Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 421

Wel herkenbaar venco. Ik ga zelf nooit naar de huisarts, maar ben soms bang dat ik dan idd de drempel te hoog maak voor N.
Ze heeft ook pas 1x de huisarts gezien op aanraden van kdv (ook een schimmel).
Heb wel 2x gebeld voor overleg en niet met de intentie om langs te gaan. Afgelopen keer was ook vooral voor vriend zijn gemoedsrust. En uiteindelijk dus ook die van mij want wat als, maar over het algemeen volg ik mijn eigen gezonde verstand en overtuig ik mijn vriend daar ook mee.
Toen ik na bellen namelijk naar hem uitsprak wat ze zeiden kwam hij met, maar heb je ook gezegd dat ze 3 dagen geleden op haar hoofd is gevallen? Uuhm dat staat hier echt los van hoor, maak je maar niet druk.

Nou, voor een griepje ga ik ook niet zomaar naar de huisarts hoor. Pas als het lang duurt of bijvoorbeeld bij heel naar hoesten.
Als ik met Mijm naar de huisarts zou moeten bij verkoudheid dan kon ik dagelijks gaan. Dat is echt zo’n snottebellen kind

Dat is dus echt een hele fijne tijd tussen de kindjes in

Klinkt inderdaad als wat overbezorgd. Mijn eigen familie is precies het omgekeerde. Daar wordt alles nuchter weggerelativeerd (Niet dat ze niet naar een dokter zullen gaan, maar pas als er duidelijk wat is). Dus tja, laat je niet gek maken, zou ik zeggen. Kleine kinderen zijn nu eenmaal vaak en soms ook lang verkouden, en daardoor soms ook wat lusteloos. Ik denk dat het behoorlijk duidelijk is wanneer je een arts moet gaan opzoeken (bij hoge koorts, veel spugen, niet helder zijn, een heftige hoest die maar niet overgaat e.d.) en zoals jij het nu beschrijft is dat niet het geval.

Mini, alweer een dreumes joh. . Gefeliciteerd!

Wat betreft de eigen naam. Wij verbaasden ons een tijd terug erover dat IJsje steeds als we in een boekje een plaatje van een ei zagen en dan 'ei' zeiden hij heel hard begon te giechelen. Pas vorige week viel ineens het kwartje. Hij dacht dat we hem ermee bedoelde. Ik zei namelijk ei en toen begon hij weer te lachen en naar zichzelf te wijzen. . .

Oh en Mini wat een heerlijk verslag

Venco

Ik hou meestal aan:
Eten (in iets mindere mate)/drinken/plasluiers/alertheid (ik ben moe dus kan iets missen ) tenzij het echt langer duurt, maar anders heb ik ook geen hulpvraag.

Welkom mini!

Woordjes: mamamama/papapapa (we zijn het meestal allebei ) en het wijzen en inderdaad die. En bah. Maar tot nu toe zie ik het als klanken wat ie kent, net persé dat ie er ook al een betekenis aan hangt.

Snot en heel erg hoesten present. Slapen is drama (logisch) en ik kan niet wachten tot het weer beter wordt. Meer dan 3u slaap, plz.

Al die pratende dreumessen zeg! Wat knap! Hier blijft de prioriteit bij bewegen. Lopen, rennen, dansen, klimmen, allemaal heel hip. En hij begrijpt ineens echt heel veel van wat we zeggen, al is hij soms oost-indisch doof.

Z. heeft gewoon vrijwel de hele nacht doorgeslapen. Van 20:15 tot 1:15 en toen tot 6:15 pas weer en nu nog steeds.
Dat komt nooooit voor.
Jammere is dat ik zelf tussen 23:00 en 1:15 niet echt in slaap kon komen. Lag maar te draaien en was vooral in een lichte slaap. Alsof ik wachtte tot Z., zoals altijd, wakker zou worden.
Ik zit nu meer moe aan het ontbijt dan wanneer ik 3 keer heb moeten opstaan.
Eens kijken wat de dag bij Z. brengt.

Mini welkom nog en gefeliciteerd! Wat leuk om zo even een overzicht van Günthers eerste jaar te zien!

Huisarts: wij hebben een abonnement afgesloten Nog nooit zo vaak de huisarts gezien in m'n leven. Maar dat komt dus met name door Kees z'n oorontstekingen. Ik ga er voor mezelf ook echt zelden heen, pas als er echt iets is. Dus klinkt alsof je gewoon goed je gevoel volgt Venco, ik vertrouw er ook wel op dat je dat als ouder zijnde prima in kan schatten. En word je toch ongerust dan kan je altijd alsnog heen.

En sinds bezoek aan KNO arts slaapt Kees weer zoveel beter! Wel 2x flesje gegeven vannacht, maar hij sliep in ieder geval direct weer door. Wat doet een beetje ok slapen toch goed voor een mens Jammer dat ik zelf lekker verkouden aan het worden ben, maar je kan niet alles hebben hè

Snot en hoesten (Casper en ik allebei) . Ben nog nooit zovaak verkouden geweest als dit jaar ook.

Fijn dat het beter gaat Ellie!

Vervelend dat je alsnog moe bent Venco

quote:

Op vrijdag 11 januari 2019 20:59 schreef vencodark het volgende:
“DIE!!!!” en dan wijzen inderdaad.
Maar mijn Z is stuk.
Sinds dinsdag is ze niet zo fit. Meer willen slapen (op ons! ), hangerig, ‘zeurderig’ en verkouden.
Ze eet prima, drinkt goed, fatsoenlijke luiers en er kan soms best een lachje, grapje en speelmomentje vanaf. Het is alleen allemaal wat minder. Ze had alleen nu net een beetje verhoging.
Nu hebben vandaag al 3 mensen gevraagd waarom ik niet naar de huisarts ben gegaan (man, schoonzus en schoonmoeder, bij die laatste was ze vandaag vanwege werk).
Doe ik het nou zo verkeerd? Ben ik dan te makkelijk of is een ander te bezorgd?
Ik begrijp dat een ander liever het zekere voor het onzekere weet maar Z. is naar mijn idee gewoon een beetje grieperig. Niks geks of bijzonders verder.

Hoe zien jullie dit? Wat is jullie ervaring met twijfels van naar de huisarts gaan of niet?

volg je eigen gevoel ik heb aan mezelf gemerkt dat ik precies weet wanneer er iets ernstigs aan de hand is en wanneer niet. Je kent je kind als geen ander en als jij je geen zorgen maakt en een griepje ziet, dan is dat 9 vd 10 keer ook gewoon zo. En mocht het verergeren of lang duren dan kun je altijd nog gaan

Venco, op zich lief dat ze zo bezorgd zijn, komt neem ik aan voort uit de beste bedoelingen en een hoop liefde voor je ukkie. Maar team relativeren hier: voor een beetje koorts en algemene meh zou ik echt niet weten wat ik bij de huisarts zou moeten!

We kwamen er bij Günther een paar weken geleden inzake waterpokkenvaccinatie achter dat -ie nog niet ingeschreven stond bij onze apotheek. De apotheekmevrouw: 'Maar dan heeft hij nog helemaal geen antibiotica gehad?! ' - alsof dat verschrikkelijk ongebruikelijk was!

Soms schiet het me ook wel eens door het hoofd hoor, bij een paar baggerdagen en -nachten waarin we er met succes een paracetamol ingooien: misschien hebben we al drie keer een oorontsteking platgerelativeerd - het zou zomaar kunnen. In dat geval: sorry kind en leer maar gauw praten zodat je gewoon kunt zeggen waar het zeer doet

Lemijn, wat ik nog wilde vragen, waarin zat de afgelopen maanden die eigen wil praktisch gezien in de weg? Ik probeerde net zo eens te bedenken op welke punten dat bij Günther de komende tijd al problematisch zou worden, maar ik kan eigenlijk niets verzinnen. Dreumesoudern00b als ik nog ben. Verlicht me!

Beterschap, Nanuke, Ellie, Belle & Casper!

Venco, zoals jij het omschrijft zou ik ook niet naar de ha gaan.
Mie had laatst 3 dagen flinke koorts (40+ graden), maar omdat hij verder wel alert was (niet per se vrolijk ), heb ik ook niet gebeld. Mijn schoonmoeder moest oppassen: "ooooh, ik ga niet naar buiten hoor, als hij koorts heeft." Toen ik zei dat ze dat zelf moest weten, maar voor de koorts niet binnen hoefde te blijven: "Dan doe ik hem wel een muts op, hoor" Benadrukt dat dat echt niet hoefde. Niet voor de koorts in ieder geval, wel als het erg koud was buiten, maar dat was het niet. Allemaal goedbedoeld van haar, maar ze maakt zichzelf er zenuwachtig mee

Hier ook continue snot en neus afvegen is lava.

Mini, bijzondere reactie van die apotheekmevrouw. Mie heeft ook nog nooit AB gehad, lijkt me niet echt een gemis ofzo

Mini, hoe vond Günther de honingtaart?
Verder een mooi overzicht van je kleine grote man Vind het altijd knap hoe relaxt jij omgaat met alles, ben ik wel een beetje jaloers op

Wat zijn je beweegredenen voor de waterpokkenvaccinatie? Wij overwegen het ook, maar elke keer ga ik toch weer twijfelen, vooral voor de lange termijn werking. Manlief heeft pas waterpokken gehad toen ie in de 20 was en is toen vreselijk ziek geweest. Wat ik erover gelezen heb, is de echt lange termijn werking nog onduidelijk (werking nog 90% ofzo na 10-15 jaar, weet het niet precies meer).

Hier een baggernacht, ik ben snotverkouden en chagrijnig, Simon is ook flink aan het hoesten. Vannacht van 01:30 tot 03:30 met hem bezig geweest. Hij is gelukkig niet chagrijnig onder

Lemijn ik begrijp (denk ik) wel een beetje wat je zegt. Casper was een makkelijke baby (sliep en dronk goed en huilde weinig en ik wist 90% v/d tijd wel wat ie wou). Nu heb ik een verse dreumes met al een poos een sterke eigen wil, ziet nee zeggen als een spelletje en motiveert hem alleen om iets wat niet mag vaker te doen, zijn nieuwsgierigheid zitten zijn overdagdutjes in de weg -ik ben zo moeoeoeoe maar ik ben ook nog niet uitgespeeld-, en dan nog flinke verlatingsangst) en ik vind dit veel meer een uitdaging dan de ‘echte’ babytijd. Maar misschien bedoel jij iets heel anders hoor . Maar ondanks dit ben ik heel gek op hem

voor de slechte nacht TolStoi!

Waterpokken hebben we hier al gehad

Ik was vandaag alleen met Casper en mijn moeder vroeg of ze nog even op moest passen zodat ik was in huis kon doen. Ik: ‘neeu hoeft niet’. *loopt 10 minuten later het washok in* -> ohja dit heb ik al de hele week genegeerd en misschien moet ik de 3 volle wasmanden van boven ook eens in de kast pakken . Dus Casper is de hele middag (volgens mij had ik meer dan alleen was genegeerd ) bij oma geweest en ik heb eindelijk weer eens fatsoenlijk kunnen schoonmaken en opruimen. (Voor die ene dag dat het duurt ).

[ Bericht 0% gewijzigd door LaBelleFleur27 op 12-01-2019 16:53:18 ]

Ik denk dat het wel aardig overeenkomt hoor Fleur. Ik denk ook wel eens dat ik me het eerste jaar als te rooskleurig herinner. En dat het meespeelt dat de vermoeidheid bij mij erg ging stapelen na de eerste verjaardag. Maar vroeger hielp het altijd om hem te voeden of bij me te nemen. Nu ligt hij best vaak boos op de grond en dan word ik weggestuurd. Hij wil meer en daardoor lukt er ook van alles niet. Vroeger haalde hij dan spreekwoordelijk z'n schouders op, maar zo makkelijk geeft hij niet meer op. Nodig en terecht natuurlijk. Maar de fase dat hij perse met de pannendeksels wilde smijten en ik dat niet goed vond vanwege de onderburen, zeker op zondagmorgen om 7 uur, verlangde ik terug naar dat jongetje dat zich weer in slaap liet voeden en zich omdraaide op dat tijdstip. Eten maken dat genegeerd of op de grond gegooid wordt liet me ook niet zo koud als ik had gehoopt.
Vergeet niet dat ik helemaal geen moeite had met het nooit aflatende afhankelijke van het begin. Best veel ouders vinden het volgens mij een opluchting dat dat afneemt. Ik vind dat prima, maar voelde me niet beperkt.

Dat ei van IJsje vind ik echt leuk!

Wij focussen nu even op lichaamsdelen. Neus/oog/oor/haren zit er aardig in. Ik probeer nu op de commode de el-serie: tepel/navel/piemel .

En hoera voor grootouders die je de kans geven om al die achterstallige shizzle te doen. De hemel vind ik dat.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2019 19:47 schreef Lemijn het volgende:
En hoera voor grootouders die je de kans geven om al die achterstallige shizzle te doen. De hemel vind ik dat.

Daar vraag je ook niet gauw speciaal oppas voor hè.

Ik heb soms een spontane vrijdag vrij van mijn baas (soort onregelmatig werk) en dan zijn de jongens op de opvang. In rust lunchen De deuren open kunnen laten staan Mijn eigen programma op tv De was/badkamer/keuken
Zo ook de dag voor het verjaardagsfeestje van S. Timing, mijn baas heeft het

Ik vond dat afhankelijke zeker niet altijd leuk, maar nu is het onafhankelijk willen zijn soms wel vermoeiend, met bijvoorbeeld boodschappen doen of bij mensen zonder kinderen thuis. Maar ik weet ook uit ervaring dat het zo weer voorbij is, want met S. gaat dat allemaal al weer prima. Die probeert wel uit, maar kan ik met een gesprekje wel tot rust laten komen.

Nieuwe woorden ineens popo (Bronko = hond), tintekaa (sinterklaas), tata (tante), opah (open) en hapaaaaa (eten)

Günther gooit er daags na z'n verjaardag een mini-update in, hij kan nu zelf ook óp de bank klimmen in plaats van alleen eraf. Knus!
In z'n deze week verkregen learning tower (middels Ikea-hack) klimmen gaat ook al perfect, alleen terug eruit klimmen nog niet. Nou weet ik als kluns eerlijk gezegd ook niet hoe -ie dat het handigst voor elkaar kan krijgen.

Hier overigens ook een oma die per se elke week een hele middag boodschappen met Günther wil doen (lees: trots met 'm rondparaderen) en dan ga ik meestal ook hardcore stofzuigen en dweilen enzo.

[ Bericht 13% gewijzigd door minilot op 12-01-2019 20:42:22 ]

quote:

Op zaterdag 12 januari 2019 19:46 schreef Lemijn het volgende:
Ik probeer nu op de commode de el-serie: tepel/navel/piemel .

Ik denk dat uit de learning tower (die heet hier gewoon toren trouwens) het beste achteruit kan, precies zoals ze er ook in klimmen. Maar goed, je kan het toch niet voordoen, dus ik wacht gewoon tot hij zelf iets verzint. Tot nu toe steekt hij gewoon z'n armen uit... .

quote:

Op zaterdag 12 januari 2019 10:24 schreef minilot het volgende:
Lemijn, wat ik nog wilde vragen, waarin zat de afgelopen maanden die eigen wil praktisch gezien in de weg? Ik probeerde net zo eens te bedenken op welke punten dat bij Günther de komende tijd al problematisch zou worden, maar ik kan eigenlijk niets verzinnen. Dreumesoudern00b als ik nog ben. Verlicht me!

Vanuit mijn ervaring. Het grote verschil tussen baby IJsje en dreumes IJsje is dat hij als baby in de draagdoek als hij wat mopperig was lekker ging slapen, terwijl ik dan met mijn oudste bijv naar de speeltuin ging of gewoon alleen een stukje wandelen.

Nu is IJsje een enorme vent geworden, maat 86. Hij slaapt overdag nauwelijks meer. Als ik hem nu in de draagzak meeneem is het een hele vracht en daardoor kan ik niet lang met hem rondsjouwen. Daarnaast wil hij dat ook niet meer. Hij wil mee doen. Ook lopen, ook in de speeltuin. Maar als het een beetje tegenzit, dan wordt hij chagrijnig. Gisteren was hij ergens een beetje boos over en werd hij een soort plank in mijn armen. Ook heeft hij deze week voor het eerst de stervende zwaan in praktijk gebracht. Een keer toen hij met z'n vader op stap was. Dan gooit hij zich keihard op de grond en begint te huilen en te krijsen.

Kijk, echt problematisch is het allemaal niet. Maar het is bewerkelijker. En soms moet je er ook wat meer rekening mee houden misschien. Ze zijn aanwezig, kunnen nog niet praten, dus zetten ze een keel op en dat zijn dan niet van die schattige baby-geluidjes meer.

Hier is ook een belachelijk lage frustratietollerantie als een rond blokje na twee keer nog steeds niet in het driehoekige gaatje past wordt het blokje krijsend weggegooid en de stoof erachteraan

Hier ook een dramaqueen dreumes
Ze was suuuuuper makkelijk als baby, snel tevreden en eigenlijk altijd aan het lachen. En vanaf dat ze richting de 1 jaar ging kwamen daar steeds meer frustratie momenten bij. Ze kan zo ontzettend boos worden als iets haar niet lukt.

Het was met leren tijgeren al wel te zien dat ze gefrustreerd raakte toen ze maar niet vooruit kwam maar dat was dan nog enigszins schattig.

Nu kan ze omslaan van schaterlach naar compleet door het lint wanneer haar loopkarretje tegen de kast aan botst, een balletje de verkeerde kant op rolt of ze een vormpje niet op de juiste plek in de stoof krijgt. Om daarna weer te lachen (met nog vol betraand gezicht) als ze weer afgeleid is en de Duplo bv ook best leuk is. Als dreumes is ze dus wel redelijk bewerkelijk vind ik...

Gelukkig heeft ze een peuter zus die voor heel veel afleiding zorgt