Op zich heeft trouwen wel wat, het is traditioneel en het is iets wat in de hedendaagse moderne (snelle) maatschappij steeds vaker overgeslagen wordt.
Echter nu ik zelf in een levensfase zit waarin veel mensen gaan trouwen, merk ik pas wat een egocentrische en narcistische gebeurtenis dit is. Niet voor alle mensen ; sommigen gaan er goddank nuchter mee om, maar sommige mensen worden bijna eng als ik hoor/zie hoe enorm serieus ze hun trouwdag nemen. En : je trouwdag heel serieus nemen, is ergens ook jezelf heel serieus nemen. En dat is wat ik er eng aan vind.
Vraagt een vrouwelijke collega aan een andere vrouwelijke collega die een bruidsjurk heeft gekocht: ''Wat voor jurk heb je gekocht''. Zegt dat mens serieus : ''Dat ga ik niet zeggen''
Wtf man. Geen van de collega's is uitgenodigd op de bruiloft. In privé wonen beide collega's zo'n 150 km van elkaar af en ze delen geen gemeenschappelijke connecties. Maar nee hoor : mevrouw gaat niet vertellen wat voor bruidsjurk ze heeft gekocht. Nou de halve afdeling kan vanavond vast niet slapen bij gebrek aan dit boeiende nieuws
De tering, wat the fuck boeit het iemand wat voor trouwjurk jij hebt gekocht, en sterker nog : wat boeit het of je het mensen die totaal niets met jouw bruiloft te maken hebben of ooit te maken zullen hebben, wat voor fucking jurk je hebt gekocht.
Daarnaast schijnt het ook een heel ding te zijn als een persoon aangeeft te gaan trouwen, en dat vervolgens een andere persoon aangeeft rondom diezelfde periode ook te gaan trouwen. Mensen schijnen daar serieus van te kunnen balen, want: ''Dan zijn ze niet meer de enige waar de aandacht naar uit gaat''.
Kom op even hee, wat is dit allemaal voor onzin. Denk je bijna de dertig bereikt te hebben en je tussen volwassen mensen te begeven, gaan een paar idioten nog even enorm kinderachtig lopen doen om een achterhaald sprookje. Prima dat je wil trouwen, is weer reden voor een leuk feestje, maar neem jezelf toch niet zo vreselijk serieus zeg.