Een vriend van mij heeft een moeder die het financieel erg moeilijk heeft. De verhoging van de woonlasten, energiekosten, gemeentelijke belastingen en de prijzen van boodschappen zijn voor haar een regelrechte ramp. Elk tientje in de maand die ze meer moet betalen, betekend voor haar dat het al een probleem is om bij wijze van naar de kapper te gaan. Als ik haar tegenkom zie ik altijd een grote glimlach op haar gezicht verschijnen en maken we altijd even een praatje. Gezellig mens, staat voor iedereen klaar.
Ze is alleenstaande moeder van twee kinderen en werkt daar ook nog eens bij. De huurwoning die ze heeft is, naja, basaal te noemen. Buren zijn luidruchtig, asociaal en soms zelfs intimiderend. Wat was ze dan ook gelukkig dat ze uitzicht had op een beter huurhuis. Ze vertelde er met alle enthousiasme over. Ze zou een mooie badkamer hebben, een fatsoenlijke keuken, een extra slaapkamer voor haar jongste en een tuintje op het zuiden. Twee weken geleden kreeg ze bericht.
Het gaat niet door. De woning is vergeven aan statushouders.
Het is toch godverredomme niet normaal dat die KUT "vluchtelingen" voorrang krijgen op iemand die al jarenlang staat ingeschreven?? Ons eigen volk wordt gewoon aan de kant gezet voor die gelukszoekers!!
...zou je kunnen denken ja. Zij niet. Zij had begrip. Begrip dat ik in ieder geval niet kon begrijpen, in het begin.
'Weet je wat het is?" "Natuurlijk ben ik verdrietig, maar wat zou jij doen als je een vluchteling was?" Zei ze. Ik werd bijna geïrriteerd door haar begrip, maar voor ik iets kon zeggen ging ze verder.
"Als ik vluchteling was, dan zou ik ook elke kans aangrijpen die ik tegen zou komen." "Ik bedoel, als het land waar je heen gaat je niet tegenhoudt, waarom zou je omdraaien dan?". Ik zei iets van, ja oke, maar nu ben jij door hun de dupe.
"Helemaal niet door hun" Zei ze vervolgens,
"Maar door het beleid wat hier gevoerd wordt." "Het is makkelijker om op die mensen te klagen dan op de regering, want die mensen zie je om je heen, de regering niet!"Afgezien van wat we nog meer besproken hadden, bleef dat laatste wel hangen. In principe kan immigratie wel klachtwaardig zijn ja, zeker in deze hoeveelheid. Maar is hen, of het nu vluchtelingen zijn of gelukszoekers, wel wat te verwijten? Ik bedoel, dit land geeft hen blijkbaar de mogelijkheden. Anders zouden ze hier niet naartoe komen. Dus waarom klagen we eigenlijk over vluchtelingen en immigratie, terwijl het beleid van de overheid hierbij eigenlijk pas echt klachtwaardig is? Zij faciliteren het immers.
Waar kansen zijn, zullen mensen zijn die ze benutten. Daar kunnen we met zijn allen over klagen, maar dat is hetzelfde als een vis die klaagt dat het water nat is toch?
De klacht is enerzijds mezelf en anderen om me heen die zo kortzichtig zijn om te klagen op de gevolgen, in plaats van de oorzaken.
De klacht is anderzijds toch nog steeds immigratie, want dat is op deze manier gewoon onhoudbaar.
Toch ontspringen de overheden en haar verantwoordelijken toch wel aardig de dans omdat wij hopeloze schapen onze ogen richten op de gevolgen, en niet op de oorzaken. Misschien zitten ze daar bij de overheid wel lekker achterover in hun eames soft pad stoelen met een glaasje cognac in hun vieze, leugenachtige lange vingertjes gniepig te glimlachen naar de kudde schapen die zichzelf bloedserieus met een ijzeren blik op nationale televisie "De Nuchtere Nederlander" noemt.