Stiefkinderen en zwanger

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 16:13 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]

Ik hoor al 4 jaar bij het gezin en was 4/5 dagen in de week aanwezig in hun huis. Op die manier heb ik het opgebouwd voor zowel de kinderen als mijzelf. Het is dus niet helemaal nieuw.

Sinds kort heb ik mijn eigen huis ingeleverd en woon er fulltime.

En dat maakt een enorm verschil. Geen back up meer hebben, geen die dagen ben ik er lekker niet.

Jij (jullie, de volwassen mensen) hebben de keuze gemaakt om samenwonen en zwangerschap te combineren. Jullie hadden in moeten schatten dat daar aanpassing voor nodig was.

Jij hebt daar keuze in gehad, de vader heeft daar keuze in gehad. De kinderen niet.
Die krijgen en geheel samenwonen en een nieuwe telg en een stiefmoeder die hun belangen maar lastig vindt omdat ze een eigen baby krijgt.

Die kinderen zijn niet achtelijk, die krijgen echt wel wat mee van jouw gevoel hierover. Zover je beschrijft gaan ze er verdomde goed mee om, zie je dat ook in? Kan je ze wat credits geven?

Tja aan de eene kant snap ik ts wel, lekker met je eigen baby, lekker genieten van elkaar, gewoon in alle rust. Aan de andere kant, er zijn nog twee kinderen, zou sowieso de eerste twee week de bso houden, zou dat ook zeggen, je weet niet hoe je bevalling gaat worden. Dat kun je zeker tegen je partner zeggen, bevallen is niet hetzelfde als even je neus snuiten.

De oudste ging dan niet meer naar de bso, zoals je zelf schrijft na de zomervakantie gaat deze naar voortgezet onderwijs. De jongste kan dan gewoon weer in routine.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 16:34 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Tja aan de eene kant snap ik ts wel, lekker met je eigen baby, lekker genieten van elkaar, gewoon in alle rust. Aan de andere kant, er zijn nog twee kinderen, zou sowieso de eerste twee week de bso houden, zou dat ook zeggen, je weet niet hoe je bevalling gaat worden. Dat kun je zeker tegen je partner zeggen, bevallen is niet hetzelfde als even je neus snuiten.

De oudste ging dan niet meer naar de bso, zoals je zelf schrijft na de zomervakantie gaat deze naar voortgezet onderwijs. De jongste kan dan gewoon weer in routine.

Genieten van die nieuwe baby en 'zorg' voor die andere kinderen zouden elkaar niet moeten bijten.

Die andere kinderen zijn deel van het gezin, het is in zekere zin ook 'hun kind' (broer/zus). Zij die daar ook deel van uitmaken zou deel van het genieten moeten zijn.

Ts, voor mij een belangrijke vraag...
Waarom geeft het idee dat die andere kinderen meedelen in dat binden zo'n aversie? Waarom zie jij die andere kinderen vooral als een last in dit proces?

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 17:22 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Genieten van die nieuwe baby en 'zorg' voor die andere kinderen zouden elkaar niet moeten bijten.

Die andere kinderen zijn deel van het gezin, het is in zekere zin ook 'hun kind' (broer/zus). Zij die daar ook deel van uitmaken zou deel van het genieten moeten zijn.

Dat zeker, maar daarom kan ik het mij wel voorstellen, het voor haar haar eerste kindje.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 16:04 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]

Ik denk dat ik het wel kan, maar dat het veel energie gaat kosten en onnodig stress gaat geven. Ik vind de situatie zoals het nu is wel prima.

Jongste kind gedraagt zich nog niet zelfstandig en is druk, stoeit, valt oudste kind lastig waardoor er ruzies komen en kan zichzelf niet vermaken. Je moet hem zeg maar bezig houden. Als zij samen thuis zijn, kost dat dus wel energie. In combinatie met een baby lijkt mij dat lastig.

Ik wil ook borstvoeding geven, zal gebroken nachten hebben en heb het gevoel dat ik het op dat moment niet kan verdragen allemaal. Juist die 2 dagen bso kunnen mij rust en ruimte geven.

De vader krijgt een week verlof en gaat een paar dagen extra opnemen.

Weet je wat ik hoop voor je.
Dat het 12 jarige kind gewoon lekker gaat playstationen ofzo.
12 jaar en BSO vind ik echt wel bijzonder (was in mijn tijd wel anders) en hopelijk vind het 9 jarige kind het straks wel prachtig dat hij jou mag helpen en de grote broer mag zijn van zijn kleine zusje/ broertje.
En als "zijn" kinderen dan ook helemaal verliefd worden op het nieuwste lid van het gezin, kan het misschien zelfs ervoor zorgen dat de liefde voor "zijn" kinderen nog groter wordt en het completer aanvoelt voor je.

Het zal voor jullie allemaal even wennen zijn en misschien valt het je achteraf hartstikke mee en zie je misschien nu beren op de weg die er helemaal niet zullen zijn.

Maar ik snap echt wel dat in je gedachte zit, het is misschien mijn enige eigen kind, dus dan wil ik ook al mijn moedergevoelens 100% de ruimte geven.
Dat zal niet gaan, want je bent nu fulltime onderdeel van het gezin.
Maar als iedereen een beetje water bij de wijn doet (inclusief de jongens) maar ook jij.

Stel je had een eerste kindje gekregen met een kindloze man, ook dan is het echt een hell of a job om moeder te zijn.

Maak je niet zo druk, praat erover met je partner en laat je partner ook aan zijn kinderen duidelijk maken dat er dingen gaan veranderen.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 16:04 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]

Ik denk dat ik het wel kan, maar dat het veel energie gaat kosten en onnodig stress gaat geven. Ik vind de situatie zoals het nu is wel prima.

Jongste kind gedraagt zich nog niet zelfstandig en is druk, stoeit, valt oudste kind lastig waardoor er ruzies komen en kan zichzelf niet vermaken. Je moet hem zeg maar bezig houden. Als zij samen thuis zijn, kost dat dus wel energie. In combinatie met een baby lijkt mij dat lastig.

Wat mij een beetje verbaast is dat je hier niet dieper op in gaat en advies over vraagt. Is jouw aanwezigheid van invloed geweest op het gedrag van de middelste? Merkten jullie bijvoorbeeld verschil toen je definitief introk?
Gezien wat je verderop vertelt over hechtingsproblematiek en dergelijke ben ik benieuwd naar of jullie een plan van aanpak hebben? Omdat het zeg maar toch een dieper liggende oorzaak zou hebben en dus al langer speelt, de oudste er ook enigszins belast mee wordt en jij/jullie je ook wat minder beschikbaar op zullen moeten stellen wanneer er een derde kind bij is.

quote:

Ik wil ook borstvoeding geven, zal gebroken nachten hebben en heb het gevoel dat ik het op dat moment niet kan verdragen allemaal. Juist die 2 dagen bso kunnen mij rust en ruimte geven.

Aan de andere kant is het misschien voor alle partijen leerzaam om persoonlijke grenzen niet van dingen als een bso af te laten hangen (of zelfs een beetje achter te verschuilen). Niet dat ik het niet begrijp dat je die twee dagen graag wil, maar het zou ook een soort lapmiddel kunnen zijn om meer vol te houden dan handig is voor die zogenaamd lieve vrede. Dat zou best zonde en minder effectief kunnen zijn als een constructieve aanpak, waarbij iedereen baat zou kunnen hebben.

Hoe gaat die oudste om met het aangeven van grenzen? Hoe reageert de middelste daar op en in hoeverre wijkt dat af van hoe hij bij jou reageert op zoiets?

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 17:22 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Ts, voor mij een belangrijke vraag...
Waarom geeft het idee dat die andere kinderen meedelen in dat binden zo'n aversie? Waarom zie jij die andere kinderen vooral als een last in dit proces?

Deze vraag heb ik ook.

TS, de vader wil graag dat jij je flexibel opstelt naar de kinderen en ze opvangt ipv de BSO. Zal hij ook flexibel zijn en vroeger naar huis komen als de 9-jarige de boel op stelten zet? En als de 9-jarige na de 8 weken thuis zitten zijn BSO-plekje kwijt is (voor de 12-jarige zal dit zoals anderen hierboven al zeiden, niet zo erg zijn), gaat hij dan ook een dagje minder werken om hem op te vangen?

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 13:19 schreef Colonia het volgende:
TS, de vader wil graag dat jij je flexibel opstelt naar de kinderen en ze opvangt ipv de BSO. Zal hij ook flexibel zijn en vroeger naar huis komen als de 9-jarige de boel op stelten zet?

Omdat het zijn kinderen zijn?? Ik zie al voor me dat ik mijn man zou bellen met de vraag of hij eerder thuis komt, omdat de middelste de boel op stelten zet.

Als ze plaats op de bso verliezen is het natuurlijk logisch om ze niet thuis te houden.

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 14:24 schreef Sumppi het volgende:

[..]

Omdat het zijn kinderen zijn?? Ik zie al voor me dat ik mijn man zou bellen met de vraag of hij eerder thuis komt, omdat de middelste de boel op stelten zet.

Als ze plaats op de bso verliezen is het natuurlijk logisch om ze niet thuis te houden.

Niet perse omdat het alleen zijn kinderen zijn. Maar als de jongste een geschiedenis heeft van een beetje moeilijk zijn, dan is het misschien wel handig om er even een seconde langer over na te denken. Misschien gaat het goed, maar misschien ook niet, en je kunt hem dan niet weer bij de BSO afzetten. In dat geval moet de vader ook bereid zijn om eventueel als vangnet dienst te kunnen doen, als hij zo graag wil dat ze niet meer naar de BSO gaan.

Van wat ik lees gaat het gewoon om een jochie van negen. Niet om een kind met gedragsproblemen. Wat ik uit de posts haal is dat de bso dan een luxe is voor TS. Niet direct een noodzaak, omdat ze kampt met zware lichamelijke problemen door de zwangerschap of echte problemen met de kinderen. Daarom ook mijn advies om gewoon even af te wachten hoe het gaat zijn na de bevalling. Daarnaast, vader is de eerste dagen toch ook gewoon thuis?

En er hoeft ook niks mis te zijn met het kiezen voor die luxe, maar in dit geval gaat TS dan voorbij aan de behoeften van de oudere kinderen.

quote:

Op dinsdag 5 februari 2019 22:47 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]



Dat jij met blijkbaar zoveel haat zit, wil niet zeggen dat iedereen zo is. Je bent wel erg negatief.

Ik probeer de kinderen dus mee te geven om niet net zoals jou te worden

Als ik de kinderen niet zou accepteren was ik allang weg. Ik heb heel lang de tijd gehad en genomen om een band op te bouwen. Ik wist vanaf het begin dat ze bij de vader wonen en dat ik dus ook de verantwoordelijkheid zou krijgen. Heb het rustig opgebouwd en ben niet direct fulltime bij ze komen wonen.

Dus als je wil weten wat ik echt voor de kinderen voel, dan kan ik je vertellen dat ik veel liefde voor ze voel en ook een beetje medelijden met ze heb vanwege hun moeder.

Als ik ze zou haten zoals jij suggereert, zou ik dat ook wel durven te zeggen hier Maar in dat geval was de relatie al beëindigd en zou er geen kindje komen.

Zo dan. De klauwen even tevoorschijn gehaald?

RIP alvast voor de toekomst van je stiefkinderen die straks ook hun stiefmoeder kwijt zijn.

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 14:56 schreef 2NutZ het volgende:

[..]

Zo dan. De klauwen even tevoorschijn gehaald?

RIP alvast voor de toekomst van je stiefkinderen die straks ook hun stiefmoeder kwijt zijn.

Dit.

Alvast veel succes met de pubertijd, het gebrek aan privacy wat geheid gaat gebeuren. Hoe ouder kinderen worden, hoe meer energie en tijd ze kosten.

quote:

Op dinsdag 5 februari 2019 18:58 schreef Cameeltjes het volgende:

Ook de kinderen verheugen zich op die periode en willen dan graag naar huis in plaats van naar de bso.

Ik ben dan misschien een beetje egoïstisch, maar ik vind juist dat ik in die periode recht heb op rust. Mijn partner vindt dat ik genoeg kan rusten tot 15 uur en daarna de kinderen best kan opvangen.

En ben ik bang dat het jongste kind jaloers gaat worden op de baby. Hij vraagt veel aandacht (soms ook op negatieve manier) en gedraagt zich graag jonger dan dat hij is. Als de baby er is, wil ik de baby geen tekort doen en veel liefde en aandacht kunnen geven.

Ik wil de bestaande kinderen ook aandacht en liefde blijven geven, maar ik twijfel of ik dat goed kan combineren en echt 'eerlijk' kan zijn. Ik voel al zoveel liefde voor de baby, ben bang dat ik onbewust 'oneerlijk' ga zijn.

Mijn vragen zijn dus:
- Is het egoïstisch als ik aangeef de kinderen niet (volledig) te willen opvangen tijdens mijn verlof?
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat er geen jaloezie gaat spelen?
- Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden en hoe gaan jullie ermee om?

Ik ben bang dat jouw eerste vraag het antwoord gaat opleveren voor je tweede vraag. Jammer genoeg zijn de kinderen al op de hoogte dat het een optie is om niet naar de BSO te moeten tijdens die periode, nog voordat jullie er zelf uit zijn. Kinderen blij, man vind het vanzelfsprekend en als jij nu toch voor de BSO kiest, geef je een duidelijke boodschap zowel aan de kinderen alsook aan je man. Misschien kunnen jullie ten eerste beter afspreken om dit soort dingen pas aan de kinderen voor te leggen nadat jullie er zelf uit zijn. Daar is het in dit geval echter te laat voor.
De kinderen GAAN jaloers worden op de baby (daar hoef je geen stiefkinderen voor te hebben) en zeker de jongste. Hun leven wordt overhoop gegooid met een grote gebeurtenis en het zal nooit meer hetzelfde worden. Voor deze kinderen (met weinig moederband en eventueel hechtingsprobleem) geldt dat nog extra, zij zullen op deze leeftijd jou en je band met de baby goed observeren en daar conclusies uit trekken. Zeker de jongste: hij is ook nog zijn plekje in het gezin als jongste (schattigste, meeste zorg nodig -wil toch al extra aandacht) kwijt. Die gaat het er moeilijk mee krijgen. Alles hangt af van hoe jij hier mee omgaat.
Hechting met de baby lijkt me in het grootste belang van juist diezelfde baby. Daar zijn juist de eerste weken/maanden het belangrijkst. Je wilt (desnoods voor je baby) een gezin als geheel met broers die gek zijn op hun babyzusje/broertje. Ik zou dan de kinderen (en zeker de jongste) als grote broers betrekken bij de verzorging van de baby zoveel als ze willen en vertrouwd is. En vergeet niet om t-shirts te bestellen met "Ik ben nu een grote broer"! Geef ze het gevoel dat ze echt iets bijzonders kunnen betekenen in het leven van deze baby want zij weten alles al en de baby nog niets; baby moet alles nog 'van hen' leren! Want hoe leuk is het als baby in de handjes leert klappen van grote broer!

Wat betreft de BSO:
Ik sta versteld dat een kind van 12 naar de BSO gaat. Ik heb kinderen in die leeftijd en ken er werkelijk geen één. Kennelijk heeft hij ook een jaartje gedoubleerd want anders zou hij al op de middelbare zitten, beetje raar om dan nog naar de BSO te gaan toch?
Maar doordat het al bekend is bij de kinderen dat het een optie is, vrees ik toch echt dat je weinig keus meer hebt. Het kind zal het waarschijnlijk zo invullen dat er dus wel iemand is, maar dat die geen zin in hem heeft. In plaats daarvan wacht die liever op een 'echte baby'. En geef hem eens ongelijk; feitelijk is het ook zo. Niet raar als hij dan (nog) lastiger wordt, ook richting de baby. (Want dit alles gebeurt door baby.)
Wat ik begrijp, gaat het om 2 keer 2 uurtjes per week van 15.00 tot 17.00 uur. Waar gaat het over? Als jij een middagtukje doet (voor of na bevalling) zal dat waarschijnlijk van 13.00 tot 15.00 zijn. De eerste week na de bevalling krijg je hulp van een kraamhulp en je zou misschien voor de week daarna ook nog iets kunnen regelen als dat nodig is. Je kan met de kinderen afspreken dat vriendjes over de vloer iets te druk wordt in deze periode, maar dat ze wel bij een ander kunnen spelen.

Welkom in de wereld van opoffering, die ook wel eens 'ouderschap' wordt genoemd!

quote:

Op dinsdag 5 februari 2019 20:42 schreef Cameeltjes het volgende:

Ik vind nu namelijk (misschien inderdaad door de hormonen) dat mijn (eerste) kindje al mijn aandacht en liefde verdient, zoals dat ook het geval zou zijn als ik voor een man had gekozen die geen kinderen zou hebben.

Dit soort opmerkingen moet ik echt van kotsen.
Die kids hebben geen keuze, jij wel. Of geef ze genoeg dus evenveel liefde of ga in je eentje verder.

Een stiefouder die onderscheid maakt is super traumatisch

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 22:28 schreef Mammietje het volgende:

[..]


De kinderen GAAN jaloers worden op de baby (daar hoef je geen stiefkinderen voor te hebben) en zeker de jongste. nog 'van hen' leren! Want hoe leuk is het als baby in de handjes leert klappen van grote broer!

Jaloers worden vind ik een aanname, want ik acht de kans aanwezig dat het kind het zelf ook een toegevoegde waarde vind in zijn leven..
Ja het is een 9 jarige, maar een baby is voor een jong kind toch ook een soort levend speelgoed (beetje aparte benaming, hoop dat je snap wat ik bedoel)

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 23:26 schreef Droopie het volgende:

[..]

Jaloers worden vind ik een aanname, want ik acht de kans aanwezig dat het kind het zelf ook een toegevoegde waarde vind in zijn leven..
Ja het is een 9 jarige, maar een baby is voor een jong kind toch ook een soort levend speelgoed (beetje aparte benaming, hoop dat je snap wat ik bedoel)

Het is niet het één of het ander hè? De kans dat ze (iig de jongste) jaloers gaat worden is 99%, maar dat hoeft natuurlijk niet constant te zijn.

Mijn oudste was (en is nog steeds) soms stikjaloers op de jongste wanneer wij de jongste aandacht geven, maar ze was (en is) ook enorm dol op haar zusje.


Die gevoelens kunnen prima naast elkaar bestaan.

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 23:39 schreef madam-april het volgende:

[..]

Het is niet het één of het ander hè? De kans dat ze (iig de jongste) jaloers gaat worden is 99%, maar dat hoeft natuurlijk niet constant te zijn.

Mijn oudste was (en is nog steeds) soms stikjaloers op de jongste wanneer wij de jongste aandacht geven, maar ze was (en is) ook enorm dol op haar zusje.


Die gevoelens kunnen prima naast elkaar bestaan.

Dat de 9 jarige jaloers kan worden, ligt ook aan papa en mama.
En in de toekomst kijken kunnen we niet

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 23:54 schreef Droopie het volgende:

[..]

Dat de 9 jarige jaloers kan worden, ligt ook aan papa en mama.
En in de toekomst kijken kunnen we niet

Dat de 9 jarige jaloers gaat worden kunnen de ouders niet voorkomen. Is ook gewoon volledig normaal en natuurlijk.

quote:

Op donderdag 7 februari 2019 23:59 schreef madam-april het volgende:

[..]

Dat de 9 jarige jaloers gaat worden kunnen de ouders niet voorkomen. Is ook gewoon volledig normaal en natuurlijk.

Nou toen een vriend van mij vader werd, nam ik behalve een kado voor de baby ook een kado mee voor de oudste.
Dat was mijn gevoel onder het motto, ja voor hem is het ook raar en feest (hoewel hij 2,5 jaar oud was en geen 9)

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:10 schreef Droopie het volgende:

[..]

Nou toen een vriend van mij vader werd, nam ik behalve een kado voor de baby ook een kado mee voor de oudste.
Dat was mijn gevoel onder het motto, ja voor hem is het ook raar en feest (hoewel hij 2,5 jaar oud was en geen 9)

Dat wordt idd. vaker gedaan.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:10 schreef Droopie het volgende:

[..]

Nou toen een vriend van mij vader werd, nam ik behalve een kado voor de baby ook een kado mee voor de oudste.
Dat was mijn gevoel onder het motto, ja voor hem is het ook raar en feest (hoewel hij 2,5 jaar oud was en geen 9)

Wat wil je hier mee zeggen?

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:13 schreef madam-april het volgende:

[..]

Wat wil je hier mee zeggen?

Dat je een kind kan buiten sluiten van het "feestje van de moeder" of juist kan betrekken bij het verwelkomen van een nieuw lid van het gezin.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:17 schreef Droopie het volgende:

[..]

Dat je een kind kan buiten sluiten van het "feestje van de moeder" of juist kan betrekken bij het verwelkomen van een nieuw lid van het gezin.

Natuurlijk is het belangrijk om dat te doen maar dat gaat gevoelens van jaloezie niet voorkomen. Vanaf het moment dat de baby er is krijgt hij minder aandacht en tijd dan hij kreeg voor die tijd, dat is onoverkomelijk. Dat hij evenveel aandacht en tijd als de baby krijgt, verandert het feit dat hij minder aandacht en tijd krijgt, dan voordat de baby er was, niet.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:22 schreef madam-april het volgende:

[..]

Natuurlijk is het belangrijk om dat te doen maar dat gaat gevoelens van jaloezie niet voorkomen. Vanaf het moment dat de baby er is krijgt hij minder aandacht en tijd dan hij kreeg voor die tijd, dat is onoverkomelijk. Dat hij evenveel aandacht en tijd als de baby krijgt, veranderd het feit dat hij minder aandacht en tijd krijgt dan voordat de baby er was niet.

Maar iedere aandacht die hij krijgt van zijn stiefmoeder zijn al "bonuspunten".
Want toen papa alleenstaande vader was, was (volgens TS) die moederliefde minimaal.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:24 schreef Droopie het volgende:

[..]

Maar iedere aandacht die hij krijgt van zijn stiefmoeder zijn al "bonuspunten".
Want toen papa alleenstaande vader was, was (volgens TS) die moederliefde minimaal.

Ja maar door de komst van de baby krijgt hij ineens minder aandacht en minder tijd van zowel zijn stiefmoeder als van zijn vader.. dat hij niet minder aandacht krijgt dan de baby zal hij op termijn wel realiseren, maar zeker in het begin zal hij vooral merken dat hij minder aandacht en tijd krijgt dan voor de baby.. en dat is voor een kind gewoon lastig en zorgt voor jaloezie..

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 00:41 schreef madam-april het volgende:

[..]

Ja maar door de komst van de baby krijgt hij ineens minder aandacht en minder tijd van zowel zijn stiefmoeder als van zijn vader.. dat hij niet minder aandacht krijgt dan de baby zal hij op termijn wel realiseren, maar zeker in het begin zal hij vooral merken dat hij minder aandacht en tijd krijgt dan voor de baby.. en dat is voor een kind gewoon lastig en zorgt voor jaloezie..

Yep. En dat kan je goed in banen leiden door het juist bij de verzorging te betrekken. Op het moment dat je het kind juist aandacht geeft terwijl je met de baby bezig bent, ziet het ook de voordeeltjes van de baby in (aandacht, je groot voelen).
Want de nadelen zitten er ook zeker aan naast de jaloezie die logisch is. Je moet zachtjes en voorzichtjes doen, baby's huilen nou eenmaal veel en van alles wat normaal was, kan nu ineens niet meer zo gemakkelijk (even weggaan, ieder moment beschikbaar zijn, etc.) Dus als je er dan ook nog niet bij in de buurt mag komen, speeltjes niet ff testen (nee, geen wippertje) en doelloos naar de BSO wordt gestuurd, wordt de liefde voor de baby er niet groter op.

Ik vind het altijd mooi om te lezen hier dat men een topic aanmaakt met vragen want men zit in zak en as en moeilijk etc.
Dat dan eigenlijk alle adviezen in de wind worden geslagen en dat je ook eigenlijk vanaf post 1 al ziet dat de TS al precies weet wat hij of zij wil en dus ook eigenlijk alleen zoekt naar eensgestemde om zo weer wat fijner door het leven te gaan. Grappig wel
Keer op keer zie je het weer ongeacht het onderwerp.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:21 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]

De irritatie ontstaat omdat iedereen (partner en kinderen) ervan uitgaat dat ik ineens fulltime 'beschikbaar' ben en dat het allemaal wel kan. Dat ik wel genoeg rust heb tot 15 uur en tussen 15 en 19 uur even voor 3 kinderen kan zorgen.

Ik snap dat veel moeders dit doen/deden, maar het verschil is dat ik nog geen ervaring heb met een echte mama zijn en daarnaast nog nooit een baby heb gehad.

Ik wil tijdens mijn verlof dan ook kunnen genieten en wil er geen chaotische periode van maken met verdeelde aandacht en overal moeten bijspringen.

Wat ik oprecht niet begrijp TS, is waarom je aan je partner vráágt hoe hij het voor zich ziet:

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 09:26 schreef Cameeltjes het volgende:

Ik vroeg aan mijn partner hoe hij het voor zich ziet en hij vindt dus dat ik ze best kan opvangen.

Terwijl je zelf al een heel helder beeld hebt hoe alles moet verlopen. Waarom een vraag stellen waar maar één antwoord op mogelijk is voor jou? En dan zelfs wakker liggen van het feit dat het antwoord niet het gewenste antwoord is? Ik begrijp dat oprecht niet. Je hebt heel duidelijk hoe je het wil, durf daar ook voor te gaan, los van wat een ander daarvan vindt.

Arme kinderen

Praat gewoon eens een keer écht met je vent. Je noemt allemaal praktische zaken op die makkelijk opgelost kunnen worden, het probleem zit hem heel ergens anders in, namelijk in jullie verwachtingen naar elkaar

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 09:17 schreef KennyPowers het volgende:
Arme kinderen

Nu weten we het wel.

Beetje vreemd dat hij de opvang wil wijzigen omdat jij verlof hebt.
Er is een reden dat je verlof hebt, en die reden is niet zodat je de andere kinderen volledig kunt opvangen.

Opvang gewoon laten blijven as is.
Al even afgezien van het feit dat het opzeggen van de opvang wel eens zou kunnen betekenen dat die plekken vervallen.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 09:27 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]

Dit is niet helemaal waar. Door dit topic besef ik dat oudste van bso af kan. Die is zelfstandig genoeg en vooral zonder broertje erbij een en al rust.

Verder besef ik waar mijn valkuilen liggen en ga daar proberen aan te werken.

Als je er ook maar iets van opsteekt is dat natuurlijk helemaal positief

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 09:27 schreef Cameeltjes het volgende:

[..]

Dit is niet helemaal waar. Door dit topic besef ik dat oudste van bso af kan. Die is zelfstandig genoeg en vooral zonder broertje erbij een en al rust.

Verder besef ik waar mijn valkuilen liggen en ga daar proberen aan te werken.

De oudste zit in groep 8? Dan gewoon tot het eind van het schooljaar laten blijven.
Als ze op de middelbare zitten is er toch geen recht meer op kinderopvangtoeslag.

Het lijkt wel alsof je niet met je partner praat.

Lekkere relatie.

‘dan over jaloezie. Ik denk inderdaad dat het niet te voorkomen zal zijn. Ik zal de mama worden van de baby, terwijl ik voor hun (mijn voornaam) ben. Dat weten ze natuurlijk wel, maar werd gisteren even beseft. Jongste ging ervan uit dat ik ook (voornaam) voor de baby zou zijn en toen het ter sprake kwam en ik zei dat ik de mama ben, was er een stilte.’

Right.

Voelt voor mij toch kil om de kinderen naar de bso te sturen, terwijl er een ouder thuis zit en het dus niet nodig is. Zeker omdat ze zelf aangeven liever thuis te zijn en ze al wat ouder zijn. Bso voor het comfort en de rust. Als je er drie hebt straks hoop ik op een mama die het niet allemaal al snel teveel vindt. Krijg om die reden ook een naar gevoel bij het uitroepteken achter die 2! weken vakantie...tja dat hoort toch gewoon bij een gezinsleven. Iemand zei het eerder in dit topic zo mooi: maak er voor de oudsten ook een feestje van.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 09:50 schreef Moneyfornothing1 het volgende:
‘dan over jaloezie. Ik denk inderdaad dat het niet te voorkomen zal zijn. Ik zal de mama worden van de baby, terwijl ik voor hun (mijn voornaam) ben. Dat weten ze natuurlijk wel, maar werd gisteren even beseft. Jongste ging ervan uit dat ik ook (voornaam) voor de baby zou zijn en toen het ter sprake kwam en ik zei dat ik de mama ben, was er een stilte.’

Right.

Pijnlijk. Terwijl je juist in zulke gesprekken een verschil kunt maken als ouders.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 08:54 schreef Cameeltjes het volgende:

En dan over jaloezie. Ik denk inderdaad dat het niet te voorkomen zal zijn. Ik zal de mama worden van de baby, terwijl ik voor hun (mijn voornaam) ben. Dat weten ze natuurlijk wel, maar werd gisteren even beseft. Jongste ging ervan uit dat ik ook (voornaam) voor de baby zou zijn en toen het ter sprake kwam en ik zei dat ik de mama ben, was er een stilte.

Dit doet zelfs mij pijn. Is het hierbij gebleven? Want je hebt hiermee al een kloof gemaakt nog voordat de baby geboren is.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 10:29 schreef Samzz het volgende:

[..]

Dit doet zelfs mij pijn. Is het hierbij gebleven? Want je hebt hiermee al een kloof gemaakt nog voordat de baby geboren is.

Precies de reden dat mijn man en ik geen derde meer nemen, allebei 2 kinderen uit ren vorige relatie.
Ik wil en kan niet die vier aan de kant schuiven (mijn gevoel dan)
We zijn gezegend en juist om die kloven te voorkomen laten we het.

Damn TS, wat maak jij deze situatie nodeloos ingewikkeld zeg. Je ziet alleen maar beren op de weg. Dat gaat nog wat worden als de baby er straks is en de hele dynamiek om gaat gooien.

Je zult echt dingen relaxter moeten gaan benaderen en accepteren dat de komende periode hoe dan ook zwaar gaat worden. Dat staat los van het stiefgedeelte en zou je met eigen kinderen ook gehad hebben.

En ik ben ook wel erg benieuwd hoe dat gesprek over 'mama' en <eigen naam> verder is verlopen na die stilte.

Ipv de kinderen buiten te sluiten kan je ze beter erbij betrekken.

Ik was 15 toen mijn broertje geboren werd en vond dat superlastig. Hij zou mijn plaats als jongste innemen en alle aandacht krijgen. Lees: ik zat vet in de pubertijd op mijn 15e.
Maar door veel met mijn vooral moedet te praten kwam er in plaats van jaloezie begrip. Nu heb ik een hele sterkte band met mijn broertje en ik heb nooit het gevoel gehad minder te zijn. Ook als er periodes waren dat hij meer aandacht kreeg.

Het is logisch dat de baby veel aandacht krijgt. Maar dan geef jij de baby aandacht en papa de andere kids. Wat is daar nou moeilijk aan? In plaats daarvan maak jij het onnodig moeilijk en pijnlijk.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 10:29 schreef Samzz het volgende:

[..]

Dit doet zelfs mij pijn. Is het hierbij gebleven? Want je hebt hiermee al een kloof gemaakt nog voordat de baby geboren is.

Wat had ze hier dan moeten zeggen?