[Vraag wat je wil] aan een nierdonor

Welkom bij een nieuw deel van "Vraag wat je wil".

Soms vraag je je wel eens af hoe bepaalde zaken in elkaar steken, hoe zou het zijn om een specifiek beroep te hebben. Wat beweegt mensen met een bijzondere hobby. Daarom hebben wij deze reeks op FOK! in het leven geroepen. Hier bieden wij mensen extra anonieme mogelijkheid om vragen te beantwoorden. De personen die zich kunnen opgeven in dit topic: GC / [Vraag wat je wil]: een inventarisatie. (andere feedback mag ook in dat topic). krijgen toegang tot het VraagWatJeWil account en kunnen via dit account een paar dagen vragen van jullie beantwoorden. Dit account blijft van de persoon totdat het volgende deel in de reeks geopend wordt.

Dit deel kunnen we vragen stellen aan een nierdonor. Zoals ze zeggen kerst is een tijd van geven maar dit cadeau is wel erg groot voor de ontvanger, ben jij benieuwd wat de gever bewoog. Wat er allemaal bij komt kijken en of ze het weer zo zou doen dan is daar nu de mogelijkheid om het te vragen.

Wacht even totdat de ondervraagde zichzelf introduceerd alvorens te reageren.

Enige jaren geleden heb ik besloten om één van mijn nieren te doneren. Niet met kerst trouwens.
Dit heb ik gedaan als altruïstische donor. Dat wil zeggen dat ik de ontvanger niet ken en vice versa.

En hiermee schaarde ik mij bij een redelijk select groepje van mensen die dit op deze wijze doen. Gemiddeld komen er per jaar ongeveer 50-60 altruïstische donoren bij. Naast een veelvoud van mensen (ongeveer 500 per jaar) die via diverse constructies een nier doneren aan familie of bekenden.

Ik kan er van alles over vertellen, maar ben benieuwd naar de vragen die jullie hebben. Dus vraag maar raak

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:13 schreef Mickytjuh het volgende:
Doet het echt zoveel pijn als dat je altijd hoort in de geruchten?

Ik weet niet welke geruchten jij gehoord hebt.
Mij viel de pijn op zich mee. In het ziekenhuis prima pijnstilling via ruggeprik en daarna een paar weken al afbouwend pijnstillers slikken en dat was goed te doen.
Natuurlijk hoort pijn erbij, het is immers een grote buikoperatie.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:13 schreef bloempjuh het volgende:
Natuurlijk gaat iedereen nu vragen: "Waarom?"

En levert dit geen risico's op voor je eigen gezondheid?

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:15 schreef Zolderkamer het volgende:
De eerste en belangrijkste denk ik: Waarom?
Haha zoals hierboven dus.. Hoe kom je er zo bij?

^{Een kennis van me heeft het ook gedaan maar dat was voor haar zus.. zou ik ook direct doen, maar zo even voor een onbekende niet}

De vraag die je wist dat zou komen.

Zoiets beslis je natuurlijk niet in een dag of in een maand. Dat zou ook niet goed zijn.
Maar de jaren voordat ik daadwerkelijk de beslissing nam groeide bij mij wel de overtuiging dat ik meer wilde doen dan 'alleen maar' bloed doneren en vrijwilligerswerk doen. Ik was gezond, had twee prima nieren voor zover ik wist en er zijn hopen mensen die dat voorrecht niet hebben.

Dus de 'Waarom?'veranderde voor mij in een 'Waarom niet?'. In mijn directe omgeving waren geen (potentiële) ontvangers. En ik had de leeftijd en gezondheid waarop ik de operatie optimaal kon ondergaan in mijn optiek. En dna is de stap naar doneren aan een onbekende opeens logisch.

Daarna natuurlijk geïnformeerd naar de risico's die ermee gepaard gaan op lange en korte termijn. en eigenlijk zijn die er nauwelijks. Je nieren hebben zoveel restcapaciteit dat eentje het prima kan overnemen.
En, zeker als je ouder wordt, zullen nierziekten zich op beide nieren tegelijk manifesteren en de achteruitgang met twee nieren gaat niet veel langzamer dan met 1 nier. Als ik een ongeluk of gezwel in mijn overgebleven nier krijg ben ik wel screwed. Die kans is echter heel klein.

Maar dan heb ik extra donorbonusvoordeel: als mijn overgebleven nier uit zou vallen schiet ik alle wachtenden op de transplantatielijst voorbij en kom met stip op 1.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:18 schreef sneakydesert het volgende:
Hoe begin je ermee? Ga je naar de huisarts en zeg je gewoonweg dat je een nier wilt doneren? Weet je ook of de andere patiënt in hetzelfde ziekenhuis verbleef? Of moest je nier getransporteerd worden?

Ik heb rechtstreeks naar het ziekenhuis van mijn voorkeur gebeld. Toen ik het meldde was men even stil. Niet veel ervaring met deze wijze van doneren. Maar een kennismakingsafspraak gemaakt en toen ging het balletje rollen. Want de medische kant is natuurlijk hetzelfde als bij donatie aan een bekende.

edit: niet volledig geantwoord:
De ontvanger was in hetzelfde ziekenhuis. Want juist bij deze manier van doneren kun je ideaal een heel korte tijd tussen uitname en ontvangst laten. Ik lag dus in de ochtend op de OK, ontvanger ging er naartoe toen de nier bij mij bijna was uitgehaald. Dikke kans dus dat we even samen op de inleiding-verkoeverkamer hebben gelegen. En dat vond ik wel een bijzonder idee.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:19 schreef Harvest89 het volgende:
Ik heb ook wel eens er aan gedacht om dit te doen.

Maar wat als je zelf ooit problemen krijg aan de nier die je over hebt?

Inmiddels beantwoord

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:19 schreef Scrummie2.0 het volgende:
Achteraf nooit spijt gehad?

Nope, geen moment!

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:23 schreef Poes. het volgende:
Mocht je ''kiezen'' waar jouw nier heen ging?

Gelukkig niet Dat vond ik er juist ook prettig aan. Ik ken de ontvanger niet, die kent mij niet en we zijn verder niks aan elkaar verschuldigd.
Erg blij dat de medici de match met beste kans van slagen voor ons bepaalden. Want hoe zou ik in hemelsnaam kunnen kiezen?

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:32 schreef Scrummie2.0 het volgende:
Moest je aan veel voorwaarden voldoen om donor te worden?

Best wel.
Je moet lichamelijk gezond zijn, niet teveel overgewicht, , beide nieren moeten in goede conditie zijn, als je bepaalde antistoffen of verborgen infecties hebt kun je niet doneren, de nier zelf moet transplantabel zijn etc. Kortom: je je krijgt scans, contrastvloeistof, en wordt links en rechts geprikt. Maar je hoeft er echt niet een topsporter voor te zijn.

En daarnaast krijg je als anonieme donor altijd een gesprek bij de psychiater. Om te achterhalen of je deze beslissing om de juiste redenen neemt.
Ondanks dat ik FOK!ker ben, werd ik geestelijk gezond verklaard.

Iemand die ik viavia ken is hierop afgewezen. Men was bang dat de beslissing te impulsief was, dat hij niet stabiel genoeg was en dat hij toch teveel behoefte zou hebben om achteraf contact met de ontvanger te hebben.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:33 schreef Poes. het volgende:
Hoe zou je in godsnaam kunnen kiezen vraag je je af.. nou ik zou hem bijvoorbeeld niet aan een jarenlange junk willen geven, om maar een voorbeeld te noemen.

Dat had ik dus ook

Ben daarom ook geen fan van de Facebook oproepen. Net alsof dat leven dan meer waard is dan dat van iemand die in de luwte afwacht en tot transplantatie probeert te overleven. Eerlijk in de rij aansluiten tot je aan de beurt bent, vind ik.
_{Wat - controversieel wellicht- niet wil zeggen dat ik mijn potentiële eerste plek op de wachtlijst zou afstaan als mijn nier zou uitvallen. Heb er zat voor gedaan om die te verdienen, vind ik dan toch.}

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:38 schreef itchycoo het volgende:
Hoe werd er in je directe omgeving op gereageerd? Was er ook weerstand c.q. werd er druk op je gezet om het niet te doen?

Wisselend.
Ik heb geen weerstand ervaren in mijn directe kring, wel zorgen, angst en een 'liever niet' houding. Maar ook die mensen lieten de keuze bij mij. Maar de meeste mensen reageerden enthousiast.

Werk bleek wat ingewikkelder. Blijkbaar is het prima om er minimaal 4 maanden uit te zijn om een kind te krijgen. maar toen ik daar mijn intentie aankondigde was het in eerste instantie vooral een probleem dat ik 2-3 maanden weg zou zijn. Waarschijnlijk was het het onbekende van de vraag, daarna dacht de werkgever goed mee en kreeg ik alle ruimte om te herstellen.

quote:

Op donderdag 20 december 2018 16:38 schreef Postbus100 het volgende:
Wat voel/merk je er (nu nog) van?

Niets. Geen beperkingen qua eten of drinken. Bepaalde medicijnen die vooral via de nieren uitscheiden zijn nu minder verstandig om te nemen (niet dat ik acuut problemen krijg maar extra zuinig zijn op de overblijver kan natuurlijk geen kwaad), maar daar zijn genoeg alternatieven voor.
Enige waar ik soms last van heb is het litteken. Beetje gevoelloos, soms trekt het wat. Maar dat lijkt me gelden voor elke operatiewond.