Nee, maar het maakt het zo willekeurig wat er dan toe doet. Werken, plezier hebben enzo is dan het leven. Maar in je bed blijven liggen is dan ook het leven. En wordt bij wijze van spreken aan elkaar gelijk gesteld. Ik mis een beetje het 'waarheen, waartoe?'quote:Op dinsdag 15 januari 2019 05:44 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Het haalt het idee weg dat het leven een bepaalde vorm aan moet nemen. Waarom onbevredigend? Geloof je er dan in dat allles groots en meeslepend is!?
Tja, dat zijn dus die plaatjes..quote:Op dinsdag 15 januari 2019 11:01 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Nee, maar het maakt het zo willekeurig wat er dan toe doet. Werken, plezier hebben enzo is dan het leven. Maar in je bed blijven liggen is dan ook het leven. En wordt bij wijze van spreken aan elkaar gelijk gesteld. Ik mis een beetje het 'waarheen, waartoe?'
Ik mis iets van ambities in deze klacht. En ambities kun je helaas niet aangereikt krijgen. Ook kun je op het moment niet goed je leven overzien, pas op het eind. Als je niets kunt ondernemen kun je er misschien voor zorgen dat je iets in loondienst doet wat je meer naar het hart ligt want dan doe je dat iig op 100%. Maar zulk werk maakt ook niet per definitie gelukkig, het zorgt er alleen voor dat je later tevredener kunt terugkijken in dat je kansen hebt gegrepen ipv hebt laten liggen.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 11:01 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Nee, maar het maakt het zo willekeurig wat er dan toe doet. Werken, plezier hebben enzo is dan het leven. Maar in je bed blijven liggen is dan ook het leven. En wordt bij wijze van spreken aan elkaar gelijk gesteld. Ik mis een beetje het 'waarheen, waartoe?'
Waarom? Gewoon accepteren dat het leven ook voor een deel kut en/of onbevredigend kan zijn. 80 jaar rozengeur en maneschijn is voor niemand weggelegd.quote:Op maandag 14 januari 2019 22:50 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Ik vind dit zo'n onbevredigende conclusie voor mij niet genoeg. Daar kan ik me niet bij neerleggen.
quote:Op maandag 14 januari 2019 18:46 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Zeker doen. Misschien kom je wel een leuke dame tegen.
Ik wil het inderdaad ook echt. Die depressie liet me inzien dat mijn tijd op aarde maar beperkt is. Daarom leef ik mijn leven ook zo intens mogelijk. Maar toch brengt het geen bepaalde voldoening. Tenminste, niet wat ik voor ogen had. Ik ben daarnaast ook bang dat dat rouwen, wat jij zo treffend verwoordt, een aanleiding kan vormen voor een nieuwe depressie.quote:[..]
Klinkt misschien raar, maar je zit nu in een rouwproces. Na je depressie besef je wat je aan jaren gemist hebt. (Je zit in een soort van 'post-depressiefase'.) geeft het een plekje en ga verder met je leven. Ook in je eind 20 kun je gewoon feesten en af en toe drugs gebruiken. Ik ken zelf wel meer mensen die later pas met drugs gingen experimenteren. Maar je moet doen omdat je het echt wilt en niet om de tijd in te halen. Er zijn genoeg twintegers niet weinig uitgaang en niet af en toe iets nemen. Het is meer een levensstijl die bij je moet passen.
Ik heb een grote verlatings- en afwijzingsangst bij mensen waar ik emotioneel in geïnvesteerd heb. Op zo'n avond word ik heus wel afgewezen en dat vind ik helemaal prima, want ik ken die meiden niet. Maar een hypothetisch iemand van bijvoorbeeld werk waar ik vaak mee spreek, dingen mee deel etc. die mij dan afwijst voor een simpele date, trek ik enorm slecht.quote:[..]
Als ik ze de OP lees, krijg je wel genoeg aandacht van vrouwen. Waarom zijn deze meiden in jouw ogen geen relatiemateriaal? Leg je de lat heel hoog? Vind je het stiekem eng om een relatie aan te gaan? Soort van bindingsangst? Weet je überhaupt waar je opvalt? Als je op introvente meisjes valt, zal je die niet snel in de plaatselijke disco vinden.
Knuffel terug, gozer.quote:Op maandag 14 januari 2019 18:59 schreef Jopie78 het volgende:
Geluk is een richting, of een moment, geen stabiele situatie..
Zo gauw als je een doel hebt bereikt is het geluksgevoel al geincasseerd in de aanloop. Je hebt nu alles bereikt wat vroeger in een “wat als- gedachte” vastzat, maar het euforische gevoel wat je er bij bedacht had blijft uit..
Dude, dit is het leven. Alles wat je doet om aan je eigen plaatje of dat van anderen te voldoen zal nooit voldoening geven.. Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
Voor mij wel. Ik weet niet wat het is, maar nuchter en in het dagelijks leven ben ik nog steeds wel flirty, maar ook veel meer dorky en awkward. Tuurlijk heb ik weleens dates gehad, maar ik ben bijvoorbeeld in mijn hele leven nog nooit met een crush op date geweest. Het lijkt wel alsof zodra ik verliefd (begin te) word(en) ik het verpest. Bij een meid in de kroeg boeit het me allemaal geen reet en loop ik niet op eieren, wat ze dan weer aantrekkelijk vindt. Maar dat risico durf ik echt niet te lopen bij een meid die ik oprecht leuk vind.quote:Op maandag 14 januari 2019 22:30 schreef Cockwhale het volgende:
Serieuze dates zijn toch niet moeilijk om te regelen?
Tuurlijk vind ik het erg. Het is onvermijdelijk, maar ik neem aan dat iedereen graag zonder pijn wil leven. Ik negeer het meestal, maar het komt vaak boven na een avond feesten. Het besef komt meestal de ochtend daarna. De OP van dit topic schreef ik bijvoorbeeld ook op zo'n moment. Ik weet niet zo goed wat deze pijn op de lange termijn met me zal doen. Het is allemaal ook nog vrij nieuw.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 09:54 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Is dat erg, dat het pijn doet? Wat doe je met die pijn? Wegstoppen, doorfeesten en doen alsof die er niet is? Werkt dat goed voor j?
Omdat ik me jarenlang kut heb gevoeld, vind ik niet dat ik mijn tijd mag besteden aan me weer verdrietig voelen. Verdrietig omdat ik jaren verdrietig was, vind dat zo'n tijdverspilling ... Ja, rationeel gezien mag dat verdriet er natuurlijk zijn, maar emotioneel gezien vind ik ook dat daar geen tijd meer voor is. De klok tikt verder. Het is allemaal niet zo raar om me zo te voelen inderdaad, maar ik wil het gewoon niet. En inderdaad ben ik doodsbang om weer depressief te worden als ik echt dicht bij dat verdriet kom. Het is wat Morrigan zo goed zei gewoon rouwen, maar gevoelsmatig komen rouwen, verdrietig zijn en depressief zijn zo dicht bij elkaar.quote:[..]
Waarom vind je dat je je onnodig ongelukkig voelt? Waarom is het onnodig? Je hebt in een periode dat je jong en vrij en wild kon en wilde zijn niets kunnen doen van al die dingen, omdat je ziek was. Want dat is wat een depressie is, toch? Het is toch niet gek dat je verdrietig bent om wat je gemist hebt, wat je graag had gewild? Dat het iets is dat je nooit meer echt kunt inhalen, ook al kun je pogingen doen die erbij in de buurt komen, is gewoon kut. Mag dat gevoel er zijn? Of ben je bang dat je weer depressief wordt als je verdriet toelaat? Iets wat jij natuurlijk allang weet: verdriet en een depressie zijn totaal verschillende dingen.
Die ene persoon waarvoor jij de wereld wil zijn, wil dat ook voor jou zijn. Misschien zit er tussen die feestmeisjes wel een met meer diepgang buiten het uitgaan, maar zover kom je niet, omdat je het zelf bij eenmalig contact houdt, toch?
Oh, ik heb het gevoel dat ik pas begin.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 10:12 schreef Ronald-Koeman het volgende:
Je wilde verloren tijd inhalen en dat heb je gedaan, nu is het tijd voor de volgende fase van je leven (stabiele relatie en eventueel huisje boompje beestje). Sluit de huidige fase af net als toen je de depressieve jaren afsloot. Er is niks aan de hand. Dat het achteraf inhalen van een fase voor wrijving zorgt qua leeftijd en qua huidige wensen is heel begrijpelijk. Nu is het tijd voor een fase die wel bij je leeftijd en huidige wensen past.
Dit is wel een goeie! De afgelopen maanden was het vooral work hard, play hard. Geen andere voldoeningen. Zal hier eens over nadenken.quote:Op dinsdag 15 januari 2019 10:27 schreef Gripper het volgende:
Van een heerlijke roes na een avond stappen / seks / drugs naar je stille en lege huis is ook wel een steile afdaling van de top naar het dal
Het zou fijn zijn als je niet alleen maar die hoge toppen en diepe dalen hebt, maar ook een wat gelijkmatiger terrein daar tussen in: de regelmaat van sporten (eventueel met anderen, en de kans om nieuwe contacten/vriendschappen op te doen) , een hobby of andere bezigheid zou daarbij kunnen helpen. Kan je iets waar anderen ook iets aan hebben? Dan kan je ook nog kijken naar vrijwilligerswerk of buddy worden.
Ligt er maar net aan wat de avond brengt. Ik ga altijd zonder verwachtingen op stap. Meestal in een bar of bij iemand thuis indrinken, dan naar de club om te dansen en mezelf op te hypen, dan weer naar een bar waar je elkaar nog kunt verstaan en tot slot mee naar huis met een of meerdere mensen. Soms stopt de avond bij een van de stappen. Of soms in plaats van naar de club naar een huis- of studentenfeestje. Ik ga altijd met een klein gemengd groepje.quote:Op woensdag 16 januari 2019 16:11 schreef jakosi het volgende:
Waar ga je uit waar je al die vrouwen tegenkomt dan, gewone clubs of feesten (klein of groot)? Ga je met gemengde groepjes uit?
Dit komt zeer herkenbaar over (op het bubblydeel en extraverte na). Vrouwen met een eigengereidheid maar die het niet nodig vinden om constant bij alles vooraan te moeten staan.quote:Op woensdag 16 januari 2019 15:58 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
[..]
Ik wil het inderdaad ook echt. Die depressie liet me inzien dat mijn tijd op aarde maar beperkt is. Daarom leef ik mijn leven ook zo intens mogelijk. Maar toch brengt het geen bepaalde voldoening. Tenminste, niet wat ik voor ogen had. Ik ben daarnaast ook bang dat dat rouwen, wat jij zo treffend verwoordt, een aanleiding kan vormen voor een nieuwe depressie.
[..]
Ik heb een grote verlatings- en afwijzingsangst bij mensen waar ik emotioneel in geïnvesteerd heb. Op zo'n avond word ik heus wel afgewezen en dat vind ik helemaal prima, want ik ken die meiden niet. Maar een hypothetisch iemand van bijvoorbeeld werk waar ik vaak mee spreek, dingen mee deel etc. die mij dan afwijst voor een simpele date, trek ik enorm slecht.
Verder val ik op bubbly en extraverte meisjes met een verlegen en schattige uitstraling. Maar des te meer gaat het om haar persoonlijkheid. Een meid waar ik een goed gesprek mee kan voeren, een eigen wereldbeeld heeft, weet wat waar ze staat in haar leven etc., vind ik ontzettend aantrekkelijk. In de club gaat het niet zo diep.
Oh ja, ik wil wel duidelijk maken dat ik echt geen PUA, fuckboy of player ben hoor. Vind mezelf nog echt een beginner, maar ik ben ook altijd heel eerlijk over de intenties. Maar vaak ga ik wel met een of meerdere onbekende mensen mee naar huis voor een afterparty.
Herkenbaar dit.quote:Op zondag 13 januari 2019 23:51 schreef Harvest89 het volgende:
Ik heb vrouwen al een tijd afgezworen, na een paar mislukte relaties lukt het me niet meer om verliefd te worden op iemand.
quote:Op maandag 14 januari 2019 18:59 schreef Jopie78 het volgende:
Het is al goed. Lees de tao en ga onder je boom zitten. Dan is er nog een hoop moois uit het leven te halen. Knuffel!
Drugs kunnen het aardig in de hand werken inderdaad.quote:Op vrijdag 18 januari 2019 01:25 schreef SpecialK het volgende:
Stop met die drugs. Dat is een doodlopend pad en zorgt alleen maar voor een rare hersenchemie die koppelbaar is aan je extreme gevoelens. Je hebt een leuker leven zonder.
Het zou leuk zijn als het zo eenvoudig zou werken. Ik heb wel eens zo'n relatie gehad, maar uiteindelijk kwamen ook daar scheurtjes in, en dan blijkt het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn te zijn. Waarom ben je de wereld voor die persoon? Staat die persoon zo zwak in haar schoenen?quote:Op zondag 13 januari 2019 20:58 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.
Negeren heeft erg weinig zin, zoals je inmiddels gemerkt hebt. Het verdwijnt er niet door. Het verschil tussen verdriet en een depressie is dat je verdriet kunt verwerken, door te rouwen, door het te voelen, te accepteren dat je je ergens verdrietig over voelt. Door het kut te vinden dat je je zo voelt en het er te laten zijn.quote:Op woensdag 16 januari 2019 16:12 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Tuurlijk vind ik het erg. Het is onvermijdelijk, maar ik neem aan dat iedereen graag zonder pijn wil leven. Ik negeer het meestal, maar het komt vaak boven na een avond feesten. Het besef komt meestal de ochtend daarna. De OP van dit topic schreef ik bijvoorbeeld ook op zo'n moment. Ik weet niet zo goed wat deze pijn op de lange termijn met me zal doen. Het is allemaal ook nog vrij nieuw.
Omdat je een aantal jaren depressief bent geweest, moet de rest van je leven een grote gelukkige toestand zijn? Je kunt het niet meer veranderen, die depressie is geweest. Dat geeft je geen recht of garantie op een leven zonder verdriet en narigheid. Je hebt nog een heel leven voor je, daarin zul je ook tijd en ruimte moeten maken voor verdrietige gevoelens. Depressie en verdriet zijn heel andere gevoelens. Als je goed met verdriet omgaat, dus rouwt, voelt, verwerkt, hoef je daar echt niet depressief van te worden. Ik snap je angst wel, maar door het uit de weg te blijven gaan, voel je je denk ik juist eerder down, omdat je het negeert.quote:Omdat ik me jarenlang kut heb gevoeld, vind ik niet dat ik mijn tijd mag besteden aan me weer verdrietig voelen. Verdrietig omdat ik jaren verdrietig was, vind dat zo'n tijdverspilling ... Ja, rationeel gezien mag dat verdriet er natuurlijk zijn, maar emotioneel gezien vind ik ook dat daar geen tijd meer voor is. De klok tikt verder. Het is allemaal niet zo raar om me zo te voelen inderdaad, maar ik wil het gewoon niet. En inderdaad ben ik doodsbang om weer depressief te worden als ik echt dicht bij dat verdriet kom. Het is wat Morrigan zo goed zei gewoon rouwen, maar gevoelsmatig komen rouwen, verdrietig zijn en depressief zijn zo dicht bij elkaar.
Hier noem je denk ik een deel van je probleem. Zolang het emotioneel niets met je doet vind het het niet erg om op je bek te gaan, maar zodra je emotioneel gekwetst zou kunnen worden durf je niet.quote:Op woensdag 16 januari 2019 15:58 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik heb een grote verlatings- en afwijzingsangst bij mensen waar ik emotioneel in geïnvesteerd heb. Op zo'n avond word ik heus wel afgewezen en dat vind ik helemaal prima, want ik ken die meiden niet. Maar een hypothetisch iemand van bijvoorbeeld werk waar ik vaak mee spreek, dingen mee deel etc. die mij dan afwijst voor een simpele date, trek ik enorm slecht.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |