Mijn overgrootmoeder wel gekend en ontmoet t/m dat ik ca. zes was.
Ik geloof niet dat ik als kind nadacht over dat het eventueel wel eens bijzonder zou kunnen zijn. Was gewoon vanzelfsprekend, die ene hele oude mevrouw die in een bejaardentehuis woonde en die heel erg doof was
Eigenlijk. pas nu ik zelf op een leeftijd kom die mijn ouders hadden toen wij (hun kinderen) geboren werden, begin ik pas in te zien hoe het voor hen geweest moest zijn.
Mijn eigen opa is vorig jaar op 96 jarige leeftijd overleden, waren heel close maar ook pas sinds zijn overlijden (en daarmee de laatste persoon uit die hele generatie waar ik contact mee heb) besef ik me eigenlijk hoe bijzonder het was dat je gewoon na je werk even op de koffie kon gaan bij iemand die tijdens WOII ook gewoon rond de twintig was en dus redelijk goede herinneringen bezat en die uit eerste hand kon vertellen.