Soms vraag je je wel eens af hoe bepaalde zaken in elkaar steken, hoe zou het zijn om een specifiek beroep te hebben. Wat beweegt mensen met een bijzondere hobby. Daarom hebben wij deze reeks op FOK! in het leven geroepen. Hier bieden wij mensen extra anonieme mogelijkheid om vragen te beantwoorden. De personen die zich kunnen opgeven in dit topic: GC / [Vraag wat je wil]: een inventarisatie. (andere feedback mag ook in dat topic). krijgen toegang tot het VraagWatJeWil account en kunnen via dit account een paar dagen vragen van jullie beantwoorden. Dit account blijft van de persoon totdat het volgende deel in de reeks geopend wordt.
Dit deel kunnen we vragen stellen aan een iemand die tussen haar 12de en 17de in pleeggezinnen en kamertraining heeft doorgebracht. Ben jij benieuwd waarom en hoe dat is stel dan al je vragen hier.
Wacht even totdat de ondervraagde zichzelf introduceert alvorens te reageren.
.Ik weet dat er best wel wat misverstanden en/of vooroordelen bestaan over pleegzorg, pleegkinderen of ouders van wie de kinderen in pleeggezinnen opgroeien. Daarom leek het me leuk om eens in te gaan op vragen die hierover bestaan.
Je mag me alles vragen! Als ik ergens liever niet op antwoord dan geef ik dat wel aan.
leuk dat je dit doet. Wat is kamertraining?Kamertraining is een traject dat pleegkinderen (kunnen) volgen als volgende stap in het proces om op jezelf te gaan wonen. Het is een soort begeleid wonen voor jongeren tussen de 16-19 jaar, waarbij je een eigen kamer hebt, zelf met de groep afspraken maakt over koken en klusjes in huis, maar er is wel 24/7 begeleiding aanwezig.quote:Op woensdag 23 januari 2019 19:44 schreef Postbus100 het volgende:
Hoi
Het is inmiddels meer dan 10 jaar geleden dat ik in pleeggezinnen heb gewoond.quote:Op woensdag 23 januari 2019 19:44 schreef Postbus100 het volgende:
Hoe oud ben je nu eigenlijk (ongeveer)?
De aanleiding is best complex, maar in de basis komt het er op neer dat ik nooit ouders heb gehad die echt goed voor me konden zorgen, waardoor ik al veel te jong 'volwassen' moest zijn. Dit is lange tijd relatief goed gegaan, maar in de puberteit gaf dit wel problemen. Mijn vader had destijds geen vaste woon- of verblijfplaats en bij mijn weten heeft hij dat nu nog steeds niet. Daarnaast is hij alcoholist. Mijn moeder is psychisch niet helemaal in orde.quote:
Wat is de aanleiding voor jouw situatie geweest?
Met mijn vader is het altijd wisselend geweest. Inmiddels heb ik al ruim 5 jaar helemaal geen contact meer met hem en dat begin ik sinds een jaar ook echt te accepteren. Ik zou het nu ook liever niet meer willen.quote:
Hoe is het contact met je ouders in die periode geweest? En hoe is het nu?
Met mijn moeder is het wat beter. We moeten niet de deur bij elkaar platlopen (ze woont aan de andere kant van het land) en spreken elkaar zeker niet dagelijks. Maar ze is wel geïnteresseerd in hoe het met me gaat en het kan thuis (want ik noem het wel nog steeds thuis) ook best gezellig zijn, als ze in een goede periode zit. Ik denk dat ik haar zo'n 4-5x per jaar zie.
Edit: overigens was het contact destijds met mijn moeder wel vrij goed. DAt kwam vooral omdat ik er alleen 2x per maand was en ze dan uiteraard helemaal geen echte 'zorg' hoefde te leveren. Dus dan kon ze gewoon gezellige dingen regelen, veel uitjes. Ik zag altijd uit naar die ontmoetingen.
Daarnaast had ik het idee dat de leiding daar altijd maar wat aanklooide
. Hoe is jouw ervaring met de begeleiding geweest?Ja. Niet met alle pleeggezinnen (heb in 3 gezinnen gewoond). Het eerste gezin heb ik geen contact mee. Het tweede gezin is helaas beide ernstig ziek geworden en één daarvan is overleden. De pleegvader daar spreek ik af en toe nog.quote:
Heb je nog contact met mensen uit het pleeggezin?
Met het laatste gezin heb ik nog regelmatig contact en dat verloopt erg prettig. De pleegmoeder is zelfs getuige geweest op mijn huwelijk.
Ja en nee. Ik vind dat er veel goed geregeld is. Ik heb in Nederland toch maar mooi de kansen gekregen om er wel te komen in het leven. Ik kon gewoon naar school blijven gaan en er was dagelijkse zorg voor mij. Maar er kan ook veel beter. Zo wordt er nog altijd niet naar het kind geluisterd. Uiteindelijk ben ik op mijn 17e gestopt met school. (ik heb het later wel afgemaakt) En ik denk echt dat dit deels de schuld is geweest van pleegzorg en jeugdzorg.quote:
Ben je na je ervaring een voorstander van hoe pleeghulp in NL is geregeld, of juist niet?
ik heb uiteindelijk maar 3 maanden kamertraining volgehouden en ben toen 'weggevlucht'. Precies door de issues die jij nu noemt. Zelf was ik namelijk absoluut niet zo, maar ik ben daar wel heel erg geschrokken. Kamertraining wordt helaas ook gebruikt voor het rechtsstreeks plaatsen van jongeren die thuis niet meer verder kunnen en te oud (of idd teveel problemen) zijn voor pleeggezinnen. Er zijn maar weinig kinderen zoals ik destijds die echt vanuit een pleeggezin naar kamertraining gaan.quote:
Ik heb zelf vroeger vriendinnen gehad die op een KTC woonden dus ik ben er regelmatig geweest. Wat mij opviel was dat veel van de kinderen die daar zaten echt wel problemen hadden, in de zin van (flink) drugsgebruik (bijna alle jongeren) tot automutilatie ("slechts" 2 bewoonsters). Had jij ook dergelijke problemen / merkte je dit op jouw groep ook?
Daarnaast had ik het idee dat de leiding daar altijd maar wat aanklooide
Op mijn derde dag daar kwam er een meisje binnen dat pepperspray in haar ogen had gekregen. Binnen een week werd mij op de gang drugs aangeboden. Ik heb me daar diep ongelukkig en onwijs alleen op de wereld gevoeld. Ook omdat de begeleiding inderdaad niet goed was. Ze draaien gewoon shifts waarbij er ook niet onderling gecommuniceerd wordt. En ja, het is kamertraining dus los het maar zelf op.
Zo hebben we een keer een nest Hoornaars in het huis gehad (ja, die giga wespen) Ik ben allergisch, maar mocht het toch echt zelf oplossen, want tsja, kamertraining..
Ook kon ik ineens niet meer naar mijn moeder, die treinkaartjes moest ik maar zelf gaan verdienen ergens. Want het feit dat een 17-jarige met zo'n verleden zich wil focussen op het halen van haar VWO telt niet op kamertraining.
Oh, wat ik nog vergat. Het allerstomste vind ik nog wel dat op je 18e in principe alles stopt, want dan ben je voor de wet volwassen. Als je een goede band hebt met je pleegouders en daar nog woont, kun je vaak wel blijven, maar in principe kan pleegzorg en je pleegouders je op de 18e gewoon de deur wijzen. Hoeveel kinderen in Nederland blijven nog langer bij hun ouders dan hun 18e? Laat staan pleegkinderen die vaak al een moeilijke start hebben gehad.quote:
[..]
Ja en nee. Ik vind dat er veel goed geregeld is. Ik heb in Nederland toch maar mooi de kansen gekregen om er wel te komen in het leven. Ik kon gewoon naar school blijven gaan en er was dagelijkse zorg voor mij. Maar er kan ook veel beter. Zo wordt er nog altijd niet naar het kind geluisterd. Uiteindelijk ben ik op mijn 17e gestopt met school. (ik heb het later wel afgemaakt) En ik denk echt dat dit deels de schuld is geweest van pleegzorg en jeugdzorg.
Zeker als je dan bijv in je eindexamenjaar van de HAVO/VWO zit, of bezig bent met een praktijkopleiding. Dat idee vond ik echt heel gek.
Dat was inderdaad wat ik ook dacht, dat het raar is dat je op je 18e ineens 'op straat' staat. Raar systeem.quote:
[..]
Oh, wat ik nog vergat. Het allerstomste vind ik nog wel dat op je 18e in principe alles stopt, want dan ben je voor de wet volwassen. Als je een goede band hebt met je pleegouders en daar nog woont, kun je vaak wel blijven, maar in principe kan pleegzorg en je pleegouders je op de 18e gewoon de deur wijzen. Hoeveel kinderen in Nederland blijven nog langer bij hun ouders dan hun 18e? Laat staan pleegkinderen die vaak al een moeilijke start hebben gehad.
Zeker als je dan bijv in je eindexamenjaar van de HAVO/VWO zit, of bezig bent met een praktijkopleiding. Dat idee vond ik echt heel gek.
Genoeg vraagjes, deels praktisch van aard. Kijk maar wat zinnig is.SPOILERKheb wat levenservaring met de materie. In mijn tijd was het meer kids voorbereiden zodat ze met hun 18e het op straat geflikkerd (nofi) maar moesten uitzoeken. Het instituut moest dus in zeg 1-2 jaar iemand basaal zelfstandig maken. In de situaties kwam je van alles tegen van crack-dodo's, weggesanneerde Diederick's maar ook prima zg. (te vroeg) zelfstandige overlevers. De meesten, sws zonder veel keuze en vangnet.
Ongeacht, denk ik dat je als jongere een wat betere start maakt wanneer je de zekerheid hebt dat je zeg tot je 24e thuis volwassen wordend kan hotellieren, ook goed voor je buffertjes.
Hoe gaat/ging het met het praktische leertraject ? (howto koken, wassen , huishouden, banking etc.)
Had/heb je een vaste mentor en/of (aanvullende) begeleiding van bv. een voogd ?
Had/heb je zelf destijds het idee dat je wat "leerde" ?
In hoeverre ver/draai(de) jij je eigen verhaal aan de buitenwacht of zit/zeg je gewoon "cool" op "kamers"?
Wilde je niet of kon je (zelf) niet meer naar school vanwege het KT traject ?
Hoeveel "weekgeld" krijgt/kreeg je (of stond je af) en Wat moe(s)t je daarvan bekostigen ?
Wat kostte je startset ? Wat zat daarin (potten/pannen/linnengoed?) ?
Heb/had je destijds, een of welk (sociaal of financieel) vangnet ?
Hoe ging/verloop het definitief verlaten van KT ? Of was het gewoon doeidoei.
Waar kan/ga/kon/ging je dan (legaal) wonen na je exit ?
Kon/kan je eventueel nog "terug" vallen als het buiten niet goed lukt ?
Nu 10 jaar later, je loopt ws tegen de 30, heb je het idee dat je er wat aan hebt gehad ?
Heb je er vriend(inn)en aan die periode overgehouden ?
En wat ben je geworden, heeft die periode daar (nog) invloed op ?
[ Bericht 0% gewijzigd door Vallon op 23-01-2019 20:53:00 ]
Ik ga de vragen een beetje verhalend/samenvattend proberen te beantwoordenquote:Op woensdag 23 januari 2019 20:47 schreef Vallon het volgende:
Kudo'sGenoeg vraagjes, deels praktisch van aard. Kijk maar wat zinnig is.SPOILERKheb wat levenservaring met de materie. In mijn tijd was het meer kids voorbereiden zodat ze met hun 18e het op straat geflikkerd (nofi) maar moesten uitzoeken. Het instituut moest dus in zeg 1-2 jaar iemand basaal zelfstandig maken. In de situaties kwam je van alles tegen van crack-dodo's, weggesanneerde Diederick's maar ook prima zg. (te vroeg) zelfstandige overlevers. De meesten, sws zonder veel keuze en vangnet.
Ongeacht, denk ik dat je als jongere een wat betere start maakt wanneer je de zekerheid hebt dat je zeg tot je 24e thuis volwassen wordend kan hotellieren, ook goed voor je buffertjes.
Hoe gaat/ging het met het praktische leertraject ? (howto koken, wassen , huishouden, banking etc.)
Had/heb je een vaste mentor en/of (aanvullende) begeleiding van bv. een voogd ?
Had/heb je zelf destijds het idee dat je wat "leerde" ?
In hoeverre ver/draai(de) jij je eigen verhaal aan de buitenwacht of zit/zeg je gewoon "cool" op "kamers"?
Wilde je niet of kon je (zelf) niet meer naar school vanwege het KT traject ?
Hoeveel "weekgeld" krijgt/kreeg je (of stond je af) en Wat moe(s)t je daarvan bekostigen ?
Wat kostte je startset ? Wat zat daarin (potten/pannen/linnengoed?) ?
Heb/had je destijds, welk (sociaal of financieel) vangnet ?
Hoe ging/verloop het definitief verlaten van KT ?
Waar kan/ga/kon/ging je dan (legaal) wonen na je exit ?
Kon/kan je eventueel nog "terug" vallen als het buiten niet goed lukt ?
Nu 10 jaar later, je loopt ws tegen de 30, heb je het idee dat je er wat aan heb gehad ?
Heb je er vriend(inn)en aan die periode overgehouden ?
En wat ben je geworden, heeft die periode daar (nog) invloed op ?
.Bij de vorm van kamertraining waar ik in terecht kwam, was er geen sprake van zelf dingen bekostigen, maar ik kreeg dan ook geen geld zelf. Dat was pas bij de zogenaamde '2e fase' maar ik ben voor die fase al weggegaan. Bij de start kreeg je gewoon een kamer en dus de verantwoordelijkheid over het totale huis met je groep. Alleen als je boodschappen deed (zowel de algemene, als de boodschappen voor het koken die avond), kreeg je geld. Verder was het dus op basis van kost en inwoning. Daarom dat ik dus ook niet meer naar mijn moeder kon in die tijd. Maar bijvoorbeeld zaken die ik voor school nodig had, zouden via pleegzorg wel betaald worden.
Praktisch ging het best goed, maar ik had al veel geleerd in mijn pleeggezin. Huishoudelijke taken kon ik en ik nam mijn verantwoordelijkheid wel. Koken vond en vind ik gewoon leuk, dus de groep was blij als het mijn beurt was (dan stond er niet altijd een pan nasi op tafel). Ik heb het gevoel dat het enige dat ik daar achteraf geleerd heb, dat je met echte doorzetting, in Nederland ver kan komen.
Ik heb altijd een voogd gehad vanuit jeugdzorg, maar dit wisselde vrij vaak. Mijn laatste voogd (die me ook op kamertraining kreeg) vond ik niet prettig en sprak ik alleen bij de verplichte halfjaarlijkse gesprekken. Ik heb in al die tijd 1 prettige begeleider gehad bij pleegzorg. Deze moest helaas vanwege ziekte stoppen. Hij was de enige waarbij ik me ooit serieus genomen voelde. Ik had binnen de KT ook een dame van de begeleiding als mentor, maar zij worstelde zelf met issues (o.a. boulimia).
Bij de KT heb ik echt het gevoel gehad dat ik geen vangnet had. Achteraf had ik altijd terecht gekund bij mijn laatste pleeggezin, maar op dat moment voelde dat voor mij niet zo. Ik heb me echt achtergelaten en alleen gevoeld. Ik heb besloten om naa rhet buitenland te gaan, waar mijn biologische vader op dat moment wel een vaste woning had (of althans bij een lieve vrouw inwoonde). Ik heb een jaar bij hem gewoond. De mensen in Nederland die wel om mij gaven (mijn moeder en pleegouders) waren erg geschokt natuurlijk. Maar het is een beslissing waar ik tot op de dag van vandaag achter sta, want als ik het niet had gedaan weet ik niet of ik het gered had tot waar ik nu ben. Maar ik snap ze natuurlijk wel. 17-jarige met issues kapt met VWO en gaat naar het buitenland. Wordt meestal geen succesverhaal. Jeugdzorg heeft me nog gebeld op de dag dat ik op schiphol stond en ze erachter kwamen. Ze hebben gedreigd me terug te halen en in detentie te nemen, maar ik heb ze daarvan kunnen ompraten (vraag me niet hoe, alles is nogal een blur van die dag).
Ik ben dus echt weggegaan zonder het teveel mensen te vertellen. Ik voelde me verplicht naar mijn pleegouders en mijn school om het uiteindelijk wel te zeggen. Maar op de KT ben ik gewoon gegaan.
Het gaat nu onwijs goed. Ik prijs me ontzettend gelukkig met een hele lieve man en het enige wat ik uit die tijd heb overgehouden is de angst voor conflicten en dat het lang duurt voor ik iemand vertrouw. Hij heeft daar alle begrip voor. Hij is echt mijn grootste geluk geweest in mijn leven, dat ik hem heb leren kennen. Dankzij hem kon ik het weer oppakken. In 2017 ben ik afgestudeerd aan de universiteit.
Verder wonen we eigenlijk heel burgerlijk. We werken allebei, hebben wat huisdieren en een rijtjeshuis.
Ik heb wel degelijk wat gehad aan de gehele periode. Ik ben er oprecht sterker uitgekomen en heb geleerd dat ik een doorzetter ben. Ook heb ik geleerd dat ik andere mensen in moeilijke situaties niet probeer te beoordelen en ik probeer mijn steentje bij te dragen om te helpen. Ik heb in mijn jeugd ervaringsdeskundigheid gemist, of gewoon iemand die wilde luisteren zonder te antwoorden. Dat probeer ik nu zelf te bieden.
Ik heb nog 1 iemand die ik regelmatig spreek uit de hele periode. Niet van de KT zelf, maar van de middelbare school destijds. Hij heeft altijd contact gehouden.
Heb je zelf de behoefte om in dat wereldje te gaan werken, omdat je de ervaring hebt en weet wat beter kan?
Echt werken niet nee. Ik werk niet bij jeugdzorg of pleegzorg of ook maar iets dat er op lijkt. Ik denk dat ik me namelijk aan veel dingen zou storen.quote:
Heftig om te lezen, fijn dat je goed terecht bent gekomen.
Heb je zelf de behoefte om in dat wereldje te gaan werken, omdat je de ervaring hebt en weet wat beter kan?
Wel doe ik vrijwilligerswerk waarbij ik met vluchtelingen met een verblijfsstatus werk. Hele andere doelgroep, maar net zo goed een doelgroep die het niet makkelijk heeft of heeft gehad.
Wel zou ik op termijn graag een keer zelf pleegkinderen opvangen. Hoe of wat heb ik nog geen concrete ideeën over, maar ik denk wel dat ik dat kan. Uiteraard zal ik net zo goed tegen dingen aanlopen dan als elke andere (pleeg)ouder, maar ik hoop dat ik wel begrip en een luisterend oor kan bieden.
Ze verlengen ‘jeugd’zorg wel naar 21 jaar nuquote:
Oh, wat ik nog vergat. Het allerstomste vind ik nog wel dat op je 18e in principe alles stopt, want dan ben je voor de wet volwassen. Als je een goede band hebt met je pleegouders en daar nog woont, kun je vaak wel blijven, maar in principe kan pleegzorg en je pleegouders je op de 18e gewoon de deur wijzen. Hoeveel kinderen in Nederland blijven nog langer bij hun ouders dan hun 18e? Laat staan pleegkinderen die vaak al een moeilijke start hebben gehad.
Zeker als je dan bijv in je eindexamenjaar van de HAVO/VWO zit, of bezig bent met een praktijkopleiding. Dat idee vond ik echt heel gek.
Nou dat vind ik wel oprecht goed nieuws. Met 21 heb je in ieder geval de kans om je middelbare school af te maken en je echt voor te bereiden om op jezelf wonen.quote:
[..]
Ze verlengen ‘jeugd’zorg wel naar 21 jaar nu
Mijn broer heeft uiteindelijk tot zijn 28e bij zijn pleegvader gewoond (wel toen hij eenmaal werkte 'huur' betaald). Hij had dat echt nodig. Inmiddels is hij getrouwd en heeft een dochtertje en het gaat echt supergoed. Maar dan moet je dus maar net een pleegvader vinden die zijn eigen huis daarvoor open blijft stellen, ook als de zorg vanuit pleegzorg en jeugdzorg echt volledig stopt, zowel financieel als qua begeleiding.
Heeft je broer nog contact met zijn pleegvader?quote:
[..]
Nou dat vind ik wel oprecht goed nieuws. Met 21 heb je in ieder geval de kans om je middelbare school af te maken en je echt voor te bereiden om op jezelf wonen.
Mijn broer heeft uiteindelijk tot zijn 28e bij zijn pleegvader gewoond (wel toen hij eenmaal werkte 'huur' betaald). Hij had dat echt nodig. Inmiddels is hij getrouwd en heeft een dochtertje en het gaat echt supergoed. Maar dan moet je dus maar net een pleegvader vinden die zijn eigen huis daarvoor open blijft stellen, ook als de zorg vanuit pleegzorg en jeugdzorg echt volledig stopt, zowel financieel als qua begeleiding.
En ga je op een gegeven moment pleegouders als je "echte" ouders zien als contact blijft?
En had je liever bij 1 gezin gebleven?
En waarom zat je niet samen met je broer in 1 gezin ?
Ja. Een vast bedrag gebaseerd op de leeftijd van het kind. Gemiddeld ¤20 per dag. Oudere kinderen krijgen meer dan jongere kinderen (een baby hoeft alleen eten en luiers, grof gezegd, een 15 jarige wil naar een sportclub).quote:Op donderdag 24 januari 2019 10:36 schreef LTVDK het volgende:
Krijgt een pleeggezin eigenlijk iets van een vergoeding voor het pleegkind dat ze in huis nemen?
Het is niet de bedoeling dat pleegouders er financieel op achteruit gaan als ze pleegkinderen opvangen. ¤20 per dag lijkt dan misschien weer veel (je wil ook niet dat geld de reden is om pleegkinderen te nemen), maar het kan best zijn dat je een pleegkind binnenkrijgt dat van huis uit bijna niets heeft. Dan moet er dus ook kleding gekocht worden, je wil ze de mogelijkheid geven tot sporten, je kan samen op vakantie etc. Daarnaast moet er natuurlijk ook gewoon gegeten worden.
Ja, zijn pleegvader was ook getuige op zijn huwelijk. "echte" ouders niet. Het blijven altijd pleegouders. Toch zijn zowel voor mijn broer als mij de pleegfamilies wél 'familie'. Zijn dochter noemt zijn pleegvader ook gewoon 'opa'.quote:
[..]
Heeft je broer nog contact met zijn pleegvader?
En ga je op een gegeven moment pleegouders als je "echte" ouders zien als contact blijft?
Het is natuurlijk wel persoonlijk. Ik kan me voorstellen als je vanaf 4 jaar in pleeggezinnen zet en/pf weinig of geen contact hebt met je eigen ouders, dat je pleegouders eerder als ouders ziet.
De mijne kregen dat wel en hadden het op een spaarrekening gezet dat ik het meekreeg toen ik zelf naar begeleid kamer wonen ging. Ik kon daar mijn uitzet spullen kopen toen ik echt op mij zelf ging wonen. wasmachine en zo.quote:
Krijgt een pleeggezin eigenlijk iets van een vergoeding voor het pleegkind dat ze in huis nemen?
Mijn eerste gezin was echt vreselijk. Ik wil liever niet op de details ingaan, maar toen ik daar aan de bel trok bij mijn moeder, ben ik de volgende dag weggehaald en mocht dat gezin uiteindelijk ook geen pleegkinderen meer opvangen. Ik ben toen weggehaald door die ene begeleider van pleegzorg waar ik wel goed mee kon. Hij nam voor mijn gevoel als enige kinderen wél serieus.quote:Op donderdag 24 januari 2019 10:44 schreef Barreltje het volgende:
Wat is de aanleiding geweest om in 3 verschillende gezinnen te wonen?
En had je liever bij 1 gezin gebleven?
En waarom zat je niet samen met je broer in 1 gezin ?
Als je zo van de een op andere dag ergens weg moet (dat kan ook 'gewoon' thuis zijn), dan kom je meestal niet in een vast pleeggezin terecht, want dat is zo snel niet voor je gevonden. Je komt in een zogenaamde 'crisisopvang', wat in mijn geval gelukkig ook een gewoon gezin was, wat wist dat ze binnen jaar wilde stoppen met pleegkinderen en daarom alleen crisisopvang deden. Crisisopvang as destijds normaal voor maximaal 3 maanden, maar ik heb er een jaar gezeten. Ze moesten zoeken naar een goede match en dat gezin vond dat ik niet in de tussentijd van plek naar plek moest reizen. Na een jaar hebben ze mijn derde gezin gevonden.
In mijn geval kon het dus niet anders dan dat het drie gezinnen werden. Destijds had ik graag bij gezin 2 gebleven, maar achteraf heb ik het erg goed gehad bij gezin 3 en zou ik hun nu niet uit mijn leven willen hebben.
Mijn broer is een stuk ouder dan ik (9 jaar, zelfde moeder andere vader). Hij zat dus in een pleeggezin met alleen een pleegvader en die woonde in dezelfde woonplaats als mijn biologische moeder. Allemaal redenen dat het voor mij niet handig was om daar ook te wonen. Mijn broer is ook eerder naar pleeggezinnen gegaan als ik. Ik heb in die periode ook niet zo'n goed contact met hem gehad. Het verschil was simpelweg te groot. Dat werd beter vanaf mijn 20e ongeveer.
dan is 700 euro pm niet echt veel.quote:
[..]
Ja. Een vast bedrag gebaseerd op de leeftijd van het kind. Gemiddeld ¤20 per dag. Oudere kinderen krijgen meer dan jongere kinderen (een baby hoeft alleen eten en luiers, grof gezegd, een 15 jarige wil naar een sportclub).
Het is niet de bedoeling dat pleegouders er financieel op achteruit gaan als ze pleegkinderen opvangen. ¤20 per dag lijkt dan misschien weer veel (je wil ook niet dat geld de reden is om pleegkinderen te nemen), maar het kan best zijn dat je een pleegkind binnenkrijgt dat van huis uit bijna niets heeft. Dan moet er dus ook kleding gekocht worden, je wil ze de mogelijkheid geven tot sporten, je kan samen op vakantie etc. Daarnaast moet er natuurlijk ook gewoon gegeten worden.
Zorgverzekering 100 euro.
blijft er 600 euro pm over voor levensbehoeften, studie, boeken, sport, vakantie.
Of zijn daar ook weer potjes voor?
Dat weet ik niet 100% zeker, maar volgens mij niet. De pleegvergoeding is wel volledig vrijgesteld van alles. Dus het heeft geen invloed op eventuele uitkeringen of toeslagen en je betaald geen belasting. Het is kort gezegd geen inkomen. Als je een kind hebt dat om wat voor reden dan ook echt veel duurder is (bijvoorbeeld een kind met een handicap), dan zijn er wél toeslagen te krijgen. Die systematiek ben ik verder niet zo mee bekend.quote:
[..]
dan is 700 euro pm niet echt veel.
Zorgverzekering 100 euro.
blijft er 600 euro pm over voor levensbehoeften, studie, boeken, sport, vakantie.
Of zijn daar ook weer potjes voor?
Dankjewel!quote:
@VWJW: Ik wilde trouwens even tegen je zeggen: respect dat je jezelf op de been hebt gehouden. Ik vind je een stoer mens.
Goeie vraag! Mijn eerste ingeving is: vooral doen! Want er is een tekort. Vooral voor het wat oudere pleegkind. (Veel pleeggezinnen idealiseren het hebben van baby's/peuters nogal).quote:
Wat zou je aan mensen willen adviseren die erover denken om zich als pleeggezin beschikbaar te stellen?
Maar wat meer inhoudelijk: Geef een pleegkind de ruimte en luister naar het kind. Ga niet alleen af op het verslag wat je van pleegzorg meekrijgt. Ga in gesprek (misschien niet op dag 1, want iemand moet landen, maar wel ergens in de eerste maand) met een kind over wat hij/zij er nou van denkt en wat hij/zij nodig denkt te hebben in deze periode.
Ik heb het uiteraard over de wat oudere kinderen, met een 6-jarige is dit wat minder nuttig, al kun je ook dan vragen hoe een kind zich voelt en wat het kind heeft meegemaakt.
Verder moet je een hele molen in van keuringen, cursussen en bijeenkomsten. Mijn grootste tip daar is: wees eerlijk! Ga niet proberen sociaal wenselijk te antwoorden omdat je zo graag pleegkinderen wil. Als je eerlijk bent, dan komen ze hopelijk tot de best mogelijke inschatting of pleegkinderen wat voor jou is. En dat is voor jezelf en voor de kinderen natuurlijk het beste. Als er uitkomt dat het beter is van niet, dan kan dat beter vroeg ontdekt worden.
Even inhakend hierop, welke eisen worden er tegenwoordig gesteld aan pleeggezinnen. Kan me nog een jongetje herinneren op de basisschool die geadopteerd was (kleine 20 jaar geleden) en die had alleen een alleenstaande vrouw als pleegmoeder. Kan dat tegenwoordig nog steeds of wordt er wel gekeken dat er twee ouders zijn?quote:
Verder moet je een hele molen in van keuringen, cursussen en bijeenkomsten. Mijn grootste tip daar is: wees eerlijk! Ga niet proberen sociaal wenselijk te antwoorden omdat je zo graag pleegkinderen wil. Als je eerlijk bent, dan komen ze hopelijk tot de best mogelijke inschatting of pleegkinderen wat voor jou is. En dat is voor jezelf en voor de kinderen natuurlijk het beste. Als er uitkomt dat het beter is van niet, dan kan dat beter vroeg ontdekt worden.
Ik heb jouw verhaal ook geleefd (weg thuis, pleeggezinnen, pleegzorg, KTC, maatschappelijk werk, psychologen (quote:
[..]
Echt werken niet nee. Ik werk niet bij jeugdzorg of pleegzorg of ook maar iets dat er op lijkt. Ik denk dat ik me namelijk aan veel dingen zou storen.
Wel doe ik vrijwilligerswerk waarbij ik met vluchtelingen met een verblijfsstatus werk. Hele andere doelgroep, maar net zo goed een doelgroep die het niet makkelijk heeft of heeft gehad.
Wel zou ik op termijn graag een keer zelf pleegkinderen opvangen. Hoe of wat heb ik nog geen concrete ideeën over, maar ik denk wel dat ik dat kan. Uiteraard zal ik net zo goed tegen dingen aanlopen dan als elke andere (pleeg)ouder, maar ik hoop dat ik wel begrip en een luisterend oor kan bieden.
)), maar in een andere vorm en vanaf een paar jaar jonger, en dat pleegkinderen-verhaal komt me heeeeel bekend voor 
De jeugdzorg/hulpverlening in NL is volgens mij wel iets verbeterd tegenwoordig, maar nog lang niet geweldig..
Top dat je hier aan mee doet
[ Bericht 4% gewijzigd door Sounddragon op 24-01-2019 13:00:18 ]
ALS JE HET DOET VOOR DE VERGOEDING, GA DAN WERKEN VOOR JE GELD.quote:
Wat zou je aan mensen willen adviseren die erover denken om zich als pleeggezin beschikbaar te stellen?
Een pleegkind is geen melkkoe, een uit huis geplaatst (of gegaan) kind heeft hulp nodig, als je dat niet 200% wilt geven help je het kind alleen verder de grond in.
Ik weet niet exact alle eisen. Ik ben niet dat traject ingegaan en weet ongeveer wat mijn eigen pleegouders moesten doen, maar die zijn ruim 25 jaar geleden het traject ingegaan, dus wellicht is er wel wat gewijzigd in de tussentijd.quote:
[..]
Even inhakend hierop, welke eisen worden er tegenwoordig gesteld aan pleeggezinnen. Kan me nog een jongetje herinneren op de basisschool die geadopteerd was (kleine 20 jaar geleden) en die had alleen een alleenstaande vrouw als pleegmoeder. Kan dat tegenwoordig nog steeds of wordt er wel gekeken dat er twee ouders zijn?
Wel weet ik dat er veel mogelijk is, als ze maar beseffen dat je het echt voor het kind doet. Je mag alleenstaand zijn, je mag een homokoppel zijn, je hoeft het financieel niet breed te hebben (zolang er daar geen enorme issues aan verbonden zijn natuurlijk). Je kan zelfs beide fulltime werkend zijn. Ze kijken per situatie of het bij je past en wat voor soort kinderen dan handig is. Als je beiden fulltime werkt dan is een kind dat fulltime zorg nodig heeft (baby, of handicap, of problemen) natuurlijk niet de handigste keuze. Een zelfstandige 15-jarige die in ieder geval vanaf school veilig thuis kan komen zou wel een mogelijkheid zijn.
Als je een alleenstaande kleine moeder bent, zul je niet zo gauw een dominante puberjongen in huis krijgen. Maar dan kan je wel weer prima een baby'tje opvoeden.
Thanksquote:
[..]
Ik heb jouw verhaal ook geleefd (weg thuis, pleeggezinnen, pleegzorg, KTC, maatschappelijk werk, psychologen (
De jeugdzorg/hulpverlening in NL is volgens mij wel iets verbeterd tegenwoordig, maar nog lang niet geweldig..
Top dat je hier aan mee doet
. Nog een paar jaar jonger lijkt me ook wel heftig. Ik heb in de eerste 10 jaar een relatieve oké jeugd gehad. Achteraf speelde er wel veel meer wat invloed heeft gehad, maar als je ouders wel gewoon van je houden merk je daar in je jonge jaren niet altijd evenveel van.Psychologen herken ik ook. Bij mij kwam dat wat later (ca. 5 jaar geleden), juist als je leven wat rustiger wordt en je niet meer in de survivalmodus zit, komt er ruimte voor de dieperliggende gevoelens en problemen.
Ik neem aan dat je dat in het algemeen bedoelt en niet speciaal voor mij... Ten eerste woon ik niet in NL en hier in Argentinië zal er zeer zeker weten geen vergoeding tegenover staan. Ten tweede zou het me daar uiteraard niet om gaan. En ik kan me ook niet voorstellen dat er pleegouders zijn die dat als drijfveer hebben eerlijk gezegd. Maar ik heb dan ook (nog?) geen ervaring in de hele pleegzorg wereld.quote:Op donderdag 24 januari 2019 12:55 schreef Sounddragon het volgende:
[..]
ALS JE HET DOET VOOR DE VERGOEDING, GA DAN WERKEN VOOR JE GELD.
Een pleegkind is geen melkkoe, een uit huis geplaatst (of gegaan) kind heeft hulp nodig, als je dat niet 200% wilt geven help je het kind alleen verder de grond in.
Een soort van commune dus.quote:
[..]
Kamertraining is een traject dat pleegkinderen (kunnen) volgen als volgende stap in het proces om op jezelf te gaan wonen. Het is een soort begeleid wonen voor jongeren tussen de 16-19 jaar, waarbij je een eigen kamer hebt, zelf met de groep afspraken maakt over koken en klusjes in huis, maar er is wel 24/7 begeleiding aanwezig.
Ik denk idd dat dat niet voor jou bedoelt wasquote:Op donderdag 24 januari 2019 13:20 schreef flipsen het volgende:
[..]
Ik neem aan dat je dat in het algemeen bedoelt en niet speciaal voor mij... Ten eerste woon ik niet in NL en hier in Argentinië zal er zeer zeker weten geen vergoeding tegenover staan. Ten tweede zou het me daar uiteraard niet om gaan. En ik kan me ook niet voorstellen dat er pleegouders zijn die dat als drijfveer hebben eerlijk gezegd. Maar ik heb dan ook (nog?) geen ervaring in de hele pleegzorg wereld.
.Mijn ervaring in de pleegzorgwereld is inderdaad dat de gemiddelde pleegouder het écht doet uit liefde voor kinderen. Natuurlijk hoor je ook de excessen op het nieuws dat het misgaat, maar ook hier is dat m.i. een klein percentage (dat ik helaas zelf dus heb meegemaakt in gezin 1). Mijn andere twee gezinnen deden het duidelijk niet voor het geld of welke andere foute reden dan ook. En ook binnen pleeggezinnen heb ik pleegbroertjes en -zusjes gehad die in andere pleeggezinnen hadden gezeten en ook uit hun verhalen kon je opmaken dat ze op plekken hadden gezeten waar het niet om dat soort redenen ging. Een van mijn pleegbroertjes is zelfs uiteindelijk weer teruggegaan naar een eerder gezin.
Daar heeft een pleeggezin zelf wat over te zeggen. In mijn eerste gezin zaten we met 5, maar daar hadden we ook twee aan elkaar gekoppelde huizen. Het tweede en derde gezin zaten we altijd met zn tweetjes.quote:
Hoeveel pleegkinderen zitten er bij elkaar? Soms lijkt het wel alsof ze het maar bij elkaar stoppen?
Er wordt ook gekeken of een koppeling handig kan werken en de wensen vd pleegouders en pleegkinderen zelf. Zo zal een jongen van 16 die bijvoorbeeld uit huis is geplaatst vanwege ongewenste intimiteiten, niet snel geplaatst worden met een meisje van 14.
Jep, dat klopt.. ik werd gewoon heel beroerd begeleid; ik herken precies dat kamertraining-verhaal; zoek het maar lekker uitquote:
[..]
Thanks
Psychologen herken ik ook. Bij mij kwam dat wat later (ca. 5 jaar geleden), juist als je leven wat rustiger wordt en je niet meer in de survivalmodus zit, komt er ruimte voor de dieperliggende gevoelens en problemen.
Bij mij is toen echt zo'n beetje alles wat er mis kon gaan, misgegaan, ben ook diverse keren weggelopen bij pleeggezinnen en tehuizen en ook 2 keer uit KT, want het werkte gewoon niet.. ook ik werd toen ik 18 werd zo losgelaten in het diepe, zoek het maar effe uit, met als gevolg schulden, huis uitgegooid, schuldsanering, stelen en roven om te kunnen eten en onderdak te regleen, bajes en dan begint het hele gelazer weer opnieuw, ik ben gestopt met tellen hoe vaak ik met mijn hele hebben en houwen opnieuw onderaan de ladder strond met mijn zooi in vuilniszakken.
Ik heb het dan wel over ehmm.. 30 -35 jaar geleden.. toen was dat hele KTC en jeugd-opvang gebeuren nog een kinderschoenen verhaal..
Uiteraard niet tegen jou of iemand in het bijzonder, maar het zal je nog verbazen wat ik allemaal ben tegengekomen.. er waren toen adressen waar je gewoon WIST dat er misbruik aan de gang was.. en ook mensen die er domweg een slaatje uit slaan. ik heb in een eensgezinswoning gezeten met 24 opvangkids (en junkies, en alcoholisten), in de avond ging al het meubilair aan de kant, en lagen er 8 in de huiskamer, 3 op de gang beneden, en de rest boven opgepropt in 3 kamers.. Die mensen kregen jouw uitkering, daar hielden ze 125 p/w van achter en de rest kreeg je op vrijdag. Zeg maar dat het geen geldverhaal was. en daar zaten kids die daar door jeugdzorg gewoon werden gedumptquote:
[..]
Ik neem aan dat je dat in het algemeen bedoelt en niet speciaal voor mij... Ten eerste woon ik niet in NL en hier in Argentinië zal er zeer zeker weten geen vergoeding tegenover staan. Ten tweede zou het me daar uiteraard niet om gaan. En ik kan me ook niet voorstellen dat er pleegouders zijn die dat als drijfveer hebben eerlijk gezegd. Maar ik heb dan ook (nog?) geen ervaring in de hele pleegzorg wereld.
Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar ik kan me niet voorstellen dat het ze wat kan schelen. De regels over alcohol en drugs waren ook duidelijk en daar werd ook niet op gelet.quote:
Is het oke om sex te hebben met andere kamertrainingsgenoten of intereseert de leiding dit niks?
Nou, niet op de manier zoals het is ingericht nee. Je hoort de verhalen hier over wat daar gebeurt en ik ken geen succesverhalen vanuit kamertraining. Want of je past er niet en loopt er weg uiteindelijk, of je past er te goed en dat versterkt de problemen die je al hebt.quote:
Heb je nu, je volwassen bent geworden, het idee dat kamertraining een meerwaarde heeft tov gewoon 100% zelfstandig wonen, voor kinderen zoals in jouw situatie?
Het idee van een pleegkind, of een puber met moeilijk gedrag, begeleiden in de stap naar zelfstandigheid is natuurlijk wel prima. Pleegkinderen komen vaak uit gezinnen waar weinig geld is, dus financieel is het al ingewikkeld om ineens op eigen benen te staan. Laat staan met alle mogelijke mentale of andere dingen waar je tegenaan loopt.
quote:
Is het oke om sex te hebben met andere kamertrainingsgenoten of intereseert de leiding dit niks?
OT: houden ze rekening met kinderen met een bepaalde religieuze achtergrond of kan een islamitisch kind bij een joods gezin terecht komen of een ongelovig kind bij een gereformeerd christelijk gezin?
Dat weet ik niet zeker. Ik ben zelf niet gelovig. Ik geloof dat in principe religie geen rol speelt. Je moet als pleegouder een thuis kunnen bieden en de meningen wel kunnen respecteren. Ik kan me dus voorstellen dat een pleegkind (als het oud genoeg is), of een pleeggezin dat op religieuze grond echt flink verschilt van elkaar, zelf kunnen aangeven een match liever niet aan te gaan.quote:
[..]
OT: houden ze rekening met kinderen met een bepaalde religieuze achtergrond of kan een islamitisch kind bij een joods gezin terecht komen of een ongelovig kind bij een gereformeerd christelijk gezin?
Wat kon beter bij jouw pleegzorg?
Dat is hierboven al wel een beetje behandeld denk ikquote:Op donderdag 24 januari 2019 14:57 schreef summer2bird het volgende:
Wat vind jij dat beter kan in de pleegzorg?
Wat kon beter bij jouw pleegzorg?
. Belangrijkste is dat er vanuit pleegzorg veel meer naar het kind geluisterd mag worden. Wat ik zei deed er minder of zelf niet toe dan wat de instellingen of mijn pleegouders zeiden. Daarnaast het feit dat ze eigenlijk zeggen dat je vanaf 18 alles zelf wel moet kunnen. Ik ben niet tot mijn 18e gebleven, maar het is wel een van de redenen dat ik naar kamertraining moest, omdat ik bijna 18 zou zijn en daar naartoe gewerkt moest worden. Ik zou 18 worden in mijn eindexamenjaar, lijkt me even iets belangrijker.
De staat. Veelal komt het sowieso voor dat ouders niks te besteden hebben (in mijn geval ook, ik heb wel eens 4 dagen echt niets te eten gehad en water en elektra is wel eens afgesloten etc.). Daarnaast is het meestal het geval als je uit huis geplaatst wordt voor langere tijd, dat je ouders ook de voogdij verliezen. Dan hebben ze een stuk minder rechten, maar ook niet meer de plicht om jou te onderhouden.quote:
Wie betaalt deze zorg? Is dat de staat of je ouders?
momenteel ben ik zelf bezig met het voortraject (STIP) om part time pleegmoeder te worden, vanavond heb ik mijn laatste training avond.
Heb je tips voor me, een soort van do's en don'ts?
Qua vergoeding is het idd ongeveer 20e per dag maar wel met een maximum van 667e. Deze vergoeding telt niet mee als inkomen ,vandaar dat dit ook mag met een uitkering zonder invloed te hebben op toeslagen.
Wat goed!quote:
Hoi!
momenteel ben ik zelf bezig met het voortraject (STIP) om part time pleegmoeder te worden, vanavond heb ik mijn laatste training avond.
Heb je tips voor me, een soort van do's en don'ts?
Qua vergoeding is het idd ongeveer 20e per dag maar wel met een maximum van 667e. Deze vergoeding telt niet mee als inkomen ,vandaar dat dit ook mag met een uitkering zonder invloed te hebben op toeslagen.
Heel veel succes!Ik weet niet in welke leeftijd je kinderen gaat opvangen? Maar het belangrijkste is luisteren en ruimte, maar ook structuur bieden. Een pleegkind heeft altijd iets meegemaakt. Of ze daarover willen praten of niet, moet aan hen zijn. Maar je kan wel vragen wat iemand nodig heeft, of waar diegene wel of niet over wil praten of wil doen. Neem problemen serieus. Denk niet dat jij het beter weet (zelfs als dit misschien wel zo is), zeker in het begin.
Maar biedt ook structuur. Maak duidelijk welke regels er gelden en waarom. Vraag ook actief wat hij/zij daar van vindt. Ik denk dat je oprecht veel wint met het gesprek erover aangaan.
De eerste gesprekken zou ik vooral over onschuldige dingen laten plaatsvinden. Vraag welke vakken op school iemand leuk vindt, wat de hobby's zijn, wat iemand graag eet of drinkt. Dan kan je door vertrouwen te winnen dat persoonlijker maken. Dus vragen wat iemand van huis uit gewend was qua bijvoorbeeld eten, drinken, persoonlijke verzorging enz.
Als je pubers gaat opvangen, krijg je vermoedelijk wel te maken met strijd, of juist met heel gesloten mensen. Dan denk ik vooral aan 'pick your battles'. Kijk wat je echt belangrijk vindt en houd daar aan vast. Misschien moet dat niet zijn dat een puber de sperziebonen laat liggen, maar wel dat diegene niet stiekem op zn kamer zit te drinken.
En tot slot, dit is natuurlijk vanuit mijn perspectief en wat ik om me heen gezien heb. Maar elk kind is anders. Het is net als met het opvoeden van eigen kinderen, je kan het niet uit boekjes leren en vermoedelijk doe je het nooit helemaal goed. Maar als je ruimte en structuur biedt, dan kom je een heel eind.
Ik hoop dat je hier wat mee kan
.dankjewel! Goede tips, die passen bij mijn ideeën die ik al had hierover.quote:
[..]
Wat goed!
Ik weet niet in welke leeftijd je kinderen gaat opvangen? Maar het belangrijkste is luisteren en ruimte, maar ook structuur bieden. Een pleegkind heeft altijd iets meegemaakt. Of ze daarover willen praten of niet, moet aan hen zijn. Maar je kan wel vragen wat iemand nodig heeft, of waar diegene wel of niet over wil praten of wil doen. Neem problemen serieus. Denk niet dat jij het beter weet (zelfs als dit misschien wel zo is), zeker in het begin.
Maar biedt ook structuur. Maak duidelijk welke regels er gelden en waarom. Vraag ook actief wat hij/zij daar van vindt. Ik denk dat je oprecht veel wint met het gesprek erover aangaan.
De eerste gesprekken zou ik vooral over onschuldige dingen laten plaatsvinden. Vraag welke vakken op school iemand leuk vindt, wat de hobby's zijn, wat iemand graag eet of drinkt. Dan kan je door vertrouwen te winnen dat persoonlijker maken. Dus vragen wat iemand van huis uit gewend was qua bijvoorbeeld eten, drinken, persoonlijke verzorging enz.
Als je pubers gaat opvangen, krijg je vermoedelijk wel te maken met strijd, of juist met heel gesloten mensen. Dan denk ik vooral aan 'pick your battles'. Kijk wat je echt belangrijk vindt en houd daar aan vast. Misschien moet dat niet zijn dat een puber de sperziebonen laat liggen, maar wel dat diegene niet stiekem op zn kamer zit te drinken.
En tot slot, dit is natuurlijk vanuit mijn perspectief en wat ik om me heen gezien heb. Maar elk kind is anders. Het is net als met het opvoeden van eigen kinderen, je kan het niet uit boekjes leren en vermoedelijk doe je het nooit helemaal goed. Maar als je ruimte en structuur biedt, dan kom je een heel eind.
Ik hoop dat je hier wat mee kan
Ik heb aangegeven dat ik wil opvangen tussen 5 en 12jr oud.
Ik heb het vermoeden dat zij inmiddels een kind op het oog hebben dat ze bij mij zouden willen plaatsen aan de hand van een casusbespreking vorige week. Het kind is 12 jaar oud en heeft inderdaad van alles meegemaakt en woont momenteel in een groep.
Is de vergoeding van nu ¤20/dag per kind of per gezin ?
In een wat verder verleden kwam ik wel 's aardige (nofi bijna verdien)modellen tegen waarbij opvangouders of halve thuisinternaten 5 tot soms wel 10 kids huisden. De ouders werkten dan zowat fulltime aan/in hun gezin.
Wat later zijn er richtlijnen gemaakt, wat geen nood-breekt wetten zijn, die het aantal beperk(t)en tot ik meen 4. Ik weet niet zeker of dit excl/incl de "eigen" kinderen is.
Het lullige van fulltime "pleegouders" is/was ook dat het kind met 18 veelal geen (eigen) plaats meer had en bijkans werd ingeruild voor een volgende passagier. Of en in hoeverre de "bewoners" later steun bleef houden was vooral mazzel hebben.... in principe niet zo heel veel anders als met "eigen" opvoedouders.
Sws kudo's om een t(e)huiskind, laat staan (pre)puberaal op te vangen in je eigen gezin, wat verder niet perfect hoeft te zijn om goed van zorg te zijn. Ouders moeten wel beschikken over een flinke dosis absorptievermogen, duidelijke houvast/structuur bieden en natuurlijk kinderen (kunnen & willen) opvoeden. Niet (te) veel verwachten en vooral (ver)geven zonder te vervallen in (om)kopen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Vallon op 24-01-2019 18:01:15 ]
Ik weet niet wat de max is. De onkostenvergoeding is iig per kind en niet per gezin.quote:Op donderdag 24 januari 2019 17:55 schreef Vallon het volgende:
Hoeveel kinderen mogen pleegouders tegenwoordig "opvangen" ?
Is de vergoeding van nu ¤20/dag per kind of per gezin ?
In een wat verder verleden kwam ik wel 's aardige (nofi bijna verdien)modellen tegen waarbij opvangouders of halve thuisinternaten 5 tot soms wel 10 kids huisden. De ouders werkten dan zowat fulltime aan/in hun gezin.
Wat later zijn er richtlijnen gemaakt, wat geen nood-breekt wetten zijn, die het aantal beperk(t)en tot ik meen 4. Ik weet niet zeker of dit excl/incl de "eigen" kinderen is.
Het lullige van fulltime "pleegouders" is/was ook dat het kind met 18 veelal geen (eigen) plaats meer had en bijkans werd ingeruild voor een volgende passagier. Of en in hoeverre de "bewoners" later steun bleef houden was vooral mazzel hebben.... in principe niet zo heel veel anders als met "eigen" opvoedouders.
Sws kudo's om een t(e)huiskind, laat staan (pre)puberaal op te vangen in je eigen gezin, wat verder niet perfect hoeft te zijn om goed van zorg te zijn. Ouders moeten wel beschikken over een flinke dosis absorptievermogen, duidelijke houvast/structuur bieden en natuurlijk kinderen (kunnen & willen) opvoeden. Niet (te) veel verwachten en vooral (ver)geven zonder te vervallen in (om)kopen.
Ik heb gelukkig in een gezin gewoond wat er 'gewoon' nog dingen naast deed. En dat lijkt me ook het best, want je wil een zo normaal mogelijke gezinssituatie creëren.
En wat je zegt klopt inderdaad. geen huishouden is perfect. WAt is ook perfect? Als het voor mij perfect is, is het wellicht voor een pleegzusje of -broertje wel de hel.
Heb je uiteindelijk wel geleerd wat het beste is voor een kind omdat je ouders het niet deden...
Dat werkt helaas niet zomaar zo. Sterker nog; mijn moeder heeft een groot deel van haar jeugd in internaten doorgebracht. Zij deed absoluut niet dezelfde dingen als haar ouders deden, maar het is haar toch niet gelukt om haar eigen kinderen op te voeden.quote:
Als je een kinderwens hebt of kinderen
Heb je uiteindelijk wel geleerd wat het beste is voor een kind omdat je ouders het niet deden...
Het is meestal niet zo eenvoudig dat je kan zeggen: ik weet hoe het niét moet, dus dan weet ik automatisch hoe het wel moet. Je hebt namelijk op veel vlakken ook geen goed voorbeeld gehad.
Zou dat voor jou een overweging zijn in je beslissing om wel of geen kinderen te 'nemen'?quote:
[..]
Dat werkt helaas niet zomaar zo. Sterker nog; mijn moeder heeft een groot deel van haar jeugd in internaten doorgebracht. Zij deed absoluut niet dezelfde dingen als haar ouders deden, maar het is haar toch niet gelukt om haar eigen kinderen op te voeden.
Het is meestal niet zo eenvoudig dat je kan zeggen: ik weet hoe het niét moet, dus dan weet ik automatisch hoe het wel moet. Je hebt namelijk op veel vlakken ook geen goed voorbeeld gehad.
Wij weten al dat we geen kinderen willen. Dat komt deels wel degelijk door mijn jeugd, maar niet op de manier dat ik bang ben dat ik er niks van zou bakken. Ik wil immers wel pleegkinderen uiteindelijk. Het heeft meer te maken met de volgende dingen:quote:Op donderdag 24 januari 2019 19:13 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Zou dat voor jou een overweging zijn in je beslissing om wel of geen kinderen te 'nemen'?
- Er zijn zoveel kinderen die op (pleeg)ouders wachten. Ik draag liever daar mijn steentje bij.
- Ik kan nu eindelijk leven, dat wil ik ook goed gebruiken! We reizen bijvoorbeeld ontzettend veel. Pleegkinderen kan je doen als je 50 bent. Moeder worden niet.
- Verder gewoon totaal persoonlijk: Ik heb niet zoveel met kinderen onder de 5 jaar. Mijn nichtje van 3 vind ik ontzettend leuk, maar ik ben blij dat ik niet voor haar hoef te zorgen. En zij is een topkind, je kan ook een heel moeilijk kind hebben. Bij pleegkinderen kan je aangeven dat je die leeftijdsgroep niet zo ziet zitten. Egoïstische reden? Misschien.. maar wel kinderen nemen is vaak ook egoïstisch. En pleegouders kiezen juist vaak niet voor pubers, dus als ik dat wel doe bedien ik ook nog een moeilijke markt
.quote:
[..]
Wij weten al dat we geen kinderen willen. Dat komt deels wel degelijk door mijn jeugd, maar niet op de manier dat ik bang ben dat ik er niks van zou bakken. Ik wil immers wel pleegkinderen uiteindelijk. Het heeft meer te maken met de volgende dingen:
- Er zijn zoveel kinderen die op (pleeg)ouders wachten. Ik draag liever daar mijn steentje bij.
- Ik kan nu eindelijk leven, dat wil ik ook goed gebruiken! We reizen bijvoorbeeld ontzettend veel. Pleegkinderen kan je doen als je 50 bent. Moeder worden niet.
- Verder gewoon totaal persoonlijk: Ik heb niet zoveel met kinderen onder de 5 jaar. Mijn nichtje van 3 vind ik ontzettend leuk, maar ik ben blij dat ik niet voor haar hoef te zorgen. En zij is een topkind, je kan ook een heel moeilijk kind hebben. Bij pleegkinderen kan je aangeven dat je die leeftijdsgroep niet zo ziet zitten. Egoïstische reden? Misschien.. maar wel kinderen nemen is vaak ook egoïstisch. En pleegouders kiezen juist vaak niet voor pubers, dus als ik dat wel doe bedien ik ook nog een moeilijke markt
Maar speelt dus eigenlijk geen rol
Maar: in hoeverre kreeg je ruimte om 'jong'/jezelf te zijn tijdens zo'n kamertraining. Ik bedoel: bijna iedere jongere houdt van uitslapen, van een keer de afwas laten staan, laat thuis te komen of wat dan ook. Dat kunnen zij zelf bepalen als ze zelfstandig wonen, maar niet als je aan een kamertraining meedoet denk ik? Als 'begeleider' zou ik dit een beetje lastig vinden: je wilt jongeren voorbereiden op zelfstandig wonen maar jongeren blijven ook gewoon jongeren. Met vaak andere interesses/visies dan ouderen.
Nou kamertraining ben ik dus niet zo over te spreken om andere redenen, die kun je idd best teruglezen, maar deze opties kreeg je wel ja. Voor de gezamenlijke huishoudelijke dingen moest je je gewoon aan afspraken houden. En als je niet mee at moest je dat doorgeven. Verder was je vrij. Als je zondag tot 15:00 op bed wou blijven liggen dan kon dat. Ze kwamen ook niet checken of je je kamer wel schoonhield ofzo.quote:
Niet alles gelezen, ga ik nog doen... dus als het al gevraagd is negeer dit gerust
Maar: in hoeverre kreeg je ruimte om 'jong'/jezelf te zijn tijdens zo'n kamertraining. Ik bedoel: bijna iedere jongere houdt van uitslapen, van een keer de afwas laten staan, laat thuis te komen of wat dan ook. Dat kunnen zij zelf bepalen als ze zelfstandig wonen, maar niet als je aan een kamertraining meedoet denk ik? Als 'begeleider' zou ik dit een beetje lastig vinden: je wilt jongeren voorbereiden op zelfstandig wonen maar jongeren blijven ook gewoon jongeren. Met vaak andere interesses/visies dan ouderen.
En ik was benieuwd hoe jouw pleegouders omgingen met jouw biologische ouders en hoe jij dat hebt ervaren.
Eigenlijk altijd heel goed! Vooral het laatste gezin heeft mijn ouders altijd in hun waarde gelaten en heeft ons nooit de mogelijkheden tot contact ontzegd. Zo mocht ik elke woensdagavond bellen en eens in de twee weken bij mijn moeder op bezoek.quote:
Ik ben zelf inmiddels 3 jaar pleegouder.
En ik was benieuwd hoe jouw pleegouders omgingen met jouw biologische ouders en hoe jij dat hebt ervaren.
Dit kon allemaal ook goed omdat mijn moeder ook vriendelijk was en bleef en nooit een haatdragend of jaloers gevoel heeft gehad naar pleegouders. Dat helpt natuurlijk wel
Voor kinderen tot 18 jaar hoef je geen zorgverzekering te betalen. Ik neem aan dat dat voor pleeggezinnen hetzelfde geregeld is.quote:
[..]
dan is 700 euro pm niet echt veel.
Zorgverzekering 100 euro.
blijft er 600 euro pm over voor levensbehoeften, studie, boeken, sport, vakantie.
Of zijn daar ook weer potjes voor?
@TS: Hoe wordt een zorgverzekering geregeld? Ik neem niet aan dat je op de polis van je ouders of pleegouders komt te staan als kind. Is daar een aparte regeling voor?
Poeh, dat weet ik echt niet meer. Is destijds sowieso volledig langs me heen gegaan.quote:
[..]
Voor kinderen tot 18 jaar hoef je geen zorgverzekering te betalen. Ik neem aan dat dat voor pleeggezinnen hetzelfde geregeld is.
@TS: Hoe wordt een zorgverzekering geregeld? Ik neem niet aan dat je op de polis van je ouders of pleegouders komt te staan als kind. Is daar een aparte regeling voor?
Nog een vraag aan TS: hoe ging dat met school? Waren al je pleeggezinnen en de kamertraining in dezelfde stad, of moest je steeds verhuizen en dus naar een andere school?
En hoe heb je toen je 18 werd examen gedaan? Of was je toen al in het buitenland?
Allemaal andere plekken. Ik heb in mijn brugklas op 3 middelbare scholen gezeten. Begonnen bij mn moeder, met kerst een nieuwe school, met de voorjaarsvakantie een nieuwe school. En uiteindelijk in mijn 2e jaar naar mijn laatste middelbare school. Totaal 4 dus.quote:
Hier staat er iets over: https://pleegzorg.nl/plee(...)-van-mijn-pleegkind/
Nog een vraag aan TS: hoe ging dat met school? Waren al je pleeggezinnen en de kamertraining in dezelfde stad, of moest je steeds verhuizen en dus naar een andere school?
En hoe heb je toen je 18 werd examen gedaan? Of was je toen al in het buitenland?
Uiteindelijk ben ik op mijn 17e in 5VWO weggegaan en was ik dus ook een schoolverlater. Ik ben toen 2,5 jaar later ingestroomd op de VAVO (volwassen-onderwijs) en heb daar de laatste twee jaar VWO in 1 gedaan en zo alsnog mijn diploma gehaald.
knap dat je alsnog die vavo hebt gedaan. Maar waarom ben je in 5 vwo gestopt?quote:
[..]
Allemaal andere plekken. Ik heb in mijn brugklas op 3 middelbare scholen gezeten. Begonnen bij mn moeder, met kerst een nieuwe school, met de voorjaarsvakantie een nieuwe school. En uiteindelijk in mijn 2e jaar naar mijn laatste middelbare school. Totaal 4 dus.
Uiteindelijk ben ik op mijn 17e in 5VWO weggegaan en was ik dus ook een schoolverlater. Ik ben toen 2,5 jaar later ingestroomd op de VAVO (volwassen-onderwijs) en heb daar de laatste twee jaar VWO in 1 gedaan en zo alsnog mijn diploma gehaald.
Dat is in dit topic al uitgebreid besprokenquote:
[..]
knap dat je alsnog die vavo hebt gedaan. Maar waarom ben je in 5 vwo gestopt?
Heel erg bedankt voor alle vragen en alle antwoorden
)! Topdeel van VWJW!