KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Waarschuwing vooraf: oude lul alert. Als je jong bent, denk je vast "wtf heeft die gast het over. 
."
Ik heb speciaal voor dit topic een account geopend op Fok, omdat ik erg benieuwd ben naar de mening van anderen op dit vlak. Het is vast al meerdere malen voorbij gekomen, maar hierbij dan nogmaals:
Ik verbaas mij echt heel erg over de popmuziek van tegenwoordig. Aangezien ik er op kantoor regelmatig mee word geconfronteerd vanwege de radio, is het ook niet iets dat ik volledig kan ontwijken.
De oudere generaties klagen altijd over de muziek van de jongere generatie, maar ik vraag me af of het echt hetzelfde is als al die generaties hiervoor.
De laatste drie, vier jaar is het wat mij betreft echt op een bedroevend niveau beland: bepaalde succesformules worden tot op het bot uitgemelkt en vrijwel al die deuntjes hebben in mijn oren dezelfde strekking en sound.
Vooral samenwerkingen zijn erg hot nu. Ik heb eens geteld: in de huidige Top40 staan 20(!) van die 'collaborations' van populaire artiesten met populaire DJ's of producer. Martin Garrix ft., Diplo vs., David Guetta &, Marshmello ft. Kriss Kross Amsterdam, Bastille, Mark Ronson, Calvin Harris, Dua Lipa etc.
Ik vind het niet eens per se allemaal slecht, vaak zijn de tracks gewoon goed geproduceerd, maar het is zo'n ontzettende eenheidsworst. Muzikaal behang, weinig memorabels meer. Hierdoor lijkt het alsof er weinig artiesten meer zijn die op eigen kracht een succesvol en uniek repertoire kunnen opbouwen.
Daarnaast stoor ik me mateloos aan al die singer/songwriter liedjes. Dat "gevoelige" zingen, en dan vooral gasten met van die breekbare, hoge zeurstemmetjes. Het kan best goed zijn, maar men volgt ook hierin allemaal dezelfde trends.
Ik weet dat trends de definitie van pop (populaire) muziek zijn, maar ik heb toch het idee dat het tot een paar jaar terug wat meer gevarieerd was, en er nog echt behoorlijk afwijkende stromingen binnen 1 hitlijst bestonden. Dat hoor ik nu echt nog nauwelijks terug.
Ik ben zelf overigens 36, dus vooral een 'kind van de 90's'. Uiteraard stond er toen ook veel bagger in de Top40 zoals talloze boybands, de ene na de andere happy hardcore flutsingle of Britney/Christina Aguilera kloon.
Maar toch had ik het idee dat er toen meer afwisseling was, en dat artiesten ook meer op eigen kracht succes konden behalen.
Ik vraag me ook af of de 'oudere' generaties, die (denk ik) overdag tijdens de werkdag toch vooral het publiek vormen van radiostations, ook op al die nummers zitten te wachten. Het lijkt toch vooral op kinderen gericht te zijn...
."Ik heb speciaal voor dit topic een account geopend op Fok, omdat ik erg benieuwd ben naar de mening van anderen op dit vlak. Het is vast al meerdere malen voorbij gekomen, maar hierbij dan nogmaals:
Ik verbaas mij echt heel erg over de popmuziek van tegenwoordig. Aangezien ik er op kantoor regelmatig mee word geconfronteerd vanwege de radio, is het ook niet iets dat ik volledig kan ontwijken.
De oudere generaties klagen altijd over de muziek van de jongere generatie, maar ik vraag me af of het echt hetzelfde is als al die generaties hiervoor.
De laatste drie, vier jaar is het wat mij betreft echt op een bedroevend niveau beland: bepaalde succesformules worden tot op het bot uitgemelkt en vrijwel al die deuntjes hebben in mijn oren dezelfde strekking en sound.
Vooral samenwerkingen zijn erg hot nu. Ik heb eens geteld: in de huidige Top40 staan 20(!) van die 'collaborations' van populaire artiesten met populaire DJ's of producer. Martin Garrix ft., Diplo vs., David Guetta &, Marshmello ft. Kriss Kross Amsterdam, Bastille, Mark Ronson, Calvin Harris, Dua Lipa etc.
Ik vind het niet eens per se allemaal slecht, vaak zijn de tracks gewoon goed geproduceerd, maar het is zo'n ontzettende eenheidsworst. Muzikaal behang, weinig memorabels meer. Hierdoor lijkt het alsof er weinig artiesten meer zijn die op eigen kracht een succesvol en uniek repertoire kunnen opbouwen.
Daarnaast stoor ik me mateloos aan al die singer/songwriter liedjes. Dat "gevoelige" zingen, en dan vooral gasten met van die breekbare, hoge zeurstemmetjes. Het kan best goed zijn, maar men volgt ook hierin allemaal dezelfde trends.
Ik weet dat trends de definitie van pop (populaire) muziek zijn, maar ik heb toch het idee dat het tot een paar jaar terug wat meer gevarieerd was, en er nog echt behoorlijk afwijkende stromingen binnen 1 hitlijst bestonden. Dat hoor ik nu echt nog nauwelijks terug.
Ik ben zelf overigens 36, dus vooral een 'kind van de 90's'. Uiteraard stond er toen ook veel bagger in de Top40 zoals talloze boybands, de ene na de andere happy hardcore flutsingle of Britney/Christina Aguilera kloon.
Maar toch had ik het idee dat er toen meer afwisseling was, en dat artiesten ook meer op eigen kracht succes konden behalen.
Ik vraag me ook af of de 'oudere' generaties, die (denk ik) overdag tijdens de werkdag toch vooral het publiek vormen van radiostations, ook op al die nummers zitten te wachten. Het lijkt toch vooral op kinderen gericht te zijn...
Op
He niffoquote:
Waar verstand zit groeit geen haar, daarom adviseer ik u een kamover;"best of both worlds".
Niet haten op Britney broer
Waar verstand zit groeit geen haar, daarom adviseer ik u een kamover;"best of both worlds".
Is die dikke stront nog te verpompen ja?quote:Op dinsdag 15 januari 2019 22:44 schreef wollah het volgende:
Niet hiphop van Boef en Lil kleine door je speakers pompen
Als iedereen aan zichzelf denkt wordt er aan iedereen gedacht.
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Op 't randje en erover.
Op fietsen zonder bende kwam'm zie schooieren um spek
Er wordt nog steeds genoeg goede muziek gemaakt, maar je zult het buiten de top 40 moeten zoeken. Maar dat moest je in de 90's ook al grotendeels hoor 
Porno filmpjes van Rapper Sjors vond ik wel indrukwekkend, ja zo gaat dat tegenwoordig, shemales knallen en rappen.
Interessant he ?
Zeer terechte klacht. Ik vind de popmuziek van vroeger al kut, maar wat er tegenwoordig als "muziek" aan de man wordt gebracht is echt te triest voor woorden. Nou heb ik al zeker 10 jaar geen radio en tv meer, dat scheelt al een hoop. Maar soms krijg ik onwillekeurig toch nog wat mee. Tenenkrommende plaatsvervangende schaamte.
Disclaimer: alles wat ik schrijf is slechts mijn mening, geen feit.
nou ja elke plaat in de top40 is wel kut vandaag de dag, als ik het al meekrijg. Maar komt dat niet gewoon omdat "we" ouder worden?quote:Op dinsdag 15 januari 2019 23:26 schreef 88-4 het volgende:
Er zijn waardeloze nummers, maar lang niet alles is kut.
Ieder zijn smaak!
Haaaaaquote:
[..]
nou ja elke plaat in de top40 is wel kut vandaag de dag, als ik het al meekrijg. Maar komt dat niet gewoon omdat "we" ouder worden?
Dit ja, en juist met de komst van internet en alle opties die er nu zijn om muziek aan de man te brengen is er imo meer goeie muziek dan ooit.quote:
Er wordt nog steeds genoeg goede muziek gemaakt, maar je zult het buiten de top 40 moeten zoeken. Maar dat moest je in de 90's ook al grotendeels hoor
Helaas heeft dit ook als resultaat dat de lil kleines, rapper sjorsjes e. a. ook een groter bereik hebben. Deze waren eind jaren 80 niet verder gekomen dan een keer draaien op een schoolfeest om vervolgens in elkaar geslagen te worden
Feel the fuzz!
Ik ben meestal de eerste om "er wordt geen goede muziek meer gemaakt tegenwoordig" mensen de grond in te boren maar ik denk dat de TS wel een waarheid raakt.
De afgelopen 3 a 4 jaar lijkt inderdaad een soort deadzone te zijn. De indie-scene is allemaal dat super-8 achtige zachte geprevel over een ukulele wat Jessica Pratt wel een goed voorbeeld van is. Industrie-muziek is inderdaad gewoon ctrl+c/ctrl+v+v+v+v+v+v+v+v+v+v+v...
Pitchfork blijft pretentieus niets-zeggende rapnummers pushen als de nieuwe diepzinnige popmuziek.
Ik zou niet eens meer weten waar ik het moet zoeken.
Metric heeft in 2018 nog wel een fatsoenlijk-achtig album gepubliceerd wat ik langzaamaan iets meer ben gaan waarderen. Al mijn andere helden zijn lekker aan het slapen. Kevin Parker zegt dat hij in deze zomer een nieuw album gaat uitbrengen. The Black Keys is.. overleden? Kan ik alleen maar aannemen.
Ik hoop eigenlijk dat de structurele problemen vanzelf weg gaan... als de industrie niks spannends produceert dan is het veld open voor onafhankelijke nieuwe mensen om er bovenuit te springen.
[ Bericht 0% gewijzigd door SpecialK op 16-01-2019 05:01:56 ]
De afgelopen 3 a 4 jaar lijkt inderdaad een soort deadzone te zijn. De indie-scene is allemaal dat super-8 achtige zachte geprevel over een ukulele wat Jessica Pratt wel een goed voorbeeld van is. Industrie-muziek is inderdaad gewoon ctrl+c/ctrl+v+v+v+v+v+v+v+v+v+v+v...
Pitchfork blijft pretentieus niets-zeggende rapnummers pushen als de nieuwe diepzinnige popmuziek.
Ik zou niet eens meer weten waar ik het moet zoeken.
Metric heeft in 2018 nog wel een fatsoenlijk-achtig album gepubliceerd wat ik langzaamaan iets meer ben gaan waarderen. Al mijn andere helden zijn lekker aan het slapen. Kevin Parker zegt dat hij in deze zomer een nieuw album gaat uitbrengen. The Black Keys is.. overleden? Kan ik alleen maar aannemen.
Ik hoop eigenlijk dat de structurele problemen vanzelf weg gaan... als de industrie niks spannends produceert dan is het veld open voor onafhankelijke nieuwe mensen om er bovenuit te springen.
[ Bericht 0% gewijzigd door SpecialK op 16-01-2019 05:01:56 ]
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Fraaie OP en terechte klacht.
Als je naar de top 40 van 30 jaar geleden kijkt, was er echt veel meer variatie: van hiphop tot metal, van klassiek tot reggae, pop en rock, novelty, goth, punk, blues, jazz, van alles en nog wat. Regelmatig dook er een nieuwe stijl op. Hele schema's moeten leren op muziekles.
In de 90's was dat er ook nog, naast pop en rock was er minstens house, dance, grunge en easy tune, en retrostijlen.
Nu heb ik al heel lang niets meer gehoord over een nieuwe stijl. Geen nieuwe instrumenten of technieken. Geen nieuwe inspiratiebronnen (ik weet van J-pop en K-pop, maar hier doet dat helemaal niets in de top zoveel).
Ik hoor niemand meer over "ons liedje", er zijn geen seizoenshits meer die je echt overal hoort. Muziek bindt niet meer, het is individueel geworden. Iedereen zijn eigen playlist. Al jaren niks meer op de radio of in het openbaar gehoord waarbij ik dacht "dat móet ik kopen!"
In de supermarkt hebben ze hits uit de 80's als muzak
Als je naar de top 40 van 30 jaar geleden kijkt, was er echt veel meer variatie: van hiphop tot metal, van klassiek tot reggae, pop en rock, novelty, goth, punk, blues, jazz, van alles en nog wat. Regelmatig dook er een nieuwe stijl op. Hele schema's moeten leren op muziekles.
In de 90's was dat er ook nog, naast pop en rock was er minstens house, dance, grunge en easy tune, en retrostijlen.
Nu heb ik al heel lang niets meer gehoord over een nieuwe stijl. Geen nieuwe instrumenten of technieken. Geen nieuwe inspiratiebronnen (ik weet van J-pop en K-pop, maar hier doet dat helemaal niets in de top zoveel).
Ik hoor niemand meer over "ons liedje", er zijn geen seizoenshits meer die je echt overal hoort. Muziek bindt niet meer, het is individueel geworden. Iedereen zijn eigen playlist. Al jaren niks meer op de radio of in het openbaar gehoord waarbij ik dacht "dat móet ik kopen!"
In de supermarkt hebben ze hits uit de 80's als muzak
Ik zoek het bij een combinatie van podcasts/Mixcloud-streams/enz en internetzenders. Het werkt, maar je moet ze wel even weten te vinden.quote:Op woensdag 16 januari 2019 04:25 schreef SpecialK het volgende:
Ik zou niet eens meer weten waar ik het moet zoeken.
Als je er wat gevonden hebt kan je zo nu en dan iets shazammen.
Het is alleen maar te hopen dat BBC 6 Music ook vanaf de lente nog te ontvangen is, en niet ge-geoblockt.
Verder had ik de OP voor een groot deel zelf getikt kunnen hebben. Ik ben ook maar 1 jaar ouder; zelfde generatie dus.
Zat nummers die ik wel kan waarderen. Maar heel veel ook niet. Maar dat was vroeger ook zo.quote:
[..]
nou ja elke plaat in de top40 is wel kut vandaag de dag, als ik het al meekrijg. Maar komt dat niet gewoon omdat "we" ouder worden?
Eerste waar ik aan dacht!quote:
SLAYERRRRRRRRRRR
Ook zag ik, dat al het zwoegen, alsook alle bekwaamheid in het werk, louter naijver is van de een op de ander; ook dit is ijdelheid en najagen van wind.
|
|
