bazbo 0277: Greg Lake - Greg Lake'Ik moet iets anders gaan doen,' moet Greg Lake hebben gedacht in 1981, toen Emerson Lake & Palmer al drie jaar uit elkaar waren. 'Iets waarin niet de toetsen, maar de gitaar en mijn stem centraal staan.' Ik herinner me dat ik de eeste soloplaat van Lake dat jaar zag staan in de bakken bij Diskorama in de Korenstraat in Apeldoorn en dat ik hem ging beluisteren aan de balie. Ik verwachtte mooie akoestische songs zoals Lake die speelde bij Emerson Lake & Palmer. Maar wat was dat? Door de hoofdtelefoon klonk het eerste nummer
Nuclear Attack en dat was snoeiharde metal! Tenminste, zo leek het op dat moment. En dus kocht ik 'm niet. Dat gebeurde pas later, op 31 december 1985, om precies te zijn. Bij dezelfde winkel. Die plaat stond gewoon al die jaren in de bak. Het is een Duitse persing van 1981. Toen ik er in 1985 mee thuis kwam, wist ik al iets meer van hard rock. Op de elpee heeft Lake een band met allerlei grootheden om zich heen verzameld: half Toto (Steve Lukather!), Clarence Clemmons, Tommy Eyre, Ted McKenna en de onvolprezen meneer Gary Moore, die toen nog volop in de hard rock zat. Het repertoire zit dik voor mekaar. Opener
Nuclear Attack is ook wel gelijk het hardste nummer van de plaat, maar deze Moore-compositie is wel erg sterk en de stem van Lake past er goed bij. Op de plaat ook een stuk dat Lake samen schreef met Bob Dylan:
Love You Too Much. Niet dat het heel sterk is; Lake vertelde later dat Dylan het stuk maar half af had en dat hij het mocht voltooien. Wel degelijk pareltjes:
Black And Blue,
The Lie en
Someone. De pers was niet zo tevreden destijds, maar ik vind het een goede plaat!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op
www.bazbo.net