Hedonisme na een depressie maakt me ongelukkiger

quote:

Op zondag 3 maart 2019 14:12 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Je hebt ontzettend gelijk met dat laatste. Heb al een paar avonden op rij niet eens gezoend en begon me al een beetje een loser te vinden. Daar gaat mijn opgebouwde zelfvertrouwen, dacht ik. Het was grotendeels situationele zelfvertrouwen, geen authentieke zelfvertrouwen. Ben echt verslaafd aan die aandacht.

Ja klopt, omdat je brein elke keer weer een 'high' krijgt na positieve aandacht. Je loopt als het ware achter je verslaving aan.

Maar wat je doet is constant validatie zoeken bij anderen. En dit is per definitie onaantrekkelijk gedrag, omdat het impliciet zegt dat je jezelf eigenlijk niet zo heel aantrekkelijk en waardig t.o.v. een ander vindt.

quote:

Op zondag 3 maart 2019 15:13 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Niet erg hoor, Rotterdamse. Ben dit topic zo nu en dan ook weleens vergeten.

Dat is inderdaad wel een goed punt dat je maakt. Ik kijk het voorlopig nog even aan. Moet ook voor mezelf helder krijgen waar ik dan behoefte aan heb, dan kan ik ook gerichter zoeken.

Ik kan me voorstellen dat je wanneer je in de patientrol geduwd wordt het heel moeilijk is om de regie te nemen in de therapieeen en therapeuten waar je voor kiest. Juist nu je niet meer worstelt met de verlammende effecten die een depressie op je heeft kun je veel duidelijker kijken naar wat jij nu eigen wilt, waar jij behoefte aan hebt en wat jij wil.

Juist doordat niets "moet" (van behandelaren oid) kun je zoeken naar iets waarvan jij denkt dat het je verder helpt en dat is een luxe waar je volgens mij vol overgave gebruik van moet maken

IK geloof dat dat je je ook kan sterken voor het geval er toch weer een depressieve periode aan komt in je leven.

quote:

Op zondag 13 januari 2019 20:58 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik wil gewoon dat er iemand van me houdt en waar ik de wereld voor ben.

Bijna 20 jaar ouder dan jij en met uitzondering van 2 lange relaties doorlopend zo'n leven als jij, het is de intimiteit die je de das om doet, dagelijks je dag doorbabbelen met je lief, sex hebben met liefde ipv alleen lust, samen in bed vallen en uitslapen, samen douchen en op vakantie gaan, dat is wat ontbreekt, en dat is waar je kapot aan gaat.
Na teveel krassen op mn ziel heb ik t voorlopig aan de kant getyft, liever alleen en depri dan tijdelijk gelukkig en als dank een mes in mn rug, was ik eerder zelfverzekerd en had date na date, nu, zoekend naar meer dan sex, ben ik bijna bang om te daten en me open te stellen, dat komt vast wel weer, maar voor nu, no thnx.
Ergo, een liefje mis je vooral, de rest van je leven is zo te horen weinig mis mee, en basic fit kost 45¤ per kwartaal, dat kan je vast nog wel dokken als je zo graag wil trainen

Tsja, vraagstukken op gebied van zingeving zijn van alle tijden. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Lees Prediker er maar eens op na, en bedenk dat Salomo (de vermeende schrijver van het boek) wel 1.000 vrouwen had, alle kennis van de wereld en een enorme rijkdom bezat.

Dagelijks werken om in het weekend wat te kunnen zuipen en neuken brengt je natuurlijk niet de zelfactualisering die je zo graag wenst. Ik denk dat je uiteindelijk alleen waarde kan putten uit zaken waar je veel energie in moet steken. Of dat nu werk is, een relatie of een hobby. En een genotsgevoel lijkt mij niet iets dat structureel kan zijn. Volgens mij moet dat voortvloeien uit de waarde die je zelf hebt gecreëerd om duurzaam te kunnen zijn. Instant genot vult geen leegte, zoals een Big Mac de honger niet stilt. Maar dat heb je zelf ook al gemerkt.

Ik denk dat de zoektocht naar waarde jaren kan duren, je kan het plots zomaar vinden en soms ook weer kwijtraken. Als je 27 bent lijkt het mij helemaal niet gek dat je nog volop aan het zoeken bent. Dus gun jezelf de tijd en maak jezelf niet gek.

Maar goed, ik zeg dit net zo goed tegen mezelf, want ik hang ook in de touwen... Sign of the times zullen we maar zeggen.

Zou het niet ook kunnen zijn dat die depressieve gevoelens een beetje een golfbeweging maken en nu weer terug komen?
Ik zou voorzichtig zijn om te concluderen dat persé de inhoud van je leven niet goed is. Gevoel is soms ook alleen maar gevoel.
Kijken waar je nog wel steeds blij van worden en dat uitbouwen?