R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Fokkers , ik zit met het volgende . Ik ben een man van in de 30 en werk op een universiteit . Zonder te veel in details te treden komt het op het volgende neer : ik heb een goed aanbod gekregen voor een speciaal vak dat ik mag geven en dat is goed nieuws . Dus daar was ik van in de wolken . Ik heb echter een fout gemaakt en vandaag op t werk in t bijzijn van een collega gehuild (waarover laat ik even int midden). Het gaat goed dus er was geen reden om te huilen daarover maar ik ben een man en heb geprobeerd me altijd van mijn sterke kant te laten zien . Op het werk huilen was het laatste dat ik in gedachten had omdat ik werk en privé gescheiden probeer te houden . Verder speelt onbewust het feit dat een collega me niet helemaal mag ook mee . Kortom : als manzijnde ben ik tekort geschoten. Het feit dat ik als volwassen man heb gehuild zit me erg dwars. Hoe kan ik zo snel mogelijk dit falen achter me laten en hoe kan ik dit gebrek aan professionaliteit te boven komen?
Als manzijnde heb ik gefaald omdat ik heb gehuild.
Hmm neem iedereen altijd serieus in het begin, maar denk je echt dat dit nu zo ramp is.
Zolang je niet wekelijks jankend voor de klas staat lijkt mij niets aan het handje.
Hmm neem iedereen altijd serieus in het begin, maar denk je echt dat dit nu zo ramp is.
Zolang je niet wekelijks jankend voor de klas staat lijkt mij niets aan het handje.
Hell To The Liars
The subtle art of not giving a fuck.quote:Op dinsdag 22 januari 2019 21:16 schreef Contrapunt het volgende:
Fokkers , ik zit met het volgende . Ik ben een man van in de 30 en werk op een universiteit . Zonder te veel in details te treden komt het op het volgende neer : ik heb een goed aanbod gekregen voor een speciaal vak dat ik mag geven en dat is goed nieuws . Dus daar was ik van in de wolken . Ik heb echter een fout gemaakt en vandaag op t werk in t bijzijn van een collega gehuild (waarover laat ik even int midden). Het gaat goed dus er was geen reden om te huilen daarover maar ik ben een man en heb geprobeerd me altijd van mijn sterke kant te laten zien . Op het werk huilen was het laatste dat ik in gedachten had omdat ik werk en privé gescheiden probeer te houden . Verder speelt onbewust het feit dat een collega me niet helemaal mag ook mee . Kortom : als manzijnde ben ik tekort geschoten. Het feit dat ik als volwassen man heb gehuild zit me erg dwars. Hoe kan ik zo snel mogelijk dit falen achter me laten en hoe kan ik dit gebrek aan professionaliteit te boven komen?
Joh, je kan er toch niets meer aan doen. In een vlek moet je sowieso niet wrijven, dus klaar, over, gebeurd is en gebeurd en nu verder.
Joh als je op een universiteit kunt werken neem ik aan dat je een bepaalde mate van intelligentie heeft. En als je dar hebt dan snap je hopelijk dat die rolpatronen debiel en achterhaald zijn
Ik vind dit echt een moeilijk met elkaar te rijmen OP
Ik vind dit echt een moeilijk met elkaar te rijmen OP
Valt helaas tegenquote:Op dinsdag 22 januari 2019 21:24 schreef Allures het volgende:
Joh als je op een universiteit kunt werken neem ik aan dat je een bepaalde mate van intelligentie heeft. En als je dar hebt dan snap je hopelijk dat die rolpatronen debiel en achterhaald zijn
Ik vind dit echt een moeilijk met elkaar te rijmen OP
Op woensdag 20 april 2011 23:38 schreef luckass het volgende:
bazen zijn alleen vindbaar voor de chicks.
bazen zijn alleen vindbaar voor de chicks.
Met alle respect , ik ben een volwassen man van boven de 30. Probeer altijd rationeel te handelen maar ik heb de emotie hoogtij laten vieren in een context waarin het niet de bedoeling was . Ik had naar de wc moeten gaan en daar even uithuilen maar het werd me te veel en heb t in t bijzijn van een collega gedaan . Dat zit me dwars .. en het feit dat een collega me niet mag en ik daar geen controle op kan uitoefenen .. ja dit soort dingen (en ik snap dat sommige mensen dit raar vinden ) probeer ik te vermijden door met iedereen op een correcte wijze om te gaan. Dus echt 100% op een positieve wijze de dag afsluiten is niet helemaal gelukt .. rationaliseren kan ik dit niet en k hoop dan ook dat k morgen weer gewoon met de theorie jan bezig zijn zonder het gecompliceerde gedoe (en dan heb ik t over interpersoonlijk contact -niet de te behandelen theorie-van vandaag) . Ik snap dat dit voor sommige mensen overkomt als gek of eigenaardig (en dan druk ik me eufemistisch uit) maar ik zit er echt mee en krijg het niet uit mijn hoofd (zelfs niet na een biertje met een goede vriend van me) Tips zijn welkom.
In deze context begrijp ik het iets meer, je schaamt je omdat een collega iets triggert dat je in huilen uitbarst.
Maar was dat de hoofdreden of borrelde er al wat qua emoties?
Maar was dat de hoofdreden of borrelde er al wat qua emoties?
Hell To The Liars
Nou ik heb in een ver verleden wel te kampen gehad met een depressie maar dat ligt achter me . Laten we het er op houden dat k te kort ben geschoten op emotioneel vlak vandaag en dat ik me dat kwalijk neem. Ik heb dus niet professioneel gehandeld in een context waarin dat absoluut de bedoeling is. Dat laatste zit me dwars . Dus ik probeer het nu achter me te laten en er niet te lang over na te denken . Alleen dat gaat even lastig .
Mijn advies: zorg voor een TT die iets zegt over het onderwerp.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nou, die rolpatronen gelden nog steeds voor veel zaken. Don’t act so surprised.quote:
Joh als je op een universiteit kunt werken neem ik aan dat je een bepaalde mate van intelligentie heeft. En als je dar hebt dan snap je hopelijk dat die rolpatronen debiel en achterhaald zijn
Ik vind dit echt een moeilijk met elkaar te rijmen OP
Nachtje slapen ook, dat scheelt vaak al een slok op een borrel. Wordt je er later door een ander weer mee geconfronteerd, schaam je dan vooral niet, maar wees eerlijk en oprecht, en vertel wat je wilt vertellen, en niks meer. Maar ga niet in excuses en smoezen schieten, collega’s met een halve hersencel zullen je respecteren om je eerlijkheid, wat er ook gebeurd. Je ‘missers’ kunnen gauw vergeten worden als je er positief mee kunt omgaan. Zweverig gelul zo, maar zeker op academisch werkniveau kan dit je misschien op langere termijn zelfs een betere relaties opleveren met je collega’s.
Mannen die af en toe huilen is niks mis mee, hoewel sommigen het opvallend vinden. Maar mannen die helemaal nooit huilen, daar vind niemand wat van, dat is ook niks waard.
Mannen die af en toe huilen is niks mis mee, hoewel sommigen het opvallend vinden. Maar mannen die helemaal nooit huilen, daar vind niemand wat van, dat is ook niks waard.
-nee-
ja en als iemand van een bepaald niveau verwacht ik dat je ziet dat het een sociaal construct is. Die zelfs al door heel veel mensen als achterhaald word gezien. Vooral onder mensen die na kunnen denken. Niet een of andere absolute waarheidquote:
[..]
Nou, die rolpatronen gelden nog steeds voor veel zaken. Don’t act so surprised.
Ook hele intelligente mensen kunnen heel onzeker zijn.quote:
ja en als iemand van een bepaald niveau verwacht ik dat je ziet dat het een sociaal construct is. Die zelfs al door heel veel mensen als achterhaald word gezien. Vooral onder mensen die na kunnen denken. Niet een of andere absolute waarheid
Tjah als ik zou gaan janken voor een collega dan zou ik me ook wel raar voelen op dat moment en daarna. Zou zeggen van maak het bespreekbaar, lijkt me niet zoiets dat gemakkelijk weg te moffelen is om het zo maar te zeggen dus ja. Die collega even prive nemen en uitleggen wat de situatie is en doorgaan.. als je het gewoon zo laat dan blijft die ander altijd raar over je denken geloof me (bedoel heb een werkgever gehad die op mijn eerste werkdag in tranen uitbarstte) en nee niet om mijn presteren lol xd ;p
Zolang jij emotie tonen op het werk als tekort schieten en onprofessioneel gedrag blijft zien ga je het niet achter je laten.quote:
Nou ik heb in een ver verleden wel te kampen gehad met een depressie maar dat ligt achter me . Laten we het er op houden dat k te kort ben geschoten op emotioneel vlak vandaag en dat ik me dat kwalijk neem. Ik heb dus niet professioneel gehandeld in een context waarin dat absoluut de bedoeling is. Dat laatste zit me dwars . Dus ik probeer het nu achter me te laten en er niet te lang over na te denken . Alleen dat gaat even lastig .
Je vertelt niet in welke context je emotie toonde, maar zolang je niet bezig was met een operatie, een hoogwerker bestuurde of iets anders deed waar je al je aandacht voor nodig had ivm de risico’s zal de impact wel meevallen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ik beschouw mezelf niet als heel intelligent maar ik merk wel dat ik alfijd heel hard werk maar me toch heel vaak ontzettend onzeker voel. Die onzekerheid heb ik al heel veel jaren last van. En het raarste wat misschien absurd klinkt (maar zo werkt het wel in mijn hoofd ) is dat ik me onzeker voel en dat is zwaar knudde an sich maar daarna neem ik het mezelf kwalijk dat ik me onzeker voel en dat voelt ook kut dus ja het is een rare loophole en daarna probeer ik te analyseren wat er gebeurd is en hoe het voorkomen kan worden maar het geheel is chaotisch en niet echt iets wat je in een systeem kan plaatsen dus dan blijf ik er liever vanaf. Nogmaals, het klinkt vast heel raar maar dat is wel waar het op neerkomt . Eerlijk is eerlijk : een biertje met vrienden of even voetbal zorgt voor respijt maar ik zoek een iets meer systematische oplossing .
Met je eens behalve dit stuk.. Dat is gewoon niet zo. Je kan best nooit tot vrijwel nooit huilen omdat je vrijwel nooit iets hebt om over te janken of gewoon niet zo emotioneel bent. Jij brengt het net alsof dat niet janken een soort van negatief iets is terwijl juist dat naar mijn idee helemaal niet zo is/hoeft te zijnquote:
Maar mannen die helemaal nooit huilen, daar vind niemand wat van, dat is ook niks waard.
Klinkt voor mij gewoon zoals ik was op mijn 16e.. Of in het algemeen klinkt het voor mij alsnog gewoon als onzekerheid.. niet als iets raars ofzo. Je bent onzeker, maakt nare situaties mee, twijfelt of je goed hebt gereageerd daarop (eigenlijk weet je wel dat je het niet hebt gedaan dus ga je meer erover dobben, jouw analyseren en hoe je het had kunnen voorkomen).quote:
(maar zo werkt het wel in mijn hoofd ) is dat ik me onzeker voel en dat is zwaar knudde an sich maar daarna neem ik het mezelf kwalijk dat ik me onzeker voel en dat voelt ook kut dus ja het is een rare loophole en daarna probeer ik te analyseren wat er gebeurd is en hoe het voorkomen kan worden
Je klinkt voor mij gewoon als iemand die zich op dat vlak nog een aantal jaren moet ontwikkelen, waarschijnlijk niks ergs, net als ik gewoon wat jaren extra nodig om de rest bij te benen op dat gebied
Nou poe he, echt niet erg als iemand je een keer ziet janken, al is het een collega. Je bent een mens en die huilen wel eens als het te veel wordt, niks raars aan. Als vrouw zou ik dat niet gek vinden. Alleen robots huilen niet.
Dus je advies is om “suck it up and continue”?quote:
[..]
Klinkt voor mij gewoon zoals ik was op mijn 16e.. Of in het algemeen klinkt het voor mij alsnog gewoon als onzekerheid.. niet als iets raars ofzo. Je bent onzeker, maakt nare situaties mee, twijfelt of je goed hebt gereageerd daarop (eigenlijk weet je wel dat je het niet hebt gedaan dus ga je meer erover dobben, jouw analyseren en hoe je het had kunnen voorkomen).
Je klinkt voor mij gewoon als iemand die zich op dat vlak nog een aantal jaren moet ontwikkelen, waarschijnlijk niks ergs, net als ik gewoon wat jaren extra nodig om de rest bij te benen op dat gebied
Nou ja niet helemaal. Zei eerder ook dat ik het zelf wel even zou bespreken. Maar verder is het in het leven naar mijn idee gewoon wel vaak dat je gewoon iets moet accepteren en doorgaan ja. Bedoel malen/dobben heeft wel nut want zorgt ervoor dat je minder snel in nare situaties komt omdat je de volgende keer wel dubbel nadenkt over de meeste dingen. Maar goed misschien hebben de anderen ook wel gelijk dat je het gewoon moet laten voor wat het is omdat iedereen weleens huilt, weet niet zo goed wat het beste is. Kan alleen zeggen dat ik zelf in zo'n geval wel die persoon op de 1 of andere manier even zou proberen te wijzen op de reden van die huilbij (op een normale manier) en verder er zo weinig mogelijk aandacht aan zou besteden, groter maken dan nodig is ook niet echt gewenst he ;pquote:
[..]
Dus je advies is om “suck it up and continue”?
Nee dat bedoel ik niet, ik bedoel meer dat mannen die niet huilen niet opvallen. Nu vind er iemand tenminste nog wat van je.quote:
[..]
Met je eens behalve dit stuk.. Dat is gewoon niet zo. Je kan best nooit tot vrijwel nooit huilen omdat je vrijwel nooit iets hebt om over te janken of gewoon niet zo emotioneel bent. Jij brengt het net alsof dat niet janken een soort van negatief iets is terwijl juist dat naar mijn idee helemaal niet zo is/hoeft te zijn
-nee-
|
|
