De teloorgang van klaagbaak

Waar klaagbaak in de gouden oude tijden nog een baken van gedegen proza was, is het tegenwoordig een troosteloos oord voor kanslozen en mensen die ergens achteraan de verstandelijke curve zweven. De weelde aan intellect is opgedroogd. De Hangende tuinen van Babylon zijn veranderd in onkruid. De mooiste vogels zijn uitgevlogen. Waarheen? Weg van hier. Ze zijn weggejaagd. Hun felle kleuren begonnen te verbleken. Hun gezang bleef onbeantwoord.

Klaagbaak is opgedroogd. Er is slechts een enkel beestje dat zich op deze savanne staande heeft weten te houden. Nietszeggendheid. Een schamper beestje. In de intellectuele jungle viert het leven hoogtij. Op de droge vlakte blijft er niets overeind. Heel af en toe komt een beestje met felle kleuren op de savanne kijken. En dan gebeurt er wat altijd gebeurt. De nietszeggendheid begint te sissen, te hissen, en het superieure beest draait zich om en verlaat de vlakte net zo snel als dat hij gekomen is. Hij ziet in dat er hier geen plek voor hem is.

Deze savanne is vijandig. Het is een harde wereld, een waar de vale, bleke diertjes die er te vinden zijn hard zijn naar elkaar. Er is een groepje dat zelfs zo zwak is, dat zij zonder elkaar niet overleven. Zelfs de andere diertjes hebben nog meer een hekel aan dit groepje, nog meer dan dat ze een hekel aan elkaar hebben. Dit groepje noemen we het gtwv-troepje. Alleen al de aanblik van deze manke beesten wekt weerzin, maar ook medelijden op. Je zou ze bijna een bot toewerpen, maar eigenlijk zie je ze liever afsterven. Echt kwalijk kun je het ze niet nemen. Strontvliegen komen nou eenmaal op stront af. Maar soit.

Die goeie ouwe tijden, wat mis ik ze. Waar men nog gewoon een discussie op niveau kon voeren. Waar mooie verhalen gedeeld werden. Wat is er gebeurd? De sfeer is door de jaren heen steeds groezeliger geworden, tot een kookpunt van vijandigheid in elke hoek. Elke user die een topic opent gaat op een soort virtueel podium staan. Soms met als doel een discussie aan te zwengelen, of te filosoferen over de vragen des levens. Maar in vrijwel elk geval worden de pek en veren van stal gehaald. Er worden tomaten gegooid. Het maakt niet uit waar de pijlen van de ts op gericht zijn, ze worden omgedraaid en en masse naar deze ts zelf afgevuurd. Het resultaat? Er is geen hond meer die iets inhoudelijks of persoonlijks deelt. De echt leuke, spraakmakende dingen. Wat is het restant? Pure misère. Doffe ellende.

Make klaagbaak great again. Verenigt u tot één grote, stomende, almachtige bezem. Rust niet voordat de kwaliteit is wedergekeert. Het grote keerpunt is nu. Bied weerstand aan de nietszeggendheid, de eindeloze diarree. Keer de zwakke, verbleekte diertjes de rug toe en laat de prachtige vogels met hun felle kleuren terugkeren. Of, nog beter, wakker de paradijsvogel aan die verstopt zit in elk bleek diertje. Por hem een beetje. Wie weet wordt hij wakker.