Draai hier alle platen in je platenkast #8 (08 state)

bazbo 0207: Dave Grusin - Mountain Dance



Deze heb ik ook uit de verzameling van iemand die ervan af wilde. Niet dat ik veel heb met dit heel cleane werk van deze pianeur, maar dit album uit 1980 mag er zijn. Er spelen wat groten op mee: Ian Underwood op synths en Marcus Miller op bas, onder anderen. Lekkere jazzrock uit de orde van 'glad kan ook fijn zijn'. Vooral de toetsenpartijkes bevallen me wel. Het titelnummer klinkt als een 'grote hit', maar ik weet niet zo veel van de carrière van Grusin. Nu ik de liner notes lees, ontdek ik dat de muziek live in de studio is ingespeeld en opgenomen. Niet dat ik het hoor, overigens. Mijn versie blijkt een Zwitserse (?) persing te zijn. Leuk voor de statistieken. Houdt u ze wel bij?




[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 02-11-2018 13:25:39 ]

Glad099: Blood Ceremony ‎– The Eldritch Dark



Meer progressive rock/folk en wat minder leunend op de wat hardere doom riffs. De stijl doet nu wat meer denken aan labelgenoot Purson. De fascinatie voor de occult en horror is niet veranderd.

Glad100: Bloody Hammers ‎– Bloody Hammers



Over occult en horror gesproken, deze plaat is zo ontzettend cheesy dat het weer goed is. Catchy as hell tho.

bazbo 0208: GTR - GTR



Deze plaat kocht ik op 29 juli 1986, in de week dat hij verscheen. Ik heb dan ook een Europese versie. Goh. GTR is de band van twee Steves. Hackett kennen we natuurlijk van Genesis (ik toen nog niet zo goed) en Howe is de snarenplukker van Yes. Op de plaat GTR bundelen de heren hun krachten en om zich heen verzamelen ze een topband: bassist Phil Spalding, drummer Jonathan Mover en zanger Max Beacon. Geen toetsen; alle melodieën komen uit de gitaren. Twee solostukken: Hackett To Bits is typisch Hackett (inderdaad) en Sketches In The Sun atypisch Howe (hoewel). De groep scoort zowaar een hit met When The Heart Rules The Mind en tourt door Amerika. Er zijn plannen voor een vervolgplaat, maar Howe vindt het alweer welletjes. Mooie plaat, beetje vergeten. Pakkende composities en fijn samenspel. Het is misschien wat te vol met gitaar, her en der. Absoluut hoogtepunt vind ik afsluiter Imagining.





[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-11-2018 17:57:06 ]

bazbo 0209: Guys 'n' Dolls - There's A Whole Lot Of Loving



De Vrouw moet verplicht deze hele plaat (uit 1975, toen de groep nog uit drie koppels bestond) uit horen, voordat ze de kamer mag verlaten.

bazbo 0210: Guys 'n' Dolls - Together



Grappige titel als je weet dat het sextet was gekrompen tot een kwartet. Dat is dan ook het enige vermakelijke aan deze plaat uit 1978. De krimpende lijn heeft de groep overigens helaas niet doorgezet. Sterker nog: met You're My World dat op deze plaat staat hadden ze nog een wereldhit ook. Wat dan weer debiel is, is dat de groep tijdens Toppop gewoon met zes man kwam opdagen. Snapt iemand dat? Of komt het omdat de plaat uit 1978 komt en het Toppoptreden uit 1977? Diep ademhalen, deze plaat is gelukkig niet zo heel lang. De Vrouw mag nog altijd de kamer niet uit.

bazbo 0211: Bo Hansson - Music inspired by Lord Of The Rings



Kijk, dit is beter werk. Bo Hansson was een Zwödse toetseneur die in 1970 furore maakte met dit album. Oorspronkelijk verscheen hij in zijn vaderland onder de titel Sagan Om Ringen. In 1972 verscheen de Britse versie die ik heb. Ik kocht hem overigens op 10 maart 1989. En wat een prachtplaat is het. De moog en het orgel maken de muziek heerlijk donker. Er zijn wat opzwepender gedeeltes, maar het merendeel is sinister en duister van karakter. Echte hoogtepunten zijn er niet en dieptepunten al helemaal niet. Dit is zeer atmosferische muziek, die perfect aansluit bij het verhaal dat Tolkien in zijn boek vertelde. Enige probleem met de plaat: hij is veel te kort. Op de geremasterde cd die een paar jaar geleden verscheen, staat nog wat extra materiaal. Bo Hansson maakte hierna nog wat meer soortgelijke platen, maar die benaderden het succes van deze nooit echt, terwijl ze ook echt zeer mooi zijn. De toetsenist overleed op 23 april 2010 in Stockholm.

bazbo 0212: Harpo - Moviestar



De Vrouw moet weer in de kamer blijven om ook deze plaat uit 1975 van voor naar achter te horen.

bazbo 0213: Emmylou Harris - Roses In The Snow



De Vrouw was ook nogal into de country. Deze plaat uit 1978 zit vol met honingzoete liedjes, van traditionele country tot en met een versie van Paul Simon's The Boxer. Hoewel de plaat uit 1978 komt, was The Boxer pas een single in 1980. Nou vooruit, voor een keertje is veertig minuten mevrouw Harris in ouderwetse cowboystijl niet echt erg.

bazbo 0214: Heaven 17 - The Luxury Gap



'Hier was ik helemaal gek van,' zegt De Vrouw over deze plaat uit 1983. Het is prille elektropop, zoals we die wel meer hoorden in de jaren tachtig. Niet eens slecht, maar bij mij blijft het niet zo hangen. Leuk tijdsbeeld, dat wel.

bazbo 0215: Marcia Hines - Take It From The Boys



Nog zo'n jaren-tachtig-klapper van De Vrouw. Oerdegelijke soulpop. Niets mis mee. Behalve dan dat ik het na een plaatkant wel heb gehoord. Met grote hit.

bazbo 0216: Roger Hodgson - Hai Hai



In 1987 bracht Roger Hodgson dit album uit. Het klonk meer als Supertramp dan de latere platen uit de jaren tachtig van Supertramp zelf. Wat wil je ook? De stem is uit duizenden herkenbaar en de songs zijn pakkend en mooi uitgewerkt. Schitterende plaat, die ik kocht op 2 december 1988. Ook lang niet gehoord, bijna vijfentwintig jaar! Voor een youtubefilmpje hieronder weet ik niet welk lied ik eruit moet pikken, want ik vind ze allemaal even goed. Puppet Dance is misschien wel het mooist. Zoek zelf.

Glad101: Bloody Hammers ‎– Spiritual Relics

G146 Labradford - Labradford



Weer terug van een (kort) weekje London Dus ook hier weer verder.

De eerstvolgende is Labradford, oude rotten in de post-rock/ambient-pop. Uniek bandje, maken aan de ene kant hele relaxte ambient, maar aan de tegelijkertijd klinkt het ook zo dreigend dat het niet echt ontspannen is. Vreemde tegenstrijdige combi dus, maar daardoor juist des te interessanter

Glad102: Blue Cheer ‎– Vincebus Eruptum



2018 is het jaar dat deze plaat alweer 50 jaar oud is. Mijn LP komt ook uit 1968 en ziet er nog prima uit voor zijn leeftijd.

bazbo 0217: Allan Holdsworth - Atavachron



Hoera! Daar is hij. Grootmeester Allan Holdsworth is een van mijn grote helden (geworden). Ik maakte kennis met hem door zijn vloeiende en gierende gitaarwerk op Feels Good To Me van Bill Bruford. Zo kwam ik bij de eerste UK-plaat en voor ik het wist had ik een paar soloplaten in huis. Atavachron komt uit 1986 en kocht ik op 11 november 1988, een Europese versie. Het was de eerste plaat waarop Holdsworth de Synthaxe gebruikte, een nogal futuristisch uitziende gitaarsynthesizer. Een succes is dat ding nooit geworden, maar Holdsworth haalde er met zijn vloeiende stijl mooie dingen uit. Op deze plaat spelen niet de minsten mee: Chad Wackerman, Gary Husband, Jimmy Johnson, Tony Williams en Alan Pasqua. Dit is het betere fiedeljazzrockgepiel!

bazbo 0218: Allan Holdsworth - Sand



Kijk, meer van het mooie werk van Holdsworth. Op deze plaat is de balans tussen de vloeiende giergitaar en de weirde Synthaxe beter. Er staat waanzinnig spul op. Ik mocht heer Holdsworth twee maal horen in Gigant, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. De eerste keer trok ik het niet echt. De themaatjes van ieder stuk vond ik mooi, maar al snel deed hij zijn ogen dicht en wriemelde hij er urenlang op los. Reuzeknap, maar na een paar minuten raakte hij mij kwijt. Het spel van Johnson en Husband was geweldig, dus probeerde ik me daarop te concentreren. De tweede keer, een paar jaar later, had hij me beter te pakken. Ik had meer van de man gehoord en kon nu volledig meegaan in zijn bizarre improvisaties. Na afloop sprak ik hem; hij voelde zich duidelijk erg ongemakkelijk toen ik mijn bewondering uitsprak en hem mijn zojuist aangeschafte cd liet signeren. Er gaan verhalen dat hij in het leven helemaal niets kon, overal een puinhoop van maakte, op één uitzondering na: gitaar spelen. Hij overleed op 15 april 2017 en de wereld verloor met hem een briljant muzikant.

bazbo 0219: The Hooters - Satellite (12" single)



Hitje uit 1987. Mijn broer had destijds de elpee gekocht en die had ik gehoord. Viel me wat tegen, maar het hitje was gaaf. Toen ik op 18 oktober 1989 ergens deze maxisingle zag staan voor een paar gulden, nam ik hem mee. Op de B-kant staan twee stukken: One Way Home en All You Zombies en inderdaad, die vallen me wat tegen. Maar het hitje vind ik nog altijd gaaf.




[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 04-11-2018 16:20:04 ]

bazbo 0220: Whitney Houston - Whitney Houston



Deze plaat uit 1985 is van De Vrouw. Goh. Hitjes erop. Plus andere in mijn oren nietszeggende liederen. Gelukkig zitten we na te praten en praten we over belangrijke zaken des levens erdoorheen. Zo merken we niet dat deze plaat speelt. Deze is ook weer gedraaid. De zondagavond is begonnen.

Glad103: Blue Snaggletooth ‎– Dimension Thule



Best cover art ever

#114 | Joan as a Policewoman - Real Life

#115 | Joan as a Policewoman - To Survive

Ik vind de eerste plaat sterk, To Survive al een stuk minder en alles wat daarna komt, heb ik niet meer de moeite voor genomen.

G147 Godspeed You Black Emperor! - F♯A♯∞



Één van mijn all-time favoriete bandjes, wat een mind-fuck was dit zeg toen ik deze voor het eerste opzette. Verwachtte gewoon wat leuke rock muziek, ipv een complete catharsis goddomme zeg.

Deze plaat zet de toon direct duidelijk neer, een monotone stem begint:

quote:

The car is on fire, and there's no driver at the wheel
And the sewers are all muddied with a thousand lonely suicides
And a dark wind blows

The government is corrupt
And we're on so many drugs
With the radio on and the curtains drawn

We're trapped in the belly of this horrible machine
And the machine is bleeding to death

The sun has fallen down
And the billboards are all leering
And the flags are all dead at the top of their poles

En daarna ga je kopje onder in de wereld van GYBE! Eenzame violen, vervreemdende tape loops en eindeloze opbouw. De ideale soundtrack voor de apocalypse.

Leuk feitjes:
- De plaat begint in F♯ en eindigt in A♯ waarna een locked groove eindeloos lang door gaat. Vandaar de titel.
- De vinyl versie is compleet anders dan de CD versie
- In de hoes zitten allerlei wazige 'goodies', zoals een door een trein plat gewalste Canadese Penny

G148 Godspeed You Black Emperor! - Slow Riot for New Zerø Kanada E.P.



Een EP'tje tussendoor. Weer 2 lange nummers. Hij klinkt wel duidelijk iets hoopvoller dan het debuut.

Leuke feitjes:
- Kant A is 33 rpm en kant B is 45 rpm.
- Kant A, 'Moya' is vernoemd naar Mike Moya, hun gitarist die na deze release uit de band stapte, om pas bij de comeback in 2010 terug te keren.
- Op kant B, 'BBF3' leest iemand na een lange rant z'n 'eigen' gedicht voor, maar later bleek dat dit een songtekst van Iron Maiden's Virus te zijn, de band had hier geen idee van.

#116 | Ikara Colt - Chat and Business

#117 | Ikara Colt - Modern Apprentice

Lekkere bak herrie. Beetje Sonic Youth-achtige noise. Heb ze een keer gezien op Metropolis. De drummer haalde toen maar net het einde, die zat helemaal stuk van het intense gedrum.