Hedonisme na een depressie maakt me ongelukkiger

Graag gedaan en welterusten

quote:

Op maandag 28 januari 2019 23:28 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik zie mijn ouders over een maand weer. Denk dat het binnen twee dagen weer ruzie wordt. Ben niet voor niets op m'n 17e uit huis gegaan. Dus dan rest de optie om met (een) vriend(en) te gaan wonen of snel een meissie fixen dat wil settelen. Of ik ga actief aan de slag met die dagelijkse eenzaamheid. Maar ja, ik ben al zó veel meer socialer, extraverter, opener, vrolijker en spontaner dan vroeger. Vraag me af waar ik nog winst kan halen.

Hoe zien jouw dagen eruit dan? Je hebt een vriendengroep waarmee je stapt? Zie je daarvan niemand doordeweeks? Doe je daar niets anders mee dan stappen?

Ken je nieuwemensenlerenkennen.nl? Heb je vast wel eens langs zien komen hier op het forum. Misschien is dat een optie voor je om wel je zelfstandigheid en autonomie te bewaren, en tegelijk iets te doen aan de eenzaamheid.

quote:

Op zondag 27 januari 2019 11:11 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Hmmm, goed punt maak je! Dat verdriet na zo'n weekend (as we speak bijvoorbeeld) kan ik inderdaad altijd wel parkeren indien nodig (als ik nog andere plannen heb bijvoorbeeld). Maar het is inderdaad verstandig om er niet van te blijven weglopen. Die grijze sluier over mijn dag heb ik niet meer zo.

Goed punt, niet bij stilgestaan dat november en december beter te verdragen zijn wegens de feestdagen. Nou ja, we zijn al bijna door januari heen.

Sterkte de komende weken, lieverd.

Januari is bijna voorbij!

Is ht verdriet na zo’n weekend? Is het melancholie, omdat het gezellige van het weekend, het onder de mensen zijn, je verbonden voelen met anderen, weer voorbij is?

quote:

Op maandag 28 januari 2019 23:30 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Nee, geen meisje fixen om te settlen. Dat is niet fair naar haar toe. Houd je ook niet vol. Is een opvulling van leegte.

Wat zou je nodig hebben?

Het is niet alleen niet fair naar dat meisje, maar ook niet naar zichzelf. Hij verdient zelf ook beter dan iemand aan zich binden waar hij eigenlijk niet volledig voor wil gaan.

Goede vraag: wat heb je nodig? Goed om daar eens echt over na te denken!

quote:

Op maandag 28 januari 2019 23:38 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Heb je groot gelijk in.

Een soort existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid. Dat ik toch die leegte met mezelf heb opgevuld en dat een nieuw persoon een bonus is. Maar dat klinkt allemaal weer zo abstract. Ik mis oprecht het gevoel om geliefd te worden. Van mijn ouders kreeg ik dat niet. Die waren/zijn erg stoïcijns en uiten hun liefde met een spartaanse opvoeding: hoefde me nooit druk te maken om geld of eten. Maar kreeg nooit emotionele affectie van ze. En dat mis ik enorm. En heb het gevoel dat ik die eagerness uitstraal naar meisjes die ik oprecht leuk vind.

Jeetje, wat een geratel op dit tijdstip.

Wat verdrietig dat je dat van je ouders niet kreeg. Ik snap dat je dat miste, en nog mist.
Existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid, zijn dat geen dingen die je in de loop van je leven je eigen maakt, door hoe je leven loopt en jouw eigen aandeel daarin?

Prima vragen om met een psycholoog te bespreken als je het mij vraagt!

quote:

Op maandag 28 januari 2019 23:38 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Heb je groot gelijk in.

Een soort existentiële tevredenheid en zelfverzekerdheid. Dat ik toch die leegte met mezelf heb opgevuld en dat een nieuw persoon een bonus is. Maar dat klinkt allemaal weer zo abstract. Ik mis oprecht het gevoel om geliefd te worden. Van mijn ouders kreeg ik dat niet. Die waren/zijn erg stoïcijns en uiten hun liefde met een spartaanse opvoeding: hoefde me nooit druk te maken om geld of eten. Maar kreeg nooit emotionele affectie van ze. En dat mis ik enorm. En heb het gevoel dat ik die eagerness uitstraal naar meisjes die ik oprecht leuk vind.

Jeetje, wat een geratel op dit tijdstip.

Dit klinkt zo bekend (behalve het ouders verhaal). Zo lang een vriendin gehad, iemand die echt van je hield, waar je alles mee kon bespreken, je na een half woord begreep en waar je een toekomst mee kon opbouwen. Juist dat gevoel mis ik enorm zeker wanneer ik weer alleen zit te eten. Ik heb veel vrienden en lieve ouders maar die kunnen dat gevoel niet opvangen en vervangen. Paar keer wat gescharreld maar dat voelt gewoon niet goed en is niet wat ik zoek.
Ik voel mij steeds eenzamer ongelukkiger worden dit terwijl ik het objectief gezien gewoon goed voor elkaar heb, materialistisch gaat het mij voor de wind en ik kan me nog redelijk bezig houden met vrienden maar toch voel ik me dan eenzaam.

Dan zeggen ze wel dat je eerst tevreden moet zijn met jezelf maar ik vraag mij af hoe dan als het juist die verbondenheid is welke ik mis.

En die eagerness is ook zeer herkenbaar vind ik eindelijk na jaren weer iemand die ik echt leuk vind, ga ik mij raar gedragen en ziet zij het niet zitten.

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 08:33 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Nee, want doordeweeks wordt er gewerkt en na zo'n werkdag is iedereen altijd op. Alleen in het weekend is er tijd om überhaupt iets te doen. En dan vallen we inderdaad altijd terug op stappen.

Ik heb er weleens van gehoord! Zal daar eens naar kijken.

Jullie moeten toch allemaal eten na het werk? Doe je dat nooit samen? Of een uurtje gamen bij iemand?

Mijn man was ook alleen toen ik hem leerde kennen en had denk ik dezelfde weekenden als jij, minus de vele vrouwen
Maar doordeweeks kwam er regelmatig een vriend een hapje eten en even gamen. Zijn huis was eigenlijk de zoete inval voor al zijn vrienden en vriendinnen. Ook regelmatig alleen voor de vrienden, omdat ze even genoeg van hun vriendin hadden of zo. Op die manier kun je ook meer verbinding voelen met elkaar, omdat je elkaar ook anders ziet en spreekt dan alleen met stappen.

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 08:48 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik werk ontzettend veel aan mezelf, probeer minimaal te klagen, help de mensen die het dichtst bij me staan, maar toch is die leegte blijkbaar een inherent deel van mij.

Misschien probeer je wel teveel te hard

Verder wel herkenbaar. Wil je anders niet een keer praten met een geestelijk verzorger ofzo?

[ Bericht 5% gewijzigd door Postbus100 op 14-02-2019 11:08:57 ]

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 08:48 schreef Gary_Oak het volgende:

En het paradoxale is: die eagerness maakt me onaantrekkelijk, terwijl om die eagerness weg te halen ik zo'n verbondenheid moet hebben. Ik werk ontzettend veel aan mezelf, probeer minimaal te klagen, help de mensen die het dichtst bij me staan, maar toch is die leegte blijkbaar een inherent deel van mij. Ik kan wel faken dat het er niet is, maar als ik iemand oprecht leuk vind, gaat dat niet.

Precies hier ga je de mist in. In feite zeg je: ik heb een meid nodig om me goed te voelen. Zij vervult een behoefte van mij en dan voel ik me goed.

Zo werkt het niet. Je kan alleen een stabiele relatie aangaan als je jezelf al 'compleet' voelt en gelukkig bent met jezelf. Een goede relatie bestaat uit twee mensen die hun eigen geluk DELEN met elkaar, niet 1 iemand die de ander nodig heeft. Google eens op 'codependent relationships', want zoiets ontstaat er dan.

Het zit hem erin hoe je dit benadert en ziet. Probeer gelukkig te zijn zonder een chick. DAT haalt die eagerness weg, want als je compleet happy bent zonder een chick, heb je haar helemaal niet nodig en is zij een aanvulling i.p.v. een behoefte.

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 11:23 schreef DaggerOne het volgende:

[..]

Precies hier ga je de mist in. In feite zeg je: ik heb een meid nodig om me goed te voelen. Zij vervult een behoefte van mij en dan voel ik me goed.

Zo werkt het niet. Je kan alleen een stabiele relatie aangaan als je jezelf al 'compleet' voelt en gelukkig bent met jezelf. Een goede relatie bestaat uit twee mensen die hun eigen geluk DELEN met elkaar, niet 1 iemand die de ander nodig heeft. Google eens op 'codependent relationships', want zoiets ontstaat er dan.

Het zit hem erin hoe je dit benadert en ziet. Probeer gelukkig te zijn zonder een chick. DAT haalt die eagerness weg, want als je compleet happy bent zonder een chick, heb je haar helemaal niet nodig en is zij een aanvulling i.p.v. een behoefte.

Toch ben ik daar niet helemaal mee eens dat je 100 procent gelukkig met jezelf moet zijn (de perfecte versie van jezelf zegmaar..). Want realiteit is gewoon zo niemand is perfect en we zijn echt niet altijd de beste versie van onszelf en dan nog steeds kan er wat ontstaan dan.

Er zit wel een kern van waarheid in over zelfliefde het maakt makkelijker en je hebt wel een gezondere mindstate dan, maar wat is er mis met eager zijn ik vind daar niks mis mee om eerlijk te zijn. Er is wel een verschil tussen weten wat je wil eager zijn en doelgericht iets willen of wanhopig eager zijn en heel je zelfwaarde van dat alles laten afhangen dat het maar niet lukt etc etc.

[ Bericht 3% gewijzigd door Borrelnootje00 op 14-02-2019 11:56:29 ]

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 11:43 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Ik geef je 100% gelijk en zou een ander met dit probleem precies hetzelfde advies geven. Het rare is alleen dat oppervlakkige contacten mij niet zo moeilijk af gaan. Ik heb niets te verliezen, praat niet om op haar indruk te maken maar meer omdat ik lol wil hebben, ben speels, spontaan et cetera. (Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik ook wel verslaafd ben aan die aandacht en het hele spel best een kick vind.) Ik snap alleen niet waarom en hoe ik in een awkward dork verander zodra ik iemand écht leuk ga vinden.

Concreet voorbeeld: in oktober vond ik (na jaren) een meisje echt ontzettend leuk, tegen verliefdheid aan. Schattig, intelligent, stond leuk in het leven et cetera. Was bij haar echt mijn cool kwijt en een tweede date kwam er niet van. Was daar helemaal van slag van. Om de pijn te stillen dezelfde week tijdens het stappen een meisje gefixt die ik nog geen uur sprak.

Ik weet dus niet zo goed waar ik nog winst kan halen, snap je? Mijn praatjes, grapjes, houding et cetera zijn prima. Maar ik kan niet zo goed de vinger op de zere plek leggen van waar het probleem ligt wanneer ik iemand écht leuk vind. En nog belangrijker: hoe ik dat aanpak, want 'op jezelf gelukkiger worden' klinkt ook weer zo abstract.

Dit is precies wat ik bedoel. Het zit hem in je zelfbeeld, hoe gelukkig jij met jezelf bent.

Als jij een chick tegenkomt die je superleuk vindt, ga je haar ophemelen. Met haar zal je gelukkig zijn. Wat er dan in feite gebeurt, is dat je haar mentaal 'hoger' plaatst dan jezelf. Zij verandert in een bron van geluk om jezelf naar een hoger niveau te tillen. Maar in feite kan je dat alleen zelf.

Als je haar hoger hebt zitten dan jezelf, ga je je onbewust ook ondergeschikt gedragen naar haar. Het zit hem in de kleine dingen zoals té lief voor haar zijn, iets meer tolerantie hebben voor gedrag dat je niet aanstaat etc. Oftewel, je bent jezelf niet meer maar faked de hele handel. De onderliggende communicatie is: ik voel mezelf niet goed genoeg voor je dus ik moet je manipuleren om te krijgen wat ik wil. Vrouwen hebben hier een hele goede radar voor en je kan zelf wel raden hoe aantrekkelijk dit is.

Bij de andere vrouwen ben je gewoon jezelf en werkt het inderdaad. Je komt authentiek over omdat je inderdaad jezelf bent en het je niks kan schelen. Je respecteert jezelf meer dan haar, en dit is aantrekkelijk.

De crux zit hem dus erin om je eigen zelfbeeld en eigenwaarde ZELF op te hogen, zodat je het als vanzelfsprekend gaat vinden dat leukere vrouwen jou willen. Dan ben je in staat om je grenzen te hanteren bij vrouwen, en om hen aan JOUW standaarden te laten voldoen. Dit zelfbeeld hoog je op door je leven in zijn algemeenheid te verbeteren, en is een mentaal proces. Oftewel, zorg dat je gelukkig bent zonder een meid en dat je ook echt gelooft dat je zo iemand verdient. Er zijn verder geen trucjes, of shortcuts.

Echt, je cockblockt je eigen succes.

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 11:48 schreef Borrelnootje00 het volgende:

[..]

Toch ben ik daar niet helemaal mee eens dat je 100 procent gelukkig met jezelf moet zijn (de perfecte versie van jezelf zegmaar..). Want realiteit is gewoon zo niemand is perfect en we zijn echt niet altijd de beste versie van onszelf en dan nog steeds kan er wat ontstaan dan.

Er zit wel een kern van waarheid in over zelfliefde het maakt makkelijker en je hebt wel een gezondere mindstate dan, maar wat is er mis met eager zijn ik vind daar niks mis mee om eerlijk te zijn. Er is wel een verschil tussen weten wat je wil eager zijn en doelgericht iets willen of wanhopig eager zijn en heel je zelfwaarde van dat alles laten afhangen dat het maar niet lukt etc etc.

Je moet jezelf kunnen accepteren en het als normaal zien dat een leuk iemand je wil. Dat is het verschil tussen wanhopig zijn of op een aantrekkelijke manier eager.

Thats all, maar veel mannen begrijpen dit niet en gaan voor de snelle 'oplossing', namelijk trucjes en manipulatie.

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 12:00 schreef DaggerOne het volgende:

[..]

Je moet jezelf kunnen accepteren en het als normaal zien dat een leuk iemand je wil. Dat is het verschil tussen wanhopig zijn of op een aantrekkelijke manier eager.

Thats all, maar veel mannen begrijpen dit niet en gaan voor de snelle 'oplossing', namelijk trucjes en manipulatie.

Ah ja precies...

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 12:05 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Fuck, gozer, je hebt gelijk. Het is zo simpel en volgens mij wist ik het onbewust al, maar toch erg bedankt dat je de moeite nam om het zo helder en concreet mogelijk voor me op te schrijven. Dat waardeer ik bijzonder. Er is dus nog werk aan de winkel!

Met dien verstande dat je jezelf niet meer moet respecteren of hoger aan moet slaan, maar haar ook niet. Zij is niet meer waard dan jij, omdat jij haar leuk vindt. En jij bent gewoon goed zoals je bent en ook niet meer waard dan iemand anders.

quote:

Op donderdag 14 februari 2019 11:28 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Bedoel je een psycholoog? Nee, er is klinisch niets meer mis met me, dus kan nergens naar verwezen worden. En zoals eerder gezegd: de afgelopen 10+ maanden alles op eigen kracht doen zonder vangnet hielp eigenlijk het beste.

Nee, juist geen psycholoog. Een geestelijk verzorger. Iemand die meer over de zingevingsvragen gaat, en niet over de (klinische) psychologie.