De laatste tijd gaat het niet zo geweldig tussen ons. Ik zal jullie even vertellen, wat er allemaal in korte tijd is gebeurt.
Een tijdje terug had ik een etentje van het werk, waar ik de enige vrouw van was. Vriend over de rooie. Heeft mij ruim 2 dagen genegeerd en is tegen mij te keer gegaan. Een paar weekjes later had ik een ongelukje, ik zat ergens vast in de lift met een jongen. Vriend weer over de rooie en ik werd helemaal verrot gescholden voor dingen die ik hier maar niet plaats. 3 weken terug, had hij weer zo'n uitbarsting tegen mij. Ik zou namelijk nooit koken voor hem. En hij wilt dat er voor hem gezorgd word. Toen ik voor hem wou gaan koken, was het nog niet goed en kreeg ik weer een preek van hier tot tokio. Afgelopen maandag, boorde hij mij weer de grond in. Ik wou naar de stad gaan. Maar hij had blijkbaar andere plannen. Hij dacht dat ik met hem mee zou gaan naar zijn huis en hem helpen schoonmaken. Zou ik ook doen, maar ik wou gewoon eerst even naar de stad. Ik kreeg een grote bek. Zo zou ik te makkelijk zijn. Ik deed volgens hem geen fuck en ik deed in mijn eigen huis ook niks. (wat helemaal niet waar is) Hij schreeuwde tegen mij, alsof ik een moord gepleegd had. Hij is toen weggegaan en zei dat ik (als ik nog wou komen) maar naar hem toe moest komen op de fiets. (45 minuten fietsen) omdat hij het zat was om als maar heen en weer te rijden. Uit kwaadheid heb ik zijn huis schoongemaakt. Hij hield er wel een schuldgevoel aan over.
Nou heb ik over een paar weekjes een cursus. Waar weer mannen in de meerderheid zijn. Ik zie er zo tegenop. Bang om weer in de grond te worden getrapt.
Verder, zoals ik al zei. Verteld hij mij nooit zijn problemen, waar door ik hem dus vaak niet snap en ook vaak zijn buien niet snap. Verder zit ik er steeds vaker mee, dat hij kinderen heeft. Gewoon omdat de oudste alweer 15 is en ik ben 20. Hij is 34.
Hij wilt dat er voor hem gezorgd wordt. Dat er eten voor hem gemaakt word, dat er schoon gemaakt word en er word gestreken en gewassen. Maar daar ben ik nog lang niet aan toe. Ik ben nog maar 20. Ik wil mijn leven nog niet weggooien. Ik wil nog genieten.
Door dit alles, heb ik de laatste tijd steeds meer twijfels, of ik nog wel met hem door wil gaan. Ik hou super veel van hem en hij is ondanks alles, een hele lieve zorgzame man. Maar in die ruim 2 jaar dat ik met hem ga, blijven we hangen. Ik wil ook een beetje zekerheid en dat krijg ik van hem gewoon niet. Ik wil later ook een kindje en samenwonen. Maar ik zie dat echt niet, met hem gebeuren.
Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moest het even van mij af typen.
In je andere topics geef je aan dat hij je uitscheld voor rotte vis. Bewoordingen die je een geliefde echt niet geeft. Je twijfelt al een maand aan deze relatie, het enige wat je NU zal helpen is de knoop doorhakken: een beslissing maken. Al je hiermee doorgaat, wordt het alleen nog maar nog moeilijker.
PS: Hoe was je oudjaar?
[Dit bericht is gewijzigd door SEMTEX op 02-01-2003 09:44]
quote:Ziet er naar uit dat jij de stereotype huisvrouw zou moeten zijn voor hem. Zijn frustraties zijn onterecht, je weet echter nooit waar die vandaan komen. Als hij daar niet over wil praten is dat zijn probleem, maak het dan ook niet jouw probleem.
Op donderdag 2 januari 2003 09:38 schreef Pure het volgende:
Door dit alles, heb ik de laatste tijd steeds meer twijfels, of ik nog wel met hem door wil gaan. Ik hou super veel van hem en hij is ondanks alles, een hele lieve zorgzame man. Maar in die ruim 2 jaar dat ik met hem ga, blijven we hangen. Ik wil ook een beetje zekerheid en dat krijg ik van hem gewoon niet. Ik wil later ook een kindje en samenwonen. Maar ik zie dat echt niet, met hem gebeuren.Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moest het even van mij af typen.
Denk zowieso op de allereerste plaats aan jezelf en daarna pas aan andere. 
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Hij behandelt je klote en elke keer dat je dat weer pikt van hem groeit zijn macht.
Ik zou eens serieus gaan nadenken wat je uit deze relatie voor positieve dingen haalt, negatieve zijn er meer dan genoeg......
succes en idd, hoe was oud & nieuw?
Als hij z'n woede onterecht op jou uit, moet-ie op z'n minst realiseren dat dat onterecht is, zodat hij er aan kan werken.
Zo niet, dan klinkt je hele verhaal niet alsof het ooit goed komt.
Succes!
Of hij moet in therapie om van zijn jaloersheid af te komen, of je moet vertrekken. En ergens anders een leven opbouwen. Nogmaals Ik heb makkelijk praten, maar bedenk het zo; wat zou je een vriendin aanraden die in dezelfde situatie zat? Dit soort dingen gaan steeds verder, en je schuift je grenzen steeds verder op.
Ik wil je iig sterkte en wijsheid toewensen. 
Miesjel
quote:Hij vraagt wel vaak om mijn mening hoor. En hij respecteerd ook wel vaak wat. Zolang het maar niet met anderen mannen is. Door hem, zie ik ook een aantal vrienden niet meer. Ik heb veel mannelijke vrienden, en die zie ik nu dus nog amper. Uit angst dat hij gek word.
Op donderdag 2 januari 2003 09:41 schreef SEMTEX het volgende:
Ik heb je andere topics hierover ook gelezen en vind het zwaar oneerlijk dat hij al jaloers wordt als je een cursus hebt met mannen, maar hij het wel gewoon vind om Nieuwjaarsdag bij z'n ex door te brengen. Wat ik verder opmaak uit je verhaal; hij behandelt je echt als stront, vraagt niet naar je mening, respecteert die ook niet. Ik heb het idee dat je je laat gebruiken door deze man. Kom voor jezelf op, durf deze relatie af te kappen of iig duidelijk te maken dat je dit niet langer pikt. Durf je grenzen te stellen! Anders loopt hij in de toekomst nog veel vaker over je heen..In je andere topics geef je aan dat hij je uitscheld voor rotte vis. Bewoordingen die je een geliefde echt niet geeft. Je twijfelt al een maand aan deze relatie, het enige wat je NU zal helpen is de knoop doorhakken: een beslissing maken. Al je hiermee doorgaat, wordt het alleen nog maar nog moeilijker.
PS: Hoe was je oudjaar?
Mijn oudejaar was wel gezellig. We hebben er beide wel een leuke dag van gemaakt.
quote:Je hebt gelijk. Ik ben heel erg bang, om alleen te zijn. Ik hou ervan, om tegen iemand aan te kruipen en om tegen iemand te kunnen praten. Als ik met hem zou kappen, ben ik dat kwijt. Ik voel me zo snel eenzaam.
Op donderdag 2 januari 2003 09:47 schreef Miesjel het volgende:
Vanuit mijn positie is het makkelijk om te zeggen, maar ik zou zo niet verder gaan. Het klinkt als verlatingsangst. Er zullen zich nog wel vaker situaties voordoen waardoor hij jaloers wordt.Of hij moet in therapie om van zijn jaloersheid af te komen, of je moet vertrekken. En ergens anders een leven opbouwen. Nogmaals Ik heb makkelijk praten, maar bedenk het zo; wat zou je een vriendin aanraden die in dezelfde situatie zat? Dit soort dingen gaan steeds verder, en je schuift je grenzen steeds verder op.
Ik wil je iig sterkte en wijsheid toewensen.
Dit is geen liefde meis, dit is zijn machteloosheid geprojecteerd op jou,
zijn woede over alles op jou afreageren.
Je bent geen boksbal.
Ik heb je andere posts gelezen,
en krijg een heel naar gevoel hierover.
quote:Waarin zit die zorgzaamheid dan?
Op donderdag 2 januari 2003 09:38 schreef Pure het volgende:Door dit alles, heb ik de laatste tijd steeds meer twijfels, of ik nog wel met hem door wil gaan. Ik hou super veel van hem en hij is ondanks alles, een hele lieve zorgzame man.
Vergis je niet,
iemand die je voortdurend slecht behandeld en je dan als troost een kusje geeft is niet lief of zorgzaam.
Ga werken aan je zelfrespect,
en leer dat dit geen liefde is, ajb.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Volgens mij ontken je voor jezelf nog steeds in welke situatie je zit. Elke keer dat iemand je erop wijst wat de negatieve kanten zijn, probeer je ze goed te praten voor hem. "Ach, hij valt wel mee.."
Op donderdag 2 januari 2003 09:48 schreef Pure het volgende:[..]
Hij vraagt wel vaak om mijn mening hoor. En hij respecteerd ook wel vaak wat. Zolang het maar niet met anderen mannen is. Door hem, zie ik ook een aantal vrienden niet meer. Ik heb veel mannelijke vrienden, en die zie ik nu dus nog amper. Uit angst dat hij gek word.
Mijn oudejaar was wel gezellig. We hebben er beide wel een leuke dag van gemaakt.
Terwijl je toch aangeeft in topics zwaar ongelukkig te zijn met deze situatie. Naar mijn idee laat je gigantisch over je heen lopen en ben je blind van liefde en ik begrijp dat zoiets een eventuele breuk nog moeilijker zal maken. je bent enorm afhankelijk van hem en dat kun je niet zomaar opgeven en dat WEET hij ook en daar maakt hij misbruik van. Luister eens wat meer naar jezelf: houd jij genoeg van deze man om jezelf kwijt te raken?
quote:alleen zijn lijkt mij ook vreselijk eng en ik ben idd erg afhankelijk van mijn man.
Op donderdag 2 januari 2003 09:50 schreef Pure het volgende:[..]
Je hebt gelijk. Ik ben heel erg bang, om alleen te zijn. Ik hou ervan, om tegen iemand aan te kruipen en om tegen iemand te kunnen praten. Als ik met hem zou kappen, ben ik dat kwijt. Ik voel me zo snel eenzaam.
maar op een gegeven moment komt er toch een moment waarop je gaat zien hoe jullie relatie is, wat hij eruit haalt en jij, behalve niet alleen zijn.
volgens mij is niet alleen kunnen of durven zijn de slechtste reden om je huidige, niet al te beste, relatie in stand te houden, al is dat natuurlijk erg makkelijk gezegd. 
quote:Hier krijg ik rillingen van.
Op donderdag 2 januari 2003 09:48 schreef Pure het volgende:[..]
Hij vraagt wel vaak om mijn mening hoor. En hij respecteerd ook wel vaak wat. Zolang het maar niet met anderen mannen is. Door hem, zie ik ook een aantal vrienden niet meer. Ik heb veel mannelijke vrienden, en die zie ik nu dus nog amper. Uit angst dat hij gek word.
Dit zijn de eerste stappen om je te isoleren van je omgeving,
zodat zijn macht over jou alleen maar groter wordt.
Angst is een slechte raadgever,
zijn jaloezie is zijn probleem,
maak er niet het jouwe van.
Stel je grenzen,
hoewel ik liever zie dat je heel hard bij hem wegrent.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Het is inderdaad niet makkelijk om los te laten. Waarschijnlijk is het de moeilijkste beslissing die je moet maken. Maar ik ben het met shmoopy eens. Het klinkt alsof hij bijna gaat slaan.
Op donderdag 2 januari 2003 09:50 schreef Pure het volgende:[..]
Je hebt gelijk. Ik ben heel erg bang, om alleen te zijn. Ik hou ervan, om tegen iemand aan te kruipen en om tegen iemand te kunnen praten. Als ik met hem zou kappen, ben ik dat kwijt. Ik voel me zo snel eenzaam.
Als de relaties uitgaat leer je je vrienden weer kennen en je ouders en iedereen die je tegenkomt. Je zult echt wel in een gat vallen, maar via vrienden kom je daar weer uit.
*Armen speidt*
zijn gedrag goed te praten. Het klinkt alsof hij erg dominant en op macht berust is. Laat niet zomaar over je heen lopen. Als jij mannelijke vrienden hebt dan heeft hij dat te respecteren. Als hij je daarom niet vertrouwd zal er nooit een goede basis zijn voor jullie relatie.
En waarom pin je je zo vast op iemand? je bent nog hartstikke jong!
Als je nu al tot huisvrouw gedwongen wordt zit je dadelijk nog 50 jaar het aanrecht schoon te maken. bij wijze van spreken.
Of je moet dat graag willen.
Ik ben een man, maar als als ik in jou situatie zou verkeren zou ik er zeker een stokje voor steken. dadelijk ben jij je vrienden kwijt en de mensen waar je nog meer om geeft terwijl hij lekker zijn leventje leid.
Veel sterkte
Eric
Euh jah, tik tik tijdbom, Hoppa kaboem en dan zit je pas echt in de shit.
Dus ik zou als jou was gewoon er een punt achter zetten.
Argumenten voor:
Je bent 20 hartstikke jong, en je hebt nog zoveel wat je kan doen op gebied van educatie, recreatie en er lopen genoeg leuke mannen over dit bolletje aarde dus ...
Wat houd je tegen?
In de toekomst kun je dus niets doen met anderen zonder dat hij uit zijn bol gaat. Lijkt me dat dit vroeg of laat je de keel ui gaat hangen omdat je dit zelf wel graag wil. je kunt er dus beter nu mee stoppen en die eenzaamheid voor lief nemen, je bent 20 en er zijn zat andere mennen die wel luisteren en wel vertellen wat er dwars zit.
Oftewel pluk de dag en ga opzoek naar iemand die wel om je geeft en met je meedenkt en je niet als sloof gebruikt. En neem die tijd dat je even alleen bent voor lief, dit staat echt niet in verhouding tot de relatie die je nu schetst.
Sterkte verder, het is en blijft uiteraard je eigen beslissing. Overweeg alles dus goed !
Hoewel ik de situatie niet heel erg goed kan inschatten, wil ik je even zeggen dat je je niet zo moet laten tiraniseren. Iedereen verdient respect. Jij bent 20 jaar oud en moet gewoon als prinses behandeld worden!!!
Niet overhoop gescholden, maar kunnen genieten van elke dag in je leven, samen met een nieuwe vriend!
Geluk in 2003
maar ik wilde je toch nog even wat zeggen.
Hoe langer je wacht met weggaan, hoe moeilijker het wordt.
Dit klinkt alsof hij het kleine beetje zelfvertrouwen dat je nog hebt ook kapotmaakt, waardoor je steeds meer overtuigd raakt van het idee dat je niet zonder hem kunt.
Je bent niet anders dan andere mensen,
je kunt op eigen benen staan, net als iedereen,
vergeet dat niet.
En hoe sneller je dat doet hoe beter.
Je moet leren dat er een verschil is tussen afhankelijkheid en liefde.
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
DUMPEN!
(wat een lul)
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is maar ik zou hem gewoon voor het blok zetten: of naar een therapeut(hij heeft schijnbaar problemen, jij niet!) of anders dan maar een beeindiging van de relatie...
Je kunt er natuurlijk voor kiezen om zo door te modderen maar je begint zelf ook al in te zien dat het zo niet verder kan...(en misschien gebeuren er dadelijk nog ergere dingen
)Het roer moet gewoon om.
Belangrijk is dat je moet inzien dat de hij grootste schuldige is; je moet niet gaan denken dat het allemaal aan jou ligt...
Succes...
Eén ding kan ik je garanderen, kijk nou eens gewoon terug op de afgelopen twee jaar, dan zie je gelijk je toekomst. Hem verbeteren?? Vergeet het maar!!!
Ook al ben ik dan een (gescheiden) man, ik heb mijn portie ellende te verwerken gehad, vandaar dat ik nogmaals zeg: kijk terug en zie je toekomst, wil je dat echt?
Trek je ook niks van je vriendje's mooie woorden aan, hij is gewoon een egotripper, zo eentje van het soort waarvoor ik mij als man schaam, snap je?
Sterkte meissie en laat nog eens wat van je horen als je met een lieve man
bent, oke?
Hij houdt gewoon veel van je en wil je absoluut niet kwijt. Ik ben nu nix aan het goed praten maar ik snap wel een beetje dat hij zo reageerd. Heb dat ook gehad toen ik ooit zielsveel van iemand hield. Je vriend moet echter wel kappen met zijn gedrag. Laat hem weten dat zijn nachtmerrie de waarheid wordt als ie hiermee doorgaat.
Suc7! 
|
|
