[La Liga #109] Barcelona is een parodie op een voetbalclub

FOK!forum / Voetbal / [La Liga #109] Barcelona is een parodie op een voetbalclub

JR-Style-93

zondag 10 februari 2019 @ 22:35

Ik heb eens beloofd om een OP of stuk te tikken voor dit topic, maar ik denk dat ik het niet anders kan brengen dan in de vorm van een kleine beschouwing per club. Nu ga ik niet alle twintig ploegen in een keer beschouwen, dus hoop ik het in maximaal vijf trapjes te brengen. Aan de hand van het spelersbudget per ploeg dalen we naar beneden.

1: FC Barcelona (633 miljoen euro aan spelersbudget)

SPOILER
Seizoen na seizoen brokkelt het levenswerk van Guardiola bij Barça verder af. Deze zomer verliet Don Andrés Iniesta met een kampioenschap en een beker de voordeur, op weg naar Vissel Kobe. Alleen Pique, Busquets en Messi zijn nog over van het droomelftal dat in 2011 voor de tweede keer in de periode van Guardiola’s hegemonie de Champions League binnenhaalde. Dit jaar moet weer eens hét jaar worden van de Catalanen op het Miljoenenbal. Sinds de eindzege in 2015 ging het er steeds in de kwartfinale uit. Met aankopen als Vidal, Arthur, Coutinho (kon vorig seizoen niet meedoen in de CL) en Lenglet moeten succesvolle tijden weer herleven.

De huidige trainer Ernesto Valverde opteert voor een 4-3-3 in balbezit, maar bij balverlies schakelt het over naar een 4-4-2. Alles staat in het teken van de allerbeste; Leo Messi. Momenteel ondervindt de gekozen basis nog problemen. We zien bijvoorbeeld Coutinho op het middenveld staan naast Busquets en Rakitic. Je ziet en voelt dat Coutinho een rol in de voorhoede naast Messi en Suarez meer gelegen is. Het is nog iets te zakelijk voor zijn doen. Met Arthur op het middenveld kan normaal gesproken meer stabiliteit worden toegevoegd. Dembele wordt als linksbuiten geacht het spel breed te houden, maar wordt pas echt gevaarlijk als hij mag zwerven. Wanneer Valverde dit inziet, kunnen er mooie tijden aanbreken.

2: Real Madrid (567 miljoen euro aan spelersbudget)

SPOILER
Cristiano Ronaldo en Zinedine Zidane zijn verdwenen, Julen Lopetegui heeft nu de sleutels in handen. Real Madrid moet onder zijn leiding weer een collectief worden, geen onemanshow. Na drie succesvolle Champions League campagnes gaf Zidane terecht aan dat hij zichzelf niet meer de juiste man vond om de Koninklijke naar nieuwe successen te leiden. In de competitie was het stroperig en was het wachten tot de CL-cyclus weer verder ging. Tot overmaat van ramp maakte ook nog eens Cristiano Ronaldo zijn vertrek naar Juventus bekend. Het was vroeg spektakel in de transferzomer, maar veel gebeurde er niet meer in Bernabeu. Thibaut Courtois, Mariano Diaz en Alvaro Odriozola werden binnengehaald, maar dat was alles. Lopetegui moet de gevestigde orde in de selectie zien te mixen met de vele jonge talenten die Real Madrid herbergt. Leidt dat tot een nieuwe titel in Spanje en een vierde Champions League op rij?

Julen Lopetegui staat aanvallend voetbal voor. Hij is niet zo variabel in zijn systemen zoals Zinedine Zidane was. Hij kiest voor een 4-3-3 met veel vrijheid voor de backs en vleugelspelers. Het wordt in meerdere varianten bewerkstelligd. Zo wordt het traditionele middenveld Modric, Kroos, Casemiro al niet meer standaard opgesteld; Casemiro, misschien wel Zizou’s lievelingsspeler, zat bijvoorbeeld tegen Bilbao op de bank. Ceballos krijgt, in tegenstelling tot onder Zidane, veel meer speeltijd terwijl Isco krankzinnig genoeg ook nog altijd niet zeker is van een basisplaats. Soms verschijnt Isco als middenvelder, soms als aanvaller. Asensio en Bale willen ook nog wel eens gerouleerd worden. De grote zekerheid lijkt Benzema te zijn Waar hij bijna 9 jaar werkte en sleurde voor Ronaldo, ontplooit hij zichzelf als een technisch frivole spits die meer doet dan alleen afwerken. Bale hoopt na een lange tijd van blessures zichzelf ook weer te hervinden. Zij het met rustpauzes, zij het met basisplaatsen aaneen.

3: Atlético Madrid (293 miljoen euro aan spelersbudget)

SPOILER
De Liga leek al vroeg voor de horizon verdwenen te zijn, de Champions League werd een echec; het eerste halfjaar van ‘17/18 was een drama. Toen kwam Diego Costa en met hem diepte, vrijheid voor Griezmann en meer leven in het spel van Atlético. In maart mocht er zelfs even gehoopt worden op hernieuwde titelkansen. Dat duurde maar een paar dagen, want na het puntverlies van Barça op Gran Canaria, schoot Messi de Catalanen weer op een onoverbrugbare afstand voor de mannen van Diego Simeone. Zodoende kon Atlético zich volledig toeleggen op de strijd om de Europa League die, mogen we zeggen, vrij simpel werd gewonnen. De zomer stond vooral in het teken van selectiebreedte. Met Gabi en Torres zwaaiden twee boegbeelden van de Madrilenen af terwijl Vrsaljko en Gameiro hun heil elders zochten. Met Lemar, Rodri en Jonny (uitgeleend aan de Wolves) zijn er voor de toekomst alvast geweldige investeringen gedaan. Arias, Martins en Kalinic zijn in eerste instantie selectievulling.

Tactisch blijft Atlético gewoon Atlético. Een 4-4-2, uitgaande van defensieve organisatie. Er is een tactisch veelzijdige selectie ontstaan waarmee toch zeker een gooi naar de prijzen kan worden gedaan. Jan Oblák is de onbetwiste majesteit. In de verdedigingslinie blijft de rechtsbackpositie een klein zorgenkindje. Juanfran is al drie jaar zichzelf niet meer, terwijl Arias ook nog moeite kent om te aarden. Centraal achterin moet Godin-Giménez een zekerheidje zijn. De Uruguayaanse goden lieten op het WK in Rusland al zien elkaar perfect aan te voelen. Echter moet je niet hopen dat Gimenez geblesseerd raakt, anders moet Savic de verschrikkelijke worden opgevoerd. Filipe Luis is de standaardlinksback. Verder is er Lucas Hernandez, een beoogde opvolger voor Godín die nu als multi-inzetbare joker wordt ingezet; als centrale of als linksback.

Nu Gabi voorgoed weg is, moet Simeone hernieuwde balans zien te vinden op het middenveld. Waar Cholo momenteel het meest op vertrouwt is een linie met Lemar, Koke, Saul en Rodri. Saúl heeft echter nog wat moeite om hierin te aarden. Het voordeel is dat Koke en Saúl dusdanig flexibel zijn dat ze op meerdere posities uit de voeten kunnen. Wie weet wat voor variant hij weet te verzinnen. Met Thomas Partey is er altijd nog een extra hechtpleister. Correa en Martins zijn naast Lemar de andere opties op de flanken. Griezmann heeft met Costa of Kalinic een type-Giroud om zich heen wat hem de benodigde ruimte kan bezorgen om beslissend te zijn.

57c72a8e-364f-11e7-8289-8bc272ce70eb_web_scale_0.2831715_0.2831715__.jpg?maxheight=465&maxwidth=700

4: Valencia (165 miljoen euro aan spelersbudget)

SPOILER
Na jaren van verval was Mestalla vorig seizoen weer eens een bron van vreugde: het bastion van de wederopstanding. De defensieve 4-4-2 apologeet Marcelino, de tacticus die eerder met Villarreal uitstekende prestaties boekte, was de architect hiervan. Bij Villarreal had hij al bewezen om van niets iets te maken. Nu moest hij het door Peter Lim en Jorge Mendes wanstaltig onderhouden Valencia herstellen. Sinds de zomer van 2012: van Pellegrino naar Valverde, naar Dukic, naar Pizzi, naar Nuno, naar Voro, naar iPad Gary, naar Ayestarán, naar Voro, naar Prandelli, naar Voro, naar Marcelino. Palermo-achtig.

De zomer van zijn komst werd een ware renovatie. Met het huren van Kondogbia werd Valencia verzekerd van een complementair duo met Dani Parejo. De toen nog PSG-huurling Gonçalo Guedes bleek een gouden greep op de linkerflank terwijl talent Carlos Soler zich aan de andere zijde opwerkte als revelatie. Rodrigo en Zaza bleken ook een geweldig spitsenduo te vormen, wat je van Zaza allerminst had durven dromen. Deze krachten verenigden zich in één elftal en eindigden op de vierde plaats, wat toegang tot de groepsfase van de Champions League gaf. Dit jaar is het de uitdaging om in de vibe van het vorige seizoen te blijven. Ploegen zullen zich beter weten te wapenen en er is een grotere aanslag op de conditie. In de breedte moeten er fatsoenlijke spelers worden gehaald waardoor het competitief kan blijven.

In het nieuwe seizoen blijven de smaken grotendeels hetzelfde. Vooral in de breedte zijn extra spelers gehaald om een dubbel weekschema dragelijk te maken. Neto blijft de onbetwiste keeper. In de achterhoede waren vorig seizoen Vezo, Murillo, Paulista, Garay, Lato en Gaya regelmatige basisklanten; Diakhaby (centrale verdediger) en Cristian Piccini (rechtsback) zorgen nu op elke positie voor dubbele bezetting. Op het middenveld werd Maksimovic aan Getafe verkocht, maar werd Wass voor slechts vier miljoen van Celta de Vigo gehaald. Zo hebben Kondogbia en Parejo met Coquelin en Wass nu ook een back-up. In de voorhoede is met Cheryshev een back-up voor Guedes gehaald, heeft Soler met Ferran nog altijd een back-up achter zich, terwijl Rodrigo het zonder Zaza moet doen. Er zullen met Gameiro, Batshuayi en Mina nog 86 gevechten komen om de erfopvolging van de verguisde, maar herrezen Italiaan.

5: Sevilla (163 miljoen euro aan spelersbudget)

SPOILER
Wát een seizoen, wat een chaos: 2017/18 is geen seizoen waaraan Sevilla veel goede herinneringen zal hebben. Toto Berizzo en Vincenzo Montella slaagden er beiden niet in om de boel op de rit te krijgen. Het resultaat was een Sevilla-onwaardige zevende plek. Pablo Machín moet daarom Sevilla inspireren tot nieuwe, grootse daden. De 43-jarige trainer uit Soria kwam deze zomer over van Girona, waarmee hij vorig seizoen debuteerde op het hoogste niveau en meteen knap tiende eindigde. Europees voetbal was zelfs even reëel. Stuani, Portu en Borja Garcia waren de voorname gezichten van een bij vlagen flitsend Girona. Kan hij zijn tactieken en ideeën ook vertalen naar een heel ander klimaat zoals Sevilla dat heeft? Er is in ieder geval voldoende kwaliteit; zowel op de counter als vanuit een opbouwende situatie kan Sevilla uitstekend uit de voeten. Machín zweert bij drie centrale verdedigers en twee wingbacks. Afhankelijk van de kwaliteiten van zijn ploeg past hij zijn tactiek aan. Bij Sevilla gaat hij uit van de reactie.

Sevilla speelt sinds de eerste EL-wedstrijd tegen Standard (5-1) in een 3-4-1-2. Tomas Vaclik probeert en doet Sergio Rico (Fulham) en David Soria (Getafe) met verve vergeten. Jesus Navas wordt opgesteld als rechterwingback. Vorig jaar switchte hij zonder succes tussen de rechtsback en rechtsbuitenpositie; nu als meer geavanceerde speler heeft hij een belangrijk aandeel in aanvallend opzicht met vier assists waar hij er vorig jaar nul had. Het centrale trio wordt gevormd door Simon Kjaer, Sergi Gomez en Daniel Carrico: het probleem is dat het wel een trage achterhoede heeft en zeker tegen betere ploegen daardoor in gevaar kan komen. Op een normale dag staat Mercado op het blaadje in plaats van Carrico maar die heeft nog even te kampen met een blessure. Op de linkerwingbackpositie staat momenteel Guilherme Arana, zij het dat daar op een normale dag Sergio Escudero staat. Die blesseerde zich op een uiterst onsmakelijke wijze tegen Villarreal. Samen met Mercado kan hij als het goed is snel weer bij de selectie zitten.

Op het middenveld staat met Ever Banega en Franco Vazquez een complementair duo. Ever Banega is de technicus op het middenveld terwijl Franco Vazquez een prachtig linkerbeen heeft maar ook zeer gedisciplineerd kan spelen. De nummer 10 in het systeem is Pablo Sarabia; opvallend voor degenen die Sevilla al langer volgen. Normaal kwam hij vanaf de rechterflank veelvuldig naar binnen, maar nu mag hij voor de assists zorgen en rondt hij met regelmaat een voorzet vanaf de flanken af. Dit seizoen heeft hij al negen goals en zes assists gemaakt. Goals komen ook voor bij het spitsenduo dat wordt gevormd door Wissam Ben Yedder en André Silva. Ze zijn beiden technisch onderlegd maar in de lucht niet sterk. Ben Yedder is de snelste van het stel waar André Silva meer de duels aan moet gaan om de bal te winnen. André Silva heeft er al zeven goals inliggen, mede doordat hij in het begin van het seizoen als enige spits startte boven Ben Yedder. Laatstgenoemde heeft negen goals en drie assists op zijn naam.

Sevilla kiest voor veel diepte en snelheid in haar spel. In aanvallend opzicht moet de breedte in het spel worden verzorgd door wingbacks Escudero (of Arana) en Jesus Navas. In het begin van de opbouw worden er vooral veel korte passes gegeven achterin, maar wanneer een back of middenvelder veel ruimte krijgt, wordt het tempo opgeschroefd. Al zijn ze met name op de counter enorm gevaarlijk. Door de 3-4-1-2 hebben ze steeds veel mensen in het centrum en dwingen ze hun tegenstander naar de flanken. Het gevaarlijke aan dit concept is dat de ploegen met een hoog baltempo zich een weg door deze organisatie kunnen vinden. Dit probeert Sevilla te compenseren door volledige discipline van het team. Wanneer het nodig is, gooien ze er een mooie tactische overtreding uit om de counter van de tegenstander in de kiem te smoren.

Sevilla had nog kleine opstartproblemen in het begin; 0-0 tegen Villarreal, een 1-0 verlies in de derby bij Betis en een vrij kansloze 0-2 in eigen huis tegen Getafe. In deze wedstrijden werd het blok op het middenveld gevormd door Banega en Mesa; Mudo Vazquez en Sarabia speelden vlak achter André Silva. Echter werd er in deze wedstrijden nauwelijks iets gecreëerd. Pas wanneer Wissam Ben Yedder erin kwam, was er meer schwung en gevaar. Met Mesa op de bank, Vazquez op het middenveld en Ben Yedder naast André Silva, scoort Sevilla aan de lopende band met als hoogtepunt de glansrijke 3-0 zege op Real Madrid in eigen huis.

Is Sevilla in staat om dit seizoen de top aan te vallen?

Ervaring
Er staat in ieder geval een kwalitatief sterke en ervaren basis. Wanneer alle spelers fit zijn, is huurling André Silva (22) veruit de jongste speler. Daarna volgen een Sergi Gomez en Pablo Sarabia hun 26 jaar. Wanneer spelers ziek, zwak of misselijk zijn, heeft Machín een Aleix Vidal, Luis Muriel, Quincy Promes, Nolito, Roque Mesa, Maxime Gonalons, Ibrahim Amadou, Guilherme Arana, Daniel Carrico of Joris Gnagnon ter beschikking, waarvan Gnagnon en Arana met hun 21 jaar veruit de jongste zijn.

De tactiek en de concurrentie
Al vroeg in het seizoen lijkt Sevilla een evenwichtig elftal te hebben gevonden waarin kwaliteit en gemak komen. Echter blijft de vraag: hoe lang kunnen ze de duidelijke tekortkomingen van hun centrale verdedigers compenseren? Alleen Atlético lijkt momenteel een nóg betere mix te hebben gevonden, wat niet gek is voor een topkandidaat voor de Champions League-eindzege. In de laatste jaren is bewezen dat een sterke defensieve organisatie de goede kickstart voor een succesvolle campagne kan zijn. Valencia werd bijvoorbeeld vorig seizoen op straatlengte vierde voor de rest. FC Barcelona heeft vooral in verdedigend opzicht veel moeite om de wagon overeind te houden terwijl Real Madrid enorme moeite heeft in aanvallend opzicht. In de komende anderhalve maand krijgen we meer te weten over de werkelijke positie van de grote twee; El Clásico en Atlético v Barça zijn daarin belangrijke pijlers.

Dagoduck

zondag 10 februari 2019 @ 22:35

quote:
Op zondag 10 februari 2019 22:31 schreef El-Stinho het volgende:
Geef me hoop jomanda

Echt niemand die meer weet wie Jomanda is.

Dagoduck

zondag 10 februari 2019 @ 22:35

Al die Barça-haters

Tagliano

zondag 10 februari 2019 @ 22:35

Scheidsie