Dames en heren, ik wil jullie graag voorstellen aan
Africa's Retirement Home.
De ploegenpresentatie wordt gehouden in Johannesburg, Zuid-Afrika. Of nee, nouja, da's niet helemaal waar. De renners hebben zich verzameld in verzorgingshuis Souburgh, te Waddinxveen. De naam van de ploeg mag dan wel Africa bevatten, maar net zomin als Africa's Team daadwerkelijk het team van Afrika is zal
Africa's Retirement Home een rol spelen als het bejaardentehuis van Afrika. Buiten het feit dat het team maar één Afrikaan bevat ligt de gemiddelde leeftijd van de ploeg ook bijzonder laag. Zo rond de 26 jaar, mijn jongens zijn nog lang niet rijp voor hun wielerpensioen. Ik verkondig dus net zoveel waarheden als de altijd onsympathieke Doug Ryder, die tevens een enorme lul is. Goed, we zijn in Waddinxveen dus. Verzorgingshuis Souburg, dreigde blijkbaar ooit te verdwijnen. Daarom hingen er toen spandoeken.
En zo is het maar net. George Baker trad er trouwens ooit op, maar dat is logisch, want de man achter de Lidl Green Bag woont in Waddinxveen. Verder hebben ze in dit godvergeten kutdorp helemaal niets, maar nu wel een kicken ploegenpresentatie van liefst 14 renners. Zo'n presentatie moet je wel uitmelken, dus stellen we de renners steeds per biedronde voor. Beginnen doen we natuurlijk met ronde 1, daar waar de echte kopstukken werden binnengehaald door ondergetekende. Het is nog wat vroeg op de dag, dus treffen we deze toppers aan bij de ochtendgymnastiek.
Tim Wellens: Over Tim hoeven we weinig te zeggen. Kan best aardig fietsen. Aardige jongen ook, al denkt Alejandro Valverde daar waarschijnlijk anders over. Ik vond het best een kutactie om de man die daadwerkelijk in een bejaardentehuis hoort zo te laten schrikken, maar nu Tim in mijn team zit mag hij de rest van het jaar meer van dat soort trucjes uithalen. Als hij maar scoort. Tevens wil ik Tim bij dezen graag verzoeken om niet naar de Tour te gaan, want dat heeft toch geen zin. Liever wat punten in de Giro. Maar goed, oké.
Mikel Landa: Eén van de kopmannen van Movistar. Werkte vorig jaar niet echt in zijn voordeel. Dit jaar zal hij beter moeten presteren. Zeker als hij nog een vet contract uit de brand wil slepen bij ome Vino. Er gaat geschroeid moeten worden. Tevens de Baskische inbreng, want ik moet toch trouw aan mezelf blijven.
Richard Carapaz: Een van de verrassingen van het vorige seizoen. Richard brak volledig door, met onder meer ritwinst in de Giro en een vierde plaats in het algemeen klassement. Meer van dat, por favor.
Sergei Chernetskii: Een obscure Rus die redelijk in de marge acteert, maar vaak toch aardig wat resultaten bij elkaar fietst. Vooral goed op van die korte steile hellingen, een renner voor van die wedstrijden die je altijd in Noorwegen hebt. Of een renner voor van die Spaanse kutkoersjes zoals Castilië en Leon. En wat wil het toeval nou? Ondanks goede resultaten had Vino geen zin meer in infiltrerende Russen, dus werd agent Sergei richting Spanje gestuurd. Namens Caja Rural mag hij het lokale circuit ondersteboven schroeien. Ik heb er zin in.
Zoals het een goede bejaarde betaamt nemen we er een glaasje advocaat bij en een jonge jenever, waarna we na het wisselen van de luiers en het legen van die buizen waarmee je pis op kan vangen enzo doorgaan naar het presenteren van de renners die tijdens de tweede biedronde kozen voor het leven in een rolstoel. Met grote trots presenteer ik u drie renners.
Enric Mas: Helemaal doorgebroken aan het eind van het vorige seizoen. Tweede in de Vuelta, ritje gewonnen. Lekker hoor. Protegé van Alberto Contador en familie van Antonio Colom, dan weet je ongeveer in welke hoek je het moet zoeken. Is nog jong, maar heeft wel het kapsel van een bejaarde. Past ie toch nog een klein beetje in het team. Schijnt na de Vuelta helemaal kapot te zijn geweest, hebben mensen op leeftijd vaker last van. Hopelijk kan Pat met wat zalvende woorden en Taus met wat zalvende spuiten deze jongen weer helemaal op volle oorlogssterkte krijgen.
Amanuel Gebreigzabhier: Gebre met de moeilijke naam, voor vrienden. De enige Afrikaan in het team. Want zoals Africa's Team ieder jaar steeds minder excuusafrikanen heeft, zo moet mijn team toch ook op z'n minst een representant hebben van een continent vol talent. Amanuel had best een leuk jaar, zeker voor een renner die mocht debuteren in de WT. Erkende Afrikanenhater Doug Ryder is zelfs positief over Amanuel. De meest getalenteerde Afrikaan, volgens Doug. Nou, als zelf hij dat zegt. Amanuel moet gaan scoren in de wat kleinere rondjes. Hopelijk mag hij weer naar Langkawi, dat zou mooi zijn.
Maar, eh, wacht even. In deze ronde had ik toch drie renners? Ik ben er verdomme één kwijt. Heeft iemand Nando gezien? Jongens, even serieus. Waar is hij gebleven? Hij is toch niet weer naar buiten gegaan met de scootmobiel he? Zeg me dat het niet zo is. Ja, wat hoor ik daar? Heeft iemand hem buiten gezien? Godverdomme, het zal weer eens niet. Hoor ik daar een ambulance? Ja hoor. Lekker gewerkt, pik.
Fernando Gaviria: De Gaav heeft heel veel talent, maar verstand heeft hij niet. Stuurmanskunst ook niet echt. Daarom wel een gok, zeker omdat hij niet meer bij Quick Step fietst. Zijn ontdekker Matxin haalde hem voor een flinke smak geld naar UAE. Krijgen beide partijen waarschijnlijk enorm veel spijt van, en ik ook. Maar goed, ik moest toch een topsprinter hebben. En zolang Fernando op z'n fiets blijft zitten is ie dat wel. Soort van. Als het draait is Fernando een hele vervelende renner om tegen te rijden. Maar het draait vaak niet.
Goed, tijd voor een korte pauze. Het programma dreigt weer wat uit te lopen. Krijg je met zo'n figuur als Gaviria. Mijn andere renners zijn niet meer te houden en begeven zich richting de openbare weg, waar ze een wedstrijdje organiseren op de scootmobiel. Je kunt merken dat het nieuwe seizoen gaat beginnen, ze zitten allemaal nog vol met energie.
Anthony Turgis: Een van de broers Turgis. Qua leeftijd zit hij in het midden en qua talent ook. Meer talent dan Jimmy, minder dan Tanguy. Wel een beter hart dan Tanguy, blijkbaar. De jongste is inmiddels weer uit de sport verdwenen, dus zal het nu vooral van Anthony moeten komen. Hij is na een paar verloren jaren nu verlost van Cofidis en gaat kneiterhard schroeien bij de ploeg van Bernaudeau. Hoop ik. Heb toch wat punten nodig met al die kutkoersen in Frankrijk op het programma.
Hermann Pernsteiner: De nieuwe Pfannenberger. Zou mooi zijn in ieder geval. Een Oostenrijker die op latere leeftijd prof is geworden, net als Badilatti. Bij Hermann had dat wel een andere reden, want Pfernensteiner deed lang aan mountainbiken. Heel goed was hij daar niet in, maar hij leerde wel klimmen. Al kan dat met zijn postuur sowieso, want Hermann past door het kattenluikje. Nadat Ondrej Cink snel weer verdween bij Bahrain werd de volgende mountainbiker ingevlogen, Pernsteiner dus. Hij blijkt het een stuk leuker te vinden dan Cink en na een geslaagd eerste jaar maakt hij zich nu op voor een veel beter tweede jaar. Met winst in de Ronde van Oostenrijk, op z'n minst.
Matteo Badilatti: Kent u niet. Kende ik tot halverwege 2018 ook niet. Blijkbaar een slimme jongen, want hij heeft lang gestudeerd. Pas twee jaar geleden rondde hij zijn bachelor af en kon hij zich wat meer gaan richten op het wielrennen. In 2012 ontdekte hij de fiets pas en sinds een jaar of twee dus serieus bezig met dit vak. Is wel al 26, maar eigenlijk pas net begonnen. Een soort Roglic, althans dat hoop ik. Matteo is in ieder geval een begenadigde klimmer, in Zwitserland noemen ze hem het fenomeen van de Puschlav. Dat zijn teksten. Van het Oostenrijkse Team Vorarlberg is hij nu naar de keelgrijpers van Israhel Cycling Academy gegaan. Hopelijk wint hij iedere 2.1-koers met een berg erin en gaat hij snel door naar een fatsoenlijke ploeg.
Dan zijn we er bijna. Blijven de pareltjes nog over. Na drie rondes pas 10 renners bij elkaar, dan weet je dat het een ingewikkeld verhaal gaat worden. En dat werd het. Wat een partij teringellende heb ik bij elkaar weten te verzamelen tijdens de laatste biedronde. De lokale bejaarden in Waddinxveen beginnen spontaan met hun kunstgebitten te gooien. Mijn vier laatste kreupele knapen pakken daarom snel hun rollator en zijn ribbedebie.
Dayer Quintana: Het gehandicapte broertje van de misvormde capibara. Dankzij zijn veel betere broer heeft hij een carrière, want in al die jaren bij Movistar heeft hij niet echt laten zien dat hij dat zonder Nairo ooit had kunnen afdwingen. Al heeft Dayer tussen de DNF's door stiekem wel wat goede resultaten weten te boeken. Vorig jaar won hij nog een rit in de Oro y Paz, jawel. Verder moest hij vooral werken voor de rest, en terecht. Aan het eind van het jaar werd hij weggestuurd, ook terecht. Gelukkig kwam toen Luca Scinto voorbij met een vangnet. Dus rijdt Dayer nu voor Neri-Huppeldepup of hoe die ploeg dit jaar gaat heten. Daar hebben ze op Visconti na verder alleen maar debielen, dus hoop ik dat Dayer wat punten gaat scoren in van die koerjes als Coppi en Bartali en weet je wel.
Ruben Fernandez: Nog een renner van Movistar, hoe kom ik al aan al die gasten? Ruben leek in ieder geval ooit een groot talent. Ronde van de Toekomst gewonnen, ooit nog de leiderstrui gedragen in de Vuelta. Sindsdien altijd ziek, zwak en misselijk. Vaak geblesseerd. Daarom fietst hij niet veel en valt hij ook niet echt op. Ik ga een kaarsje branden in de hoop dat Ruben gezond blijft, want dan kan ik lekker punten scoren in Asturië en Aragón en dat soort werk. Echt gaaf.
Jesper Hansen: Jarenlang in de marge gereden bij Tinkoff en Astana. Altijd van die uitslagen waar Rob Ruijgh een staande ovatie voor krijgt. Daar scoor je waarschijnlijk stiekem al wel een bult punten mee, maar ik heb goede hoop dat het dit jaar nog beter gaat worden. Door een stapje terug te doen naar Cofidis mag hij allerlei kutkoersjes gaan rijden waar hij als enigszins acceptabele klimmer ver vooraan kan eindigen. Feest.
Imerio Cima: Een van de grootste sprinttalenten van Italië. Dat was in ieder geval ooit de opvatting in Italië. Daarom werd hij vorig jaar ook al prof bij Nippo-Vini Fantini. Dat kwam misschien wat te vroeg, want we hebben weinig mooie uitslagen kunnen noteren. Desondanks zit Imerio nu wel in m'n team, want als het goed is heeft hij nog steeds wel talent. E n zowat alle andere sprinters waren al weggekaapt. Dus vandaar. Je kan niet altijd zes gooien.
Tot zover deze ploegenpresentatie van
Africa's Retirement Home. Een warme groet vanuit Souburgh in Waddinxveen, alweer George Baker voor de 10e keer aan Una Paloma Blanca begint. Er vliegen inmiddels een stuk of 500 witte duiven rond, die Hermann Pernsteiner en Ruben Fernandez oppikken. Deze jongens worden over een aantal dagen aan de start verwacht in Australië, alwaar ze de mannen van El-Masterinho442 in de pan gaan hakken.