Omgaan met totaal gevoel van leegte.

Hmm. Ik zit in dezelfde leeftijd(fase) als jij, maar eigenlijk weten vrij weinig van mij vrienden (en ik ook) wat we nou echt willen. Ook als ik erover praat met vrienden die 5+ jaar ouder zijn, die hebben het ook niet uitgevogeld. Die gaan op reis, of voor het eerst samen wonen/huis bouwen.

Het leven is geen race
En zo hebt ik het ook leren waarderen, uitgaan van je eigen en niet meten langs anderen. Maar goed, dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan.

Beste wensen trouwens
/Disclaimer ik heb dit vrij beschonken getypt

[ Bericht 5% gewijzigd door yosander op 01-01-2019 06:15:56 ]

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 06:05 schreef PzKpfw het volgende:
Ik had al wel eens vaker van die gedachteschichten maar die kon ik vrij snel opzij zetten vanwege vele afleidingen. Maar net onderweg naar huis tijdens een lange fietstocht, waarin ik van goed aangeschoten langzaam weer nuchter werd begonnen deze gedachten wel erg sterk te worden. Heeft ook te maken met de jaarwisseling.

Overal zie je mensen die volop in het leven staan. Feesten en de wensen voor 2019. De een gaat komend jaar afstuderen, een ander al op zoek naar een baan. Weer anderen zijn op zoek naar een huis samen. Er zijn er ook die gaan trouwen of zelfs een kleine verwachten. Allemaal vol levenslust en hebben of stellen doelen.

Bij het zien van dat alles wordt ik des te meer geconfronteerd met m'n lege gevoel. Het is niet zozeer dat ik jaloers ben of dat alles ook zou willen. Maar als ik bij elk van die dingen nadenk dan hoef ik eigenlijk niets van dat alles. Sterker nog ik heb vrij weinig plannen en eigenlijk zelfs geen idee wat ik met m'n leven aan wil of moet. Ben 24 en met m'n opleiding knooi ik ook maar een beetje aan. Studiegenoten hoor ik vol enthousiasme praten over de opleiding en/of toekomstplannen. Zelf heb ik nog steeds geen fkng idee wat ik later wil gaan doen. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit alles aanmoet.

Het voelt sowieso fijn om dat hier even te luchten maar wellicht dat er nog mensen zijn met tips en/of soortgelijke ervaringen.

Volgens mij is het heel normaal om dit van tijd tot tijd te bedenken.

Natuurlijk heb je mensen die vol passie, overgave, enthousiasme in het leven staan met allerlei (creatieve) ideeën, de hele godganse dag door afspraken met mensen.

Maar ten eerste zijn dit soort mensen in mijn beleving in absolute minderheid t.o.v. de mensen die ''ook maar wat doen'' in het leven. Ten tweede kun je je altijd afvragen waar die enorme drang van het zo vol mogelijk proppen van je dag vandaan komt. Toevallig onlangs nog gehoord dat zo'n type waarvan ik dacht dat die mega energiek was en vol passie/levenslust (altijd Instagram foto's hier en daar) zichzelf van het leven heeft beroofd Dus meer plannen / ideeën hoeft niet altijd tot meer geluk te leiden.

Uiteindelijk zie ik het leven een beetje als zo'n rivier waar je op kan raften. Je stapt in zo'n bootje, en wordt door allerlei krachten waar je geen invloed op hebt van links naar rechts gesmeten. Soms knal je tegen een steen, soms ga je lekker hard vooruit. Je kunt hier en daar nog een klein beetje bijsturen, maar uiteindelijk is het maar gewoon wat je overkomt en word je door de stroom / omstandigheden ergens naartoe gesleurd. en uiteindelijk halen de meeste mensen prima de eindstreep.

Bedenk dat iedereen, wat die ook beweert, maar wat aankloot en ergens in zijn leven beland. Ik hoef al die dingen die jij noemt ook niet, maar ben gelukkig omdat ik weet dat het keuzes zijn en geen verplichtingen. Er zijn legio mensen die niet weten wat ze willen, zelfs vele tientallen jaren later nog niet. Lijkt me niet zo gek als je pas 24 bent. Overigens heeft langstuderen genoeg voordelen (ben er zelf ook 1, recent afgestudeerd). Van die voordelen profiteer ik juist, bijvoorbeeld bij het vinden van woonruimte (want meer inschrijftijd komt erg goed van pas) en zo zijn er wel meer dingen.

Het leven is geen race ofzo en de meeste zaken zijn echt niet ver vooruit gepland. Het is jouw leven uiteindelijk en niet dat van een ander, dus doe wat goed voelt ipv wat je denkt dat moet (note: je moet niks).

Wellicht doet een psychiater je goed.

- kijk wat je om je heen hebt (hoeven geen dingen te zijn), al lijkt het misschien niet veel. Wees er tevreden mee.
- denk aan wat je bereikt hebt, al is het iets heel simpels. Wees hier trots op.
- let niet teveel op wat andere mensen hebben of doen (sociale media)
- realiseer je dat van die 10 "vrienden" die je hebt er waarschijnlijk maar enkele zijn die echt vrienden van je zijn.

Maak dingen vooral niet te zwaar en doe waar je passie ligt. Heb je geen passie ergens voor? Ga ontdekken, reizen, proberen, enz. Zoek iets waar je je energie in kwijt kunt en dan krijg je een sneeuwbaleffect. Succes.

Kun je niet gelukkig worden van vissen in een kanaal? Het kweken van witte kool? Op het terras zitten in je eentje en 30 minuten met een pilsje doen?

Echt zulke simpele dingen maken gelukkig. Mensen die beweren dat dat niet zo is zijn "gevangen" en lopen rondjes in die molen.

Ja, maar de nuttige dingen (school/werk) word je ook niet blij van.....Ben je dan niet doorlopend depressief. Ga eens met een dokter/psycholoog praten. Leg ze desnoods dit topic voor.

Of sluit je aan bij defensie. Daar word voor je gedacht. Veel structuur. Ook wel nadelen aan.

Ook ik heb dit wel eens gevoeld wat jij hebt. En al die pipos bleven ook maar op me inpraten. Bij mij is het op een gegeven moment op zn plaats gevallen omdat ik ook die dynamische/succesvolle/snelle mensen zag genieten toen we een paar dagen zonder wifi, zonder stroom, in een tent in de bush zaten. En nee ik ben geen natuur sjamaan ofzo

Dat ken natuurlijk nooit goed zijn. Hoe moeilijk het ook is, probeer er zo veel mogelijk mensen over te spreken lijkt me dan.

quote:

Op donderdag 3 januari 2019 00:30 schreef PzKpfw het volgende:

[..]

Waar haal je dat geluk dan uit? Juist dat doelloze gevoel maakt me van tijd tot tijd ongelukkig. Geen idee wat ik hier nog 60 jaar op deze aardkloot moet doen.

[..]

Dat lijkt me gelijk wel heel extreem.

[..]

Dat zijn wel dingen waar het op het moment aan ontbreekt inderdaad. Ik moet er maar even rustig de tijd voor nemen.

Ik kan mij helemaal hier in vinden. Het voelt allemaal doelloos eigenlijk heb ik alle doelen die ik wilde wel bereikt behalve een partner.

Materialistisch zou ik niet weten wat ik nog zou willen, geef niets om auto's, heb een groot huis met ditto tuin waar menigeen jaloers op is en eigenlijk ook wel voldoende vakanties (al mis ik mensen om mee op vakantie te gaan).

Ik heb werkelijk waar geen idee om mijn tijd mee te vullen, heb net mijn tweede master afgerond en dus volop tijd om een hobby te doen maar die heb ik niet echt op sport na.

Vroeger ging veel stedentrips met mijn vriendin maken, nieuwe culturen bezoeken en fotograferen maar in mijn eentje geef ik daar niets om. Dat heb ik een paar keer geprobeerd maar dat wordt hem niet.

Ach ja ik heb tussen mijn 21ste en 28ste ofzo wat extra plezier gehad. Studie op een laag pitje, gamen, vrienden, bier en feesten. Dus ook jarenlang. Was een voorbeeldleerling voor die tijd ;p

Op je 24e boeit het naar mijn inziens nog niet zoveel. Bedoel ik heb mijn studie afgemaakt, nu een gezin met kinderen en een baan. Op mijn 24e zat ik wat te scharrelen en zag ik het einde van mijn studie nog niet eens, laat staan huisje boompje beestje.

Gaat erom dat je er niet in blijft hangen tot bijvoorbeeld je 30ste ofzo. Je kan best wat jaren extra plezier hebben, zolang je maar gewoon zorgt dat je wel je studie afmaakt, beetje normale inkomsten hebt, misschien een gezin als je daarvan houdt.

Heb het idee dat ik me wel herken in je verhaal maar herken juist het idee van leegte helemaal niet. Vermaakte me heel goed en had ook altijd het idee dat het toch wel goed zou komen.

Probeer in het leven de juiste balans te zoeken tussen inspanning en ontspanning, en zie verder wat er gebeurt.

Mensen verwachten tegenwoordig véél te veel van het leven, en juist die verwachtingen leiden tot burn-out, depressie, drugsverslavingen. Onlangs vernomen dat een dame die ik zijdelings ken zelfmoord heeft gepleegd. Maar als je dan via via hoorde waar ze mee zat qua problemen, dan denk ik : tja, dat wisselt eigenlij weinig van mijn eigen problemen, maar ik zit best prima in mijn vel.

Het verschil zal ook gerust in andere dingen liggen (mentale weerbaarheid, al dan niet genetisch aangelegd), maar wat ook heel belangrijk is : verwachtingen. Het leven is niet glitter, glamour, altijd gezellig of leuk. Het is ook wel eens kut, vernederend, saai, richtingloos.

Mijn ervaring : hoe minder je verwachtingen, hoe beter het leven te accepteren is en hoe leuker het (gevoelsmatig) uitvalt.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 21:27 schreef TATW het volgende:
Probeer in het leven de juiste balans te zoeken tussen inspanning en ontspanning, en zie verder wat er gebeurt.

Mensen verwachten tegenwoordig véél te veel van het leven, en juist die verwachtingen leiden tot burn-out, depressie, drugsverslavingen. Onlangs vernomen dat een dame die ik zijdelings ken zelfmoord heeft gepleegd. Maar als je dan via via hoorde waar ze mee zat qua problemen, dan denk ik : tja, dat wisselt eigenlij weinig van mijn eigen problemen, maar ik zit best prima in mijn vel.

Het verschil zal ook gerust in andere dingen liggen (mentale weerbaarheid, al dan niet genetisch aangelegd), maar wat ook heel belangrijk is : verwachtingen. Het leven is niet glitter, glamour, altijd gezellig of leuk. Het is ook wel eens kut, vernederend, saai, richtingloos.

Mijn ervaring : hoe minder je verwachtingen, hoe beter het leven te accepteren is en hoe leuker het (gevoelsmatig) uitvalt.

Wat je zegt over de te hoge verwachtingen die mensen in het leven hebben klopt. Ken ook mensen die "het allemaal hebben" (eigen zaak, alles op de lijn ¤ voor de zaak, kinderen) maar diep van binnen ook niet gelukkig zijn. Ze verbloemen het eigenlijk. Ik ben word dan weer gelukkig doordat ik hun "alles" niet heb. Geen stress van zelfstandige zijn, geen financiële stress over een onderneming, geen schuldgevoel t.o.v. mn kinderen waar geen tijd voor is.

Relatief allemaal dus🤔

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 21:36 schreef DeltaFlame het volgende:

[..]

Wat je zegt over de te hoge verwachtingen die mensen in het leven hebben klopt. Ken ook mensen die "het allemaal hebben" (eigen zaak, alles op de lijn ¤ voor de zaak, kinderen) maar diep van binnen ook niet gelukkig zijn. Ze verbloemen het eigenlijk. Ik ben word dan weer gelukkig doordat ik hun "alles" niet heb. Geen stress van zelfstandige zijn, geen financiële stress over een onderneming, geen schuldgevoel t.o.v. mn kinderen waar geen tijd voor is.

Relatief allemaal dus🤔

Tjah het is allemaal relatief. Als jij vrije tijd 100 punten waard vindt en geld 0 dan ga je niet werken. Iemand die geld 100 punten geeft en vrije tijd 0 die gaat juist werken.

Maar wat me opvalt is dat mensen die iets niet hebben af gaan geven op de ander. Iemand heeft geen baan, de ander wel, dan heeft die persoon minder tijd voor de kinderen en dat is negatief. Je gaat zoeken naar de negatieve dingen (ook al zijn ze er misschien niet eens) om je eigen wereldbeeld wat gelijk te trekken met die mensen. Maar dat werkt niet. Hen hebben geld en spenderen tijd met hun kinderen. Jij (bedoel globaal gesproken, dat soort mensen) niet. Dus dan gaan ze mauwen erover dat ze te weinig tijd aan de kinderen besteden en dat je dat nadeel niet hebt en dit en dat. Het is allemaal gewoon wat je eigen hersenen zichzelf voorhouden als verdedigingsmechanisme.

Die personen zijn waarschijnlijk veel gelukkiger dan jij zelf wil geloven dat ze zijn, want anders zou het vrij pijnlijk zijn, dan verdienen ze extra geld en hebben ze er niet echt nadelen van. Dus ze moeten wel nadelen hebben, anders slapen we niet fijn

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 22:22 schreef miertje00 het volgende:

[..]

Tjah het is allemaal relatief. Als jij vrije tijd 100 punten waard vindt en geld 0 dan ga je niet werken. Iemand die geld 100 punten geeft en vrije tijd 0 die gaat juist werken.

Maar wat me opvalt is dat mensen die iets niet hebben af gaan geven op de ander. Iemand heeft geen baan, de ander wel, dan heeft die persoon minder tijd voor de kinderen en dat is negatief. Je gaat zoeken naar de negatieve dingen (ook al zijn ze er misschien niet eens) om je eigen wereldbeeld wat gelijk te trekken met die mensen. Maar dat werkt niet. Hen hebben geld en spenderen tijd met hun kinderen. Jij (bedoel globaal gesproken, dat soort mensen) niet. Dus dan gaan ze mauwen erover dat ze te weinig tijd aan de kinderen besteden en dat je dat nadeel niet hebt en dit en dat. Het is allemaal gewoon wat je eigen hersenen zichzelf voorhouden als verdedigingsmechanisme.

Die personen zijn waarschijnlijk veel gelukkiger dan jij zelf wil geloven dat ze zijn, want anders zou het vrij pijnlijk zijn, dan verdienen ze extra geld en hebben ze er niet echt nadelen van. Dus ze moeten wel nadelen hebben, anders slapen we niet fijn

Precies, mensen hebben de neiging om dingen op een weegschaal te leggen, waarbij de weegschaal niet té ver in het voordeel van de ander mag uitvallen.

De ander mag best mooie spullen / geld / succes hebben, maar het liefste wel als dit ten koste gaat van andere aspecten.

En in de realiteit is dit ook vaak zo hoor : veel geld en succes gaat vaak gepaard met veel stress en weinig vrije tijd. Maar niet altijd. Dus standaard maar invullen dat iemand met poen (''eigen bedrijf'') veel stress heeft, lijkt me nogal kort door de bocht.

Ook dit hele vergelijken en wegen, draagt niet bij aan je eigen levensgeluk. Niets menselijks is mij vreemd en als ik op TV een stel van rond de 30 zie dat hun huis mega modern /industrieel heeft laten verbouwen, denk ik ook als eerste : Gvd, waar doen die lui het van? Net zoals ik in mijn eigen omgeving een stelletje met op het eerste gezicht niet heel boeiende banen een huis van 500/K zie kopen.

Maar dan nog blijft het een kwestie van verwachtingen bijstellen. Het enige wat je zeker weet is dat je geboren bent, en vroeg of laat weer dood gaat. Je kunt dus vinden dat je ook van alles moet, maar over 100 jaar is iedereen jou vergeten. Zelfs je eigen kleinkinderen : als die een jaar of 30 zijn en zelf kinderen hebben, ben jij alleen nog die vage herinnering van die opa van vroeger waar ze hun kinderen af en toe een anekdote over vertellen, meer niet. Dus probeer het leven voor jezelf gewoon zo aangenaam mogelijk te maken.

Mwah afgeven op mensen die het "beter hebben" om mijn zelfbeeld gelijk te trekken is bij mij niet echt het geval. Ik beschrijf het in die post als zijnde een verschijnsel. Ben nooit echt bezig geweest wat anderen van me denken.

quote:

Op vrijdag 4 januari 2019 23:12 schreef DeltaFlame het volgende:
Mwah afgeven op mensen die het "beter hebben" om mijn zelfbeeld gelijk te trekken is bij mij niet echt het geval. Ik beschrijf het in die post als zijnde een verschijnsel. Ben nooit echt bezig geweest wat anderen van me denken.

Alleen al dat je stelt dat je niet bezig bent geweest met wat anderen van je denken geeft al aan dat je het juist wel doet. Maar goed geen reden om in discussie te gaan met een leugenaar of wel

Tja....je zou het haast wel zeggen.😂

In onze maatschappij bestaat de consensus dat externe zaken in je leven een blijvend gevoel van voldoening geven en een bepaalde "leegte" op kunnen vullen. Werk, relaties, geld, plezier en luxe dienen als een pleister op een wond, maar zullen deze nooit echt kunnen helen.

Vergeet niet dat die mensen die je beschrijft, die "volop in het leven staan" en naar de buitenwereld "hun zaakjes op orde hebben" die leegte net zo goed voelen. De één ongetwijfeld meer dan de ander.

Het gaat niet van de ene dag op de andere, maar ware voldoening ontstaat op het moment dat je inziet dat je alles al hebt en dat je eigenlijk niets nodig hebt om gelukkig en volmaakt te zijn. Als je dat echt inziet, dan verdwijnt er een soort verkramping om te streven naar externe zaken. Ironisch genoeg lijken die externe zaken vervolgens vanzelf naar je toe te komen.

Voor mij heeft de leer van het non-dualisme mij heel dicht bij dit besef gebracht. Dit vraagt, vooral voor westerse mensen die zo sterk de andere kant op zijn geconditioneerd, toewijding en een bereidheid om je visie op het leven totaal te veranderen.

quote:

Op zaterdag 5 januari 2019 19:10 schreef DaneV het volgende:
In onze maatschappij bestaat de consensus dat externe zaken in je leven een blijvend gevoel van voldoening geven en een bepaalde "leegte" op kunnen vullen. Werk, relaties, geld, plezier en luxe dienen als een pleister op een wond, maar zullen deze nooit echt kunnen helen.

Vergeet niet dat die mensen die je beschrijft, die "volop in het leven staan" en naar de buitenwereld "hun zaakjes op orde hebben" die leegte net zo goed voelen. De één ongetwijfeld meer dan de ander.

Het gaat niet van de ene dag op de andere, maar ware voldoening ontstaat op het moment dat je inziet dat je alles al hebt en dat je eigenlijk niets nodig hebt om gelukkig en volmaakt te zijn. Als je dat echt inziet, dan verdwijnt er een soort verkramping om te streven naar externe zaken. Ironisch genoeg lijken die externe zaken vervolgens vanzelf naar je toe te komen.

Voor mij heeft de leer van het non-dualisme mij heel dicht bij dit besef gebracht. Dit vraagt, vooral voor westerse mensen die zo sterk de andere kant op zijn geconditioneerd, toewijding en een bereidheid om je visie op het leven totaal te veranderen.

Met deze redenatie kan je net zo goed gewoon uitkering trekken en biertjes klappen.