[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #19 Vrijwillige opname

quote:

Op zondag 17 februari 2019 10:37 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Hoe is het nu dan?

quote:

Op zondag 17 februari 2019 11:24 schreef Burner82 het volgende:
Leeg. Dat is denk ik de beste omschrijving.

quote:

Op zondag 17 februari 2019 11:57 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Kan ook een opluchting zijn, toch? Want in je vorige posts las ik vooral boosheid, dus dan lijkt leegheid mij persoonlijk beter

quote:

[b]Op zondag 17 februari 2019 12:03 schreef Burner82 het volgende:[/b
Ja, het is niet per se slecht. Ik denk dat er gisteren in 1 keer 10 jaar aan emotie uit is gekomen.

quote:

Op zondag 17 februari 2019 15:27 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Zo dat is veel. Opkroppen is ook niet gezond dus hopelijk helpt het

quote:

Op zondag 17 februari 2019 16:51 schreef Burner82 het volgende:

Ik ben niet zo goed in emoties Maar toen hij gisteren binnenkwam, brak ik...
Toen ik de voordeur dicht maakte, heb ik hem vastgepakt en volgens mij gewoon 10 minuten gewoon staan janken

quote:

Op zondag 17 februari 2019 19:09 schreef LordofLeaves het volgende:

Nou, ik kon dat juist alleen maar bij de GGZ doen. Ik moet er niet aan denken dat familie of vrienden mij zouden zien huilen. Te génant voor woorden.

quote:

Op zondag 17 februari 2019 19:24 schreef LordofLeaves het volgende:
Ik wil niet dat mijn familie/vrienden mij emotioneel zien. Dan gaan ze zich weer overal mee bemoeien en komen ze weer met de goedbedoelde adviezen enz. Ik hoef dat niet, ik had daar de GGZ voor en vooral mijn psych en soms een psycholoog.

Ze waren wel binnen de GGZ wel begripvol en voelden prima aan dat mensen met borderline snel overstromen van emoties. Ik huilde omdat ik vond dat mijn hele leven nergens heen ging, huilde omdat geen enkele relatie werkte en huilde omdat ik mij altijd zo ellendig alleen voel in welke groep/situatie dan ook.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 14:43 schreef LordofLeaves het volgende:

Het enige advies dat ze gaven, was dat ik door middel van therapie meer grip op mijn emoties zou kunnen krijgen. Ze luisterden en maakten weer een hele reeks aan aantekeningen dat dan weer in mijn dossier kwam. Voor mij was het een soort van veilige plek. Ik zat daar met een derde partij die mij persoonlijk niet kende. Dat voelde best wel fijn. En ja, het lucht wel op. Eigenlijk zou ik het wel willen aanraden.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 15:00 schreef Burner82 het volgende:
Vanmorgen naar de huisarts geweest voor mijn knie.. Als het goed is niet echt wat kapot, alleen verdraaid. Ik ben wel eerlijk geweest over de oorzaak... Hij heeft de crisisdienst gebeld en 1.5 uur later zat ik bij de ggz. Niet dat zij er veel mee konden, maar kon in ieder geval ff mijn verhaal kwijt en zo.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 17:02 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Hoe reageerden ze dan op je verhaal?

quote:

Op maandag 18 februari 2019 18:48 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Nou, niet bepaald. Ik voel me nog altijd niet zuiver in mijn hoofd. Ook met medicatie ging het niet weg. Ik functioneer gewoon niet normaal en daar baal ik van.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 17:05 schreef Burner82 het volgende:
HA schrok wel, die nam alle tijd voor me erna. GGZ heeft geprobeerd te kijken waardoor het kwam en of ik het snel weer zou proberen.. Maar daar ben ik zelf nog niet uit. Ze staan in ieder geval klaar voor me. Morgen belt mijn eigen behandelaar me.. Gewoon, om te checken hoe het gaat en zo... En of ik nog iets nodig heb.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 18:48 schreef LordofLeaves het volgende:

Nou, niet bepaald. Ik voel me nog altijd niet zuiver in mijn hoofd. Ook met medicatie ging het niet weg. Ik functioneer gewoon niet normaal en daar baal ik van.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 19:11 schreef LordofLeaves het volgende:
Dit is ons clubje, haha. Je hebt wel een vage diagnose gekregen? Wat moet je daar nou mee?!

quote:

Op maandag 18 februari 2019 21:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Uit ervaring met dezelfde diagnose denk ik: niks. Ze gaan je dan niet met gespecialiseerde behandelingen helpen, want je past in geen enkel hokje. Je hebt dan een diagnose die behandelaars zelf ook niet serieus nemen. Ik mocht bijv geen borderline behandelingen, omdat ik geen echte wat ze noemen borderliner ben.

quote:

Op dinsdag 19 februari 2019 09:38 schreef LordofLeaves het volgende:

Exacto, het sluimert 24/7 door mijn hoofd heen. Als ik mijzelf vergelijk met leeftijdsgenoten, dan voel ik mij een loser. Een deadbeat en een nietsnut. Eigenlijk voeg ik niks toe aan de maatschappij en dat steekt enorm. In een "normale" samenleving had ik allang op straat moeten leven, maar hey! Ik heb nog steeds een dak boven mijn hoofd. Ik hoor ook nergens thuis, pas in geen enkele groep. Als ik ergens ben, dan wil ik meteen weer ergens anders zijn. Niet omdat ik het gezelschap niet leuk vind, maar ik moet dan weg kunnen.

In mijn therapiegroep zaten ook mensen met een net niet diagnose, maar deden wel mee met ons. Zij hadden er wel wat aan. Dat zegt ook wel weer iets.

quote:

Op woensdag 20 februari 2019 19:51 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Leuk om weer eens wat van je te lezen en dat het wel goed met je gaat.

Heb zelf tot van 2015 tot aan de herfst van 2017 een goede psychiater gehad die ook wel mee dacht en ook voor mij het beste wilde. Maar met hem praatte ik meer over koetjes en kalfjes dan dat we echt met het "probleem" bezig waren. Op zich wel jammer, maar goed. Hij wist op het laatst ook niet meer wat hij moest doen en toen werd ik uitbehandeld verklaard.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 01:17 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Nou, zo goed klinkt dat niet eerlijk gezegd. Over koetjes en kalfjes praten kan je met elke boerenlul doen.

Er wordt zo vaak gezegd dat de client er zelf ook wat voor moet doen. Maar behandelaars hebben ook hun verantwoordelijkheid. Als jij de neiging hebt om het probleem te ontwijken - wat helemaal niet raar is aangezien het je dagelijks veel spanning geeft - heeft hij de taak om je niet te laten afdwalen.

Het kan natuurlijk dat hij niet weer hoe hij jou kan helpen. Hij had je ook kunnen doorverwijzen of met een collega kunnen overleggen.

Mensen die onbehandelbaar zijn, zijn bijvoorbeeld types die voor zichzelf ontkennen dat ze problemen hebben en waarmee je op geen enkele manier daarover kan communiceren. Als jij zo'n iemand zou zijn, had je hier niets gepost. Verder kom je ook niet over als iemand die achterlijk is.

Waar ikzelf altijd mee worstel, is door dingen 'gewoon te doen'. Somehow maak ik dingen altijd ontieglijk groot, ook al heb ikzelf al jaren geleden bedacht dat ik mezelf daarmee in de weg zit. Ik kan heel snel bedenken hoe ik iets anders zou kunnen aanpakken, maar het daadwerkelijk doen gaat een heel stuk moeilijker. Ik heb altijd de neiging om dat te saboteren en ik verlang dan naar iemand die me coacht en mij erdoorheen trekt. Ik heb deze blokkade zo vaak proberen uit te leggen, maar mensen willen dit vaak niet snappen. Herken jij dit toevallig ook?

quote:

Op dinsdag 19 februari 2019 19:24 schreef LordofLeaves het volgende:

Ze zeiden: je moet niet zo negatief denken.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 19:22 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Misschien is het net als bij een bijbelstudie. Ze zwaaien met de DSM en niemand mag daar vanaf wijken.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 19:22 schreef LordofLeaves het volgende:

Misschien is het net als bij een bijbelstudie. Ze zwaaien met de DSM en niemand mag daar vanaf wijken.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 22:11 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Met "ze" krijg ik persoonlijk het idee dat het iedereen op de wereld is.

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 19:22 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Misschien is het net als bij een bijbelstudie. Ze zwaaien met de DSM en niemand mag daar vanaf wijken.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 22:54 schreef madam-april het volgende:
Het DSM is wetenschappelijk onderbouwd, de bijbel is een sprookjesboek.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 08:13 schreef MevrouwPuff het volgende:
Geneeskunde (waar psychiatrie een onderdeel van is) is geen exacte wetenschap.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 23:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]


[..]

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 23:16 schreef madam-april het volgende:
Dat het geen exacte wetenschap is, betekent niet dat het helemaal geen wetenschap is..

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 23:23 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar wat ik dan mis is de kennis die het oplevert. Er zijn nauwelijks statistieken van bevolkingsonderzoek hoe gezonde mensen zich voelen en hoe zich dat verhoudt tot mensen met een gediagnosticeerde stoornis bijvoorbeeld. Zonder context heb je niets aan de beschrijvingen van psychische stoornissen omdat het gaat om kenmerken die in principe iedereen heeft, alleen dan minder ernstig. En dan kun je ook nooit weten of die mensen met stoornis echt wel zo afwijkend of juist normaal zijn als wordt gedacht.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 23:26 schreef madam-april het volgende:
Hoe denk je dat het DSM tot stand is gekomen?

quote:

The revisions of the DSM from the 3rd Edition forward have been mainly concerned with diagnostic reliability—the degree to which different diagnosticians agree on a diagnosis. It was argued {Henrik Walter} that a science of psychiatry can only advance if diagnosis is reliable. If clinicians and researchers frequently disagree about the diagnosis of a patient, then research into the causes and effective treatments of those disorders cannot advance. Hence, diagnostic reliability was a major concern of DSM-III.[citation needed] When the diagnostic reliability problem was thought to be solved, subsequent editions of the DSM were concerned mainly with "tweaking" the diagnostic criteria.[citation needed] Unfortunately, neither the issue of reliability or validity was settled.[55][better source needed] However, most psychiatric education post DSM-III focused on issues of treatment—especially drug treatment—and less on diagnostic concerns.[citation needed] In fact, Thomas R. Insel, director of the NIMH, stated in 2013 that the agency would no longer fund research projects that rely exclusively on DSM criteria due to its lack of validity.[56] Field trials of DSM-5 brought the debate of reliability back into the limelight as some disorders showed poor reliability. For example, major depressive disorder, a common mental illness, had a poor reliability kappa statistic of 0.28, indicating that clinicians frequently disagreed on this diagnosis in the same patients. The most reliable diagnosis was major neurocognitive disorder with a kappa of 0.78.[57]

Superficial symptoms
Edit
By design, the DSM is primarily concerned with the signs and symptoms of mental disorders, rather than the underlying causes. It claims to collect them together based on statistical or clinical patterns. As such, it has been compared to a naturalist's field guide to birds, with similar advantages and disadvantages.[58] The lack of a causative or explanatory basis, however, is not specific to the DSM, but rather reflects a general lack of pathophysiological understanding of psychiatric disorders. As DSM-III chief architect Robert Spitzer and DSM-IV editor Michael First outlined in 2005, "little progress has been made toward understanding the pathophysiological processes and cause of mental disorders. If anything, the research has shown the situation is even more complex than initially imagined, and we believe not enough is known to structure the classification of psychiatric disorders according to etiology."[59]

"The DSM's focus on superficial symptoms is claimed to be largely a result of necessity (assuming such a manual is nevertheless produced), since there is no agreement on a more explanatory classification system.[citation needed] Reviewers note, however, that this approach is undermining research, including in genetics, because it results in the grouping of individuals who have very little in common except superficial criteria as per DSM or ICD diagnosis (Fadul, 2014, p.143)."[6][60]

Despite caveats in the introduction to the DSM, it has long been argued that its system of classification makes unjustified categorical distinctions between disorders and uses arbitrary cut-offs between normal and abnormal. A 2009 psychiatric review noted that attempts to demonstrate natural boundaries between related DSM syndromes, or between a common DSM syndrome and normality, have failed.[6] Some argue that rather than a categorical approach, a fully dimensional, spectrum or complaint-oriented approach would better reflect the evidence.[73][74][75]

In addition, it is argued that the current approach based on exceeding a threshold of symptoms does not adequately take into account the context in which a person is living, and to what extent there is internal disorder of an individual versus a psychological response to adverse situations.[76][77] The DSM does include a step ("Axis IV") for outlining "Psychosocial and environmental factors contributing to the disorder" once someone is diagnosed with that particular disorder.

Because an individual's degree of impairment is often not correlated with symptom counts and can stem from various individual and social factors, the DSM's standard of distress or disability can often produce false positives.[78] On the other hand, individuals who do not meet symptom counts may nevertheless experience comparable distress or disability in their life.

quote:

Sociaal-culturele context
Bewerken
De DSM maakt een scherp onderscheid tussen ziekte en gezondheid. Uiteindelijk betreffen psychische ziektebeelden echter veel voorkomende gedragspatronen die zich (al of niet tijdelijk) in zulk een extreme mate manifesteren dat ze als afwijkend worden beschreven. Veel begrippen uit de DSM zijn sterk gerelateerd aan sociaal-culturele waarden en hun veranderingen. Dit geeft nog weleens een problemen op het gebied van de afgrenzing. Zo is homoseksualiteit lange tijd een DSM-diagnose geweest.[5]

Geen dimensionele indeling
Bewerken
De DSM is bekritiseerd omdat deze een atheoretische indeling van psychische ziektebeelden geeft, wat wetenschappelijk onderzoek en betrouwbare conclusies over deze ziektebeelden bemoeilijkt. In het jaarverslag van 2001 van de Columbia-universiteit wordt hierover het volgende gezegd: "Dat de categorische benadering van de huidige classificatie van persoonlijkheidsstoornissen, DSM-IV, problemen geeft, is al lang onderkend door psychiaters en wetenschappers". Een van de problemen is "het willekeurig onderscheid tussen een normale persoonlijkheid, een persoonlijk karakter en persoonlijkheidsstoornissen". Verder is een interessant gegeven dat code 301.9 (persoonlijkheidsstoornis NAO: niet op een andere manier omschreven) het vaakst gediagnosticeerd wordt. De reden waarom de DSM-IV toch wereldwijd wordt gebruikt is dat de klinische praktijk en het meeste wetenschappelijk onderzoek tot nu toe op deze indeling is gebaseerd (wet van de remmende voorsprong). Er zijn inmiddels alternatieve (dimensionele) indelingen beschikbaar, maar deze hebben nog geen brede ingang gevonden, mogelijk omdat een dimensionele indeling een fundamenteel andere manier van denken meebrengt. Ook het tot op heden nog grotendeels onverwerkte verleden van de moderne psychiatrie zélf zal daarbij ongetwijfeld een belangrijke rol spelen.

De DSM wordt gebruikt om in enkele woorden en op overzichtelijke wijze duidelijk te maken waar de problematiek van de patiënt over gaat, met als doel een passende behandeling te kunnen geven. Vooral in de huidige maatschappij met de vaak wisselende zorgverleners is het wenselijk om in één oogopslag de basisproblematiek te overzien. Het gebruik van DSM-categorieën (hokjes) kan echter leiden tot een beschrijving van het ziektebeeld die tekortdoet aan de complexiteit ervan. Dit heeft als risico dat de behandeling tevens tekortschiet, aangezien deze is gebaseerd op een te eenvoudig idee over de patiënt en zijn ziektebeeld. Desondanks is een behandeling van patiënten die slechts weinig criteria scoren voor een bepaalde DSM-ziektecategorie toch vaak effectief, wanneer deze behandeling specifiek is gericht op de gehele ziektecategorie. Behandeling volgens DSM-criteria is daarom zeker niet verkeerd (er is momenteel weinig ervaring met alternatieve indelingen), maar deze zou kunnen worden aangescherpt door gebruik te maken van een meer genuanceerde indeling van psychiatrische ziektebeelden. Inderdaad bevat de DSM-5 een dimensionele indeling van persoonlijkheidsstoornissen (As II, zie Big Five (persoonlijkheidsdimensies)). Voor de zogenaamde As I-stoornissen (zoals depressies en psychotische stoornissen) wordt nog steeds een categoriële indeling verwacht.

Belangenverstrengeling
Bewerken
Een ander punt van kritiek op de DSM betreft belangenverstrengeling ("conflicts of interest") bij de commissie die verantwoordelijk is voor het maken van de (nieuwe) indelingen. Een recent onderzoek (2006) meldt dat zesenvijftig procent van de leden van de 170-koppige DSM-IV- en IV-R-commissie één of meer financiële verbindingen hadden met de farmaceutische industrie. Honderd procent van de leden van de subcommissies 'Stemmingsstoornissen' en 'Schizofrenie en overige psychotische stoornissen' hadden financiële banden met de farmaceutische industrie. De overige commissies die verbindingen hadden waren: financiering wetenschappelijk onderzoek (42%), consultancy (22%) en sprekersbureau (16%).[6]

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 10:12 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ik gaf het aan als voorbeeldje dat mensen die werken binnen de psychiatrie ook niet snel afwijken van hun DSM dogma's. Misschien dat daardoor een hoop mensen niet juist worden geholpen/behandeld.

quote:

Op donderdag 21 februari 2019 23:36 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Geen idee, hoe dan?
En hoe weerlegt dat dan onderstaande van wikipedia?

[..]

De Nederlandse is niet neutraal omdat de eigen mening wordt gegeven in het stuk:

[..]

quote:

Op vrijdag 22 februari 2019 12:37 schreef Burner82 het volgende:
Welkom in Tru?