R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
Niet zozeer een concreet probleem maar meer even van mij afschrijven. (account is al jaren oud maar verder nooit meer gebruikt)
Ik ben een jongen van 21 jaar. School gaat goed, genoeg vrienden en kennissen en een bijbaantje, zit op voetbal en op het eerste gezicht niet veel aan de hand. Alleen ik kan geen rust vinden in mijn hoofd en ben continu bezig met denken aan vroeger of leuke momenten uit het verleden.
Sinds 4 maanden is het uit met mijn ex vriendin en ik ben hier kapot van geweest en nog steeds vind ik het jammer. Ze was mijn eerste echte vriendin en alles voor het eerst mee 'gedaan'. Via via haar leren kennen en het klikte meteen zo goed, nog nooit meegemaakt. Zij is de persoon die mij het beste kent qua gedachtes en hoe ik werkelijk ben. Studeren beide in een andere stad maar dat was 2 jaar lang geen probleem. Veel leuke dingen gedaan, vorige zomer samen op vakantie geweest en dan toch eind oktober ging het uit. Ze wilde als persoon groeien en moest dat zelf doen, geen mensen bij nodig en wil meer tijd voor haarzelf. (Ze is erg druk met studie en zaken eromheen). Liefde kwam op plek 2 en dat vond ze niet eerlijk naar mij toe.
We hebben op dit moment nog gewoon contact en zien elkaar met uitgaan (zelfe stad).
In die 2 jaar ook erg veel activiteiten met vrienden gedaan, zoals het hoort. 2 zomers op vakantie met een hele groep, elk weekend lol maken, uitgaan. Gewoon de activiteiten die je doet als jongens van deze leeftijd. Terugkijkend op deze periode merk ik dat ik mij nog nooit zo gelukkig heb gevoeld als in die 2 jaar. Ik vond het zo fijn om samen dingen te ondernemen met mijn vriendin, en veel plezier te maken met mijn vrienden. Alles viel op zijn plek. Ik voelde mij geweldig.
Maar sinds dit schooljaar is alles veranderd. Vrienden studeren ook in andere steden, sommige op stages, de groep valt uit elkaar. Niet zozeer dat ik ze niet meer zie, maar nu is het vaker 1 weekend in de 3 weken in plaats van elk weekend. Natuurlijk hoort dit bij het volwassen worden maar ik heb het hier erg moeilijk mee merk ik. De groep van vaste vrienden wordt kleiner en ik heb geen vriendin meer die ik gewoon erg mis, als mijn vriendin en als mijn maatje die alles wist van mij en waar ik alles mee kon delen en samen leuke dingen deed
Ik ben sinds deze periode ook ongelukkiger geworden merk ik. Ik denk dagelijks terug aan 'vroege'. Ik kan mij zonder moeite dagen voor de geest halen die ik 2 jaar geleden heb meegemaakt omdat die dagen mij veel plezier hebben gebracht. 2 jaar geleden ben ik bijvoorbeeld een weekend weg geweest met mijn ex en ik kan dat weekend nog in detail na vertellen. Ik weet alles nog. En dit heb ik met veel meer activiteiten die we hebben gedaan.
Ze hebben veel positieve impact op mij gemaakt en ze zitten in mijn geheugen vast.
Met mijn vrienden is dit hetzelfde.
Ik kon toen wekelijks uitkijken naar leuke dingen die ik gepland had.
Tegenwoordig is het maar afwachten wat er in het weekend gebeurt en ik mis de tijden van vroeger. Ik leef in een mindset van 'vroeger was alles beter'. Die tijden waren zo leuk en ik wil die tijden heel graag terug ook al weet ik dat dit niet mogelijk is.
Ik laat mijn geluk dus afhangen van activiteiten met andere mensen, en van andere mensen.
Als ik alleen ben zit ik alleen maar te piekeren en te denken aan andere tijden. Ik vind gewoon niets leuk om alleen te doen.
Ik klink vast als een of ander zeikwijf die niet mag klagen maar ik vind dit erg lastig.
Herkent iemand zich hierin?
Niet zozeer een concreet probleem maar meer even van mij afschrijven. (account is al jaren oud maar verder nooit meer gebruikt)
Ik ben een jongen van 21 jaar. School gaat goed, genoeg vrienden en kennissen en een bijbaantje, zit op voetbal en op het eerste gezicht niet veel aan de hand. Alleen ik kan geen rust vinden in mijn hoofd en ben continu bezig met denken aan vroeger of leuke momenten uit het verleden.
Sinds 4 maanden is het uit met mijn ex vriendin en ik ben hier kapot van geweest en nog steeds vind ik het jammer. Ze was mijn eerste echte vriendin en alles voor het eerst mee 'gedaan'. Via via haar leren kennen en het klikte meteen zo goed, nog nooit meegemaakt. Zij is de persoon die mij het beste kent qua gedachtes en hoe ik werkelijk ben. Studeren beide in een andere stad maar dat was 2 jaar lang geen probleem. Veel leuke dingen gedaan, vorige zomer samen op vakantie geweest en dan toch eind oktober ging het uit. Ze wilde als persoon groeien en moest dat zelf doen, geen mensen bij nodig en wil meer tijd voor haarzelf. (Ze is erg druk met studie en zaken eromheen). Liefde kwam op plek 2 en dat vond ze niet eerlijk naar mij toe.
We hebben op dit moment nog gewoon contact en zien elkaar met uitgaan (zelfe stad).
In die 2 jaar ook erg veel activiteiten met vrienden gedaan, zoals het hoort. 2 zomers op vakantie met een hele groep, elk weekend lol maken, uitgaan. Gewoon de activiteiten die je doet als jongens van deze leeftijd. Terugkijkend op deze periode merk ik dat ik mij nog nooit zo gelukkig heb gevoeld als in die 2 jaar. Ik vond het zo fijn om samen dingen te ondernemen met mijn vriendin, en veel plezier te maken met mijn vrienden. Alles viel op zijn plek. Ik voelde mij geweldig.
Maar sinds dit schooljaar is alles veranderd. Vrienden studeren ook in andere steden, sommige op stages, de groep valt uit elkaar. Niet zozeer dat ik ze niet meer zie, maar nu is het vaker 1 weekend in de 3 weken in plaats van elk weekend. Natuurlijk hoort dit bij het volwassen worden maar ik heb het hier erg moeilijk mee merk ik. De groep van vaste vrienden wordt kleiner en ik heb geen vriendin meer die ik gewoon erg mis, als mijn vriendin en als mijn maatje die alles wist van mij en waar ik alles mee kon delen en samen leuke dingen deed
Ik ben sinds deze periode ook ongelukkiger geworden merk ik. Ik denk dagelijks terug aan 'vroege'. Ik kan mij zonder moeite dagen voor de geest halen die ik 2 jaar geleden heb meegemaakt omdat die dagen mij veel plezier hebben gebracht. 2 jaar geleden ben ik bijvoorbeeld een weekend weg geweest met mijn ex en ik kan dat weekend nog in detail na vertellen. Ik weet alles nog. En dit heb ik met veel meer activiteiten die we hebben gedaan.
Ze hebben veel positieve impact op mij gemaakt en ze zitten in mijn geheugen vast.
Met mijn vrienden is dit hetzelfde.
Ik kon toen wekelijks uitkijken naar leuke dingen die ik gepland had.
Tegenwoordig is het maar afwachten wat er in het weekend gebeurt en ik mis de tijden van vroeger. Ik leef in een mindset van 'vroeger was alles beter'. Die tijden waren zo leuk en ik wil die tijden heel graag terug ook al weet ik dat dit niet mogelijk is.
Ik laat mijn geluk dus afhangen van activiteiten met andere mensen, en van andere mensen.
Als ik alleen ben zit ik alleen maar te piekeren en te denken aan andere tijden. Ik vind gewoon niets leuk om alleen te doen.
Ik klink vast als een of ander zeikwijf die niet mag klagen maar ik vind dit erg lastig.
Herkent iemand zich hierin?
Kroket
1. schrijf brieven naar de personen die iets hebben betekend in je verleden en wat het met jou heeft gedaan
2. ontdoe je huis tijdelijk van rookmelders
3. gooi ramen open
4. bouw een tijdelijk vuurtje in je huiskamer (houtkachel nog beter, kun je stap 2 en 3 overslaan)
5. gooi de brieven in het vuur
6. zie hoe het vuur je kwetsbare momenten verbrandt en geniet tegelijkertijd van een zelf opgebouwd kampvuurtje
2. ontdoe je huis tijdelijk van rookmelders
3. gooi ramen open
4. bouw een tijdelijk vuurtje in je huiskamer (houtkachel nog beter, kun je stap 2 en 3 overslaan)
5. gooi de brieven in het vuur
6. zie hoe het vuur je kwetsbare momenten verbrandt en geniet tegelijkertijd van een zelf opgebouwd kampvuurtje
Google is your friend, abuse your friends
Ik denk dat iedereen dit wel herkent. Zekerheid is gewoon fijn.
Mooi dat je die ervaring hebt gehad en gelukkig bent (geweest). Kijk hier ook positief op terug, er zijn er ook genoeg die een veel mindere tijd hebben gehad rond die leeftijd.
Maar nu komt er weer een interessante tijd aan, je zelf echt leren kennen. Je niet afhankelijk opstellen naar anderen. Een tijdje waarin niets vanzelf gaat.
Ga dingen plannen, nadenken wat je wilt qua opleiding, sport, werk, toekomst.
Als je over 10 jaar terugkijkt dat je positief terug kijkt hoe je je hier hebt doorgeslagen.
En goed, een relatie komt voor jou vast wel weer.
Mooi dat je die ervaring hebt gehad en gelukkig bent (geweest). Kijk hier ook positief op terug, er zijn er ook genoeg die een veel mindere tijd hebben gehad rond die leeftijd.
Maar nu komt er weer een interessante tijd aan, je zelf echt leren kennen. Je niet afhankelijk opstellen naar anderen. Een tijdje waarin niets vanzelf gaat.
Ga dingen plannen, nadenken wat je wilt qua opleiding, sport, werk, toekomst.
Als je over 10 jaar terugkijkt dat je positief terug kijkt hoe je je hier hebt doorgeslagen.
En goed, een relatie komt voor jou vast wel weer.
Ja ik kan het voor mijn gevoel niet loslaten omdat ik toen zekerheid had. De zekerheid dat het goed was. Nu is alle zekerheid van een vriendin en vrienden weg, en dat maakt het inderdaad spannend en minder voor mijn gevoel. Lijkt wel een soort verlatingsangst om het verleden los te laten haha.quote:Op zaterdag 26 januari 2019 14:57 schreef Jardis het volgende:
Ik denk dat iedereen dit wel herkent. Zekerheid is gewoon fijn.
Mooi dat je die ervaring hebt gehad en gelukkig bent (geweest). Kijk hier ook positief op terug, er zijn er ook genoeg die een veel mindere tijd hebben gehad rond die leeftijd.
Ja klinkt dramatisch, is het waarschijnlijk ook als ik er zo overna denk.
Kroket
Ja, logisch. Ik heb het zelfs in minimale vorm met goede vrienden. Als ik met bedenk dat ik hun drie keer heb gevraagd om wat te drinken en hun mij 0 keer. En dan ineens bedenk, ik ga eens wachten tot hij mij vraagt. Dan duurt dat soms 2-3 dagen (ja we zien elkaar regelmatig) en dat het gevoel dan bevredigd is.
Jij hebt dit dus in de extreemste vorm.
Maar goed, hoe dramatisch ook. Tijd om vooruit te kijken. Niet afhankelijk zijn en je eigen plan trekken. Het goed kunnen vinden met jezelf is ook een ding. Denk nog wel belangrijker.
Is het overigens niet vervelend om je ex elke keer te zien met stappen? Als je daar nog steeds een soort crush in ziet zou ik ook daar keuzes in maken. Minder contact hebben bijvoorbeeld.
Zware tijden breken aan, maar aan het einde weet je dat het niet voor niets was.
Jij hebt dit dus in de extreemste vorm.
Maar goed, hoe dramatisch ook. Tijd om vooruit te kijken. Niet afhankelijk zijn en je eigen plan trekken. Het goed kunnen vinden met jezelf is ook een ding. Denk nog wel belangrijker.
Is het overigens niet vervelend om je ex elke keer te zien met stappen? Als je daar nog steeds een soort crush in ziet zou ik ook daar keuzes in maken. Minder contact hebben bijvoorbeeld.
Zware tijden breken aan, maar aan het einde weet je dat het niet voor niets was.
Ja, ik heb nog wel een vast groepje vrienden die nog 'thuis wonen' waarmee ik in het weekend vaak nog wel wat doe. Maar 1-2 jaar geleden zaten we elk weekend met 10 vrienden bij elkaar. De leukste avonden gehad toen. Die vanzelfsprekendheid is weg. Het is gelukkig niet dat ik helemaal thuis zit haha maar ja ik snap wat je bedoelt.
Ja vooruit kijken moet nu inderdaad. Kan mij wel vermaken met een film of serie of iets dergelijks, maar alleen sporten of wandelen doe ik niet snel, omdat ik daar alleen geen plezier uit haal.
Hmm ja over mijn ex, ik zie het niet zozeer als vervelend maar wel gek soms. Op dit moment is het contact natuurlijk heel erg veranderd en niet veel. Soms keer over app iets, maar verder zie ik haar dan even tijdens stappen. Ik vind dat wel fijn maar dat zou ook kunnen doordat ik mijn gevoelens niet helemaal kan stoppen inderdaad. Maar we zijn niet met ruzie of iets dergelijks uit elkaar gegaan en ze wil zelf ook nog wel contact. Het is een beetje een rare kwestie soms.
Misschien hou ik op dat gebied ook wel te veel vast aan het verleden
Wat je zegt, andere tijden dan afgelopen jaren maar iedereen wordt ouder natuurlijk dus dingen moeten veranderen...
Ja vooruit kijken moet nu inderdaad. Kan mij wel vermaken met een film of serie of iets dergelijks, maar alleen sporten of wandelen doe ik niet snel, omdat ik daar alleen geen plezier uit haal.
Hmm ja over mijn ex, ik zie het niet zozeer als vervelend maar wel gek soms. Op dit moment is het contact natuurlijk heel erg veranderd en niet veel. Soms keer over app iets, maar verder zie ik haar dan even tijdens stappen. Ik vind dat wel fijn maar dat zou ook kunnen doordat ik mijn gevoelens niet helemaal kan stoppen inderdaad. Maar we zijn niet met ruzie of iets dergelijks uit elkaar gegaan en ze wil zelf ook nog wel contact. Het is een beetje een rare kwestie soms.
Misschien hou ik op dat gebied ook wel te veel vast aan het verleden
Wat je zegt, andere tijden dan afgelopen jaren maar iedereen wordt ouder natuurlijk dus dingen moeten veranderen...
Kroket
Ja, heel leuk al die mooie dingen die je gedaan hebt.
Nu tijd om naar Brazilie en Afrika te gaan dieren kijken.
Ik bedoel dus dat je denkt dat je het mooiste leven had, en dit denkt nooit meer terug te krijgen. Maar het leven heeft nog veel meer te bieden dan dit.
Nu tijd om naar Brazilie en Afrika te gaan dieren kijken.
Ik bedoel dus dat je denkt dat je het mooiste leven had, en dit denkt nooit meer terug te krijgen. Maar het leven heeft nog veel meer te bieden dan dit.
Ik had ook zo een gevoel.
Helaas heb ik 90% van mijn oude contacten moeten dumpen.
Liegen, bedriegen, manipuleren, stoken, roddelen, narcistische en geestelijke persoonlijkheidsstoornissen hebben ervoor gezorgd dat ik ze heb moeten laten gaan.
Wederzijds denk ik ook niet dat we elkaar echt missen ofzo.
Helaas heb ik 90% van mijn oude contacten moeten dumpen.
Liegen, bedriegen, manipuleren, stoken, roddelen, narcistische en geestelijke persoonlijkheidsstoornissen hebben ervoor gezorgd dat ik ze heb moeten laten gaan.
Wederzijds denk ik ook niet dat we elkaar echt missen ofzo.
|
|
