Het verhaal is als volgt:
We zijn ruim 5 jaar bij elkaar en wonen al een dikke 2 jaar samen. We rookten alle 2 een pakje per dag toen we elkaar leerden kennen. Een klein jaar geleden besloten samen te stoppen. Dat ging gelukkig voor ons alle 2 in 1 keer goed zonder al te veel grote problemen. Daarna hebben we het er nog vaak over gehad dat we blij waren dat we gestopt waren. Zon 4 maanden geleden kwam een vriend eten en na het eten vroeg mijn vriend aan hem een sigaretje. Ik wist niet wat ik hoorde. Een discussie volgde; hij claimde een zwak man te zijn die na een lekkere maaltijd gewoon af en toe een sigaretje wou roken. Ik was bang dat af en toe te makkelijk uit de hand kon lopen aangezien het maar een kleine stap is naar fulltime roken voor iemand die niet zo lang geleden roker is geweest. Hij trok hier zich niets van aan. Toen we die zaterdag die daarop volgde boodschappen gingen doen kocht hij doodleuk een pakje sigaretten. Een ruzie volgde; hij vind dat ik niet zoveel moet zeuren en ik vind dat iemand die altijd een pakje sigaretten op zak heeft een roker is.
Nou moet ik ook bekennen dat het afgelopen jaar niet ons beste jaar was. We zijn denk ik teveel bezig geweest met wat we zelf deden en we hebben te weinig aandacht aan elkaar besteed. Niets onherstelbaars maar wel grond voor wederzijds onbegrip over elkanders doen en laten.
Maar goed, het probleem is dus dat hij nu weer rookt en ik nog steeds niet.
Ik erger me namelijk verschrikkelijk aan zijn rookgedrag. Allereerst omdat ik weet dat hij kan stoppen, hij heeft het ruim 6 maanden gedaan en het is puur luiheid dat hij dat niet heeft doorgezet. Verder ben ik eerlijk gezegd best gekwetst over die manier waarop dit is gegaan, volledig zonder mij te informeren. Daarnaast vind ik dat hij te weinig rekening houd met de consequenties die zijn rookgedrag op onze relatie kan hebben en eerlijk gezegd al heeft (dit is het enige punt waar we echt ruzie over maken). Ik ken niet veel goede relaties tussen een roker en een niet-roker en nu snap ik waarom. Want (en dit is toch wel het grootste probleem voor mij denk ik) mijn eigen vriend is op het moment dat hij een sigaret opsteekt gewoon helemaal niet meer aantrekkelijk voor mij. Ik wil andere rokers niet veroordelen, het is altijd je eigen beslissing. Maar eerlijk gezegd stinkt het en is het een smerige gewoonte en ik heb nadat mijn vriend een sigaret heeft gerookt niet erg veel zin om hem te knuffelen, te zoenen of welke vorm van intimiteit dan ook.
Hij kan het niet hebben om bekritiseerd te worden en houd aan dat het niet zijn roken is dat een probleem is maar het feit dat ik daar steeds een probleem van maak. Volgens hem is hij steeds bezig met het doen wat anderen van hem verwachten en mag hij best 1 slechte gewoonte hebben.
Verder wil ik eigenlijk niet ingaan op zijn houding en standpunten want het kan best zijn dat ik die verkeerd verwoord. Ik vraag jullie dus ook niet commentaar te geven op zijn gedrag en zijn standpunten. Wel hoor ik graag wat ik anders kan doen. De ruzies worden namelijk steeds explosiever en ik begin echt bang te worden dat dit het einde van onze relatie kan betekenen. Ik ben benieuwd wat jullie hierover te zeggen hebben.
Door boos te worden op iemand is nog nooit iemand gestopt. Maak een afspraak dat hij alleen buiten rookt en geef hem een pakje kauwgom.
Zelf ben ik nooit een roker geweest maar ik zie mezelf van een "tollerante niet roker" veranderen in iemand met een bijna Amerikaanse houding.
Kettingrokende tante net begraven, gestorven aan longkanker.
En dan al die kettingrokende levende tantes al rokend in het uitvaartcentrum: "Jah, je moet ergens aan dood gaan".
Ik denk dat je moet inventariseren waar je prioriteit ligt en daarna het hele probleem daaraan afmeten. Misschien is je relatie het ongemak niet waard, misschien wel.
Succes en zo!
Maar.....
Zijn er geen andere zaken die je ongelooflijk ergeren maar is het gewoon makkelijker om al je frustraties op dat ene tastbare punt te gooien ? Zodat er meer lading zit bij jou gevoel?
Ik zeg ook maar wat....
Maar ik vind het nogal ver gaan om mensen te verplichten te stoppen. Ik zou zeker mijn relatie niet op het spel zetten omdat de ander rookt eerlijk gezegd, dat zou me toch meer waard zijn dan de ongemakken en ergernissen die roken met zich meebrengen.
quote:Ik sluit me hier bij aan...
Op donderdag 2 januari 2003 12:32 schreef DarkElf het volgende:
Zijn er geen andere zaken die je ongelooflijk ergeren maar is het gewoon makkelijker om al je frustraties op dat ene tastbare punt te gooien ? Zodat er meer lading zit bij jou gevoel?Ik zeg ook maar wat....
Kan het niet zo zijn (zo komt het op mij over...) dat jij het gevoel hebt dat hij geen verantwoordelijkheid voor zijn gezondheid/leven heeft en dat dat misschien (indirect) een gevoelige snaar bij je raakt? Als hij al geen verantwoordelijkheid op zich neemt voor zichzelf, hoe kan hij dat dan naar jou toe doen?
Zoiets meen ik tussen de regels door te lezen. Maar het is iig geen punt om een relatie op te laten escaleren.
Succes!!
Ik rook zelf ook en ook een paar vrienden van mij en maakte dit mee:
Vriend van mij stopte en vond toen dat we voor hem moesten knielen en nooit roken bij hem in de buurt e.d.
Van roken naar Amerikaanse houding dus.
2 maanden later zagen we hem niet meer want hij was zo irritant daarmee.
Ik vind persoonlijk ook dat je je vriend moet laten roken.
quote:goede bijdrage
Op donderdag 2 januari 2003 12:49 schreef RemcoDelft het volgende:
Kies voor je eigen gezondheid, en zoek een niet-verslaafde vriend.
Ik heb nu 3 jaar een vriendin en toen we elkaar leerden kennen rookte ik een pakje zware shag per dag en zij niet. Ik ben nu 6 maanden gestopt, wat zij natuurlijk OK vind. Maar als ik weer zou gaan roken dan zal ik heel erg verbaasd zijn als ze er een groot probleem van gaat maken. En als het tot het punt komt dat het echt een terugkomend iets wordt dan missen er een aantal fundamentele positieve punten in de relatie.
محمّد هو خنزي | "All that we are is the result of what we have thought." [Buddha] | http://ra.phid.ae/
quote:Als je goed leest, dan veroordeeld ze het roken niet, maar het feit dat hij weer teruggekomen is op zijn woord en niet durft toe te geven dat hij verslaafd is.
Op donderdag 2 januari 2003 12:42 schreef HansvanOchten het volgende:
Jij rookte vroeger ook en ik vind het zeer lullig dat je hem nu ineens daar zo op veroordeelt.
quote:Sorry dat ik het zeg, maar bij een persoon die dit ook echt denkt zit er toch wel iets mis hoor. Als iemand niet tegen kritiek is, dan is dat zijn probleem en niet degene die er over met hem probeert te praten.
Hij kan het niet hebben om bekritiseerd te worden en houd aan dat het niet zijn roken is dat een probleem is maar het feit dat ik daar steeds een probleem van maak.
Het is misschien wat grof, maar hij komt nou niet echt over als een rationeel persoon die rekening houdt met je. Het hele roken brengt misschien karaktertrekjes in hem boven die je tot nu toe niet wist. Jij komt over als iemand die er over wil praten en er samen uit wil komen, maar hij komt over als iemand die in zijn eigen ogen niets verkeerd kan doen. Is bij andere dingen nooit een dergelijke ruzie over geweest?
Sterkte!
PS Ik vind het echt knap en verstandig dat je gestopt bent met roken.
Ik hier?
If it's free, you're the product!
quote:Daar klinkt eerder uit dat jij het gevoel hebt dat hij te weinig rekening met jou houdt.
Op donderdag 2 januari 2003 12:24 schreef Slippery_People het volgende:Daarnaast vind ik dat hij te weinig rekening houd met de consequenties die zijn rookgedrag
Het roken wordt op die manier een middel om dat verwijt over te brengen, wat tot gevolg heeft dat hij zich gedwongen voelt en zo zit je in een neerwaartse spiraal in de relatie.
De meeste relatieproblemen beginnen met een slechte communicatie en de oplossing is dat ook:
begin met naar elkaar te luisteren! En het vereist natuurlijk dat beide partijen eerlijk zijn.
Maar aan het eind van de dag moet je toch zelf de rekening opmaken. "Accepteer ik mijn partner en de keuzes die hij maakt of doe ik dat niet?" Dat ligt niet bij de ander, dat ligt bij jezelf. 
quote:Dit getuigd echt van 0 respect. Alleen deze hele rare situatie zou al genoeg moeten zijn voor een einde. Opzouten, dan gaat'ie toch lekker alleen in een ander huis na het eten roken? ALS dat nu zo belangrijk is?? Ik snap uwen frustratie volkomen.
Zon 4 maanden geleden kwam een vriend eten en na het eten vroeg mijn vriend aan hem een sigaretje. Ik wist niet wat ik hoorde. Een discussie volgde; hij claimde een zwak man te zijn die na een lekkere maaltijd gewoon af en toe een sigaretje wou roken.
Stel gewoon zo'n debiel ultimatum: Of je kiest voor je sigs of voor mij.
En dan zegt'ie iets van "chanteren.. blabla" en je vertrekt.
Later ligt ie of huilend op je stoeprand je terug te smeken, of je hoort niks meer van'm en je hebt je eigen vrijheid zonder frustratie's terug en clean air.
Ik stoor me eraan dat hij rookt. Ik vind het niet fijn ruiken, ik vind het niet fijn smaken, en ik baal ervan dat hij zijn gezondheid naar God helpt terwijl ik zoveel van hem hou en hem graag zo lang mogelijk bij me wil houden.... Maar ik heb geleerd dat dwang gewoon alleen maar averechts werkt. Je stopt als je dr klaar voor bent, en niet eerder. Zijn moment is er blijkbaar nog niet
Ik kan me dus heel goed je frustratie voorstellen, die heb ik ook gevoeld (heeft ongeveer een dikkee anderhalf jaar geduurd nij mij) maar besef wel dat je nu het roken een wig laat drijven in jullie relatie, en dat kan nooit de bedoeling zijn. Je bent van hem gaan houden toen jullie beiden rookten, dus het is imo een beetje unfair om hém daar nu op af te rekenen. Wat je wél kunt aangeven is dat je baalt van de manier waarop, maar ik denk dat hij het opnieuw roken op deze manier aanpakt juist vanwege jouw starre houding daarin.
Ik heb van mijn man niet gevraagd buiten te roken, dat vind ik asociaal aangezien het ook zijn huis is. Iedereen mag dus bij ons gewoon binnen roken, ook al rook ik niet. Alleen wil ik niet hebben dat hij in de slaapkamer rookt, en dat doet ie dus ook niet.
Vraag je af wat je nu werkelijk wilt, en wat redelijk is. Stoppen doet hij niet tenzij hij het echt zelf wil, dus dat kun je niet afdwingen. Je kunt wel vragen dat hij er rekening mee houdt dat jij niet in de rook wil zitten (maar als je dan vrijwillig in een rokerige kroeg gaat zitten val je natuurlijk wel een beetje door de mand ), en even zijn tanden poetst of een kwaugommetjes pakt als jullie gaan vrijen (dan zoent het wat lekkerder). Allerlei argumenten als stank enzo zullen bij hem weinig indruk maken omdat je zelf jaren gerookt hebt, maar je kunt wel je zorgen over zijn gezondheid uitspreken. Doe dat een keer, zonder ruzie, en houd er vervolgens over op. Doordrammen heeft daarin (uit ervaring) alleen maar een averechts effect.
Mijn motto is: ik ben gestopt, een ander niet. En ik vind eigenlijk dat ieder dat voor zich moet weten, ik heb lang genoeg gerookt om te weten hoe irritant het is dat mensen zich ermee bemoeien. Iedere roker wéét dat het slecht is voor hem/haar, daar hebben ze mij niet voor nodig om ze dat telkens onder de neus te wrijven.
Veel sterkte, en ik hoop dat je je vriend kunt nemen met alles erop en eraan, inckusief zijn zwakkere kanten. 
Meira
..................The cats have never forgotten this.
- Dus je vriend rookt waar jij er geen last van hebt...
- En jij accepteerd dat als hij de kamer weer binnenkomt stinkt als een otter
Ik zou het op z'n minst niet fijn vinden als m'n vriendin gaat roken.
Dan wordt het net zo'n doorgerookte paling als haar moeder.
|
|
