R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben altijd een angstig persoon geweest die moeilijk voor zichzelf kan opkomen en meer dan de meeste mensen last krijgt van tegenslag. Dat is op zijn zachtst gezegd niet tof. Vooral voor mijn eigenwaarde vind ik het heel slecht. Maar er zijn meer mensen die hun angst op den duur de baas kunnen en uiteindelijk veel sterker in het leven staan en daar ook meer uithalen. Mensen kunnen leren en zichzelf ontwikkelen: dat is waar ik altijd hoop uit heb kunnen halen.
Ergens op internet moet toch wel inspiratie te vinden zijn? Ik typ in de zoekmachine "kwetsbaarheid overwinnen" en ik tref werkelijk alleen maar artikelen aan waarin staat dat kwetsbaarheid kracht is en hoe je juist kwetsbaarder kan worden.
Dit is nou een voorbeeld van het gevoel van onmacht waar ik dagelijks mee worstel. Ik wil iets bereiken en ik wil concrete duidelijke informatie daarover opzoeken. Ik maak mezelf geen illusies dat het makkelijk is, maar ik wil het concreet maken voor mezelf. Maar het lijkt wel alsof de hele samenleving op een heel ander level denkt dan waar ik behoefte aan heb en wat totaal haaks staat op hoe ik mezelf wil ontwikkelen.
Ik kom hier op dit forum heel vaak topics tegen die te maken hebben met onzekerheid en hoe dat belemmerend uitpakt op het dagelijks leven. Jongens die maar geen relatie kunnen krijgen omdat ze te verlegen zijn, want meisjes zijn vaak meer geïnteresseerd in jongens en mannen die zelfverzekerder en stoerder zijn.
Wat betreft mijn eigen situatie is er wel wat veranderd omdat ik mezelf serieuzer kan nemen. Ik heb het idee van jongs af aan meegekregen dat alles wat ikzelf bedenk overtrokken is of te negatief of niet realistisch. Maar de laatste jaren ben ik erachter gekomen dat veel dingen waarbij tegen mij werd gezegd dat het verkeerd gedacht is, overtrokken of te negatief blijken te kloppen. Enerzijds is dat heel moeilijk, want ik krijg daarmee het gevoel "Shit, het leven is dus écht lastig en het wantrouwen naar andere mensen toe kan dus ook gewoon terecht zijn!" De wereld om mij heen ervaar ik nu als onveiliger, maar daar staat tegenover dat ik mezelf als sterker ervaar. Hoewel dit moeilijke gevoelens kunnen zijn, heb ik wel het idee dat ik hierdoor de dingen realistischer zie.
En misschien is dat in onze maatschappij hetgeen waarvoor veel mensen willen ontsnappen. Veel mensen willen met de massa meegaan, want als je doet wat iedereen doet, is de kans het grootst dat anderen je accepteren en dat je je zo min mogelijk problemen op de hals haalt. Ook houdt met de massa meegaan in dat je je de pleuris werkt en je leventje zo perfect mogelijk maakt - of in ieder geval die schijn naar anderen ophoudt - want anders tel je niet mee. Daardoor heb je geen tijd om na te denken. Iedereen moet op hetzelfde level denken, maar tegelijkertijd is het de bedoeling dat je dat vooral niet erkent en jezelf juist ziet als iemand die lekker zijn eigen ding doet en zich van niemand wat aantrekt.
Niet iedereen heeft alles mee. Met een psychische stoornis bijvoorbeeld wordt het leven moeilijker. De meeste mensen zijn niet haatdragend en gunnen een ander ook een gelukkig leven, dus ik verwijt niemand iets en ik ook niemand als slechter of beter dan ikzelf. Maar ik denk wel dat in een hele samenleving mensen zo op elkaar reageren om de zwakkeren buiten te sluiten. Als de meesten zouden zeggen dat je absoluut wel aan jezelf kan werken om mentaal en fysiek sterker te worden, dan bestaat het risico dat de samenleving als geheel zwakker wordt, omdat niet iedereen die sterker wilt worden dat kan waarmaken. Het is veiliger om de zwakkeren uit te schakelen. En in onze samenleving gebeurt dat met kusjekroel. Er worden allemaal activiteiten georganiseerd voor mensen met een psychische kwetsbaarheid, maar eigenlijk allemaal met de nadruk om niet op een normale manier deel te mogen nemen aan de samenleving. Er zit denk ik niks anders op dan ook daartegen proberen op te boksen en als dat je dan lukt, dan houdt dat eigenlijk in dat je juist een sterk persoon bent.
Ergens op internet moet toch wel inspiratie te vinden zijn? Ik typ in de zoekmachine "kwetsbaarheid overwinnen" en ik tref werkelijk alleen maar artikelen aan waarin staat dat kwetsbaarheid kracht is en hoe je juist kwetsbaarder kan worden.
Dit is nou een voorbeeld van het gevoel van onmacht waar ik dagelijks mee worstel. Ik wil iets bereiken en ik wil concrete duidelijke informatie daarover opzoeken. Ik maak mezelf geen illusies dat het makkelijk is, maar ik wil het concreet maken voor mezelf. Maar het lijkt wel alsof de hele samenleving op een heel ander level denkt dan waar ik behoefte aan heb en wat totaal haaks staat op hoe ik mezelf wil ontwikkelen.
Ik kom hier op dit forum heel vaak topics tegen die te maken hebben met onzekerheid en hoe dat belemmerend uitpakt op het dagelijks leven. Jongens die maar geen relatie kunnen krijgen omdat ze te verlegen zijn, want meisjes zijn vaak meer geïnteresseerd in jongens en mannen die zelfverzekerder en stoerder zijn.
Wat betreft mijn eigen situatie is er wel wat veranderd omdat ik mezelf serieuzer kan nemen. Ik heb het idee van jongs af aan meegekregen dat alles wat ikzelf bedenk overtrokken is of te negatief of niet realistisch. Maar de laatste jaren ben ik erachter gekomen dat veel dingen waarbij tegen mij werd gezegd dat het verkeerd gedacht is, overtrokken of te negatief blijken te kloppen. Enerzijds is dat heel moeilijk, want ik krijg daarmee het gevoel "Shit, het leven is dus écht lastig en het wantrouwen naar andere mensen toe kan dus ook gewoon terecht zijn!" De wereld om mij heen ervaar ik nu als onveiliger, maar daar staat tegenover dat ik mezelf als sterker ervaar. Hoewel dit moeilijke gevoelens kunnen zijn, heb ik wel het idee dat ik hierdoor de dingen realistischer zie.
En misschien is dat in onze maatschappij hetgeen waarvoor veel mensen willen ontsnappen. Veel mensen willen met de massa meegaan, want als je doet wat iedereen doet, is de kans het grootst dat anderen je accepteren en dat je je zo min mogelijk problemen op de hals haalt. Ook houdt met de massa meegaan in dat je je de pleuris werkt en je leventje zo perfect mogelijk maakt - of in ieder geval die schijn naar anderen ophoudt - want anders tel je niet mee. Daardoor heb je geen tijd om na te denken. Iedereen moet op hetzelfde level denken, maar tegelijkertijd is het de bedoeling dat je dat vooral niet erkent en jezelf juist ziet als iemand die lekker zijn eigen ding doet en zich van niemand wat aantrekt.
Niet iedereen heeft alles mee. Met een psychische stoornis bijvoorbeeld wordt het leven moeilijker. De meeste mensen zijn niet haatdragend en gunnen een ander ook een gelukkig leven, dus ik verwijt niemand iets en ik ook niemand als slechter of beter dan ikzelf. Maar ik denk wel dat in een hele samenleving mensen zo op elkaar reageren om de zwakkeren buiten te sluiten. Als de meesten zouden zeggen dat je absoluut wel aan jezelf kan werken om mentaal en fysiek sterker te worden, dan bestaat het risico dat de samenleving als geheel zwakker wordt, omdat niet iedereen die sterker wilt worden dat kan waarmaken. Het is veiliger om de zwakkeren uit te schakelen. En in onze samenleving gebeurt dat met kusjekroel. Er worden allemaal activiteiten georganiseerd voor mensen met een psychische kwetsbaarheid, maar eigenlijk allemaal met de nadruk om niet op een normale manier deel te mogen nemen aan de samenleving. Er zit denk ik niks anders op dan ook daartegen proberen op te boksen en als dat je dan lukt, dan houdt dat eigenlijk in dat je juist een sterk persoon bent.
Ik denk wat concrete tips hoe je je kwetsbaarheid kan overwinnen/sterker in je schoenen kan staan ipv esoterisch geneuzel dat kwetsbaarheid kracht is. Maar hij dwaalde wat af in zijn betoog.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Waardoor ben je kwetsbaar? Dat heeft m.i. te maken met dingen waar je waarde aan hecht. Je hebt een overtuiging over jezelf bijvoorbeeld, iets dat je over jezelf gelooft, en dit wel je graag bevestigd zien, of doe je juist (onbewust) alles aan om níét te zien worden bevestigd. Zo'n overtuiging kan bijvoorbeeld zijn dat je jezelf eigenlijk niets waard vindt. Gedrag is er vervolgens op gericht dat je aan iedereen (onbewust) gaat proberen te bewijzen dat je wél iets waard bent. De kwetsbaar zit in die overtuiging. Het is een angstbeeld die je niet graag ongeremd naar boven ziet komen. Dus dat maakt je dan kwetsbaar...
Oplossing daarvoor? Jezelf onderzoeken op dergelijke dingen: welke overtuiging over mezelf ligt hier eigenlijk onder? Wat probeer ik af te dekken? Kloppen deze overtuigingen wel, of zit dat alleen maar in m'n eigen hoofd zo? Hoe objectief is deze overtuiging? etc.
En belangrijk daarbij: voel ook tijdens zo'n moment van contemplatie/zelfonderzoek. Als de emotionele energie erbij kan vrijkomen schiet je raak. Dan kan een blokkade oplossen en komt het ook niet meer terug. Het is van doorslaggevend belang dat je ook emotie/gevoel hierbij in de vorm van opgeslagen energie in je lijf z'n weg naar buiten kan vinden. Than you release it...
Hoop dat je er iets aan hebt.
Oplossing daarvoor? Jezelf onderzoeken op dergelijke dingen: welke overtuiging over mezelf ligt hier eigenlijk onder? Wat probeer ik af te dekken? Kloppen deze overtuigingen wel, of zit dat alleen maar in m'n eigen hoofd zo? Hoe objectief is deze overtuiging? etc.
En belangrijk daarbij: voel ook tijdens zo'n moment van contemplatie/zelfonderzoek. Als de emotionele energie erbij kan vrijkomen schiet je raak. Dan kan een blokkade oplossen en komt het ook niet meer terug. Het is van doorslaggevend belang dat je ook emotie/gevoel hierbij in de vorm van opgeslagen energie in je lijf z'n weg naar buiten kan vinden. Than you release it...
Hoop dat je er iets aan hebt.
Eens kijken
Zelfverzekerd zijn heeft juist te maken met je ook kwetsbaar kunnen opstellen. Derhalve is kwetsbaarheid willen overwinnen geen goed uitgangspunt.
Iemand die zeker is van zichzelf, maakt de keuzes die hij zelf graag wil en onafhankelijk van de massa.
.
Pfff ... wat andere mensen hiervan vinden en of ze het herkennen.quote:Op vrijdag 28 december 2018 17:53 schreef CoolGuy het volgende:
Heb je een vraag, TS?Of wat wil je precies met je topic?
Ik ben het spuugzat om elke keer met dezelfde problemen te worstelen met daarbovenop mensen die het niet begrijpen.
Als ik denk "en nu is het genoeg, ff keihard met jezelf aan de slag ... wat kan ik zoal ondernemen" kom ik alleen maar kortpittige kapsels tegen die als coach gouden bergen beloven met hun individuele begeleiding, maar het is alleen maar zweverigheid en pappen en nathouden.
Kwetsbaarheid is een subjectief begrip. Ik denk dat veel mensen het als positief zien, dat je je durft te uiten etc.quote:Op vrijdag 28 december 2018 18:03 schreef Chia het volgende:
Zelfverzekerd zijn heeft juist te maken met je ook kwetsbaar kunnen opstellen. Derhalve is kwetsbaarheid willen overwinnen geen goed uitgangspunt.
Maar worstelen met psychische problemen is ook kwetsbaarheid. Ik worstel met dezelfde dingen als anderen, alleen ik krijg geen grip op mijn leven. Vaak burn-out moe en het duurt langer bij mij om emotionele tegenslag te verwerken.
Dat de situatie nu zo is, kan ik aanvaarden. Psychische hulp houdt vaak pappen en nathouden in om een vertrouwensband met de patient op te bouwen. Of de problemen daardoor minder worden daar denken ze niet eens meer over na. En als ik dan aangeef "het werkt zo niet, moeten we ermee stoppen of gaan we het anders aanpakken" dan weten ze dat prima te omzeilen met "het is niet allemaal in één keer over". Op je emoties inspelen kunnen ze als de beste. Maar problemen gaan niet weg door iemand alleen maar een goed gevoel te geven.
Kwetsbaarheid tonen is iets heel anders dan instabiel zijn.
Uiteindelijk helpt het vast om je eigen kwetsbare plekken te kennen en accepteren, maar als je hier zulke serieuze problemen mee hebt als jij dan is een zelfhulpclub niet zonder meer de plek voor jou.
Zoek een goede therapeut en organiseer echte hulp.
Natuurlijk helpt het om manieren te ontdekken om met stress om te gaan en stress te ontladen, fysiek bezig te zijn om de juiste neurotransmitters en endorfine te versterken. Maar lang biet iedereen is in staat zelf de knop om te zetten.
Uiteindelijk helpt het vast om je eigen kwetsbare plekken te kennen en accepteren, maar als je hier zulke serieuze problemen mee hebt als jij dan is een zelfhulpclub niet zonder meer de plek voor jou.
Zoek een goede therapeut en organiseer echte hulp.
Natuurlijk helpt het om manieren te ontdekken om met stress om te gaan en stress te ontladen, fysiek bezig te zijn om de juiste neurotransmitters en endorfine te versterken. Maar lang biet iedereen is in staat zelf de knop om te zetten.
Whatever...
Ja, ik ken het wel. Ik ben ook een kwetsbaar persoon, mede door die belachelijke stoornis ADHD. Alleen als ik aan het fietsen ben buiten ken ik aardig wat zelfvertrouwen, maar zet mij niet voor een groep mensen. Vind kracht in kwetsbaarheid zou ik zeggen. Mijn huisgenoot is bijvoorbeeld ook zo'n lomperik, lomp met de stofzuiger, slaan met de deuren, slaan met de borden, fietsen blijven ombeuken, totaal ongevoelig en ik raak er vandoor in de stress. Elke keer maar weer.
ADHD-C
Ik herken dit heel erg, ik ben ook angstig, er zijn weinig dingen waar ik niet bang voor ben wat mij erg beperkt. Iedereen is verwijtend, ze;fs als ze niet verwijtend zijn dan kunnen ze me niet begrijpen omdat ze zelf wel een goed functionerend denkproces hebben. Ik begrijp dat je je gefrustreerd voelt. Mijn strategie van de lichamelijke oorzaak zoeken met supplementen deel je ook niet, en je hebt al gespecialiseerde hulp voor ADHD gehad maar kennelijk hielp dat ook niet genoeg. Naast survivallen, sportschool (wat je toch al doet, dus daarin kan je jezelf ook al sterk vinden dat je het volhoud), enz. van de voor de hand liggende dingen heb ik dan ook geen idee hoe je jezelf kan helpen. Behalve dan door nog meer te beseffen: Niemand anders heeft er baat bij om jou sterker te maken. Misschien moet je het zo zien. Als hulpverleners zich afhankelijker hadden gevoeld van het resultaat of als jouw doel hun echte doel was, dan had jij je nu al sterker moeten voelen. Ondanks wat mensen vaak beweren is ook de moderne samenleving bijna alleen survival of the fittest, niet alleen op lichamelijk maar ook op psychisch gebied omdat mensen die mentaal sterk zijn vaak niet weten en het niets interesseren waar psychische zwakte vandaan komt als het niet past binnen de eigen onderdrukkende dogma's en men daarom genoegen neemt met vage verklaringen die niemand verder helpen.
Mensen zeggen vaak "hulpverleners kunnen jou niet helpen. Je moet het zelf doen".
En "ze geven je alleen een steuntje in de rug".
Dat is allemaal reuze vaag. Ten eerste is het raar dat iemand anders betaald wordt voor iets wat jij doet. Ten tweede is het een steuntje in de rug als jij je gesteund voelt, anders niet.
Wat mensen hier ook vaak zeggen, is dat als een hulpverlener jou niet helpt je met de hulp moet kappen en gewoon andere hulp moet zoeken. Uit ervaring weet ik dat het vaak niet zo simpel gaat, maar dat kun je natuurlijk ook proberen. Stoppen met deze hulpverlener en net zo lang zoeken tot je er 1 vind die jou wel verder kan helpen.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-12-2018 23:43:48 ]
Mensen zeggen vaak "hulpverleners kunnen jou niet helpen. Je moet het zelf doen".
En "ze geven je alleen een steuntje in de rug".
Dat is allemaal reuze vaag. Ten eerste is het raar dat iemand anders betaald wordt voor iets wat jij doet. Ten tweede is het een steuntje in de rug als jij je gesteund voelt, anders niet.
Wat mensen hier ook vaak zeggen, is dat als een hulpverlener jou niet helpt je met de hulp moet kappen en gewoon andere hulp moet zoeken. Uit ervaring weet ik dat het vaak niet zo simpel gaat, maar dat kun je natuurlijk ook proberen. Stoppen met deze hulpverlener en net zo lang zoeken tot je er 1 vind die jou wel verder kan helpen.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-12-2018 23:43:48 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
In een vrij recent ander topic van je zei je een soort van coach te willen zoeken om je te helpen eens concreet aan doelen te gaan werken. Waar is dat op gestrand?
Ik zie je in dit topic weer in hetzelfde kringetje ronddraaien. Je hebt al zo vaak geconstateerd dat wat je nu noemt ‘pappen en nathouden’ jou niks brengt. Hou dan eens op met steeds maar weer diezelfde conclusie trekken, want het brengt je dus niks.
Ik zie je in dit topic weer in hetzelfde kringetje ronddraaien. Je hebt al zo vaak geconstateerd dat wat je nu noemt ‘pappen en nathouden’ jou niks brengt. Hou dan eens op met steeds maar weer diezelfde conclusie trekken, want het brengt je dus niks.
The love you take is equal to the love you make.
De reden om kwetsbaar te zijn en daarmee zelfverzekerheid op te bouwen, zit hem erin om activiteiten te ondernemen waar je je ongemakellijk bij voelt. Op deze manier kom je te weten dat er helemaal niks kan gebeuren als je kwetsbaar bent alsmede je eigen ding doet. Kijk, het leven gaat gewoon verder, ongeacht wat je doet. Of je nu blijft stilstaan of jezelf voor schut zet door je kwetsbaar op te stellen. Dus naar mijn inzien ligt het hem erin om je zoveel mogelijk op vlakken te begeven die je in eerste instantie ongemakkelijk vindt. Bv op martial arts gaan, dat is nog een stap voor velen, omdat je in een hele andere cultuur kan terechtkomen. Kwetsbaar opstellen doe je door daadwerkelijk die dingen te doen waarin je kan worden afgewezen. Je niet kwetsbaar opstellen betekent dat je voor eeuwig in je comfort zone blijft doordat het veiligheid is.
Een jongen die verlegen is en besluit vrouwen aan te spreken en daarbij eerlijk te zijn, toont kwetsbaarheid aan.
Een vrouw die niet in haar eentje naar de sportschool durft vanwege eventuele intimidatie van beter uitziende vrouwen, toont kwetsbaarheid aan door alsnog te gaan.
In beide situaties zet je jezelf neer in een positie waarin je kunt worden afgewezen dan wel waarin je voelt dat je kan worden afgewezen. Dat is naar mijn inzien kwetsbaarheid: doe de dingen die je eigenlijk wil doen, maar niet de ballen voor hebt.
Een jongen die verlegen is en besluit vrouwen aan te spreken en daarbij eerlijk te zijn, toont kwetsbaarheid aan.
Een vrouw die niet in haar eentje naar de sportschool durft vanwege eventuele intimidatie van beter uitziende vrouwen, toont kwetsbaarheid aan door alsnog te gaan.
In beide situaties zet je jezelf neer in een positie waarin je kunt worden afgewezen dan wel waarin je voelt dat je kan worden afgewezen. Dat is naar mijn inzien kwetsbaarheid: doe de dingen die je eigenlijk wil doen, maar niet de ballen voor hebt.
En daarnaast moeten we uiteindelijk allemaal verantwoording nemen voor ons leven. Als jij besluit dat niet te doen en veelal verantwoording laat liggen bij een coach dan neem je daarmee geen verantwoordelijkheid voor je eigen leven. Je moet niet afwachten, maar acties ondernemen op gebieden waar je je zwaar onzeker over voelt. Ben je social angstig? Ga dan opzoek naar een vereniging en sluit je aan bij een commissie, dan moet je wel social doen.quote:
[..]
Pfff ... wat andere mensen hiervan vinden en of ze het herkennen.
Ik ben het spuugzat om elke keer met dezelfde problemen te worstelen met daarbovenop mensen die het niet begrijpen.
Als ik denk "en nu is het genoeg, ff keihard met jezelf aan de slag ... wat kan ik zoal ondernemen" kom ik alleen maar kortpittige kapsels tegen die als coach gouden bergen beloven met hun individuele begeleiding, maar het is alleen maar zweverigheid en pappen en nathouden.
+1quote:
In een vrij recent ander topic van je zei je een soort van coach te willen zoeken om je te helpen eens concreet aan doelen te gaan werken. Waar is dat op gestrand?
Ik zie je in dit topic weer in hetzelfde kringetje ronddraaien. Je hebt al zo vaak geconstateerd dat wat je nu noemt ‘pappen en nathouden’ jou niks brengt. Hou dan eens op met steeds maar weer diezelfde conclusie trekken, want het brengt je dus niks.
En duik eens de diepte in (dat geldt voor meerdere mensen hier overigens). Ga eens kijken welke onderliggende waardes je toekent aan dingen, welke onderliggende overtuigingen je hebt, want zo werkt de geest gewoon. Wat je onbewust gelooft, vormt de bodem van je gedachten, angsten etc.
Schijn licht in de donkere gebieden in jezelf. Krijg het helder. En kijk eens goed hoe waar die dingen of juist complete bullshit. Kan het je alvast voor zeggen: meeste is complete bullshit.
Eens kijken
Ik dus ook door ADHD.quote:
Ja, ik ken het wel. Ik ben ook een kwetsbaar persoon, mede door die belachelijke stoornis ADHD. Alleen als ik aan het fietsen ben buiten ken ik aardig wat zelfvertrouwen, maar zet mij niet voor een groep mensen. Vind kracht in kwetsbaarheid zou ik zeggen. Mijn huisgenoot is bijvoorbeeld ook zo'n lomperik, lomp met de stofzuiger, slaan met de deuren, slaan met de borden, fietsen blijven ombeuken, totaal ongevoelig en ik raak er vandoor in de stress. Elke keer maar weer.
Ik ga daar niet om janken: het is nou eenmaal zo dat wanneer het op zelfdiscipline aankomt het een stuk moeilijker voor me is. Als je dat niet hebt, moet je dat dus trainen. En ik zal nou eenmaal harder moeten werken dan een ander om mijn doelen te kunnen bereiken. Als dat bijvoorbeeld inhoudt dat ik een jaar op een soort bootcamp moet afzien, dan doe ik dat, want dat is die investering zeker waard. Maar dit is er gewoon niet. Ook hier in dit topic merk ik dat het idee dat een psycholoog je van bepaalde denkbeelden afhelpt zo in geprogrammeerd is. Degenen die keer op keer zeggen dat ik psychische hulp moet zoeken, hebben daar waarschijnlijk nooit zelf mee te maken gehad of ze studeren zelf psychologie.
Denk 's na! Hoe moet een psycholoog je van bepaalde denkbeelden afhelpen? Hoe zorgt een psycholoog ervoor dat je zelfvertrouwen krijgt? Zover waren jullie nog niet zeker? Gewoon klakkeloos aangenomen zeker omdat iedereen het zegt? Nou, ik heb nieuws voor jullie: een psycholoog kan niemand herprogrammeren en een goede psycholoog doet dat ook niet. Een goede psycholoog dringt je niks op maar gaat samen met jou kijken wat voor jou het beste werkt. Maar aangezien de hele samenleving er vanuit gaat dat psychologen het allemaal wel even fixen, krijgen ze veel te veel druk op zich en kunnen ze hun werk niet fatsoenlijk uitvoeren.
Daarbij: als iemand hulp nodig hebt, zou je zelf kunnen proberen dat aan te bieden in plaats van de betweter uit te hangen en met al die zogenaamd wijze uitspraken aankomen terwijl je je niet eens echt bewust bent wat het nou eigenlijk inhoudt
Kun je zelf doen.quote:
Doe eens een tijdje 'metta'-oefeningen bijvoorbeeld.
Deze gaat daar weliswaar niet over, maar zag ik vanavond op facebook voorbij komen, en daar zitten al wat bruikbare dingen in:
[ Bericht 33% gewijzigd door Maharski op 29-12-2018 23:57:49 ]
Eens kijken
Wel goede post. Ik ben het er wel mee eens. Maar wat als dit nooit succes oplevert? Stel, je doet alleen maardingen waar jij je ongemakkelijk bij voelt, maar je blijft je ongemakkelijk voelen, omdat je nooit het succes hebt van anderen en wel inderdaad afwijzing. Niet dat dit voor mij persoonlijk geldt (ik zeg het er tegenwoordig maar even bij) maar in theorie.quote:
De reden om kwetsbaar te zijn en daarmee zelfverzekerheid op te bouwen, zit hem erin om activiteiten te ondernemen waar je je ongemakellijk bij voelt. Op deze manier kom je te weten dat er helemaal niks kan gebeuren als je kwetsbaar bent alsmede je eigen ding doet. Kijk, het leven gaat gewoon verder, ongeacht wat je doet. Of je nu blijft stilstaan of jezelf voor schut zet door je kwetsbaar op te stellen. Dus naar mijn inzien ligt het hem erin om je zoveel mogelijk op vlakken te begeven die je in eerste instantie ongemakkelijk vindt. Bv op martial arts gaan, dat is nog een stap voor velen, omdat je in een hele andere cultuur kan terechtkomen. Kwetsbaar opstellen doe je door daadwerkelijk die dingen te doen waarin je kan worden afgewezen. Je niet kwetsbaar opstellen betekent dat je voor eeuwig in je comfort zone blijft doordat het veiligheid is.
Een jongen die verlegen is en besluit vrouwen aan te spreken en daarbij eerlijk te zijn, toont kwetsbaarheid aan.
Een vrouw die niet in haar eentje naar de sportschool durft vanwege eventuele intimidatie van beter uitziende vrouwen, toont kwetsbaarheid aan door alsnog te gaan.
In beide situaties zet je jezelf neer in een positie waarin je kunt worden afgewezen dan wel waarin je voelt dat je kan worden afgewezen. Dat is naar mijn inzien kwetsbaarheid: doe de dingen die je eigenlijk wil doen, maar niet de ballen voor hebt.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Interessant. Ik heb nog een eboek van hem waar ik nog niet aan toegekomen ben.quote:
[..]
Kun je zelf doen.
Doe eens een tijdje 'metta'-oefeningen bijvoorbeeld.
Deze gaat daar weliswaar niet over, maar zag ik vanavond op facebook voorbij komen, en daar zitten al wat bruikbare dingen in:
Maar misschien moet ik even zoeken naar een audioboek ervan, want ik heb gemerkt dat ernaar luisteren meer impact heeft dan alleen lezen (geen motivatie boeken luisteren als je op de loopband rent
).Als kind van een alcoholist heb ik mijn hele leven aardig wat negatieve shit over me heen gekregen en probeer me te herprogrammeren door mezelf via facebook en twitter te smoren in positieve berichten. Zo volg ik 365 dagen succesvol, voorpositiviteit en omdenken.
Maar mediteren zou waarschijnlijk beter werken. Alleen dat vergeet ik dan weer te doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Elpis op 30-12-2018 14:26:16 (typo :@) ]
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Wat helpt is om je daarmee een doel te stellen. Bijvoorbeeld: ik wil ermee doorgaan totdat ik er de langere termijn effecten ook eens echt van ga merken. En: ik wil mezelf leren kennen. Dan kan motiverend zijn. Je hebt bij meditatie namelijk een lange adem nodig. Af en toe schiet echt geen reet op.quote:
Maar mediteren zou waarschijnlijk beter werken. Alleen dat vergeet ik dan weer te doen.
Eens kijken
Ik zet hem op mijn lijst met goede voornemens voor 2019.quote:
[..]
Wat helpt is om je daarmee een doel te stellen. Bijvoorbeeld: ik wil ermee doorgaan totdat ik er de langere termijn effecten ook eens echt van ga merken. En: ik wil mezelf leren kennen. Dan kan motiverend zijn. Je hebt bij meditatie namelijk een lange adem nodig. Af en toe schiet echt geen reet op.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
quote:
Ik zet hem op mijn lijst met goede voornemens voor 2019.
Eens kijken
Als je er nog steeds ongemakkelijk bij voelt dan ligt het aan gewenning. Je gaat je ongemakkelijk moeten voelen, dat is nodig. Je moet daardoor heen zien te werken. Leven komt je niet aanwaaien in die zin dat alles gemakkelijk wordt gemaakt. Je moet dus door zure appels heen bijten en ja dat kan tegenslag opleveren na tegenslag.''But you gotta be willing to take the hits and keeping moving forward, it's about how much you can take and keep moving forward, thats how winning is done' ---Rocky quote. 'quote:
[..]
Wel goede post. Ik ben het er wel mee eens. Maar wat als dit nooit succes oplevert? Stel, je doet alleen maardingen waar jij je ongemakkelijk bij voelt, maar je blijft je ongemakkelijk voelen, omdat je nooit het succes hebt van anderen en wel inderdaad afwijzing. Niet dat dit voor mij persoonlijk geldt (ik zeg het er tegenwoordig maar even bij) maar in theorie.
Ik heb hetzelfde, voor het eerst ben ik bezig om vrienden te maken, maar het gaat moeilijk ja. Een aantal mensen reageren bv niet meer op Whatsapp of geven gewoon aan liever op school te meeten dan in de vakantie of avonden, maw - geen vrienden te willen zijn.. Dan heb ik dus twee mogelijkheden: of ik stop ermee om vrienden te maken, omdat ik me zowel afgewezen voel alsmede dat ik denk dat niemand mij wil óf ik ga toch door, omdat ik geen leven wil waarin ik helemaal alleen ben zonder iemand om tegen te praten en daardoor mijn angst erboven laat gaan. Als je voor het eerste kiest, dan dien je ook verantwoordelijkheid te nemen dat je jezelf in een dergelijke situatie plaatst ipv zelf actie te ondernemen om het te veranderen. Uiteindelijk ben jezelf nog steeds verantwoordelijk voor je leven en wat daarin gebeurd.
Begrijp me niet verkeerd, maar er zijn talloze mensen die zich constant afvragen op allerlei forums wat ze nou in godsnaam moeten doen (ik ook hoor). Ze lezen dagelijks allerlei boeken om over angsten heen te komen, dat het een vorm van vermijding wordt. Kijk maar: Je hebt een probleem/angst en je wilt eroverheen komen, maar je gaat het telkens weer opschorten door te denken ''ik moet eerst dit en dat doen, eerst naar de kapper, eerst naar de sportschool, eerst een boek erover uitlezen, eerst op Fok! iets posten''. Hierdoor vermijd je eigenlijk hetgeen wat je moet doen en dat is actie ondernemen. Door middel van actie zal je eveneens motivatie creëren, maar je moet tegen stoten kunnen in plaats van te hopen dat niemand je angst zal bevestigen. Het laatste is immers weer een vorm van zelf-afwijzing, namelijk dat je zoveel geeft om de mening van anderen dat hun waardeoordeel in een sociaal setting over jou bepalen wie jij bent. Dus actie ondernemen dient hoe dan ook te gebeuren.
Ik word er zoooooo ontzettend moe van!
Ik heb nooit de aanname gekoesterd dat een ander mijn problemen voor mij gaat oplossen. Ik zou het niet eens willen, want dan haal ik namelijk geen voldoening uit mezelf en mijn leven. Toch zijn er ook hier weer heel veel mensen die niet verder denken dan het eerste wat in hen opkomt en er vanuit gaan dat ik een luie onverantwoordelijke lamlul ben die verwacht dat de psych het allemaal wel even fixt zonder dat ik er zelf een greintje moeite voor hoef te doen.
Als iedereen op zichzelf is aangewezen zoals jullie beweren, dan kunnen alle psychologen en maatschappelijke hulpverleners ook wel opdoeken. Dat dingen voor jullie werken, houdt in persé in dat het ook het geval is bij iemand anders. En niet persé omdat de ander een stuk achterlijker is dan jullie maar bijvoorbeeld een heel andere levensgeschiedenis heeft.
Ik heb heel veel meegemaakt maar ook heel veel niet, omdat ik me altijd kleingehouden voel bij mensen waarbij ik hoop dat ze mij begrijpen en vervolgens blijkt weer dat ze me zien als een halve idioot. Of ze reageren met "je bent een luie lamlul" of - nog veeeel erger - behandelen mij als een iemand van de jostiband. Die laatste categorie mensen vinden zichzelf heel empathisch en zorgzaam en zijn heel erg op hun pik getrapt als je het waagt ze daaraan te laten twijfelen. Dan gaan ze zelf janken, maar vaak hebben deze zogenaamd fantastische hulpverleners vooral het trucje door in te spelen op je emoties, waardoor jij aan jezelf gaat twijfelen en je hen weer als redder in nood gaat zien.
Ik heb nooit de aanname gekoesterd dat een ander mijn problemen voor mij gaat oplossen. Ik zou het niet eens willen, want dan haal ik namelijk geen voldoening uit mezelf en mijn leven. Toch zijn er ook hier weer heel veel mensen die niet verder denken dan het eerste wat in hen opkomt en er vanuit gaan dat ik een luie onverantwoordelijke lamlul ben die verwacht dat de psych het allemaal wel even fixt zonder dat ik er zelf een greintje moeite voor hoef te doen.
Als iedereen op zichzelf is aangewezen zoals jullie beweren, dan kunnen alle psychologen en maatschappelijke hulpverleners ook wel opdoeken. Dat dingen voor jullie werken, houdt in persé in dat het ook het geval is bij iemand anders. En niet persé omdat de ander een stuk achterlijker is dan jullie maar bijvoorbeeld een heel andere levensgeschiedenis heeft.
Ik heb heel veel meegemaakt maar ook heel veel niet, omdat ik me altijd kleingehouden voel bij mensen waarbij ik hoop dat ze mij begrijpen en vervolgens blijkt weer dat ze me zien als een halve idioot. Of ze reageren met "je bent een luie lamlul" of - nog veeeel erger - behandelen mij als een iemand van de jostiband. Die laatste categorie mensen vinden zichzelf heel empathisch en zorgzaam en zijn heel erg op hun pik getrapt als je het waagt ze daaraan te laten twijfelen. Dan gaan ze zelf janken, maar vaak hebben deze zogenaamd fantastische hulpverleners vooral het trucje door in te spelen op je emoties, waardoor jij aan jezelf gaat twijfelen en je hen weer als redder in nood gaat zien.
|
|
