R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik merk dat ik op werk een andere band heb met mijn leidinggevende dan met mijn directe collega's. Ik heb onderzoek naar mijzelf gedaan om antwoord te geven op de vraag waarom dat is.
Ik kom dan tot conclusies die mij zorgen baart. Zelfs zoveel zorgen dat ik vrees dat deze persoonlijke eigenschappen ertoe kunnen leiden dat mijn contract komend jaar niet verlengd zal worden.
Deze pallet aan eigenschappen komen voort uit bepaalde trauma's uit het verleden -zo is mijn opvatting-.
Moeizame en trage ontwikkeling doorstaan. Was op school ongehoorzaam en ben opgegroeid met het idee dat ik het nooit goed deed. Dit gevoel draag ik nog steeds met mij mee en wordt weerkaatst in de hiërarchische structuur op mijn werk. Ik zie het dan voor me als een groep klasgenoten waar ik een goede band mee heb, en een docent die autoritair is, streng en simpelweg hoge verwachtingen van je verlangt.
Ik ben op werk onzeker. Deze onzekerheid straal ik dus uit naar mijn leidinggevende. Ik ontwijk hem liever dan dat ik een spontane gezellige babbel met hem aanga. Terwijl ik dat liever natuurlijk andersom zie. Ik heb niks tegen hem, al wek ik die indruk wel op hem. Dit gaat op den duur zelfs gepaard met wantrouwen. Terwijl dit eigenlijk helemaal nergens op slaat.
Je wacht gewoon op het moment dat iemand iets slechts over je zegt. Maar dat is op dit moment nog niet echt gebeurd.
Kan iemand mij helpen hoe ik hier grip op kan krijgen en hiermee beter balans in het leven kan brengen? Ik merk dat ik hier erg last van heb.
Ik kom dan tot conclusies die mij zorgen baart. Zelfs zoveel zorgen dat ik vrees dat deze persoonlijke eigenschappen ertoe kunnen leiden dat mijn contract komend jaar niet verlengd zal worden.
Deze pallet aan eigenschappen komen voort uit bepaalde trauma's uit het verleden -zo is mijn opvatting-.
Moeizame en trage ontwikkeling doorstaan. Was op school ongehoorzaam en ben opgegroeid met het idee dat ik het nooit goed deed. Dit gevoel draag ik nog steeds met mij mee en wordt weerkaatst in de hiërarchische structuur op mijn werk. Ik zie het dan voor me als een groep klasgenoten waar ik een goede band mee heb, en een docent die autoritair is, streng en simpelweg hoge verwachtingen van je verlangt.
Ik ben op werk onzeker. Deze onzekerheid straal ik dus uit naar mijn leidinggevende. Ik ontwijk hem liever dan dat ik een spontane gezellige babbel met hem aanga. Terwijl ik dat liever natuurlijk andersom zie. Ik heb niks tegen hem, al wek ik die indruk wel op hem. Dit gaat op den duur zelfs gepaard met wantrouwen. Terwijl dit eigenlijk helemaal nergens op slaat.
Je wacht gewoon op het moment dat iemand iets slechts over je zegt. Maar dat is op dit moment nog niet echt gebeurd.
Kan iemand mij helpen hoe ik hier grip op kan krijgen en hiermee beter balans in het leven kan brengen? Ik merk dat ik hier erg last van heb.
Wat zou je willen als normale situatie?
baby you're not here
but I can feel you there
think I better body up
ooo, it's that magic touch.
but I can feel you there
think I better body up
ooo, it's that magic touch.
Een gesprek met de werkgever ?quote:Op zaterdag 22 december 2018 13:56 schreef -Chakotay- het volgende:
Ik merk dat ik op werk een andere band heb met mijn leidinggevende dan met mijn directe collega's. Ik heb onderzoek naar mijzelf gedaan om antwoord te geven op de vraag waarom dat is.
Ik kom dan tot conclusies die mij zorgen baart. Zelfs zoveel zorgen dat ik vrees dat deze persoonlijke eigenschappen ertoe kunnen leiden dat mijn contract komend jaar niet verlengd zal worden.
Deze pallet aan eigenschappen komen voort uit bepaalde trauma's uit het verleden -zo is mijn opvatting-.
Moeizame en trage ontwikkeling doorstaan. Was op school ongehoorzaam en ben opgegroeid met het idee dat ik het nooit goed deed. Dit gevoel draag ik nog steeds met mij mee en wordt weerkaatst in de hiërarchische structuur op mijn werk. Ik zie het dan voor me als een groep klasgenoten waar ik een goede band mee heb, en een docent die autoritair is, streng en simpelweg hoge verwachtingen van je verlangt.
Ik ben op werk onzeker. Deze onzekerheid straal ik dus uit naar mijn leidinggevende. Ik ontwijk hem liever dan dat ik een spontane gezellige babbel met hem aanga. Terwijl ik dat liever natuurlijk andersom zie. Ik heb niks tegen hem, al wek ik die indruk wel op hem. Dit gaat op den duur zelfs gepaard met wantrouwen. Terwijl dit eigenlijk helemaal nergens op slaat.
Je wacht gewoon op het moment dat iemand iets slechts over je zegt. Maar dat is op dit moment nog niet echt gebeurd.
Kan iemand mij helpen hoe ik hier grip op kan krijgen en hiermee beter balans in het leven kan brengen? Ik merk dat ik hier erg last van heb.
Alles eerlijk op tafel leggen ?
Ik heb zelf ook wel moeite met werkgevers gehad maar dan meer door hun angelsaksische methodes...
Beetje een cliché antwoord: maar je zou met behulp van een psycholoog je denkpatronen proberen om te buigen. Volgens mij is dit best wel iets wat meer voorkomt (herken het zelf ook wel. Autoritair overkomende mensen die boven me staan wekken ook een soort weerstand bij me op) dus je huisarts of arbeidspsych zal niet vreemd van je probleem opkijken.
Nou ja voor wat het waard is hoe ik ernaar kijk. Iemand kan best meer ervaring hebben, ergens beter in zijn etc. en daarom een hogere functie dan mij op het moment bekleden. Maar als ik een goed idee heb en daarover praat met zo'n persoon dan staan we gelijkwaardig tegenover elkaar. Dan boeit het niet dat hij of zij 'boven' mij staat, ideeën hoor je gewoon altijd kwijt te kunnen. Op zo'n vlak (en wel meerdere gelukkig) ben je gelijkwaardig aan elkaar.
Net als met een leraar, daar kon ik ook gewoon dingen aan vragen maar ook opmerkingen geven waar hij misschien wat aan had.
Zoals ik ernaar kijk zie jij dus slechts het ene aspect (iemand verdient meer geld, je moet verantwoording aan hem afleggen etc.) en is dat voor jou extra irritant omdat je de rest van de dingen die ik o.a. noem niet echt ook zo ziet.
Net als met een leraar, daar kon ik ook gewoon dingen aan vragen maar ook opmerkingen geven waar hij misschien wat aan had.
Zoals ik ernaar kijk zie jij dus slechts het ene aspect (iemand verdient meer geld, je moet verantwoording aan hem afleggen etc.) en is dat voor jou extra irritant omdat je de rest van de dingen die ik o.a. noem niet echt ook zo ziet.
Jup, dus voor TS zaak om die kloof voor zichzelf weg te nemen.quote:
Nou ja voor wat het waard is hoe ik ernaar kijk. Iemand kan best meer ervaring hebben, ergens beter in zijn etc. en daarom een hogere functie dan mij op het moment bekleden. Maar als ik een goed idee heb en daarover praat met zo'n persoon dan staan we gelijkwaardig tegenover elkaar. Dan boeit het niet dat hij of zij 'boven' mij staat, ideeën hoor je gewoon altijd kwijt te kunnen. Op zo'n vlak (en wel meerdere gelukkig) ben je gelijkwaardig aan elkaar.
Net als met een leraar, daar kon ik ook gewoon dingen aan vragen maar ook opmerkingen geven waar hij misschien wat aan had.
Zoals ik ernaar kijk zie jij dus slechts het ene aspect (iemand verdient meer geld, je moet verantwoording aan hem afleggen etc.) en is dat voor jou extra irritant omdat je de rest van de dingen die ik o.a. noem niet echt ook zo ziet.
Basic is dat je niet je leidinggevende ontwijkt maar dat je jezelf ontwijkt.
Emigreer...als je van een rijk gevuld leven houdt...in vrijheid.
Same. Ik heb in het verleden altijd de grootste bonje gehad met managers. Veelal omdat ze zich strak aan regels/procedures/protocollen hielden, terwijl sommige situaties een wat meer maatpak nodig hadden.quote:
Beetje een cliché antwoord: maar je zou met behulp van een psycholoog je denkpatronen proberen om te buigen. Volgens mij is dit best wel iets wat meer voorkomt (herken het zelf ook wel. Autoritair overkomende mensen die boven me staan wekken ook een soort weerstand bij me op) dus je huisarts of arbeidspsych zal niet vreemd van je probleem opkijken.
Ik weet zelf dat het bij mijzelf ligt en ik heb moeten leren om te schikken, maar ook om mijn werkgever dit ook zo uit te leggen.
Ik heb even gemist wat jouw eigen negatieve verwachtingen te maken hebben met de hiërarchie op de werkvloer?
Prrrrr
Ik vond het de eerste jaren ook kneiter eng om mijn leidinggevende te zien. Liepen we langs elkaar en hij begroete me niet. Over analyseren of het aan mij lag, had ik wat anders moeten doen.
Als ik er aan terug denk is het gewoon grappig. Net iemand met een diploma die zijn best wil doen, maar nog niet zo veel weet.
Gewoon je best doen en meer kan je niet doen. Hoeft geen psycholoog aan te pas te komen zou ik denken.
Als ik er aan terug denk is het gewoon grappig. Net iemand met een diploma die zijn best wil doen, maar nog niet zo veel weet.
Gewoon je best doen en meer kan je niet doen. Hoeft geen psycholoog aan te pas te komen zou ik denken.
Een ieder heeft doelen in zijn werkleven. Persoonlijke doelen of doelen die zijn opgelegd door de organisatie. Onthoudt dat en probeer het in perspectief te plaatsen. Jij hebt bepaalde doelen die je moet halen, je manager ook.
Probeer toch een praatje met je baas te maken en dan niet over het werk maar iets wat in de samenleving is gebeurd en wat hem zeker opvalt, of verdiep je in iets wat je baas leuk vindt en dan kan je dat als onderwerp gebruiken om te praten.quote:
Ik merk dat ik op werk een andere band heb met mijn leidinggevende dan met mijn directe collega's. Ik heb onderzoek naar mijzelf gedaan om antwoord te geven op de vraag waarom dat is.
Ik kom dan tot conclusies die mij zorgen baart. Zelfs zoveel zorgen dat ik vrees dat deze persoonlijke eigenschappen ertoe kunnen leiden dat mijn contract komend jaar niet verlengd zal worden.
Deze pallet aan eigenschappen komen voort uit bepaalde trauma's uit het verleden -zo is mijn opvatting-.
Moeizame en trage ontwikkeling doorstaan. Was op school ongehoorzaam en ben opgegroeid met het idee dat ik het nooit goed deed. Dit gevoel draag ik nog steeds met mij mee en wordt weerkaatst in de hiërarchische structuur op mijn werk. Ik zie het dan voor me als een groep klasgenoten waar ik een goede band mee heb, en een docent die autoritair is, streng en simpelweg hoge verwachtingen van je verlangt.
Ik ben op werk onzeker. Deze onzekerheid straal ik dus uit naar mijn leidinggevende. Ik ontwijk hem liever dan dat ik een spontane gezellige babbel met hem aanga. Terwijl ik dat liever natuurlijk andersom zie. Ik heb niks tegen hem, al wek ik die indruk wel op hem. Dit gaat op den duur zelfs gepaard met wantrouwen. Terwijl dit eigenlijk helemaal nergens op slaat.
Je wacht gewoon op het moment dat iemand iets slechts over je zegt. Maar dat is op dit moment nog niet echt gebeurd.
Kan iemand mij helpen hoe ik hier grip op kan krijgen en hiermee beter balans in het leven kan brengen? Ik merk dat ik hier erg last van heb.
Off-topic: Janeway is heus niet zo een bitch als dat ze lijkt en je moet niet bang zijn voor haar. En anders weet de Doctor nog wel raad!
|
|
