[Vraag wat je wil] Iemand die in pleeggezinnen/kamertraining zat.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 13:54 schreef Ferdii het volgende:
Is het oke om sex te hebben met andere kamertrainingsgenoten of intereseert de leiding dit niks?

Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar ik kan me niet voorstellen dat het ze wat kan schelen. De regels over alcohol en drugs waren ook duidelijk en daar werd ook niet op gelet.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 14:01 schreef Ferdii het volgende:
Heb je nu, je volwassen bent geworden, het idee dat kamertraining een meerwaarde heeft tov gewoon 100% zelfstandig wonen, voor kinderen zoals in jouw situatie?

Nou, niet op de manier zoals het is ingericht nee. Je hoort de verhalen hier over wat daar gebeurt en ik ken geen succesverhalen vanuit kamertraining. Want of je past er niet en loopt er weg uiteindelijk, of je past er te goed en dat versterkt de problemen die je al hebt.

Het idee van een pleegkind, of een puber met moeilijk gedrag, begeleiden in de stap naar zelfstandigheid is natuurlijk wel prima. Pleegkinderen komen vaak uit gezinnen waar weinig geld is, dus financieel is het al ingewikkeld om ineens op eigen benen te staan. Laat staan met alle mogelijke mentale of andere dingen waar je tegenaan loopt.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 14:08 schreef Mariocash het volgende:

[..]



OT: houden ze rekening met kinderen met een bepaalde religieuze achtergrond of kan een islamitisch kind bij een joods gezin terecht komen of een ongelovig kind bij een gereformeerd christelijk gezin?

Dat weet ik niet zeker. Ik ben zelf niet gelovig. Ik geloof dat in principe religie geen rol speelt. Je moet als pleegouder een thuis kunnen bieden en de meningen wel kunnen respecteren. Ik kan me dus voorstellen dat een pleegkind (als het oud genoeg is), of een pleeggezin dat op religieuze grond echt flink verschilt van elkaar, zelf kunnen aangeven een match liever niet aan te gaan.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 14:57 schreef summer2bird het volgende:
Wat vind jij dat beter kan in de pleegzorg?
Wat kon beter bij jouw pleegzorg?

Dat is hierboven al wel een beetje behandeld denk ik . Belangrijkste is dat er vanuit pleegzorg veel meer naar het kind geluisterd mag worden. Wat ik zei deed er minder of zelf niet toe dan wat de instellingen of mijn pleegouders zeiden.

Daarnaast het feit dat ze eigenlijk zeggen dat je vanaf 18 alles zelf wel moet kunnen. Ik ben niet tot mijn 18e gebleven, maar het is wel een van de redenen dat ik naar kamertraining moest, omdat ik bijna 18 zou zijn en daar naartoe gewerkt moest worden. Ik zou 18 worden in mijn eindexamenjaar, lijkt me even iets belangrijker.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 14:58 schreef Leonos het volgende:
Wie betaalt deze zorg? Is dat de staat of je ouders?

De staat. Veelal komt het sowieso voor dat ouders niks te besteden hebben (in mijn geval ook, ik heb wel eens 4 dagen echt niets te eten gehad en water en elektra is wel eens afgesloten etc.). Daarnaast is het meestal het geval als je uit huis geplaatst wordt voor langere tijd, dat je ouders ook de voogdij verliezen. Dan hebben ze een stuk minder rechten, maar ook niet meer de plicht om jou te onderhouden.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 16:35 schreef scrub_nurse het volgende:
Hoi!
momenteel ben ik zelf bezig met het voortraject (STIP) om part time pleegmoeder te worden, vanavond heb ik mijn laatste training avond.
Heb je tips voor me, een soort van do's en don'ts?

Qua vergoeding is het idd ongeveer 20e per dag maar wel met een maximum van 667e. Deze vergoeding telt niet mee als inkomen ,vandaar dat dit ook mag met een uitkering zonder invloed te hebben op toeslagen.

Wat goed! Heel veel succes!

Ik weet niet in welke leeftijd je kinderen gaat opvangen? Maar het belangrijkste is luisteren en ruimte, maar ook structuur bieden. Een pleegkind heeft altijd iets meegemaakt. Of ze daarover willen praten of niet, moet aan hen zijn. Maar je kan wel vragen wat iemand nodig heeft, of waar diegene wel of niet over wil praten of wil doen. Neem problemen serieus. Denk niet dat jij het beter weet (zelfs als dit misschien wel zo is), zeker in het begin.

Maar biedt ook structuur. Maak duidelijk welke regels er gelden en waarom. Vraag ook actief wat hij/zij daar van vindt. Ik denk dat je oprecht veel wint met het gesprek erover aangaan.

De eerste gesprekken zou ik vooral over onschuldige dingen laten plaatsvinden. Vraag welke vakken op school iemand leuk vindt, wat de hobby's zijn, wat iemand graag eet of drinkt. Dan kan je door vertrouwen te winnen dat persoonlijker maken. Dus vragen wat iemand van huis uit gewend was qua bijvoorbeeld eten, drinken, persoonlijke verzorging enz.

Als je pubers gaat opvangen, krijg je vermoedelijk wel te maken met strijd, of juist met heel gesloten mensen. Dan denk ik vooral aan 'pick your battles'. Kijk wat je echt belangrijk vindt en houd daar aan vast. Misschien moet dat niet zijn dat een puber de sperziebonen laat liggen, maar wel dat diegene niet stiekem op zn kamer zit te drinken.

En tot slot, dit is natuurlijk vanuit mijn perspectief en wat ik om me heen gezien heb. Maar elk kind is anders. Het is net als met het opvoeden van eigen kinderen, je kan het niet uit boekjes leren en vermoedelijk doe je het nooit helemaal goed. Maar als je ruimte en structuur biedt, dan kom je een heel eind.

Ik hoop dat je hier wat mee kan .

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 17:55 schreef Vallon het volgende:
Hoeveel kinderen mogen pleegouders tegenwoordig "opvangen" ?
Is de vergoeding van nu ¤20/dag per kind of per gezin ?

In een wat verder verleden kwam ik wel 's aardige (nofi bijna verdien)modellen tegen waarbij opvangouders of halve thuisinternaten 5 tot soms wel 10 kids huisden. De ouders werkten dan zowat fulltime aan/in hun gezin.
Wat later zijn er richtlijnen gemaakt, wat geen ^nood-breekt wetten zijn, die het aantal beperk(t)en tot ik meen 4. Ik weet niet zeker of dit excl/incl de "eigen" kinderen is.
Het lullige van fulltime "pleegouders" is/was ook dat het kind met 18 veelal geen (eigen) plaats meer had en bijkans werd ingeruild voor een volgende passagier. Of en in hoeverre de "bewoners" later steun bleef houden was vooral mazzel hebben.... in principe niet zo heel veel anders als met "eigen" opvoedouders.

Sws kudo's om een t(e)huiskind, laat staan (pre)puberaal op te vangen in je eigen gezin, wat verder niet perfect hoeft te zijn om goed van zorg te zijn. Ouders moeten wel beschikken over een flinke dosis absorptievermogen, duidelijke houvast/structuur bieden en natuurlijk kinderen (kunnen & willen) opvoeden. Niet (te) veel verwachten en vooral (ver)geven zonder te vervallen in (om)kopen.

Ik weet niet wat de max is. De onkostenvergoeding is iig per kind en niet per gezin.
Ik heb gelukkig in een gezin gewoond wat er 'gewoon' nog dingen naast deed. En dat lijkt me ook het best, want je wil een zo normaal mogelijke gezinssituatie creëren.
En wat je zegt klopt inderdaad. geen huishouden is perfect. WAt is ook perfect? Als het voor mij perfect is, is het wellicht voor een pleegzusje of -broertje wel de hel.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 18:54 schreef Geytenbeekje het volgende:
Als je een kinderwens hebt of kinderen

Heb je uiteindelijk wel geleerd wat het beste is voor een kind omdat je ouders het niet deden...

Dat werkt helaas niet zomaar zo. Sterker nog; mijn moeder heeft een groot deel van haar jeugd in internaten doorgebracht. Zij deed absoluut niet dezelfde dingen als haar ouders deden, maar het is haar toch niet gelukt om haar eigen kinderen op te voeden.

Het is meestal niet zo eenvoudig dat je kan zeggen: ik weet hoe het niét moet, dus dan weet ik automatisch hoe het wel moet. Je hebt namelijk op veel vlakken ook geen goed voorbeeld gehad.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 19:13 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Zou dat voor jou een overweging zijn in je beslissing om wel of geen kinderen te 'nemen'?

Wij weten al dat we geen kinderen willen. Dat komt deels wel degelijk door mijn jeugd, maar niet op de manier dat ik bang ben dat ik er niks van zou bakken. Ik wil immers wel pleegkinderen uiteindelijk. Het heeft meer te maken met de volgende dingen:

- Er zijn zoveel kinderen die op (pleeg)ouders wachten. Ik draag liever daar mijn steentje bij.
- Ik kan nu eindelijk leven, dat wil ik ook goed gebruiken! We reizen bijvoorbeeld ontzettend veel. Pleegkinderen kan je doen als je 50 bent. Moeder worden niet.
- Verder gewoon totaal persoonlijk: Ik heb niet zoveel met kinderen onder de 5 jaar. Mijn nichtje van 3 vind ik ontzettend leuk, maar ik ben blij dat ik niet voor haar hoef te zorgen. En zij is een topkind, je kan ook een heel moeilijk kind hebben. Bij pleegkinderen kan je aangeven dat je die leeftijdsgroep niet zo ziet zitten. Egoïstische reden? Misschien.. maar wel kinderen nemen is vaak ook egoïstisch. En pleegouders kiezen juist vaak niet voor pubers, dus als ik dat wel doe bedien ik ook nog een moeilijke markt .

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 19:45 schreef pietkanarie het volgende:
Niet alles gelezen, ga ik nog doen... dus als het al gevraagd is negeer dit gerust
Maar: in hoeverre kreeg je ruimte om 'jong'/jezelf te zijn tijdens zo'n kamertraining. Ik bedoel: bijna iedere jongere houdt van uitslapen, van een keer de afwas laten staan, laat thuis te komen of wat dan ook. Dat kunnen zij zelf bepalen als ze zelfstandig wonen, maar niet als je aan een kamertraining meedoet denk ik? Als 'begeleider' zou ik dit een beetje lastig vinden: je wilt jongeren voorbereiden op zelfstandig wonen maar jongeren blijven ook gewoon jongeren. Met vaak andere interesses/visies dan ouderen.

Nou kamertraining ben ik dus niet zo over te spreken om andere redenen, die kun je idd best teruglezen, maar deze opties kreeg je wel ja. Voor de gezamenlijke huishoudelijke dingen moest je je gewoon aan afspraken houden. En als je niet mee at moest je dat doorgeven. Verder was je vrij. Als je zondag tot 15:00 op bed wou blijven liggen dan kon dat. Ze kwamen ook niet checken of je je kamer wel schoonhield ofzo.

quote:

Op donderdag 24 januari 2019 23:25 schreef senesta het volgende:
Ik ben zelf inmiddels 3 jaar pleegouder.
En ik was benieuwd hoe jouw pleegouders omgingen met jouw biologische ouders en hoe jij dat hebt ervaren.

Eigenlijk altijd heel goed! Vooral het laatste gezin heeft mijn ouders altijd in hun waarde gelaten en heeft ons nooit de mogelijkheden tot contact ontzegd. Zo mocht ik elke woensdagavond bellen en eens in de twee weken bij mijn moeder op bezoek.

Dit kon allemaal ook goed omdat mijn moeder ook vriendelijk was en bleef en nooit een haatdragend of jaloers gevoel heeft gehad naar pleegouders. Dat helpt natuurlijk wel

quote:

Op vrijdag 25 januari 2019 16:19 schreef GereDathan het volgende:

[..]

Voor kinderen tot 18 jaar hoef je geen zorgverzekering te betalen. Ik neem aan dat dat voor pleeggezinnen hetzelfde geregeld is.

@TS: Hoe wordt een zorgverzekering geregeld? Ik neem niet aan dat je op de polis van je ouders of pleegouders komt te staan als kind. Is daar een aparte regeling voor?

Poeh, dat weet ik echt niet meer. Is destijds sowieso volledig langs me heen gegaan.

quote:

Op vrijdag 25 januari 2019 21:59 schreef SaskiaR het volgende:
Hier staat er iets over: https://pleegzorg.nl/plee(...)-van-mijn-pleegkind/

Nog een vraag aan TS: hoe ging dat met school? Waren al je pleeggezinnen en de kamertraining in dezelfde stad, of moest je steeds verhuizen en dus naar een andere school?
En hoe heb je toen je 18 werd examen gedaan? Of was je toen al in het buitenland?

Allemaal andere plekken. Ik heb in mijn brugklas op 3 middelbare scholen gezeten. Begonnen bij mn moeder, met kerst een nieuwe school, met de voorjaarsvakantie een nieuwe school. En uiteindelijk in mijn 2e jaar naar mijn laatste middelbare school. Totaal 4 dus.

Uiteindelijk ben ik op mijn 17e in 5VWO weggegaan en was ik dus ook een schoolverlater. Ik ben toen 2,5 jaar later ingestroomd op de VAVO (volwassen-onderwijs) en heb daar de laatste twee jaar VWO in 1 gedaan en zo alsnog mijn diploma gehaald.

quote:

Op zaterdag 26 januari 2019 07:26 schreef 1114 het volgende:

[..]

knap dat je alsnog die vavo hebt gedaan. Maar waarom ben je in 5 vwo gestopt?

Dat is in dit topic al uitgebreid besproken