Om het topic voort te zetten bij deze deel 2:
- Hou het topic graag netjes
- Geen geflame of getrol
- Geen stigmatiserende of racistische opmerkingen
- Blijf ontopic en constructief
- Wil je toch iets specifieks bespreken wat wel gerelateerd is aan dit onderwerp, dan kun je een nieuw topic maken.
De oorspronkelijke tekst uit deel 1:
quote:Ik ben van 1 november tot en met 23 november naar de Filipijnen geweest. Het klikte erg goed tussen ons beiden en ik heb veel van het land gezien. Ook klikte het goed tussen mij en haar familie en die mensen waren echt geweldig. Voor mij was het reizen naar de Filipijnen (administratief) niet zo hinderlijk. Ik had niet eens een visa nodig, althans niet voor de 1e 30 dagen.
Nu willen we het andersom doen, maar goedendag, we lopen hier toch tegen wat problematische zaken aan:
Het is alsof we aan het vechten zijn tegen het beleid van de Filipijnse regering als dat van de Nederlandse regering. Om met de Filipijnse eisen te beginnen moet de Filipina in kwestie nogal wat doen. Ze moet persoonlijk naar de Nederlandse ambassade gaan in Manilla om daar een toeristenvisa aan te vragen en hierbij moet ze duidelijk naar wie ze gaat en moet ze ook kunnen aantonen dat wij een relatie hebben. Dat gaat dan nog wel, maar ze willen bv. ook een officiële 'uitnodiging' zien en zelfs een 'contract' bij een werkgever en zelfs loonstroken. De logiesverstrekking kan ik prima doen, maar het garant staan, omdat ik (nog) in de bijstand zit. Helaas, dit is nog wel het geval maar ik hoop daar binnenkort uit te geraken.
Dan de Nederlandse zijde: Die wil ook graag dat ik garant voor haar sta en zij moet bij de Nederlandse ambassade duidelijk kunnen maken dat ze zeker weten weer terugkeert naar de Filipijnen. Een reden hiervoor kan zijn: Werk, kinderen, onroerend goed etc. Maar, dit heeft ze niet. Het enige wat ze heeft is een langdurige opleiding. De vraag is, is dat voldoende? (Voor een bachelors degree). Verder wil de Filipijnse regering al mijn adres gegevens weten, de vliegtuigticket en de exacte datums wanneer zij hier naar toe wil komen. Ik ga natuurlijk niet een ticket voor haar al betalen voordat zij een visa krijgt. Kan em wel reserveren, maar nog niet betalen. Is dat afdoende? De reden hiervoor is ook, dat je aardig leuk met de prijzen kunt 'spelen' door wat met de start/eind datums heen en weer te gaan. Zo had ik mijn vlucht 80 euro goedkoper door een dag langer te blijven, hoe gek het ook klinkt.
Aangezien ik niet garant kan staan maar wel logies kan verstrekken moet zij dus feitelijk zorgen voor het belachelijke bedrag van 34 euro per dag om 'van te leven'. Natuurlijk is dat bijzonder onzinnig als zij bij mij is gebruikt zij in haar eentje echt geen 34 euro per dag. Afijn, zij wil hier de hele maand mei 2019 graag zijn. Dat zou betekenen dat ze minstens iets meer dan 1.000 euro moet hebben. En dat heeft ze niet. Ik heb misschien geen royaal inkomen, enkel bijstand, maar ik heb wel vermogen. Ik weet niet in hoeverre dat meetelt in de onderhoudskosten. Ik kan ons tweeën makkelijk onderhouden en we zullen heus niet elke dag naar een duur restaurant of zo gaan. Als ik een baan had, en deze ook al minimaal 12 maanden had, dan kon ik gewoon garant voor haar staan, en was er niets aan de hand. Theoretisch mag een derde ook garant staan, maar dat is een optie die ik liever oversla, want dat vind ik maar beschamend.
Wie heeft hier nog meer ervaringen mee? Zijn er nog meer dingen die van belang zijn? Uiteraard moet ze zich verzekeren, maar ik weet niet of zij dat daar moet doen, en of enkel een zorgverzekering voldoet of dit ook nog te combineren met een reisverzekering?
We communiceren in het Engels, wat het een en het ander soms lastig maakt, niet voor mij, maar meer voor haar, omdat zij een beetje moeite heeft met wat lastige Engelse termen, maar ja, goed als je zaken moet bespreken dan kun je daar niet om heen.
En ik praat alleen maar over een toeristenvisa, nog niet eens over een permanente verblijfsvergunning als ze hier bij me wil komen wonen ooit. Dat gaat nog wat worden. Alle (constructieve) suggesties zijn meegenomen.
Ze is een tijdje NA haar studie aan het werk geweest om ook bij te dragen aan de kosten in de familie en ze is vorig jaar weer verder gegaan met haar Bachelors Degree. Die duurt nog tot mei 2020.quote:Op dinsdag 18 december 2018 06:52 schreef Leandra het volgende:
Ze is 29 en nog 2 jaar met een studie bezig?
Wat studeert ze dan?
ALS het oordeel van de CRvB negatief is, zal ik wel moeten, dus ik ben me al reeds aan het oriënteren op de mogelijkheden. Je moet immers wat. Is het resultaat positief dan volgt er WIA. En laat ik nu toevallig gelezen hebben op de site van de IND dat WIA valt onder de uitzonderingen betreffende de eisen voor sponsoring van een buitenlandse partner. Ook, als ik de zaak win, komt er een forse bak geld tevoorschijn die zeer praktisch zal zijn om bepaalde kosten te kunnen betalen. Desalniettemin wil ik wel gaan kijken of er daadwerkelijk werk voor me mogelijk is. Het is overigens wel zo dat als je eenmaal een WIA uitkering hebt dat deze niet wordt gekort als je met iemand gaat samenwonen.quote:Op woensdag 19 december 2018 23:26 schreef Physsic het volgende:
TS, je schrijft dat je uit de bijstand wil komen door aan het werk te gaan. Betekent dit dat het oordeel van de CRvB negatief was?
Twee personen die beide werken, zelfs tegen het minimumloon, en wonend in een huis van 440 euro huur (wat ik betaal) houden meer dan zat over om ruim van te leven. Twee minimuminkomens staan gelijk aan zo'n 2.600 euro netto per maand. En dan praat je over 2 minimuminkomens. Ongetwijfeld gaan we wel wat meer verdienen. Tenminste als ik in een 5 ploegenbaan terecht zou komen verdien je sowieso al stukken meer. Dat alleen al scheelt zon 500 euro tov dagloon minimumloon.quote:Op dinsdag 18 december 2018 07:10 schreef Linkse_krijger het volgende:
Tot dat ze er achter komt wat je met 1000 euro in de maand in Nederland kunt doen.
Ze heeft ook nooit om een telefoon gevraagd. Niemand in haar familie heeft mij om ook maar 1 bijdrage gevraagd. Ze hebben me zelfs meer gegeven dan ik eigenlijk had verwacht. Ook met de uitjes, werden door de familie zaken betaald, en ik vroeg wel eens, "moet ik ook iets bijdragen" en altijd werd gezegd "nee nee, jij bent onze gast, je hoeft niet te betalen".quote:
Ik geef je gelijk , ze vragen nooit om geld / Hooguit een telefoon
Vertrouwen is mooi, maar je moet geen 750 euro sturen voor een vliegticket , dikke kans dat je dan niets meer hoort van haar
[ Bericht 32% gewijzigd door TechnoCat op 19-12-2018 23:36:12 ]
Maar goed, dat was niet mijn inkomen en dat staat ook los van de ziektewet. Bij een winnende zaak kan, als ik alles opgeteld heb, een jaar geen ziektewet uitkering, meer dan een jaar ziektewetuitkering verrekend met bijstand en alle proceskosten, dan komt ik grofweg ergens tussen de 18.000 en 20.000 euro uit. Voor wat mij betreft mag die 3e onafhankelijke instantie er komen. Ik heb al diagnoses van zowel het UMCG in Groningen als Lentis. Een 3e partij vergroot de kans op het winnen van de zaak alleen maar.
Goed, met een gewonnen zaak wordt het leven een stuk makkelijk:
- Geen sociale dienst meer
- Geen sollicitatie plicht
- Geen verantwoording voor elke dubbeltje die op je rekening wordt bijgeschreven
- Samenwonen heeft heeft geen effect op deze uitkering
- Geen verplicht werken met behoud van uitkering, papier prikken, work first perikelen, tegenprestatie.
- Alle rust om de arbeidsmarkt goed te bekijken wat de mogelijkheden zijn en indien het kan een bbl traject aangaan maar wel met dien verstande dat het wel leidt tot een direct contract met direct (fatsoenlijk) loon.
- En natuurlijk als laatste een leuke zak geld extra. Daarmee kan ik mijn huis verbeteren, ook rondom, zodat het beter geschikt is voor twee personen en ik kan wat vaker op en neer naar de Filipijnen.