hoe voelt verliefdheid voor jou?

Verliefdheid word liefde
Dat is inderdaad kalmer
Maar verliefdheid op die 'oeh spannend' manier is in een lange relatie ook gewoon niet continu aanwezig

Ik denk dat verliefdheid alléén maar bestaat uit aantrekkingskracht en spanning. Het is ook het eerste wat er in je opkomt wanneer je iemand op straat tegenkomt, ontmoet en op den duur leert kennen voordien je erachter komt dat jullie voor elkaar gemaakt zijn.

Ik denk dat jouw vraag eigenlijk luidt: hoe houd je de staat van verliefdheid, na verloop van tijd, in stand?
Door de relatie spannend te houden. Doe dingen samen, laat elkaar lachen.
Op den duur gaat inderdaad de spanning eraf, wordt de relatie vertrouwd. Je kent elkaar, weet van elkaars goede en slechte dingen af, weet hoe de ander zich voortbeweegt binnen de relatie en heb je je daarop aangepast.
Ze heeft een deel van jou in handen, en jij hebt een deel van haar in handen.
Vertrouwen, eerlijkheid en waarborging staan hierbij centraal. Daar is de relatie nu op gebaseerd. De 'jij alleen' is nu een 'jullie'. Verliefdheid is vervormd, niet veranderd, maar geüpdatet naar houden van elkaar. Als het binnen de relatie klopt, kunnen jullie vanaf dit punt niet meer zonder elkaar.
De enige vragen die je jezelf kunt stellen, en als de liefde zo groot is is hij zelfs overbodig:
Het deel wat ik gegeven heb, is het bij de ander toevertrouwd? Zo ja, is er niks aan de hand. Zo nee, is er werk aan de winkel. Mocht je je daarnaast, bij een 'nee' bij je opkomen dat je 'je deel terug wil', moet je je afvragen of de relatie in zijn geheel hetgeen is wat je wil.

Als een toverbal.

Verliefdheid is zeg maar als je wil dat ze blijft terwijl je normaal altijd niet kan wachten tot ze weer weggaat.
Of dat als ze weggaat (of jij weggaat) je gelijk de neiging voelt om te gaan appen en zo terwijl je elkaar net gezien hebt.

Heb het helaas slechts bij een paar mensen mogen ervaren in mijn leven.

"terwijl ik wel uitkijk naar het bij diegene zijn, seksuele aantrekking voel."
dat is toch al verliefd genoeg? of bedoel je met uitkijken naar het bij diegene zijn hetzelfde als uitkijken naar de aanwezigheid van normale vrienden en met seksuele aantrekking een beetje hetzelfde als honger, aantrekking tot het lichaam dat niet echt verbonden is met de persoonlijkheid van de eigenaar en weinig meer is dan even snel bevredigen van behoefte?

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 22:23 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
"terwijl ik wel uitkijk naar het bij diegene zijn, seksuele aantrekking voel."
dat is toch al verliefd genoeg? of bedoel je met uitkijken naar het bij diegene zijn hetzelfde als uitkijken naar de aanwezigheid van normale vrienden en met seksuele aantrekking een beetje hetzelfde als honger, aantrekking tot het lichaam dat niet echt verbonden is met de persoonlijkheid van de eigenaar en weinig meer is dan even snel bevredigen van behoefte?

Sorry, maar seksuele aantrekkingskracht is toch nog lang geen verliefdheid? Ik vind heel veel vrouwen sexueel aantrekkelijk en zou van heel veel vrouwen graag willen dat ze bij me zijn. Maar verliefdheid is (bij mij) echt wel een tikkeltje heftiger. Dan gaat het niet eens zozeer om seksuele aantrekkingskracht, maar zit ze gewoon full-time in m'n hoofd. Gieren m'n emoties na een lieve glimlach van totale gelukzaligheid naar een bijtende onzekerheid als ze een berichtje wel heeft gelezen maar niets terugstuurt. Dan draait elke keuze die ik maak om het effect dat het op haar/ons zou hebben volgens mij. Dan wil ik alles goed doen voor haar. Dat is hoe verliefdheid zich bij mij uit. Dat gevoel ebt langzaam weg na een klein jaar. En als je qua karakter, levensstijl en interesses bij elkaar past en de sexuele aantrekkingskracht blijft aan, dan heb je volgens mij de basis voor een lange relatie.

Ik kan verliefdheid en lust niet van elkaar zien. Als ik verliefd ben wil ik continu bij die persoon zijn en ook continu seks met ze.

Men spreekt vaak over vlinders in de buik, wat ik slechts één, misschien twee keer in mijn leven mocht ervaren.

Verder blijheid en de hele tijd aan diegene denken. Maar dat heb ik al zeker tien jaar niet meer ervaren.

Ik denk dat ik aromantisch ben geworden, als dat kan. Daar heb ik onlangs een topic over gemaakt.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 11:03 schreef Multatilu het volgende:

[..]

Sorry, maar seksuele aantrekkingskracht is toch nog lang geen verliefdheid? Ik vind heel veel vrouwen sexueel aantrekkelijk en zou van heel veel vrouwen graag willen dat ze bij me zijn. Maar verliefdheid is (bij mij) echt wel een tikkeltje heftiger. Dan gaat het niet eens zozeer om seksuele aantrekkingskracht, maar zit ze gewoon full-time in m'n hoofd. Gieren m'n emoties na een lieve glimlach van totale gelukzaligheid naar een bijtende onzekerheid als ze een berichtje wel heeft gelezen maar niets terugstuurt. Dan draait elke keuze die ik maak om het effect dat het op haar/ons zou hebben volgens mij. Dan wil ik alles goed doen voor haar. Dat is hoe verliefdheid zich bij mij uit. Dat gevoel ebt langzaam weg na een klein jaar. En als je qua karakter, levensstijl en interesses bij elkaar past en de sexuele aantrekkingskracht blijft aan, dan heb je volgens mij de basis voor een lange relatie.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 11:40 schreef zarGon het volgende:
Verliefdheid heeft wat mij betreft weinig met lust te maken. Lust is het lichamelijke aspect; dat heeft met uitstraling, sexappeal en aantrekkingskracht te maken. Dan gaat het vooral om het uiterlijk en kun je lustig zijn als de ander een lekkerding is in jouw ogen.

Verliefdheid heeft wat mij betreft meer te maken met het emotionele aspect. Het gevoel dat een ander je geeft. En dat gaat veel verder dan een nat kutje of een stijve pik.

En verliefdheid lijkt in de beginstage meer op een ziekte. Je glimlacht als je aan die persoon denkt of met die persoon praat (zie je weleens mensen als een henkie glimlachen wanneer ze aan het typen zijn op hun telefoon?), het heeft invloed op je eetgedrag, bij onbeantwoorde liefde voel je pijn, bij beantwoorde liefde kun je niet wachten om weer in de aanwezigheid van die persoon te zijn, en als je dan bij elkaar bent is het nooit saai (zelfs niets doen is heeel fijn) en zijn jullie in jullie eigen wereldje afgesloten van de rest van de wereld...

Je voelt je gelukkig, veilig en begrepen, je kunt volledig jezelf zijn... Wanneer je bij elkaar bent wil je niet scheiden van elkaar, en wanneer je niet bij elkaar bent spookt de ander willekeurig door je hoofd.

En om het helemaal zoetsappig te maken: verliefdheid is dat je een betere versie van jezelf wil zijn, zodat je die ander nóg gelukkiger kunt maken.

Deze twee komen het meest overeen met mijn eigen visie op/ervaring met verliefdheid.

En zarGon noemt het een ziekte, maar ik vind het -iets specifieker- nog het meest te vergelijken met een drugsverslaving. Althans, met wat ik mij daarbij voorstel dan. Met zowel de hoogte- als dieptepunten daarvan (!).

Als een verslaving.

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 12:22 schreef Wednesday92 het volgende:
Hoe voelt jullie verliefdheid?

Als een (psychologische) ziekte

Gelukkig ondertussen al heel lang geleden dat ik dit heb meegemaakt/gevoeld. Waren de meest akelige (maar tegelijk ook meest leerrijke) jaren uit mij leven. Eens je beseft wat je zelf tekort komt/zo aantrekt in die ander, kun je gemakkelijker terug in contact met jezelf komen. In je eigen centrum gaan staan. Ipv dat innerlijke centrum (vanuit een verliefd gevoel) naar die ander te projecteren. Verliefdheid is een projectie. Eens je die projectie doorziet, valt die verliefdheid van je weg. Dan ben je psychologisch terug 'vrij'. Niet ziek van verliefdheid en/of het verlangen.

Ik vind liefde/vriendschap een mentaal veel gezondere (stabiele) basis om een relatie met iemand mee aan te gaan. Dan verliefdheid, wat ik meer als puberaal en ziekelijk beschouw.

Maar ieder mens heeft recht op zijn mening en gevoel. Dit is maar hoe ik het zelf aanvoel en heb aangevoeld.

Groetjes,
JTL

Ik denk dat een bepaalde mate van onzekerheid over de wederkerigheid van jouw interesse een kenmerkend aspect is van verliefdheid.
Met andere woorden: als er geen enkele onzekerheid is of de ander jou net zo geweldig vindt, dan ben je gewoon niet verliefd. Uiteraard kun je dan nog wel van die ander houden, maar dat is toch iets anders.

Die onzekerheid is ook datgene wat verliefdheid zo spannend maakt en ook reden dat sommige mensen verliefdheidsgevoelens zelfs als vervelend ervaren.

Het voelt ergens klote, wat hij zegt:

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 11:40 schreef zarGon het volgende:
En verliefdheid lijkt in de beginstage meer op een ziekte. Je glimlacht als je aan die persoon denkt of met die persoon praat (zie je weleens mensen als een henkie glimlachen wanneer ze aan het typen zijn op hun telefoon?), het heeft invloed op je eetgedrag, bij onbeantwoorde liefde voel je pijn, bij beantwoorde liefde kun je niet wachten om weer in de aanwezigheid van die persoon te zijn, en als je dan bij elkaar bent is het nooit saai (zelfs niets doen is heeel fijn) en zijn jullie in jullie eigen wereldje afgesloten van de rest van de wereld...

quote:

Op woensdag 24 oktober 2018 13:04 schreef Puntenjager het volgende:
Ik denk dat een bepaalde mate van onzekerheid over de wederkerigheid van jouw interesse een kenmerkend aspect is van verliefdheid.
Met andere woorden: als er geen enkele onzekerheid is of de ander jou net zo geweldig vindt, dan ben je gewoon niet verliefd. Uiteraard kun je dan nog wel van die ander houden, maar dat is toch iets anders.

Die onzekerheid is ook datgene wat verliefdheid zo spannend maakt en ook reden dat sommige mensen verliefdheidsgevoelens zelfs als vervelend ervaren.

Ik ben in mijn leven (vanaf mijn 11e ) 3x heel erg verliefd geweest en die 3x was het (méér dan) wederzijds en dat wist ik (op een gegeven moment) ook. En het was juist zo hoe zekerder ik daarover was, hoe heftiger de verliefdheid (waarschijnlijk omdat ik er dan ook minder een rem op zette). Buiten die 3x om ben ik nooit echt verliefd geweest.

Bij sommige van mijn 'crushes' was er wél (tijdelijke) onzekerheid over de wederkerigheid, maar de mate van verliefdheid die ik daarop had was echt in de verste verte niet te vergelijken. Véél en véél minder. Bij mijn laatste verliefdheid (die op Mr. Forbry) heb ik o.a. - als 1e en tot nu toe enige keer in mijn leven - een hele gedichtenbundel bij elkaar geschreven en die verliefdheid heeft me minstens een jaar van mijn studie gekost.

Ik denk zelf dat die spanning (en het op een gegeven moment verdwijnen/verminderen daarvan) veel meer te maken heeft met de mate waarin je elkaar ként. Kent als liefdespartner, dus niet als gewone vriend, collega of wat dan ook (want ik kende Mr. Forbry ook al een tijdje voordat ik heel hevig verliefd op hem werd).

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 13:49 schreef Forbry het volgende:

[..]

Ik vind het -iets specifieker- nog het meest te vergelijken met een drugsverslaving. Althans, met wat ik mij daarbij voorstel dan. Met zowel de hoogte- als dieptepunten daarvan (!).

Zo voelt het ook voor mij ja . En ook een beetje wat zarGon beschrijft. Je mist die ander intens als je niet bij elkaar bent, zelfs als je elkaar vijf minuten geleden nog hebt gezien. Afscheid nemen als je verliefd bent...het kan voelen als een soort van hel zeg maar. Maar de mooie momenten zijn ook veel intenser . Staat voor mij ook los van de seksuele kant.

Ik hoor vaak dat verliefdheid voor veel mensen verdwijnt en overgaat in houden van. Zelf ervaar ik dat wel wat anders. Verliefdheid blijft bij mij gewoon aanwezig en ik ben inmiddels ruim 8 jaar samen met iemand. Natuurlijk is houden van er bij komen kijken, maar dat gevoel van missen heb ik nog steeds wel (en ook de andere dingen die komen kijken bij een verliefdheid). Het is alleen iets minder extreem. Als in: ik kan me overdag prima vermaken zonder m'n partner, waar ik dat in de beginfase iets moeilijker vond...qua concentratie vooral. Zat telkens elders met mijn gedachten.

De ''spanning'' is daardoor ook gewoon gebleven. Ook wel minder extreem, maar ik vind het juist een heel fijn gevoel dat je elkaar zo goed kent...dat er iets minder is wat je kan verrassen. Minder onzekerheid over hoe de ander denkt e.d. Dat vreet best een hoop energie in het begin van een relatie. Daarom snap ik het ook niet altijd dat mensen het maar meteen uitmaken als ze wel liefde en aantrekkingskracht voelen, maar minder spanning. Dat intense spanningsgevoel zou ik echt niet mijn hele leven willen voelen

Verliefdheid hoeft bij mij aan de deur niet meer aan te komen kloppen. Wel vriendschap en liefde

quote:

Op woensdag 24 oktober 2018 13:42 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Zo voelt het ook voor mij ja . En ook een beetje wat zarGon beschrijft. Je mist die ander intens als je niet bij elkaar bent, zelfs als je elkaar vijf minuten geleden nog hebt gezien. Afscheid nemen als je verliefd bent...het kan voelen als een soort van hel zeg maar. Maar de mooie momenten zijn ook veel intenser . Staat voor mij ook los van de seksuele kant.

Ik hoor vaak dat verliefdheid voor veel mensen verdwijnt en overgaat in houden van. Zelf ervaar ik dat wel wat anders. Verliefdheid blijft bij mij gewoon aanwezig en ik ben inmiddels ruim 8 jaar samen met iemand. Natuurlijk is houden van er bij komen kijken, maar dat gevoel van missen heb ik nog steeds wel (en ook de andere dingen die komen kijken bij een verliefdheid). Het is alleen iets minder extreem. Als in: ik kan me overdag prima vermaken zonder m'n partner, waar ik dat in de beginfase iets moeilijker vond...qua concentratie vooral. Zat telkens elders met mijn gedachten.

De ''spanning'' is daardoor ook gewoon gebleven. Ook wel minder extreem, maar ik vind het juist een heel fijn gevoel dat je elkaar zo goed kent...dat er iets minder is wat je kan verrassen. Minder onzekerheid over hoe de ander denkt e.d. Dat vreet best een hoop energie in het begin van een relatie. Daarom snap ik het ook niet altijd dat mensen het maar meteen uitmaken als ze wel liefde en aantrekkingskracht voelen, maar minder spanning. Dat intense spanningsgevoel zou ik echt niet mijn hele leven willen voelen

Nah ja, bij mij is de verliefdheid na verloop van tijd afgenomen (al zijn er af en toe nog steeds, na meer dan 18 jaar samen, van die 'oplevingen'). Maar wat ik al schreef, die verliefdheid had zijn hoogtepunten, maar ook zijn dieptepunten. De hoogtepunten mis ik soms wel eens, daar ben ik eerlijk in, maar de dieptepunten niet. Bovendien komt er een - veel stabieler/rustiger - gevoel van houden van voor in de plaats en dat vind ik uiteindelijk meer waard dan de 'rollercoaster' die verliefdheid heet. (Heftige) verliefdheid is - zoals ik dat heb beleefd iig - gewoon niet eeuwig vol te houden, op een gegeven moment breekt het je volledig op indien het maar voort zou blijven duren (à la iets als een drugverslaving dus en ook jouw laatste alinea).

Nog even @ Puntenjager: ik ben het in zoverre met je eens dat ik wél denk dat onzekerheid over het vóórt blijven duren van die wederkerigheid een rol kan spelen wat spanning betreft.