weg van Flores).



De hobbit van Flores is gevonden in deze grot. Hiervandaan was het nog een uur terugrijden naar Ruteng. Daar gingen we nog even in sneltreinvaart door de lokale markt en aten snel wat, omdat we op tijd moesten zijn voor onze volgende overnachting:



Slapen bij de nonnetjes. Altijd leuk om het 'we zijn vandaag een half jaar getrouwd'-jubileum te vieren tussen de nonnetjes. Zeker als het om negen uur stil moet zijn en ze om vijf uur al luidkeels beginnen te zingen in de kapel. Overigens wel een goed bed en een heel schone badkamer.

Dag 16 van onze huwelijksreis!



Goed, dit is dus het klooster in Ruteng. Om 5 uur ’s ochtends. Bedankt.
Vandaag rijden we door naar Labuan Bajo, via de spiderweb-ricefields:




Een typerende wc bij een toeristische attractie. Foto speciaal voor @yvonne en @Cat-astrophe



En dan rijden we door. Nog een plaatje van de immer kronkelende Trans Flores Highway:



en maar weer eens een schitterend uitzicht met gelijk een beeld van de immer kronkelende en op en neergaande Trans Flores Highway. Het is dan ook geen wonder dat de lokale bevolking het spaghetti-wegen noemt en je over een stuk van 100km makkelijk vier uur doet. Ons eindpunt …



... is Labuan Bajo. De westelijke haven van Flores en toegangspoort tot de Komodo-eilanden ...



... waar je dus ook getrakteerd wordt op een zonsondergang over die eilanden.

Aangezien het nu wel een erg lang stuk wordt, deel ik deel 2 van het verslag maar even op. De Komodo-eilanden komen in een apart deel.

Accommodaties
Her en der op internetsites laat ik meestal wel een recensie achter. Dit is wat ik schreef over de accommodaties van dit deel van de reis, of wat ik nu aanvul:

Kelimutu: Palm Bungalow

quote:

“Leuk verblijf in basic kamers met geweldig eten.”
+ De pannenkoeken voor ontbijt waren erg lekker, het avondeten (gezamenlijk met alle andere gasten) was geweldig. De vrouw van Robert kookt wat er die dag uit de groentetuin beschikbaar is en het smaakt allemaal geweldig. Beter hebben we op Flores niet gegeten. En dat voor 30.000 IDR per persoon. Robert zelf is trouwens een hele vriendelijke en vooral spraakzame man, waar zijn vrouw duidelijk de stille en drijvende kracht van de organisatie is. Ontzettend lieve mensen!
- Laten we wel wezen: de kamers zijn basic. Erg basic. Robert geeft dat zelf overigens ook ronduit toe en de prijs is er ook naar. Zaken in de badkamer werken niet, of met aparte oplossingen, dus is het af en toe behelpen. Als je daar op ingesteld bent, valt er natuurlijk wel mee om te gaan. En wifi werkt alleen als Robert daar krediet voor heeft.

Score: 7,9/10
Prijs: 135.000 IDR per nacht

Bajawa: Hotel Happy Happy

quote:

“Gezellige accommodatie met schone kamers.”
+ Goed bed, fijn beddengoed, schone kamers.
- Kamers niet heel groot.

Score: 8,2/10
Prijs: 350.000 IDR per nacht

Ruteng: Bij de nonnetjes van Susteran Santa Maria Berdukacita

quote:

“Mooie accommodatie met zeer schone kamers.”
+ Zeer schone kamers met goede bedden en smetteloze badkamers.
- Om 21.00 uur gaat de deur dicht en om 05.00 uur begint het zingen.

Score: 8,7/10
Prijs: 375.000 IDR per nacht

.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 16-03-2019 13:00:04 ]

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 19:12 schreef yvonne het volgende:
Dankje voor de foto ('s)
Ik ben nu heel even in shock van een shirtloze UIO_AMS
Moment.
Ga ik straks verder lezen

Begrijpelijk. Neem alle tijd die je nodig hebt. .

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 19:12 schreef yvonne het volgende:
Dankje voor de foto ('s)
Ik ben nu heel even in shock van een shirtloze UIO_AMS
Moment.
Ga ik straks verder lezen

Het was je niet eens opgevallen dat de badkamerfoto het niet deed. Heb ik inmiddels hersteld. Een broer van de spin die op één van de foto's staat, kwamen we ook nog tegen in de badkamer. Heel fijn. .

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 22:59 schreef Backpackinglife het volgende:
Die zwarte aapjes zijn mutslangoeren, prachtige beesten
Erg tof verslag verder, wacht met smart op deel 2

En een stuk vriendelijker dan die grijze gasten. Die springen dus echt gewoon op je tafel en pakken alles wat ze kunnen van je bord.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 10:29 schreef Leintjeuh het volgende:
Gaaf verslag UIO

Dank je!

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 10:10 schreef SeLang het volgende:
Ja dat telt . Je hebt hem gezien en geïdentificeerd. Toffe vogel! Endemic, komt alleen op Flores en omgeving voor.

En dan alleen op de hogere flanken van vulkanen.

quote:

Veel herkenning in je verslag. Moni heb ik ook overnacht en net als jullie ben ik ook vanaf Kelimutu teruggelopen. Was voor mij toen ook één van de hoogtepunten. Schitterende wandeling, zou ik graag nog een keer doen. Onderweg kun je bij huizen op de helling ook koffie drinken tegen een kleine vergoeding.

Schitterend, maar toch best zwaar als je het midden op de dag doet.

quote:

Jullie hadden mooie blauwe meertjes trouwens. Toen ik er was 10 jaar geleden waren ze heel donker van kleur (zwart/ bruin/ donkergroen). Dat verandert inderdaad door de jaren heen.

Ook herkenbaar, dat begraven van familie direct voor de deur. Maf is dat, dat je eerst een minibegraafplaats over moet als je een huis binnen gaat.

Tegenwoordig mogen ze niet meer naast het huis begraven van de nationale regering. Dat is wel sneu voor de traditionele bevolking.

quote:

Bena ben ik ook geweest! Ik heb toen nog met de dorpsoudste gesproken, die vloeiend Nederlands sprak zoals meer oude mensen daar. Ik kreeg ook de indruk dat ze het vaak leuk vinden om Nederlands te spreken.

Bena was wel gelijk de meest gehaaide van alle dorpjes die daar liggen. Het is voor overland tours de locatie om te bezoeken. Ze hebben zelfs een parkeerplaats voor grotere busjes.

quote:

Je laatste twee foto's van Labuan Bajo zijn ook erg herkenbaar. Ik vond de trip naar komodo/ Rinca echt geweldig dus ik kijk alweer uit naar je volgende deel.

Door jouw verslag krijg ik nog meer zin om de komende jaren nog een keertje daar terug te komen.

Ik wil ook weer terug! Naar Indonesië dan toch. Andere eilanden bezoeken.