Zwangerschap en geboorte deel 1880

Wat een leuk idee om ze zelf te verfen, Ela! Maar, was je dat er dan niet uit? Ik heb echt 1000 hydrofielen, maar zou er nog wel wat willen in een mooie kleur voor in de babykamer. Zelf verfen is dan een leuk idee!

Vervelend van de ziektewet, VFT, maar wat fijn dat je leidinggevende zo goed aan jou denkt! Hopelijk voel je je ook snel beter nu je wat meer rust kunt pakken! En wat moest je dagelijks vroeg op, zeg!

Klap aan de laatste loodjes

Heerlijk, DE!

Jammer van de zorgen en daardoor slechte nacht, Sisu Helpt het om je zorgen en twijfels eens goed op een rijtje te schrijven? Al is het maar zodat je niet in je hoofd hebt dat je allemaal dingen moet onthouden?

Hallo allemaal, ik lees nog steeds mee hoor xD vind het fijn om te lezen dat het over het algemeen goed met iedereen gaat.
Hier een enorme dip die ik niet herken van de vorige keer en waardoor ik het lastig vind om te participeren (mijn moeder brengt mijn oudste naar school omdat ik door inspanning soms moet spugen, mensen vragen naar mij, waardoor ik het nog lastiger vind om ‘op tijd’ op het schoolplein te staan omdat iedereen goedbedoeld advies heeft). Dochter wordt ondertussen steeds brutaler tegen mij, terwijl ik al amper energie heb, dus dat is wel vet gezellig allemaal xD
Overigens afgelopen week groeiecho gehad, hoofd liep een weekje voor, hele baby zit al sinds de termijnecho rond de p90 terwijl dochter (iig) met 20 weken op de p40 zat. Lig ik daar weer wakker van xD

Ennieweej, sorrie dat ik niets positivers te melden heb xD

Krijgerrtje, fijn zo dat rommelen in de babykamer he

Djoess, wat vervelend dat het zoveel pittiger is dan de vorige keer

Ik ben net weer goedgekeurd bij de verloskundige. Alles groeit netjes zoals het hoort en tijdens het hartje luisteren liet baby ook even duidelijk merken dat hij/zij wakker was, er werd druk geschopt

Fijn D-E en ook nog fijn van de opvang. Dat heb je goed gedaan! Vaak wil het bij opvang (of basisscholen - bij ons) nog wel helpen om vaak te bellen, maar goed dat het uiteindelijk nog gelukt is.

Aan, sterkte Djoess, ik herken je dip wel een beetje. Soms vind ik op het schoolplein staan al lastig omdat ik haar al een tijdje niet meer opgehaald heb en dan voelt het zo onwerkelijk en soms vind ik het ook niet heel leuk om over de zwangerschap te praten. Terwijl het allemaal zo lief en goed bedoeld is. Ik herken het helaas wel een beetje van mijn vorige zwangerschappen en van toen ik tegen een burn out aan zat, maar daardoor weet ik ook wel dat het weer over is. Een half jaar na de bevalling. Vervelend als het voor jou niet herkenbaar is, maar zoals mij werd geadviseerd eerder: er zijn professionals met wie je hierover kan praten en je verloskundige weet wel iemand die gespecialiseerd is in zwangeren met dipjes.

---

en aaaah Marie Kondo! Ik heb haar boek gelezen toen ik zwanger was van S. en sindsdien vouw ik alles zo en berg het op in doosjes. Althans dat probeer ik. De laatste maanden heb ik wel een beetje verzaakt, maar dit weekend ben ik weer begonnen met het uitruimen van onze slaapkamer om daarvan een fijne kraamsuite te maken. Inclusief het begroeten van de kamer. Vanwege nul energie gaat het wel in kleine stapjes en heb ik 'kleding' verplaatst naar morgen, maar dan is het vast weer een fijne plek om te bevallen en te kramen.

quote:

Op woensdag 9 januari 2019 19:09 schreef klaprooss het volgende:

[..]

Ik herken dit wel hoor! Hier ook echt de laatste zwangerschap maar lichamelijk echt ook de max nu. Soms kan ik zķ weinig. 5–10 min lopen en dan is t wel klaar. Verder ben ik zelf helemaal geen stilzitten al helemaal neit wat betreft (her)inrichten van het huis. Ik zie mogelijkheden en klusjes en die moeten dan ook NU! En dat gaat nu echt allemaal niet. Ik compenseer het met koopgedrag wat nou ook niet ideaal is maar Bleh! Vanwege de pijntjes zou ik zeggen, kom maar gauw baby! Voor het idee dat dit alles voor het laatst is wil ik hier nog heel kang van genieten.
En Limo vergeet niet dat er al 2 rondlopen he! De oudste al naar school gaan, dat is gewoon pittig en soms net even te veel. Kan je misschien met mensen afspreken dat je 2/3 dagen in de middag onder de pannen bent? Ik merk dat dat mij mentaal op de been houdt. 1 dag mijn ouders en 1 dag schoonvader en 1 schoonmoeder.
Jezelf daar parkeren, niets doen en je laten ‘verzorgen’ de kinderen even niet in hun eigen omgeving alsin de standaard muren.
Nog ffies!

Fijne post was dit Klap, dank nog daarvoor. Vooral dat stukje over 5-10 minuten lopen.. Ik ben een beetje een kluizenaar en ik laad het beste op als ik in mijn eentje ben. Gelukkig gaat mijn nu-nog-kleintje drie dagen naar de crčche en ik merk aan vorige week dat dat mij wel echt goed doet. Ik voel me nu al weer zo veel beter!

Djoess en Limone wat vervelend dat het zwanger zijn zo zwaar valt. Het is ook niet altijd rozengeur en maneschijn.

Ik was een weekendje weg met de familie en ben nu behoorlijk op van de strandwandelingen, zwemacties en slenteren over het park. Vooral mijn schaambeen doet zeer.

Hihi, so far voor een weekendje weg om te ontspannen Cho
Klinkt wel als een geslaagd weekendje.

voor de dames die dat kunnen gebruiken!

Hoe zou het bij Nismo zijn?

Hier even bijkomen van 1001 kleertjes op de foto zetten (bukken, knielen, weer opstaan x n).

quote:

Op zondag 13 januari 2019 07:55 schreef klaprooss het volgende:
Stom sisu! Wat voor zorgen over school heb je? Wellicht kan je wat ventileren hier?
En bij nachtelijke trek ga ik er tegenwoordig maar uit want idd anders blijf je wakker. Vervelend dat de nacht zo kort was. Straks nog even terug?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oh sisu ik snap dat je je zorgen maakt. Het komt heus wel goed, maar op dit moment is alles behoorlijk onvoorspelbaar en vaag. Hoop echt dat je snel een oplossing vindt!

Ela, bukken is hier iets wat niet echt meer lukt (bijna meteen last van m'n rug). Dat en dingen tillen (ook rug/spieren/bekken). Verder eigenlijk nergens last van, dat zit dan weer mee
Dit wordt je derde baby, toch? Merk je dan het nu sneller zwaarder wordt vergeleken met je eerdere zwangerschappen? Of valt dat wel mee?

D-E, fijn dat het allemaal om was

Een van mijn collega's blijkt ook zwanger wel zo gezellig. Een derde zit nu in de medische molen. Ik hoop dat het bij haar ook snel lukt.
Alleen een beetje jammer voor de baas, blijkbaar is het vrij lastig om iemand te vinden (laat staan twee)

quote:

Op maandag 14 januari 2019 11:53 schreef Limone het volgende:
Fijn D-E en ook nog fijn van de opvang. Dat heb je goed gedaan! Vaak wil het bij opvang (of basisscholen - bij ons) nog wel helpen om vaak te bellen, maar goed dat het uiteindelijk nog gelukt is.

Aan, sterkte Djoess, ik herken je dip wel een beetje. Soms vind ik op het schoolplein staan al lastig omdat ik haar al een tijdje niet meer opgehaald heb en dan voelt het zo onwerkelijk en soms vind ik het ook niet heel leuk om over de zwangerschap te praten. Terwijl het allemaal zo lief en goed bedoeld is. Ik herken het helaas wel een beetje van mijn vorige zwangerschappen en van toen ik tegen een burn out aan zat, maar daardoor weet ik ook wel dat het weer over is. Een half jaar na de bevalling. Vervelend als het voor jou niet herkenbaar is, maar zoals mij werd geadviseerd eerder: er zijn professionals met wie je hierover kan praten en je verloskundige weet wel iemand die gespecialiseerd is in zwangeren met dipjes.

---

en aaaah Marie Kondo! Ik heb haar boek gelezen toen ik zwanger was van S. en sindsdien vouw ik alles zo en berg het op in doosjes. Althans dat probeer ik. De laatste maanden heb ik wel een beetje verzaakt, maar dit weekend ben ik weer begonnen met het uitruimen van onze slaapkamer om daarvan een fijne kraamsuite te maken. Inclusief het begroeten van de kamer. Vanwege nul energie gaat het wel in kleine stapjes en heb ik 'kleding' verplaatst naar morgen, maar dan is het vast weer een fijne plek om te bevallen en te kramen.

Ik vind het al fijn dat ik niet de enige ben xD Ook dat van het liever niet op het schoolplein willen staan. Zeker is het lief bedoeld van iedereen, maar het benadrukt voor mijn gevoel zo dat ze zien aan mij dat het niet goed gaat ( ik zie er ook niet uit).

Oh, anders wat, heeft er hier iemand ervaring met glazen flessen?

Oh Sisu, wat een stress en zorgen en vragen om wakker van te liggen! Is het een idee om op korte termijn (een avond of van het weekend) met je vriend/man een uurtje de tijd in te plannen om in elk geval de praktische zaken uit te zoeken? Voor een tweede kindje loopt de toeslag voor de opvang al gauw op, dus wellicht geeft het je rust als je het financiële vraagstuk in elk geval uitgezocht hebt?
Is het een optie om iets langer (deels) thuis te blijven na de geboorte, zodat je minder uren opvang nodig hebt op de bso? Ik heb begrepen (maar weet niet zeker) dat je ook met ouderschapsverlof gewoon recht houdt op kinderopvangtoeslag, maar dit kun je dan ook misschien uitzoeken?
En wellicht kan vriend/man een van de twee brengen of halen, zodat jouw reistijd een stuk minder wordt? Misschien worden de 'emotionele' beslissingen makkelijker als je de praktische zaken goed op een rijtje hebt.

Djoess, wat jammer dat je niet zo lekker gaat! Ik heb zelf enorm last van gebrekkige concentratie (op het werk) en enorme besluiteloosheid (thuis, alles met baby, etc). Heb jij daar ook zo'n last van? Ik ben op het punt dat ik waarschijnlijk eerder met verlof ga, omdat het vooruitzicht van nog 8 weken werken te overweldigend is...

Gezellig Ceviche! Is je collega ook ongeveer net zo ver?

quote:

Op maandag 14 januari 2019 21:59 schreef Stroopwafelmeisje het volgende:
Oh Sisu, wat een stress en zorgen en vragen om wakker van te liggen! Is het een idee om op korte termijn (een avond of van het weekend) met je vriend/man een uurtje de tijd in te plannen om in elk geval de praktische zaken uit te zoeken? Voor een tweede kindje loopt de toeslag voor de opvang al gauw op, dus wellicht geeft het je rust als je het financiële vraagstuk in elk geval uitgezocht hebt?
Is het een optie om iets langer (deels) thuis te blijven na de geboorte, zodat je minder uren opvang nodig hebt op de bso? Ik heb begrepen (maar weet niet zeker) dat je ook met ouderschapsverlof gewoon recht houdt op kinderopvangtoeslag, maar dit kun je dan ook misschien uitzoeken?
En wellicht kan vriend/man een van de twee brengen of halen, zodat jouw reistijd een stuk minder wordt? Misschien worden de 'emotionele' beslissingen makkelijker als je de praktische zaken goed op een rijtje hebt.

Djoess, wat jammer dat je niet zo lekker gaat! Ik heb zelf enorm last van gebrekkige concentratie (op het werk) en enorme besluiteloosheid (thuis, alles met baby, etc). Heb jij daar ook zo'n last van? Ik ben op het punt dat ik waarschijnlijk eerder met verlof ga, omdat het vooruitzicht van nog 8 weken werken te overweldigend is...

Gezellig Ceviche! Is je collega ook ongeveer net zo ver?

Enorm! Ik krijg niets uit mijn handen. Zelfs koken en bakken (mijn ontspan-hobbies) gaan niet meer zoals ik het wil. Werken gaat al niet meer super sinds elf weken wegens ernstige misselijkheid en een ijzertekort wat maar niet beter wil worden. Ik werk nog wat uurtjes in de week, maar dan boventallig Is ook niet erg motiverend, voor piet snot zitten.

Als ik jou was en het is haalbaar, dan zou ik het gewoon doen, eigenlijk. Stiekem wil ik ook niet nog 6 weken door, maar me nu nog helemaal ziek laten melden vind ik ook zo iets.

quote:

Op maandag 14 januari 2019 21:02 schreef Sisu het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik heb je even gepmd

Bedankt voor de pm, klaproos!

En voor de reacties hier. Het vervelende is gewoon dat mn man echt vast zit aan zn werktijden ivm meerijden met collega. Hij werkt als schilder en daar zijn de uren gewoon bepaald. Weinig aan te doen.
Ik werk in het onderwijs en bij mij is er wellicht wel wat te regelen, maar ik zou ook weleens een daagje vrij willen zonder dat ik mijn 'vrije' dag versnipper, zodat ik eerder thuis ben. Snap je wat ik bedoel? Voor mijn gevoel verslons ik al zo al erg genoeg
Ik ga mijn basisschool problemen even in het desbetreffende topic droppen. Misschien ziet iemand nog een oplossing waar ik niet aan gedacht had.
Morgen gesprek op de vrije school. Ga ook aan hen vragen of zij iets voor mij kunnen betekenen.
maar nu; werken!
Fijne dag allemaal! <3

Werk ze Sisu! Snap dat dit een probleem is waar je wakker van ligt weet wel dat geen enkele oplossing permanent is he? Je vrije dag als het ware ‘versnipperen’ kun je eventueel ook een half jaartje doen totdat er wel plek is op de bso of tot er een andere oplossing is. Werk ze vandaag!


Hier is m’n gevoel 180% gedraaid. Letterlijk twee dagen geleden kreeg ik het nog Spaans benauwd van het idee van een baby, nu kan ik niet meer wachten. Zo nieuwsgierig naar die druktemaker Wil nu ook heel graag weten wat het is kom maaaaaarrrr

quote:

Op maandag 14 januari 2019 22:18 schreef Djoess het volgende:

[..]

Enorm! Ik krijg niets uit mijn handen. Zelfs koken en bakken (mijn ontspan-hobbies) gaan niet meer zoals ik het wil. Werken gaat al niet meer super sinds elf weken wegens ernstige misselijkheid en een ijzertekort wat maar niet beter wil worden. Ik werk nog wat uurtjes in de week, maar dan boventallig Is ook niet erg motiverend, voor piet snot zitten.

Als ik jou was en het is haalbaar, dan zou ik het gewoon doen, eigenlijk. Stiekem wil ik ook niet nog 6 weken door, maar me nu nog helemaal ziek laten melden vind ik ook zo iets.

Ik kan me goed voorstellen dat dat niet motiveert.. Hoeveel uur werk je nog? Kan me ook wel voorstellen dat het toch wel fijn is om nog enige vastigheid te houden, al is het maar zodat je een reden hebt 's morgens je pyjama uit te trekken
Bij ons op het werk is de sfeer vrij negatief sinds een aantal grote veranderingen. En waar ik het voor de kerst nog lekker druk had, kijk ik nu de klok vooruit. En dan denk ik inderdaad: waarom zou ik dit twee weken langer doen dan nodig? Omdat m'n baas dat wil? Omdat die geen vervanger voor me regelt en zodra ik dus weg ben, moeten mijn collega's maar meer werk verzetten.
Enige echte nadeel is dat m'n verlof dus eerder ophoudt. Wil dan twee weken langer ouderschapsverlof opnemen, maar dat is onbetaald. Maargoed, dat is ook wel te overzien!

Spannend hoor, Krijgertje! Bijna aan de baby!

quote:

Op dinsdag 15 januari 2019 08:25 schreef krijgerrtje het volgende:
Werk ze Sisu! Snap dat dit een probleem is waar je wakker van ligt weet wel dat geen enkele oplossing permanent is he? Je vrije dag als het ware ‘versnipperen’ kun je eventueel ook een half jaartje doen totdat er wel plek is op de bso of tot er een andere oplossing is. Werk ze vandaag!


Hier is m’n gevoel 180% gedraaid. Letterlijk twee dagen geleden kreeg ik het nog Spaans benauwd van het idee van een baby, nu kan ik niet meer wachten. Zo nieuwsgierig naar die druktemaker Wil nu ook heel graag weten wat het is kom maaaaaarrrr

Herkenbaar krijger! Ik zit echt ineens in de ‘wachtstand’ vreselijk! Ik ben zo nieuwsgierig naar deze baby Ik wil hem of haar zo graag ontmoeten.
Maar wachten vind ik zo’n stom gevoel. Maar goed volgens mn vent hoort t erbij echt even bewust worden dat de baby komt en daarop inzenden ofzo .
Nog ffies! Nog maar echt even!

quote:

Op maandag 14 januari 2019 21:19 schreef Ceviche het volgende:
Oh sisu ik snap dat je je zorgen maakt. Het komt heus wel goed, maar op dit moment is alles behoorlijk onvoorspelbaar en vaag. Hoop echt dat je snel een oplossing vindt!

Ela, bukken is hier iets wat niet echt meer lukt (bijna meteen last van m'n rug). Dat en dingen tillen (ook rug/spieren/bekken). Verder eigenlijk nergens last van, dat zit dan weer mee
Dit wordt je derde baby, toch? Merk je dan het nu sneller zwaarder wordt vergeleken met je eerdere zwangerschappen? Of valt dat wel mee?

D-E, fijn dat het allemaal om was

Een van mijn collega's blijkt ook zwanger wel zo gezellig. Een derde zit nu in de medische molen. Ik hoop dat het bij haar ook snel lukt.
Alleen een beetje jammer voor de baas, blijkbaar is het vrij lastig om iemand te vinden (laat staan twee)

Hier was dat bukken ook wel echt aan de (hele) zware kant. De rest van de dag kon ik alleen maar zitten. Mijn lief heeft gekookt en zelfs m'n eten opgeschept.

Het begon dit keer echt heel anders dan de andere twee keren. Ik had in het eerste trimester opeens voor het eerst de echte zwangerschapskwaaltjes, zoals moe 's avonds en zwangerschapsmisselijkheid.

En vanaf een week of 14 hebben m'n bekken het ook zwaar. Klassieke bekkenklachten. Ik waggel ervan en m'n lichaam voelt eigenlijk hetzelfde als de vorige keer bij 40 weken. Hoogzwanger. Maar verder heb ik nu weer veel energie en voel ik me hartstikke goed. M'n lichaam kan dus alleen even een tandje (of twee) minder/langzamer/rustiger. Wel fijn dat ik zo wel pas op de plaats mķet maken, dat helpt mee om me meer bewust te zijn van de zwangerschap. Want met nog twee om je heen gaat het echt sneller voorbij allemaal.

Sisu Wat een hectiek en geregel. Kan me voorstellen dat je daarover ligt te piekeren. Houd vertrouwen, het komt hoe dan ook goed, linksom of rechtsom.

Laatste loodjes dames, wat spannend he, dat het bijna zover is. En dan zijn die laatste weken en dagen echt laaaaaang opeens! Lekker cocoonen en nog even genieten van al dat gewriemel in jullie mooie buiken.

Ohhh ik had zo'n stomme nachtmerrie vannacht... Over dat ik mijn kind baarde, maar daarna meteen gescheiden werd en iets anders moest gaan doen. Een nanny paste wel op en gaf m'n kindje zelfs de borst. Toen ik weer terugkwam probeerde ik ook de borst te geven, maar ik voelde me enorm disconnected en niet verbonden met die baby... Toen ben ik weer weggegaan en heeft mijn lief de baby ter oppas aan een vrouw gegeven die ik totaal niet vertrouw. Waar ik was, kwam zij binnen met mijn kind in haar armen en gaf de baby aan een middelbare klasgenoot van mij. Hij had zelf geen kinderen en wist totaal niet wat ie ermee aanmoest. Ik was er super van in de war allemaal en had echt het gevoel dat ik m'n kind niet eens zelf gebaard had. Ik kon ook niet begrijpen dat C. de baby aan die onbetrouwbare vrouw had meegegeven.

Stom dus. Maar ik weet in ieder geval weer zeker dat ik zelf die baby wil baren en daarna alleen maar in mijn armen vasthoud.

Telkens als ik droom, is het een meisjes baby trouwens. Maar aan de vorm van m'n buik denk ik telkens dat het wel een jongetje is. Ben dan wel eens nieuwsgierig! Al maakt het niets uit, want beide is tof.

Hebben jullie voorgevoelens Krijgertje en Klap?

Oh brr akelige droom ela. Ze voelen soms ook zķ levensecht!

Voorgevoel verandert elke paar weken! nu weer helemaal overtuigd van een zoon terwijl het een paar weken geleden voor mijn gevoel alleen nog maar een meisje kon zijn

He bah Ela! Gelukkig staat heel je droom zo ver van je vandaan dat het nooit zo zal lopen

Qua voorgevoel, tot een week of 24 dacht ik wel echt een jongetje. Gewoon gevoelsmatig. Maar daarna klapte dat heel direct om naar 50/50 gevoel. Ik heb echt geen overtuigend gevoel.
Mijn moeder gokt op een meisje en heeft t eigenlijk nooit fout, J onze oudste zegt ook al langer een meisje. H mn vent een jongetje. En ik blijf zo neutraal ik weet t echt niet .
Ik ben vooral heul nieuwsgierig En dan ook nog eens welke naam we gaan kiezen

Ik denk dat ik me hier langzaam eens kom melden. Nu 13w3d zwanger van ons eerste kindje en langzaam begint het idee wat te landen.

Al jaren lurk ik in OUD (ongeveer vanaf dat SQ in verwachting was van haar dochter) en hoewel ik al heel veel tips heb gelezen en opgeschreven (:-)) ben ik op zoek naar een paar fijne boeken om te lezen tijdens de zwangerschap ter voorbereiding op de eerste maanden/het eerste jaar naar de geboorte.

'Baby in een droomritme' heb ik al gekregen. Ik hoorde wat over de boeken van Beatrijs Smulders (maar het wordt 100% een ziekenhuisbevalling, want niet woonachtig in Nederland en in dit land is mijn zeer onervaren wb thuisbevallingen, daarnaast wonen we op bijna 45autominuten van het dichtstbijzijnde ziekenhuis en dat vind ik geen prettige gedachte) en begreep dat haar boeken heel erg gericht zijn op een thuisbevalling.

Hebben jullie wellicht nog goede tips?

quote:

Op dinsdag 15 januari 2019 18:22 schreef HollyMcClane het volgende:
Ik denk dat ik me hier langzaam eens kom melden. Nu 13w3d zwanger van ons eerste kindje en langzaam begint het idee wat te landen.

Al jaren lurk ik in OUD (ongeveer vanaf dat SQ in verwachting was van haar dochter) en hoewel ik al heel veel tips heb gelezen en opgeschreven (:-)) ben ik op zoek naar een paar fijne boeken om te lezen tijdens de zwangerschap ter voorbereiding op de eerste maanden/het eerste jaar naar de geboorte.

'Baby in een droomritme' heb ik al gekregen. Ik hoorde wat over de boeken van Beatrijs Smulders (maar het wordt 100% een ziekenhuisbevalling, want niet woonachtig in Nederland en in dit land is mijn zeer onervaren wb thuisbevallingen, daarnaast wonen we op bijna 45autominuten van het dichtstbijzijnde ziekenhuis en dat vind ik geen prettige gedachte) en begreep dat haar boeken heel erg gericht zijn op een thuisbevalling.

Hebben jullie wellicht nog goede tips?

Welkom en gefeliciteerd (denk ik?)
Helaas geen tips, maar nu wel interesse in dit boek

Gefeliciteerd! en welkom!

Welkom Holly! Ook voor een ziekenhuisbevalling kun je nog veel hebben aan de boeken van Beatrijs Smulders. Het daadwerkelijke bevallingsproces is tenslotte toch hetzelfde. Hoe is de bevallingscultuur in jouw land? Wordt er veel overgemedicaliseerd? En hoe sta je er zelf in, qua bevallen?