MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
bazbo 0487: Rick Wakeman - The Six Wives Of Henry VIII
Volgende uitgebreide sectie. Deze kocht ik op 28 augustus 1982. Een jaar ervoor had ik kennisgemaakt met de muziek van de band Yes. Een vriendje had een heleboel elpees van die band van zijn grote broer geleend en voor mij op cassettebandjes opgenomen. Ik draaide die cassettes compleet stuk en ging toen de elpees maar zelf kopen. Al snel ontdekte ik dat ik het werk van de toetsenist Rick Wakeman erg goed vond en ik begreep dat hij ook soloplaten had gemaakt. Dit was een van de eerste die ik kocht. Tweedehands. Toen ik thuis kwam, zag ik dat er enorme krassen en deuken op de eerste plaatkant stonden. Ik durfde er niet mee terug. Jarenlang kende ik van deze plaat alleen het eerste stuk van kant 1. Kant 2 was gelukkig ongeschonden. Het is wel een eerste Britse persing, dat dan weer wel. Het was de officiële solodebuutplaat van Wakeman uit 1973 en er zouden er nogal wat volgen. Toen het vriendje een keer bij mij was, liet ik hem het solowerk van Wakeman horen. 'Ik vind er niets aan,' zei hij. 'Het enige goede toetsenstukje dat ik ken, dat staat op die liveplaat van Yes.' Ik greep in de kast, haalde Yessongs tevoorschijn en draaide de toetsensolo. 'Ja, dat!' gilde het vriendje. 'Dus van mij mag je de boom in met je Wakeman.' Ik zei: 'De toetsenist van Yes was toen Rick Wakeman en zijn livestukje is een uittreksel van zijn eerste soloplaat. Kijk maar op de hoes, het heet Excerpts from The Six Wives Of Henry VIII.' Vriendje droop af. Werd vage kennis.
[ Bericht 7% gewijzigd door bazbo op 23-02-2019 21:36:06 ]
Volgende uitgebreide sectie. Deze kocht ik op 28 augustus 1982. Een jaar ervoor had ik kennisgemaakt met de muziek van de band Yes. Een vriendje had een heleboel elpees van die band van zijn grote broer geleend en voor mij op cassettebandjes opgenomen. Ik draaide die cassettes compleet stuk en ging toen de elpees maar zelf kopen. Al snel ontdekte ik dat ik het werk van de toetsenist Rick Wakeman erg goed vond en ik begreep dat hij ook soloplaten had gemaakt. Dit was een van de eerste die ik kocht. Tweedehands. Toen ik thuis kwam, zag ik dat er enorme krassen en deuken op de eerste plaatkant stonden. Ik durfde er niet mee terug. Jarenlang kende ik van deze plaat alleen het eerste stuk van kant 1. Kant 2 was gelukkig ongeschonden. Het is wel een eerste Britse persing, dat dan weer wel. Het was de officiële solodebuutplaat van Wakeman uit 1973 en er zouden er nogal wat volgen. Toen het vriendje een keer bij mij was, liet ik hem het solowerk van Wakeman horen. 'Ik vind er niets aan,' zei hij. 'Het enige goede toetsenstukje dat ik ken, dat staat op die liveplaat van Yes.' Ik greep in de kast, haalde Yessongs tevoorschijn en draaide de toetsensolo. 'Ja, dat!' gilde het vriendje. 'Dus van mij mag je de boom in met je Wakeman.' Ik zei: 'De toetsenist van Yes was toen Rick Wakeman en zijn livestukje is een uittreksel van zijn eerste soloplaat. Kijk maar op de hoes, het heet Excerpts from The Six Wives Of Henry VIII.' Vriendje droop af. Werd vage kennis.
[ Bericht 7% gewijzigd door bazbo op 23-02-2019 21:36:06 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Niet stiekem via Tony Hawk?quote:Op zaterdag 23 februari 2019 10:05 schreef Bosbeetle het volgende:
Heerlijke fuzzy rock ik kende ze zelf van een nummer dat hoge rotatie had op tmf wet and wild
Nee dat is van na mijn tijd... / wij hadden geen playstation ...quote:Op zaterdag 23 februari 2019 21:06 schreef DeKleineTuinman het volgende:
[..]
Niet stiekem via Tony Hawk?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:
[..]
Nee dat is van na mijn tijd... / wij hadden geen playstation ...
Je bent 2 jaar jonger dan ondergetekende:).quote:
[..]
Nee dat is van na mijn tijd... / wij hadden geen playstation ...
Maar ik zal dit mooie topic niet verder verneuken met off-topic gelul en ook beginnen met de collectie hier door te spitten.
bazbo 0488: Rick Wakeman - Journey To The Centre Of The Earth
Toen deze plaat uit kwam in 1974, was Wakeman alweer uit Yes gestapt. Tijd genoeg dus om zijn droom uit te werken: een groot muziekstuk, geïnspireerd op het boek van Jules Verne. Voor dit ambitieuze project kreeg hij het voor elkaar een heel orkest en koor zijn werk te laten spelen, twee keer op een dag. Vreemd genoeg koos hij voor de rockband-partijen geen gelouterde muzikanten, maar een zootje kroegtijgers uit zijn stampub. Het klinkt ook een beetje zo. Niet dat het slecht is, maar de zang is soms nogal vals en de enige virtuoos is meneer Wakeman zelf. Wat houd ik toch van die snijdende Moog van 'm. Om het hele project uit te kunnen voeren en op te kunnen nemen, nam Wakeman een tweede hypotheek op zijn huis en verkocht hij een paar van zijn verzamelde oldtimers. Niet veel later kreeg hij zijn eerste hartaanval. Daarvan herstellende in het ziekenhuis schreef hij alweer aan zijn volgende megaproject. Daarover straks meer. Ik kocht de plaat op 9 juni 1983 en het blijkt een Nederlandse versie uit 1974 te zijn.
Toen deze plaat uit kwam in 1974, was Wakeman alweer uit Yes gestapt. Tijd genoeg dus om zijn droom uit te werken: een groot muziekstuk, geïnspireerd op het boek van Jules Verne. Voor dit ambitieuze project kreeg hij het voor elkaar een heel orkest en koor zijn werk te laten spelen, twee keer op een dag. Vreemd genoeg koos hij voor de rockband-partijen geen gelouterde muzikanten, maar een zootje kroegtijgers uit zijn stampub. Het klinkt ook een beetje zo. Niet dat het slecht is, maar de zang is soms nogal vals en de enige virtuoos is meneer Wakeman zelf. Wat houd ik toch van die snijdende Moog van 'm. Om het hele project uit te kunnen voeren en op te kunnen nemen, nam Wakeman een tweede hypotheek op zijn huis en verkocht hij een paar van zijn verzamelde oldtimers. Niet veel later kreeg hij zijn eerste hartaanval. Daarvan herstellende in het ziekenhuis schreef hij alweer aan zijn volgende megaproject. Daarover straks meer. Ik kocht de plaat op 9 juni 1983 en het blijkt een Nederlandse versie uit 1974 te zijn.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0489: Rick Wakeman - The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table
Welja. Een plaat over het heldenepos van Koning Arthur, waarom ook niet? Grotendeels met hetzelfde bandje en orkest en koor opgenomen als Journey, maar nu in de studio. De plaat verscheen in 1975; ik kocht hem op 8 augustus 1983. Tweedehands en ik blijk een originele Nederlandse versie uit 1975 te hebben, compleet met het uitgebreide boek dat er toen bij zat. Veel 'klassiekers' op deze plaat. De openingsmaten van opener Arthur zijn jarenlang de herkenningstune van een radioprogramma geweest (en het is me compleet ontschoten hoe dat programma heette. 'Gaten graven!' Het Stenen Tijdperk, kan dat?), maar de absolute klapper is het instrumentale Merlin The Magician, met de spectaculaire Moogsolo's en het razendsnelle piano-outro. Toen de hele plaat voor het eerst live uitgevoerd moest worden, huurde Wakeman het Wembley stadion af. Waar hij geen rekening mee had gehouden, was dat het stadion op zijn gehuurde dagen voorzien was van ijs voor een of ander schaatsevenement. Dat ijs kon niet weg. En dus zijn er tijdens het optreden ijsdansende ridders te paard te zien. Nogal hilarisch en uiteindelijk legendarisch.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 23-02-2019 22:35:14 ]
Welja. Een plaat over het heldenepos van Koning Arthur, waarom ook niet? Grotendeels met hetzelfde bandje en orkest en koor opgenomen als Journey, maar nu in de studio. De plaat verscheen in 1975; ik kocht hem op 8 augustus 1983. Tweedehands en ik blijk een originele Nederlandse versie uit 1975 te hebben, compleet met het uitgebreide boek dat er toen bij zat. Veel 'klassiekers' op deze plaat. De openingsmaten van opener Arthur zijn jarenlang de herkenningstune van een radioprogramma geweest (en het is me compleet ontschoten hoe dat programma heette. 'Gaten graven!' Het Stenen Tijdperk, kan dat?), maar de absolute klapper is het instrumentale Merlin The Magician, met de spectaculaire Moogsolo's en het razendsnelle piano-outro. Toen de hele plaat voor het eerst live uitgevoerd moest worden, huurde Wakeman het Wembley stadion af. Waar hij geen rekening mee had gehouden, was dat het stadion op zijn gehuurde dagen voorzien was van ijs voor een of ander schaatsevenement. Dat ijs kon niet weg. En dus zijn er tijdens het optreden ijsdansende ridders te paard te zien. Nogal hilarisch en uiteindelijk legendarisch.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 23-02-2019 22:35:14 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Tuinman 001: Girls against Boys - House of GVSB
Ooit begonnen als project van Brendan Canty van Fugazi. Beetje melancholische post-hardcore, indierock, whatever uitgebracht op het legendarische Touch and Go.
De band ergens in 96 of 97 gezien op Lowlands en direct verkocht. Ik ging er vooral kijken omdat er in het programmaboekje werd vermeld dat ze maar liefst over twee bassisten beschikken. Dat moest natuurlijk wel knoeperthard zijn! Nou dat viel tegen, tenminste het was niet de knoeperthardheid (ik was toen nog een straight-edge punkertje) waar ik op had gerekend, maar vooral log, traag en zwaar. Het mompelende en verveeld klinkend zanggeluid maakte het voor mij helemaal af.
Ooit begonnen als project van Brendan Canty van Fugazi. Beetje melancholische post-hardcore, indierock, whatever uitgebracht op het legendarische Touch and Go.
De band ergens in 96 of 97 gezien op Lowlands en direct verkocht. Ik ging er vooral kijken omdat er in het programmaboekje werd vermeld dat ze maar liefst over twee bassisten beschikken. Dat moest natuurlijk wel knoeperthard zijn! Nou dat viel tegen, tenminste het was niet de knoeperthardheid (ik was toen nog een straight-edge punkertje) waar ik op had gerekend, maar vooral log, traag en zwaar. Het mompelende en verveeld klinkend zanggeluid maakte het voor mij helemaal af.
quote:
[..]
[..]
Je bent 2 jaar jonger dan ondergetekende:).
Maar ik zal dit mooie topic niet verder verneuken met off-topic gelul en ook beginnen met de collectie hier door te spitten.
maar wij hadden geen playstation... 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0490: Rick Wakeman and the English Rock Ensemble - No Earthly Connection
Na The Six Wives, Journey en Arthur vroeg de muziekpers zich af wat het volgende megaproject van Wakeman zou worden: de Tweede Wereldoorlog? de bijbel? Wakeman genoot: 'Ik had meer het complete werk van Shakespear in gedachten, maar ik vind de teksten niet zo goed.' En dus kwam hij in 1976 op de proppen met deze plaat. Opnieuw iets concepterigs, zij het wat vaags over muziek, leven en het verband daartussen. Geen koor en orkest dit keer, maar een rockband met twee blazers erbij. Dat geeft een geheel ander geluid. Het half uur durende Music Reincarnate beslaat tweederde van de plaat en daarna volgen nog twee kortere stukken: The Prisoner en The Lost Cycle. Ik kocht mijn plaat tweedehands op 16 februari 1984 en het is een Europese heruitgave uit 1978. Alleraardigst is dat het originele hoesontwerp erin zit, dus met bedrukte binnenhoes en met het zilverfolie, dat je in een koker moet draaien en op de hoes moet zetten, zodat je Wakeman via de koker kunt zien. Een zeer sterk album in het immense oeuvre van Wakeman.
Na The Six Wives, Journey en Arthur vroeg de muziekpers zich af wat het volgende megaproject van Wakeman zou worden: de Tweede Wereldoorlog? de bijbel? Wakeman genoot: 'Ik had meer het complete werk van Shakespear in gedachten, maar ik vind de teksten niet zo goed.' En dus kwam hij in 1976 op de proppen met deze plaat. Opnieuw iets concepterigs, zij het wat vaags over muziek, leven en het verband daartussen. Geen koor en orkest dit keer, maar een rockband met twee blazers erbij. Dat geeft een geheel ander geluid. Het half uur durende Music Reincarnate beslaat tweederde van de plaat en daarna volgen nog twee kortere stukken: The Prisoner en The Lost Cycle. Ik kocht mijn plaat tweedehands op 16 februari 1984 en het is een Europese heruitgave uit 1978. Alleraardigst is dat het originele hoesontwerp erin zit, dus met bedrukte binnenhoes en met het zilverfolie, dat je in een koker moet draaien en op de hoes moet zetten, zodat je Wakeman via de koker kunt zien. Een zeer sterk album in het immense oeuvre van Wakeman.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0491: Rick Wakeman - White Rock
Op 8 augustus 1983 was ik in Concerto, Amsterdam. Daar kocht ik deze plaat tweedehands. De buitenhoes ontbrak en ik kreeg hem voor een paar gulden mee. Het blijkt een originele Nederlandse versie te zijn uit 1976. In dat jaar was Wakeman terug in Yes. Hij woonde op dat moment tijdelijk in Zwitserland om de muziek te maken voor de officiële documentaire over de Olympische Winterspelen van dat jaar. Het resultaat staat op deze plaat. Typische Wakemanmuziek: instrumentaal, veel Moog, af en toe een klassiek koor, prachtmelodieën en voor die tijd opzienbarende nieuwe geluiden. Het geïmproviseerde After The Ball speelt Wakeman nog altijd tijdens zijn akoestische pianoconcerten.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 24-02-2019 10:44:06 ]
Op 8 augustus 1983 was ik in Concerto, Amsterdam. Daar kocht ik deze plaat tweedehands. De buitenhoes ontbrak en ik kreeg hem voor een paar gulden mee. Het blijkt een originele Nederlandse versie te zijn uit 1976. In dat jaar was Wakeman terug in Yes. Hij woonde op dat moment tijdelijk in Zwitserland om de muziek te maken voor de officiële documentaire over de Olympische Winterspelen van dat jaar. Het resultaat staat op deze plaat. Typische Wakemanmuziek: instrumentaal, veel Moog, af en toe een klassiek koor, prachtmelodieën en voor die tijd opzienbarende nieuwe geluiden. Het geïmproviseerde After The Ball speelt Wakeman nog altijd tijdens zijn akoestische pianoconcerten.
[ Bericht 4% gewijzigd door bazbo op 24-02-2019 10:44:06 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0492: Rick Wakeman - Rick Wakeman's Criminal Record
Op 19 mei 1983 kocht ik deze elpee, een Amerikaanse versie uit het jaar van verschijnen, 1977. Op deze plaat staan Yesmaatjes Chris Squire en Alan White de heer Wakeman bij. Het album gaat over allerlei verschijningen van overtredingen, rechtspraak en criminaliteit. Van The Statue Of Justice tot Crime Of Passion, van The Chamber Of Horrors tot The Birdman Of Alcatrazz en van Judas Iskariot tot The Breathalizer. Vooral plaatkant 1 vind ik geweldig; plaatkant 2 is meer akoestisch met het enorme kerkorgelstuk Judas als indrukwekkende apotheose. Dit is wel een van mijn favoriete Wakemanplaten.
Op 19 mei 1983 kocht ik deze elpee, een Amerikaanse versie uit het jaar van verschijnen, 1977. Op deze plaat staan Yesmaatjes Chris Squire en Alan White de heer Wakeman bij. Het album gaat over allerlei verschijningen van overtredingen, rechtspraak en criminaliteit. Van The Statue Of Justice tot Crime Of Passion, van The Chamber Of Horrors tot The Birdman Of Alcatrazz en van Judas Iskariot tot The Breathalizer. Vooral plaatkant 1 vind ik geweldig; plaatkant 2 is meer akoestisch met het enorme kerkorgelstuk Judas als indrukwekkende apotheose. Dit is wel een van mijn favoriete Wakemanplaten.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0493: Rick Wakeman - Rhapsodies
Aha! Wakemans verzameling domme deunen! In 1979 had Wakeman alweer vaarwel gezegd tegen Yes (het was pas de tweede keer en er zouden nog minstens drie keer volgen) en dus had hij alle tijd om zich toe te leggen op zijn solocarrière. Nog steeds wonend in Zwitserland maakte hij deze collectie met zeer gemakkelijk in het gehoor liggende stukjes. Bij vlagen is het nogal melig en niet alles is even geslaagd. Toch staat er geinig spul op deze dubbelaar. Een discoversie van Rhapsody In Blue? Yep. Bombay Duck, Big Ben, het mooie Sea Horses, een dronken Swan Lager, de Wooly Willy Tango, een prachtversie van Summertime: Wakeman is van allerlei markten thuis. Ik kocht de plaat op 17 mei 1983, de dag dat ik achttien jaar werd. Denk dat ik hem dus kreeg voor mijn verjaardag. En ik heb er nóg eentje, jaren later gekregen van iemand en ik kan me niet meer herinneren van wie. Mijn eigen plaat is een Europese uitgave uit 1979 en de gekregen plaat is een Amerikaanse, ook uit dat jaar. Bizarre boel, dit.
Aha! Wakemans verzameling domme deunen! In 1979 had Wakeman alweer vaarwel gezegd tegen Yes (het was pas de tweede keer en er zouden nog minstens drie keer volgen) en dus had hij alle tijd om zich toe te leggen op zijn solocarrière. Nog steeds wonend in Zwitserland maakte hij deze collectie met zeer gemakkelijk in het gehoor liggende stukjes. Bij vlagen is het nogal melig en niet alles is even geslaagd. Toch staat er geinig spul op deze dubbelaar. Een discoversie van Rhapsody In Blue? Yep. Bombay Duck, Big Ben, het mooie Sea Horses, een dronken Swan Lager, de Wooly Willy Tango, een prachtversie van Summertime: Wakeman is van allerlei markten thuis. Ik kocht de plaat op 17 mei 1983, de dag dat ik achttien jaar werd. Denk dat ik hem dus kreeg voor mijn verjaardag. En ik heb er nóg eentje, jaren later gekregen van iemand en ik kan me niet meer herinneren van wie. Mijn eigen plaat is een Europese uitgave uit 1979 en de gekregen plaat is een Amerikaanse, ook uit dat jaar. Bizarre boel, dit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0494: Rick Wakeman - 1984
27 oktober 1983. Nog twee maanden en vier dagen te gaan. Dan is het 1984. Ik koop alvast dit album, een eerste Britse versie uit het jaar van verschijnen: 1981. Het is het zoveelste grote project van Wakeman. Er zou een film en een enorme tour met toeters en bellen komen, maar dat lukt niet. Wat overblijft, is dit album en het is een bijzonder sterke plaat. Gastrollen voor Chaka Khan, Steve Harley, Tim Rice (die ook de teksten schreef) en ene meneer Jon Anderson. De openingssuite scheurt lekker met dat geweldige Hammond en de finale - het titelnummer - is het absolute hoogtepunt. Deze plaat heb ik nooit op cd gevonden (of idioot duur) en deze elpee heb ik al meer dan twintig jaar niet gehoord, dus ik zit hier waarlijk te smullen. Mooi werk, dit.
27 oktober 1983. Nog twee maanden en vier dagen te gaan. Dan is het 1984. Ik koop alvast dit album, een eerste Britse versie uit het jaar van verschijnen: 1981. Het is het zoveelste grote project van Wakeman. Er zou een film en een enorme tour met toeters en bellen komen, maar dat lukt niet. Wat overblijft, is dit album en het is een bijzonder sterke plaat. Gastrollen voor Chaka Khan, Steve Harley, Tim Rice (die ook de teksten schreef) en ene meneer Jon Anderson. De openingssuite scheurt lekker met dat geweldige Hammond en de finale - het titelnummer - is het absolute hoogtepunt. Deze plaat heb ik nooit op cd gevonden (of idioot duur) en deze elpee heb ik al meer dan twintig jaar niet gehoord, dus ik zit hier waarlijk te smullen. Mooi werk, dit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0495: Rick Wakeman - G'olé!
Oja! Ook al meer dan twintig jaar niet gehoord. Op 4 maart 1987 kocht ik de eerste Nederlandse versie van dit album uit 1983. Dit is de officiële soundtrack bij de officiële film over de 1982 World Cup voetbal. Geinig project. Het resultaat: twaalf luchtige instrumentale stukjes met piano en vaak nogal kitscherige toetsengeluidjes. Compositorisch zeer aangenaam, dat wel. Leuk zondagmuziekske.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 24-02-2019 17:25:56 ]
Oja! Ook al meer dan twintig jaar niet gehoord. Op 4 maart 1987 kocht ik de eerste Nederlandse versie van dit album uit 1983. Dit is de officiële soundtrack bij de officiële film over de 1982 World Cup voetbal. Geinig project. Het resultaat: twaalf luchtige instrumentale stukjes met piano en vaak nogal kitscherige toetsengeluidjes. Compositorisch zeer aangenaam, dat wel. Leuk zondagmuziekske.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 24-02-2019 17:25:56 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
En inmiddels zijn we bij vak VIER!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0496: Rick Wakeman - Rock n' Roll Prophet
In 1982 brengt Wakeman een plaat uit die al drie jaar op de planken lag. Allerlei gedoe met platenmaatschappijen maakte het hem onmogelijk 'm eerder te laten verschijnen. Er is meer gedoe: er is geen vocalist beschikbaar voor de zangpartijen van de drie liedjes die erop staan. Noodgedwongen zingt Wakeman ze zelf in. Het zijn tamelijk melige liederen. Voor één lied laat hij een heuse videoclip maken, maar die raakt zoek ergens in een studioarchief om pas dertig jaar later ergens boven water te komen. Wakeman, ook nog eens net gescheiden, legt het aan met een van de dames die op de voorkant van de hoes te zien is, maar het huwelijk strandt binnen een jaar. Dan maar de dame van de achterzijde van de hoes, moet hij hebben gedacht. Op de achterzijde staat model Nina Carter, bekend van niet heel nette films. Met haar begint hij zijn derde of vierde huwelijk, weet ik ook veel. Tot overmaat van ramp heeft platenmaatschappij Moon Records die het album wél uitbrengt helemaal niets over voor promotie van de plaat, zodat hij al snel in de obscuriteit verdwijnt. Er zijn ook maar drie vinylversies van verschenen en ik vind de allereerste Britse persing toevallig in de winkel op 17 mei 1984, de dag dat ik negentien jaar oud word. Op het album dus drie melige liedjes en vijf instrumentaaltjes, waarvan er enkele zeer de moeite waard zijn. Een jaar of twintig geleden verscheen het album in een uitgebreidere versie op cd; vier instrumentale giermoogstukken staan kriskras tussen de nummers van het originele album, waardoor de logische volgorde van de plaat compleet verstoord is. Het origineel blijft alles bij elkaar een bijzondere pretplaat.
In 1982 brengt Wakeman een plaat uit die al drie jaar op de planken lag. Allerlei gedoe met platenmaatschappijen maakte het hem onmogelijk 'm eerder te laten verschijnen. Er is meer gedoe: er is geen vocalist beschikbaar voor de zangpartijen van de drie liedjes die erop staan. Noodgedwongen zingt Wakeman ze zelf in. Het zijn tamelijk melige liederen. Voor één lied laat hij een heuse videoclip maken, maar die raakt zoek ergens in een studioarchief om pas dertig jaar later ergens boven water te komen. Wakeman, ook nog eens net gescheiden, legt het aan met een van de dames die op de voorkant van de hoes te zien is, maar het huwelijk strandt binnen een jaar. Dan maar de dame van de achterzijde van de hoes, moet hij hebben gedacht. Op de achterzijde staat model Nina Carter, bekend van niet heel nette films. Met haar begint hij zijn derde of vierde huwelijk, weet ik ook veel. Tot overmaat van ramp heeft platenmaatschappij Moon Records die het album wél uitbrengt helemaal niets over voor promotie van de plaat, zodat hij al snel in de obscuriteit verdwijnt. Er zijn ook maar drie vinylversies van verschenen en ik vind de allereerste Britse persing toevallig in de winkel op 17 mei 1984, de dag dat ik negentien jaar oud word. Op het album dus drie melige liedjes en vijf instrumentaaltjes, waarvan er enkele zeer de moeite waard zijn. Een jaar of twintig geleden verscheen het album in een uitgebreidere versie op cd; vier instrumentale giermoogstukken staan kriskras tussen de nummers van het originele album, waardoor de logische volgorde van de plaat compleet verstoord is. Het origineel blijft alles bij elkaar een bijzondere pretplaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
G296 Eno - Another Green World
Ok, die glamrock hiervoor was uiteraard prima, maar dit is wat mij betreft het eerste meersterwerkje van hem
Er is geen album die klinkt als deze 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-116525-1538300396-8899.jpeg.jpg)
Ok, die glamrock hiervoor was uiteraard prima, maar dit is wat mij betreft het eerste meersterwerkje van hem
Er is geen album die klinkt als deze 
nee, jij dan!
G297 Brian Eno - Discreet Music
Eno's eerste experiment met ambient. De naam bestond zelfs nog niet
Fijne rustgevende plaat. Uitgebracht op z'n eigen label 'Obscure records', waar een select aantal, maar wel hele toffe platen op zijn uitgebracht met vooral modern klassiek werk van o.a. Penguin Café Orchestra Gavin Bryars, John Cage, David Toop en Harold Budd.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-187339-1351129660-2580.jpeg.jpg)
Eno's eerste experiment met ambient. De naam bestond zelfs nog niet
Fijne rustgevende plaat. Uitgebracht op z'n eigen label 'Obscure records', waar een select aantal, maar wel hele toffe platen op zijn uitgebracht met vooral modern klassiek werk van o.a. Penguin Café Orchestra Gavin Bryars, John Cage, David Toop en Harold Budd.
nee, jij dan!
G298 Brian Eno - Before and After the Science
Ik vind deze plaat altijd heel erg 'king crimson'-esque op één of andere manier. Gewoon qua song structuur of zo. Fripp speelt zelf overigens ook nog even een mopje mee, zal ook wel meewerken.
Verder staan hier een heel scala aan gast-muzikanten/helden. Jaki Liebezeit (Can), Robert Wyatt (Soft Machine), Phil Collins (Genesis), Fred Firth (Henry Cow, Naked City), Phil Manzanera (Roxy Music, 801), Roedelius en Moebius (Cluster, Harmonia) en legendarische krautrock-producer Conny Plank hielp mee in de productie. Geweldige plaat weer
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-520486-1521157296-7588.jpeg.jpg)
Ik vind deze plaat altijd heel erg 'king crimson'-esque op één of andere manier. Gewoon qua song structuur of zo. Fripp speelt zelf overigens ook nog even een mopje mee, zal ook wel meewerken.
Verder staan hier een heel scala aan gast-muzikanten/helden. Jaki Liebezeit (Can), Robert Wyatt (Soft Machine), Phil Collins (Genesis), Fred Firth (Henry Cow, Naked City), Phil Manzanera (Roxy Music, 801), Roedelius en Moebius (Cluster, Harmonia) en legendarische krautrock-producer Conny Plank hielp mee in de productie. Geweldige plaat weer
nee, jij dan!
Da's een prachtplaat, Gehenna!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Z'n beste, naar mijn bescheiden mening.quote:
G296 Eno - Another Green World
[ afbeelding ]
Ok, die glamrock hiervoor was uiteraard prima, maar dit is wat mij betreft het eerste meersterwerkje van hem
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
G299 Brian Eno - Ambient 1: Music for Airports
Mijn meest gedraaide Eno plaat, ken weinig muziek die rustgevender is dan 1/1
Ik heb dit album ook een paar keer daadwerkelijk op een vliegveld beluisterd, dat past inderdaad wel vrij goed, grote ruimtes vol met mensen die net als jou aan het wachten zijn of juist heel veel haast hebben. Zet alles mooi in perspectief of zo.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3331847-1339295816-5069.jpeg.jpg)
Mijn meest gedraaide Eno plaat, ken weinig muziek die rustgevender is dan 1/1
Ik heb dit album ook een paar keer daadwerkelijk op een vliegveld beluisterd, dat past inderdaad wel vrij goed, grote ruimtes vol met mensen die net als jou aan het wachten zijn of juist heel veel haast hebben. Zet alles mooi in perspectief of zo.
nee, jij dan!
Ik denk dat ik ook meestal voor die ga, maar ik heb dagen dat 'Before and After the Science' die titel van mij krijgtquote:Op maandag 25 februari 2019 22:03 schreef EP3 het volgende:
[..]
Z'n beste, naar mijn bescheiden mening.
nee, jij dan!
Ook fantastisch, natuurlijk. Maar weergaloze nummers als St. Elmo's Fire, The Big Ship, Golden Hours en I'll Come Running houden dat album hier toch voorgoed op gepaste afstand, denk ik.quote:
maar ik heb dagen dat 'Before and After the Science' die titel van mij krijgt
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
bazbo 0497: Rick Wakeman - Cost Of Living
In 1983 komt Wakeman met een sterke plaat. Ik koop hem op 16 februari 1984, de Europese versie. Er staat divers spul op. Deels vocaal, voorzien van teksten door Tim Rice, deels instrumentaal. Opener twij is een geinig piano-introotje, Pandemonium, One For The Road en Happening Man zijn krachtige rocksongs, Monkey Nuts is een melige meebruller en Bedtime Stories is een slaapliedje. Hoogtepunten zijn het schitterende Gone But Not Forgotten (dat Wakeman tot aan de dag van vandaag tijdens pianoconcerten speelt), het complexe Shakespeare Run en het lange en indrukwekkende Elegy - Written In A Country Churchyard, het gedicht van Thomas Gray met orkestrale muziek van Wakeman. Ook al heel lang niet gehoord, deze. Fijne plaat.
In 1983 komt Wakeman met een sterke plaat. Ik koop hem op 16 februari 1984, de Europese versie. Er staat divers spul op. Deels vocaal, voorzien van teksten door Tim Rice, deels instrumentaal. Opener twij is een geinig piano-introotje, Pandemonium, One For The Road en Happening Man zijn krachtige rocksongs, Monkey Nuts is een melige meebruller en Bedtime Stories is een slaapliedje. Hoogtepunten zijn het schitterende Gone But Not Forgotten (dat Wakeman tot aan de dag van vandaag tijdens pianoconcerten speelt), het complexe Shakespeare Run en het lange en indrukwekkende Elegy - Written In A Country Churchyard, het gedicht van Thomas Gray met orkestrale muziek van Wakeman. Ook al heel lang niet gehoord, deze. Fijne plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0498: Rick Wakeman - Silent Nights
Hoppa, de volgende Wakeman. Deze verscheen in 1985 en ik kocht een originele eerste Britse versie op 14 mei 1985. Deze vind ik iets minder sterk dan de voorganger. Een zwik aardige rocksongs en twee instrumentaaltjes. Die instrumentaaltjes schieten er dan ook gelijk bovenuit. Van de rocksongs blijven vooral The Opera, Glory Boys (net geen hitje) en That's Who I Am hangen. De zang door Roger Newell is niet zo krachtig, dat zal er ook mee te maken hebben. The Dancer is een cabaretesk lied, waarin Wakeman zelf 'zingt'. Het instrumentale Elgin Mansions is een klein meesterwerkje.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 27-02-2019 16:15:16 ]
Hoppa, de volgende Wakeman. Deze verscheen in 1985 en ik kocht een originele eerste Britse versie op 14 mei 1985. Deze vind ik iets minder sterk dan de voorganger. Een zwik aardige rocksongs en twee instrumentaaltjes. Die instrumentaaltjes schieten er dan ook gelijk bovenuit. Van de rocksongs blijven vooral The Opera, Glory Boys (net geen hitje) en That's Who I Am hangen. De zang door Roger Newell is niet zo krachtig, dat zal er ook mee te maken hebben. The Dancer is een cabaretesk lied, waarin Wakeman zelf 'zingt'. Het instrumentale Elgin Mansions is een klein meesterwerkje.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 27-02-2019 16:15:16 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0499: Rick Wakeman - Live at Hammersmith
Liveplaat uit 1985, die ik kocht op 1 maart in het jaar erop. Wakeman speelt hier met zijn English Rock Ensemble en helaas is de zang van Roger Newell zeer zwak. Gelukkig is het merendeel van de stukken instrumentaal. Wat we horen zijn uittreksels van de drie 'grote' platen Six Wives, Journey en Arthur. Bij tijd en wijle zijn de toetsengeluidjes ook nogal cheesy en plastic en goedkoop. De geweldige synthesizersolo's in Merlin komen bijvoorbeeld helemaal niet uit de verf. Muziektechnisch staat het allemaal als een huis, alleen klinkt het gewoon niet goed. Eigenlijk is alleen het stuk Three Wives echt helemaal dikke prima. Nou ja.
Liveplaat uit 1985, die ik kocht op 1 maart in het jaar erop. Wakeman speelt hier met zijn English Rock Ensemble en helaas is de zang van Roger Newell zeer zwak. Gelukkig is het merendeel van de stukken instrumentaal. Wat we horen zijn uittreksels van de drie 'grote' platen Six Wives, Journey en Arthur. Bij tijd en wijle zijn de toetsengeluidjes ook nogal cheesy en plastic en goedkoop. De geweldige synthesizersolo's in Merlin komen bijvoorbeeld helemaal niet uit de verf. Muziektechnisch staat het allemaal als een huis, alleen klinkt het gewoon niet goed. Eigenlijk is alleen het stuk Three Wives echt helemaal dikke prima. Nou ja.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
G300 Brian Eno - Music For Films
Een conceptplaat met allemaal fijne ambient geschreven voor verzonnen films. Die al vrij vlot in daadwerkelijke films te vinden waren
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-964290-1480240667-8152.mpo.jpg)
Een conceptplaat met allemaal fijne ambient geschreven voor verzonnen films. Die al vrij vlot in daadwerkelijke films te vinden waren
nee, jij dan!
Ook mooi! 
Eno is top en tof.
Eno is top en tof.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
G301 Brian Eno - Ambient 4: On Land
Hé deel vier van de ambient reeks? Waar zijn 2 en 3 gebleven? Nou Ambient 2 is dus samenwerking met Harold Budd (ook een erg mooie plaat overigens) en zit daarom niet in deze box. Deel 3 is een plaat van Laraaji, gewoon een compleet andere artiest (die naast die plaat ook weinig/geen bekend werk heeft uitgebracht )
Nummer 4 is weer Eno solo en in topvorm wel komen o.a. Daniel Lanois en Bill Laswell even hoi zeggen
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-61712-1345000117-9628.jpeg.jpg)
Hé deel vier van de ambient reeks? Waar zijn 2 en 3 gebleven? Nou Ambient 2 is dus samenwerking met Harold Budd (ook een erg mooie plaat overigens) en zit daarom niet in deze box. Deel 3 is een plaat van Laraaji, gewoon een compleet andere artiest (die naast die plaat ook weinig/geen bekend werk heeft uitgebracht
)Nummer 4 is weer Eno solo en in topvorm
wel komen o.a. Daniel Lanois en Bill Laswell even hoi zeggen 
nee, jij dan!
#205 | Spoon - Gimme Friction
#206 | Spoon - Ga Ga Ga Ga Ga
Uitstekende band. In Nederland/Europa veel minder groot dan in Amerika volgens mij.
#206 | Spoon - Ga Ga Ga Ga Ga
Uitstekende band. In Nederland/Europa veel minder groot dan in Amerika volgens mij.
Aldus.
Doen!quote:
Ohja Spoon, ook zo'n band die ik nog steeds een keer uit moet checken
!
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
G302 Brian Eno - Apollo (Atmospheres & Soundtracks)
Nog een parel van Mr. Eno. Bedoeld als soundtrack voor een documentaire over de Apollo missie, maar inmiddels voor meerdere films gebruikt
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3511112-1402012933-2660.jpeg.jpg)
Nog een parel van Mr. Eno. Bedoeld als soundtrack voor een documentaire over de Apollo missie, maar inmiddels voor meerdere films gebruikt
nee, jij dan!
G303 Brian Eno - Music For Films Volume 2
Gaat verder waar deel 1 ophield, met dezelfde formule, soundtracks voor verzonnen films. Wederom in samenwerking met Daniel Lonois en broer Roger.
Wel jammer dat deze enkele nummers dubbelt met Apollo.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5881809-1528871018-8638.jpeg.jpg)
Gaat verder waar deel 1 ophield, met dezelfde formule, soundtracks voor verzonnen films. Wederom in samenwerking met Daniel Lonois en broer Roger.
Wel jammer dat deze enkele nummers dubbelt met Apollo.
nee, jij dan!
G304 Brian Eno - Rarities
En nog een klein EP'tje met wat bonus tracks als laatste in de Eno Box. Van parels als 'Seven Deadly Finns' tot een stuk minder essentiële tracks zoals de cover van 'The Lion Sleeps Tonight'
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 28-02-2019 22:38:28 ]
En nog een klein EP'tje met wat bonus tracks als laatste in de Eno Box. Van parels als 'Seven Deadly Finns' tot een stuk minder essentiële tracks zoals de cover van 'The Lion Sleeps Tonight'
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 28-02-2019 22:38:28 ]
nee, jij dan!
G305 Brian Eno & Harold Budd - The Pearl
En we doen er nog eentje van Eno, buiten de box om. De 2e die Eno maakte met Budd. En weer een ambient parel
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2025808-1361687363-2443.jpeg.jpg)
En we doen er nog eentje van Eno, buiten de box om. De 2e die Eno maakte met Budd. En weer een ambient parel
nee, jij dan!
bazbo 0500: Rick Wakeman - Country Airs
De vijfhonderdste plaat! En het is een bijzondere. In 1986 brengt Wakeman plots een plaat met tien akoestische pianostukken uit. Tien klankschilderijtjes, geïnspireerd op een wandeling door de natuur. Op een New Age-label. Het idee is niet zo sterk, maar de tien stukken zijn prachtig: melodieus, sfeervol en onmiskenbaar vol typische Wakemanwendingen, melodieën en tegenmelodieën. Ik kocht een Nederlandse versie op 25 februari 1987 (bij Free Record Shop!) en deze plaat heb ik heel veel gedraaid. Op cd vond ik 'm nooit, al is er wel een versie met alle stukken opnieuw opgenomen in 1992/1993, maar in een afwijkende volgorde en op een nogal digitaal klinkend mormel van een piano. Pas onlangs kwam een herdruk van het originele werk op cd uit en die heb ik gelijk aangeschaft. De plaat blijkt achteraf een soort ommekeer in het oeuvre van Wakeman te zijn: naast de rock- en projectplaten verschijnen er nu ook regelmatig werken met rustgevender piano- of synthesizermuziek erop.
De vijfhonderdste plaat! En het is een bijzondere. In 1986 brengt Wakeman plots een plaat met tien akoestische pianostukken uit. Tien klankschilderijtjes, geïnspireerd op een wandeling door de natuur. Op een New Age-label. Het idee is niet zo sterk, maar de tien stukken zijn prachtig: melodieus, sfeervol en onmiskenbaar vol typische Wakemanwendingen, melodieën en tegenmelodieën. Ik kocht een Nederlandse versie op 25 februari 1987 (bij Free Record Shop!) en deze plaat heb ik heel veel gedraaid. Op cd vond ik 'm nooit, al is er wel een versie met alle stukken opnieuw opgenomen in 1992/1993, maar in een afwijkende volgorde en op een nogal digitaal klinkend mormel van een piano. Pas onlangs kwam een herdruk van het originele werk op cd uit en die heb ik gelijk aangeschaft. De plaat blijkt achteraf een soort ommekeer in het oeuvre van Wakeman te zijn: naast de rock- en projectplaten verschijnen er nu ook regelmatig werken met rustgevender piano- of synthesizermuziek erop.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0501: Rick Wakeman - The Family Album
We blijven nog even in de stemmige sfeertjes van meneer Wakeman. Na Country Airs verscheen deze, onder de noemer 'The Rick Wakeman New Age Collection'. Ik hield mijn hart vast, toen ik hem op 9 september 1987 kocht. Ook weer bij Free Record Shop. Thuisgekomen bleek het een verzameling instrumentale stukjes te zijn, ieder geïnspireerd door een gezinslid of huisdier. Aan de binnenkant van de klaphoes staan er daadwerkelijk foto's van die gezinsleden en huisdieren. We zien zijn zoveelste vrouw, zijn ouders, zijn vijf kinderen (waaronder de twee zoontjes die later ook toetsen gingen spelen, al dan niet in Yes), de honden, de katten en de konijnen. Een bijzondere inkijk in het gezinsleven van een muzikant. De muziekjes zelf zijn net zo hartverwarmend en rustgevend, zonder dat het tenenkrommend wordt. Er staan waarlijk mooie melodietjes op, soms zelfs springerig vrolijk! Er zijn maar twee vinylversies van dit album (bedenk: rond 1987 was de cd definitief aan het doorbreken) en ik heb een Britse.
We blijven nog even in de stemmige sfeertjes van meneer Wakeman. Na Country Airs verscheen deze, onder de noemer 'The Rick Wakeman New Age Collection'. Ik hield mijn hart vast, toen ik hem op 9 september 1987 kocht. Ook weer bij Free Record Shop. Thuisgekomen bleek het een verzameling instrumentale stukjes te zijn, ieder geïnspireerd door een gezinslid of huisdier. Aan de binnenkant van de klaphoes staan er daadwerkelijk foto's van die gezinsleden en huisdieren. We zien zijn zoveelste vrouw, zijn ouders, zijn vijf kinderen (waaronder de twee zoontjes die later ook toetsen gingen spelen, al dan niet in Yes), de honden, de katten en de konijnen. Een bijzondere inkijk in het gezinsleven van een muzikant. De muziekjes zelf zijn net zo hartverwarmend en rustgevend, zonder dat het tenenkrommend wordt. Er staan waarlijk mooie melodietjes op, soms zelfs springerig vrolijk! Er zijn maar twee vinylversies van dit album (bedenk: rond 1987 was de cd definitief aan het doorbreken) en ik heb een Britse.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0502: Rick Wakeman - The Gospels
Het kan nog veel debieler. In 1987 brengt Wakeman zelfs zijn eigen kerkmuziek uit. Kerkorgel, synthesizer, piano, koorknapenkoor, klassiek geschoolde tenor Ramon Ramedios en verteller Robert Powell: alles lijkt te kloppen. Alleen de computerdrums klinken nergens naar. De platenmaatschappij die het dubbelalbum uitbracht deed niets aan promotie, zodat hij al snel in de obscuriteit verdween. Mij verbaasde het ook niet dat er vijf jaar later een compleet opnieuw opgenomen versie kwam van een andere maatschappij, die wél een en ander aan reclame deed. The New Gospels deed het dan ook veel beter. Toch is deze versie wat intiemer. Lang niet gehoord. Ik kocht hem op 21 april 1987 en heb de enige uitgave op vinyl. Best bijzonder.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-03-2019 18:16:34 ]
Het kan nog veel debieler. In 1987 brengt Wakeman zelfs zijn eigen kerkmuziek uit. Kerkorgel, synthesizer, piano, koorknapenkoor, klassiek geschoolde tenor Ramon Ramedios en verteller Robert Powell: alles lijkt te kloppen. Alleen de computerdrums klinken nergens naar. De platenmaatschappij die het dubbelalbum uitbracht deed niets aan promotie, zodat hij al snel in de obscuriteit verdween. Mij verbaasde het ook niet dat er vijf jaar later een compleet opnieuw opgenomen versie kwam van een andere maatschappij, die wél een en ander aan reclame deed. The New Gospels deed het dan ook veel beter. Toch is deze versie wat intiemer. Lang niet gehoord. Ik kocht hem op 21 april 1987 en heb de enige uitgave op vinyl. Best bijzonder.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-03-2019 18:16:34 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0503: Rick Wakeman & Ramon Ramedios - A Suite Of Gods
Wat krijgen we nu? De hoes van deze is groen uitgeslagen! En dat terwijl ik heel zuinig ben op mijn vinyl en deze al meer dan twintig jaar niet uit de kast heb gehad. Ik kocht deze op 28 maart 1988. De samenwerking met klassieke tenor Ramedios beviel Wakeman kennelijk zo goed, dat hij nog een plaat met hem maakte. Deze dus. Het is een plaat over de Griekse mythologie. Geen orkesten, koren en rockbands: alleen toetsen en de zang. En in een enkel stuk wat spaarzame drums, gelukkig niet voorgeprogrammeerd uit de computer, maar levend ingespeeld door Tony Fernandez. De combi toetsen en stem pakt verbazingwekkend goed uit, moet ik zeggen. Hoogtepunt is het lange Hercules, waarin alles samen komt. Ik heb een van de weinige uitgaven op vinyl, dit is een Britse uit het jaar van verschijnen. Mooi om weer te horen!
Wat krijgen we nu? De hoes van deze is groen uitgeslagen! En dat terwijl ik heel zuinig ben op mijn vinyl en deze al meer dan twintig jaar niet uit de kast heb gehad. Ik kocht deze op 28 maart 1988. De samenwerking met klassieke tenor Ramedios beviel Wakeman kennelijk zo goed, dat hij nog een plaat met hem maakte. Deze dus. Het is een plaat over de Griekse mythologie. Geen orkesten, koren en rockbands: alleen toetsen en de zang. En in een enkel stuk wat spaarzame drums, gelukkig niet voorgeprogrammeerd uit de computer, maar levend ingespeeld door Tony Fernandez. De combi toetsen en stem pakt verbazingwekkend goed uit, moet ik zeggen. Hoogtepunt is het lange Hercules, waarin alles samen komt. Ik heb een van de weinige uitgaven op vinyl, dit is een Britse uit het jaar van verschijnen. Mooi om weer te horen!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0504: Rick Wakeman - Time Machine
En dan halverwege 1988 komt Wakeman ineens weer met een rockalbum. Bedoeling was een film, een theaterproductie, iets enorms weer, maar het kwam ook weer eens niet van de grond. Wat overbleef was deze elpee. Een verbazingwekkend aardige plaat ook nog. Opener Custer's Last Stand begint bijna provocerend met dat typische Wakemangeluid en loopje. En ja, het is de legendarische Roy Wood die zingt. Later op de plaat horen we ook John Parr, Tracey Ackerman en Ashley Holt. Dave Paton op bas, Tony Fernandez op drums en ene John Knightsbridge op gitaar (op twee stukjes). Pakkende songs hier alom, zij het geen hoogvliegers. Grote uitzondering mijn inziens Ice: echt heel sterk. Schijnt dat Wakeman het zelf ook als een van zijn beste stukken ziet/hoort. Hoogst aangename plaat, die ik kocht op 31 augustus. Een van de weinige vinyluitgaven (uit Groot-Brittannië) heb ik en hij klinkt nog haarscherp. Er verscheen ook een cd-versie met 'extended' uitvoeringen van twee stukken en die extensions voegden weinig toe, want ik heb die natuurlijk ook. Net zoals al het andere werk van Wakeman dat hierna verscheen. Dit is dus mijn laatste Wakeman op vinyl.
En dan halverwege 1988 komt Wakeman ineens weer met een rockalbum. Bedoeling was een film, een theaterproductie, iets enorms weer, maar het kwam ook weer eens niet van de grond. Wat overbleef was deze elpee. Een verbazingwekkend aardige plaat ook nog. Opener Custer's Last Stand begint bijna provocerend met dat typische Wakemangeluid en loopje. En ja, het is de legendarische Roy Wood die zingt. Later op de plaat horen we ook John Parr, Tracey Ackerman en Ashley Holt. Dave Paton op bas, Tony Fernandez op drums en ene John Knightsbridge op gitaar (op twee stukjes). Pakkende songs hier alom, zij het geen hoogvliegers. Grote uitzondering mijn inziens Ice: echt heel sterk. Schijnt dat Wakeman het zelf ook als een van zijn beste stukken ziet/hoort. Hoogst aangename plaat, die ik kocht op 31 augustus. Een van de weinige vinyluitgaven (uit Groot-Brittannië) heb ik en hij klinkt nog haarscherp. Er verscheen ook een cd-versie met 'extended' uitvoeringen van twee stukken en die extensions voegden weinig toe, want ik heb die natuurlijk ook. Net zoals al het andere werk van Wakeman dat hierna verscheen. Dit is dus mijn laatste Wakeman op vinyl.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."Now which way do we go?" - Dorothy Gale
quote:
[ afbeelding ]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
nee, jij dan!
quote:
[ afbeelding ]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0505: Joe Walsh - So What
Joe Walsh! Ik had in de jaren tachtig niet zo veel gitaarhelden, maar Walsh waardeerde ik toen al zeer. Ik leerde hem kennen toen hij bij de Eagles (Hotel California en The Long Run) speelde. Mijn broer had de liveplaat uit die tijd en de twee sterkste songs van dat dubbelalbum bleken twee Walshsolonummers te zijn: Life's Been Good en All Night Long. Dus ging ik op zoek naar zijn solowerk. Dit is zijn tweede soloplaat - nadat hij uit The James Gang was gestapt en ook Barnstorm niet goed van de grond kreeg - uit 1974 en ik kocht op 8 juni 1989 een Duitsche herdruk uit 1975; tweedehands, volgens mij. Er staat verschrikkelijk goed spul op. De plaat begint ijzersterk met Welcome To The Club, later op kant 1 horen we het lekkere Time-Out en op kant twee klinkt een goede versie van Turn To Stone (dat ook al op de Barnstorm-plaat stond). De eerste plaatkant blijf ik van voor naar achter een mooie rij pakkende stukken vinden; op kant twee wordt het na een nummer wat zoetsappig, al is Help Me Thru The Night (met zang van Eagles) wonderschoon en het afsluitende Emma (een eerbetoon aan zijn overleden dochtertje) erg indrukwekkend. Jarenlang vond ik het melige All Night Laundry Mat Blues het leukste stukje, maar ik ben wat volwassener geworden.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-03-2019 16:01:39 ]
Joe Walsh! Ik had in de jaren tachtig niet zo veel gitaarhelden, maar Walsh waardeerde ik toen al zeer. Ik leerde hem kennen toen hij bij de Eagles (Hotel California en The Long Run) speelde. Mijn broer had de liveplaat uit die tijd en de twee sterkste songs van dat dubbelalbum bleken twee Walshsolonummers te zijn: Life's Been Good en All Night Long. Dus ging ik op zoek naar zijn solowerk. Dit is zijn tweede soloplaat - nadat hij uit The James Gang was gestapt en ook Barnstorm niet goed van de grond kreeg - uit 1974 en ik kocht op 8 juni 1989 een Duitsche herdruk uit 1975; tweedehands, volgens mij. Er staat verschrikkelijk goed spul op. De plaat begint ijzersterk met Welcome To The Club, later op kant 1 horen we het lekkere Time-Out en op kant twee klinkt een goede versie van Turn To Stone (dat ook al op de Barnstorm-plaat stond). De eerste plaatkant blijf ik van voor naar achter een mooie rij pakkende stukken vinden; op kant twee wordt het na een nummer wat zoetsappig, al is Help Me Thru The Night (met zang van Eagles) wonderschoon en het afsluitende Emma (een eerbetoon aan zijn overleden dochtertje) erg indrukwekkend. Jarenlang vond ik het melige All Night Laundry Mat Blues het leukste stukje, maar ik ben wat volwassener geworden.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-03-2019 16:01:39 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0506: Joe Walsh - You Can't Argue With A Sick Mind
Dit was mijn eerste Walshplaat die ik kocht. Gelijk wel een heul goeie! Nadat ik dus de liveplaat van de Eagles had gehoord en ontdekte dat de sterkste stukken van Walsh waren, ging ik op 29 maart 1982 naar de platenwinkel en ik kwam terug met dit livealbum uit 1976, een heruitgave uit datzelfde jaar. Er zat geen binnenhoes bij met informatie en ik had dus enkel de titels van de songs (die me niets zeiden) toen ik de plaat opzette. Ik wist niet wat ik hoorde! Opener Walk Away is een puntige en poepswingende rocksong met een geweldige riff (uit het oeuvre van The James Gang, maar dat wist ik toen nog niet), Meadows een mooi gedragen nummer (waarvan het outro later afkomstig bleek van een heel ander stuk, ook weer van The James Gang), Time Out een knallende rocker en Help Me Thru The Night een lieflijk liedje (met samenzang van twee/drie Eagles). Klappers zijn de overige twee stukken: Rocky Mountain Way, met de gierende talkboxslidegitaarsolo (!) en een megaversie van Turn To Stone (allemensen, dat meandere intro en dan die fenomenale riff die erin ramt! aan het eind van het nummer komt een wat atmosferisch/jazzy intermezzo, dat uitmond in een knallende finale). Potver, nu ik het allemaal weer terughoor na meer dan twintig jaren, vind ik het weer retegeil. Gave plaat!
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 01-03-2019 16:23:13 ]
Dit was mijn eerste Walshplaat die ik kocht. Gelijk wel een heul goeie! Nadat ik dus de liveplaat van de Eagles had gehoord en ontdekte dat de sterkste stukken van Walsh waren, ging ik op 29 maart 1982 naar de platenwinkel en ik kwam terug met dit livealbum uit 1976, een heruitgave uit datzelfde jaar. Er zat geen binnenhoes bij met informatie en ik had dus enkel de titels van de songs (die me niets zeiden) toen ik de plaat opzette. Ik wist niet wat ik hoorde! Opener Walk Away is een puntige en poepswingende rocksong met een geweldige riff (uit het oeuvre van The James Gang, maar dat wist ik toen nog niet), Meadows een mooi gedragen nummer (waarvan het outro later afkomstig bleek van een heel ander stuk, ook weer van The James Gang), Time Out een knallende rocker en Help Me Thru The Night een lieflijk liedje (met samenzang van twee/drie Eagles). Klappers zijn de overige twee stukken: Rocky Mountain Way, met de gierende talkboxslidegitaarsolo (!) en een megaversie van Turn To Stone (allemensen, dat meandere intro en dan die fenomenale riff die erin ramt! aan het eind van het nummer komt een wat atmosferisch/jazzy intermezzo, dat uitmond in een knallende finale). Potver, nu ik het allemaal weer terughoor na meer dan twintig jaren, vind ik het weer retegeil. Gave plaat!
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 01-03-2019 16:23:13 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |