Heel graag wil ik even mij ei kwijt, gewoon voor een ieder die dit wil lezen.
Ik zal in het "kort" de situatie vertellen.
Ben gescheiden, 12 jaar geleden, mijn dochter was toen 1 jaar.
In het begin zag ik mijn dochter niet zo vaak, mijn ex verhuisde een 100km van me vandaan.
Er kwam een omgangsregeling waar we beiden in kon vinden.
Totdat mijn dochter ongeveer 6 jaar was, er werd vaak afgebeld met een bepaalde reden.
Na een tijdje probeerde ik kontakt te krijgen, wat niet lukte omdat ze er niet meer woonden op het adres.....
Veel gebeld, geschreven om haar te vinden, ook instanties ingeschakeld.
Echter met nul als resultaat, ik kreeg de indruk dat ze verborgen werd gehouden (later bleek dit ook het geval te wezen, echter ging het om dreigementen van mijn ex nieuwe vriend)
Er gingen 6 jaren overeen, ik had zelfs op het internet een homepage gemaakt om haar te vinden.
Plotseling kreeg ik kontakt met iemand van een gemeente, hij wist er iets van af, en wilde me helpen.
Een paar dagen later kreeg ik een e-mail met een telefoonnummer van mijn ex......
Ik heb gebeld, wat dingen opgeschreven die ik wilde vragen, maar het was een gesprek van een half uur !!
Heel positief, niet afwijzend.......ze gaf mee een kans om kennis te maken met mijn dochter, ze was al weer 13 jaar.
Eerst via brieven, na zo'n tijd is het een hele stap voor mijn dochter.
Na een goed half jaar wilde ze meer, wij als ouders hebben eerst rond de tafel gezeten om erover te praten, we zijn immers toch volwassenen?
Een eerste afspraak is gemaakt, heel zenuwachtig kan ze met haar moeder voor ons deur (ik heb al zo'n 11 jaar weer een relatie).
Haar binnen gelaten........heel veel kwan er naar boven.
Nu begrijp ik waarom ik de verjaardag kaartjes terug kreeg, de brieven enz.
Het werd waarschijnlijk achter gehouden door iemand anders.....
De omgang loop best wel goed, heel voorzichtig......maar goed, er is goed overleg.
Pas geleden mocht mijn dochter voor het eerst een paar nachtjes slapen bij ons (midweek), ging heel goed.
Wel iets later na bed als thuis, maar goed voor een keer.
Ik heb kabel internet, dus werd er overdag wel eens ge-internet, ook door mijn dochter, ook heeft ze dingen gezien die niet geschikt zijn voor kinderen, haast onmogelijk tegen te houden als je zit te surfen.
Er gingen 2 weken voorbij, ik belde mijn dochter om een afspraakje te maken.
Heel terug houdend kreeg ik antwoord, gelijk kreeg ik mijn ex aan de lijn die me allerlei dingen vertelde wat ik wel en niet mocht doen.
Op tijd naar bed is optijd naar bed, pikante plaatjes op het internet...uit den boze, noem maar op.
Als ik mijn dochter nog langer wil zien, moet ik aan haar regels houden.
Oke oke, ik heb me moeten verdedigen.....ik wil me dochter niet weer verliezen.
Na een geprek van 20 minuten kreeg ik me dochter weer aan de lijn, ze komt toch.......
De hele dag spookt het door me hoofd, hoe moet ik het nu wel doen.
Moet ik precies zo leven zoals hun dat doen?
Moet ik nu me dochter verbieden te internetten?
Moet ik nu me gedragen zoals zij dat willen, heb ik geen eigen leven?
Ik begrijp hun bezorgdheid, mijn zoon gaat ook regelmatig naar zijn "echte vader"......
Wij zijn het ook vaak niet eens met zijn levensstijl.
Maar moet je dan je kind ervoor gebruiken om dingen af te dwingen?
Wie is dan fout bezig?
Elk gezin heeft toch zijn eigen levensstijl?
Sorry hoor, ......dat zijn dingen die je moet kunnen verdragen van een ander, anders werkt het domweg niet....anders gaat het fout.
Ik ben niet iemand die moet doen als of......of als schijn....!!
Pikante details zijn:
We wonen nu in de zelfde stad, zonder eerst van elkaar af te weten.
De dingen (pikant-gesurfd) die gebeurde zijn aan het licht gekomen via een vriendinnetje......ze hadden daar even laten zien wat ze gezien hadden bij mij.........vriendinnetje maar ook vebieden???
Nogmaals sorry ik wilde even mijn verhaal kwijt, je bent de tweede.....de eerste was mijn vriendin uiteraard.
Ik denk dat het tijd word om weer als volwassenen om de tafel te gaan zitten, en elkaar duidelijk maken dat er 2 gezinnen zijn met 2 verschillende levensstijlen, dat zou toch voor iedereen duidelijk moeten zijn?
Het kan best, waar zijn dan de normen en waarden gebleven als het niet kan?
Natuurlijk sta ik open voor vraagjes, mail me.
Enne, dit heb ik gescheven midden in de nacht, met een gevoel van....waarom?
W.
quote:De andere kant van het verhaal is dat je pas vrij laat weer in het leven van je dochter gekomen bent, ik kan me in dat opzicht de terughoudendheid van haar moeder goed voorstellen. Zij heeft haar al die jaren opgevoed (en niet altijd onder de meest prettige omstandigheden, als ik het verhaal een beetje begrijp) en nu ben jij er plotseling, nieuwe invloeden, andere invloeden en dat kan als een bedreiging gezien worden.
Op dinsdag 31 december 2002 02:39 schreef A-Trance het volgende:
Ik denk dat het tijd word om weer als volwassenen om de tafel te gaan zitten, en elkaar duidelijk maken dat er 2 gezinnen zijn met 2 verschillende levensstijlen, dat zou toch voor iedereen duidelijk moeten zijn?Het kan best, waar zijn dan de normen en waarden gebleven als het niet kan?
Je moet er natuurlijk sowieso over kunnen praten maar ik zou voorzichtig zijn met het opleggen van jouw visie op hoe jullie dochter opgevoed zou moeten kunnen worden en niet omdat die visie onjuist zou zijn maar omdat haar moeder jarenlang aan een ander idee heeft gebouwd.
Misschien is het meer een kwestie van vertrouwen winnen?
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 31-12-2002 09:59]
In sommige dingen kan ik best begrijpen dat je dochter niet weet wat ze moet doen en hoe ze zich moet gedragen.
Je dochter is inmiddels 13 middelbaar scholier en heeft een eigen willetje. Jij en je ex-vrouw zullen niet alles tegen kunnen houden wat ze ziet en wat ze doet, probeer dit op een rustige manier te vertellen en wanneer hier de tijd rijp voor is.
Ik zou me voorlopig aan haar regels houden todat alles een beetje gewend is.
Welkom op FOK! trouwens 
quote:Reageer 'ns normaal ofzo!
Goh, wat ben ik blij dat ik je dochter niet ben.
quote:Ik vond dat een nogal normale reactie hoor.
Op dinsdag 31 december 2002 03:07 schreef Runeblades het volgende:Reageer 'ns normaal ofzo!
A-Trance lijkt zichzelf beduidend interessanter te vinden dan zijn dochter.
Natuurlijk, jullie hebben echt wel gelijk.
Het is beslist niet mijn bedoeling om "het" eventjes duidelijk te maken.
Ik weet gewoon dat het vertouwen niet op de ene dag er kan zijn.
Ik wilde gewoon even m'n ei kwijt, met iemand delen die het maar wil.
Voor hun is het ook heel moeilijk, en ik zal ook geen gekke dingen gaan doen of zo.
Ik wil jullie al bedanken dat ik mijn verhaal mocht doen.
Als vader voor een kind zal ik moeten koesteren wat ik heb, om verder te gaan.
W.
quote:Hai Ollie
Op dinsdag 31 december 2002 03:06 schreef OllieA het volgende:
-edit-quote verwijderd
, jij bent toch ook de zoon van, kom op, doe niet zo flauw.[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 31-12-2002 10:01]
quote:luister, lees het nog 'ns goed aandachtig door.
Ik vond dat een nogal normale reactie hoor.
A-Trance lijkt zichzelf beduidend interessanter te vinden dan zijn dochter.
hij heeft z'n kind al 6 jaar niet gezien, en krijgt ineens uit het NIETS een kind van 13 erbij, dat is niet makkelijk. Stel je eens voor dat je in zijn schoenen staat!
A-Trance 
success met je dochter.
quote:Jammer, maar ook voor jou misschien wel een begrijpelijke reactie.
Op dinsdag 31 december 2002 03:13 schreef OllieA het volgende:[..]
Ik vond dat een nogal normale reactie hoor.
A-Trance lijkt zichzelf beduidend interessanter te vinden dan zijn dochter.
Ik ken jou achtergrond niet..........zo jij die ook niet van mij.......
W
quote:Tenk You
Op dinsdag 31 december 2002 03:27 schreef OllieA het volgende:[..]
Jij grijpt ook allles aan om te slowchatten. Wat ben je toch een consequente muts, eigenlijk.
Wat is nu werkelijk belangrijk? dat je dochter zich thuis voelt bij jou.
En om vertrouwt te raken in een "nieuwe" omgeving geven oude gewoontes een vorm van vastigheid.
Oftewel hanteer die "regels" van je ex. Je dochter is dan meer vertrouwt met de situatie (immers deze regels), na verloop van tijd kun je meer de dingen los laten.
En kan de toon wat normaler?
Nogmaals danku
Je wilt je kind lijkt me niet weer verliezen.
Ik vind dat je je helemaal moet weg cijferen voor je dochter.
Maarja ik ben 23 en woon nog thuis wat weet ik hier nou over.....
Iig wens ik je en vooral je dochter veel sucses!
Ik ben zelf een zogenaamd kokindje, een kind wat in zijn jeugd om de week bij de andere ouder woonde. En ja, ieder huis heeft zijn eigen regeltjes en gewoontes, en ja, dat is altijd even wennen, die ommeslag. En ja, er wordt in het ene huis wel gepraat over wat er gebeurd in het andere en ja de andere ouder is het daar soms niet mee eens.
Maar dat is niet meer dan normaal, en mijn tip is dat je het er gewoon over hebt met je ex, dat jullie gewoon afspreken dat als je iets hoort over wat in het andere huis is gebeurd en waar je het niet mee eens bent je even navraagt bij de ander wat er gebeurd is en dit evt uitpraat. In tegenstelling tot mijn ouders die woedend de telefoon pakten en de andere gingen uitschelden terwijl het allemaal erg overdreven werd of iets anders lag enzo 
quote:Ja sorry hoor Tara,
Op dinsdag 31 december 2002 04:14 schreef TARAraboemdijee het volgende:
*kuch* graag weer ontopic, danku
En kan de toon wat normaler?
Nogmaals danku
, *weg is*ik hoop dat er weer wat zinnige reacties komen nu.
Hij 's fijn.
Ik kan me voorstellen dat je zo blij bent met het herstel van het contact met je dochter dat jij meer dingen toe laat ( bewust of onbewust) omdat je gewoon een leuke vader voor haarwilt zijn. Je wil eigenlijk de verloren tijd inhalen. Jullie kennen elkaar niet zo goed en je wilt w.s. niet dat ze jou een strenge vader gaat vinden.
En daar gaan veel vaders de mist mee in, want je geeft zo ruimte aan het kind om ouders tegen elkaar uit te spelen. Waarschijnlijk mag ze van jou veel meer dan van haar moeder en moeder zit straks met een opstandige puber die bij het minste of geringste dreigt met : "dan ga ik wel naar mijn vader". Hier is moeder ook bang voor, vandaar dat ze er bovenop zit.
Het is niet de bedoeling dat je op je tenen gaat lopen, maar ik zou me proberen me aan te passen aan de opvoedinsgsituatie van moeder. Probeer een een constructief gesprek met haar te hebben. Leg uit waar je tegen aan loopt in het contact met je dochter en vraag haar om advies. Hierin zal ze bevestigd worden als opvoedende ouder en zal ze je ook niet als een bedreiging zien. Leg jullie regels en ideeen naast elkaar en probeer overeenkomsten te zien en verschillen te overbruggen.
Heel veel succes
Ik vind het heel fijn dat mensen de moeite nemen om er een antwoord op te geven.
Dat jullie gelijk hebben, dat weet ik ook.
Het eerste reactie van mij op deze topic was nog zo vers....
Het waren de gedachten die me op dat moment parten speelden.
En als ik het zelf terug lees, krab ik zelf ook even op mijn achterhoofd.
Ik heb op dat moment alleen maar aan mezelf gedacht, wat een nachtje slapen al wel niet kan doen.
Maar dat kwam gewoon omdat ik er zo vol van was, dat ik heel moeilijk de situatie kon begrijpen.
Het luchte wel enorm op.....een klein stukje ruimte in mijn boekenkast gemaakt.
Nu zie ik het allemaal veel duidelijker, en dat mede door jullie.
Soms heeft een mens gewoon iemand nodig die je verteld....tot zover en niet verder.
En Zusje, ik ben zo blij als een klein kind dat er weer kontakt is.
Alleen is het soms heel erg moeilijk om de dingen te kunnen begrijpen, zoals iemand al zei, je hebt er ineens een dochter van 13 erbij....klopt, maar ze was er altijd al in mijn hart, en die verschil is heel erg moeilijk te begrijpen.
Mischien is het niet voor iedereen duidelijk wat ik schrijf, maar ik merk gewoon dat hier mensen zijn die het herkenen, of beter kunnen begrijpen.
Op dit moment hecht ik natuurlijk heel veel waarde aan dat mijn dochter graag bij me komt.
Dat zal ik koesteren doormiddel van een op 1 lijn zitten wat er verlangt wordt, gewoon omdat de rekening anders voor mij te hoog is, en niet ik de dupe ervan wordt maar mijn dochter.
Ze is blij als ze komt, die ogen van haar verteld me dingen die ik altijd al miste.
Alles is zo teer, zo breekbaar.
Ik zal aan jullie denken, als ik het even niet meer weet.
Ik vertelde het altijd aan iedereen,....zodra ik later groot ben en ik ga trouwen, dan ga ik nooit scheiden zoals mijn ouders, toen ik 13 was....
Ze noemt me gewoon Willy, en dat vind ik het mooiste geschenk wat ik de laatste tijd heb gekregen.
Willy
quote:Heb je je dochter en je ex ook face-to-face gesproken over hetgeen er zich telefonisch afspeelde?
Op dinsdag 31 december 2002 02:39 schreef A-Trance het volgende:
Er gingen 2 weken voorbij, ik belde mijn dochter om een afspraakje te maken.
Heel terug houdend kreeg ik antwoord, gelijk kreeg ik mijn ex aan de lijn die me allerlei dingen vertelde wat ik wel en niet mocht doen.
Op tijd naar bed is optijd naar bed, pikante plaatjes op het internet...uit den boze, noem maar op.
Als ik mijn dochter nog langer wil zien, moet ik aan haar regels houden.
Oke oke, ik heb me moeten verdedigen.....ik wil me dochter niet weer verliezen.
Na een geprek van 20 minuten kreeg ik me dochter weer aan de lijn, ze komt toch.......
Je ex zal moeten kunnen begrijpen dat je dolblij bent dat het contact weer hersteld is en je zou haar kunnen vertellen dat je daarom misschien wat *te los* bent geweest met de regels, je plaats als vader van een 13jarige dochter ook moet vinden..
Het zien van dingen op het internet die volgens de moeder niet geschikt zijn voor 13jarige meisjes, dat kan overal gebeuren, school, vriendinnen,bibliotheek..je kunt kinderen niet volledig afschermen t.o.v. de wereld.
Moeder klinkt als een superoverbeschermde moeder en ik hoop dat je het contact met haar goed kunt houden!
Praten! Veel praten ..maar niet op je tenen gaan lopen als je dochter komt..spanningsvelden zijn slechter voor een kind dan een plaatje van een bloot mens..
Mijn ouders zijn ook gescheiden (kort geleden), ik leef bij mijn moeder, en zie mijn vader niet zo vaak, omdat er nog geen regeling is getroffen.
Als ik gewoon thuis ben, bij mijn moeder, dan zijn er regels, ga ik eerder op bed(heb, mag ik niet zolang uit, moet ik zus en zo.
Maar als ik bij mijn vader ben, gaat het gewoon anders. Ik ga later op bed, we doen leuke dingen, het gaat er gewoon anders aan toe.
Ik denk dat dit ook vrij logisch is.. omdat ik mijn vader niet zo vaak zie.. en als je hem dan ziet, wil je gewoon graag leuke dingen doen, en krijg je automatisch een andere regels ensow.
Nou dit wou ik even kwijt
Suc6 ermee! Jullie komen er vast en zeker wel uit!
maar jouw verhaal is natuurlijk anders, jij heb je dochter 7 jaar niet gezien, ik zou op het begin de regels van de moeder in acht houden, zodat je dochter niet opeens nog meer nieuwe dingen te verwerken krijgt en als jullie contact weer normaal is kun je haar steeds een btje losser laten.
quote:Hallo Loedertje,
Op woensdag 1 januari 2003 13:21 schreef Loedertje het volgende:[..]
Heb je je dochter en je ex ook face-to-face gesproken over hetgeen er zich telefonisch afspeelde?
Je ex zal moeten kunnen begrijpen dat je dolblij bent dat het contact weer hersteld is en je zou haar kunnen vertellen dat je daarom misschien wat *te los* bent geweest met de regels, je plaats als vader van een 13jarige dochter ook moet vinden..
Het zien van dingen op het internet die volgens de moeder niet geschikt zijn voor 13jarige meisjes, dat kan overal gebeuren, school, vriendinnen,bibliotheek..je kunt kinderen niet volledig afschermen t.o.v. de wereld.
Moeder klinkt als een superoverbeschermde moeder en ik hoop dat je het contact met haar goed kunt houden!
Praten! Veel praten ..maar niet op je tenen gaan lopen als je dochter komt..spanningsvelden zijn slechter voor een kind dan een plaatje van een bloot mens..
Dit is nu precies wat ik voel.
Ik heb na het laatste telefoontje nog geen face-to-face kontakt gehad.
Vrijdag komt mijn dochter een dagje langs, vandaag dus.
Mijn zoon zit overdag wel eens te internetten, dat is met haar komst best moeilijk, een onderscheid mag/kan ik toch niet maken als ze ook eventjes wil surfen?
Mijn zoon wel, maar mijn dochter niet? (mijn zoon is een half jaartje ouder)
Kijk dat zijn nu de problemen die dan ontstaan.
Het is nu alweer een paar dagen geleden, na dat telefoontje, heb goed nagedacht.
Ik denk dat het verstandig is om een gesprek aan te gaan met mijn ex.
Ben erg benieuwd naar haar visie van het opvoeden van onze dochter en de verwachtingen, misschien zijn de verschillen helemaal niet zo groot, misschien wil ze mijn visie ook wel weten.
Ik hoop dat er dan een goed gesprek ontstaat over de verschillen en de verwachtingen, gewoon als ouders.
Hiermee hoop ik dat er een stukje vertrouwen ontstaat, ik geloof dat dat de sleutel is naar een goede samenwerking over het opvoeden en het bijstaan van onze dochter.
Willy