Dat kan al wel een stukje spanning wegnemen. Het is voor elke brugpieper natuurlijk al overweldigend, maar voor kinderen met ASS is het toch wel fijn als die spanning 'in stukjes gehakt' kan worden (zoals mijnese dat zo mooi verwoordde).quote:Op woensdag 12 juni 2019 19:38 schreef Nijna het volgende:
Wij kregen vorige week te horen dat de klassenindeling voor de brugklas volgend jaar, wat vertraging heeft opgelopen door die foute normering met bepaalde toetsen. Dus school hoop zo snel mogelijk de boel rond te hebben, begin juli kennismaking, een na laatste week voor de vakantie.
Ik hoop stiekem dat we toch voor die tijd iets horen over de indeling... dan kunnen we misschien voor de vakantie nog een afspraak met de aanstaande mentor maken...
Oooh, dat is naar Nijna. Zowel voor M als voor jou. Zo machteloos...quote:Op donderdag 13 juni 2019 19:06 schreef Nijna het volgende:
Gisteravond een M. met een heel kort lontje en steeds tranen in haar ogen. Maar ernaar vragen leverde alleen maar boosheid en frustratie op.
Uiteindelijk beaamde ze dat er iets was, maar bij verder doorvragen was alles nee... ik heb geen idee waar of hoe een ingang te vinden... (mijn moeder herkende dit wel... ik was ook niet zo spraakzaam zullen we maar zeggen...)
Soms helpt het om te praten terwijl je samen iets doet. Vroeger was dat voor mijn oudste breien in het breicafe. En toen ik een keer alleen langere tijd in NL was kon ik het beste met jongste praten als hij zat te minecraften. Tegenwoordig praat ik vaak met hem als hij naast me in de auto zit. Voor sommige kinderen helpt wandelen. Of gewoon afwassen.quote:Op donderdag 13 juni 2019 19:06 schreef Nijna het volgende:
Gisteravond een M. met een heel kort lontje en steeds tranen in haar ogen. Maar ernaar vragen leverde alleen maar boosheid en frustratie op.
Uiteindelijk beaamde ze dat er iets was, maar bij verder doorvragen was alles nee... ik heb geen idee waar of hoe een ingang te vinden... (mijn moeder herkende dit wel... ik was ook niet zo spraakzaam zullen we maar zeggen...)
Het ging. Het was niet super, maar het was ook minder druk dan hij had verwacht. Alleen toen ze tijdens een les een half uur tijd voor zichzelf kregen werd het heel druk in de klas. En dat zou hij niet heel lang volhouden, zei hij nog.quote:
Vervelend Nijna. Hier komt het er uiteindelijk altijd wel uit als we samen iets gaan doen. Een stukje wandelen of een spelletje of zo.quote:Op donderdag 13 juni 2019 19:06 schreef Nijna het volgende:
Gisteravond een M. met een heel kort lontje en steeds tranen in haar ogen. Maar ernaar vragen leverde alleen maar boosheid en frustratie op.
Uiteindelijk beaamde ze dat er iets was, maar bij verder doorvragen was alles nee... ik heb geen idee waar of hoe een ingang te vinden... (mijn moeder herkende dit wel... ik was ook niet zo spraakzaam zullen we maar zeggen...)
Wat goed van Jen dat ze uit zichzelf sorry zegt. Over groei gesprokenquote:Op donderdag 13 juni 2019 19:59 schreef Ticootje het volgende:
Gister uit het niks had ik ook Jen met een heel kort lontje. Ze vond opeens dat Leyla geld had gestolen, standje crazy eyes.
Ik ben gewoon weggelopen met zoek het lekker uit.
Toch kwam ze er net voor mij onverwacht op terug. “Sorry van gister mam”.
Misschien combi van mijn reactie door eigenlijk niet te reageren en zij die de tijd neemt om te denken waarom. We groeien nog elke dag.
Mooi dat ze er toch nog op terugkwam!quote:Op donderdag 13 juni 2019 19:59 schreef Ticootje het volgende:
Gister uit het niks had ik ook Jen met een heel kort lontje. Ze vond opeens dat Leyla geld had gestolen, standje crazy eyes.
Ik ben gewoon weggelopen met zoek het lekker uit.
Toch kwam ze er net voor mij onverwacht op terug. “Sorry van gister mam”.
Misschien combi van mijn reactie door eigenlijk niet te reageren en zij die de tijd neemt om te denken waarom. We groeien nog elke dag.
Als ze achter een scherm zit dan krijg je amper contact. Vanmiddag in de auto heb ik nog geprobeerd, maar ze gooit gelijk de deur dicht bij wijze van spreken.quote:Op donderdag 13 juni 2019 21:31 schreef Gaoxing het volgende:
[..]
Soms helpt het om te praten terwijl je samen iets doet. Vroeger was dat voor mijn oudste breien in het breicafe. En toen ik een keer alleen langere tijd in NL was kon ik het beste met jongste praten als hij zat te minecraften. Tegenwoordig praat ik vaak met hem als hij naast me in de auto zit. Voor sommige kinderen helpt wandelen. Of gewoon afwassen.
Het ging... daar lijkt dan ook alles mee gezegd als ik het zo lees.quote:Op donderdag 13 juni 2019 21:40 schreef livelink het volgende:
[..]
Het ging. Het was niet super, maar het was ook minder druk dan hij had verwacht. Alleen toen ze tijdens een les een half uur tijd voor zichzelf kregen werd het heel druk in de klas. En dat zou hij niet heel lang volhouden, zei hij nog.
In de pauze is hij alleen naar buiten gegaan en hij dacht dat het wel duidelijk was dat hij niet zo heel erg sociaal vaardig was. Hij maakt een beetje een trieste indruk. Weet wel dat dit onontkoombaar is, maar heeft er zo totaal geen zin in. Ik vond het ook wel triest eigenlijk.
Ach, die J...quote:Op donderdag 13 juni 2019 21:40 schreef livelink het volgende:
[..]
Het ging. Het was niet super, maar het was ook minder druk dan hij had verwacht. Alleen toen ze tijdens een les een half uur tijd voor zichzelf kregen werd het heel druk in de klas. En dat zou hij niet heel lang volhouden, zei hij nog.
In de pauze is hij alleen naar buiten gegaan en hij dacht dat het wel duidelijk was dat hij niet zo heel erg sociaal vaardig was. Hij maakt een beetje een trieste indruk. Weet wel dat dit onontkoombaar is, maar heeft er zo totaal geen zin in. Ik vond het ook wel triest eigenlijk.
Ja, hij krijgt een extra mentor, hij mag gebruik maken van het time-out lokaal en hij krijgt extra tijd bij toetsen. Kluisjes maakt hij geen gebruik van; dat heeft hij bij zijn vorige school ook nooit gedaan. Hij sjouwt gewoon alles mee.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 16:45 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ach, die J...
Aan de ene kant is het fijn dat hij steeds meer zelfkennis krijgt.
Van de andere kant is dat natuurlijk ook enorm confronterend.
Ik ben het zo met Nijna eens, erg jammer en rot dat juíst nu het op school zo goed ging, hij een overstap moet maken. Ik krijg er gewoon buikpijn van...
Zijn er faciliteiten voor hem? Is er een time-outplek? Zijn docenten op de hoogte van wat hij nodig heeft? Wellicht een heel sociaal kind dat de eerste tijd als buddy kan fungeren, om hem wegwijs te maken? Een kluisje aan de kant ipv in het midden waar het druk is? Krijgt hij bij toetsen meer tijd? Ik noem maar even wat dingen die iig voor onze T zijn geregeld, wellicht heeft J er ook iets aan.
Nou, dat is iig fijn.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 16:56 schreef livelink het volgende:
[..]
Ja, hij krijgt een extra mentor, hij mag gebruik maken van het time-out lokaal en hij krijgt extra tijd bij toetsen.
quote:Kluisjes maakt hij geen gebruik van; dat heeft hij bij zijn vorige school ook nooit gedaan. Hij sjouwt gewoon alles mee.
Heel begrijpelijk Moonah. Het is echt zo'n grote overgang. Het enige wat je kunt doen is alles zo goed mogelijk voorbereiden, betrokken zijn en duimen dat het allemaal meevalt.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 16:58 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nou, dat is iig fijn.
[..]
Sterkte hoor Livelink. Ik voel (ook letterlijk, maar dan over mijn eigen zoon) met je mee.
Ik ken de serie niet. Nooit van gehoord zelfs.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:11 schreef Jentin het volgende:
Is de serie Atypical hier al eens genoemd? Ik vind het wel interessant, maar ook lastig om in te schatten of het een beetje waarheidsgetrouw is. Herkennen jullie jezelf of je kinderen erin?
Persoonlijk: ik vind het een flutserie, waarin een kind met ASStrekken aan zijn lot wordt overgelaten en zijn gezin niets inzet om hem te leren zich aan de wereld aan te passen.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:32 schreef Jentin het volgende:
Het gaat over een autistische puber/jongvolwassene (van 18), de impact die zijn stoornis heeft op het gezin en hoe hij zich staande probeert te houden op school. Het is een comedyserie op en van Netflix.
Ik heb alleen ervaring met jongeren met een ass vanuit mijn werk als docente, maar herken wel dingen. Ik zie wel dat e.e.a. uitvergroot of juist gesimplificeerd zijn, maar toch kan ik het wel waarderen. Ik vroeg me af of dat wellicht anders is als je zelf een kind met een ass thuis hebt; is de humor dan nog humor of tegen het zere been?
Ja, hij is er al aardig aan gewend. Hij is vorige week bij zijn eigen tandarts geweest, waar ze ook even gecontroleerd hebben of hij goed genoeg poetst met beugel en die tandarts was heel tevreden.quote:Op zondag 16 juni 2019 19:03 schreef Rewimo het volgende:
@:livelink Hoe gaat het nu met J en zijn beugel? Is hij er al aan gewend?
Wauw, wat goed van hem Super!quote:Op zondag 16 juni 2019 19:30 schreef livelink het volgende:
Ja, hij is er al aardig aan gewend. Hij is vorige week bij zijn eigen tandarts geweest, waar ze ook even gecontroleerd hebben of hij goed genoeg poetst met beugel en die tandarts was heel tevreden.
En J. heeft zelf bij zijn tandarts gevraagd of hij weer terug kan naar de gewone tandarts. Hij zit nu nog steeds bij de gespecialiseerde kindertandarts en omdat hij het nu zelfs aangedurfd heeft om een beugel te nemen, vond hij dat hij dan ook wel weer terug kan naar de reguliere tandarts.
Dat vonden ze daar ook wel een goed idee. Ze wilden nog wel een afspraak voor oktober maken, maar dat zou dan in principe de laatste afspraak zijn. In november wordt hij 16, dus dat is ook wel een mooie leeftijd om weg te gaan bij de kindertandarts.
Het zijn wel echt allemaal grote stappen die we nu aan het maken zijn.
Ik herken mezelf in dit verhaal ik loop met dit weer ook nog gerust in lange trainingsbroek en m'n vest, zonder dat ik last heb van de warmte. Ik schakel wel iets makkelijker naar korte broek etc als me gezegd wordt dat het eigenlijk toch echt te warm is voor een lange broek (ja serieus, dat moet me gezegd worden ) maar dan ben ik ook wel zo rigoureus dat ik rustig de schaar in m'n kleding zet om van een lange broek een korte te makenquote:Op maandag 24 juni 2019 06:49 schreef livelink het volgende:
Temperatuursveranderingen is en blijft iets waar mijn zoon niet goed mee overweg kan. Het is niet meer zo extreem als vroeger toen hij terwijl het 30 graden was in zijn winterjas bleef lopen en bij -10 nog in blote voeten met crocs liep, maar toch...
Hij fietst nu naar school in een lange broek en trui met lange mouwen. Ik heb hem net tevergeefs proberen te overtuigen dat hij beter een t-shirt en korte broek aan kan doen, maar de enige concessie die hij nu wilde doen is dat hij geen jas aan doet. En dat is ook nog steeds zijn winterjas trouwens, want de overgang naar zomerjas heeft hij ook nog niet gemaakt.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |