Depressie & Angst #154 Op naar de winter...

Morgen met ontslag Nu met verlof thuis
Ik heb een vet lieve mail van mijn opleiding gekregen en binnenkort kom ik even afscheid nemen

quote:

Op maandag 5 november 2018 14:43 schreef ChildoftheStars het volgende:
Morgen met ontslag Nu met verlof thuis
Ik heb een vet lieve mail van mijn opleiding gekregen en binnenkort kom ik even afscheid nemen

O wat fijn! Yeahh! Wat ga je als eerste doen als je thuis bent?

quote:

Op maandag 5 november 2018 15:19 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

O wat fijn! Yeahh! Wat ga je als eerste doen als je thuis bent?

Kachel aanzetten en de apotheek bellen (het is inmiddels bijna niet bij te houden wat ik allemaal slik)

Uhm... Er komt 's avonds een vriendinnetje langs, dus gewoon eventjes lekker chillen en genieten van de rust. Want woensdagochtend begin ik weer bij mijn tekenclub (ik zit bij heel erg veel clubjes ).

Ha Fokkers, even een paar vraagjes.

Ik ben halverwege vorig jaar flink overspannen geweest op werk, tijdje thuis gezeten en gedurende een lange periode, met veel ups en downs, hersteld en weer fulltime aan de slag gegaan. Tijdens de periode van herstel had ik heel veel last van depressieve klachten zoals somberheid. Ik ging toen ook naar een psycholoog en die zei dat ik niet per se depressief was, omdat ik naast downs ook veel ups had, het was dus erg wisselvallig. Het ging tot het eind van de zomer prima, maar na een solo vakantie van 14 dagen (veel prikkels, iedere nacht ergens anders slapen ivm roadtrip, achteraf misschien niet zo slim geweest), veel zorgen om mantelzorg voor m'n vader en reguliere werkdruk gaat het snel bergafwaarts.

Ik heb sinds een maand of 2 weer klachten, en gelukkig gaat mijn werk daar goed mee om. Ik hoef wat minder te doen, wordt goed ontlast etc. Je kunt dus stellen dat ik momenteel geen idioot druk takenpakket heb, uitzonderingen daar gelaten. Ik kan regelmatig eerder naar huis, of vanuit huis werken. Toch was het 3 weken geleden even wel heel druk, en ik merkte dat ik erg prikkelbaar werd (het ging toch al niet super). Heb vervolgens een weekend gehad waarin veel zaken (feestjes) samen vielen en daardoor ook flink gedronken, wat ik na m'n overspannenheid juist wat had teruggebracht. Sindsdien voel ik me eigenlijk iedere dag slechter: ik ben snel geprikkeld, enorm somber en heb nergens zin in. Ik voel de adrenaline/cortisol door m'n lichaam gieren en word misselijk van iedere gedachte aan verplichtingen. Toch is het de afgelopen 2-3 weken niet meer zo druk op werk en heb ik als je het zo bekijkt ook weinig werkstress. Ik maak me wel zorgen om de klachten in relatie tot carrièreperspectief, uiteraard..

De klachten zijn zo erg dat ik er niet meer van slaap en eigenlijk 24 uur per dag met een rotgevoel zit en alle bijkomende klachten die je bij overspannenheid hebt, zoals piekeren, rusteloos, kort lontje, slaapproblemen en vermoeidheid. Woensdag ga ik naar de huisarts.

Vooruitlopend daarop, vraag ik me natuurlijk wat er aan de hand is en eerlijk gezegd denk ik dat ik eerder depressief dan overspannen ben, als ik kijk naar de (werk)druk in mijn leven en de aard van de klachten. Het sombere overheerst enorm, ik heb echt helemaal nergens zin in en zie enorm op tegen verplichtingen zoals werk (maar ook klusjes in huis en sociale verplichtingen).

Komt nog eens bij dat het winter begint te worden, en al heb ik nooit echt last gehad van (winter)depressie, ik had als kind eigenlijk altijd wel een beetje een somber gevoel bij de donkere dagen.

Mijn conclusie is dan ook dat ik waarschijnlijk depressief ben door een combinatie van factoren en niet zozeer overspannen. Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Ook vraag ik me af: stel ik ben depressief, wat zouden jullie dan adviseren:
- fulltime blijven werken (eventueel met minder taken) ? Dit heeft mijn voorkeur omdat ik niet weer thuis wil komen te zitten en vanwege het ritme + contact met collega's
- sporten met vermoeidheid; wat is verstandig? Gewoon blijven sporten maar dan wat minder hoge intensiteit?
- past het gebruik van medicatie bij deze mate van klachten? Wat zijn jullie ervaringen met medicatie?

Ik ga me nu even naar de sportschool slepen en ben benieuwd of er dadelijk reacties zijn, alvast bedankt!

quote:

Op maandag 5 november 2018 19:44 schreef El_Liberaliste het volgende:
Ha Fokkers, even een paar vraagjes.

Ik ben halverwege vorig jaar flink overspannen geweest op werk, tijdje thuis gezeten en gedurende een lange periode, met veel ups en downs, hersteld en weer fulltime aan de slag gegaan. Tijdens de periode van herstel had ik heel veel last van depressieve klachten zoals somberheid. Ik ging toen ook naar een psycholoog en die zei dat ik niet per se depressief was, omdat ik naast downs ook veel ups had, het was dus erg wisselvallig. Het ging tot het eind van de zomer prima, maar na een solo vakantie van 14 dagen (veel prikkels, iedere nacht ergens anders slapen ivm roadtrip, achteraf misschien niet zo slim geweest), veel zorgen om mantelzorg voor m'n vader en reguliere werkdruk gaat het snel bergafwaarts.

Ik heb sinds een maand of 2 weer klachten, en gelukkig gaat mijn werk daar goed mee om. Ik hoef wat minder te doen, wordt goed ontlast etc. Je kunt dus stellen dat ik momenteel geen idioot druk takenpakket heb, uitzonderingen daar gelaten. Ik kan regelmatig eerder naar huis, of vanuit huis werken. Toch was het 3 weken geleden even wel heel druk, en ik merkte dat ik erg prikkelbaar werd (het ging toch al niet super). Heb vervolgens een weekend gehad waarin veel zaken (feestjes) samen vielen en daardoor ook flink gedronken, wat ik na m'n overspannenheid juist wat had teruggebracht. Sindsdien voel ik me eigenlijk iedere dag slechter: ik ben snel geprikkeld, enorm somber en heb nergens zin in. Ik voel de adrenaline/cortisol door m'n lichaam gieren en word misselijk van iedere gedachte aan verplichtingen. Toch is het de afgelopen 2-3 weken niet meer zo druk op werk en heb ik als je het zo bekijkt ook weinig werkstress. Ik maak me wel zorgen om de klachten in relatie tot carrièreperspectief, uiteraard..

De klachten zijn zo erg dat ik er niet meer van slaap en eigenlijk 24 uur per dag met een rotgevoel zit en alle bijkomende klachten die je bij overspannenheid hebt, zoals piekeren, rusteloos, kort lontje, slaapproblemen en vermoeidheid. Woensdag ga ik naar de huisarts.

Vooruitlopend daarop, vraag ik me natuurlijk wat er aan de hand is en eerlijk gezegd denk ik dat ik eerder depressief dan overspannen ben, als ik kijk naar de (werk)druk in mijn leven en de aard van de klachten. Het sombere overheerst enorm, ik heb echt helemaal nergens zin in en zie enorm op tegen verplichtingen zoals werk (maar ook klusjes in huis en sociale verplichtingen).

Komt nog eens bij dat het winter begint te worden, en al heb ik nooit echt last gehad van (winter)depressie, ik had als kind eigenlijk altijd wel een beetje een somber gevoel bij de donkere dagen.

Mijn conclusie is dan ook dat ik waarschijnlijk depressief ben door een combinatie van factoren en niet zozeer overspannen. Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Ook vraag ik me af: stel ik ben depressief, wat zouden jullie dan adviseren:
- fulltime blijven werken (eventueel met minder taken) ? Dit heeft mijn voorkeur omdat ik niet weer thuis wil komen te zitten en vanwege het ritme + contact met collega's
- sporten met vermoeidheid; wat is verstandig? Gewoon blijven sporten maar dan wat minder hoge intensiteit?
- past het gebruik van medicatie bij deze mate van klachten? Wat zijn jullie ervaringen met medicatie?

Ik ga me nu even naar de sportschool slepen en ben benieuwd of er dadelijk reacties zijn, alvast bedankt!

Oei sterkte in eerste instantie met alles. Ik weet wel dat overspannenheid een zeer lange tijd kan aanhouden, vooral als er niet goed voor gezorgd wordt of te snel weer van alles wordt gedaan. Somberheid is ook een kenmerk van overspannenheid voor zover ik weet.

Lees dit blogbericht maar eens, misshien herken je je erin: https://happystart.nl/stress-symptomen-tekenen-en-oorzaken/. Die website heeft ook 1 cursus tegen stress en zorgen. Die heb ik zelf gevolgd en heeft me enorm geholpen..

Wat je zelf ook aangeeft, dat je door teveel prikkels je weer slechter ging voelen. Waarschijnlijk kwam er meer druk/stress/zorgen in je leven, bewust of onbewust. Met name dat je nu niet meer in slaap valt is niet best. Ik weet het niet, er is in ieder geval een dun lijntje tussen overspannenheid en depressiviteit. Het wordt vaak door elkaar gehaald.

Als ik me verplaats in jou, zou ik sowieso nu niet fulltime blijven werken. Sporten zou ik op een lage intensiteit doen. En zou zeker nog niet beginnen met medicatie. Medicatie zou het laatste zijn waar ik aan zou beginnen. Je kan zoveel meer dingen eerst proberen dan gelijk aan de medicatie. Grote kans dat ze je gelijk aan de medicatie helpen, maar let erop, werkt zeer verslavend en kan ook zeker grote nadelige effecten hebben.

quote:

Op maandag 5 november 2018 19:44 schreef El_Liberaliste het volgende:
Mijn conclusie is dan ook dat ik waarschijnlijk depressief ben door een combinatie van factoren en niet zozeer overspannen. Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Ook vraag ik me af: stel ik ben depressief, wat zouden jullie dan adviseren:
- fulltime blijven werken (eventueel met minder taken) ? Dit heeft mijn voorkeur omdat ik niet weer thuis wil komen te zitten en vanwege het ritme + contact met collega's
- sporten met vermoeidheid; wat is verstandig? Gewoon blijven sporten maar dan wat minder hoge intensiteit?
- past het gebruik van medicatie bij deze mate van klachten? Wat zijn jullie ervaringen met medicatie?

Ik ga me nu even naar de sportschool slepen en ben benieuwd of er dadelijk reacties zijn, alvast bedankt!

Het klinkt eigenlijk vooral alsof je vindt dat je niet overspannen kan zijn, omdat je het niet druk genoeg hebt. En dat lijkt me nou typisch iets voor iemand die wel overspannen is. Altijd maar meer van jezelf verwachten. Maar ik zou vooral zo openminded mogelijk naar het gesprek gaan. Zij maken daar vast een veel betere inschatting van.

Ik zou verder ook vooral niet op de zaken vooruit lopen. Ook als je depressief bent, hoef je niet ineens te stoppen met werken of te beginnen met medicatie. Ik zou proberen zo lang mogelijk alles zo normaal mogelijk te houden terwijl je zo'n behandeling begint. Dan kan je ook goed aangeven waar je tegenaan loopt. Als uiteindelijk blijkt dat grote aanpassingen wel handig zijn, komt dat vanzelf naar voren.

quote:

Op maandag 5 november 2018 19:54 schreef S.J.D het volgende:

[..]

Oei sterkte in eerste instantie met alles. Ik weet wel dat overspannenheid een zeer lange tijd kan aanhouden, vooral als er niet goed voor gezorgd wordt of te snel weer van alles wordt gedaan. Somberheid is ook een kenmerk van overspannenheid voor zover ik weet.

Lees dit blogbericht maar eens, misshien herken je je erin: https://happystart.nl/stress-symptomen-tekenen-en-oorzaken/. Die website heeft ook 1 cursus tegen stress en zorgen. Die heb ik zelf gevolgd en heeft me enorm geholpen..

Wat je zelf ook aangeeft, dat je door teveel prikkels je weer slechter ging voelen. Waarschijnlijk kwam er meer druk/stress/zorgen in je leven, bewust of onbewust. Met name dat je nu niet meer in slaap valt is niet best. Ik weet het niet, er is in ieder geval een dun lijntje tussen overspannenheid en depressiviteit. Het wordt vaak door elkaar gehaald.

Als ik me verplaats in jou, zou ik sowieso nu niet fulltime blijven werken. Sporten zou ik op een lage intensiteit doen. En zou zeker nog niet beginnen met medicatie. Medicatie zou het laatste zijn waar ik aan zou beginnen. Je kan zoveel meer dingen eerst proberen dan gelijk aan de medicatie. Grote kans dat ze je gelijk aan de medicatie helpen, maar let erop, werkt zeer verslavend en kan ook zeker grote nadelige effecten hebben.

quote:

Op maandag 5 november 2018 20:12 schreef Myraela het volgende:

[..]

Het klinkt eigenlijk vooral alsof je vindt dat je niet overspannen kan zijn, omdat je het niet druk genoeg hebt. En dat lijkt me nou typisch iets voor iemand die wel overspannen is. Altijd maar meer van jezelf verwachten. Maar ik zou vooral zo openminded mogelijk naar het gesprek gaan. Zij maken daar vast een veel betere inschatting van.

Ik zou verder ook vooral niet op de zaken vooruit lopen. Ook als je depressief bent, hoef je niet ineens te stoppen met werken of te beginnen met medicatie. Ik zou proberen zo lang mogelijk alles zo normaal mogelijk te houden terwijl je zo'n behandeling begint. Dan kan je ook goed aangeven waar je tegenaan loopt. Als uiteindelijk blijkt dat grote aanpassingen wel handig zijn, komt dat vanzelf naar voren.

Bedankt voor jullie reacties! Goed om er op gewezen te worden dat ik niet te veel / te snel mijn conclusies moet trekken.

Qua werk is het een beetje dubbel: enerzijds wil ik niet thuis komen te zitten, anderzijds zie ik er wel flink tegenop. Ik vind mijn werk ook niet meer zo leuk, maar wil in deze toestand ook niet op zoek naar ander werk (eerst volledig herstel).

De laatste keer dat ik echt vanwege werk overspannen was, was de eerste keer dat ik uitviel en sindsdien ben ik, los van enkele piekmomenten, nooit echt dermate onder druk komen te staan dat ik bijvoorbeeld mijn werk niet in de 40 uur af kreeg. Vandaar dat ik me niet voor kon stellen dat ik overspannen ben, maar misschien zit ik er inderdaad wel naast.

quote:

Op zondag 4 november 2018 04:35 schreef scrupuleus het volgende:
Ophalen kuo

quote:

Op zondag 4 november 2018 06:33 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gelijk gaan regelen meis, Medicatie is belangrijk en moet verandering altijd overlegd worden met een arts. Sterkte

Niet gedaan. Maar ik had gister een afspraak met mijn casemanager en toen heb ik het gemeld. De apotheek krijgt de Wellbutrin echter morgen pas. Gelukkig merk ik er helemaal niets van dat ik ben gestopt.

Hoe gaat het thuis CotS?

Er zijn nog wat posts waar ik al een paar dagen op wil reageren (eigenlijk nog veel meer op het gehele forum) maar het lukt niet. Zo frustrerend. En deprimerend. Want bijna niets waarbij ik moet nadenken lukt. Ik ben cognitief kapot.

[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 07-11-2018 20:18:01 ]

Yes... psychose gehad... welkom depressie

Ik maak voor elke dag een plan en een doel. Alleen is heel erg moeilijk om op gang te komen. Momenteel ben ik niet zo lief voor mezelf

quote:

Op donderdag 8 november 2018 15:24 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Neem het nou zoals het komt.

Ik doe echt mijn best en deze tijd gaat ook ooit voorbij

Even van me afschrijven.

Het is zo moeilijk om thuis te zitten. Geen toekomst te hebben. Er is een zwarte leegte die voor mij uit gaapt... En ik ga mijn best doen, ik ga mij best doen om zoveel mogelijk uit mijn leven te halen. Alleen 2018 is een extreem moeilijk jaar geweest

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Volgens mijn heb ik even tijd nodig om dit te verwerken. En nee, ik hen geen rare plannen;. Ik ben gewoon uitgeput...

quote:

Op donderdag 8 november 2018 17:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even van me afschrijven.

Het is zo moeilijk om thuis te zitten. Geen toekomst te hebben. Er is een zwarte leegte die voor mij uit gaapt... En ik ga mijn best doen, ik ga mij best doen om zoveel mogelijk uit mijn leven te halen. Alleen 2018 is een extreem moeilijk jaar geweest

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Volgens mijn heb ik even tijd nodig om dit te verwerken. En nee, ik hen geen rare plannen;. Ik ben gewoon uitgeput...

Sterkte. Wat mis je op dit moment om gelukkig te voelen?

quote:

Op donderdag 8 november 2018 18:18 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Sterkte. Wat mis je op dit moment om gelukkig te voelen?

Zekerheid en dat is er gewoon niet

quote:

Op donderdag 8 november 2018 18:24 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Zekerheid en dat is er gewoon niet

Zekerheid over wat precies?

quote:

Op donderdag 8 november 2018 19:58 schreef Nijna het volgende:
CotS, voor wat het waard is, gewoon mijn hersenspinsel: 2018 was niet jouw jaar... maar 2018 is ook bijna voorbij. Wat natuurlijk nergens op slaat, maar symbolisch kan het misschien wel een soort afsluiting zijn.
Herkenbaar dat het gebrek aan zekerheid zoveel invloed heeft... sterkte.

Die gedachtespinsel is zeker wat waard, veel waard zelfs.
Het klinkt misschien stom, maar ik was van plan om mezelf met Oud en Nieuw echt te verwennen. Echt feestelijk het nieuwe jaar te starten (en dat zeker ook met mijn verjaardag 6-1 te doen) Dus twee keer afsluiten van een oud jaar en bewust met een nieuwe te beginnen. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen, maar het roer om. Ik heb al acht doelen gesteld waarin ik mezelf ga leren beter voor mezelf te zorgen (elke week nieuwe subdoelen etc) totdat ik echt goed voor mezelf zorg

Gebrek aan zekerheid is echt een ramp. Uitkeringen aanvragen, niet weten wat de toekomst gaat brengen... brr... maar goed.. we zullen wel zien waar ik terecht kom.

quote:

Op donderdag 8 november 2018 20:34 schreef Nijna het volgende:
Klinkt als een goed plan!
Kleine stapjes

Ik belde net met mijn moeder en ze had het idee dat ik nog altijd liep te hollen en te vliegen. Dat het belachelijk is dat ik nog steeds trouw om zes uur opsta, dat elke dag vol plan met activiteiten en doelen...Dus daar ga ik eens over nadenken

quote:

Op donderdag 8 november 2018 20:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik belde net met mijn moeder en ze had het idee dat ik nog altijd liep te hollen en te vliegen.

Dat gevoel krijg ik ook van je posts in verschillende topics
Je moet nog steeds heel veel van jezelf en niets is goed genoeg

Ik word er al doodmoe van als ik het alleen maar lees