Heel leuk zou je denken, en dat was in het begin ook zo. Maar de laatste tijd bekruipt me steeds meer het gevoel van wat ik in godsnaam aan het doen ben. Het is alsof de tijd voor mij stil heeft gestaan en ik nog steeds 20 ben en me zo gedraag. Neem het stappen bijvoorbeeld. Tijdens de nacht zelf vermaak ik me enorm. Maar als ik de middag erop de deur van een vreemd huis achter me dichttrek en uitvogel hoe ik naar huis moet, denk ik: Gary, je bent over een paar jaar 30, wat doe je? Ja, het was vannacht leuk, je voelde je begeerd en aantrekkelijk, maar over een uurtje ben je alleen thuis en zit je jezelf op te vreten in dat lege huis. En die mensen van vannacht zouden net zo goed je studenten kunnen zijn die je maandag ziet op je werk.
Ik weet dus niet zo goed wat er aan de hand is. Aan de ene kant heb ik enorm de drang om de jaren van in bed liggen in te halen, jonge meisjes te fixen nu ik nog jong ben/eruitzie, zo nu en dan wat drugs gebruiken nu mijn lichaam dat nog toelaat etc. Zeg maar alles wat een 'normaal en jong persoon' doet. Maar aan de andere kant heb ik ook een haastig gevoel van dat ik ook snel mijn leven op de rit moet hebben. En ik dacht vroeger dat lust synoniem was met liefde. Of nou ja, op z'n minst een prima tijdelijke vervanger en dat het me in in ieder geval niet ongelukkiger zou maken. Maar de nummers die ik krijg, verwijder ik een paar dagen later weer, de meisjes waar ik mee was, ben ik bij thuiskomst al weer vergeten. Sterker nog, ik ben die mensen tegen het einde van de middag helemaal zat. Ze geven me niet wat ik écht wil. Maar wat is dat dan? Ik weet het ook niet. Doordeweeks heb ik het naar mijn zin op mijn werk, maar als ik dan 's avonds thuis ben, zit ik me weer op te vreten en kijk ik weer uit naar de vrijdagavond om die leegte op te vullen. Als ik onderweg van A naar B reis, moet ik ook echt muziek op hebben, anders zit ik alleen maar te piekeren.
Ik snap het dus niet. Wat doe ik verkeerd? Ik zou nu hemelsgelukkig moeten zijn als ik terugkijk naar hoe verschrikkelijk die depressie was, maar ik ben dus verre van hemelsgelukkig. Ik bouw mijn leven weer op 'zoals het hoort' en hoe elke psychotherapeut het zou aanraden (ik zit al bijna een jaar niet meer in therapie trouwens), maar toch ervaar ik een existentiële leegte en verdriet, ondanks alle positieve aandacht en voortvarendheid. Ik voel me door de mensen die ik ken, of dat nou jaren is of voor de nacht, geliefd. Maar toch voel ik me ook weer door niemand écht geliefd. Ik heb een pro-actieve en assertieve levenshouding en ga ver uit mijn comfortzone om mezelf te laten groeien, maar toch heerst er een ondertoon van wanhoop en verdriet in mijn leven. Ik leef langzaam uiteindelijk toe naar de lifestyle van Don Jon (geen typo, ik bedoel echt die dude van de gelijknamige film), maar ik weet nu al dat het me geen geluk zal geven als ik daar eenmaal ben. Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.
Wat is er aan de hand?
[ Bericht 6% gewijzigd door Gary_Oak op 14-01-2019 05:21:07 ]
Ik herken het gevoel enigzins wel. Na wat foute keuzes in mijn leven gemaakt te hebben, ben ik veel vrienden verloren en heb ik ook een lastige periode meegemaakt. Juist door meer te gaan ondernemen buiten je dagelijkse ritme, heb ik dat voor mij op kunnen lossen.
Wat doe je buiten je werk om? Heb je hobbys waar je anderen in kan betrekken? Sport je?
Nou ja, er is één ding wat me maar écht niet lukt: een serieuze date fixen met iemand waar ik oprecht potentie in zie en al stiekem een beetje verliefd op ben. Iemand voor de nacht? Over het algemeen geen probleem. Niet dat ik elk weekend wat fix, maar dat is voor mij echt geen struikelblok. Zelfs als ik met lege handen naar huis ga, is het al een geslaagde nacht. Ik kom namelijk alleen maar naar de club om te dansen en te drinken. Drugs en meiden zijn een bonus.quote:Op zondag 13 januari 2019 21:09 schreef Man-Bear-Pig het volgende:
Je geeft het antwoord al zelf. Volgens mij heb je te maken met een gevoel van eenzaamheid, te weinig contact met goede mensen om je heen. Je snakt naar de aandacht van vrouwen omdat je die leegte wil opvullen, maar zoals je al aangeeft, geeft dat niet de voldoening die je zoekt.
Ik herken het gevoel enigzins wel. Na wat foute keuzes in mijn leven gemaakt te hebben, ben ik veel vrienden verloren en heb ik ook een lastige periode meegemaakt. Juist door meer te gaan ondernemen buiten je dagelijkse ritme, heb ik dat voor mij op kunnen lossen.
Wat doe je buiten je werk om? Heb je hobbys waar je anderen in kan betrekken? Sport je?
Omdat dat werk niet goed betaalt, ben ik in mijn vrije tijd vooral aan het doorsolliciteren. Ik zit elke maand krap en stappen is duur. Word niet meer zo snel lam als vroeger.
Woning is daarnaast ook nog niet af. Ik wil weer fitnessen, maar heb daar voorlopig nog geen geld voor. Daarbij wil ik ook alleen fitnessen, omdat de rest me niets interesseert. Ook dat is weer zo solitair.
ik wist helemaal niet dat je depressief bent geweest. Kan nog wel een paar goede posts van je herinneren (niet zozeer over depressiviteit, wel over relaties en het leven enzo). Dus heftig om te horen dat je daarmee te maken hebt gehad. En ook dat je je nu eigenlijk nog steeds een beetje leeg voelt. Sterkte.Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand. Dus daarom maar seks met fuckbuddys, internetdates, en hoeren. Pure lust, geen liefde.
Zoek een hobby waar je voldoening uit kan halen.
Mijn advies: Ga de (echte) natuur in.
Mijn leven is een stuk verbeterd sinds ik ben gaan hiken, wildkamperen, en bushcraften. In de toekomst wil ik ook gaan bergbeklimmen. Het verminderd stress en geeft me een gevoel van bevrijding.
Dankjewel.quote:
Ik wil je vooral een dikke knuffel geven
De enige hobby waar ik voldoening uit zou kunnen halen die me nu even snel te binnen schiet, is krachttraining, maar dat is zoals eerder gezegd ook weer zo solitair. Andere sporten interesseren me niet meer. Fietsen etc. in de natuur vind ik ook wel leuk, maar ik woon in de Randstad en ik weet niet of dingen ik m'n eentje doen me gelukkig zal maken, aangezien ik elke avond alleen thuiszitten erg naar vind. Maar toch bedankt voor je suggestie.quote:Op zondag 13 januari 2019 23:51 schreef Harvest89 het volgende:
Erg herkenbaar.
Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand. Dus daarom maar seks met fuckbuddys, internetdates, en hoeren. Pure lust, geen liefde.
Zoek een hobby waar je voldoening uit kan halen.
Mijn advies: Ga de (echte) natuur in.
Mijn leven is een stuk verbeterd sinds ik ben gaan hiken, wildkamperen, en bushcraften. In de toekomst wil ik ook gaan bergbeklimmen. Het verminderd stress en geeft me een gevoel van bevrijding.
Krachttraining zou je in de vorm van CrossFit kunnen doen, als er een box bij je in de buurt zit. Vaak is dat niet zo solitair. En krachttraining en spierontwikkeling dragen, dacht ik, ook bij aan minder depressieve gedachten en gevoelens. Wellicht is dat iets?quote:Op maandag 14 januari 2019 03:18 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Dankjewel.
[..]
De enige hobby waar ik voldoening uit zou kunnen halen die me nu even snel te binnen schiet, is krachttraining, maar dat is zoals eerder gezegd ook weer zo solitair. Andere sporten interesseren me niet meer. Fietsen etc. in de natuur vind ik ook wel leuk, maar ik woon in de Randstad en ik weet niet of dingen ik m'n eentje doen me gelukkig zal maken, aangezien ik elke avond alleen thuiszitten erg naar vind. Maar toch bedankt voor je suggestie.
Drugs zou ik alleen niet doen en alcohol ook niet al teveel. Want dat soort dingen (meiden niet als je ze met respect behandeld) kunnen later nog weleens terugslaan. Een bad trip of een teveel aan alcohol kunnen je later in je leven nog fysiek of mentaal achtervolgen. Een keer hard op je hoofd vallen is net als die twee ervaringen ook nergens goed voor.
Probeer de rest van je tijd wel aan je studie of werk te besteden ipv aan het dubben over dingen, die baggage heb je altijd nodig.
Hmmm, ik zal het overwegen. Ik ben alleen nogal eigenwijs met hoe ik mijn training opstel.quote:
[..]
Krachttraining zou je in de vorm van CrossFit kunnen doen, als er een box bij je in de buurt zit. Vaak is dat niet zo solitair. En krachttraining en spierontwikkeling dragen, dacht ik, ook bij aan minder depressieve gedachten en gevoelens. Wellicht is dat iets?
Dus krachttraining is dan wel solitair, het geeft me wel de ruimte om zelf de oefeningen uit te zoeken die ik belangrijk vind. Maar goed, zal erover nadenken.Nou ja, ik leef niet zo, omdat ik vind dat mijn omgeving dat verwacht. Ik doe het, omdat ik verloren tijd wil inhalen en het een en ander wil ervaren. Zat vroeger in bed maar te malen met waarom ik nou nooit eens de deur uit ga, en dat dat me gelukkiger zou maken dan in bed liggen.quote:Op maandag 14 januari 2019 08:40 schreef Salvad0R het volgende:
Het doorbreken van het willen voldoen aan verwachtingspatronen van anderen brengt geestelijke rust. Je moet niets. Zoek directe connectie tussen jezelf en het bestaan (ga de natuur in).
Qua uiterlijk lijk ik nog 20. Maar als ik mensen vertel hoe oud ik hen, kijken ze me wel raar aan hoor.quote:
Je bent 27, je zit op een leeftijd dat je misschien nog wel 6 of 7 jaar gewoon alles kunt doen zonder scheef aangekeken te worden. Je bent nog jong en je mag 18+ meiden gewoon oppikken en wie weet rolt er wel een relatie uit.
Drugs zou ik alleen niet doen en alcohol ook niet al teveel. Want dat soort dingen (meiden niet als je ze met respect behandeld) kunnen later nog weleens terugslaan. Een bad trip of een teveel aan alcohol kunnen je later in je leven nog fysiek of mentaal achtervolgen. Een keer hard op je hoofd vallen is net als die twee ervaringen ook nergens goed voor.
Probeer de rest van je tijd wel aan je studie of werk te besteden ipv aan het dubben over dingen, die baggage heb je altijd nodig.
Met drugs experimenteer ik dan wel, maar ik ga er heus wel verstandig mee om hoor.
Toch bedankt voor je zorgen. Meisjes ga ik sowieso niet respectloos mee om. Ze weten wat ik wil en vice versa en dat is prima.In mijn vrije tijd en ik dus aan het doorsolliciteren. Hou mezelf wel bezig. Maar dat ongelukkige gevoel blijft. Alsof die depressie van vroeger me blijft stalken: "Haha, zie je wel dat je nog niet van me af bent, ook al heb je een leuk leven?"
Bij CrossFit kun je je oefeningen solitair doen. Er wordt veel gedaan aan techniek, maar je zet je eigen doelen en probeert die te bereiken. Trainen kun je solitair doen, maar ook in een groep. Er kan een fijne combinatie zijn van zelfstandig trainen, en toch met de groep zijn. Ik vond dat erg prettig.quote:
[..]
Hmmm, ik zal het overwegen. Ik ben alleen nogal eigenwijs met hoe ik mijn training opstel.
Kun je verloren tijd inhalen? Echt inhalen?quote:Nou ja, ik leef niet zo, omdat ik vind dat mijn omgeving dat verwacht. Ik doe het, omdat ik verloren tijd wil inhalen en het een en ander wil ervaren. Zat vroeger in bed maar te malen met waarom ik nou nooit eens de deur uit ga, en dat dat me gelukkiger zou maken dan in bed liggen.
Is het realistisch om te denken dat je de depressie en de nasleep ervan ooit werkelijk achter je laat en er echt van af bent? Het is een wezenlijk deel van je ervaringen en dus van wie je bent. Waar ben je naar op zoek? Een leuk leven dat je louter op de toppen van het geluk laat ronddansen?quote:Qua uiterlijk lijk ik nog 20. Maar als ik mensen vertel hoe oud ik hen, kijken ze me wel raar aan hoor.
Met drugs experimenteer ik dan wel, maar ik ga er heus wel verstandig mee om hoor.
In mijn vrije tijd en ik dus aan het doorsolliciteren. Hou mezelf wel bezig. Maar dat ongelukkige gevoel blijft. Alsof die depressie van vroeger me blijft stalken: "Haha, zie je wel dat je nog niet van me af bent, ook al heb je een leuk leven?"
Ik kan je niet uit een depressie praten of het voorkomen maar wat soms weleens iets zou kunnen helpen is denken dat iedereen z'n tegenslagen in het leven heeft; wat ook gewoon zo is. "Everyone is fighting their own fight", iedere dag weer. En in dat licht relativerend kun jij je best doen om zoveel mogelijk uit je dag te halen.quote:
[..]
Hmmm, ik zal het overwegen. Ik ben alleen nogal eigenwijs met hoe ik mijn training opstel.
[..]
Nou ja, ik leef niet zo, omdat ik vind dat mijn omgeving dat verwacht. Ik doe het, omdat ik verloren tijd wil inhalen en het een en ander wil ervaren. Zat vroeger in bed maar te malen met waarom ik nou nooit eens de deur uit ga, en dat dat me gelukkiger zou maken dan in bed liggen.
[..]
Qua uiterlijk lijk ik nog 20. Maar als ik mensen vertel hoe oud ik hen, kijken ze me wel raar aan hoor.
Met drugs experimenteer ik dan wel, maar ik ga er heus wel verstandig mee om hoor.
In mijn vrije tijd en ik dus aan het doorsolliciteren. Hou mezelf wel bezig. Maar dat ongelukkige gevoel blijft. Alsof die depressie van vroeger me blijft stalken: "Haha, zie je wel dat je nog niet van me af bent, ook al heb je een leuk leven?"
Ok! Ik zal eens informeren!quote:
[..]
Bij CrossFit kun je je oefeningen solitair doen. Er wordt veel gedaan aan techniek, maar je zet je eigen doelen en probeert die te bereiken. Trainen kun je solitair doen, maar ook in een groep. Er kan een fijne combinatie zijn van zelfstandig trainen, en toch met de groep zijn. Ik vond dat erg prettig.
Hmmm, nu ik erbij stil sta, natuurlijk niet. Het gaat uiteraard om de typische begin-20-ervaringen die ik wil inhalen. Ik heb gewoon de mooiste jaren in de kracht van mijn leven gemist. Het doet me enorm pijn als ik dat feitelijk besef.quote:[..]
Kun je verloren tijd inhalen? Echt inhalen?
Ik weet niet wat ik anders moet. Als ik de komende 60 jaar er zo mee blijf worstelen en aan blijf modderen, kan ik er net zo goed vandaag mee stoppen. Ik ben er gewoon klaar mee en ik weiger om me onnodig ongelukkig te voelen. Ik wil rust en wakker worden met de gedachte dat ik de wereld ben voor iemand en diegene voor mij. Ik wil me voor eens in m'n leven écht geliefd voelen, in plaats van enkel begeerd. Ik wil kwaliteit, geen kwantiteit.quote:[..]
Is het realistisch om te denken dat je de depressie en de nasleep ervan ooit werkelijk achter je laat en er echt van af bent? Het is een wezenlijk deel van je ervaringen en dus van wie je bent. Waar ben je naar op zoek? Een leuk leven dat je louter op de toppen van het geluk laat ronddansen?
Dat denken heb ik al vaak genoeg geprobeerd. Maar dat relativisme vind ik gewoon m'n kop in het zand steken. Mijn problemen worden niet minder groot als ik weet dat andere mensen ook problemen hebben. Ze zijn er nog steeds.quote:
[..]
Ik kan je niet uit een depressie praten of het voorkomen maar wat soms weleens iets zou kunnen helpen is denken dat iedereen z'n tegenslagen in het leven heeft; wat ook gewoon zo is. "Everyone is fighting their own fight", iedere dag weer. En in dat licht relativerend kun jij je best doen om zoveel mogelijk uit je dag te halen.
Zeker doen. Misschien kom je wel een leuke dame tegen.quote:
Klinkt misschien raar, maar je zit nu in een rouwproces. Na je depressie besef je wat je aan jaren gemist hebt. (Je zit in een soort van 'post-depressiefase'.) geeft het een plekje en ga verder met je leven. Ook in je eind 20 kun je gewoon feesten en af en toe drugs gebruiken. Ik ken zelf wel meer mensen die later pas met drugs gingen experimenteren. Maar je moet doen omdat je het echt wilt en niet om de tijd in te halen. Er zijn genoeg twintegers niet weinig uitgaang en niet af en toe iets nemen. Het is meer een levensstijl die bij je moet passen.quote:Hmmm, nu ik erbij stil sta, natuurlijk niet. Het gaat uiteraard om de typische begin-20-ervaringen die ik wil inhalen. Ik heb gewoon de mooiste jaren in de kracht van mijn leven gemist. Het doet me enorm pijn als ik dat feitelijk besef.
Als ik ze de OP lees, krijg je wel genoeg aandacht van vrouwen. Waarom zijn deze meiden in jouw ogen geen relatiemateriaal? Leg je de lat heel hoog? Vind je het stiekem eng om een relatie aan te gaan? Soort van bindingsangst? Weet je überhaupt waar je opvalt? Als je op introvente meisjes valt, zal je die niet snel in de plaatselijke disco vinden.quote:Ik weet niet wat ik anders moet. Als ik de komende 60 jaar er zo mee blijf worstelen en aan blijf modderen, kan ik er net zo goed vandaag mee stoppen. Ik ben er gewoon klaar mee en ik weiger om me onnodig ongelukkig te voelen. Ik wil rust en wakker worden met de gedachte dat ik de wereld ben voor iemand en diegene voor mij. Ik wil me voor eens in m'n leven écht geliefd voelen, in plaats van enkel begeerd. Ik wil kwaliteit, geen kwantiteit.
Zo gauw als je een doel hebt bereikt is het geluksgevoel al geincasseerd in de aanloop. Je hebt nu alles bereikt wat vroeger in een “wat als- gedachte” vastzat, maar het euforische gevoel wat je er bij bedacht had blijft uit..
Dude, dit is het leven. Alles wat je doet om aan je eigen plaatje of dat van anderen te voldoen zal nooit voldoening geven.. Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
[ Bericht 0% gewijzigd door _I op 14-01-2019 19:06:14 ]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusiequote:
voor mij niet genoeg. Daar kan ik me niet bij neerleggen.Het haalt het idee weg dat het leven een bepaalde vorm aan moet nemen. Waarom onbevredigend? Geloof je er dan in dat allles groots en meeslepend is!?quote:
[..]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusie
Is dat erg, dat het pijn doet? Wat doe je met die pijn? Wegstoppen, doorfeesten en doen alsof die er niet is? Werkt dat goed voor j?quote:
[..]
Ok! Ik zal eens informeren!
[..]
Hmmm, nu ik erbij stil sta, natuurlijk niet. Het gaat uiteraard om de typische begin-20-ervaringen die ik wil inhalen. Ik heb gewoon de mooiste jaren in de kracht van mijn leven gemist. Het doet me enorm pijn als ik dat feitelijk besef.
Waarom vind je dat je je onnodig ongelukkig voelt? Waarom is het onnodig? Je hebt in een periode dat je jong en vrij en wild kon en wilde zijn niets kunnen doen van al die dingen, omdat je ziek was. Want dat is wat een depressie is, toch? Het is toch niet gek dat je verdrietig bent om wat je gemist hebt, wat je graag had gewild? Dat het iets is dat je nooit meer echt kunt inhalen, ook al kun je pogingen doen die erbij in de buurt komen, is gewoon kut. Mag dat gevoel er zijn? Of ben je bang dat je weer depressief wordt als je verdriet toelaat? Iets wat jij natuurlijk allang weet: verdriet en een depressie zijn totaal verschillende dingen.quote:Ik weet niet wat ik anders moet. Als ik de komende 60 jaar er zo mee blijf worstelen en aan blijf modderen, kan ik er net zo goed vandaag mee stoppen. Ik ben er gewoon klaar mee en ik weiger om me onnodig ongelukkig te voelen. Ik wil rust en wakker worden met de gedachte dat ik de wereld ben voor iemand en diegene voor mij. Ik wil me voor eens in m'n leven écht geliefd voelen, in plaats van enkel begeerd. Ik wil kwaliteit, geen kwantiteit.
Die ene persoon waarvoor jij de wereld wil zijn, wil dat ook voor jou zijn. Misschien zit er tussen die feestmeisjes wel een met meer diepgang buiten het uitgaan, maar zover kom je niet, omdat je het zelf bij eenmalig contact houdt, toch?
Waar kun je je dan precies niet bij neerleggen?quote:
[..]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusie
Het zou fijn zijn als je niet alleen maar die hoge toppen en diepe dalen hebt, maar ook een wat gelijkmatiger terrein daar tussen in: de regelmaat van sporten (eventueel met anderen, en de kans om nieuwe contacten/vriendschappen op te doen) , een hobby of andere bezigheid zou daarbij kunnen helpen. Kan je iets waar anderen ook iets aan hebben? Dan kan je ook nog kijken naar vrijwilligerswerk of buddy worden.
Nee, maar het maakt het zo willekeurig wat er dan toe doet. Werken, plezier hebben enzo is dan het leven. Maar in je bed blijven liggen is dan ook het leven. En wordt bij wijze van spreken aan elkaar gelijk gesteld. Ik mis een beetje het 'waarheen, waartoe?'quote:
[..]
Het haalt het idee weg dat het leven een bepaalde vorm aan moet nemen. Waarom onbevredigend? Geloof je er dan in dat allles groots en meeslepend is!?
Tja, dat zijn dus die plaatjes..quote:
[..]
Nee, maar het maakt het zo willekeurig wat er dan toe doet. Werken, plezier hebben enzo is dan het leven. Maar in je bed blijven liggen is dan ook het leven. En wordt bij wijze van spreken aan elkaar gelijk gesteld. Ik mis een beetje het 'waarheen, waartoe?'
Ik mis iets van ambities in deze klacht. En ambities kun je helaas niet aangereikt krijgen. Ook kun je op het moment niet goed je leven overzien, pas op het eind. Als je niets kunt ondernemen kun je er misschien voor zorgen dat je iets in loondienst doet wat je meer naar het hart ligt want dan doe je dat iig op 100%. Maar zulk werk maakt ook niet per definitie gelukkig, het zorgt er alleen voor dat je later tevredener kunt terugkijken in dat je kansen hebt gegrepen ipv hebt laten liggen.quote:
[..]
Nee, maar het maakt het zo willekeurig wat er dan toe doet. Werken, plezier hebben enzo is dan het leven. Maar in je bed blijven liggen is dan ook het leven. En wordt bij wijze van spreken aan elkaar gelijk gesteld. Ik mis een beetje het 'waarheen, waartoe?'
Ik ben nu best wel op en heb het best druk. Reageer hopelijk ergens van de week op alle posts en PM's. Moet er sowieso goed over nadenken.Waarom? Gewoon accepteren dat het leven ook voor een deel kut en/of onbevredigend kan zijn. 80 jaar rozengeur en maneschijn is voor niemand weggelegd.quote:
[..]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusie
quote:Op maandag 14 januari 2019 18:46 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Zeker doen. Misschien kom je wel een leuke dame tegen.
Ik wil het inderdaad ook echt. Die depressie liet me inzien dat mijn tijd op aarde maar beperkt is. Daarom leef ik mijn leven ook zo intens mogelijk. Maar toch brengt het geen bepaalde voldoening. Tenminste, niet wat ik voor ogen had. Ik ben daarnaast ook bang dat dat rouwen, wat jij zo treffend verwoordt, een aanleiding kan vormen voor een nieuwe depressie.quote:[..]
Klinkt misschien raar, maar je zit nu in een rouwproces. Na je depressie besef je wat je aan jaren gemist hebt. (Je zit in een soort van 'post-depressiefase'.) geeft het een plekje en ga verder met je leven. Ook in je eind 20 kun je gewoon feesten en af en toe drugs gebruiken. Ik ken zelf wel meer mensen die later pas met drugs gingen experimenteren. Maar je moet doen omdat je het echt wilt en niet om de tijd in te halen. Er zijn genoeg twintegers niet weinig uitgaang en niet af en toe iets nemen. Het is meer een levensstijl die bij je moet passen.
Ik heb een grote verlatings- en afwijzingsangst bij mensen waar ik emotioneel in geïnvesteerd heb. Op zo'n avond word ik heus wel afgewezen en dat vind ik helemaal prima, want ik ken die meiden niet. Maar een hypothetisch iemand van bijvoorbeeld werk waar ik vaak mee spreek, dingen mee deel etc. die mij dan afwijst voor een simpele date, trek ik enorm slecht.quote:[..]
Als ik ze de OP lees, krijg je wel genoeg aandacht van vrouwen. Waarom zijn deze meiden in jouw ogen geen relatiemateriaal? Leg je de lat heel hoog? Vind je het stiekem eng om een relatie aan te gaan? Soort van bindingsangst? Weet je überhaupt waar je opvalt? Als je op introvente meisjes valt, zal je die niet snel in de plaatselijke disco vinden.
Verder val ik op bubbly en extraverte meisjes met een verlegen en schattige uitstraling.
Maar des te meer gaat het om haar persoonlijkheid. Een meid waar ik een goed gesprek mee kan voeren, een eigen wereldbeeld heeft, weet wat waar ze staat in haar leven etc., vind ik ontzettend aantrekkelijk. In de club gaat het niet zo diep. Oh ja, ik wil wel duidelijk maken dat ik echt geen PUA, fuckboy of player ben hoor.
Vind mezelf nog echt een beginner, maar ik ben ook altijd heel eerlijk over de intenties. Maar vaak ga ik wel met een of meerdere onbekende mensen mee naar huis voor een afterparty. [ Bericht 0% gewijzigd door Gary_Oak op 16-01-2019 16:33:42 ]
Knuffel terug, gozer.quote:
Geluk is een richting, of een moment, geen stabiele situatie..
Zo gauw als je een doel hebt bereikt is het geluksgevoel al geincasseerd in de aanloop. Je hebt nu alles bereikt wat vroeger in een “wat als- gedachte” vastzat, maar het euforische gevoel wat je er bij bedacht had blijft uit..
Dude, dit is het leven. Alles wat je doet om aan je eigen plaatje of dat van anderen te voldoen zal nooit voldoening geven.. Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
Voor mij wel.quote:
Serieuze dates zijn toch niet moeilijk om te regelen?
Ik weet niet wat het is, maar nuchter en in het dagelijks leven ben ik nog steeds wel flirty, maar ook veel meer dorky en awkward. Tuurlijk heb ik weleens dates gehad, maar ik ben bijvoorbeeld in mijn hele leven nog nooit met een crush op date geweest. 
Het lijkt wel alsof zodra ik verliefd (begin te) word(en) ik het verpest. Bij een meid in de kroeg boeit het me allemaal geen reet en loop ik niet op eieren, wat ze dan weer aantrekkelijk vindt. Maar dat risico durf ik echt niet te lopen bij een meid die ik oprecht leuk vind.[ Bericht 3% gewijzigd door Gary_Oak op 16-01-2019 16:34:39 ]
Tuurlijk vind ik het erg.quote:
[..]
Is dat erg, dat het pijn doet? Wat doe je met die pijn? Wegstoppen, doorfeesten en doen alsof die er niet is? Werkt dat goed voor j?
Het is onvermijdelijk, maar ik neem aan dat iedereen graag zonder pijn wil leven. Ik negeer het meestal, maar het komt vaak boven na een avond feesten. Het besef komt meestal de ochtend daarna. De OP van dit topic schreef ik bijvoorbeeld ook op zo'n moment. Ik weet niet zo goed wat deze pijn op de lange termijn met me zal doen. Het is allemaal ook nog vrij nieuw.Omdat ik me jarenlang kut heb gevoeld, vind ik niet dat ik mijn tijd mag besteden aan me weer verdrietig voelen. Verdrietig omdat ik jaren verdrietig was, vind dat zo'n tijdverspilling ... Ja, rationeel gezien mag dat verdriet er natuurlijk zijn, maar emotioneel gezien vind ik ook dat daar geen tijd meer voor is. De klok tikt verder. Het is allemaal niet zo raar om me zo te voelen inderdaad, maar ik wil het gewoon niet. En inderdaad ben ik doodsbang om weer depressief te worden als ik echt dicht bij dat verdriet kom. Het is wat Morrigan zo goed zei gewoon rouwen, maar gevoelsmatig komen rouwen, verdrietig zijn en depressief zijn zo dicht bij elkaar.quote:[..]
Waarom vind je dat je je onnodig ongelukkig voelt? Waarom is het onnodig? Je hebt in een periode dat je jong en vrij en wild kon en wilde zijn niets kunnen doen van al die dingen, omdat je ziek was. Want dat is wat een depressie is, toch? Het is toch niet gek dat je verdrietig bent om wat je gemist hebt, wat je graag had gewild? Dat het iets is dat je nooit meer echt kunt inhalen, ook al kun je pogingen doen die erbij in de buurt komen, is gewoon kut. Mag dat gevoel er zijn? Of ben je bang dat je weer depressief wordt als je verdriet toelaat? Iets wat jij natuurlijk allang weet: verdriet en een depressie zijn totaal verschillende dingen.
Die ene persoon waarvoor jij de wereld wil zijn, wil dat ook voor jou zijn. Misschien zit er tussen die feestmeisjes wel een met meer diepgang buiten het uitgaan, maar zover kom je niet, omdat je het zelf bij eenmalig contact houdt, toch?
[ Bericht 0% gewijzigd door Gary_Oak op 16-01-2019 16:32:04 ]
Oh, ik heb het gevoel dat ik pas begin.quote:
Je wilde verloren tijd inhalen en dat heb je gedaan, nu is het tijd voor de volgende fase van je leven (stabiele relatie en eventueel huisje boompje beestje). Sluit de huidige fase af net als toen je de depressieve jaren afsloot. Er is niks aan de hand. Dat het achteraf inhalen van een fase voor wrijving zorgt qua leeftijd en qua huidige wensen is heel begrijpelijk. Nu is het tijd voor een fase die wel bij je leeftijd en huidige wensen past.
Dit is wel een goeie! De afgelopen maanden was het vooral work hard, play hard. Geen andere voldoeningen. Zal hier eens over nadenken.quote:
Van een heerlijke roes na een avond stappen / seks / drugs naar je stille en lege huis is ook wel een steile afdaling van de top naar het dal
Het zou fijn zijn als je niet alleen maar die hoge toppen en diepe dalen hebt, maar ook een wat gelijkmatiger terrein daar tussen in: de regelmaat van sporten (eventueel met anderen, en de kans om nieuwe contacten/vriendschappen op te doen) , een hobby of andere bezigheid zou daarbij kunnen helpen. Kan je iets waar anderen ook iets aan hebben? Dan kan je ook nog kijken naar vrijwilligerswerk of buddy worden.
Ligt er maar net aan wat de avond brengt. Ik ga altijd zonder verwachtingen op stap. Meestal in een bar of bij iemand thuis indrinken, dan naar de club om te dansen en mezelf op te hypen, dan weer naar een bar waar je elkaar nog kunt verstaan en tot slot mee naar huis met een of meerdere mensen. Soms stopt de avond bij een van de stappen. Of soms in plaats van naar de club naar een huis- of studentenfeestje. Ik ga altijd met een klein gemengd groepje.quote:
Waar ga je uit waar je al die vrouwen tegenkomt dan, gewone clubs of feesten (klein of groot)? Ga je met gemengde groepjes uit?
Dit komt zeer herkenbaar over (op het bubblydeel en extraverte na). Vrouwen met een eigengereidheid maar die het niet nodig vinden om constant bij alles vooraan te moeten staan.quote:Op woensdag 16 januari 2019 15:58 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
[..]
Ik wil het inderdaad ook echt. Die depressie liet me inzien dat mijn tijd op aarde maar beperkt is. Daarom leef ik mijn leven ook zo intens mogelijk. Maar toch brengt het geen bepaalde voldoening. Tenminste, niet wat ik voor ogen had. Ik ben daarnaast ook bang dat dat rouwen, wat jij zo treffend verwoordt, een aanleiding kan vormen voor een nieuwe depressie.
[..]
Ik heb een grote verlatings- en afwijzingsangst bij mensen waar ik emotioneel in geïnvesteerd heb. Op zo'n avond word ik heus wel afgewezen en dat vind ik helemaal prima, want ik ken die meiden niet. Maar een hypothetisch iemand van bijvoorbeeld werk waar ik vaak mee spreek, dingen mee deel etc. die mij dan afwijst voor een simpele date, trek ik enorm slecht.
Verder val ik op bubbly en extraverte meisjes met een verlegen en schattige uitstraling.
Oh ja, ik wil wel duidelijk maken dat ik echt geen PUA, fuckboy of player ben hoor.
Je leeft al een tijdje op deze aardkloot. Wat geeft je nou echt het gevoel dat je leeft? Wanneer zit je in een flow? Gaat het echt om je geliefd voelen, of om een oprechte connectie maken met iemand? Iedereen kan zich eenzaam voelen in gezelschap, als het het verkeerde gezelschap is.
Wat hier ook wel een beetje over gaat is het boek The art of not giving a fuck. Hedonisme is leuk, maar het is geen goed doel an sich.
Herkenbaar dit.quote:
Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand.
.Maar goed dat het beter gaat.
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 18-01-2019 01:13:09 ]
Ga lekker sporten.
quote:
Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
Drugs kunnen het aardig in de hand werken inderdaad.quote:
Stop met die drugs. Dat is een doodlopend pad en zorgt alleen maar voor een rare hersenchemie die koppelbaar is aan je extreme gevoelens. Je hebt een leuker leven zonder.
En verder kan ik iedereen aanraden juist niet weg te lopen voor zijn/haar gevoel. Eigenlijk is dat misschien wel de domste manier van ermee om te gaan. Je duwt het daarmee alleen maar weg waardoor het buiten het bewuste komt te liggen en als energie wordt opgeslagen in je onderbewuste. Daarmee is het niet weg, maar gaat het eerder een eigen leven leiden in het donker. En op den duur barst de bom.
Gevoelens en emoties moet je juist vrijelijk laten stromen. Duik er liever in en doorvoel die shit helemaal, dat werkt zuiverend. Zou hou je mentale (en fysieke) hygiëne. We zorgen goed voor ons lichaam, maar tering wat hebben we toch weinig verstand van de geest. Zou zo veel rommel schelen.
Het zou leuk zijn als het zo eenvoudig zou werken. Ik heb wel eens zo'n relatie gehad, maar uiteindelijk kwamen ook daar scheurtjes in, en dan blijkt het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn te zijn. Waarom ben je de wereld voor die persoon? Staat die persoon zo zwak in haar schoenen?quote:Op zondag 13 januari 2019 20:58 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.
Een relatie vraagt om geven en nemen, om buffelen. Ik merk wel dat kinderen bijna onvoorwaardelijk van je kunnen houden, maar het hebben van kinderen vraagt om stabiliteit, om rust, om vertrouwen. Het is ook een enorme verantwoordelijkheid, die om opoffering vraagt.
Negeren heeft erg weinig zin, zoals je inmiddels gemerkt hebt. Het verdwijnt er niet door. Het verschil tussen verdriet en een depressie is dat je verdriet kunt verwerken, door te rouwen, door het te voelen, te accepteren dat je je ergens verdrietig over voelt. Door het kut te vinden dat je je zo voelt en het er te laten zijn.quote:
[..]
Tuurlijk vind ik het erg.
De meeste mensen zullen graag zonder pijn leven, en hoeveel mensen denk je dat dat een heel leven goed af gaat?
Omdat je een aantal jaren depressief bent geweest, moet de rest van je leven een grote gelukkige toestand zijn? Je kunt het niet meer veranderen, die depressie is geweest. Dat geeft je geen recht of garantie op een leven zonder verdriet en narigheid. Je hebt nog een heel leven voor je, daarin zul je ook tijd en ruimte moeten maken voor verdrietige gevoelens. Depressie en verdriet zijn heel andere gevoelens. Als je goed met verdriet omgaat, dus rouwt, voelt, verwerkt, hoef je daar echt niet depressief van te worden. Ik snap je angst wel, maar door het uit de weg te blijven gaan, voel je je denk ik juist eerder down, omdat je het negeert.quote:Omdat ik me jarenlang kut heb gevoeld, vind ik niet dat ik mijn tijd mag besteden aan me weer verdrietig voelen. Verdrietig omdat ik jaren verdrietig was, vind dat zo'n tijdverspilling ... Ja, rationeel gezien mag dat verdriet er natuurlijk zijn, maar emotioneel gezien vind ik ook dat daar geen tijd meer voor is. De klok tikt verder. Het is allemaal niet zo raar om me zo te voelen inderdaad, maar ik wil het gewoon niet. En inderdaad ben ik doodsbang om weer depressief te worden als ik echt dicht bij dat verdriet kom. Het is wat Morrigan zo goed zei gewoon rouwen, maar gevoelsmatig komen rouwen, verdrietig zijn en depressief zijn zo dicht bij elkaar.
En hoe wil je ermee omgaan als je een duurzame relatie hebt en je geliefde is verdrietig? Kun je haar dan steunen, er voor haar zijn?
Hier noem je denk ik een deel van je probleem. Zolang het emotioneel niets met je doet vind het het niet erg om op je bek te gaan, maar zodra je emotioneel gekwetst zou kunnen worden durf je niet.quote:
Ik heb een grote verlatings- en afwijzingsangst bij mensen waar ik emotioneel in geïnvesteerd heb. Op zo'n avond word ik heus wel afgewezen en dat vind ik helemaal prima, want ik ken die meiden niet. Maar een hypothetisch iemand van bijvoorbeeld werk waar ik vaak mee spreek, dingen mee deel etc. die mij dan afwijst voor een simpele date, trek ik enorm slecht.
Misschien moet je een paar keer flink op je bek gaan met vrouwen waar je wel echt gek op bent. Ik weet niet hoe vaak je dat heb, echt gevoelens voor een vrouw. Probeer je over de angst heen te zetten en wordt een keer gekwetst. Daar leer je ook heel veel van, daar ben ik van overtuigt.
Goh, dan lijkt TS meer op mij dan ik dachtquote:Op woensdag 16 januari 2019 16:02 schreef Gary_Oak het volgende:
Voor mij wel. Ik weet niet wat het is, maar nuchter en in het dagelijks leven ben ik nog steeds wel flirty, maar ook veel meer dorky en awkward. Tuurlijk heb ik weleens dates gehad, maar ik ben bijvoorbeeld in mijn hele leven nog nooit met een crush op date geweest. Het lijkt wel alsof zodra ik verliefd (begin te) word(en) ik het verpest. Bij een meid in de kroeg boeit het me allemaal geen reet en loop ik niet op eieren, wat ze dan weer aantrekkelijk vindt. Maar dat risico durf ik echt niet te lopen bij een meid die ik oprecht leuk vind.
Dat je veel scharreltjes hebt is natuurlijk erg leuk en aardig, maar op de lange termijn bouw je hier niets mee op. Dit onderken je zelf ook wel, vandaar die existentiële leegte die je voelt. Is er niet iets waar je een passie voor hebt, TS? Wat zou jij op de lange termijn willen bereiken? Financiële rijkdom boeit jou niet ontzettend heb ik het idee, zou je misschien in de toekomst kinderen willen krijgen? Dan is financiële stabiliteit wel iets waar je naar toe moet werken.
Goede vraag! Het eerste instinctieve antwoord is een oprechte connectie maken met iemand. Ik vind het leuk om mensen oprecht te leren kennen, over hun en mijn leven te praten en de overkoepelende thematieken analyseren. Small talk kan ik ook wel, maar ik voel me echt geëngageerd als ik samen met iemand hardop kan dagdromen, als je begrijpt wat ik bedoel. Sinds ik uit die depressie ben, ben ik ook heel erg praatgraag geworden.quote:
Een Don Jon levensstijl nastreven terwijl je snakt naar verbintenis en echte liefde, lijkt mij inderdaad een recept voor leegte.
Je leeft al een tijdje op deze aardkloot. Wat geeft je nou echt het gevoel dat je leeft? Wanneer zit je in een flow? Gaat het echt om je geliefd voelen, of om een oprechte connectie maken met iemand? Iedereen kan zich eenzaam voelen in gezelschap, als het het verkeerde gezelschap is.
Wat hier ook wel een beetje over gaat is het boek The art of not giving a fuck. Hedonisme is leuk, maar het is geen goed doel an sich.
Haha, ja.quote:Op vrijdag 18 januari 2019 01:12 schreef O_o_ het volgende:
Als ik het een en ander zo uitreken dan ben je depressief geworden vanaf het ogenblik dat je je account op FOK! creëerde
Maar goed dat het beter gaat.
Rond najaar 2012 ging het licht doven. Ik begrijp je bezwaar. Ik ga er wel verstandig mee om, maar het is misschien een goed idee om langzaam te minderen. Voel me inderdaad ook best wel melancholisch van zondag tot woensdag. Al moet ik wel zeggen dat psychedelica mijn leven hebben veranderd, maar dat was in een andere periode in mijn leven.quote:
Stop met die drugs. Dat is een doodlopend pad en zorgt alleen maar voor een rare hersenchemie die koppelbaar is aan je extreme gevoelens. Je hebt een leuker leven zonder.
Ga lekker sporten.
Ik denk eerlijk gezegd niet echt dat ik er actief van wegloop. Het is meer dat ik er doorgaans niet bij stil sta en ermee geconfronteerd word wanneer ik een abrupte switch maak van feesten en thuiskomen. Ik ben best wel een open persoon (geworden) en praat prima over dit soort dingen (vandaar dit topicquote:
[..]
Drugs kunnen het aardig in de hand werken inderdaad.
En verder kan ik iedereen aanraden juist niet weg te lopen voor zijn/haar gevoel. Eigenlijk is dat misschien wel de domste manier van ermee om te gaan. Je duwt het daarmee alleen maar weg waardoor het buiten het bewuste komt te liggen en als energie wordt opgeslagen in je onderbewuste. Daarmee is het niet weg, maar gaat het eerder een eigen leven leiden in het donker. En op den duur barst de bom.
Gevoelens en emoties moet je juist vrijelijk laten stromen. Duik er liever in en doorvoel die shit helemaal, dat werkt zuiverend. Zou hou je mentale (en fysieke) hygiëne. We zorgen goed voor ons lichaam, maar tering wat hebben we toch weinig verstand van de geest. Zou zo veel rommel schelen.
). Als je deze post van jou drie haar geleden tegen me zei, sloeg je de spijker op z'n kop. 
Ik ben wat dat betreft ook wel een idealist hoor, ben ik me erg bewust van.quote:
[..]
Het zou leuk zijn als het zo eenvoudig zou werken. Ik heb wel eens zo'n relatie gehad, maar uiteindelijk kwamen ook daar scheurtjes in, en dan blijkt het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn te zijn. Waarom ben je de wereld voor die persoon? Staat die persoon zo zwak in haar schoenen?
Een relatie vraagt om geven en nemen, om buffelen. Ik merk wel dat kinderen bijna onvoorwaardelijk van je kunnen houden, maar het hebben van kinderen vraagt om stabiliteit, om rust, om vertrouwen. Het is ook een enorme verantwoordelijkheid, die om opoffering vraagt.
Maar heeft ook met mijn emotioneel verwaarloosde opvoeding te maken dat ik zo neig te denken. Maar goed, dat is een andere beerput. Hier geef ik je 100% gelijk in. Heb het altijd al onbewust geweten, maar fijn dat je het ook zo even tegen me zegt.quote:
[..]
Negeren heeft erg weinig zin, zoals je inmiddels gemerkt hebt. Het verdwijnt er niet door. Het verschil tussen verdriet en een depressie is dat je verdriet kunt verwerken, door te rouwen, door het te voelen, te accepteren dat je je ergens verdrietig over voelt. Door het kut te vinden dat je je zo voelt en het er te laten zijn.
De meeste mensen zullen graag zonder pijn leven, en hoeveel mensen denk je dat dat een heel leven goed af gaat?
Je hebt weer gelijk. Maar wat versta jij dan concreet onder "het verdriet voelen en het rouwen voelen en verwerken"? Laatst had ik weer zo'n momentje van een paar dagen. Toen ging ik in bed naar janknummers van Drake luisteren en me 'lekker kut' voelen. Bedoel je dat?quote:[..]
Omdat je een aantal jaren depressief bent geweest, moet de rest van je leven een grote gelukkige toestand zijn? Je kunt het niet meer veranderen, die depressie is geweest. Dat geeft je geen recht of garantie op een leven zonder verdriet en narigheid. Je hebt nog een heel leven voor je, daarin zul je ook tijd en ruimte moeten maken voor verdrietige gevoelens. Depressie en verdriet zijn heel andere gevoelens. Als je goed met verdriet omgaat, dus rouwt, voelt, verwerkt, hoef je daar echt niet depressief van te worden. Ik snap je angst wel, maar door het uit de weg te blijven gaan, voel je je denk ik juist eerder down, omdat je het negeert.
En hoe wil je ermee omgaan als je een duurzame relatie hebt en je geliefde is verdrietig? Kun je haar dan steunen, er voor haar zijn?
Terzijde heeft die depressie me wel veel geleerd over mezelf. Heb nu zo veel meer energie dan ooit tevoren, leef met dankbaarheid en ben echt gemotiveerd om wat van mijn leven te maken.
Maar ik weet inderdaad zoals jij zegt nog niet hoe ik die kutmomenten in mijn leven moet passen.Nee, ik denk echt dat het 'gewoon' verdriet is. Van een klassieke klinische depressie is geen sprake. Gelukkig.quote:
Is het niet gewoon dat je depressie of in ieder geval bepaalde gedachten nog niet helemaal weg is/zijn? En dat je in de tussentijd gewoon zoveel afleiding hebt dat je er niet meer zo vaak mee bezig bent.
Ik ben al best vaak op m'n bek gegaan bij crushes.quote:
[..]
Hier noem je denk ik een deel van je probleem. Zolang het emotioneel niets met je doet vind het het niet erg om op je bek te gaan, maar zodra je emotioneel gekwetst zou kunnen worden durf je niet.
Misschien moet je een paar keer flink op je bek gaan met vrouwen waar je wel echt gek op bent. Ik weet niet hoe vaak je dat heb, echt gevoelens voor een vrouw. Probeer je over de angst heen te zetten en wordt een keer gekwetst. Daar leer je ook heel veel van, daar ben ik van overtuigt.
Twee maanden geleden nog. Hou het al bij sinds de brugklas wie het zijn. Ik laat de kans ook nooit glippen om wat te proberen, dus ik ga wat dat betreft het ook niet uit de weg. Het 'probleem' is alleen dat ik mensen wel snel leuk vind, maar verliefd word ik niet zo snel (meestal zit er een pauze in van een jaar of 2 à 3). Het rare is alleen dat elke 'significante' afwijzing even pijn als de allereerste blijft doen. Ik kan er maar nooit aan wennen. Het enige wat ik het geleerd, is dat het mettertijd wel weer overgaat. Maar ik was de laatste keer net zo overstuur als toen ik 11 was. Oh, ik weet niet wat voor beeld je van me had voor dit topic?quote:
[..]
Goh, dan lijkt TS meer op mij dan ik dacht
Is er niet iets waar je een passie voor hebt, TS? Wat zou jij op de lange termijn willen bereiken? Financiële rijkdom boeit jou niet ontzettend heb ik het idee, zou je misschien in de toekomst kinderen willen krijgen? Dan is financiële stabiliteit wel iets waar je naar toe moet werken.
(Ken jou als user verder ook niet trouwens. )Geld boeit me inderdaad niks, maar wil me niet meer druk maken om geld, want dat doe ik nog wel. Naast grote romantische afwijzingen, behoort blut zijn tot mijn grootste angst.
Maar ik ben ook druk bezig met mijn carrière op de rails zetten, dus work is in progress. Dankjewel, Chia/Chai.quote:
Dat je uit de depressie bent, betekent niet dat je volledig uit het dal bent. Je bent ook nog steeds heel hard voor jezelf als je jezelf afvraagt wat je verkeerd doet terwijl je er voldoende aan werkt. Natuurlijk is het frustrerend dat je nog steeds zo'n leeg gevoel hebt en veel piekert, maar gun jezelf ook de tijd.
Ik zie jouw username best wel vaak langskomen op fok, en je kwam bij mij over als een echte hosselaarquote:
[..]
Oh, ik weet niet wat voor beeld je van me had voor dit topic?
Geld boeit me inderdaad niks, maar wil me niet meer druk maken om geld, want dat doe ik nog wel. Naast grote romantische afwijzingen, behoort blut zijn tot mijn grootste angst.
Dat beeld klopt volgens mij ook wel redelijk. Dat je echter op je bek gaat zodra je crusht op iemand had ik niet verwacht van jou, en dat is redelijk herkenbaar voor mij. Goed dat je nu bezig bent met je carrière op de rails te krijgen. Ik doelde daarnaast ook nog op voldoening halen uit een hobby of iets dergelijks. Ik zeg niet dat een hobby hebben noodzakelijk is, maar misschien dat je hierdoor minder snel die leegte probeert op te vullen met hedonistische en betekenisloze activiteiten.
[ Bericht 0% gewijzigd door needlesslylargerod op 20-01-2019 14:01:44 ]
Ik vind het best meevallen. Ik kloot meestal maar wat aan. Ik zorg gewoon dat ik zelf veel plezier heb en meestal komt het dan wel goed.quote:
[..]
Ik zie jouw username best wel vaak langskomen op fok, en je kwam bij mij over als een echte hosselaar
Goed dat je nu bezig bent met je carrière op de rails te krijgen. Ik doelde daarnaast ook nog op voldoening halen uit een hobby of iets dergelijks. Ik zeg niet dat een hobby hebben noodzakelijk is, maar misschien dat je hierdoor minder snel die leegte probeert op te vullen met hedonistische en betekenisloze activiteiten.
Ja, goed punt. Meerdere users hebben dat inderdaad al gezegd. Moet echt even nagaan wat dat voor mij zou kunnen zijn.
Dat is wat voor mij in ieder geval ook wel werkt. Gewoon even een moment, avond, paar dagen, zwelgen in mijn verdriet. Het voelen, janken, me heel verdrietig en zielig voelen en de wereld en het leven zo oneerlijk te vinden. En dan krabbel ik weer op, en zie het allemaal weer een anders. Dat is ook het verschil met een depressie. Ik was depressief tijdens de zwangerschap (een hormonenkwestie) dus ik (her)ken het verschil tussen het een en het ander wel. Voor mezelf in ieder geval.quote:
[..]
Hier geef ik je 100% gelijk in. Heb het altijd al onbewust geweten, maar fijn dat je het ook zo even tegen me zegt.
[..]
Je hebt weer gelijk. Maar wat versta jij dan concreet onder "het verdriet voelen en het rouwen voelen en verwerken"? Laatst had ik weer zo'n momentje van een paar dagen. Toen ging ik in bed naar janknummers van Drake luisteren en me 'lekker kut' voelen. Bedoel je dat?
Die momenten passen we liever helemaal niet in in ons leven. Toch zullen ze er zijn.quote:Terzijde heeft die depressie me wel veel geleerd over mezelf. Heb nu zo veel meer energie dan ooit tevoren, leef met dankbaarheid en ben echt gemotiveerd om wat van mijn leven te maken.
Ik heb nu last van de winterblues. Januari en februari zijn altijd moeilijk, maar dit jaar is in ieder geval januari best zwaar. Dus ik doe wat meer aan zelfzorg, ben wat liever voor mezelf en probeer moeilijkere dingen te vermijden. Als ik normaal ergens een schop onder mijn kont voor nodig heb, schop ik nu zachtjes een keer en kijk of dat wat oplevert. Zo niet, dan niet. Als deze maanden weer voorbij zijn, dan wordt mijn schop onder de kont weer wat harder en dwingender
Wat is voor jou gevoelsmatig het verschil tussen depressieve en verdrietige gevoelens? Ja, die blues begin ik nu ook te krijgen. November en december gingen verrassend goed, maar per definitie is dat eigenlijk herfst.quote:
[..]
Dat is wat voor mij in ieder geval ook wel werkt. Gewoon even een moment, avond, paar dagen, zwelgen in mijn verdriet. Het voelen, janken, me heel verdrietig en zielig voelen en de wereld en het leven zo oneerlijk te vinden. En dan krabbel ik weer op, en zie het allemaal weer een anders. Dat is ook het verschil met een depressie. Ik was depressief tijdens de zwangerschap (een hormonenkwestie) dus ik (her)ken het verschil tussen het een en het ander wel. Voor mezelf in ieder geval.
[..]
Die momenten passen we liever helemaal niet in in ons leven. Toch zullen ze er zijn.
Ik heb nu last van de winterblues. Januari en februari zijn altijd moeilijk, maar dit jaar is in ieder geval januari best zwaar. Dus ik doe wat meer aan zelfzorg, ben wat liever voor mezelf en probeer moeilijkere dingen te vermijden. Als ik normaal ergens een schop onder mijn kont voor nodig heb, schop ik nu zachtjes een keer en kijk of dat wat oplevert. Zo niet, dan niet. Als deze maanden weer voorbij zijn, dan wordt mijn schop onder de kont weer wat harder en dwingender
Januari is echt de maandagmaand van het jaar. Kan niet wachten tot de lente.Bedankt voor je betrokkenheid trouwens.
Ik was wel wat ouder toen ik depressief werd dan dat jij was. Dat heeft als grote verschil dat ik al wist hoe verdrietige gevoelens voelen, en had ik al geleerd hoe het voor mij het beste werkt om daarmee om te gaan.quote:
[..]
Wat is voor jou gevoelsmatig het verschil tussen depressieve en verdrietige gevoelens? Ja, die blues begin ik nu ook te krijgen. November en december gingen verrassend goed, maar per definitie is dat eigenlijk herfst.
Bedankt voor je betrokkenheid trouwens.
Maar het grote verschil? Ik denk dat ik verdriet wel even kan parkeren indien nodig, en me er volledig in kan onderdompelen om er doorheen te gaan. De depressie betekende dat ik op een ochtend wakker werd in een grijs/zwarte wereld en deze zo is gebleven met alleen wat nog zwartere momenten, tot de geboorte van mijn dochter. En toen was het ook in één klap over. En dat zwarte was er altijd, dat was ook niet even te parkeren. Voor verdriet kan ik doorgaans het moment kiezen om te zwelgen. Niet te lang uitstellen, anders overspoelt het me alsnog, maar dat is wel enigszins te sturen voor me.
November en december zijn ook goed te doen, omdat er allerlei dingen te doen zijn. Sinterklaas, verjaardagen, herfstvakantie van kind, de feestdagen. Het zijn niet mijn favoriete dagen, maar ze zijn wel te doen. Januari is....nou ja, gewoon shit
Het is donker, koud, saai. En februari is meer van hetzelfde. Bovendien is mijn partner dadelijk 2 weken naar de VS, waardoor ik twee weken alleenstaande moeder moet spelen en het dus druk is, maar bovendien mijn maatje er niet is. Daar zie ik wel tegenop, maar ik weet ook dat het wel goed komt, want dat komt het altijd. Ik moet wel mijn ratio daarvoor wat meer aanspreken Vanaf maart wordt het echt lichter, gaan we écht naar de lente en is het leven weer echt leefbaar.
Graag gedaan
Wat me hier van je opvalt is dat je erg veel waarde hecht aan wat de maatschappij jou oplegt (als je richting de 30 gaat moet je 'serieuzer' worden, whatever that may be), en dat je makkelijk op je bek gaat als je echt iemand leuk vindt.quote:
[..]
Oh, ik weet niet wat voor beeld je van me had voor dit topic?
Geld boeit me inderdaad niks, maar wil me niet meer druk maken om geld, want dat doe ik nog wel. Naast grote romantische afwijzingen, behoort blut zijn tot mijn grootste angst.
Beiden heb ik ook meegemaakt. Voor wat betreft het eerste zou ik er gewoon schijt aan hebben. Als je 35 bent en je komt iemand tegen om een gezin te stichten is dat ook goed. Word vooral geen saaie eenheidsworst zoals 80 procent van de bevolking. Die mensen zijn vaak nog het ongelukkigst omdat ze niet hebben gedaan wat ze echt zelf wilden.
Voor wat betreft het tweede moet je echt aan je zelfbeeld werken. Je hecht een onrealistische waarde aan iemand die je leuk vindt. Dat komt omdat je jezelf eigenlijk diep van binnen niet als 'waardig' aan die persoon beschouwt. Je gaat je dus anders voordoen dan je bent, wat uiteindelijk naar voren komt. Dit is heel subtiel en kan je niet faken. Dan knapt je crush vanzelf een keer af, want mensen die zich anders voordoen dan ze zijn zijn per definitie onzeker.
Voor mij begon dat door te beseffen dat een vrouw je niet gelukkig maakt, maar meer een aanvulling op je toch al complete leven is. Ik schat dat dit ook de richting is die jij op moet.
. Reageer zondag of maandag. Ben nu behoorlijk aangeschoten en nu in de metro op weg naar een feestje. Tering, wat voel ik me nu leeg, verdrietig en eenzaam nu ik weer nuchter ben. 
Snel slapen zo.[ Bericht 5% gewijzigd door Gary_Oak op 26-01-2019 09:58:05 ]
Hmmm, goed punt maak je! Dat verdriet na zo'n weekend (as we speak bijvoorbeeld) kan ik inderdaad altijd wel parkeren indien nodig (als ik nog andere plannen heb bijvoorbeeld). Maar het is inderdaad verstandig om er niet van te blijven weglopen. Die grijze sluier over mijn dag heb ik niet meer zo.quote:
[..]
Ik was wel wat ouder toen ik depressief werd dan dat jij was. Dat heeft als grote verschil dat ik al wist hoe verdrietige gevoelens voelen, en had ik al geleerd hoe het voor mij het beste werkt om daarmee om te gaan.
Maar het grote verschil? Ik denk dat ik verdriet wel even kan parkeren indien nodig, en me er volledig in kan onderdompelen om er doorheen te gaan. De depressie betekende dat ik op een ochtend wakker werd in een grijs/zwarte wereld en deze zo is gebleven met alleen wat nog zwartere momenten, tot de geboorte van mijn dochter. En toen was het ook in één klap over. En dat zwarte was er altijd, dat was ook niet even te parkeren. Voor verdriet kan ik doorgaans het moment kiezen om te zwelgen. Niet te lang uitstellen, anders overspoelt het me alsnog, maar dat is wel enigszins te sturen voor me.
November en december zijn ook goed te doen, omdat er allerlei dingen te doen zijn. Sinterklaas, verjaardagen, herfstvakantie van kind, de feestdagen. Het zijn niet mijn favoriete dagen, maar ze zijn wel te doen. Januari is....nou ja, gewoon shit
Vanaf maart wordt het echt lichter, gaan we écht naar de lente en is het leven weer echt leefbaar.
Graag gedaan
Goed punt, niet bij stilgestaan dat november en december beter te verdragen zijn wegens de feestdagen.
Nou ja, we zijn al bijna door januari heen.Sterkte de komende weken, lieverd.
Dankjewel voor je bericht!quote:
[..]
Wat me hier van je opvalt is dat je erg veel waarde hecht aan wat de maatschappij jou oplegt (als je richting de 30 gaat moet je 'serieuzer' worden, whatever that may be), en dat je makkelijk op je bek gaat als je echt iemand leuk vindt.
Beiden heb ik ook meegemaakt. Voor wat betreft het eerste zou ik er gewoon schijt aan hebben. Als je 35 bent en je komt iemand tegen om een gezin te stichten is dat ook goed. Word vooral geen saaie eenheidsworst zoals 80 procent van de bevolking. Die mensen zijn vaak nog het ongelukkigst omdat ze niet hebben gedaan wat ze echt zelf wilden.
Voor wat betreft het tweede moet je echt aan je zelfbeeld werken. Je hecht een onrealistische waarde aan iemand die je leuk vindt. Dat komt omdat je jezelf eigenlijk diep van binnen niet als 'waardig' aan die persoon beschouwt. Je gaat je dus anders voordoen dan je bent, wat uiteindelijk naar voren komt. Dit is heel subtiel en kan je niet faken. Dan knapt je crush vanzelf een keer af, want mensen die zich anders voordoen dan ze zijn zijn per definitie onzeker.
Voor mij begon dat door te beseffen dat een vrouw je niet gelukkig maakt, maar meer een aanvulling op je toch al complete leven is. Ik schat dat dit ook de richting is die jij op moet.
Ik ben heel autoritair opgevoed met een duidelijke lijn hoe mijn toekomst eruit moet zien. En hoewel ik totaal niet ben geëindigd zoals mijn ouders dat wilden, heb ik nog wel moeite om er écht volledig schijt te hebben aan verwachtingspatronen.En ik geef je ook volledig gelijk met je tweede punt. Ik ben diep van binnen erg onzeker. En zodra een meid een gevoelige snaar raakt of als ik emotioneel in haar heb geïnvesteerd (wat betekent dat ik me ook kwetsbaar heb opgesteld), wil ik haar niet kwijtraken, omdat ik die kwetsbaarheid doorgaans nooit toon. Maar goed, ben ook een aantal belangrijke emotionele dingen tekort gekomen in mijn opvoeding, waardoor zo'n meid voor mij altijd een mogelijkheid wordt om een leegte op te vullen.
Helpt ook niet mee dat ik een haantje ben met veel bewijsdrang.quote:
broer ik voel je. Zit in een soortgelijk situatie maar moet nog de depressieve fase uit. Alles lijkt wel een strijd tegen de klok om alles te compenseren. Meisjes, geld, vriendschappen, carriere, etc. Dit legt nog extra druk op een al moeilijk leven. Compensatiedrang is niet gezond maar weet niet anders
Uiteraard vanuit onzekerheid, maar goed, ik vind het hele accepteer-jezelf-zoals-je-bent-mentaliteit zo'n lakse loserhouding. Mis je je vrijheid niet? Mijn (zeer conservatieve) ouders wonen in een dorpje buiten de Randstad en stappen gaat dan niet lukken. Zowel qua reizen niet, als qua dat ik me daar aan de regels moet houden. En ik ga dan ook mijn vaste stapmaatjes missen.quote:
Ik zou terug thuis gaan wonen of met vrienden wonen of met andere mensen het huis delen. Die eenzaamheid ken ik en is killing, daarom ben ik terug thuis gaan wonen en ik heb er geen last meer van.
Dat is de afweging die je maakt, he?quote:Op maandag 28 januari 2019 22:49 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Mis je je vrijheid niet? Mijn (zeer conservatieve) ouders wonen in een dorpje buiten de Randstad en stappen gaat dan niet lukken. Zowel qua reizen niet, als qua dat ik me daar aan de regels moet houden. En ik ga dan ook mijn vaste stapmaatjes missen.
SPOILERik heb mijn huurwoning opgezegd en ben ook weer bij mijn ouders gaan wonen, omdat het alleen niet meer lukte (ben 30). Het was absoluut niet wat ik ooit bedacht had, maar soms zijn de omstandigheden nou zo dat je dingen moet opgeven om iets anders te kunnen bereiken. Tot nu toe sta ik nog steeds achter die keuze.
[ Bericht 25% gewijzigd door Postbus100 op 28-01-2019 23:19:31 ]
Ik heb je spoiler gelezen. Misschien moet ik dat ook maar overwegen. Of met vrienden wonen, want kan eigenlijk heel slecht met mijn ouders opschieten.quote:
[..]
Dat is de afweging die je maakt, he?
Oh oh...quote:Op maandag 28 januari 2019 23:17 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Wat een tijdstip om over dit soort dingen na te denken.
Is het serieus een optie voor je dan? Of begint het nu bij je te rommelen?
Ik heb even gemist dat het met jou ook niet goed gaat op jezelf? Met vrienden is ook een optie. Verhef in ieder geval het op jezelf wonen niet tot een absoluut criterium. Echt waar, er zijn veel meer mensen die weer terug gaan naar ouders. Of bij vrienden. Het getuigt van zelfinzicht en bereidheid om hulp te accepteren.quote:
[..]
Ik heb je spoiler gelezen. Misschien moet ik dat ook maar overwegen. Of met vrienden wonen, want kan eigenlijk heel slecht met mijn ouders opschieten.
Ik zie mijn ouders over een maand weer. Denk dat het binnen twee dagen weer ruzie wordt. Ben niet voor niets op m'n 17e uit huis gegaan. Dus dan rest de optie om met (een) vriend(en) te gaan wonen of snel een meissie fixen dat wil settelen.quote:
[..]
Oh oh...
Is het serieus een optie voor je dan? Of begint het nu bij je te rommelen?
Of ik ga actief aan de slag met die dagelijkse eenzaamheid. Maar ja, ik ben al zó veel meer socialer, extraverter, opener, vrolijker en spontaner dan vroeger. Vraag me af waar ik nog winst kan halen.Nou ja, het is meer dat ik letterlijk van weekend naar weekend leef. Op m'n werk doe ik het goed en ben ik heel spontaan, maar sinds ik mijn studentenkamer heb verlaten, word ik gek van de eenzaamheid en schiet ik in de weekenden flink door.quote:
[..]
Ik heb even gemist dat het met jou ook niet goed gaat op jezelf? Met vrienden is ook een optie. Verhef in ieder geval het op jezelf wonen niet tot een absoluut criterium. Echt waar, er zijn veel meer mensen die weer terug gaan naar ouders. Of bij vrienden. Het getuigt van zelfinzicht en bereidheid om hulp te accepteren.
Ik moet dit allemaal even goed overwegen. Niet alleen zijn is één ding; privacy opgeven een andere.
Nee, geen meisje fixen om te settlen. Dat is niet fair naar haar toe. Houd je ook niet vol. Is een opvulling van leegte.quote:
[..]
Ik zie mijn ouders over een maand weer. Denk dat het binnen twee dagen weer ruzie wordt. Ben niet voor niets op m'n 17e uit huis gegaan. Dus dan rest de optie om met (een) vriend(en) te gaan wonen of snel een meissie fixen dat wil settelen.
Wat zou je nodig hebben?
Ik zeg ook niet dat jij terug moet naar je ouders. Het is de afweging die jij maakt. Voor mij was het deze (en die was ook behoorlijk heftig en moeilijk en niet over één nacht ijs, want dat is nogal wat), in mijn omstandigheden. In andere omstandigheden had ik een andere keuze gemaakt.quote:
[..]
Nou ja, het is meer dat ik letterlijk van weekend naar weekend leef. Op m'n werk doe ik het goed en ben ik heel spontaan, maar sinds ik mijn studentenkamer heb verlaten, word ik gek van de eenzaamheid en schiet ik in de weekenden flink door.
Ik moet dit allemaal even goed overwegen. Niet alleen zijn is één ding; privacy opgeven een andere.
SPOILERzo heb ik bij mijn ouders een eigen ruimte, los van het huis. Daar kan ik me terugtrekken of mensen ontvangen. Had ik die woonruimte niet gehad, dan had ik het niet gedaan. Dat is een afweging.
Heb je groot gelijk in.quote:
[..]
Nee, geen meisje fixen om te settlen. Dat is niet fair naar haar toe. Houd je ook niet vol. Is een opvulling van leegte.
Wat zou je nodig hebben?
Een soort existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid. Dat ik toch die leegte met mezelf heb opgevuld en dat een nieuw persoon een bonus is. Maar dat klinkt allemaal weer zo abstract. Ik mis oprecht het gevoel om geliefd te worden. Van mijn ouders kreeg ik dat niet. Die waren/zijn erg stoïcijns en uiten hun liefde met een spartaanse opvoeding: hoefde me nooit druk te maken om geld of eten. Maar kreeg nooit emotionele affectie van ze. En dat mis ik enorm. En heb het gevoel dat ik die eagerness uitstraal naar meisjes die ik oprecht leuk vind.
Jeetje, wat een geratel op dit tijdstip.
Inderdaad een hele voorzichtige afweging.quote:
[..]
Ik zeg ook niet dat jij terug moet naar je ouders. Het is de afweging die jij maakt. Voor mij was het deze (en die was ook behoorlijk heftig en moeilijk en niet over één nacht ijs, want dat is nogal wat), in mijn omstandigheden. In andere omstandigheden had ik een andere keuze gemaakt.SPOILERzo heb ik bij mijn ouders een eigen ruimte, los van het huis. Daar kan ik me terugtrekken of mensen ontvangen. Had ik die woonruimte niet gehad, dan had ik het niet gedaan. Dat is een afweging.
Fijn dat je dit deelt. Ik schrijf dit nu op!quote:
Moeilijkquote:
[..]
Heb je groot gelijk in.
Een soort existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid. Dat ik toch die leegte met mezelf heb opgevuld en dat een nieuw persoon een bonus is. Maar dat klinkt allemaal weer zo abstract. Ik mis oprecht het gevoel om geliefd te worden. Van mijn ouders kreeg ik dat niet. Die waren/zijn erg stoïcijns en uiten hun liefde met een spartaanse opvoeding: hoefde me nooit druk te maken om geld of eten. Maar kreeg nooit emotionele affectie van ze. En dat mis ik enorm. En heb het gevoel dat ik die eagerness uitstraal naar meisjes die ik oprecht leuk vind.
Jeetje, wat een geratel op dit tijdstip.
dat is een gemis dat héél diep kan zitten. Niet wegstoppen hoor, daar ligt je weg naar oplossingen Oh, toch wel?quote:
ik wilde niet gelijk met antwoorden komen, maar het kan zeker een optie zijn.Ik ga wel weer in therapie als ik geld heb.quote:
[..]
Moeilijk
Maar daar zou inderdaad wel wat winst in kunnen zitten. Voorlopig kijken of ik het zelf kan oplossen.Bedankt voor je aandacht, zeker op dit tijdstip.
Ik ga pitten en kijk van de week wel weer op FOK!.quote:
[..]
Oh, toch wel?
quote:
Hoe zien jouw dagen eruit dan? Je hebt een vriendengroep waarmee je stapt? Zie je daarvan niemand doordeweeks? Doe je daar niets anders mee dan stappen?quote:
[..]
Ik zie mijn ouders over een maand weer. Denk dat het binnen twee dagen weer ruzie wordt. Ben niet voor niets op m'n 17e uit huis gegaan. Dus dan rest de optie om met (een) vriend(en) te gaan wonen of snel een meissie fixen dat wil settelen.
Ken je nieuwemensenlerenkennen.nl? Heb je vast wel eens langs zien komen hier op het forum. Misschien is dat een optie voor je om wel je zelfstandigheid en autonomie te bewaren, en tegelijk iets te doen aan de eenzaamheid.
Januari is bijna voorbij!quote:
[..]
Hmmm, goed punt maak je! Dat verdriet na zo'n weekend (as we speak bijvoorbeeld) kan ik inderdaad altijd wel parkeren indien nodig (als ik nog andere plannen heb bijvoorbeeld). Maar het is inderdaad verstandig om er niet van te blijven weglopen. Die grijze sluier over mijn dag heb ik niet meer zo.
Goed punt, niet bij stilgestaan dat november en december beter te verdragen zijn wegens de feestdagen.
Sterkte de komende weken, lieverd.
Is ht verdriet na zo’n weekend? Is het melancholie, omdat het gezellige van het weekend, het onder de mensen zijn, je verbonden voelen met anderen, weer voorbij is?
Het is niet alleen niet fair naar dat meisje, maar ook niet naar zichzelf. Hij verdient zelf ook beter dan iemand aan zich binden waar hij eigenlijk niet volledig voor wil gaan.quote:
[..]
Nee, geen meisje fixen om te settlen. Dat is niet fair naar haar toe. Houd je ook niet vol. Is een opvulling van leegte.
Wat zou je nodig hebben?
Goede vraag: wat heb je nodig? Goed om daar eens echt over na te denken!
Wat verdrietig dat je dat van je ouders niet kreeg. Ik snap dat je dat miste, en nog mist.quote:
[..]
Heb je groot gelijk in.
Een soort existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid. Dat ik toch die leegte met mezelf heb opgevuld en dat een nieuw persoon een bonus is. Maar dat klinkt allemaal weer zo abstract. Ik mis oprecht het gevoel om geliefd te worden. Van mijn ouders kreeg ik dat niet. Die waren/zijn erg stoïcijns en uiten hun liefde met een spartaanse opvoeding: hoefde me nooit druk te maken om geld of eten. Maar kreeg nooit emotionele affectie van ze. En dat mis ik enorm. En heb het gevoel dat ik die eagerness uitstraal naar meisjes die ik oprecht leuk vind.
Jeetje, wat een geratel op dit tijdstip.
Existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid, zijn dat geen dingen die je in de loop van je leven je eigen maakt, door hoe je leven loopt en jouw eigen aandeel daarin?
Dit klinkt zo bekend (behalve het ouders verhaal). Zo lang een vriendin gehad, iemand die echt van je hield, waar je alles mee kon bespreken, je na een half woord begreep en waar je een toekomst mee kon opbouwen. Juist dat gevoel mis ik enorm zeker wanneer ik weer alleen zit te eten. Ik heb veel vrienden en lieve ouders maar die kunnen dat gevoel niet opvangen en vervangen. Paar keer wat gescharreld maar dat voelt gewoon niet goed en is niet wat ik zoek.quote:
[..]
Heb je groot gelijk in.
Een soort existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid. Dat ik toch die leegte met mezelf heb opgevuld en dat een nieuw persoon een bonus is. Maar dat klinkt allemaal weer zo abstract. Ik mis oprecht het gevoel om geliefd te worden. Van mijn ouders kreeg ik dat niet. Die waren/zijn erg stoïcijns en uiten hun liefde met een spartaanse opvoeding: hoefde me nooit druk te maken om geld of eten. Maar kreeg nooit emotionele affectie van ze. En dat mis ik enorm. En heb het gevoel dat ik die eagerness uitstraal naar meisjes die ik oprecht leuk vind.
Jeetje, wat een geratel op dit tijdstip.
Ik voel mij steeds eenzamer ongelukkiger worden dit terwijl ik het objectief gezien gewoon goed voor elkaar heb, materialistisch gaat het mij voor de wind en ik kan me nog redelijk bezig houden met vrienden maar toch voel ik me dan eenzaam.
Dan zeggen ze wel dat je eerst tevreden moet zijn met jezelf maar ik vraag mij af hoe dan als het juist die verbondenheid is welke ik mis.
En die eagerness is ook zeer herkenbaar vind ik eindelijk na jaren weer iemand die ik echt leuk vind, ga ik mij raar gedragen en ziet zij het niet zitten.
Nee, want doordeweeks wordt er gewerkt en na zo'n werkdag is iedereen altijd op. Alleen in het weekend is er tijd om überhaupt iets te doen. En dan vallen we inderdaad altijd terug op stappen.quote:
[..]
Hoe zien jouw dagen eruit dan? Je hebt een vriendengroep waarmee je stapt? Zie je daarvan niemand doordeweeks? Doe je daar niets anders mee dan stappen?
Ken je nieuwemensenlerenkennen.nl? Heb je vast wel eens langs zien komen hier op het forum. Misschien is dat een optie voor je om wel je zelfstandigheid en autonomie te bewaren, en tegelijk iets te doen aan de eenzaamheid.
Ik heb er weleens van gehoord! Zal daar eens naar kijken.
Hmmm, het is meer een ontnuchterend gevoel van: dit weekend sloeg nergens op.quote:
[..]
Januari is bijna voorbij!
Is ht verdriet na zo’n weekend? Is het melancholie, omdat het gezellige van het weekend, het onder de mensen zijn, je verbonden voelen met anderen, weer voorbij is?
Kan het niet zo goed uitleggen. Het ligt inderdaad tegen melancholie aan, maar ook met een nihilistische ondertoon van: what the fuck doe ik met mijn leven? Ik had het hier laatst met een vriend over. Misschien zijn dit soort nieuwe tegenslagen wel normale dingen die in elk leven horen. Soort wetmatigheid. En moet ik ze gewoon ondergaan.quote:
[..]
Wat verdrietig dat je dat van je ouders niet kreeg. Ik snap dat je dat miste, en nog mist.
Existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid, zijn dat geen dingen die je in de loop van je leven je eigen maakt, door hoe je leven loopt en jouw eigen aandeel daarin?
Nee, ben daar voorlopig wel klaar mee. Daarbij is er in klinische zin psychisch niets meer met me aan de hand, gezien de ggz zich meestal daar op richt. Ook heb ik de grootste stappen gemaakt sinds ik gestopt ben met therapie. Wil het nu op eigen kracht doen.quote:
Prima vragen om met een psycholoog te bespreken als je het mij vraagt!
Het lastige is ook dat die verbondenheid voor mij erg belangrijk is om me gelukkig te voelen. Precies wat jij zegt: ik heb hele goede vrienden, maar toch kunnen zij net dat extraatje niet geven. En het is niet de fysieke intimiteit.quote:
[..]
Dit klinkt zo bekend (behalve het ouders verhaal). Zo lang een vriendin gehad, iemand die echt van je hield, waar je alles mee kon bespreken, je na een half woord begreep en waar je een toekomst mee kon opbouwen. Juist dat gevoel mis ik enorm zeker wanneer ik weer alleen zit te eten. Ik heb veel vrienden en lieve ouders maar die kunnen dat gevoel niet opvangen en vervangen. Paar keer wat gescharreld maar dat voelt gewoon niet goed en is niet wat ik zoek.
Ik voel mij steeds eenzamer ongelukkiger worden dit terwijl ik het objectief gezien gewoon goed voor elkaar heb, materialistisch gaat het mij voor de wind en ik kan me nog redelijk bezig houden met vrienden maar toch voel ik me dan eenzaam.
Dan zeggen ze wel dat je eerst tevreden moet zijn met jezelf maar ik vraag mij af hoe dan als het juist die verbondenheid is welke ik mis.
En die eagerness is ook zeer herkenbaar vind ik eindelijk na jaren weer iemand die ik echt leuk vind, ga ik mij raar gedragen en ziet zij het niet zitten.
En het paradoxale is: die eagerness maakt me onaantrekkelijk, terwijl om die eagerness weg te halen ik zo'n verbondenheid moet hebben. Ik werk ontzettend veel aan mezelf, probeer minimaal te klagen, help de mensen die het dichtst bij me staan, maar toch is die leegte blijkbaar een inherent deel van mij. Ik kan wel faken dat het er niet is, maar als ik iemand oprecht leuk vind, gaat dat niet.
Jullie moeten toch allemaal eten na het werk? Doe je dat nooit samen? Of een uurtje gamen bij iemand?quote:
[..]
Nee, want doordeweeks wordt er gewerkt en na zo'n werkdag is iedereen altijd op. Alleen in het weekend is er tijd om überhaupt iets te doen. En dan vallen we inderdaad altijd terug op stappen.
Ik heb er weleens van gehoord! Zal daar eens naar kijken.
Mijn man was ook alleen toen ik hem leerde kennen en had denk ik dezelfde weekenden als jij, minus de vele vrouwen
Maar doordeweeks kwam er regelmatig een vriend een hapje eten en even gamen. Zijn huis was eigenlijk de zoete inval voor al zijn vrienden en vriendinnen. Ook regelmatig alleen voor de vrienden, omdat ze even genoeg van hun vriendin hadden of zo. Op die manier kun je ook meer verbinding voelen met elkaar, omdat je elkaar ook anders ziet en spreekt dan alleen met stappen.
Misschien probeer je wel teveel te hardquote:
Ik werk ontzettend veel aan mezelf, probeer minimaal te klagen, help de mensen die het dichtst bij me staan, maar toch is die leegte blijkbaar een inherent deel van mij.
Verder wel herkenbaar. Wil je anders niet een keer praten met een geestelijk verzorger ofzo?
[ Bericht 5% gewijzigd door Postbus100 op 14-02-2019 11:08:57 ]
Precies hier ga je de mist in. In feite zeg je: ik heb een meid nodig om me goed te voelen. Zij vervult een behoefte van mij en dan voel ik me goed.quote:
En het paradoxale is: die eagerness maakt me onaantrekkelijk, terwijl om die eagerness weg te halen ik zo'n verbondenheid moet hebben. Ik werk ontzettend veel aan mezelf, probeer minimaal te klagen, help de mensen die het dichtst bij me staan, maar toch is die leegte blijkbaar een inherent deel van mij. Ik kan wel faken dat het er niet is, maar als ik iemand oprecht leuk vind, gaat dat niet.
Zo werkt het niet. Je kan alleen een stabiele relatie aangaan als je jezelf al 'compleet' voelt en gelukkig bent met jezelf. Een goede relatie bestaat uit twee mensen die hun eigen geluk DELEN met elkaar, niet 1 iemand die de ander nodig heeft. Google eens op 'codependent relationships', want zoiets ontstaat er dan.
Het zit hem erin hoe je dit benadert en ziet. Probeer gelukkig te zijn zonder een chick. DAT haalt die eagerness weg, want als je compleet happy bent zonder een chick, heb je haar helemaal niet nodig en is zij een aanvulling i.p.v. een behoefte.
Goede tip!quote:
[..]
Jullie moeten toch allemaal eten na het werk? Doe je dat nooit samen? Of een uurtje gamen bij iemand?
Mijn man was ook alleen toen ik hem leerde kennen en had denk ik dezelfde weekenden als jij, minus de vele vrouwen
Maar doordeweeks kwam er regelmatig een vriend een hapje eten en even gamen. Zijn huis was eigenlijk de zoete inval voor al zijn vrienden en vriendinnen. Ook regelmatig alleen voor de vrienden, omdat ze even genoeg van hun vriendin hadden of zo. Op die manier kun je ook meer verbinding voelen met elkaar, omdat je elkaar ook anders ziet en spreekt dan alleen met stappen.
Dankjewel, het kon zo simpel zijn. Bedoel je een psycholoog? Nee, er is klinisch niets meer mis met me, dus kan nergens naar verwezen worden. En zoals eerder gezegd: de afgelopen 10+ maanden alles op eigen kracht doen zonder vangnet hielp eigenlijk het beste.quote:Op donderdag 14 februari 2019 11:03 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Misschien probeer je wel teveel te hard
Verder wel herkenbaar. Wil je anders niet een keer praten met een geestelijk verzorger ofzo?
Ik geef je 100% gelijk en zou een ander met dit probleem precies hetzelfde advies geven. Het rare is alleen dat oppervlakkige contacten mij niet zo moeilijk af gaan. Ik heb niets te verliezen, praat niet om op haar indruk te maken maar meer omdat ik lol wil hebben, ben speels, spontaan et cetera. (Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik ook wel verslaafd ben aan die aandacht en het hele spel best een kick vind.) Ik snap alleen niet waarom en hoe ik in een awkward dork verander zodra ik iemand écht leuk ga vinden.quote:
[..]
Precies hier ga je de mist in. In feite zeg je: ik heb een meid nodig om me goed te voelen. Zij vervult een behoefte van mij en dan voel ik me goed.
Zo werkt het niet. Je kan alleen een stabiele relatie aangaan als je jezelf al 'compleet' voelt en gelukkig bent met jezelf. Een goede relatie bestaat uit twee mensen die hun eigen geluk DELEN met elkaar, niet 1 iemand die de ander nodig heeft. Google eens op 'codependent relationships', want zoiets ontstaat er dan.
Het zit hem erin hoe je dit benadert en ziet. Probeer gelukkig te zijn zonder een chick. DAT haalt die eagerness weg, want als je compleet happy bent zonder een chick, heb je haar helemaal niet nodig en is zij een aanvulling i.p.v. een behoefte.
Concreet voorbeeld: in oktober vond ik (na jaren) een meisje echt ontzettend leuk, tegen verliefdheid aan. Schattig, intelligent, stond leuk in het leven et cetera. Was bij haar echt mijn cool kwijt en een tweede date kwam er niet van. Was daar helemaal van slag van. Om de pijn te stillen dezelfde week tijdens het stappen een meisje gefixt die ik nog geen uur sprak.
Ik weet dus niet zo goed waar ik nog winst kan halen, snap je? Mijn praatjes, grapjes, houding et cetera zijn prima. Maar ik kan niet zo goed de vinger op de zere plek leggen van waar het probleem ligt wanneer ik iemand écht leuk vind. En nog belangrijker: hoe ik dat aanpak, want 'op jezelf gelukkiger worden' klinkt ook weer zo abstract.
Toch ben ik daar niet helemaal mee eens dat je 100 procent gelukkig met jezelf moet zijn (de perfecte versie van jezelf zegmaar..). Want realiteit is gewoon zo niemand is perfect en we zijn echt niet altijd de beste versie van onszelf en dan nog steeds kan er wat ontstaan dan.quote:
[..]
Precies hier ga je de mist in. In feite zeg je: ik heb een meid nodig om me goed te voelen. Zij vervult een behoefte van mij en dan voel ik me goed.
Zo werkt het niet. Je kan alleen een stabiele relatie aangaan als je jezelf al 'compleet' voelt en gelukkig bent met jezelf. Een goede relatie bestaat uit twee mensen die hun eigen geluk DELEN met elkaar, niet 1 iemand die de ander nodig heeft. Google eens op 'codependent relationships', want zoiets ontstaat er dan.
Het zit hem erin hoe je dit benadert en ziet. Probeer gelukkig te zijn zonder een chick. DAT haalt die eagerness weg, want als je compleet happy bent zonder een chick, heb je haar helemaal niet nodig en is zij een aanvulling i.p.v. een behoefte.
Er zit wel een kern van waarheid in over zelfliefde het maakt makkelijker en je hebt wel een gezondere mindstate dan, maar wat is er mis met eager zijn ik vind daar niks mis mee om eerlijk te zijn. Er is wel een verschil tussen weten wat je wil eager zijn en doelgericht iets willen of wanhopig eager zijn en heel je zelfwaarde van dat alles laten afhangen dat het maar niet lukt etc etc.
[ Bericht 3% gewijzigd door Borrelnootje00 op 14-02-2019 11:56:29 ]
Dit is precies wat ik bedoel. Het zit hem in je zelfbeeld, hoe gelukkig jij met jezelf bent.quote:
[..]
Ik geef je 100% gelijk en zou een ander met dit probleem precies hetzelfde advies geven. Het rare is alleen dat oppervlakkige contacten mij niet zo moeilijk af gaan. Ik heb niets te verliezen, praat niet om op haar indruk te maken maar meer omdat ik lol wil hebben, ben speels, spontaan et cetera. (Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik ook wel verslaafd ben aan die aandacht en het hele spel best een kick vind.) Ik snap alleen niet waarom en hoe ik in een awkward dork verander zodra ik iemand écht leuk ga vinden.
Concreet voorbeeld: in oktober vond ik (na jaren) een meisje echt ontzettend leuk, tegen verliefdheid aan. Schattig, intelligent, stond leuk in het leven et cetera. Was bij haar echt mijn cool kwijt en een tweede date kwam er niet van. Was daar helemaal van slag van. Om de pijn te stillen dezelfde week tijdens het stappen een meisje gefixt die ik nog geen uur sprak.
Ik weet dus niet zo goed waar ik nog winst kan halen, snap je? Mijn praatjes, grapjes, houding et cetera zijn prima. Maar ik kan niet zo goed de vinger op de zere plek leggen van waar het probleem ligt wanneer ik iemand écht leuk vind. En nog belangrijker: hoe ik dat aanpak, want 'op jezelf gelukkiger worden' klinkt ook weer zo abstract.
Als jij een chick tegenkomt die je superleuk vindt, ga je haar ophemelen. Met haar zal je gelukkig zijn. Wat er dan in feite gebeurt, is dat je haar mentaal 'hoger' plaatst dan jezelf. Zij verandert in een bron van geluk om jezelf naar een hoger niveau te tillen. Maar in feite kan je dat alleen zelf.
Als je haar hoger hebt zitten dan jezelf, ga je je onbewust ook ondergeschikt gedragen naar haar. Het zit hem in de kleine dingen zoals té lief voor haar zijn, iets meer tolerantie hebben voor gedrag dat je niet aanstaat etc. Oftewel, je bent jezelf niet meer maar faked de hele handel. De onderliggende communicatie is: ik voel mezelf niet goed genoeg voor je dus ik moet je manipuleren om te krijgen wat ik wil. Vrouwen hebben hier een hele goede radar voor en je kan zelf wel raden hoe aantrekkelijk dit is.
Bij de andere vrouwen ben je gewoon jezelf en werkt het inderdaad. Je komt authentiek over omdat je inderdaad jezelf bent en het je niks kan schelen. Je respecteert jezelf meer dan haar, en dit is aantrekkelijk.
De crux zit hem dus erin om je eigen zelfbeeld en eigenwaarde ZELF op te hogen, zodat je het als vanzelfsprekend gaat vinden dat leukere vrouwen jou willen. Dan ben je in staat om je grenzen te hanteren bij vrouwen, en om hen aan JOUW standaarden te laten voldoen. Dit zelfbeeld hoog je op door je leven in zijn algemeenheid te verbeteren, en is een mentaal proces. Oftewel, zorg dat je gelukkig bent zonder een meid en dat je ook echt gelooft dat je zo iemand verdient. Er zijn verder geen trucjes, of shortcuts.
Echt, je cockblockt je eigen succes.
Je moet jezelf kunnen accepteren en het als normaal zien dat een leuk iemand je wil. Dat is het verschil tussen wanhopig zijn of op een aantrekkelijke manier eager.quote:
[..]
Toch ben ik daar niet helemaal mee eens dat je 100 procent gelukkig met jezelf moet zijn (de perfecte versie van jezelf zegmaar..). Want realiteit is gewoon zo niemand is perfect en we zijn echt niet altijd de beste versie van onszelf en dan nog steeds kan er wat ontstaan dan.
Er zit wel een kern van waarheid in over zelfliefde het maakt makkelijker en je hebt wel een gezondere mindstate dan, maar wat is er mis met eager zijn ik vind daar niks mis mee om eerlijk te zijn. Er is wel een verschil tussen weten wat je wil eager zijn en doelgericht iets willen of wanhopig eager zijn en heel je zelfwaarde van dat alles laten afhangen dat het maar niet lukt etc etc.
Thats all, maar veel mannen begrijpen dit niet en gaan voor de snelle 'oplossing', namelijk trucjes en manipulatie.
Ah ja precies...quote:
[..]
Je moet jezelf kunnen accepteren en het als normaal zien dat een leuk iemand je wil. Dat is het verschil tussen wanhopig zijn of op een aantrekkelijke manier eager.
Thats all, maar veel mannen begrijpen dit niet en gaan voor de snelle 'oplossing', namelijk trucjes en manipulatie.
Fuck, gozer, je hebt gelijk. Het is zo simpel en volgens mij wist ik het onbewust al, maar toch erg bedankt dat je de moeite nam om het zo helder en concreet mogelijk voor me op te schrijven. Dat waardeer ik bijzonder.quote:
[..]
Dit is precies wat ik bedoel. Het zit hem in je zelfbeeld, hoe gelukkig jij met jezelf bent.
Als jij een chick tegenkomt die je superleuk vindt, ga je haar ophemelen. Met haar zal je gelukkig zijn. Wat er dan in feite gebeurt, is dat je haar mentaal 'hoger' plaatst dan jezelf. Zij verandert in een bron van geluk om jezelf naar een hoger niveau te tillen. Maar in feite kan je dat alleen zelf.
Als je haar hoger hebt zitten dan jezelf, ga je je onbewust ook ondergeschikt gedragen naar haar. Het zit hem in de kleine dingen zoals té lief voor haar zijn, iets meer tolerantie hebben voor gedrag dat je niet aanstaat etc. Oftewel, je bent jezelf niet meer maar faked de hele handel. De onderliggende communicatie is: ik voel mezelf niet goed genoeg voor je dus ik moet je manipuleren om te krijgen wat ik wil. Vrouwen hebben hier een hele goede radar voor en je kan zelf wel raden hoe aantrekkelijk dit is.
Bij de andere vrouwen ben je gewoon jezelf en werkt het inderdaad. Je komt authentiek over omdat je inderdaad jezelf bent en het je niks kan schelen. Je respecteert jezelf meer dan haar, en dit is aantrekkelijk.
De crux zit hem dus erin om je eigen zelfbeeld en eigenwaarde ZELF op te hogen, zodat je het als vanzelfsprekend gaat vinden dat leukere vrouwen jou willen. Dan ben je in staat om je grenzen te hanteren bij vrouwen, en om hen aan JOUW standaarden te laten voldoen. Dit zelfbeeld hoog je op door je leven in zijn algemeenheid te verbeteren, en is een mentaal proces. Oftewel, zorg dat je gelukkig bent zonder een meid en dat je ook echt gelooft dat je zo iemand verdient. Er zijn verder geen trucjes, of shortcuts.
Echt, je cockblockt je eigen succes.
Er is dus nog werk aan de winkel! Met dien verstande dat je jezelf niet meer moet respecteren of hoger aan moet slaan, maar haar ook niet. Zij is niet meer waard dan jij, omdat jij haar leuk vindt. En jij bent gewoon goed zoals je bent en ook niet meer waard dan iemand anders.quote:
[..]
Fuck, gozer, je hebt gelijk. Het is zo simpel en volgens mij wist ik het onbewust al, maar toch erg bedankt dat je de moeite nam om het zo helder en concreet mogelijk voor me op te schrijven. Dat waardeer ik bijzonder.
Nee joh!quote:
[..]
Met dien verstande dat je jezelf niet meer moet respecteren of hoger aan moet slaan, maar haar ook niet. Zij is niet meer waard dan jij, omdat jij haar leuk vindt. En jij bent gewoon goed zoals je bent en ook niet meer waard dan iemand anders.
Ok, tijdens zo'n praatje in een bar ben ik wel een klein beetje arrogant, maar dat is overduidelijk met een dikke knipoog. Nee, juist geen psycholoog. Een geestelijk verzorger. Iemand die meer over de zingevingsvragen gaat, en niet over de (klinische) psychologie.quote:
[..]
Bedoel je een psycholoog? Nee, er is klinisch niets meer mis met me, dus kan nergens naar verwezen worden. En zoals eerder gezegd: de afgelopen 10+ maanden alles op eigen kracht doen zonder vangnet hielp eigenlijk het beste.
Zal daar van het weekend eens op googelen.quote:
[..]
Nee, juist geen psycholoog. Een geestelijk verzorger. Iemand die meer over de zingevingsvragen gaat, en niet over de (klinische) psychologie.
Thanks!Zijn daar eigenlijk heel goed vrienden/vriendinnen ook niet voor?quote:
[..]
Nee, juist geen psycholoog. Een geestelijk verzorger. Iemand die meer over de zingevingsvragen gaat, en niet over de (klinische) psychologie.
Ja, maar soms gaan vragen te diep en kan je wel een luisterend oor gebruiken van iemand die weet wat je nodig hebt.quote:
[..]
Zijn daar eigenlijk heel goed vrienden/vriendinnen ook niet voor?
Edit: in het ziekenhuis heb je zo ook best veel, en dominees en pastoors kunnen het ook zijn. Of in een klooster, daar kan je soms ook wel terecht. Ik weet niet of ze ook op humanistische gronden oid bestaan. Weet ook niet hoe je bij zo iemand komt.
Ja, dat vind ik het lastige mbt dergelijke mensen: hoe iemand te vinden die aansluit en je niet vanuit een bepaald filosofie of religie benadert.quote:
[..]
Ja, maar soms gaan vragen te diep en kan je wel een luisterend oor gebruiken van iemand die weet wat je nodig hebt.
Edit: in het ziekenhuis heb je zo ook best veel, en dominees en pastoors kunnen het ook zijn. Of in een klooster, daar kan je soms ook wel terecht. Ik weet niet of ze ook op humanistische gronden oid bestaan. Weet ook niet hoe je bij zo iemand komt.
Wat mij trouwens wel heeft geholpen toen ik ook wat zoekende was naar (spirituele?) zingeving, was het boek "Boeddhisme in alle eenvoud". Het gaf me toch wat handvatten om anders naar mezelf en het leven te kijken. Ik ben geen boeddhist, overigens
Uiteindelijk wel. Een relatie is geven en nemen, maar uiteindelijk sta je zelf op de eerste plek. Gelijk bestaat niet in deze context.quote:
[..]
Met dien verstande dat je jezelf niet meer moet respecteren of hoger aan moet slaan
Dat wil niet zeggen dat je mensen zonder respect moet behandelen of over grenzen heen moet gaan, natuurlijk.
Dat heb ik nu 3 jaar gedaan en nieuwe mensen leren kennen maar ik ben er klaar mee. Het kost mij zoveel energie om elke keer maar te acteren dat ik blij en gelukkig ben dat ik daar langzaam aan mee aan het stoppen ben. Ik ben niet gelukkig en ik wil dat (tegenover een selecte groep) niet meer verbergen.quote:
[..]
Het lastige is ook dat die verbondenheid voor mij erg belangrijk is om me gelukkig te voelen. Precies wat jij zegt: ik heb hele goede vrienden, maar toch kunnen zij net dat extraatje niet geven. En het is niet de fysieke intimiteit.
En het paradoxale is: die eagerness maakt me onaantrekkelijk, terwijl om die eagerness weg te halen ik zo'n verbondenheid moet hebben. Ik werk ontzettend veel aan mezelf, probeer minimaal te klagen, help de mensen die het dichtst bij me staan, maar toch is die leegte blijkbaar een inherent deel van mij. Ik kan wel faken dat het er niet is, maar als ik iemand oprecht leuk vind, gaat dat niet.
En dat laatste heb ik ook ik kan goed genoeg met vrouwen omgaan en ze als vriend zien etc maar het moment dat ik verliefd wordt op eentje (kan goed pas na maanden zijn dat ik ze heb leren kennen) dan wordt ik onzeker en ga ik mij anders gedragen.
Het lijkt wel of ik in een cirkel zit. Het aparte is dat wanneer ik iemand heb de vrouwen zich met bosjes voor je voeten gooien. Apart en zeer frustrerend fenomeen.
Miss omdat je toch een andere energie van binnen hebt soort van zelfvertrouwen? Dat geeft miss een open houding wat aantrekkingskracht geeft (zou ik dan denken).quote:
[..]
Dat heb ik nu 3 jaar gedaan en nieuwe mensen leren kennen maar ik ben er klaar mee. Het kost mij zoveel energie om elke keer maar te acteren dat ik blij en gelukkig ben dat ik daar langzaam aan mee aan het stoppen ben. Ik ben niet gelukkig en ik wil dat (tegenover een selecte groep) niet meer verbergen.
En dat laatste heb ik ook ik kan goed genoeg met vrouwen omgaan en ze als vriend zien etc maar het moment dat ik verliefd wordt op eentje (kan goed pas na maanden zijn dat ik ze heb leren kennen) dan wordt ik onzeker en ga ik mij anders gedragen.
Het lijkt wel of ik in een cirkel zit. Het aparte is dat wanneer ik iemand heb de vrouwen zich met bosjes voor je voeten gooien. Apart en zeer frustrerend fenomeen.
Dat gok ik ook. Overigens heb ik mijn goede en slechte momenten. Ik ben iemand die het van zijn (situational) humor moet hebben maar die ook verlegen is. Internetdating werkt dan vaak niet en in de kroeg durf ik niet zomaar vreemden aan te spreken.quote:
[..]
Miss omdat je toch een andere energie van binnen hebt soort van zelfvertrouwen? Dat geeft miss een open houding wat aantrekkingskracht geeft (zou ik dan denken).
Het aparte is trouwens dat ik bijvoorbeeld een half jaar normaal kan omgaan met een meisje zonder er verliefd op te zijn. Maar het moment dat ik er verliefd op ben veranderd er van alles en niet perse omdat ik haar hoger dan mijzelf aan sla. Wel merk ik dat ik meer tolereer maar wel met een grens en die grens dan ook duidelijk maak.
Hormonen kunnen rare dingen doen en is vaak niet rationeel, toch is het wel gewoon belangrijk met je hart maar ook hoofd natuurlijk te denken en handelen en ik denk dat je bewust daarvan van bent dat je miss andere patronen kan aanleren maar nog steeds jezelf zijn (iig wat miss eerst niet werkte wat je zelf wel deed kan je veranderen en van leren toch?). Vaak maken we ons zelf helemaal gek als we verliefd zijn (en waarom tja onzekerheid, kwetsbaarheid miss?) en handelen we daarnaar.quote:
[..]
Dat gok ik ook. Overigens heb ik mijn goede en slechte momenten. Ik ben iemand die het van zijn (situational) humor moet hebben maar die ook verlegen is. Internetdating werkt dan vaak niet en in de kroeg durf ik niet zomaar vreemden aan te spreken.
Het aparte is trouwens dat ik bijvoorbeeld een half jaar normaal kan omgaan met een meisje zonder er verliefd op te zijn. Maar het moment dat ik er verliefd op ben veranderd er van alles en niet perse omdat ik haar hoger dan mijzelf aan sla. Wel merk ik dat ik meer tolereer maar wel met een grens en die grens dan ook duidelijk maak.
Je moet juist hetzelfde blijven doen met iets meer flirten maar dat slaat bij mij altijd door.quote:
[..]
Hormonen kunnen rare dingen doen en is vaak niet rationeel, toch is het wel gewoon belangrijk met je hart maar ook hoofd natuurlijk te denken en handelen en ik denk dat je bewust daarvan van bent dat je miss andere patronen kan aanleren maar nog steeds jezelf zijn (iig wat miss eerst niet werkte wat je zelf wel deed kan je veranderen en van leren toch?). Vaak maken we ons zelf helemaal gek als we verliefd zijn (en waarom tja onzekerheid miss?) en handelen we daarnaar.
Ja precies.. je hebt jezelf minder onder controlequote:
[..]
Je moet juist hetzelfde blijven doen met iets meer flirten maar dat slaat bij mij altijd door.
Met nog een extra ding dat mijn verliefdheid zo zeldzaam is (eens in de 7 jaar ofzo) dat ik ook nooit zomaar een nee accepteer en te lang doorga. Dit terwijl ik scharrels na een uur vergeten ben en het me daarna zal jeuken.quote:
[..]
Ja precies.. je hebt jezelf minder onder controle
Obsessed soort van? :quote:
[..]
Met nog een extra ding dat mijn verliefdheid zo zeldzaam is (eens in de 7 jaar ofzo) dat ik ook nooit zomaar een nee accepteer en te lang doorga. Dit terwijl ik scharrels na een uur vergeten ben en het me daarna zal jeuken.
Ja, overigens vaak wel met succes uiteindelijk. Ik ben een geduldig persoon.quote:
Herkenbaar.quote:
[..]
Ja, overigens vaak wel met succes uiteindelijk. Ik ben een geduldig persoon.
het rare is dat ik volgens mij ook nooit verliefd zal worden op een vrouw die het me te makkelijk maakt en dezelfde avond al wil. Ik maak het mijzelf af en toe zo moeilijkquote:
.Maar ik ga mijn standaarden niet verlagen om maar samen te gaan wonen. Dat was de suggestie van een vriend maar dat zie ik absoluut niet zitten.
Weet je dat echt zo zeker? Soms maakt dat echt niet uit als de click er is behalve als je er helemaal voor afsluit of dat het zo'n sterke overtuiging van jouzelf is en bij je morele kompas hoort.quote:
[..]
het rare is dat ik volgens mij ook nooit verliefd zal worden op een vrouw die het me te makkelijk maakt en dezelfde avond al wil. Ik maak het mijzelf af en toe zo moeilijk
Niet helemaal zeker maar het patroon is er wel. Ik ben juist verliefd geworden op de vrouwen die het me godsmoeilijk maakten niet degenen die zich aandienden.quote:
[..]
Weet je dat echt zo zeker? Soms maakt dat echt niet uit als de click er is behalve als je er helemaal voor afsluit of dat het zo'n sterke overtuiging van jouzelf is en bij je morele kompas hoort.
Ok ja kan, ik denk zelf dat liefde zich niet altijd stuurt (met dat soort dingen) maar het overkomt je deels.quote:
[..]
Niet helemaal zeker maar het patroon is er wel. Ik ben juist verliefd geworden op de vrouwen die het me godsmoeilijk maakten niet degenen die zich aandienden.
Precies het overkomt me altijd en altijd bij vrouwen waar ik eerst niets voor voelde en die het me daarna lastig makenquote:
[..]
Ok ja kan, ik denk zelf dat liefde zich niet altijd stuurt (met dat soort dingen) maar het overkomt je deels.
.quote:
[..]
Precies het overkomt me altijd en altijd bij vrouwen waar ik eerst niets voor voelde en die het me daarna lastig maken
lastigIk ben nooit zo ernstig depressief geweest maar herken dat gevoel van eenzaamheid terwijl alles wel prima gaat. Een klein dingetje als een afwijzing kan mijn hele dag verpesten. Onze generatie heeft sowieso last van chronische ontevredenheid. Beren op de weg creëren in
Wat mij enorm helpt is herkennen en erkennen dat het allemaal in je hoofd zit. Het gevoel (ontevredenheid/angst/eenzaamheid) wordt gevoed door negatief denken, wat je dus doet als je alleen bent. Dat patroon is te doorbreken door uit te gaan, bier drinken, vrouwen enz. Maar zoals je zelf aangeeft: tijdelijke oplossing. Zondag lig je brak en ongelukkig op de bank .
Hoe te doorbreken? Mijn psychiater is van het geforceerd positief denken. Meevallers, positieve gebeurtenissen verwerp ik, negeer ik, of zie ik als niet goed genoeg. Een negatieve gebeurtenis kan daarentegen mijn hele dag beïnvloeden. Het positiviteits ben ik mee aan het oefenen en het is niet makkelijk . Ik vind dat er nauwelijks handvatten zijn.
Een andere oplossing voor mij is meditatie, bezinning, richten op het nu. Zodra je de negatieve gedachtenpatronen opmerkt kun je die herkennen. Gevoel van ongelukkigheid op zich is er nog, maar die kun je dmv trainen leren loskoppelen van die negatieve gedachten die die angst in stand houdt en sterker maakt.
Das ff een oppervlakkige uitleg. Er is een reeks over dit thema pp fok: te veel nadenken: de kracht van het NU.
Verder vooral doorgaan met je therapie. Succes ermee
Lees mijn replies van vanmiddag op GaryOak. Je hebt exact hetzelfde probleem.quote:
[..]
Dat heb ik nu 3 jaar gedaan en nieuwe mensen leren kennen maar ik ben er klaar mee. Het kost mij zoveel energie om elke keer maar te acteren dat ik blij en gelukkig ben dat ik daar langzaam aan mee aan het stoppen ben. Ik ben niet gelukkig en ik wil dat (tegenover een selecte groep) niet meer verbergen.
En dat laatste heb ik ook ik kan goed genoeg met vrouwen omgaan en ze als vriend zien etc maar het moment dat ik verliefd wordt op eentje (kan goed pas na maanden zijn dat ik ze heb leren kennen) dan wordt ik onzeker en ga ik mij anders gedragen.
Het lijkt wel of ik in een cirkel zit. Het aparte is dat wanneer ik iemand heb de vrouwen zich met bosjes voor je voeten gooien. Apart en zeer frustrerend fenomeen.
Je staat pas aan het begin, want het is een lang proces. Maar als je maar door hebt dat je zelf de sleutel tot succes in handen hebt. Zelfvertrouwen begint bij jezelf, en ontstaat niet (zoals sommige mensen denken) door goede reacties van anderen of externe factoren.quote:
[..]
Fuck, gozer, je hebt gelijk. Het is zo simpel en volgens mij wist ik het onbewust al, maar toch erg bedankt dat je de moeite nam om het zo helder en concreet mogelijk voor me op te schrijven. Dat waardeer ik bijzonder.
Fijn weekend, allen!
Heerlijk hè, die zonquote:
Reageer zondag! Veel te mooi weer om op FOK! te zitten en zo weer uit.
Fijn weekend, allen!
Fijn weekend!
). Daarvoor had ik geen leuke jeugd waarin mijn emoties er niet mochten zijn, dus ik voelde me vooral numb en genegeerd. De wereld is dus pas sinds een jaar voor mij open gegaan en ik voel me geweldig nooit geweten dat het leven zo leuk kon zijn. En ook van: ja, als de meeste/veel mensen het zo meemaken, is het een eitje (ok er zijn ook veel mensen die het niet zo mogen meemaken, maar over het algemeen mogen de mensen die het wel zo mogen meemaken echt niet zeiken vind ik haha, even heel kort door de bocht, en offtopic) Ik loop nog steeds bij een therapeut om eea te verwerken, en ik herken veel van wat je zegt. Ook ik heb me gefrustreerd gevoeld omdat ik zoveel (belangrijke) jaren heb gemist. Tot 13-2-2018 wist ik niet wat genieten was, hoe het voelde om oprecht gelukkig te zijn. En gaandeweg heb ik geleerd grip te krijgen op mijn emoties, stressbestendiger te worden, alles veel meer grijs te zien ipv zwartwit. Geweldig en dat kan ik iedereen aanraden
dat je ook oprecht kan genieten van het zonnetje, van de kleine dingen in het leven, dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik voelde me altijd maar gespannen en verdrietig. Dus eigenlijk is elke dag die ik me zo voel een cadeau en ik ervaar de mooie dingen nu ook veel meer als een cadeau (zoals het mooie weer vandaag).Maar goed, het lijkt me verstandig als je niet te lang stilstaat bij wat je allemaal hebt gemist. Ik herken die gevoelens/gedachten wel, maar het maakt echt geen bal uit. Het leven is nu. Ik dacht ook: omg ik heb zo'n belangrijke tijd gemist om hechte vriendschappen (bijvoorbeeld) te sluiten of een relatie te krijgen, gemiste kans etc. Maar turns out: het leven is zo veranderlijk en mensen zijn nog zo veranderlijk. Ook op onze leeftijd (ik lees ergens dat je 27 bent, ik ben 28) zijn er megaveel kansen (ook als je 80 bent, maar je moet er dan wel zelf in geloven en de kansen pakken). Ik heb nu echt meer vriendinnen en een steviger netwerk dan ooit tevoren en ik bouw er ook hard aan. Mensen van wie ik dacht dat ze nooit mijn vriendinnen/vrienden zouden zijn omdat ze alles op orde hadden, al een vol leven hadden, geen behoefte aan nieuwe mensen enz., al die mensen stromen gewoon mijn leven binnen. Tuurlijk, een vriendschap bouwen kost tijd en je moet het wel onderhouden, maar ik heb bijv nu twee hele goede vriendinnen die ik nog maar 2 jaar ken, en we zijn echt goede vriendinnen nu.
Lang verhaal, ik kan er van alles over zeggen, maar ik denk in elk geval dat je minder leegte voelt als je meer diepe, echte vriendschappen bouwt. Diepe relaties zijn echt waar het (mij betreft) om gaat in het leven. Dus als je stapmaatjes hebt, stel dan ook eens voor om iets anders te gaan doen dan alleen zuipen, en probeer diepere gesprekken aan te knopen. En je hebt tegenwoordig 100 datingapps waar je vrouwen kunt leren kennen. Niet alleen voor kort maar ook voor relaties. Ga daar ervaring opdoen. De eerste chick met wie je op date gaat zal misschien niet de ware zijn, maar je kunt wel je skills oefenen. Ook zie ik voor jou nog kansen om in therapie te werken aan deze issues, en bijv. je bindings/verlatingsangst.
Succes en je bent iig al een heel eind gekomen en daar mag je mega trots op zijn
Yup, dit is helemaal waar. Je moet ook als single tevreden/gelukkig met jezelf zijn. Een ander gaat dat niet voor jou doen. Ik merk ook dat omdat ik (onder andere denk ik) me relaxt en gelukkig met mezelf voel, mannen mij ook vaak heel leuk vinden. Ik fake niks namelijk, ik ben zoals ik ben (en heb een hoog no nonsens gehaltequote:
[..]
Dit is precies wat ik bedoel. Het zit hem in je zelfbeeld, hoe gelukkig jij met jezelf bent.
Als jij een chick tegenkomt die je superleuk vindt, ga je haar ophemelen. Met haar zal je gelukkig zijn. Wat er dan in feite gebeurt, is dat je haar mentaal 'hoger' plaatst dan jezelf. Zij verandert in een bron van geluk om jezelf naar een hoger niveau te tillen. Maar in feite kan je dat alleen zelf.
Als je haar hoger hebt zitten dan jezelf, ga je je onbewust ook ondergeschikt gedragen naar haar. Het zit hem in de kleine dingen zoals té lief voor haar zijn, iets meer tolerantie hebben voor gedrag dat je niet aanstaat etc. Oftewel, je bent jezelf niet meer maar faked de hele handel. De onderliggende communicatie is: ik voel mezelf niet goed genoeg voor je dus ik moet je manipuleren om te krijgen wat ik wil. Vrouwen hebben hier een hele goede radar voor en je kan zelf wel raden hoe aantrekkelijk dit is.
Bij de andere vrouwen ben je gewoon jezelf en werkt het inderdaad. Je komt authentiek over omdat je inderdaad jezelf bent en het je niks kan schelen. Je respecteert jezelf meer dan haar, en dit is aantrekkelijk.
De crux zit hem dus erin om je eigen zelfbeeld en eigenwaarde ZELF op te hogen, zodat je het als vanzelfsprekend gaat vinden dat leukere vrouwen jou willen. Dan ben je in staat om je grenzen te hanteren bij vrouwen, en om hen aan JOUW standaarden te laten voldoen. Dit zelfbeeld hoog je op door je leven in zijn algemeenheid te verbeteren, en is een mentaal proces. Oftewel, zorg dat je gelukkig bent zonder een meid en dat je ook echt gelooft dat je zo iemand verdient. Er zijn verder geen trucjes, of shortcuts.
Echt, je cockblockt je eigen succes.
). Beste life advice ever, zou iedereen gunnen dat hij/zij zich gelukkig/tevreden over zichzelf voelt Dat wat jij in een andere post zegt over situationele humor/zelfvertrouwen, dat heb ik ook. Doorgaans ben ik een redelijke zelfverzekerde gast, maar bij het uitgaan en als ik aangeschoten ben, gaat het door het plafond. Andersom gaat het helemaal mis als ik dua net als jij verliefd ben. Denk dat we inderdaad het advies van DaggerOne moeten opvolgen en ons zelfvertrouwen over de gehele linie moeten verhogen.quote:
[..]
Dat heb ik nu 3 jaar gedaan en nieuwe mensen leren kennen maar ik ben er klaar mee. Het kost mij zoveel energie om elke keer maar te acteren dat ik blij en gelukkig ben dat ik daar langzaam aan mee aan het stoppen ben. Ik ben niet gelukkig en ik wil dat (tegenover een selecte groep) niet meer verbergen.
En dat laatste heb ik ook ik kan goed genoeg met vrouwen omgaan en ze als vriend zien etc maar het moment dat ik verliefd wordt op eentje (kan goed pas na maanden zijn dat ik ze heb leren kennen) dan wordt ik onzeker en ga ik mij anders gedragen.
Het lijkt wel of ik in een cirkel zit. Het aparte is dat wanneer ik iemand heb de vrouwen zich met bosjes voor je voeten gooien. Apart en zeer frustrerend fenomeen.
Overigens kost het me niet veel moeite om gelukkig 'te doen'. Of nou ja, ik hoef niet alsof te doen. Doordat ik jaren zo lang gewend was aan depressief zijn, ben ik nu erg gevoelig voor positiviteit en word ik snel blij. De meesten van mijn vrienden herkennen me ook niet meer. Maar voor iemand die me nu zou ontmoeten, zou ik best wel een normale gast zijn. Het is alleen dat het voor mij en mijn vrienden dat contrast zo groot is vergeleken met een paar jaar terug.
Dankjewel voor je post! Ik heb inderdaad zo veel gehoord over meditatie en mindfulness. Moet me daar toch echt eens in gaan verdiepen. In hoeverre helpt het jou?quote:
Herkenbaar.
Ik ben nooit zo ernstig depressief geweest maar herken dat gevoel van eenzaamheid terwijl alles wel prima gaat. Een klein dingetje als een afwijzing kan mijn hele dag verpesten. Onze generatie heeft sowieso last van chronische ontevredenheid. Beren op de weg creëren in
Wat mij enorm helpt is herkennen en erkennen dat het allemaal in je hoofd zit. Het gevoel (ontevredenheid/angst/eenzaamheid) wordt gevoed door negatief denken, wat je dus doet als je alleen bent. Dat patroon is te doorbreken door uit te gaan, bier drinken, vrouwen enz. Maar zoals je zelf aangeeft: tijdelijke oplossing. Zondag lig je brak en ongelukkig op de bank .
Hoe te doorbreken? Mijn psychiater is van het geforceerd positief denken. Meevallers, positieve gebeurtenissen verwerp ik, negeer ik, of zie ik als niet goed genoeg. Een negatieve gebeurtenis kan daarentegen mijn hele dag beïnvloeden. Het positiviteits ben ik mee aan het oefenen en het is niet makkelijk . Ik vind dat er nauwelijks handvatten zijn.
Een andere oplossing voor mij is meditatie, bezinning, richten op het nu. Zodra je de negatieve gedachtenpatronen opmerkt kun je die herkennen. Gevoel van ongelukkigheid op zich is er nog, maar die kun je dmv trainen leren loskoppelen van die negatieve gedachten die die angst in stand houdt en sterker maakt.
Das ff een oppervlakkige uitleg. Er is een reeks over dit thema pp fok: te veel nadenken: de kracht van het NU.
Verder vooral doorgaan met je therapie. Succes ermee
En op welke manier forceer jij positief denken? Zo'n dankbaarheidsdagboek? Heb er weleens over gehoord.
Je hebt ontzettend gelijk met dat laatste. Heb al een paar avonden op rij niet eens gezoend en begon me al een beetje een loser te vinden. Daar gaat mijn opgebouwde zelfvertrouwen, dacht ik.quote:
[..]
Je staat pas aan het begin, want het is een lang proces. Maar als je maar door hebt dat je zelf de sleutel tot succes in handen hebt. Zelfvertrouwen begint bij jezelf, en ontstaat niet (zoals sommige mensen denken) door goede reacties van anderen of externe factoren.
Het was grotendeels situationele zelfvertrouwen, geen authentieke zelfvertrouwen. Ben echt verslaafd aan die aandacht. [ Bericht 6% gewijzigd door Gary_Oak op 03-03-2019 15:13:35 ]
Jij bent lief!quote:
Hee TS, heel herkenbaar topic. Ik ben van mijn 18e t/m mijn 27e depressief geweest en ben er nu net een jaar vanaf (deze week precies een jaar geleden
Ik loop nog steeds bij een therapeut om eea te verwerken, en ik herken veel van wat je zegt. Ook ik heb me gefrustreerd gevoeld omdat ik zoveel (belangrijke) jaren heb gemist. Tot 13-2-2018 wist ik niet wat genieten was, hoe het voelde om oprecht gelukkig te zijn. En gaandeweg heb ik geleerd grip te krijgen op mijn emoties, stressbestendiger te worden, alles veel meer grijs te zien ipv zwartwit. Geweldig en dat kan ik iedereen aanraden
Maar goed, het lijkt me verstandig als je niet te lang stilstaat bij wat je allemaal hebt gemist. Ik herken die gevoelens/gedachten wel, maar het maakt echt geen bal uit. Het leven is nu. Ik dacht ook: omg ik heb zo'n belangrijke tijd gemist om hechte vriendschappen (bijvoorbeeld) te sluiten of een relatie te krijgen, gemiste kans etc. Maar turns out: het leven is zo veranderlijk en mensen zijn nog zo veranderlijk. Ook op onze leeftijd (ik lees ergens dat je 27 bent, ik ben 28) zijn er megaveel kansen (ook als je 80 bent, maar je moet er dan wel zelf in geloven en de kansen pakken). Ik heb nu echt meer vriendinnen en een steviger netwerk dan ooit tevoren en ik bouw er ook hard aan. Mensen van wie ik dacht dat ze nooit mijn vriendinnen/vrienden zouden zijn omdat ze alles op orde hadden, al een vol leven hadden, geen behoefte aan nieuwe mensen enz., al die mensen stromen gewoon mijn leven binnen. Tuurlijk, een vriendschap bouwen kost tijd en je moet het wel onderhouden, maar ik heb bijv nu twee hele goede vriendinnen die ik nog maar 2 jaar ken, en we zijn echt goede vriendinnen nu.
Lang verhaal, ik kan er van alles over zeggen, maar ik denk in elk geval dat je minder leegte voelt als je meer diepe, echte vriendschappen bouwt. Diepe relaties zijn echt waar het (mij betreft) om gaat in het leven. Dus als je stapmaatjes hebt, stel dan ook eens voor om iets anders te gaan doen dan alleen zuipen, en probeer diepere gesprekken aan te knopen. En je hebt tegenwoordig 100 datingapps waar je vrouwen kunt leren kennen. Niet alleen voor kort maar ook voor relaties. Ga daar ervaring opdoen. De eerste chick met wie je op date gaat zal misschien niet de ware zijn, maar je kunt wel je skills oefenen. Ook zie ik voor jou nog kansen om in therapie te werken aan deze issues, en bijv. je bindings/verlatingsangst.
Succes en je bent iig al een heel eind gekomen en daar mag je mega trots op zijn
Bedacht me dat ik hier ooit nog op wilde reageren, maar nooit meer heb gedaan.quote:
[..]
Nee, ben daar voorlopig wel klaar mee. Daarbij is er in klinische zin psychisch niets meer met me aan de hand, gezien de ggz zich meestal daar op richt. Ook heb ik de grootste stappen gemaakt sinds ik gestopt ben met therapie. Wil het nu op eigen kracht doen.
Het mooie is juist dat je nu juist kunt shoppen naar iemand die aansluit bij jouw wens. Je hoeft niet behandeld te worden, je kunt gewoon als een consument iemand selecteren die jou geschikt lijkt met jou in gesprek te gaan over de dingen waar je mee worstelt en die je hopelijk inzichten biedt waar jij mee verder komt.
Niet erg hoor, Rotterdamse.quote:
[..]
Bedacht me dat ik hier ooit nog op wilde reageren, maar nooit meer heb gedaan.
Het mooie is juist dat je nu juist kunt shoppen naar iemand die aansluit bij jouw wens. Je hoeft niet behandeld te worden, je kunt gewoon als een consument iemand selecteren die jou geschikt lijkt met jou in gesprek te gaan over de dingen waar je mee worstelt en die je hopelijk inzichten biedt waar jij mee verder komt.
Ben dit topic zo nu en dan ook weleens vergeten.Dat is inderdaad wel een goed punt dat je maakt. Ik kijk het voorlopig nog even aan. Moet ook voor mezelf helder krijgen waar ik dan behoefte aan heb, dan kan ik ook gerichter zoeken.
Ja klopt, omdat je brein elke keer weer een 'high' krijgt na positieve aandacht. Je loopt als het ware achter je verslaving aan.quote:
[..]
Je hebt ontzettend gelijk met dat laatste. Heb al een paar avonden op rij niet eens gezoend en begon me al een beetje een loser te vinden. Daar gaat mijn opgebouwde zelfvertrouwen, dacht ik.
Maar wat je doet is constant validatie zoeken bij anderen. En dit is per definitie onaantrekkelijk gedrag, omdat het impliciet zegt dat je jezelf eigenlijk niet zo heel aantrekkelijk en waardig t.o.v. een ander vindt.
Ik kan me voorstellen dat je wanneer je in de patientrol geduwd wordt het heel moeilijk is om de regie te nemen in de therapieeen en therapeuten waar je voor kiest. Juist nu je niet meer worstelt met de verlammende effecten die een depressie op je heeft kun je veel duidelijker kijken naar wat jij nu eigen wilt, waar jij behoefte aan hebt en wat jij wil.quote:
[..]
Niet erg hoor, Rotterdamse.
Dat is inderdaad wel een goed punt dat je maakt. Ik kijk het voorlopig nog even aan. Moet ook voor mezelf helder krijgen waar ik dan behoefte aan heb, dan kan ik ook gerichter zoeken.
Juist doordat niets "moet" (van behandelaren oid) kun je zoeken naar iets waarvan jij denkt dat het je verder helpt en dat is een luxe waar je volgens mij vol overgave gebruik van moet maken
IK geloof dat dat je je ook kan sterken voor het geval er toch weer een depressieve periode aan komt in je leven.
Bijna 20 jaar ouder dan jij en met uitzondering van 2 lange relaties doorlopend zo'n leven als jij, het is de intimiteit die je de das om doet, dagelijks je dag doorbabbelen met je lief, sex hebben met liefde ipv alleen lust, samen in bed vallen en uitslapen, samen douchen en op vakantie gaan, dat is wat ontbreekt, en dat is waar je kapot aan gaat.quote:
Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.
Na teveel krassen op mn ziel heb ik t voorlopig aan de kant getyft, liever alleen en depri dan tijdelijk gelukkig en als dank een mes in mn rug, was ik eerder zelfverzekerd en had date na date, nu, zoekend naar meer dan sex, ben ik bijna bang om te daten en me open te stellen, dat komt vast wel weer, maar voor nu, no thnx.
Ergo, een liefje mis je vooral, de rest van je leven is zo te horen weinig mis mee, en basic fit kost 45¤ per kwartaal, dat kan je vast nog wel dokken als je zo graag wil trainen
Dagelijks werken om in het weekend wat te kunnen zuipen en neuken brengt je natuurlijk niet de zelfactualisering die je zo graag wenst. Ik denk dat je uiteindelijk alleen waarde kan putten uit zaken waar je veel energie in moet steken. Of dat nu werk is, een relatie of een hobby. En een genotsgevoel lijkt mij niet iets dat structureel kan zijn. Volgens mij moet dat voortvloeien uit de waarde die je zelf hebt gecreëerd om duurzaam te kunnen zijn. Instant genot vult geen leegte, zoals een Big Mac de honger niet stilt. Maar dat heb je zelf ook al gemerkt.
Ik denk dat de zoektocht naar waarde jaren kan duren, je kan het plots zomaar vinden en soms ook weer kwijtraken. Als je 27 bent lijkt het mij helemaal niet gek dat je nog volop aan het zoeken bent. Dus gun jezelf de tijd en maak jezelf niet gek.
Maar goed, ik zeg dit net zo goed tegen mezelf, want ik hang ook in de touwen...
Sign of the times zullen we maar zeggen.Ik zou voorzichtig zijn om te concluderen dat persé de inhoud van je leven niet goed is. Gevoel is soms ook alleen maar gevoel.
Kijken waar je nog wel steeds blij van worden en dat uitbouwen?