Draai hier alle platen in je platenkast #11 (days)

bazbo 0460: Traffic - The Low Spark Of High-Heeled Boys



DIt is denk ik mijn favoriete Trafficplaat, al was het maar vanwege het briljante titelnummer. Maart 1987 was nogal een Trafficmaand, zie ik. Ik kocht mijn Duitse heruitgave op 26 maart 1987, namelijk. Het is een heruitgave met de hoes waarvan die karakteristieke hoeken eraf geknipt zijn. Het geeft het album een bijzonder en ogenschijnlijk driedimensionaal uiterlijk. Maar dan de muziek! Winwood, Capaldi en Wood kregen bij het maken van dit album weer hulp van Gretch, Baah en Gordon. Dave Mason was nu definitief geen onderdeel meer van de groep. Op dit album staan - behalve twee wat luchtige rockertjes - vooral mooi gearrangeerde stukken, die soms landelijk of pastoraal aandoen. Hidden Treasure, Many A Mile To Freedom en vooral Rainmaker: samen met het titelnummer maken ze dit album tot eentje van knalhoog niveau. Lekker!

bazbo 0461: Traffic - Shoot Out At The Fantasy Factory



Ook hiervan heb ik weer een Duitsche heruitgave, die ik kocht op 29 mei 1987. Nu kun je dat heel goed zien, want van de orginele versie uit 1973 ontbraken van de hoes de rechterboven- en linkeronderhoek, net als op de voorganger. Bij mijn plaat zijn die gewoon zwart. De plaat zelf vind ik ook wat minder dan de voorganger. Rick Gretch en Jim Gordon hadden plaatsgemaakt voor David Hood en Roger Hawkins en met dit zestal maakte Winwood de vijf stukken. Het titelnummer is de opener en daarna volgt het lange en wat langdradige Roll Right Stones. Op de tweede plaatkant komt alles weer goed met drie mooie dynamische stukken. Niet het hoogtepunt in het Trafficoeuvre, maar een leuke plaat!




[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 09-02-2019 20:15:24 ]

bazbo 0462: Traffic - On The Road



Na Shoot Out tourde Winwood met zijn sextet intensief over de hele wereld. Het putte hem uit en het werd bijna zijn dood. Gelukkig zijn er opnames gemaakt en die verschenen op dit dubbellivealbum uit 1973. Slechts zes stukken. Kant 1 herbergt Glad/Freedom Rider en kant 4 kent een jazzy twintigminutendurende uitvoering van Low Spark. Opvallend op de plaat: Winwood bespeelt niet zijn Hammond, dat laat hij over aan ene Barry Beckett, maar beroert de pianotoetsen en de gitaarsnaren. Hoogtepunt is dan ook de mooie versie van (Sometimes I Feel So) Uninspired. Ik kocht deze plaat op 20 maart 1987 (jaja) en het blijkt een Duitsche persing uit 1973 te zijn. Mooie concertplaat dit!






[ Bericht 11% gewijzigd door bazbo op 09-02-2019 20:21:32 ]

bazbo 0463: Traffic - When The Eagle Flies



Inderdaad, Winwood mocht het ziekenhuis in met een gevaarlijke longaandoening. Toen hij eruit kwam, was zijn grote band uiteen. Het duurde een jaar voordat hij weer zin had iets te doen. Met Capaldi, Wood en Rosko Gee maakte hij dit in- en in Britse en landelijke album. Veel aandacht voor meanderende melodieën en ruimtelijke arrangementen. Weinig Hammond, maar leuke klavinet en gitaar. En de eeuwige stem. Van een tour kwam het niet meer. Winwood had er geen zin meer in. Einde Traffic. Ik kocht een Duitsche heruitgave van deze plaat op 21 februari 1989 en heb daar geen spijt van.

bazbo 0464: The Tumbleweeds - The Best Of The Tumbleweeds



The Tumbleweeds waren een Nederlandse band, aan de hoesfoto te zien uit Brabant. Ze maakten eind jaren zestig en in de jaren zeventig country & western van een nogal belegen soort. Wat we hier horen is een verzamelplaat met veertien klappers. Nou... klappers. Deze is van De Vrouw, dat we dat even heel helder hebben.

bazbo 0465: Ike & Tina Turner - Get Back!



Op 27 augustus 1987 was ik in de Free Record Shop. Daar kocht ik deze plaat. Eigenlijk alleen maar omdat Get It On en Nutbush City Limits erop stonden. Het is een Canadese versie uit 1985 en het is een verzamelalbum. Nu ik het allemaal zo terug hoor, vind ik het niet zo bijzonder; vooral de Stones-covers interesseren me geen lor. En zo spectaculair kon mevrouw Turner niet zingen; het is veel van hetzelfde geschreeuw. Ik snap wel dat Ike haar veel sloeg. Maar Get It On en Nutbush City Limits blijven gaaf. Vooral de stuwende bas, die hakkende rhythmguitar en die snijdende synthsolo in Nutbush blijven me kippenvel bezorgen.

bazbo 0466: Two Man Sound - Disco Samba (12"single)



'Marketed and distributed by Boni records Katwijk the Netherlands.' Dat we het even weten. Wat een draak, deze maxisingle uit 1985. Hij is van De Vrouw.

bazbo 0467: UB40 - Present Arms



Er waren tijden dat UB40 wel deugde. Niet dat ik het kocht, hoor. Dat deed De Vrouw. Deze plaat, de Europese versie uit 1981, is van haar. Er zit een singletje bij. Gratis! De plaat staat vol aardige reggae. Hitje One In Ten vind ik leuk.

Glad192: Colour Haze ‎– Colour Haze



We slaan Los Sounds De Krauts over want daar is geen recente reissue van omdat het album destijds uitkwam op vinyl op het Nasoni label en ik ben niet bereid om daar 100 euro + voor te betalen. Dit album is de perfecte instapper voor degene die zich in de band willen verdiepen.

bazbo 0468: UK - UK



Hier het betere werk. In 1978 vormden John Wetton, Bill Bruford, Eddie Jobson en Allan Holdsworth de band UK. Wetton en Bruford kenden elkaar uit King Crimson, Eddie Jobson had viooloverdubs gedaan op King Crimson's plaat USA (om vervolgens werk te verrichten bij Curved Air, Roxy Music en ene meneer Zappa) en Bruford had Holdsworth een gitaarglansrol laten vervullen op zijn eerste soloplaat. Kortom: supergroep. De plaat is dan ook supergoed. Van openingstrio In The Dead Of Night - By The Light Of Day - Presto VIvace And Reprise via het ijzingwekkende kippenvelintro van Alaska tot afsluiter Mental Medication. Alleen maar hoogtepunten. Thirty Years, Time To Kill en Nevermore. Dan heb ik hierbij alles genoemd. Adembenemend. VIer virtuozen, maar alles staat in dienst van de muziek: de brommende bas en warme stem van Wetton, de levendige drums van Bruford, de speelse toetsenpartijen en bezwerende vioolklanken van Jobson, maar de meeste indruk maken de gierende en vloeiende gitaarlijnen van Holdsworth. Ik kocht mijn plaat, een Amerikaanse versie, (pas) op 8 juni 1989. Fenomenaal album, dit.

bazbo 0469: Van Halen - Van Halen



Hoor! De debuutplaat van Van Halen. Ik kocht 'm op 22 november 1989 bij Free Record Shop voor een lage prijs. Het is dan ook een Europese heruitgave van dit album uit 1978. Alleen maar klappers op dit album. Nu ken ik de rest van het oeuvre van de band niet echt goed, maar volgens mij heeft de band het niveau van dit album nooit meer gehaald. Misschien met Jump nog een poging. Elf puntige songs met een enorm hoog meebrulquotiënt. Daar gaat-ie weer! 'Running with the devil! WHAAAAAAAAAAAA!!!'

bazbo 0470: Vangelis - China



Op 4 september 1984 koop ik dit album, een Nederlandse versie van dit album uit 1979. Ik haal hem vaak uit de kast om te draaien. Ik vind hem schitteren. Vraag me dus echt af waarom dit mijn enige Vangelisplaat op vinyl is. Nu kun je zeggen: op cd komt het beter tot zijn recht, maar het duurde heel lang voor ik mijn eerste Vangeliscd kocht. Nu heb ik er een zwikkie.

G265 - Mike & Sally Oldfield, Pekka Pohjola



Oorspronkelijk uitgebracht als Solo album (Keesojen Lehto) van Pekka Pohjola, een Finse Prog/Jazz/Fusion bassist. Met Mike op vrijwel alle andere snaarinstrumenten en zusje Sally op vocalen. Maar ik heb dus een editie waar hij uitgebracht is onder deze naam met een vrij saaie albumhoes Hij is zelfs uitgebracht als solo album van Mike met de titel 'The Consequences Of Indecisions'

Verder wel leuke fusion, en grappig om de stijl van Mike te horen in die setting

G266 Mike Oldfield - Incantations



Nog een episch Oldfield album. 4 lange tracks op deze dubbelaar. Meer klassieke elementen, en meer synthesizers (beetje Terry Riley gevoel op momenten). Wat mij betreft weer een klassieker, al had ie iets korter mogen zijn.

G267 Mike Oldfield - Platinum



We komen langzaam aan bij het minder essentiële werk van Mike of zoals de criticasters zullen zeggen, de cheesy meuk En we hebben nog een beschamend lange weg te gaan

Dit is de eerste plaat waar hij niet meer enkel lange nummers die een hele plaatkant beslaan uitbrengt. Op kant B experimenteert hij (lees: verkoopt hij z'n ziel ) met wat kortere poppy nummers.

De A kant is wel één lange suite, waarin een compositie van Philip Glass zit verwerkt

G268 Mike Oldfield - Exposed



Live plaat waar Incantations en Tubular Bells in z'n geheel worden gespeeld. Plus nog een extraatje, in de vorm van 'Guilty'. Fijne opname

G269 Mike Oldfield - QE2



Ik dacht altijd dat deze plaat een hele abstracte hoes en dito titel had, maar QE2 is vernoemd naar het schip Queen Elizabeth 2 kwam ik onlangs achter, en ineens is de hoes ook een stuk logischer

Dit is tevens het eerste album waar Maggie Reilly opduikt, waar nog veel vaker mee is samengewerkt.

Leukste nummer is toch wel Taurus 1, die op de latere albums nog wat vervolgstukken kreeg.



[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 12-02-2019 21:31:27 ]

G270 Mike Oldfield - Five Miles Out



En de volgende. Five Miles Out is toch wel weer een lichte favoriet hier, en dan voornamelijk dankzij het titelnummer, één van de meer vreemdere nummers van hem, waar direct de hele trukendoos wordt leeg getrokken en Taurus II mag er ook wel zijn, waar nog een toffe diagram van in de binnenhoes zit:

G271 Mike Oldfield - Crime of Passion 12"



Even een 12" single tussendoor. Heel catchy nummertje die verder op geen enkel album staat. Ik vind 'm wel cute, al doet ie wel heel erg denken aan Moonlight Shadow.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

G272 Mike Oldfield - Crisis



Één lang prog-nummer, en de rest van de plaat opvullen met popliedjes was een succesvolle formule voor Mike, die hij ook hier weer toepast. Op dit album staat de megahit Moonlight Shadow, maar ook Shadow on the Wall deed het toen volgens mij ook wel heel aardig.

Daarnaast staat ie vol van gastmuzikanten, Rick Fenn (10cc, Sniff 'n the Tearz), Maggie Reilly, Jon Anderson (Yes), Pierre Moerlen (Gong), Roger Chapman etc.

Ohja er staat ook nog een Kanye West sampletje op "Can we get much higher?"



[ Bericht 5% gewijzigd door Gehenna op 12-02-2019 23:15:12 ]

G273 Mike Oldfield - The Killing Fields



Soundtrack van de gelijknamige film. Best fijne plaat, stuk meer sfeer-georiënteerd en ambient dan de vorige platen, zoals verwacht. Van dit album kwam ook een single af, z'n meest irritante nummer die ik ken, Étude

Zo, hallo. Heb je z'n complete discografie, Gehenna?

quote:

Op woensdag 13 februari 2019 01:17 schreef EP3 het volgende:
Zo, hallo. Heb je z'n complete discografie, Gehenna?

Bijna Hierna nog 2 (en wat losse singletjes die later komen)

Opgegroeid met die muziek, al dat cheesy spul klinkt gewoon heel nostalgisch, en als je ze dan ook nog eens voor een euro per stuk kunt kopen, kon ik het niet laten liggen

Vanaf 'Amarok' zijn z'n platen een stuk prijziger, en die heb ik dan ook (nog) niet op vinyl

bazbo 0471: Herman van Veen - Zolang De Voorraad Strekt



Oei. Dit kwam ook nog, herinner ik me nu. Mooie stem, maar het repertoire spreekt me helemaal niet aan. Deze plaat is van De Vrouw.

bazbo 0472: Herman van Veen - Signalen



Oei, meer van dit. Mooie stem, maar het repertoire spreekt me helemaal niet aan. Deze plaat is van De Vrouw.