Het nostalgische gevoel wordt steeds zwakker. En dat is jammer

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 23:40 schreef Man-Bear-Pig het volgende:
Ik kijk liever naar de toekomst dan naar het verleden. Niet omdat ik een slecht verleden had, maar omdat ik nu in controle ben over mijn toekomst en dat in mn jeugd zeker niet altijd was.

+1.

Komt vanzelf weer als je ouder wordt. Sommige oude mensen herinneren zich zelfs alleen nog maar dingen uit hun jeugd en zijn al de rest vergeten.

Ik ben ook 31 en merk dat ik nu juist mijn hoogtepunten aan het ervaren ben, daardoor kijk ik ook niet meer echt terug naar "vroeger". Nu heb ik een stabiele relatie, een huis met huisdiertjes, ik heb een goede baan waar iedereen mij waardeert, ik heb een hobby waar ik goed in ben en heb een leuke vriendengroep. Hierdoor denk ik niet meer zo nostalgisch terug naar hoe het vroeger was.

Nostalgie is nutteloos. Als je enkel maar alles romantiseert uit het verleden kun je nooit meer nieuuwe leuke ervaringen opdoen.

quote:

[b]Op

En hebben jullie ook dat als je je op een moment 'gelukkig' voelt, je dan vrijwel altijd terug denkt aan vroeger?
En voor de mensen die wat ouder zijn, hebben jullie ooit nostalgie naar de periode waarin je 30 was? Of is dat toch, net als bij mij, altijd wel de periode van basisschool en middelbare school?

Deel uw ervaring

Nu je het zegt, dat is inderdaad wel zo. Ik ben rond jouw leeftijd, en heb wel het idee dat de ''benchmarks'' jaren terug al zijn uitgezet.

Bijvoorbeeld als het nu kerst is, vind ik het niet leuk omdat het nu kerst is, maar omdat kerst altijd zo'n nostalgische periode is die me terug doet denken aan jaren terug. Ik doe er ook altijd mijn best voor om bepaalde elementen dan jaarlijks terug te laten keren, omdat ik die nostalgie wil ervaren

Zelfde met mooie/warme zomeravonden, daar kan ik nu van genieten, omdat ze de memory lane naar vroeger openen. Zelfde als je door een woonwijk rijdt en opeens de geur van BBQ ruikt.

Eigenlijk nooit zo bij stilgestaan, maar ik denk inderdaad vaak terug aan vroeger op dat soort momenten, en DAT is wat me dan gelukkig maakt : de herinnering die weer gaat leven. In plaats van het zelfstandige moment anno heden.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 22:46 schreef matigeuser het volgende:

[..]

Is voor mij vrijwel precies hetzelfde. Mooie beschrijving.

Ik vraag me af hoe dit over 20 jaar zal zijn. Denken we dan nog steeds aan diezelfde tijden terug? Als we ze nog kunnen herinneren...

Of denken we dan misschien juist weer aan de huidige periode terug. Mijn gevoel zegt toch het eerste.

Geen idee eigenlijk.

Wat me wel opvalt is dat elk persoon blijft teruggrijpen naar een bepaalde periode, en hier ook in het verdere leven aan lijkt vast te houden.

Mijn moeder grijpt altijd terug naar haar 29-35e toen haar kinderen klein waren. Mijn pa juist weer naar zijn 13e-16e.

Zelf ben ik totaal niet nostalgisch over mijn basisschooltijd/ middelbare schooltijd maar meer over de jaren 2010-2013 zo'n beetje, die periode geldt voor mij nog altijd als referentiekader waarin alles ''normaal'' was, en alles dat sinds dien is veranderd zie ik in zekere zin als afbreuk daaraan. Het voelt ook heel erg alsof nu alles anders / minder is, maar ik weet ook totaal niet waarom. Heb nog grotendeels dezelfde vrienden, meer geld, meer mooie spullen dan toen. Dus objectief gezien is het alleen maar beter. Toch mis ik alles uit die tijd.

Had het zelfs net toen ik het Nederlands Elftal zag spelen, miste gewoon die generatie Van der Vaart, Persie, Sneijder, Robben, etc. Gewoon omdat aan dat team ook weer mooie herinneringen verbonden zijn van het kijken naar EK/WK wedstrijden tijdens het toernooi van 2008/ 2010/ 2012/2014.

Er zullen weer nieuwe toernooien/herinnringen komen met nieuwe spelers, maar deze herinneringen zullen altijd het referentiekader blijven denk ik.

Geen last van. Was laatst bij een vriend die zo'n mini Super Nintendo heeft. Toen het deuntje van Super Mario World begon kreeg ik oprecht kippenvel, ahhhh memories

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 02:53 schreef Braddie het volgende:
Mijn nostalgische gevoel is op sommige momenten erg zwak, dat ik mij bijvoorbeeld heel vaag nog kan herinneren wat er gebeurde een x aantal jaar geleden op een bepaalde plek.

Maar zoals net hoorde ik

ciska peters en ronnie tober - naar de kermis.wmv

En ik kreeg opeens allemaal flashbacks van m`n jeugd, vakanties met m`n ouders toen ze nog bij elkaar waren, m`n oma die toen nog goed ter been was, en ik heb gewoon serieus een minuut lang lopen janken achter de computer, zo stom..

Was dit live?

Ik grijp terug naar heel veel mooie periodes... kan bijna overal de charme wel van inzien maar ben niet zo hopeloos romantisch dat ik niet ook de mindere dingen kan bedenken.
Geur van chloor doet me denken aan zomers waarbij we elke dag met vrienden rondhingen bij het zwembad, colaatje, bReeZertJuH, wij de mooie meiden indruk maken op de onverschillige stoere jongens... het was altijd warm en zonnig. Omgekeerd hoorde er ook bij nachtenlang wakker liggen omdat ik me minder sexy voelde dan m'n vriendin, me druk maakte over m'n cupmaat en opzag dat m'n moeder toch echt wel wou dat ik een baantje zou gaan zoeken voor een paar uur week (en dat vond ik echt erg want ik had maar zo weinig vrije tijd want school was stom dacht ik... nu weet ik beter)
Ik denk gewoon dat hoe ouder het is, hoe meer herinneringen en het allemaal iets algemener wordt... ouderdom 't is allemaal de schuld van ouderdom

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 17:03 schreef matigeuser het volgende:
Hebben jullie dit ook?

Ik ben nu begin 30 en ik merk dat ik steeds minder vaak herinneringen uit de kindertijd ervaar. En als ze dan naar boven komen, dan zijn ze ook veel zwakker dan bijvoorbeeld een jaar of 8-10 geleden. Ik proef de nostalgie nog wel ergens, maar lang niet meer zo sterk als vroeger. En dat is jammer.

Herkenbaar? Is er een manier waarop je je eigen kindertijd / nostalgie wat meer in leven houdt?

En hebben jullie ook dat als je je op een moment 'gelukkig' voelt, je dan vrijwel altijd terug denkt aan vroeger?
En voor de mensen die wat ouder zijn, hebben jullie ooit nostalgie naar de periode waarin je 30 was? Of is dat toch, net als bij mij, altijd wel de periode van basisschool en middelbare school?

Deel uw ervaring

Herkenbaar, maar ik merk wel dat het helpt om zo veel mogelijk buiten de gebaande paden te blijven komen.

Het is verleidelijk als je fulltime werkt om volgens een strak schema te leven : 7 uur 's ochtends de deur uit, half 8 's avonds weer thuis, eten koken, nog even wat administratie of de sportschool in / je rondje hardlopen, en op naar de volgende werkdag. In het weekend ook weer veel (sociale) verplichtingen, en voor je het weet heb je nooit meer eens rustig de tijd om je omgeving te ervaren en om ervan te genieten.

Ik dwing mijzelf wel om minimaal 2/3 keer per week iets te doen waar ik de boel een beetje de boel kon laten.

Afgelopen zondag was het bijvoorbeeld mooi weer en ben in mijn eentje toen hier in het bos gaan lopen. Dat bos kom ik al vanaf mijn 19e, liep ik rond 2010 ook regelmatig met de hond en mijn toenmalige vriendin (inmiddels ex, al jaren niet gezien, ook enige relatie ooit geweest).

Heeft verder weinig te maken met gemis want zou haar niet terughoeven, maar ik vond het best een apart besef dat ik, bijna 10 jaar na dato, door datzelfde bos loop. Het ziet er nog nagenoeg hetzelfde uit allemaal in dat bos, zelfs die geknakte boom op diezelfde plek stond er nog steeds. Terwijl buiten dat bos alles enorm was veranderd : nieuwe mensen in beeld gekomen, oude vrienden van rond die tijd uit het zicht verdwenen, mensen overleden, mensen geboren. Een baan waarvan ik 10 jaar geleden nog niet eens wist dat het bestond, etc.

Gewoon apart om te beseffen om als 30 jarige weer over diezelfde paadjes te lopen als toen je 20 was met je vriendinnetje aan je hand. Terwijl je nog precies weet waar je toen zoal over dacht / waar je mee bezig was, hoe je leven er uit zag. Alles wat je ziet is nog hetzelfde, behalve je eigen leven, dat is totaal veranderd. In 2012 ofzo zelfs een keer oordopjes met een rood draad aan een tak gebonden omdat ze kapot waren. Hing er nog steeds. Dat is dus even de nostalgie opzoeken

quote:

Op donderdag 18 oktober 2018 22:35 schreef Jaume_I het volgende:

[..]

Herkenbaar, maar ik merk wel dat het helpt om zo veel mogelijk buiten de gebaande paden te blijven komen.

Het is verleidelijk als je fulltime werkt om volgens een strak schema te leven : 7 uur 's ochtends de deur uit, half 8 's avonds weer thuis, eten koken, nog even wat administratie of de sportschool in / je rondje hardlopen, en op naar de volgende werkdag. In het weekend ook weer veel (sociale) verplichtingen, en voor je het weet heb je nooit meer eens rustig de tijd om je omgeving te ervaren en om ervan te genieten.

Ik dwing mijzelf wel om minimaal 2/3 keer per week iets te doen waar ik de boel een beetje de boel kon laten.

Afgelopen zondag was het bijvoorbeeld mooi weer en ben in mijn eentje toen hier in het bos gaan lopen. Dat bos kom ik al vanaf mijn 19e, liep ik rond 2010 ook regelmatig met de hond en mijn toenmalige vriendin (inmiddels ex, al jaren niet gezien, ook enige relatie ooit geweest).

Heeft verder weinig te maken met gemis want zou haar niet terughoeven, maar ik vond het best een apart besef dat ik, bijna 10 jaar na dato, door datzelfde bos loop. Het ziet er nog nagenoeg hetzelfde uit allemaal in dat bos, zelfs die geknakte boom op diezelfde plek stond er nog steeds. Terwijl buiten dat bos alles enorm was veranderd : nieuwe mensen in beeld gekomen, oude vrienden van rond die tijd uit het zicht verdwenen, mensen overleden, mensen geboren. Een baan waarvan ik 10 jaar geleden nog niet eens wist dat het bestond, etc.

Gewoon apart om te beseffen om als 30 jarige weer over diezelfde paadjes te lopen als toen je 20 was met je vriendinnetje aan je hand. Terwijl je nog precies weet waar je toen zoal over dacht / waar je mee bezig was, hoe je leven er uit zag. Alles wat je ziet is nog hetzelfde, behalve je eigen leven, dat is totaal veranderd. In 2012 ofzo zelfs een keer oordopjes met een rood draad aan een tak gebonden omdat ze kapot waren. Hing er nog steeds. Dat is dus even de nostalgie opzoeken

Ruim die rommel in het bos even op, wil je