Een aantal jaar geleden gebeurde dit ook, in 2014 (!). Nog nooit heb ik met die persoon een relatie gehad of gezoend dan wel seks mee gehad. Sterker nog, in maart 2016 verbraken we het contact al. Na al die tijd, na al die jaren, incluis voor zes maanden in de VS te hebben gestudeerd ben ik nog op hetzelfde punt.
Dit is wat ze noemen obsessieve liefde. Na maart 2016 nog een 1,5 jaar heftig gestalkt en nu heb ik die gevoelens nog steeds. ''Ik moet haar hebben'', ''mijn leven is nooit compleet zonder haar'', ''zij is de enige die mijn hart zo heeft geraakt''. Ik kan de band die we hebben nog steeds niet uit mijn hoofd zetten.
Antwoord is dan: Zoek hulp!
Dat heb ik gedaan, vanaf 2016 ging ik naar een kliniek, maar die kliniek was zo verdomd slecht, aangezien ze telkens wisselden van psychiaters die in opleiding waren. Vanaf vorig jaar 2017 voor 7 maanden bij een psychiater geweest, wat uiteindelijk niet veel hielp, omdat de behandelingen simpelweg niet effectief waren. Mede doordat mijn psychotherapeut simpelweg niet goed was, cognitieve behandeling heb ik uiteindelijk geen snars van mee gekregen.
Aantal maanden geleden aangemeld bij een nieuwe psychiater, gezien de kosten die ik dit jaar heb moeten betalen, ruim 1000 euro heb ik de behandelingen voortgezet naar volgend jaar. Over enkele maanden dus. Maar tot die tijd ermee rondlopen wil ik niet. Ik wil hier vanaf en al zolang. Ik lijd hier zwaar onder en het lukt me niet om uit deze vicieuze cirkel te komen.
Vorig week leek ik van deze obsessie (verslaving) af te zijn. En oprecht was het de eerste keer dat ik me zo goed voelde. Ik probeerde het ''cold turkey''. Maar dan zocht ik haar naam even op om te kijken of ik er echt overheen was, en tadaa, gelijk weer ziekelijk geobsedeerd.
Ik weet het gewoon niet meer. Altijd val ik voor de verkeerde personen die mij niet willen. Maar het gaat niet eens om hen, dat ik zolang nog steeds zulke gevoelens heb voor iemand met wie ik al jaren geleden contact verbrak. Het houdt gewoon niet op en is ook gevaarlijk gebleken voor haar en voor mij.
Mensen die aangeven ''just get over it'' ''als je hier al niet overheen kan komen''. Geloof me, er is geen einde voor mij. Ik kan hier nog jaren mee zitten. Voor het eerst kwam iemand in mijn leven die me lief had en ik heb het zo verpest dat ik er nog langer mee zit. In de VS wordt het echt erkend als een stoornis. Hier denkt men van ''get over it, komt allemaal goed''. Bij mij kan dit zeer ver gaan.
“Obsessive love disorder” (OLD) refers to a condition where you become obsessed with one person you think you may be in love with. You might feel the need to protect your loved one obsessively, or even become controlling of them as if they were a possession.
While no separate medical or psychological classification exists for OLD, it can often accompany other types of mental health illnesses. Talk to your doctor if you think you or a loved one may have the disorder. Treatment can help decrease the symptoms while also preventing complications with relationships.
Indien iemand oprecht hier ervaring mee heeft gehad ook qua vorm en heftigheid dan wil ik daar ook graag via pm in contact komen.
Vervanging, altijd vervanging. Sinds mijn ik weet niet eens meer hoe oud. Basisschool? Altijd vervangen. Bij deze meid is het er het ergst aan toe gegaan, bjna politie aan te pas gekomen. Dus stel er komt morgen een andere meid (en ook al zou ik mezelf beloven nooit meer te controleren en helemaal jaloers gana doen) dan zou ik hetzelfde gevoel krijgen alleen dan bij een ander. Zeg maar the people change, but the game doesn't.quote:Op woensdag 3 oktober 2018 19:58 schreef Marsenal het volgende:
Ben je in staat om op een ander verliefd te worden terwijl je nog met de ene bezig bent? Begrijp ik goed dat het meerdere vrouwen zijn geweest? Hoe ben je van de ‘oudere’ obsessies afgekomen?
En ik twijfel, ook met dat cold turkey eroverheen komen. Het zijn obsessies, dus dan denk ik van moet ik er snel overheen of juist langzaam, kan ik er uberhaupt overheen komen? Het is mij nog nooit gelukt, maar ik ben het zat om constant aan haar te denken, hele dag door. In de UB, als ik met vrienden ben. Met name omdat ik haar zo erg vertrouwde...maar goed, ik kende haar ook niet eens zo heel goed, meer een fantasie. Bij alle vrouwen heb ik dit gehad, maar bij haar het ergst, omdat zij echt in mijn wereld kwam..
Ik heb dan niet dat ik ze uitscheld of pijn probeert te doen, maar ik ben wel obsessief. Veel berichten sturen, stiekem naar plekken gaan waar ik ze tegen kan komen, enz. Dit heb ik twee keer gehad.
Wat ik heb is dat is dat er op een gegeven moment een verhaal speelt in mijn hoofd over hoe het allemaal zal lopen en het voelt lekkerder dan drugs. En als het blijkt dat er geen kans meer is, is het alsof ik af moet kicken van heroine.
Ik heb wel verstandig genoeg om grotendeels afstand te houden en niks geks te doen. Behalve iets te veel berichten sturen doe ik niet echt veel meer. Maar voor mij kan het bijna traumatisch zijn om los te laten. Het hanger ook af hoe de afwijzing is. Als je lief en begripvol is, mij een kans geeft om te zeggen wat ik wil zeggen, kan ik het makkelijk loslaten. Als je hard en gemeen is, en er lacherig om doet, voelt het letterlijk alsof iets kapot gaat van binnen.
Inmiddels ben ik oud genoeg om verstandig mee om te gaan. Toch vermijd ik vastigheid en liefde.
Wat jij hebt hebben trouwens meer mensen hoor. Alleen dat schelden en dreigen is niet verstandig. Beter heb je een paar goede vrienden waar je maandenlang erover kan zeuren.
Die tweede alinea....ik fantaseer er nu al twee jaar op los. Ik ben oprecht ervan overtuigd dat wanneer ik er zolang aan vasthoud dat ze dan mij in zal zien. Dat terwijl 1) we geen contact hebben sinds 2016 2) zij al een vriend heeft en allang is doorgegaan en weet dat ik haar gestalkt heb voor jaren..quote:Op woensdag 3 oktober 2018 20:08 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik heb dit ook weleens gehad. En ik heb ook ernstige psychiatrische problemen (gehad).
Ik heb dan niet dat ik ze uitscheld of pijn probeert te doen, maar ik ben wel obsessief. Veel berichten sturen, stiekem naar plekken gaan waar ik ze tegen kan komen, enz. Dit heb ik twee keer gehad.
Wat ik heb is dat is dat er op een gegeven moment een verhaal speelt in mijn hoofd over hoe het allemaal zal lopen en het voelt lekkerder dan drugs. En als het blijkt dat er geen kans meer is, is het alsof ik af moet kicken van heroine.
Ik heb wel verstandig genoeg om grotendeels afstand te houden en niks geks te doen. Behalve iets te veel berichten sturen doe ik niet echt veel meer. Maar voor mij kan het bijna traumatisch zijn om los te laten. Het hanger ook af hoe de afwijzing is. Als je lief en begripvol is, mij een kans geeft om te zeggen wat ik wil zeggen, kan ik het makkelijk loslaten. Als je hard en gemeen is, en er lacherig om doet, voelt het letterlijk alsof iets kapot gaat van binnen.
Inmiddels ben ik oud genoeg om verstandig mee om te gaan. Toch vermijd ik vastigheid en liefde.
Wat jij hebt hebben trouwens meer mensen hoor. Alleen dat schelden en dreigen is niet verstandig. Beter heb je een paar goede vrienden waar je maandenlang erover kan zeuren.
Ik vraag me derhalve af of er oprecht meer mensen dit hebben. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit hebben, maar ik zoek echt grenzen op en daardoor twijfel ik of ik er ooit overheen kom. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die vier jaar lang achter een persoon zit, waarmee hij niets heeft gehad. Maar die band die ik met haar deelde maakt alles tig keer erger.
Bij mij was de afwijzing simpelweg dat het niet verder kon door mijn gedrag. Alleen daarna had ze snel een nieuwe date en ik werd gewoon gek. I just lost it en begon mails te sturen. Hoe kwam je eroverheen toen het lastig ging? Cold turkey of?
Jij bent echt niet de enige hoor. Genoeg mensen die dit hebben en meemaken, ook gewoon gezonde mensen. Maar er is vaak wel sprake van psychische problemen of onderliggende gebrek aan eigenwaarde en trauma’s en hechtingproblemen en dat soort dingen.quote:
[..]
Die tweede alinea....ik fantaseer er nu al twee jaar op los. Ik ben oprecht ervan overtuigd dat wanneer ik er zolang aan vasthoud dat ze dan mij in zal zien. Dat terwijl 1) we geen contact hebben sinds 2016 2) zij al een vriend heeft en allang is doorgegaan en weet dat ik haar gestalkt heb voor jaren..
Ik vraag me derhalve af of er oprecht meer mensen dit hebben. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit hebben, maar ik zoek echt grenzen op en daardoor twijfel ik of ik er ooit overheen kom. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die vier jaar lang achter een persoon zit, waarmee hij niets heeft gehad. Maar die band die ik met haar deelde maakt alles tig keer erger.
Bij mij was de afwijzing simpelweg dat het niet verder kon door mijn gedrag. Alleen daarna had ze snel een nieuwe date en ik werd gewoon gek. I just lost it en begon mails te sturen. Hoe kwam je eroverheen toen het lastig ging? Cold turkey of?
Vroege afwijzing door leeftijdsgenoten, dominerende moeders, enz. Kan allemaal.
Eerste wat je moet leren, en dat heb ik ook moeten leren, is niet al te hard voor jezelf zijn. Je hebt haar niet bedreigd of pijn gehad, zij heeft het waarschijnlijk ook losgelaten. Laat haar met rust en ooit zal ze ook wel snappen dat jij onderliggende issues had en geen kwade bedoelingen hebt.
Ten tweede moet je mensen hebben, behalve hulpverleners en psychiaters, waar je gesprekken kan hebben over wat liefde is en hoe je daarmee om moet gaan. Mensen waar je open en eerlijk kan zijn over dit soort kwetsbare onderwerpen.
Ik voel me schuldig naar vrienden bv. Want vorige week nog aangegeven er definitief eroverheen te zijn, maar komt dan toch gewoon terug...Just don’t get it. Maar wat is dan voor jou de manier om eroverheen te komen? Kan dat cold turkey?quote:
[..]
Jij bent echt niet de enige hoor. Genoeg mensen die dit hebben en meemaken, ook gewoon gezonde mensen. Maar er is vaak wel sprake van psychische problemen of onderliggende gebrek aan eigenwaarde en trauma’s en hechtingproblemen en dat soort dingen.
Vroege afwijzing door leeftijdsgenoten, dominerende moeders, enz. Kan allemaal.
Eerste wat je moet leren, en dat heb ik ook moeten leren, is niet al te hard voor jezelf zijn. Je hebt haar niet bedreigd of pijn gehad, zij heeft het waarschijnlijk ook losgelaten. Laat haar met rust en ooit zal ze ook wel snappen dat jij onderliggende issues had en geen kwade bedoelingen hebt.
Ten tweede moet je mensen hebben, behalve hulpverleners en psychiaters, waar je gesprekken kan hebben over wat liefde is en hoe je daarmee om moet gaan. Mensen waar je open en eerlijk kan zijn over dit soort kwetsbare onderwerpen.
Sommige mensen zal je ook nooit loslaten. Ik heb zeker 1 ex, en 1 persoon waar ik amper mee heb gezoend, waar ik nog steeds elke dag aan denkt. Wat je moet leren is daar vrede mee hebben.quote:
[..]
Ik voel me schuldig naar vrienden bv. Want vorige week nog aangegeven er definitief eroverheen te zijn, maar komt dan toch gewoon terug...Just don’t get it. Maar wat is dan voor jou de manier om eroverheen te komen? Kan dat cold turkey?
En ooit kom je iemand tegen waar de liefde wederzijds is. Of misschien ook niet. 😉
Dat lijkt me niet gezond toch. Ik kan me voorstellen dat iemand dan weleens in je gedachte komt, maar er echt oprecht aan denken de hele tijd. Don’t know. Ik liet haar los vorige week...het voelde oprecht dat ik niets meer voelde voor haar. Wat zou dat dan zijn. Ik was er instantly overheen. En nu denk ik van ‘moet ik er op die wijze overheen komen’..?quote:
[..]
Sommige mensen zal je ook nooit loslaten. Ik heb zeker 1 ex, en 1 persoon waar ik amper mee heb gezoend, waar ik nog steeds elke dag aan denkt. Wat je moet leren is daar vrede mee hebben.
En ooit kom je iemand tegen waar de liefde wederzijds is. Of misschien ook niet. 😉
Helaas is dat gewoon normaal. De ene persoon heeft er meer last van dan de andere.quote:
[..]
Dat lijkt me niet gezond toch. Ik kan me voorstellen dat iemand dan weleens in je gedachte komt, maar er echt oprecht aan denken de hele tijd. Don’t know. Ik liet haar los vorige week...het voelde oprecht dat ik niets meer voelde voor haar. Wat zou dat dan zijn. Ik was er instantly overheen. En nu denk ik van ‘moet ik er op die wijze overheen komen’..?
Vooral mannen hebben hier last van. Mannen kunnen echt op ouderdom nog steeds nadenken over “dat ene meisje” of “the one that got away”. Vrouwen hebben grotendeels sneller vrede met hun exen en kunnen het makkelijker een plek geven.
Serieus...dus ik kan dit altijd bij haar blijven denken? Maar toch niet op deze ‘sterkte’ zeg maar? Dit is wel erg namelijk hoe je dat nu zegt...begin te denken van wat als ik er nooit overheen kom. Dat deze obsessie voor altijd duurtquote:
[..]
Helaas is dat gewoon normaal. De ene persoon heeft er meer last van dan de andere.
Vooral mannen hebben hier last van. Mannen kunnen echt op ouderdom nog steeds nadenken over “dat ene meisje” of “the one that got away”. Vrouwen hebben grotendeels sneller vrede met hun exen en kunnen het makkelijker een plek geven.
Je komt er over heen door op zoek te gaan naar nieuwe vrouwen. Verdiep je love guru en pick up artist theorieen. Je hoeft niet alles te gaan neuken en de theorieen uit te voeren. Maar begrijp waar je verkeerd bent gegaan, leer waarom bepaalde gedrag een afknapper is en wat wel goed werkt als het gaat om vrouwen versieren. Ga dan ook nieuwe vrouwen leren kennen en spreek met ze af. Zorg dat je sjans hebt en dat sommigen echt verliefd op je worden. Of dat je vrouwelijke beste vriendinnen hebt die echt om je geven. Zo raakt dit meisje naar het achtergrond en vind je misschien ook iemand waar het wederzijds is.quote:
[..]
Serieus...dus ik kan dit altijd bij haar blijven denken? Maar toch niet op deze ‘sterkte’ zeg maar? Dit is wel erg namelijk hoe je dat nu zegt...begin te denken van wat als ik er nooit overheen kom. Dat deze obsessie voor altijd duurt
Ik herken me hier ontzettend in! Ik heb verder geen last van ernstige psychiatrische klachten o.i.d. (hoogstens last van social anxiety) maar de door jou beschreven klacht heeft wel degelijk veel invloed op mijn leven. Het rotte is alleen dat ik nooit op diegene afstap omdat mijn angst op afwijzing op dat soort momenten in de weg zit. Ik heb hier al mijn hele leven last van eigenlijk. Iemand helemaal het einde beginnen te vinden terwijl ik diegene helemaal niet goed ken en als het erop aankomt geen initiatief nemen (wat gedeeltelijk komt door een gebrek aan sociale vaardigheden.) Ik wou dat ik dit soort gevoelens zou ontwikkelen voor iemand waarvan ik weet dat diegene mij ook leuk vindt, maar misschien dat dit juist onderdeel van de kick is ...quote:
Ik heb dit ook weleens gehad. En ik heb ook ernstige psychiatrische problemen (gehad).
Ik heb dan niet dat ik ze uitscheld of pijn probeert te doen, maar ik ben wel obsessief. Veel berichten sturen, stiekem naar plekken gaan waar ik ze tegen kan komen, enz. Dit heb ik twee keer gehad.
Wat ik heb is dat is dat er op een gegeven moment een verhaal speelt in mijn hoofd over hoe het allemaal zal lopen en het voelt lekkerder dan drugs. En als het blijkt dat er geen kans meer is, is het alsof ik af moet kicken van heroine.
Ik heb wel verstandig genoeg om grotendeels afstand te houden en niks geks te doen. Behalve iets te veel berichten sturen doe ik niet echt veel meer. Maar voor mij kan het bijna traumatisch zijn om los te laten. Het hanger ook af hoe de afwijzing is. Als je lief en begripvol is, mij een kans geeft om te zeggen wat ik wil zeggen, kan ik het makkelijk loslaten. Als je hard en gemeen is, en er lacherig om doet, voelt het letterlijk alsof iets kapot gaat van binnen.
Inmiddels ben ik oud genoeg om verstandig mee om te gaan. Toch vermijd ik vastigheid en liefde.
Wat jij hebt hebben trouwens meer mensen hoor. Alleen dat schelden en dreigen is niet verstandig. Beter heb je een paar goede vrienden waar je maandenlang erover kan zeuren.
Maar dit is het probleem. Nieuwe vrouwen bezorgd me hetzelfde...dat lijkt me ongezond. Het is goed om via die weg over haar proberen heen te komen...alleen het volgende meisje dan?quote:
[..]
Je komt er over heen door op zoek te gaan naar nieuwe vrouwen. Verdiep je love guru en pick up artist theorieen. Je hoeft niet alles te gaan neuken en de theorieen uit te voeren. Maar begrijp waar je verkeerd bent gegaan, leer waarom bepaalde gedrag een afknapper is en wat wel goed werkt als het gaat om vrouwen versieren. Ga dan ook nieuwe vrouwen leren kennen en spreek met ze af. Zorg dat je sjans hebt en dat sommigen echt verliefd op je worden. Of dat je vrouwelijke beste vriendinnen hebt die echt om je geven. Zo raakt dit meisje naar het achtergrond en vind je misschien ook iemand waar het wederzijds is.
Is dit serieus je advies terwijl hij aangeeft dat hij keer op keer obsessies voor meiden/vrouwen krijgt die hij leuk vindt?quote:
[..]
Je komt er over heen door op zoek te gaan naar nieuwe vrouwen. Verdiep je love guru en pick up artist theorieen. Je hoeft niet alles te gaan neuken en de theorieen uit te voeren. Maar begrijp waar je verkeerd bent gegaan, leer waarom bepaalde gedrag een afknapper is en wat wel goed werkt als het gaat om vrouwen versieren. Ga dan ook nieuwe vrouwen leren kennen en spreek met ze af. Zorg dat je sjans hebt en dat sommigen echt verliefd op je worden. Of dat je vrouwelijke beste vriendinnen hebt die echt om je geven. Zo raakt dit meisje naar het achtergrond en vind je misschien ook iemand waar het wederzijds is.
Als hij begrijpt hoe het werkt, kan hij ervoor zorgen dat hij niet obessief worden.quote:
[..]
Is dit serieus je advies terwijl hij aangeeft dat hij keer op keer obsessies voor meiden/vrouwen krijgt die hij leuk vindt?
Tenminste zo werkt het wel bij mij. Ik heb veel dates gehad, genoeg vriendinnetjes, maar doordat ik rationeel weet hoe het werkt en weet wat de ongeschreven regels zijn, raak ik vrijwel nooit obsessief. Iemand kan echt wel leren van zijn fouten.
Ik twijfel ook oprecht of iemand dit zo heeft als ik, niet in mijn omgeving althans, met name dat dit mijn leven typeert alsmede de zwaarte ervan. Ik heb haar leven echt proberen kapot te maken, omdat ik er echt niet mee kon leven. Het is nu nog steeds een obsessie en ik denk dat ik voor het eerst dit gevoel niet uit de weg moet gaan maar te lijf moet gaan. Maar hoe? Al jaren...en ik weet het niet.quote:
[..]
Is dit serieus je advies terwijl hij aangeeft dat hij keer op keer obsessies voor meiden/vrouwen krijgt die hij leuk vindt?
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.quote:
[..]
Als hij begrijpt hoe het werkt, kan hij ervoor zorgen dat hij niet obessief worden.
Tenminste zo werkt het wel bij mij. Ik heb veel dates gehad, genoeg vriendinnetjes, maar doordat ik rationeel weet hoe het werkt en weet wat de ongeschreven regels zijn, raak ik vrijwel nooit obsessief. Iemand kan echt wel leren van zijn fouten.
Kan je niet rationeel met jezelf afspreken dat je dat niet doet? Of in ieder geval niet laat blijken? Op zich mag je wel obsessief zijn, zolang je de persoon er maar niet mee lastig valt. Iedereen Facebook stalkt een ander weleens. Als de ander persoon het niet weet, is het geen probleem.quote:
[..]
Maar dit is het probleem. Nieuwe vrouwen bezorgd me hetzelfde...dat lijkt me ongezond. Het is goed om via die weg over haar proberen heen te komen...alleen het volgende meisje dan?
Ik kan me nog wel voorstellen dat ik ervan leer en dat ik het volgende keer niet doe of me ervan weerhoudt, maar mijn obsessie op dit moment houdt alsnog stand. En hoe kom ik daaroverheen? Gesprekken lukken niet,,,kan het instantly, dus in een keer is mijn vraag? Het is destructief zeg maar, heb jij dat ook zo ervaren voor enkele maanden of jaren?quote:
[..]
Kan je niet rationeel met jezelf afspreken dat je dat niet doet? Of in ieder geval niet laat blijken? Op zich mag je wel obsessief zijn, zolang je de persoon er maar niet mee lastig valt. Iedereen Facebook stalkt een ander weleens. Als de ander persoon het niet weet, is het geen probleem.
Ik weet gewoon niet hoe ik over deze ziekte kan komen.
Dit is redelijk normaal en menselijk, hoewel jij het misschien in een extreme vorm hebt. Maar eigenlijk willen we allemaal afsluiting en begrip van de mensen die ons hart breken.quote:
[..]
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.
Maar in jouw geval klinkt het misschien wel wat psychopatischer dan gemiddeld. Dat moet je dan toch bespreken met een deskundige.
Ik heb nooit geprobeerd om iemand’s leven kapot te maken. Maar heb wel gefantaseerd over die persoon kwetsen zoals ze mij heeft gekwetst. Het gevoel was ook zwaar en duurde ook jaren. Maar ik ben wel verstandig genoeg om me in te houden om kwaadaardige dingen te doen. Maar wel diepe depressies en substance abuse problemen gekregen daardoor.quote:
[..]
Ik kan me nog wel voorstellen dat ik ervan leer en dat ik het volgende keer niet doe of me ervan weerhoudt, maar mijn obsessie op dit moment houdt alsnog stand. En hoe kom ik daaroverheen? Gesprekken lukken niet,,,kan het instantly, dus in een keer is mijn vraag? Het is destructief zeg maar, heb jij dat ook zo ervaren voor enkele maanden of jaren?
Ik weet gewoon niet hoe ik over deze ziekte kan komen.
Waarom denk je dat je haar leven kapot wil(de) maken terwijl je verliefd op haar was en dan normaal juist het beste voor iemand wil?quote:
[..]
Ik twijfel ook oprecht of iemand dit zo heeft als ik, niet in mijn omgeving althans, met name dat dit mijn leven typeert alsmede de zwaarte ervan. Ik heb haar leven echt proberen kapot te maken, omdat ik er echt niet mee kon leven. Het is nu nog steeds een obsessie en ik denk dat ik voor het eerst dit gevoel niet uit de weg moet gaan maar te lijf moet gaan. Maar hoe? Al jaren...en ik weet het niet.
Voor mij is dit liefde. Dat is het gewoon, hierdoor liet ik zien hoeveel ik wel niet om haar gaf. Oke naja, haar leven probeerde kapot te maken gaat wellicht ver. Maar ik stuurde haar zeer nare mails toe, niet vaak, stuk of 12 in 1,5 jaar, maar dat hield haar behoorlijk bezig. Voor mij is dat gewoon liefde, vanaf dag 1 hield ik van haar en ik weet het oprecht niet meer hoe ik eroverheen kom. Ik weet niet eens wat liefde betekent, zulke fukud up rolmodellen gehad...quote:
[..]
Waarom denk je dat je haar leven kapot wilde maken terwijl je verliefd op haar was en dan normaal juist het beste voor iemand wil?
Het enige wat ik weet is dat dit geen liefde kan zijn toch..maar waarom dan zulke sterke gevoelens? Zo diep, waarom kwets ik mezelf keer op keer..
Wat wil je met dit topic? Want op mij komt het over alsof je eigenlijk weer graag wilt horen dat het allemaal niet aan jouw ligt en jij vooral het slachtoffer bent.
Noemen ze obsessie. Meer mensen maken dit mee dan je denkt hoor. En ook vrouwen raken obsessief over mannen, alleen niet snel agressief of bedreigend.quote:
[..]
Voor mij is dit liefde. Dat is het gewoon, hierdoor liet ik zien hoeveel ik wel niet om haar gaf. Oke naja, haar leven probeerde kapot te maken gaat wellicht ver. Maar ik stuurde haar zeer nare mails toe, niet vaak, stuk of 12 in 1,5 jaar, maar dat hield haar behoorlijk bezig. Voor mij is dat gewoon liefde, vanaf dag 1 hield ik van haar en ik weet het oprecht niet meer hoe ik eroverheen kom. Ik weet niet eens wat liefde betekent, zulke fukud up rolmodellen gehad...
Het enige wat ik weet is dat dit geen liefde kan zijn toch..maar waarom dan zulke sterke gevoelens? Zo diep, waarom kwets ik mezelf keer op keer..
Ik vind het eigenlijk meevallen. TS komt niet narcisstisch over, wel ziekelijk.quote:
Je hebt een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Je obsessie met haar heeft niks met haar te maken, enkel met jou en jouw gekrenkte ego.
Wat wil je met dit topic? Want op mij komt het over alsof je graag wilt horen dat het allemaal niet aan jouw ligt en helemaal niet zo ziekelijk is..
Ik denk dat jij als vrouw gewoon walgt van zo’n topic omdat het toch eng is om te lezen en dat je wel soortgelijke ervaringen hebt meegemaakt.
Nee.quote:
Je hebt een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Je obsessie met haar heeft niks met haar te maken, enkel met jou en jouw gekrenkte ego.
Wat wil je met dit topic? Want op mij komt het over alsof je graag wilt horen dat het allemaal niet aan jouw ligt en helemaal niet zo ziekelijk is..
Ik wil juist horen dat het allemaal aan mij ligt, dat ik het allemaal bedenk, alles wat in mijn hoofd zit is een illusie. Ik zou wensen dat iemand mij daar zeer scherp op wijst en niet nalaat zoals mijn psychiater.. Dat het allemaal puur een ''obsessie'' is en niet eens ''obsessieve liefde'' genoemd dient te worden, want er zit geen liefde in. Ik wil van andere mensen zulke dingen horen, want klaarblijkelijk, indien ik het aan mezelf vertel gebeurd er niks. Dus ja vertel maar wat meer over mijn ego, want ook daar heb ik over nagedacht. Denk je serieus dat ik dit fijn vind of zo? Ik wil hier uit, ook ik wil opstaan zonder haar in mijn gedachte, elke dag fantasieën over haar en haar vriendje. Ik wil dat geluk ervaren, maar momenteel ben ik gewoon bang om activiteiten te ondernemen, bang dat ik haar constant in gedachte houd als ik met die activiteit bezig ben.
Het is mij enkel vorige week toevallig gelukt...Althans dat dacht ik, dat ik er in een keer overheen kan komen. Maar weet dus niet of iemand daar meer van weet of dat überhaupt mogelijk is, of moet ik het nog meer tijd geven dan jaren??
Zie de PoHi van TS, hij is gediagnosticeerd met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.quote:
[..]
Ik vind het eigenlijk meevallen. TS komt niet narcisstisch over, wel ziekelijk.
Ik denk dat jij als vrouw gewoon walgt van zo’n topic omdat het toch eng is om te lezen en dat je wel soortgelijke ervaringen hebt meegemaakt.
Al hoewel ik wel moet toegeven dat die test ook een beetje vreemd was..De arts zei daarna dat iedereen wel een stoornis heeft. Maar goed narcistisch kan ik me goed voorstellen in ieder geval, voor mij is het meer het obsessieve stoornis. En dat had ik niet, heel vreemd.quote:
[..]
Zie de PoHi van TS, hij is gediagnosticeerd met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Dit is echt hetgeen waar ik tegenaan loop in mijn leven, altijd al. Qua school, werk en alles eromheen is alles top. Dit hele liefdesgedoe en alles uit mijn verleden is fucked up en ik ben het behoorlijk zat naar jaren en ''je komt er wel overheen, geef het tijd''..
Oh. Dat zet het toch in een andere daglicht.quote:
[..]
Zie de PoHi van TS, hij is gediagnosticeerd met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Hoezo? Want die obsessie blijft toch, wat bedoelen jullie hier dan mee? Vond die test sowieso een beetje vreemd, 500 vragen..maar goed zaten ook vragen bij zoals. Geef je er veel om wat andere mensen van je denken en zei ik bv ''ja af en toe wel''. Zat niets ernstigs bij of wat dan ook viel me heel erg op, meer nogal algemeen. Either way, wat draagt zo'n persoonlijkheidsstoornis dan bij aan mijn gedrag t.o.v. die obsessie.quote:Op woensdag 3 oktober 2018 21:35 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Oh. Dat zet het toch in een andere daglicht.
Door het lage gevoel van eigenwaarde gaan narcisten zich zo gedragen dat ze zich verheven voelen boven iedereen. Zoals gezegd, iedereen lijdt wel een beetje aan narcisme, het wordt pas een persoonlijkheidsstoornis wanneer de omgeving van een narcist er last van begint te krijgen en moeite krijgt om deze persoon om te gaan. Veel narcisten hebben zelf niet door dat ze lijden aan de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Zij vinden hun gedrag vaak normaal. Narcisten hebben vaak geen besef van hun eigen arrogantie en weten hun opgeblazen gedrag vaak te presenteren als de normaalste zaak van de wereld.
Dit heb ik gewoon niet, lage eigenwaarde? Absoluut. Arrogantie? Opgeblazen gedrag? Normaalste zaak van de wereld? Niet echt... Maar goed, vandaar dat ik die stoornissen ook een beetje twijfelende gevoelens bij heb, iedereen zal wel een stoornis kunnen hebben.
Je vind dat je recht hebt om altijd je zin te krijgen en special behandeld te worden, zonder dat er echt een reden daarvoor is. Je kan je niet inleven in anderen en je hebt een fragiele ego die je beschermt met een soort grootheidswaanzin. Bijvoorbeeld dat jij de perfecte liefde dient te hebben. Je denkt dat je beter bent dan de meeste mensen en snapt niet helemaal dat niet iedereen jou helemaal geweldig vindt. Je kan moeilijk erkennen wat je tekortkomingen zijn, zeker toegeven naar anderen toe gaat niet lukken. Je ziet dit meisje eerder als een bezit dan als een volwaardig persoon die haar eigen wensen en gedachtes heeft.quote:
[..]
Hoezo? Want die obsessie blijft toch, wat bedoelen jullie hier dan mee? Vond die test sowieso een beetje vreemd, 500 vragen..maar goed zaten ook vragen bij zoals. Geef je er veel om wat andere mensen van je denken en zei ik bv ''ja af en toe wel''. Zat niets ernstigs bij of wat dan ook viel me heel erg op, meer nogal algemeen. Either way, wat draagt zo'n persoonlijkheidsstoornis dan bij aan mijn gedrag t.o.v. die obsessie.
Als ik teruglees zie ik ook idd geen schaamte of schuld the voel over hoe zij het zou hebben ervaren.
Het lijkt of je langzaam begint te begrijpen dat er iets mis is.quote:
En overigens nu ik weer meer informatie erover op zoek:
Door het lage gevoel van eigenwaarde gaan narcisten zich zo gedragen dat ze zich verheven voelen boven iedereen. Zoals gezegd, iedereen lijdt wel een beetje aan narcisme, het wordt pas een persoonlijkheidsstoornis wanneer de omgeving van een narcist er last van begint te krijgen en moeite krijgt om deze persoon om te gaan. Veel narcisten hebben zelf niet door dat ze lijden aan de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Zij vinden hun gedrag vaak normaal. Narcisten hebben vaak geen besef van hun eigen arrogantie en weten hun opgeblazen gedrag vaak te presenteren als de normaalste zaak van de wereld.
Dit heb ik gewoon niet, lage eigenwaarde? Absoluut. Arrogantie? Opgeblazen gedrag? Normaalste zaak van de wereld? Niet echt... Maar goed, vandaar dat ik die stoornissen ook een beetje twijfelende gevoelens bij heb, iedereen zal wel een stoornis kunnen hebben.
Met betrekking tot dit meisje zou het dan zeker kloppen geef ik toe. Naar andere mensen heb ik dit totaal niet, ik verander 180 graden met de obsessie. En ja, ik heb geen grens bij haar of zo. Zie haar niet als een mens..meer als een object inderdaad. Vandaar dat ik zo erg twijfel wat dit is, en voor zolang al. Maar dan zou deze gehele obsessie aan mijn persoonlijkheidsstoornis te wijten zijn?quote:
[..]
Je vind dat je recht hebt om altijd je zin te krijgen en special behandeld te worden, zonder dat er echt een reden daarvoor is. Je kan je niet inleven in anderen en je hebt een fragiele ego die je beschermt met een soort grootheidswaanzin. Bijvoorbeeld dat jij de perfecte liefde dient te hebben. Je denkt dat je beter bent dan de meeste mensen en snapt niet helemaal dat niet iedereen jou helemaal geweldig vindt. Je kan moeilijk erkennen wat je tekortkomingen zijn, zeker toegeven naar anderen toe gaat niet lukken. Je ziet dit meisje eerder als een bezit dan als een volwaardig persoon die haar eigen wensen en gedachtes heeft.
Als ik teruglees zie ik ook idd geen schaamte of schuld the voel over hoe zij het zou hebben ervaren.
Thanks voor die insights.
Ik denk dat ik zeer goed en bewust tot me moet laten door dringen dat dit allemaal 0.0% met haar te maken had..dat is echt mijn struikelblok.
Ja. Je zou wel pijn hebben, maar het niet persoonlijk nemen en op termijn loslaten. Maar ook “gezonde” mensen worden weleens obsessief en stalkerig. Maar zo weerhouden zichzelf van evil gedrag.quote:
Nog een ding, hoe omschrijf je liefde dan. Want indien ik haar dus echt lief zou hebben dan zou ik het haar moeten gunnen dat ze door is gegaan, ongeacht de pijn die ik voel?????? Waar ik wel echt achterkom is dat ik oprecht slechte voorbeelden heb gehad van liefde door gescheiden ouders, amper een vader, elke dag ruzie inclusief politie die er zovaak waren, vluchtelingen.
quote:
[..]
Ja. Je zou wel pijn hebben, maar het niet persoonlijk nemen en op termijn loslaten. Maar ook “gezonde” mensen worden weleens obsessief en stalkerig. Maar zo weerhouden zichzelf van evil gedrag.
quote:
[..]
Ja. Je zou wel pijn hebben, maar het niet persoonlijk nemen en op termijn loslaten. Maar ook “gezonde” mensen worden weleens obsessief en stalkerig. Maar zo weerhouden zichzelf van evil gedrag.
Als jij dit leest denk je dan dat mijn gedrag kan komen door dat meisje en de situatie of heb ik deze illusie aan mezelf te danken dat ik en dat meisje ooit nog bij elkaar kunnen komen? Want ik denk nog steeds dat hoe langer ik volhou aan dit gevoel dat ze op een dag terugkomt...quote:
[..]
Ja. Je zou wel pijn hebben, maar het niet persoonlijk nemen en op termijn loslaten. Maar ook “gezonde” mensen worden weleens obsessief en stalkerig. Maar zo weerhouden zichzelf van evil gedrag.
Ik zal even heel erg duidelijk zijn:quote:
[..]
[..]
[..]
Als jij dit leest denk je dan dat mijn gedrag kan komen door dat meisje en de situatie of heb ik deze illusie aan mezelf te danken dat ik en dat meisje ooit nog bij elkaar kunnen komen? Want ik denk nog steeds dat hoe langer ik volhou aan dit gevoel dat ze op een dag terugkomt...
JULLIE ZULLEN NOOIT SAMEN ZIJN, NOOIT!
Juist dat zal ervoor zorgen dat ze je nooit meer wil zien.quote:
[..]
[..]
[..]
Als jij dit leest denk je dan dat mijn gedrag kan komen door dat meisje en de situatie of heb ik deze illusie aan mezelf te danken dat ik en dat meisje ooit nog bij elkaar kunnen komen? Want ik denk nog steeds dat hoe langer ik volhou aan dit gevoel dat ze op een dag terugkomt...
Juist als je haar loslaat en doorgaat met je leven, en ze dat ziet, zou er een kans kunnen zijn dat ze je in ieder geval niet gaat ontwijken als de pest. Maar in dit geval is het daar te laat daarvoor, je bent al een traumatiserende ervaring voor haar. Als ze in de GGZ zit, krijgt ze waarschijnlijk trauma behandeling vanwege jouw gedrag.
If you love somebody, set them free. If they come back to you, it's meant to be.quote:
Nog een ding, hoe omschrijf je liefde dan. Want indien ik haar dus echt lief zou hebben dan zou ik het haar moeten gunnen dat ze door is gegaan, ongeacht de pijn die ik voel??????
Hoe kun je van iemand houden als je haar beschouwt als een trofee die je moet (over)winnen? Die je moet manipuleren om te krijgen wat jij wil, in plaats van dat je kijkt of je samen genoeg hetzelfde wil om samen ergens naar toe te willen werken.
Die je pijn en onveiligheid wil laten ervaren, omdat zij jou niet geeft wat jij wil. Hoe kun jij liefde ervaren als je niet durft te vertrouwen op haar eigen vrije wil? Wat zou haar keuze dan waard zijn? Maakt je dat überhaupt uit?
En als het wel was gelukt, hoe had je er dan op kunnen vertrouwen dat het zo bleef? Was er niet nog steeds dat knagende interne stemmetje dat je bij iedere actie buiten jouw invloedssfeer zou horen denk je? Zou je dan niet juist nog meer bevestiging nodig hebben dat ze voor jou en jou alleen kiest en blijft kiezen? Dat je bezig blijft met alert zijn of die kassaboy van de AH haar niet te lang aankijkt en eigenlijk zo maar door blijft gaan tot ze een willoze schim is die dagelijks haar "liefde" moet bewijzen aan je door alleen en precies te doen wat jij wil?
Denk je echt dat liefde zo zou moeten zijn of dat het de enige manier is voor jou om het zo te kunnen ervaren?
Onvoorwaardelijke liefde dat je om iemand geeft zonder er iets voor terug hoeft te hebben. Dat er is ongeacht of en zo ja, in welke mate, de ander het terug geeft. Dat je de ander het beste gunt en zijn of haar geluk, ook als dat voor jou de niet meest optimale optie zou zijn. Van de ander houden zoals die is, en niet zoals die zou moeten worden, en waarvan je zou hopen dat een ander ook van jou zou kunnen houden, zonder dat je daar allerlei truukjes voor uit hoeft te halen. Dat je hem of haar eigen ervaringen gunt om in hun eigen tempo zelf keuzes te maken.
Willen beschermen is een natuurlijk gevoel, maar liefde is ook loslaten. Juist om zelf die ervaring op te doen en van daar uit te groeien. Voor ouders is dat een duidelijker proces, in principe voed je je kinderen zo goed mogelijk op tot volwassenen en dat kunnen ze niet als je hen af probeert te schermen, niet hun eigen keuzes leert en laat maken.
Juist dan zeg het zoveel meer als een ander ervoor kiest om bij te willen zijn en te blijven..
En dan kan ik me heel snel na zo'n post weer fuckud up voelen. Helemaal met schuldgevoelens..Dit is gewoon een nare vicieuze cirkel, ben bang om met mijn leven door te gaan. Niet naar buiten durven te gaan zelfs.quote:
[..]
Juist dat zal ervoor zorgen dat ze je nooit meer wil zien.
Juist als je haar loslaat en doorgaat met je leven, en ze dat ziet, zou er een kans kunnen zijn dat ze je in ieder geval niet gaat ontwijken als de pest. Maar in dit geval is het daar te laat daarvoor, je bent al een traumatiserende ervaring voor haar. Als ze in de GGZ zit, krijgt ze waarschijnlijk trauma behandeling vanwege jouw gedrag.
Als je geluk hebt, vind je een goede behandelaar.quote:
[..]
En dan kan ik me heel snel na zo'n post weer fuckud up voelen. Helemaal met schuldgevoelens..Dit is gewoon een nare vicieuze cirkel, ben bang om met mijn leven door te gaan. Niet naar buiten durven te gaan zelfs.
Ik heb trouwens ook schuldgevoelens bij vooral 1 ex. Ik ben niet evil geweest zoals jij, maar heb haar wel gekwetst en daarna ook adgeschrokken omdat ik het goed wou maken. Dat duwde haar alleen maar weg uiteindelijk.
Maar in jouw geval is het helaas wat kwaadaardig geweest. Maar als Donald Trump president kan worden met een mooie vrouw naast zijn zijde, kan jij ook wel een leven creeren waar je gelukkig mee ben met iemand waarvan je hou. Alleen moet je zeker serieuze professionele hulp zoeken en langdurig volhouden.
Nee, ik denk dat jouw gedrag komt door jou en niet door haar. Jij hebt heel bewust keuzes gemaakt en daarmee laat je een zeker gebrek aan impulsiviteit zien die het ongeloofwaardig maakt dat je puur in the heat of the moment gereageerd zou hebben. Daarnaast geef je aan haar als ding te zien en hebben bepaalde handelingen overduidelijk tot doel gehad om haar net zo te kwetsen als jij je door haar gekwetst voelt. Daarmee heb je laten zien waar jouw prioriteiten liggen en die liggen niet bij haar gevoelens, tenzij die gevoelens positief voor jou zouden uitpakken. Dat is desinteresse in haar persoon en dan zou je ook heel cynisch kunnen stellen dat het net zo goed een andere meid zou kunnen worden. Mits je echt open zou staan voor het idee dat iemand echt om jou zou kunnen geven in plaats van vast te willen houden aan je vermeende verspilde energie die je nu alsnog met terugwerkend rendement zou willen innen.quote:
[..]
[..]
[..]
Als jij dit leest denk je dan dat mijn gedrag kan komen door dat meisje en de situatie of heb ik deze illusie aan mezelf te danken dat ik en dat meisje ooit nog bij elkaar kunnen komen? Want ik denk nog steeds dat hoe langer ik volhou aan dit gevoel dat ze op een dag terugkomt...
Wat schiet jij ermee op om dat gevoel zo vast te houden? Ontloop je zo andere belangrijke dingen in je leven, waar je dan haar als zogenaamd excuus voor kan gebruiken? Is het niet ergens veilig verschuilen achter vermeende liefde, juist omdat je stiekem wel weet dat zij op afstand blijft en je pisbang bent om weer afgewezen te worden door een ander exemplaar?
Dat is zonde, want dan doe je jezelf aan wat je eigenlijk van haar wil. Maar met zo een totale overgave cq inperking verlies je ook wat jou jou maakt zeg maar. Als je doel is om geliefd te worden door iemand, dan moet je de beste versie van jezelf worden. Je deed een goede studie toch? Hoe gaat het daarmee? Heb je daarnaast niet nog andere bezigheden? Dingen die je mede maken tot wie je bent? Zodat je je kansen kan spreiden over meerdere dingen waar je enige eigenwaarde aan kan ontlenen. Dingen die je eventueel ook zou kunnen delen met iemand die dat ook leuk vindt?quote:
[..]
En dan kan ik me heel snel na zo'n post weer fuckud up voelen. Helemaal met schuldgevoelens..Dit is gewoon een nare vicieuze cirkel, ben bang om met mijn leven door te gaan. Niet naar buiten durven te gaan zelfs.
Volgens mij sla je hier zelf al de spijker op zijn kop. Je geluk is afhankelijk van jezelf. Probeer er voor te zorgen dat je je eigen leven interessant genoeg vindt om je daar op te focussen. Eigenlijk minder 'tijd creëren' om aan haar te kunnen denken. Inderdaad een stukje eigenwaarde denk ik.quote:
[..]
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.
Ik herken dit zelf ook van vroeger en nu soms nog steeds. Als ik vroeger een vriendje had vond ik mijn vriendje belangrijker dan mezelf en ik kon ook obsessief daar mee bezig zijn in mijn hoofd. Maar ik had dan ook geen hobbies of sport of iets waarvoor ik echt voor mezelf leefde. Heb jij dat wel? Hoe is je sociale leven verder bijv?
Ik wil bijna dood. Ik heb geen zin meer, in helemaal niks. Dag in dag uit is dit mijn leven, 24/7 voor de afgelopen 4 jaar en ik kan het niet meer aan. Het is niet meer van ‘have closure’ en dat soort bullshit. Het zit zo in mij geprogrammeerd al voor zolang. Het is een deel van mij geworden. Ik weet de oplossing niet, want al ben ik op vakantie of verhuis ik naar de andere kant van de wereld. Nog steeds bestaat die obsessie. Jaar geleden was ik in het buitenland en ook daar enorm last van gehad.quote:
[..]
Dat is zonde, want dan doe je jezelf aan wat je eigenlijk van haar wil. Maar met zo een totale overgave cq inperking verlies je ook wat jou jou maakt zeg maar. Als je doel is om geliefd te worden door iemand, dan moet je de beste versie van jezelf worden. Je deed een goede studie toch? Hoe gaat het daarmee? Heb je daarnaast niet nog andere bezigheden? Dingen die je mede maken tot wie je bent? Zodat je je kansen kan spreiden over meerdere dingen waar je enige eigenwaarde aan kan ontlenen. Dingen die je eventueel ook zou kunnen delen met iemand die dat ook leuk vindt?
Studie gaat redelijk, alleen totaal geen concentratie, wil volgend jaar naar Columbia in New York samen met uitwisseling van Nederlandse master. Maar de kans dat het gebeurt lijkt klein.. Voor de rest helemaal niks. Nada. Noppes. En dat Columbia daarnaast heel moeilijk worden als ik zo depressief ben. Nog nooit is het zo erg geweest.
Het is een ziekte, en door de meest slechte psychiater ben ik geen enkele stap vooruit maar wel duizend euro lichter. Het was een waardeloze psychiater, waar ik geen zak aan had en nu wacht ik weer drie maanden.
Ik probeer in te zien dat je fouten mag maken, maar als ik dan posts lees dat wat ik deed slecht was en ze me nooit wil zien, komt alles weer naar boven. Ik weet niet hoe ik van het gevoel af kom en elke keer als iemand zegt ‘onderneem activiteiten’ dan lukt mij dat niet. Ik denk zo erg aan haar dat wanneer ik mee zou doen aan een activiteit omdat mijn gedachtes toch elders zijn, namelijk bij haar. Mis haar zo erg. Ik durf gewoon niet meer te leven en ik hoop dat door aan dit gevoel vast te houden zij ooit terugkomt. Dus nee, niks qua activiteiten uit angst voor mijn gevoelens voor haar.
Hoe kan ik zonder die dingen alsnog tot een ommekeer komen? Hoe laat ik los zonder die activiteiten?
Bedankt over je opmerking over liefde. Ik heb die gevoelens alleen bij 1 persoon in mijn hele leven gehad, en dat is mijn beste vriendin. Bij mijn familie niet eens, voor hetgeen wat ze in het verleden hebben gedaan en de gevolgen die het vandaag de dag voor mij heeft. Neem ze dat echt kwalijk.
Dat lijkt me een goede indicatie om met de huisarts te bespreken. Niet alleen je depressieve en wanhopige gevoelens, maar ook dat je er doorheen zit en opziet tegen de wachttijd voor je weer bij een andere psych terecht kan en in de tussentijd niet echt een alternatief hebt om je ei kwijt te kunnen.quote:
[..]
Ik wil bijna dood. Ik heb geen zin meer, in helemaal niks. Dag in dag uit is dit mijn leven, 24/7 voor de afgelopen 4 jaar en ik kan het niet meer aan. Het is niet meer van ‘have closure’ en dat soort bullshit. Het zit zo in mij geprogrammeerd al voor zolang. Het is een deel van mij geworden. Ik weet de oplossing niet, want al ben ik op vakantie of verhuis ik naar de andere kant van de wereld. Nog steeds bestaat die obsessie. Jaar geleden was ik in het buitenland en ook daar enorm last van gehad.
Wat goed dat je studie desondanks toch goed gaat! Hoe ben je de vorige keer dat je in de States zat erdoor heen gekomen?quote:Studie gaat redelijk, alleen totaal geen concentratie, wil volgend jaar naar Columbia in New York samen met uitwisseling van Nederlandse master. Maar de kans dat het gebeurt lijkt klein.. Voor de rest helemaal niks. Nada. Noppes. En dat Columbia daarnaast heel moeilijk worden als ik zo depressief ben. Nog nooit is het zo erg geweest.
Dat is heel vervelend natuurlijk. Weet je huisarts hier van? Hoe bespraken je vorige psych en jij dit?quote:Het is een ziekte, en door de meest slechte psychiater ben ik geen enkele stap vooruit maar wel duizend euro lichter. Het was een waardeloze psychiater, waar ik geen zak aan had en nu wacht ik weer drie maanden.
Iedereen maakt fouten, niet alleen jij. Fouten mogen maken betekent niet dat er geen consequenties zijn of zouden moeten zijn. Je tijdelijk kut kunnen voelen hoort erbij.quote:Ik probeer in te zien dat je fouten mag maken, maar als ik dan posts lees dat wat ik deed slecht was en ze me nooit wil zien, komt alles weer naar boven. Ik weet niet hoe ik van het gevoel af kom en elke keer als iemand zegt ‘onderneem activiteiten’ dan lukt mij dat niet. Ik denk zo erg aan haar dat wanneer ik mee zou doen aan een activiteit omdat mijn gedachtes toch elders zijn, namelijk bij haar. Mis haar zo erg. Ik durf gewoon niet meer te leven en ik hoop dat door aan dit gevoel vast te houden zij ooit terugkomt. Dus nee, niks qua activiteiten uit angst voor mijn gevoelens voor haar.
Het leven is een aaneenschakeling van oorzaak en gevolg en net zoals jij van invloed kan zijn op andermans en je eigen leven, kan dat omgekeerd net zo goed op het jouwe. Ook als je je probeert te onttrekken aan het leven kun je consequenties ervaren. Niets doen is immers ook een vorm van actie met een gevolg en dat is nog steeds niet wat jij zo graag zou willen.
Daar kun je haar voor verantwoordelijk blijven houden, maar in de tussentijd sluit jij jezelf af voor alle andere dingen waar je positieve feedback aan zou kunnen ontlenen. Misschien doe je dat om jezelf af te straffen of ter bevestiging van zie je nou wel of omdat je bang bent dat je hier voor je gevoel ook weer kan falen en nog meer negatieve feedback krijgt. Maar dat doe jij zelf en niet zij.
Jij maakt net zoals andere mensen fouten, maar als het goed is zijn we niet onze fouten maar nog veel meer. Daarom is het belangrijk om meer ernaast te blijven doen, dat je leven niet alleen om die fouten draait. Je hebt iets lulligs gedaan, maar dat maakt je niet tot uitsluitend een lul. Je had ook de ballen om eerlijk op te biechten dat jij erachter zat. Dan is ze ongetwijfeld gekwetst, maar ze kan hopelijk ook een stukje rust vinden in de wetenschap dat ze niet meer hoeft te piekeren over wie het was. Daarmee is het voor haar hopelijk makkelijker geworden om te beginnen met verwerken. Dat is ondanks het kutte wat er aan vooraf ging, wel iets moois dat je haar dat hebt gegund, ongeacht je intenties om dat te doen. Dus ook al heb je niet gekregen wat je wilde met dat toegeven, het was goed om toe te geven. Goed om die confrontatie op te zoeken met haar en met jezelf.
Nu nog leren verwerken dat dit een onderdeel van je is en hoe je daar beter mee om kan leren gaan..
Misschien heb je wel een vertekend beeld van hoe het bij anderen werkt, maar praktisch iedereen met enig bewustzijn krijgt negatieve feedback te verwerken. Vrijwel iedereen voelt zich weleens echt diep kut. Dat hoort bij het leven en lijkt me vrijwel onmogelijk te ontlopen. Dan snap ik dat je na 4 jaar wel toe bent aan een break van zo een gevoel. Het is echter niet realistisch om te hopen dat je alleen maar positieve feedback kan krijgen in het leven. Niet met die meid aan je zijde en ook niet als je alles wel perfect zou doen. Jij en je omgeving worden door meer factoren beïnvloedt, niet alles draait om of ligt aan jou.
Als je zolang rondloopt met zo een ingesleten patroon, dan heb je dat er ook niet 123 uit. Ook niet met een goede psych, want dit zit wel echt even stukken dieper dan iemand die jou eventjes uitleg geeft en dat je dan ineens superduper fantastisch hippie gevoelsleven tegemoet gaat ofzo. Het leven is voor heel veel mensen een proces van vallen en opstaan, ook voor jou.
En daar komt dan die liefde weer om de hoek kijken. Want juist liefde voor jezelf en voor een ander kan een goede motivatie zijn om die confrontatie cq gevecht aan te gaan. Omdat jij het waard vindt om jezelf beter staande te leren houden qua emoties en de regulering daarvan. Zodat je kan excelleren in je studie en werkveld, zodat je kansen kan pakken en helpen creëren. Is het niet naar Columbia, wellicht dan ergens anders. Maar dan moet je wel je nek uit durven steken. Jezelf open durven stellen voor iets anders dan de zekerheid die je meent te hebben in je hoofd. Die zekerheid bouw je vooral op de bekendheid van je gevoel als je je afsluit voor anderen waarvan je niet zeker bent of ze jou zo een bekend dan wel goed gevoel zouden kunnen geven.
Het vervelende van levenslessen kan zijn, dat het terug blijft komen of blijft hangen zolang je er (nog) niet voldoende mee om hebt leren gaan. In dat opzicht gezien zou dit soort vragen kunnen wijzen op een easy cop out, dat je de confrontatie niet aan wil of durft te gaan.quote:Hoe kan ik zonder die dingen alsnog tot een ommekeer komen? Hoe laat ik los zonder die activiteiten?
Concretere dingen die niet zo maar even je kutgevoel kunnen laten verdwijnen, maar wellicht wel kunnen bijdragen aan een verwerkingsproces zijn om er beter mee om te leren gaan zijn o.a. mindfulness (vereist wel enige concentratie, maar is ook een kwestie van oefening en kan je hopelijk je gedachten er wat meer laten zijn en misschien iets meer afstand daartoe creëren), educatie mbt rouwproces (leren wat verschillende fases inhouden kan misschien ook helpen inzien dat het ok is om bepaalde emoties en gevoelens te hebben. Dat gezegd hebbende, dat je gevoelens hebt is één ding, er naar handelen is echt een tweede maar dat is gezien je diagnose denk ik echt iets om met een psych naar te kijken) en een uitlaatklep zoeken voor je emoties. Als je het wat minder opkropt, neemt de behoefte om er iets naars mee te doen misschien ook wat af.
Schrijven kan in de privacy van je huis, vechtsporten wellicht als je een boksbal op kan hangen ofzo, etc. Daarnaast is de natuur intrekken wel zo gezond. Niet alleen de beweging, ook al wandel je alleen wat. Ook frisse lucht, licht en je bewust zijn van de natuur waar we allemaal een onderdeel van uitmaken enzo.
Verder zou je kunnen kijken naar boeken. Rationeel emotieve therapie (RET), mindmapping/g-schema's/moodmapping, waarbij je rekening moet houden dat het niet een kwestie is van boekie lezen en gefixd zijn.
Misschien kun je met de huisarts ook bespreken of er mogelijkheden zijn mbt medicijnen? Geen wonderpillen, maar misschien wel net even de pauzeknop om niet verder de put in te gaan en mentaal even weer een beetje te kunnen bufferen?
Graag gedaan. Jammer dat je dat gevoel niet hebt gehad bij je familie. Misschien hebben zij het zelf ook niet gekend of zit je standaard op een andere frequentie omdat jullie definitie van liefde teveel verschilt..quote:Bedankt over je opmerking over liefde. Ik heb die gevoelens alleen bij 1 persoon in mijn hele leven gehad, en dat is mijn beste vriendin. Bij mijn familie niet eens, voor hetgeen wat ze in het verleden hebben gedaan en de gevolgen die het vandaag de dag voor mij heeft. Neem ze dat echt kwalijk.
Als je meer over liefde zou willen lezen, dan zijn de boeken van Jan Geurtz misschien iets. Chapmans 5 love languages vind ik zelf een mooie theorie die wat inzicht verschaft en je aan het denken kan zetten over liefde ervaren enzo. De Dalai Lama heeft ook een en ander over compassie geschreven wat misschien handig kan zijn.
Ik wens je sterkte en voor nu een goede nachtrust
[ Bericht 5% gewijzigd door Scary_Mary op 04-10-2018 01:55:23 ]
Heel erg bedankt voor je reacties, dat helpt. Wat ik heb is dat ik niet door wil en durf te gaan, omdat ik denk dat het inderdaad niet mag. Een soort zelfstraffing, alsmede dat ik constant aan haar denk als ik buiten ben en ik dat niet wil. Dat ik dan denk van ''zij is nu ook buiten en doet leuke dingen'' en ik denk aan haar, zoals altijd. Ook ben ik weer bang om te falen. Ben echt bang geworden voor alles. Heb al dagen mijn huis niet verlaten om een eigen actiiteit te ondernemen.quote:
[..]
Graag gedaan. Jammer dat je dat gevoel niet hebt gehad bij je familie. Misschien hebben zij het zelf ook niet gekend of zit je standaard op een andere frequentie omdat jullie definitie van liefde teveel verschilt..
Als je meer over liefde zou willen lezen, dan zijn de boeken van Jan Geurtz misschien iets. Chapmans 5 love languages vind ik zelf een mooie theorie die wat inzicht verschaft en je aan het denken kan zetten over liefde ervaren enzo. De Dalai Lama heeft ook een en ander over compassie geschreven wat misschien handig kan zijn.
Ik wens je sterkte en voor nu een goede nachtrust
Wat denk jij dat ik voor haar heb gevoeld dat het zo diep zit bij mij, met inachtneming van de berichten die ik haar ook toezond? Kan jij het omschrijven, was dit ooit liefde of? Waarom ben ik er zo mee bezig? Iedere keer als ik eroverheen lijk te komen, komt het ijzersterk terug..heel sterk. Alsof ik er nooit overheen was..
Van wie denk je dat het niet mag? Is dat van jezelf of van het universum ofzo?quote:
[..]
Heel erg bedankt voor je reacties, dat helpt. Wat ik heb is dat ik niet door wil en durf te gaan, omdat ik denk dat het inderdaad niet mag. Een soort zelfstraffing, alsmede dat ik constant aan haar denk als ik buiten ben en ik dat niet wil. Dat ik dan denk van ''zij is nu ook buiten en doet leuke dingen'' en ik denk aan haar, zoals altijd. Ook ben ik weer bang om te falen. Ben echt bang geworden voor alles. Heb al dagen mijn huis niet verlaten om een eigen actiiteit te ondernemen.
Wat denk jij dat ik voor haar heb gevoeld dat het zo diep zit bij mij, met inachtneming van de berichten die ik haar ook toezond? Kan jij het omschrijven, was dit ooit liefde of? Waarom ben ik er zo mee bezig? Iedere keer als ik eroverheen lijk te komen, komt het ijzersterk terug..heel sterk. Alsof ik er nooit overheen was..
Als dit alleen om haar zou draaien, wat maakt dan dat je binnen je veiliger voelt? Altijd aan haar denken is binnen ook gaande toch? Wat denk je dat binnen blijven het dragelijker zou maken?
Wat is je grootste angst nu, wat voor falen zou je nu te wachten staan denk je als je weer naar buiten zou gaan?
Bedoel je trouwens dat je alleen verplichte nummers als studie en boodschappen buitenshuis doet of zit je echt al dagen alleen maar binnen?
Waarom is het zo belangrijk voor je of dit liefde zou kunnen zijn? Maakt je motivatie de uitkomst anders hoop je?
Ik denk dat je er zo mee bezig bent en blijft, omdat je een gebrek aan eigenwaarde hebt en dit een relatief veilig iets is. Je bent op een bepaalde manier op veilig terrein, omdat je op afstand van haar zit. Er is geen contact, geen confrontatie en dus ook geen nieuwe afwijzing. En zolang jij je hiermee zo obsessief bezig houdt, hoef je van jezelf geen nieuwe confrontaties aan te gaan. Dan heb je dit als een soort excuus om in je safe space te blijven zitten, terwijl je jezelf voorhoudt dat het een vorm van boetedoening is en/of dat je niet beter of meer zou verdienen dan dit.
Maar wat doet dit lijden nu voor je? Wat schiet je er verder mee op dan dat je in je safe space kan blijven, waar je weliswaar op bekend op terrein wel prettig genoeg voelt om te blijven zitten, maar waar je niet happy bent en je weinig uitzicht lijkt te hebben op een lichtje in de tunnel?
Als je iets anders zou willen, dan is het niet zo logisch dat je hetzelfde kan blijven doen toch?
Zij kan alleen bedenken dat jij ook lijdt hieronder, maar zij heeft er geen zicht op of baat bij dat jij jezelf veroordeelt tot je eigen cel binnenshuis. In die zin win je dus niks door thuis te blijven. Je bewijst haar niet dat je haar ware bent en haar echt heus wel oprecht liefhebt door jezelf zo af te straffen. En zij zou ook geen oprechte liefde aan jou betuigen als ze wel daardoor het idee zou krijgen dat jouw lijden bewijs is van de liefde.
Hoogstwaarschijnlijk is daar ook geen ruimte voor om te denken aan hoe het nu met jou gaat, want ze zal zichzelf nu op nummer 1 moeten zetten om te verwerken hoe het eerder ging. Je zette jezelf toen wel op nummer 1 toen je haar moedwillig probeerde te kwetsen om haar verder te kunnen manipuleren. Maar nu zet jij je safe space op 1 en die doet niet zoveel voor jou, althans het lijkt meer achteruit dan vooruit te gaan.
Het verleden kun je niet meer veranderen, maar in het hier en nu kun je wel proberen om de toekomst te veranderen. Je kan nooit al het lijden en negativiteit voorkomen, maar je zou wel meer kunnen leren streven naar balans. Wat meer tegenwicht vinden dat je ruimte creëert voor naast die negativiteit ook weer meer positiviteit te genereren. Dat je als je iets echt graag wil, zoals Columbia, je jezelf ook de beste kans kan geven om dat te halen. Trots leren worden op je inzet en niet zozeer het per se behalen van dat ene doel. Omdat je best doen ook al heel wat kan zijn, ongeacht of je de zo gewilde beloning krijgt.
Je kan niet alles krijgen wat je wil, dat lijkt me voor praktisch iedereen gelden ook al zie je dat niet altijd even goed. Misschien moet je dat ook helemaal niet willen, want ergens voor willen en kunnen werken is ergens ook best een luxe. Die vrijheid heb je, mits jij dat jezelf gunt cq toestaat.
De vrijheid om te laten zien dat je wel beter wil en kan. Dat je leert van je gemaakte fouten en eraan werkt om ze zoveel mogelijk niet te laten herhalen. Niet omdat je vanaf nu perfect zou moeten zijn, maar omdat je daar wel aan wil en kan werken. Omdat je gevoelsmatig wellicht pas echt boete doet als je aan jouw vooruitgang werkt.
Oprechtheid zou je beter kunnen tonen door het sowieso te proberen, ongeacht of zij daar iets van meekrijgt en überhaupt iets meer zou willen. Ongeacht of jij alleen het hoogst haalbare eruit kan slepen. Wie het kleine niet eert, babysteps, etc.
Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar wel dat het makkelijker kan worden. Oefening baart kunst en trots op jezelf leren zijn omdat je er aan werkt kan wellicht weer wat perspectief geven dat je wel ergens naar toe aan het werken bent. Want je kunt ergens heen. Zij is niet verantwoordelijk voor je studieresultaat geweest, dat heb je toch echt zelf gedaan zodat je nu kans kan maken op Columbia. Dat is geen fluke, dat is bevestiging op de waarde van het werk wat je al die tijd in je studie gestoken hebt. Dat je ondanks dat je je kut en afgeleid voelde, toch in staat bent om een zeker vormbehoud te tonen.
Ook als je wel beter had gekund zonder afleiding, doet het niks af aan hetgeen je nu al wel hebt bereikt. Het is een duidelijke indicatie dat je dus nog veel meer kan bereiken en dat het prima zonder haar kan. Niet wat je wil misschien, maar zij in het kader van liefde of haat jou vast ook gunnen dat je iets anders vindt waar je enigszins voldoening uit kan halen. Dat je in kan zien dat je er goed (genoeg) in bent, dat het je leidraad kan worden om naar een andere fase in je leven te komen.
Ergens overheen komen hoeft geen stijgende lijn te zijn, ook niet voor jou. Het belangrijkste is dan ook niet dat je alleen maar stijgende lijn moet kunnen laten zien. Ermee dealen is soms ook toegeven dat het even minder gaat, maar dan moet je er niet in willen blijven hangen. Dan moet je of concluderen dat je er niet overheen wil komen of iets (anders) voor jezelf aan gaan doen.
Als je je huis niet uit wil in deze toestand, bel dan de huisarts voor een thuisconsult en wees eerlijk. Print desnoods dit topic uit. Niemand wordt beter van jouw lijden zo, jij niet, zij niet, de wereld niet. Je depressiviteit getuigt wel van gevoel, maar liefde kun je beter tonen door het beter te willen maken. Wil of kun je dat (nog) niet voor jezelf, doe het dan voor haar en trek aan de bel bij je huisarts om hier beter mee om te leren gaan.
Op donderdag 4 oktober 2018 11:53 schreef Scary_Mary het volgende:Mag van mezelf niet. Ik moet binnen blijven, zodat ik me veilig voel. Buiten dan denk ik nog veel meer aan haar. Ik doe inderdaad meer de verplichte dingen, en ik merk dat mijn humeur zo klote is als wat. Al jaren kan ik snel boos worden op mensen om me heen, omdat ik haar zo diep in gedachte heb. Mijn grootste angst is denk ik dat ik daardoor van haar ook loslaat, daar heel bang voor zijn. Ik hou zo stevig aan haar vast en ik durf niet los te laten.quote:Van wie denk je dat het niet mag? Is dat van jezelf of van het universum ofzo?
Als dit alleen om haar zou draaien, wat maakt dan dat je binnen je veiliger voelt? Altijd aan haar denken is binnen ook gaande toch? Wat denk je dat binnen blijven het dragelijker zou maken?
Wat is je grootste angst nu, wat voor falen zou je nu te wachten staan denk je als je weer naar buiten zou gaan?
Bedoel je trouwens dat je alleen verplichte nummers als studie en boodschappen buitenshuis doet of zit je echt al dagen alleen maar binnen?
Dat klopt het voelt heel veilig op een of andere manier. De reden waarom ik zo graag wil weten of dit liefde is maakt de uitkomst anders. Want indien het geen oprechte liefde is dan weet ik dat wat ik voelde min of meer een illusie is geweest en dat het volledig aan mij ligt, dat het allemaal irrationeel is. Indien dit een soort van liefde is dan ben ik geneigd om ook te denken wat zij heeft gedaan. Als je begrijp wat ik bedoel? Ik heb het gevoel de hele tijd wat zij mij heeft aangedaan, ongeacht die mails en zo, neem ik haar nog steeds van alles kwallijk. Het houdt niet op, alsof ik haar al niet genoeg heb aangedaan. Zo'n pijn voel ik nog. Ik vertrouwde voor het eerst iemand oprecht, nadat haar ex in beeld kwam, hield ik het niet meer en werd ik zo obsessief. Dat is nu al een paar jaar geleden. Ik kan dat beeld niet loslaten. Ook heb ik er moeite mee er steeds aan te dneken dat ze seks heeft met haar huidige vriend. Weet niet wat ik voor haar moet voelen.quote:Waarom is het zo belangrijk voor je of dit liefde zou kunnen zijn? Maakt je motivatie de uitkomst anders hoop je?
Ik denk dat je er zo mee bezig bent en blijft, omdat je een gebrek aan eigenwaarde hebt en dit een relatief veilig iets is. Je bent op een bepaalde manier op veilig terrein, omdat je op afstand van haar zit. Er is geen contact, geen confrontatie en dus ook geen nieuwe afwijzing. En zolang jij je hiermee zo obsessief bezig houdt, hoef je van jezelf geen nieuwe confrontaties aan te gaan. Dan heb je dit als een soort excuus om in je safe space te blijven zitten, terwijl je jezelf voorhoudt dat het een vorm van boetedoening is en/of dat je niet beter of meer zou verdienen dan dit.
Dit is het gevoel dat ik zo gewend ben, ik weet niet anders dan dit. Dat is denk ik een heel groot stuk van het probleem, zoals ik al zei ben ik al heel lang zo ''verliefd'', zo geobsedeerd. Als het haar niet is dan wel een ander, daardoor weet ik ook niet hoe een ''normaal'' persoon zich moet voelen. Ik weet gewoon niet wat voor een licht zou moeten zijn aan het eind van de tunnel. Het enige waar ik aan denk is dat ik haar zo erg mis. Iemand die hetzelfde voelde en die me begreep. Snap niet dat ik me zo gekwetst voel na alles.quote:Maar wat doet dit lijden nu voor je? Wat schiet je er verder mee op dan dat je in je safe space kan blijven, waar je weliswaar op bekend op terrein wel prettig genoeg voelt om te blijven zitten, maar waar je niet happy bent en je weinig uitzicht lijkt te hebben op een lichtje in de tunnel?
Als je iets anders zou willen, dan is het niet zo logisch dat je hetzelfde kan blijven doen toch?
Uit alles wat je schrijft lijkt het of je heel erg focust op een ander.
Als een soort van reden om te mogen zijn, en enige manier om gelukkig te kunnen worden.
Als de ander dat vervolgens niet kan erkennen word je hele bestaansrecht onder je voeten vandaan gehaald.
De gevolgen daar van kun je jezelf kwalijk gaan zitten nemen, en vervolgens ben je weer niet okay, en heb je weer een ander nodig om zelf in vervulling te komen en okay te zijn met jezelf.
Als het klopt wat ik denk, moet vooral eerst de focus op jezelf, wie jij wil en mag zijn.
Los van elk ander.
Nee hou niet van mezelf....en ja, heb echt wel dat mijn hele bestaan nu waardeloos is. Denk constant aan haar, weet ook niet wat het is. Heb er echt moeite mee, ook gewoon op dit moment.quote:
Mag ik je vragen of je van jezelf houdt, of je van jezelf mag houden.
Uit alles wat je schrijft lijkt het of je heel erg focust op een ander.
Als een soort van reden om te mogen zijn, en enige manier om gelukkig te kunnen worden.
Als de ander dat vervolgens niet kan erkennen word je hele bestaansrecht onder je voeten vandaan gehaald.
De gevolgen daar van kun je jezelf kwalijk gaan zitten nemen, en vervolgens ben je weer niet okay, en heb je weer een ander nodig om zelf in vervulling te komen en okay te zijn met jezelf.
Als het klopt wat ik denk, moet vooral eerst de focus op jezelf, wie jij wil en mag zijn.
Los van elk ander.
Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.
Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.
Kan het niet loslaten merk ik. Nooit gelukt ook, ik hoopte nadat ik haar zou vertellen wat ik had gedaan dat ik ook verder zou kunnen. Maar ik zit heel naar vast, nog tig keer meer dan eerst. Ik ben er vrijwel van overtuigd dat ik niet hiervan overheen kom...quote:
Ik denk dat je zoiets wel liefde kan noemen, maar geen gezonde liefde.
Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.
Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.
Ik krijg het niet uit mijn hoofd die band die ik deelde met haar, dat zit nog echt in mij...
De enige advies die ik heb daarvoor heb is toch echt “leer nieuwe vrouwen kennen”. Zorg dit keer dat je geen zichtbare obsessieve stalkingsgedrag vertoont.quote:
[..]
Kan het niet loslaten merk ik. Nooit gelukt ook, ik hoopte nadat ik haar zou vertellen wat ik had gedaan dat ik ook verder zou kunnen. Maar ik zit heel naar vast, nog tig keer meer dan eerst. Ik ben er vrijwel van overtuigd dat ik niet hiervan overheen kom...
Ik krijg het niet uit mijn hoofd die band die ik deelde met haar, dat zit nog echt in mij...
Iedereen wordt obsessief bij echte verliefdheid. Zolang je gedrag legaal en sociaal gepast is, is het ook geen probleem. Vrouwen vinden het soms ook vleiend om lieve berichtjes en aandacht te krijgen.
Een paar weken geleden kreeg ik ook opeens gevoelens voor een hele goede vriendin, ik werd ook een beetje obsessief en liet het doorschemeren. Omdat mijn gedrag lief was en binnen sociale normen, was ze heel lief en begripvol en liet me netjes weten dat ze niks mee kan doen. Toen ik toch iets te vaak contact zocht, gaf ze ook aan heel lief maar duidelijk aan dat ik beter mee op kan houden.
Dit heb ik ook gedaan en nu is er geen probleem. Ik moet haar tijdelijk met rust laten en het vriendschap is niet kapot. Ik ga verder met mijn leven, wetende dat ik een goede vriendin nog heb en je weet niet hoe de toekomst zich ontwikkelt.
Zoek nieuwe vrouwen waar je mee verbonden kan voelen en dan raakt deze naar de achtergrond. Je zal altijd aan haar blijven denken, maar dat ernstige liefdesverdriet met suicidale depressie zal verdwijnen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Keep_Walking op 04-10-2018 16:06:33 ]
Heb je voor jezelf ook een idee waarom dit is?quote:
Hoe is je relatie met je ouders?
Dat soort vragen kan je beter laten voor zijn psychiater.quote:
[..]
Heb je voor jezelf ook een idee waarom dit is?
Hoe is je relatie met je ouders?
Ik weet niet eens hoe ik dat me voor moet stellen. Ben totaal niet tevreden, met name dat ik dit weer moet hebben....Waarom het niet gewoon normaal kan zijn bij mij, nog nooit gezoend, geen seks en ik denk obsessief aan haar. Zij was de enige die mij echt het gevoel gaf ''ik geef om je'', maar daarna stopte ze daarmee. Het heeft me helemaal gek gemaakt, met name dat het soms onwijs warm was en soms ook niet.quote:
[..]
Heb je voor jezelf ook een idee waarom dit is?
Hoe is je relatie met je ouders?
Relatie met ouders is gewoon shit. Nooit echt een diep gesprek ermee kunnen hebben, helemaal niks. Narcistische moeder (type Trump), zwaar afwezige vader die het allemaal geen flikker boeit.
quote:
[..]
De enige advies die ik heb daarvoor heb is toch echt “leer nieuwe vrouwen kennen”. Zorg dit keer dat je geen zichtbare obsessieve stalkingsgedrag vertoont.
Iedereen wordt obsessief bij echte verliefdheid. Zolang je gedrag legaal en sociaal gepast is, is het ook geen probleem. Vrouwen vinden het soms ook vleiend om lieve berichtjes en aandacht te krijgen.
Een paar weken geleden kreeg ik ook opeens gevoelens voor een hele goede vriendin, ik werd ook een beetje obsessief en liet het doorschemeren. Omdat mijn gedrag lief was en binnen sociale normen, was ze heel lief en begripvol en liet me netjes weten dat ze niks mee kan doen. Toen ik toch iets te vaak contact zocht, gaf ze ook aan heel lief maar duidelijk aan dat ik beter mee op kan houden.
Dit heb ik ook gedaan en nu is er geen probleem. Ik moet haar tijdelijk met rust laten en het vriendschap is niet kapot. Ik ga verder met mijn leven, wetende dat ik een goede vriendin nog heb en je weet niet hoe de toekomst zich ontwikkelt.
Zoek nieuwe vrouwen waar je mee verbonden kan voelen en dan raakt deze naar de achtergrond. Je zal altijd aan haar blijven denken, maar dat ernstige liefdesverdriet met suicidale depressie zal verdwijnen.
Dan zal ik voor eeuwig afhankelijk zijn van vrouwen...quote:
[..]
De enige advies die ik heb daarvoor heb is toch echt “leer nieuwe vrouwen kennen”. Zorg dit keer dat je geen zichtbare obsessieve stalkingsgedrag vertoont.
Iedereen wordt obsessief bij echte verliefdheid. Zolang je gedrag legaal en sociaal gepast is, is het ook geen probleem. Vrouwen vinden het soms ook vleiend om lieve berichtjes en aandacht te krijgen.
Een paar weken geleden kreeg ik ook opeens gevoelens voor een hele goede vriendin, ik werd ook een beetje obsessief en liet het doorschemeren. Omdat mijn gedrag lief was en binnen sociale normen, was ze heel lief en begripvol en liet me netjes weten dat ze niks mee kan doen. Toen ik toch iets te vaak contact zocht, gaf ze ook aan heel lief maar duidelijk aan dat ik beter mee op kan houden.
Dit heb ik ook gedaan en nu is er geen probleem. Ik moet haar tijdelijk met rust laten en het vriendschap is niet kapot. Ik ga verder met mijn leven, wetende dat ik een goede vriendin nog heb en je weet niet hoe de toekomst zich ontwikkelt.
Zoek nieuwe vrouwen waar je mee verbonden kan voelen en dan raakt deze naar de achtergrond. Je zal altijd aan haar blijven denken, maar dat ernstige liefdesverdriet met suicidale depressie zal verdwijnen.
Kijk, ook ik heb een beste vriendin. Ik zou bij haar nooit meer obsessief kunnen zijn. Sterker nog, paar maanden geleden iemands nummer gevraagd, vervolgens afgewezen. Alles prima. Maar bij dit meisje waar ik zulke obsessieve gedachte bij heb kan ik dat niet, zij heeft me gewoon geraakt op bepaalde punten die zo diep zitten bij mij. Ik raakte obsessief nadat ze terug ging naar haar ex, terwijl ze aangaf daar overheen te zijn en mij vertrouwen gaf. Dit was vier jaar (!) geleden en nog steeds zit ik er zo mee...alsof het allemaal met opzet was, alweer had ik pijn. Sindsdien is die obsessie nooit meer gestopt.
Nogmaals, meer mensen raken obsessief op een ander die onbereikbaar is. Ook meisjes, ook knappe populaire mensen.quote:
[..]
[..]
Dan zal ik voor eeuwig afhankelijk zijn van vrouwen...
Kijk, ook ik heb een beste vriendin. Ik zou bij haar nooit meer obsessief kunnen zijn. Sterker nog, paar maanden geleden iemands nummer gevraagd, vervolgens afgewezen. Alles prima. Maar bij dit meisje waar ik zulke obsessieve gedachte bij heb kan ik dat niet, zij heeft me gewoon geraakt op bepaalde punten die zo diep zitten bij mij. Ik raakte obsessief nadat ze terug ging naar haar ex, terwijl ze aangaf daar overheen te zijn en mij vertrouwen gaf. Dit was vier jaar (!) geleden en nog steeds zit ik er zo mee...alsof het allemaal met opzet was, alweer had ik pijn. Sindsdien is die obsessie nooit meer gestopt.
De enige oplossing waarvan ik zeker weet dat werkt is “vind een ander”. Meeste mensen doen dit. Eerste gebroken hart, liefdesverdriet, tijdje player worden en dan settelen. Zo werkt het een beetje voor de meesten. Je hoeft geen player te zijn perse, maar die obsessieve gevoelens van je gaan alleen weg wanneer je nieuwe vlammen krijgt.
Geloof me maar en anders blijven stalken totdat politie erbij gehaald moet worden en je daarna een basisschool neerknalt in de VS.
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
[ Bericht 17% gewijzigd door Keep_Walking op 04-10-2018 16:56:59 ]
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..quote:
Ook dingen zoals backpacken, reizen, vrijwilligerswerk wat je echt belangrijk vindt, helemaal storten op een nobele doel, carriere najagen, bepaalde talenten aanleren, enz.
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
Mijn omgeving in ieder geval wel..maar goed. Mijn omgeving. Misschien ook bij Keep_Walking zijn omgeving..quote:
[..]
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..
ik snap dat je dit zegt.quote:
[..]
Dat soort vragen kan je beter laten voor zijn psychiater.
Ik denk dat het voor hem wel belangrijk is om enig idee van de oorzaak van zijn probleem is.
Het antwoord heeft hij inmiddels zelf gegeven.
Ik hoop voor hem, deze keer een betere psycholoog.
Bedankt voor je reacties en jij bent over dat meisje heen gekomen met wat?quote:
Ook dingen zoals backpacken, reizen, vrijwilligerswerk wat je echt belangrijk vindt, helemaal storten op een nobele doel, carriere najagen, bepaalde talenten aanleren, enz.
Je bent ook nog jong. Ik heb 1 meisje waar ik echt vier jaar lang depressief over ben geweest. Ook echt suicidal depressief. Ik ging het ook proberen te dempen met alcohol en soms een pilletje.
Meer mensen hebben dit. Zowel man als vrouw. Het verschil met jou en de meesten is dat je narcistische stoornis jou het gevoel geeft dat je recht hebt om je zin te krijgen. Helaas werkt het zo niet. Ook dingen zoals dreigen en met geweld maakt je niet sympathiek.
Maar geloof me, je bent echt niet de enige. Iedereen heeft minstens 1 iemand waar ze jarenlang obsessief over blijven peinzen, ook vrouwen. Het is maar hoe je ermee omgaat.
Ik voel me meer dan rot, heb ook nog behoefte haar te contacten. Ik typ steeds een bericht naar ‘haar’, maar verwijder het dan voor het verzenden...
In mijn geval heb ik me helemaal volgestort op een goede doel. Dus ik heb een “life mission” gevonden, die is geinspireerd door mijn liefde die ik voor haar heb gehad. En daarnaast ben ik bezig geweest met veel daten en afspreken met nieuwe meisjes. Inmiddels heb een paar (platonische) vriendinnen en een oude scharrel die ik kan romantiseren van een verte.quote:
[..]
Bedankt voor je reacties en jij bent over dat meisje heen gekomen met wat?
Ik voel me meer dan rot, heb ook nog behoefte haar te contacten. Ik typ steeds een bericht naar ‘haar’, maar verwijder het dan voor het verzenden...
Wie weet, ben ik ooit klaar voor een vaste relatie in de nabije toekomst.
Dat ene meisje is verleden tijd. Denk regelmatig aan haar, maar met een tevreden gevoel.
Maar is dit niet too much allemaal? Lijkt me heel veel proberen qua dating om over iemand heen te komen of zo..kan me sowieso niet voorstellen dat überhaupt iemand mij leuk kan vinden.quote:
[..]
In mijn geval heb ik me helemaal volgestort op een goede doel. Dus ik heb een “life mission” gevonden, die is geinspireerd door mijn liefde die ik voor haar heb gehad. En daarnaast ben ik bezig geweest met veel daten en afspreken met nieuwe meisjes. Inmiddels heb een paar (platonische) vriendinnen en een oude scharrel die ik kan romantiseren van een verte.
Wie weet, ben ik ooit klaar voor een vaste relatie in de nabije toekomst.
Dat ene meisje is verleden tijd. Denk regelmatig aan haar, maar met een tevreden gevoel.
Dat is dan een beetje jouw probleem. Ik weet niet of je daadwerkelijk onlovable ben. Je narcistische persoonlijkheid maakt hey moeilijk idd. Ik weet niet hoe je het doet qua uiterlijk. Maar liefde op zichzelf is een zoektocht.quote:
[..]
Maar is dit niet too much allemaal? Lijkt me heel veel proberen qua dating om over iemand heen te komen of zo..kan me sowieso niet voorstellen dat überhaupt iemand mij leuk kan vinden.
Je moet buiten je comfortzone op zoek gaan naar een scene waar je optimaal bij past. Er zijn altijd groepen waar iemand optimaal zichzelf kan zijn, al is het tijdelijk.
Een oude kennis van me vond het in de salsa scene. Een andere is een hippie stoner geworden die veel guitaar speelt. Hiphop, rap, dat heb je allemaal. Het is echt een zoektocht met veel afwijzing en verdriet, maar zolang je de juiste basis hebt om op terug te vallen kom je er sterker uit.
Iedereen heeft toch wel een crush of ex-liefde waar ze jarenlang gevoelens voor blijven hebben? Alleen ze gedragen zich niet psychisch.quote:
[..]
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..
Maar de meeste pubers en jongvolwassenen zijn weleens hopeloos verliefd op iemand die onbereikbaar is. Bijvoorbeeld de vele mannen die klagen over de friendzone. Dan zijn ze jarenlang verliefd op een meisje waar het nooit wat mee wordt.
Alleen ze gaan geen enge creepy shit doen zoals TS.
En ze zijn waarschijnlijk nooit zo geobsedeerd, kan me dat althanns niet voorstellen...quote:
[..]
Iedereen heeft toch wel een crush of ex-liefde waar ze jarenlang gevoelens voor blijven hebben? Alleen ze gedragen zich niet psychisch.
Maar de meeste pubers en jongvolwassenen zijn weleens hopeloos verliefd op iemand die onbereikbaar is. Bijvoorbeeld de vele mannen die klagen over de friendzone. Dan zijn ze jarenlang verliefd op een meisje waar het nooit wat mee wordt.
Alleen ze gaan geen enge creepy shit doen zoals TS.
Weet niet waar ik moet beginnen, wat ik moet doen, al jaren en maanden niet meer. Nog drie maanden deze shit volhouden. Alles wat ik haar heb aangedaan zit me dwars, dat het niks is geworden en dat ik zulke fouten heb gemaakt. Ik wilde zo goed zijn voor haar, is gewoon zonde.
Misschien vooral mensen met psychische problemen. Ik herken het wel.quote:
Uuhm nee de meeste mensen hebben dat helemaal niet..
Oplossing was voor mij: drugs, afleiding van nieuwe mensen , schrijven, relativeren, focussen op opleiding en vrienden/familie, vrijwilligerswerk
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 04-10-2018 23:50:59 ]
Maar had jij hetzelfde als ik dan of soort gelijk?quote:
[..]
Misschien vooral mensen met psychische problemen. Ik herken het wel.
Oplossing was voor mij: drugs, afleiding van nieuwe mensen , schrijven, relativeren, focussen op opleiding en vrienden/familie, vrijwilligerswerk
Ik heb een jongen twee jaar gestalkt omdat de "liefde" niet wederzijds was.quote:
Maar had jij hetzelfde als ik dan of soort gelijk?
Ik dacht daarna ook een echt persoon hebben gevonden die "als enige" overeenkwam met mijn fantasieliefde dus daarom kreeg ik suïcidale gevoelens toen hij het uitmaakte. Maar uiteindelijk is bijna iedereen vervangbaar, zeker mensen die jou afwijzen, en je bent niet emotioneel afhankelijk van een ander, dat heb je jezelf wijsgemaakt.
Wat denk jij dat ik dan heb, of wat had jij zelf? Was het uberhaupt liefde of beeld ik me alles in of zo...?quote:
[..]
Ik heb een jongen twee jaar gestalkt omdat de "liefde" niet wederzijds was.
Ik dacht daarna ook een echt persoon hebben gevonden die "als enige" overeenkwam met mijn fantasieliefde dus daarom kreeg ik suïcidale gevoelens toen hij het uitmaakte. Maar uiteindelijk is bijna iedereen vervangbaar, zeker mensen die jou afwijzen, en je bent niet emotioneel afhankelijk van een ander, dat heb je jezelf wijsgemaakt.
Heb echt een hekel aan mezelf, ik haat mezelf zo erg gewoon. Ook nu ik iets slechts heb gedaan, dan is het nog veel en veel erger. Dat ik denk van wat bezielt je in godsnaam, waarom heb jij dit altijd. Inmiddels met huisarts gebeld...afspraak kan pas volgende week worden gemaakt. Een vrouw kan mij onmogelijk leuk vinden, die kans schat ik op 1%. En die ene vrouw die dat wel vond heb ik het helemaal bij verneukt.quote:
Je bent wanhopig naar vrouwelijk aandacht. Je zet elke vrouw die jou eventjes aandacht geven meteen op een troon. Kijk eens waar die behoefte vandaan komt. Tevens werken aan je eigenwaarde. Ik vermoed dat die behoorlijk laag is en tot dusver alleen "stijgt" vanuit een superioriteitscomplex.
Je weet natuurlijk zelf ergens ook wel dat dat onzin is.quote:
[..]
Heb echt een hekel aan mezelf, ik haat mezelf zo erg gewoon. Ook nu ik iets slechts heb gedaan, dan is het nog veel en veel erger. Dat ik denk van wat bezielt je in godsnaam, waarom heb jij dit altijd. Inmiddels met huisarts gebeld...afspraak kan pas volgende week worden gemaakt. Een vrouw kan mij onmogelijk leuk vinden, die kans schat ik op 1%. En die ene vrouw die dat wel vond heb ik het helemaal bij verneukt.
Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.quote:
[..]
Je weet natuurlijk zelf ergens ook wel dat dat onzin is.
Dit is natuurlijk gelul, want als je dit echt zou geloven zou je niet nog willen solliciteren bij die ene meid.quote:
[..]
Maar is dit niet too much allemaal? Lijkt me heel veel proberen qua dating om over iemand heen te komen of zo..kan me sowieso niet voorstellen dat überhaupt iemand mij leuk kan vinden.
Begrijpelijk dat je je daar kut over voelt, maar het is gebeurt en daar kan je verder geen kut aan veranderen. Je kan wel veranderen in die zin dat je zorg draagt dat je niet weer de fout in gaat, maar dan moet je wel echt iets meer willen doen dan lekker veilig je focus op haar houden, terwijl je thuis miserabel geen kut opschiet.quote:
[..]
En ze zijn waarschijnlijk nooit zo geobsedeerd, kan me dat althanns niet voorstellen...
Weet niet waar ik moet beginnen, wat ik moet doen, al jaren en maanden niet meer. Nog drie maanden deze shit volhouden. Alles wat ik haar heb aangedaan zit me dwars, dat het niks is geworden en dat ik zulke fouten heb gemaakt. Ik wilde zo goed zijn voor haar, is gewoon zonde.
Als je echt goed wil zijn, dan moet je dat ook laten zien en dan is je lijden nogal passief en weinig garantie dat je niet weer dezelfde valkuil in gaat.
Je moet beginnen met je huisarts bellen, die is het eerste aanspreekpunt dat je nu echt diep in de shit thuis zit en niet weet hoe je hier uit moet komen. Dat is degene die met je mee kan kijken richting hulp ter overbrugging tot je nieuwe psych. Wie weet zijn er ivm je wanhoop wel iets van wachttijdverkorting of medicijnen mogelijk.
Maar doe je dat ook echt voor haar dan? Ik denk dat het je een schijnveiligheid biedt, maar ondertussen voel je dondersgoed dat dit niet werkt. Niet voor jou en niet voor haar.quote:
[ afbeelding ] Op donderdag 4 oktober 2018 11:53 schreef Scary_Mary het volgende:
[..]
Mag van mezelf niet. Ik moet binnen blijven, zodat ik me veilig voel. Buiten dan denk ik nog veel meer aan haar. Ik doe inderdaad meer de verplichte dingen, en ik merk dat mijn humeur zo klote is als wat. Al jaren kan ik snel boos worden op mensen om me heen, omdat ik haar zo diep in gedachte heb. Mijn grootste angst is denk ik dat ik daardoor van haar ook loslaat, daar heel bang voor zijn. Ik hou zo stevig aan haar vast en ik durf niet los te laten.
Hoezo meen je boos te worden, vanwege haar in je gedachten? Leiden zij je af denk je? Of denk je dat zij een nobeler excuus is om die boosheid te ervaren?
Misschien moet je eens iedere dag naar het strand of anders een andere zandbak gaan, dan kun je wat je mentaal doet in de praktijk brengen. Pak los zand en probeer het in je ene vuist vast te houden. Wees je bewust van dat je niet tegen kan houden dat het door je vingers glipt en hoeveel spierspanning je gebruikt, terwijl je het niet werkt.
Pak nu eens zand en houd dat op je open handpalm naar boven. Nu kun je met minimale inspanning veel makkelijker veel meer zand vast houden. Zo is het eigenlijk ook met liefde ipv obsessie, dat je je hand open wil en kan houden..
Illusie lijkt me een groot woord. Kijkend naar je thuissituatie is het best begrijpelijk dat liefde ervaren en geven onderontwikkeld is bij je. Dat maakt je sterke gevoelens voor haar geen illusie, eerder onontgonnen terrein dat je in de war heeft gemaakt en nog maakt. En het probleem zit 'm ook niet zozeer in wat jij daadwerkelijk ervaart of zou moeten cq moeten ervaren, het venijn zit 'm hier in wat je ermee hebt gedaan of wil doen. Dat je wat jij ervaart als vergoelijking gebruikt om bepaald gedrag te doen en daar zit wel enige irrationaliteit.quote:[..]
Dat klopt het voelt heel veilig op een of andere manier. De reden waarom ik zo graag wil weten of dit liefde is maakt de uitkomst anders. Want indien het geen oprechte liefde is dan weet ik dat wat ik voelde min of meer een illusie is geweest en dat het volledig aan mij ligt, dat het allemaal irrationeel is.
Ik begrijp niet helemaal wat je hier bedoelt? Als je hier bevestiging van ons zou krijgen dat het wel liefde was, dan zou je haar gedrag ook in overweging mogen nemen ofzo?quote:Indien dit een soort van liefde is dan ben ik geneigd om ook te denken wat zij heeft gedaan. Als je begrijp wat ik bedoel? Ik heb het gevoel de hele tijd wat zij mij heeft aangedaan, ongeacht die mails en zo, neem ik haar nog steeds van alles kwallijk.
Is het überhaupt wel realistisch om te denken dat zij jou echt iets aangedaan zou hebben? Je gekwetst voelen hoeft niet bepaald gelijk te staan aan moedwillig gekwetst zijn.
Om nog maar niet te spreken over het dan enigszins ridicule idee dat iemand die jou moedwillig iets aangedaan heeft, alsnog jouw "liefde" zou moeten verdienen. Waarom zou je dat willen?
Kun je me uitleggen wat "liefde" voor verschil uit zou maken in wat je haar nu kwalijk neemt?
Zeg je dan eigenlijk dat je haar shit hebt aangedaan in de hoop dat jij het los zou kunnen laten of bedoel je wat anders?quote:Het houdt niet op, alsof ik haar al niet genoeg heb aangedaan. Zo'n pijn voel ik nog. Ik vertrouwde voor het eerst iemand oprecht, nadat haar ex in beeld kwam, hield ik het niet meer en werd ik zo obsessief. Dat is nu al een paar jaar geleden. Ik kan dat beeld niet loslaten. Ook heb ik er moeite mee er steeds aan te dneken dat ze seks heeft met haar huidige vriend. Weet niet wat ik voor haar moet voelen.
Wat denk je dan dat je zou moeten voelen? Wat zou je graag willen voelen?
Dat gevraagd hebbende.. Het lijkt mij verstandiger je bezig te houden met wat je wel echt voelt. Als je dingen weg probeert te stoppen kun je er immers nogal moeilijk mee om leren gaan.
Dit is wel echt een obsessie denk ik en geen verliefdheid. Bij verliefdheid zou ik meer kenmerken verwachten van waarom zij en niet de buurvrouw nou zo leuk is. Wat haar haar maakt ipv wat zij voor jou had kunnen betekenen.quote:[..]
Dit is het gevoel dat ik zo gewend ben, ik weet niet anders dan dit. Dat is denk ik een heel groot stuk van het probleem, zoals ik al zei ben ik al heel lang zo ''verliefd'', zo geobsedeerd. Als het haar niet is dan wel een ander, daardoor weet ik ook niet hoe een ''normaal'' persoon zich moet voelen. Ik weet gewoon niet wat voor een licht zou moeten zijn aan het eind van de tunnel. Het enige waar ik aan denk is dat ik haar zo erg mis. Iemand die hetzelfde voelde en die me begreep. Snap niet dat ik me zo gekwetst voel na alles.
Ik lees hier vooral wat jij dacht dat zij voor jou en omgekeerd betekende en dat het probleem lijkt dat je niet de bevestiging kreeg die je zo graag wilde. Klopt dat enigszins en is dat misschien een beetje de kern van deze crisis? Dat je jouw inschattingsvermogen niet meer kan of wil vertrouwen?
Ik krijg een beetje het gevoel dat jij hier jouw agreeabilty loopt te doen, om ts en jezelf zich enigszins beter te laten voelen. Aardig bedoelt, maar ik kan me niet aan het idee onttrekken dat ts ontwijkend gedrag vertoont met die herhalende liefdesvraag en je hem daar precies mee in de kaart speelt. En dat terwijl hij er feitelijk geen kut mee opschiet, ook niet als het wel geruststellend zou werken, want dan heeft hij alleen een karig doekje voor het bloeden dat gewoon door gaat.quote:
Ik denk dat je zoiets wel liefde kan noemen, maar geen gezonde liefde.
Je hebt wel op jouw manier van haar gehouden, maar omdat jij zelf beschadigd bent, heb je niet van haar kunnen houden op een gezonde of productieve manier en daardoor zijn jullie beide nu slechter af.
Bij gezonde liefde worden beide partijen een beter mens, ook al loopt het niet af met een happily ever after.
Je geeft een aantal pointers aan die jij hebben geholpen, maar ik mis de psychische hulp en medicijnen in je verhaal. Die hebben jou toch eerst moeten helpen voor je je weer wat meer op de buitenwereld kon richten?
Ik heb het eerder gezegd en ga het nog eens herhalen, ik denk gezien hoe erg ts in de put zit en beperkt is in zijn doen en laten hij echt met de huisarts moet gaan bellen.
Bij een gezonde liefde val je op een karakter van iemand en niet zozeer op wat die persoon voor je zou je kunnen betekenen. Ook in een gezonde relatie kunnen er onenigheden zijn en kan je ook gewoon gekwetst worden. Dan heb je ruimte om bepaalde dingen te ervaren, waarvan je weet dat het jouw ervaringen zijn en dat die niet de enige waarheid zijn. Dan kun je over en weer met je partner proberen de ontstane kloof te dichten, door elkaars ervaringen te bespreken en samen het compromis in een gedeelde waarheid te vinden.
Dus niet de afwezigheid van negatieve ervaringen en/of gevoelens, maar het daarmee om (leren) gaan lijkt me karakteristiek voor liefde. Dat je samen de wens hebt om het beste voor elkaar te proberen, in plaats van dat je streeft naar wat jij goed vindt of per se vast wil houden (denk aan die gesloten vuist waar het zand niet in vast gehouden kan worden). Ook als dat beste zou zijn dat je niet samen als partners doorgaat.
Super dat je de huisarts gebeld hebtquote:
[..]
Heb echt een hekel aan mezelf, ik haat mezelf zo erg gewoon. Ook nu ik iets slechts heb gedaan, dan is het nog veel en veel erger. Dat ik denk van wat bezielt je in godsnaam, waarom heb jij dit altijd. Inmiddels met huisarts gebeld...afspraak kan pas volgende week worden gemaakt. Een vrouw kan mij onmogelijk leuk vinden, die kans schat ik op 1%. En die ene vrouw die dat wel vond heb ik het helemaal bij verneukt.
Misschien is het een idee om vooraf je verhaal te mailen, zodat er voorkennis is en je niet zo makkelijk kan blijven hangen in je veilige zone van je vicieuze cirkeltje?Je hebt dan ook geen echte interesse gehad in haar lijkt me, maar meer in wat zij voor jou zou kunnen betekenen. Aan een kant is het dan lekker veilig te willen gaan voor zo een loyaal lijkend type, waarbij je naast zo een vermeende klootzak kans had om er beter mee bij af te steken en makkelijker kon hopen dat zij ook zo een loyaliteit naar jou zou kunnen vertonen.quote:
[..]
Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.
En heel typisch, daar speelt je onzekerheid dan niet zo een rol in, in die zin dat je niet lijkt te willen begrijpen dat ze niet voor jou koos.
Liefde is geen gelijk oversteken, dat als jij x doet zij y moet geven. Liefde is dingen doen voor de ander, omdat je ze wil doen ongeacht wat je ervoor terug krijgt (behalve bijdragen aan haar geluk). Niet omdat je wil dat ze iets voor jou (terug) gaat doen, dan ga je echt meer richting manipuleren. Begrijpelijk dat je niet beter wist, maar nu het niet werkt en je wel enigszins bewust bent zul je wat meer op één lijn moeten gaan komen met wat je zegt en je doet..
Ik heb nooit gedaan wat TS heeft gedaan. Ik heb nooit iemand gestalkt en bedreigd. Mijn agreeableness heeft hier niks mee te maken.quote:
[..]
Dit is natuurlijk gelul, want als je dit echt zou geloven zou je niet nog willen solliciteren bij die ene meid.
[..]
Begrijpelijk dat je je daar kut over voelt, maar het is gebeurt en daar kan je verder geen kut aan veranderen. Je kan wel veranderen in die zin dat je zorg draagt dat je niet weer de fout in gaat, maar dan moet je wel echt iets meer willen doen dan lekker veilig je focus op haar houden, terwijl je thuis miserabel geen kut opschiet.
Als je echt goed wil zijn, dan moet je dat ook laten zien en dan is je lijden nogal passief en weinig garantie dat je niet weer dezelfde valkuil in gaat.
Je moet beginnen met je huisarts bellen, die is het eerste aanspreekpunt dat je nu echt diep in de shit thuis zit en niet weet hoe je hier uit moet komen. Dat is degene die met je mee kan kijken richting hulp ter overbrugging tot je nieuwe psych. Wie weet zijn er ivm je wanhoop wel iets van wachttijdverkorting of medicijnen mogelijk.
[..]
Maar doe je dat ook echt voor haar dan? Ik denk dat het je een schijnveiligheid biedt, maar ondertussen voel je dondersgoed dat dit niet werkt. Niet voor jou en niet voor haar.
Hoezo meen je boos te worden, vanwege haar in je gedachten? Leiden zij je af denk je? Of denk je dat zij een nobeler excuus is om die boosheid te ervaren?
Misschien moet je eens iedere dag naar het strand of anders een andere zandbak gaan, dan kun je wat je mentaal doet in de praktijk brengen. Pak los zand en probeer het in je ene vuist vast te houden. Wees je bewust van dat je niet tegen kan houden dat het door je vingers glipt en hoeveel spierspanning je gebruikt, terwijl je het niet werkt.
Pak nu eens zand en houd dat op je open handpalm naar boven. Nu kun je met minimale inspanning veel makkelijker veel meer zand vast houden. Zo is het eigenlijk ook met liefde ipv obsessie, dat je je hand open wil en kan houden..
[..]
Illusie lijkt me een groot woord. Kijkend naar je thuissituatie is het best begrijpelijk dat liefde ervaren en geven onderontwikkeld is bij je. Dat maakt je sterke gevoelens voor haar geen illusie, eerder onontgonnen terrein dat je in de war heeft gemaakt en nog maakt. En het probleem zit 'm ook niet zozeer in wat jij daadwerkelijk ervaart of zou moeten cq moeten ervaren, het venijn zit 'm hier in wat je ermee hebt gedaan of wil doen. Dat je wat jij ervaart als vergoelijking gebruikt om bepaald gedrag te doen en daar zit wel enige irrationaliteit.
[..]
Ik begrijp niet helemaal wat je hier bedoelt? Als je hier bevestiging van ons zou krijgen dat het wel liefde was, dan zou je haar gedrag ook in overweging mogen nemen ofzo?
Is het überhaupt wel realistisch om te denken dat zij jou echt iets aangedaan zou hebben? Je gekwetst voelen hoeft niet bepaald gelijk te staan aan moedwillig gekwetst zijn.
Om nog maar niet te spreken over het dan enigszins ridicule idee dat iemand die jou moedwillig iets aangedaan heeft, alsnog jouw "liefde" zou moeten verdienen. Waarom zou je dat willen?
Kun je me uitleggen wat "liefde" voor verschil uit zou maken in wat je haar nu kwalijk neemt?
[..]
Zeg je dan eigenlijk dat je haar shit hebt aangedaan in de hoop dat jij het los zou kunnen laten of bedoel je wat anders?
Wat denk je dan dat je zou moeten voelen? Wat zou je graag willen voelen?
Dat gevraagd hebbende.. Het lijkt mij verstandiger je bezig te houden met wat je wel echt voelt. Als je dingen weg probeert te stoppen kun je er immers nogal moeilijk mee om leren gaan.
[..]
Dit is wel echt een obsessie denk ik en geen verliefdheid. Bij verliefdheid zou ik meer kenmerken verwachten van waarom zij en niet de buurvrouw nou zo leuk is. Wat haar haar maakt ipv wat zij voor jou had kunnen betekenen.
Ik lees hier vooral wat jij dacht dat zij voor jou en omgekeerd betekende en dat het probleem lijkt dat je niet de bevestiging kreeg die je zo graag wilde. Klopt dat enigszins en is dat misschien een beetje de kern van deze crisis? Dat je jouw inschattingsvermogen niet meer kan of wil vertrouwen?
[..]
Ik krijg een beetje het gevoel dat jij hier jouw agreeabilty loopt te doen, om ts en jezelf zich enigszins beter te laten voelen. Aardig bedoelt, maar ik kan me niet aan het idee onttrekken dat ts ontwijkend gedrag vertoont met die herhalende liefdesvraag en je hem daar precies mee in de kaart speelt. En dat terwijl hij er feitelijk geen kut mee opschiet, ook niet als het wel geruststellend zou werken, want dan heeft hij alleen een karig doekje voor het bloeden dat gewoon door gaat.
Je geeft een aantal pointers aan die jij hebben geholpen, maar ik mis de psychische hulp en medicijnen in je verhaal. Die hebben jou toch eerst moeten helpen voor je je weer wat meer op de buitenwereld kon richten?
Ik heb het eerder gezegd en ga het nog eens herhalen, ik denk gezien hoe erg ts in de put zit en beperkt is in zijn doen en laten hij echt met de huisarts moet gaan bellen.
Bij een gezonde liefde val je op een karakter van iemand en niet zozeer op wat die persoon voor je zou je kunnen betekenen. Ook in een gezonde relatie kunnen er onenigheden zijn en kan je ook gewoon gekwetst worden. Dan heb je ruimte om bepaalde dingen te ervaren, waarvan je weet dat het jouw ervaringen zijn en dat die niet de enige waarheid zijn. Dan kun je over en weer met je partner proberen de ontstane kloof te dichten, door elkaars ervaringen te bespreken en samen het compromis in een gedeelde waarheid te vinden.
Dus niet de afwezigheid van negatieve ervaringen en/of gevoelens, maar het daarmee om (leren) gaan lijkt me karakteristiek voor liefde. Dat je samen de wens hebt om het beste voor elkaar te proberen, in plaats van dat je streeft naar wat jij goed vindt of per se vast wil houden (denk aan die gesloten vuist waar het zand niet in vast gehouden kan worden). Ook als dat beste zou zijn dat je niet samen als partners doorgaat.
Wat TS voelt en heeft gedaan komt door die narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb dat niet.
Ik heb wel obsessieve gevoelens gehad voor 1 meisje, maar dat heeft niets te maken met een soort idee dat ik recht op haar heb ofzo. En ik heb mijn Uiterste best gedaan om haar daar niet mee lastig te vallen, helaas waren mijn PTSS klachten soms te zwaar om geen bericht te sturen.
Ik heb er meer last van gehad dan het meisje zelf.
[ Bericht 0% gewijzigd door Keep_Walking op 05-10-2018 19:57:38 ]
Praat je met een psyche?quote:
[..]
Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.
Ik ben oprecht bang om uit huis te gaan, omdat ik dan met het gevoel zit dat zij in dezelfde omgeving is. Als ik buiten ben dan denk ik de hele tijd van..okee zij is ook dichtbij of zo. Krijg het niet uit mijn hoofd.quote:
Maar doe je dat ook echt voor haar dan? Ik denk dat het je een schijnveiligheid biedt, maar ondertussen voel je dondersgoed dat dit niet werkt. Niet voor jou en niet voor haar.
Hoezo meen je boos te worden, vanwege haar in je gedachten? Leiden zij je af denk je? Of denk je dat zij een nobeler excuus is om die boosheid te ervaren?
Vraag waarom ik boos ben: Ik heb haar in gedachte en daardoor ben ik gewoon zo boos, de pijn die ik voel van binnen en de onzekerheid. Ik leef amper als ik thuis ben, ik hoor mijn moeder soms gewoon niet praten. Ik fantaseer volop en denk steeds van ''hoe het ook had kunnen zijn..'', ''wat ik anders had moeten doen''. Diepe schuldgevoelens en met name het fantaseren hoe het had kunnen zijn en hoe het nog kan worden. Daarnaast heb ik nog boze gevoelens tov mijn zus, die constant tegen me zei dat ze niet van me hield en niets om me gaf en serieus nam. Ik neem haar dat echt kwalijk.
Bedankt voor dit mooie voorbeeld. Zoals ik aangaf heb ik maar bij 1 persoon echt liefde in die zin en dat is dus bij die beste vriendin. Bij haar heb ik dat inderdaad, ik wil dat zij gewoon gelukkig is en niets meer niets minder, zonder mij, met mij...het maakt niet uit. Zolang ze maar gelukkig is. Dit heb ik nooit bij dat meisje gehad, ik kwam nooit toe aan deze fase lijkt het wel.quote:Misschien moet je eens iedere dag naar het strand of anders een andere zandbak gaan, dan kun je wat je mentaal doet in de praktijk brengen. Pak los zand en probeer het in je ene vuist vast te houden. Wees je bewust van dat je niet tegen kan houden dat het door je vingers glipt en hoeveel spierspanning je gebruikt, terwijl je het niet werkt.
Pak nu eens zand en houd dat op je open handpalm naar boven. Nu kun je met minimale inspanning veel makkelijker veel meer zand vast houden. Zo is het eigenlijk ook met liefde ipv obsessie, dat je je hand open wil en kan houden..
Wat ik vaak had met betrekking tot het ervaren, was wanneer ik contact met haar had ik onwijs zenuwachtig werd. Ik werd controlerend, zenuwachtig, achterdochtig, wantrouwig. Vertrouwde helemaal niks, voornamelijk wanneer ik contact had met de app. Ik heb op geen enkel moment het gevoel gehad de baas te zijn over mijn emoties. Nadat zij terugging naar haar ex heb ik haar onmogelijk kunnen vertrouwen, maar ging ik toch door in plaats van los te laten.quote:Illusie lijkt me een groot woord. Kijkend naar je thuissituatie is het best begrijpelijk dat liefde ervaren en geven onderontwikkeld is bij je. Dat maakt je sterke gevoelens voor haar geen illusie, eerder onontgonnen terrein dat je in de war heeft gemaakt en nog maakt. En het probleem zit 'm ook niet zozeer in wat jij daadwerkelijk ervaart of zou moeten cq moeten ervaren, het venijn zit 'm hier in wat je ermee hebt gedaan of wil doen. Dat je wat jij ervaart als vergoelijking gebruikt om bepaald gedrag te doen en daar zit wel enige irrationaliteit.
Als het een obsessie is dan weet ik dat ik dit allemaal een soort van bedenk in mijn hoofd dat ik niet zonder haar kan en dat ik me verdomd alleen ga voelen. Ik heb oprecht het gevoel, en dit meen ik, dat ik zonder haar doodga. Dat is wat ik diep van binnen voel als je het echt wil weten. Als zij er niet is dan is er niemand. ZIj was oprecht de enige ooit in mijn leven die loyaal was qua gevoel. Als...Als ik haar had overwonnen dan zou ze dat gevoel voor altijd blijven hebben..en ik heb gefaald, keihard ook. Daarvan heb ik spijt. Daardoor denk ik van...er is niemand op deze wereld die mij hetzelfde gevoel kan brengen. Echt waar, dat denk ik echt. Dit heeft er mee te maken dat ik altijd al ben afgewezen door mensen uit mijn omgeving en ook vrouwen, de hoop heb ik opgegeven daarin.quote:Ik begrijp niet helemaal wat je hier bedoelt? Als je hier bevestiging van ons zou krijgen dat het wel liefde was, dan zou je haar gedrag ook in overweging mogen nemen ofzo?
Is het überhaupt wel realistisch om te denken dat zij jou echt iets aangedaan zou hebben? Je gekwetst voelen hoeft niet bepaald gelijk te staan aan moedwillig gekwetst zijn.
Om nog maar niet te spreken over het dan enigszins ridicule idee dat iemand die jou moedwillig iets aangedaan heeft, alsnog jouw "liefde" zou moeten verdienen. Waarom zou je dat willen?
Kun je me uitleggen wat "liefde" voor verschil uit zou maken in wat je haar nu kwalijk neemt?
Ik red het gewoon niet zonder haar, zonder dit gevoel heb ik simpweg niets meer. Er is niemand die nog van mij houdt of wat dan ook. Als ik haar loslaat dan is het over, zij was degene die zo lief was en me snapte.
Ik wil weten of het obsessie is of liefde , als het liefde is dan is hetgeen wat ik heb liefdesverdriet en zou het toch moeten overgaan vanzelf? Obsessie gaan namelijk niet over, en ik heb het gevoel dat ik het laatste heb, maar dan kan ik nog niet plaatsen waarom ik zo'n speciale band met haar deelde.
Over de vraag van het kwetsen: Ze heeft me afgewezen en dat had ik nooit verwacht, dat is wat ik bedoel. Voelde me zo rot daarover, omdat ik het bij haar nooit had verwacht. Daarnaast omdat ze zo snel aan het daten was geslagen met iemand dat ik mezelf echt haatte...ik deed zoveel moeite en ze had altijd vertrouwensissues en opeens zo'n jongen die voorbij komt waarmee ze direct kan daten. Dat brak me van binnen, kreeg het gevoel dat ik niets voor haar betekende. Dat ik zo makkelijk, waarvoor ik ook vreesde, iemand ben waar je overheen komt.
Nee dat niet, ik probeer te zeggen dat ik haar al zoveel heb aangedaan en nog steeds met verwijtende gevoelens zit. Dat ik bij mezelf denk seriously, na alles wat je hebt gedaan bij haar, haar zo verraden en gekwetst voel je je nog zo het recht om haar dingen te verwijten...quote:Zeg je dan eigenlijk dat je haar shit hebt aangedaan in de hoop dat jij het los zou kunnen laten of bedoel je wat anders?
Wat denk je dan dat je zou moeten voelen? Wat zou je graag willen voelen?
Dat gevraagd hebbende.. Het lijkt mij verstandiger je bezig te houden met wat je wel echt voelt. Als je dingen weg probeert te stoppen kun je er immers nogal moeilijk mee om leren gaan.
Ik denk dat ik helemaal niets zou moeten voelen meer en dat is ook wat ik wil. Dat zij uit mijn hoofd is en ik er vrede mee heb, maar dat heb ik niet. Zij spookt door mijn hoofd, mijn leven, alles draait om haar. Zij staat centraal in mijn leven en ik zou alles voor haar doen, zodat ze terugkomt in mijn leven.
Kan heel goed kloppen. Het is inderdaad die bevestiging enerzijds. Anderzijds speelt onwijs mee dat ik aan het begin van onze ontmoeting deze gevoelens niet had, pas nadat haar ex op de voorgrond kwam kreeg ik deze gevoelens. Wat haar anders maakt dan ieder ander? Onze diepe band die we deelden, dat ik haar aanvoelde, dat ze zo lief was en loyaal. Maar ik kon haar nooit vertrouwen met dat hele ex gebeuren en raakte daardoor helemaal van 't pad.quote:Dit is wel echt een obsessie denk ik en geen verliefdheid. Bij verliefdheid zou ik meer kenmerken verwachten van waarom zij en niet de buurvrouw nou zo leuk is. Wat haar haar maakt ipv wat zij voor jou had kunnen betekenen.
Ik lees hier vooral wat jij dacht dat zij voor jou en omgekeerd betekende en dat het probleem lijkt dat je niet de bevestiging kreeg die je zo graag wilde. Klopt dat enigszins en is dat misschien een beetje de kern van deze crisis? Dat je jouw inschattingsvermogen niet meer kan of wil vertrouwen?
En op dit punt twijfel ik dan ook. Dat ik ergens ook denk, ondanks de band die wij deelden, leek ik inderdaad alleen interesse te hebben in wat zij voor mij kon betekenen. Dat zij me kon helpen mijn onzekerheden te overwinnen en mijn pijn te verzachten. Ik was in haar geinteresseerd, maar overdreven geintresseerd denk ik dan. Ik zag haar meer als een soort van fantasie, wellicht dat ik daardoor ook die nare dingen heb kunnen doen. Ik zag haar niet meer als een mens...heel eng. Voor mij was het zo dat zij me zou geven wat ik zocht, heeling van mijn hart...Daar staat tegenover dat toen haar ex niet in beeld was, dat ik dit gevoel niet had, of onbewust dacht niet te hebben. Op het moment dat haar ex in het spel kwam kon ik het niet meer aan, ik was het spuugzat dat ook zij mij toch pijn zou doen. Dat ik dacht van zie je wel je bent weer niets waard, want anders doet iemand dat niet bij je.quote:Je hebt dan ook geen echte interesse gehad in haar lijkt me, maar meer in wat zij voor jou zou kunnen betekenen. Aan een kant is het dan lekker veilig te willen gaan voor zo een loyaal lijkend type, waarbij je naast zo een vermeende klootzak kans had om er beter mee bij af te steken en makkelijker kon hopen dat zij ook zo een loyaliteit naar jou zou kunnen vertonen.
En heel typisch, daar speelt je onzekerheid dan niet zo een rol in, in die zin dat je niet lijkt te willen begrijpen dat ze niet voor jou koos.
Trouwens echt bedankt. Jij weet altijd zo fucking veel, je hebt me meer geholpen dan mijn psychiater...
I don't know, ik twijfel over die narcistische persoonlijkheidsstoornis. Wellicht dat ik die 100% heb in liefdesrelaties..in andere relaties kan ik mezelf niet in dat beeld vinden. Maar goed, kan er wel aan liggen waarom ik oprecht het gevoel had dat ik impulsief handelde bij het verzenden van die mails. Klinkt raar, maar ik ben eerlijk, het leek allemaal vanzelf te gaan. Heb er vandaag nog iets over gelezen:quote:
[..]
Ik heb nooit gedaan wat TS heeft gedaan. Ik heb nooit iemand gestalkt en bedreigd. Mijn agreeableness heeft hier niks mee te maken.
Wat TS voelt en heeft gedaan komt door die narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb dat niet.
Ik heb wel obsessieve gevoelens gehad voor 1 meisje, maar dat heeft niets te maken met een soort idee dat ik recht op haar heb ofzo. En ik heb mijn Uiterste best gedaan om haar daar niet mee lastig te vallen, helaas waren mijn PTSS klachten soms te zwaar om geen bericht te sturen.
''All of us are imperfect beings, capable of doing terrible things to one another. For reasons beyond your control you developed unhealthy attachments to others that caused you to ingage in behaviours that, to most people, are unacceptable''
Oke, mijn handelen was weliswaar verwijtbaar is, maar dat ik uberhaupt in een dergelijke situatie terechtkwam om mijn zin zo door te drukken kan wel aan die stoornis liggen.
7 maanden gedaan van oktober 2017-april 2018. Niet uitbehandeld (waren echt niet goed die behandelingen die ik ontving), hij ging opeens weg, nooit meer wat van gehoord. Hij zou me terugbellen over zijn eigen praktijk en zo en dat ik daar terecht kon gaan, echt jammer. Hij praatte het bijna goed wat ik had gedaan en zo, kwam er in de zomer van dit jaar achter dat ik mijn gevoelens gewoon had weggestopt voor haar. Ontkenningsfasequote:
Opnieuw op een wachtlijst gezet, rond de 1000 euro moeten betalen (voor de behandelingen dus). Dit jaar kwam ik erachter dat je altijd eigen risico moet betalen, en die van mij is 885 euro. Dus ben nu aan het kijken of ik de behandelingen die ik nu in deze maanden wil volgen gewoon bij de andere behandelingen kunnen samengaan waarvoor ik al 1000 euro heb betaald. Het betreft immers één behandeling.
Anders betaal ik 2x 885 euro in hetzelfde jaar...en dat geld is gewoon teveel. Dus of ik kan nu nog behandeld worden, of ik moet wachten tot januari 2019 want dan verlaag ik mijn eigen risico.
Dat ligt waarschijnlijk vooral aan je obsessieve gedrag en wanhopige, onzekere houding. Daar valt zeker aan te werken. Begin met de bron te verkennen om vervolgens met een cognitieve gedragstherapie je gedrag en gedachten te veranderen. Een realistisch beeld gaan ontwikkelen is voor jou erg belangrijk, niet langer leven in het martelende verleden en de vooroordelen die daaruit voortkomen.quote:
[..]
Nog nooit iemand in mijn leven wederzijds interesse gehad, alleen niet-wederzijds ''liefde''. Zij was daarin oprecht de enige, iemand die me oprecht nam voor wie ik was. Alleen ze zat zo erg met haar ex en ik moet toegeven dat ik daardoor alles wilde controleren, omdat ik het niet vertrouwde...Alsof het weer bevestigde dat niemand mij echt leuk zou kunnen vinden. Voelde me echt naar toen ik met haar omging en constant zij haar ex in gedachte had.
Dat eerste en dat laatste is voor mij wel echt megastap. Dat krijg ik niet zomaar uit mijn hoofd. Ik neem mijn zus ook van alles kwalijk, hoe zij mij manipuleerde. Door dit soort dingen weet ik weer waarom ik zoveel twijfel aan mijn familie. Zovaak als kind te horen ‘niemand houdt van je’ blablabla, nota bene in de 20 same shit te horen gekregen.quote:
[..]
Dat ligt waarschijnlijk vooral aan je obsessieve gedrag en wanhopige, onzekere houding. Daar valt zeker aan te werken. Begin met de bron te verkennen om vervolgens met een cognitieve gedragstherapie je gedrag en gedachten te veranderen. Een realistisch beeld gaan ontwikkelen is voor jou erg belangrijk, niet langer leven in het martelende verleden en de vooroordelen die daaruit voortkomen.
Ik zeg ook nergens dat het makkelijk is, slechts dat dat de richting is die je op zou moeten gaan.quote:
[..]
Dat eerste en dat laatste is voor mij wel echt megastap. Dat krijg ik niet zomaar uit mijn hoofd. Ik neem mijn zus ook van alles kwalijk, hoe zij mij manipuleerde. Door dit soort dingen weet ik weer waarom ik zoveel twijfel aan mijn familie. Zovaak als kind te horen ‘niemand houdt van je’ blablabla, nota bene in de 20 same shit te horen gekregen.
Je bent nu 24 toch? Of 23?quote:
[..]
Dat eerste en dat laatste is voor mij wel echt megastap. Dat krijg ik niet zomaar uit mijn hoofd. Ik neem mijn zus ook van alles kwalijk, hoe zij mij manipuleerde. Door dit soort dingen weet ik weer waarom ik zoveel twijfel aan mijn familie. Zovaak als kind te horen ‘niemand houdt van je’ blablabla, nota bene in de 20 same shit te horen gekregen.
Tijd om al die dingen een plek te geven.
Voor de duidelijkheid doel ik op jouw manier van reageren op ts. Jij wil hem aan een kant gerust stellen, waar jij je denk ik ook beter door voelt en dat lijkt me nogal agreeable. Ik leg verder ook uit waarom ik denk dat hem willen bevestigen in die liefdesvraag wellicht niet zo behulpzaam en nuttig is als je hoopt.quote:
[..]
Ik heb nooit gedaan wat TS heeft gedaan. Ik heb nooit iemand gestalkt en bedreigd. Mijn agreeableness heeft hier niks mee te maken.
We zijn beide geen specialisten, dus ik ben hier ook niet om diagnoses te stellen of te bediscussieren.quote:Wat TS voelt en heeft gedaan komt door die narcistische persoonlijkheidsstoornis. Ik heb dat niet.
Geen idee waarom je denkt dit weer uit te moeten gaan leggen. Denk dat we een miscommunicatie hebben, maar dat is verder niet relevant voor ts lijkt me dus ik laat hierbij om niet offtopic te gaan.quote:Ik heb wel obsessieve gevoelens gehad voor 1 meisje, maar dat heeft niets te maken met een soort idee dat ik recht op haar heb ofzo. En ik heb mijn Uiterste best gedaan om haar daar niet mee lastig te vallen, helaas waren mijn PTSS klachten soms te zwaar om geen bericht te sturen.
Ik heb er meer last van gehad dan het meisje zelf.
Mijn excuses dan.quote:
[..]
Voor de duidelijkheid doel ik op jouw manier van reageren op ts. Jij wil hem aan een kant gerust stellen, waar jij je denk ik ook beter door voelt en dat lijkt me nogal agreeable. Ik leg verder ook uit waarom ik denk dat hem willen bevestigen in die liefdesvraag wellicht niet zo behulpzaam en nuttig is als je hoopt.
[..]
We zijn beide geen specialisten, dus ik ben hier ook niet om diagnoses te stellen of te bediscussieren.
[..]
Geen idee waarom je denkt dit weer uit te moeten gaan leggen. Denk dat we een miscommunicatie hebben, maar dat is verder niet relevant voor ts lijkt me dus ik laat hierbij om niet offtopic te gaan.
Mag of wil je dat wel uit je hoofd krijgen? Zo ja, wat heb je zoal er aan geprobeerd te doen?quote:
[..]
Ik ben oprecht bang om uit huis te gaan, omdat ik dan met het gevoel zit dat zij in dezelfde omgeving is. Als ik buiten ben dan denk ik de hele tijd van..okee zij is ook dichtbij of zo. Krijg het niet uit mijn hoofd.
En wat zou er denk je gebeuren als je haar tegenkomt?
Je typte eerder alsof zij jouw boosheid veroorzaakte, alsof je het lijdend voorwerp bent zeg maar en het je overkomt. Dan klinkt bovenstaande weer net even anders als zegt boos te zijn omdat je haar in gedachten hebt.quote:Vraag waarom ik boos ben: Ik heb haar in gedachte en daardoor ben ik gewoon zo boos, de pijn die ik voel van binnen en de onzekerheid.
Als je daar niets aan probeert te doen, kan het overkomen alsof je haar in gedachten wil houden en boos en onzeker wil blijven enzo.
Wat zou je nu je prioriteit willen geven komende week als je met de huisarts praat? Wil je je focus beter leren verleggen naar iets anders dan haar en de gevoelens die jij van de gedachte aan haar krijgt? Of wil je haar misschien niet vergeten, maar wel beter om leren gaan met je gevoelens?
Geen wonder dat je wegvlucht in fantasieën als je thuis woont bij mensen waar je ook zulke negatieve gevoelens bij hebt en nergens anders heen gaat. Waarom zou je daar nog extra vaak in huis bij willen blijven denk je?quote:Ik leef amper als ik thuis ben, ik hoor mijn moeder soms gewoon niet praten. Ik fantaseer volop en denk steeds van ''hoe het ook had kunnen zijn..'', ''wat ik anders had moeten doen''. Diepe schuldgevoelens en met name het fantaseren hoe het had kunnen zijn en hoe het nog kan worden. Daarnaast heb ik nog boze gevoelens tov mijn zus, die constant tegen me zei dat ze niet van me hield en niets om me gaf en serieus nam. Ik neem haar dat echt kwalijk.
Levert het fantaseren jou nog iets op of doe je het bij gebrek aan alternatief?
Dat betekent in ieder geval dat je er toe in staat bent en je dus wel bepaalde aanknopingspunten of misschien beter gezegd herkenningspunten voor een zekere vorm van liefde.quote:[..]
Bedankt voor dit mooie voorbeeld. Zoals ik aangaf heb ik maar bij 1 persoon echt liefde in die zin en dat is dus bij die beste vriendin. Bij haar heb ik dat inderdaad, ik wil dat zij gewoon gelukkig is en niets meer niets minder, zonder mij, met mij...het maakt niet uit. Zolang ze maar gelukkig is. Dit heb ik nooit bij dat meisje gehad, ik kwam nooit toe aan deze fase lijkt het wel.
Waarom kun je deze vriendin wel op je open hand houden denk je?
Wat maakte je zenuwachtig toen? Wat verschilde er met bijvoorbeeld bovengenoemde vriendin dat je hier wel wilde controleren en achterdochtig was? Waarom was het erger via de app?quote:[..]
Wat ik vaak had met betrekking tot het ervaren, was wanneer ik contact met haar had ik onwijs zenuwachtig werd. Ik werd controlerend, zenuwachtig, achterdochtig, wantrouwig. Vertrouwde helemaal niks, voornamelijk wanneer ik contact had met de app. Ik heb op geen enkel moment het gevoel gehad de baas te zijn over mijn emoties. Nadat zij terugging naar haar ex heb ik haar onmogelijk kunnen vertrouwen, maar ging ik toch door in plaats van los te laten.
Waarom zoek je contact op met iemand die je niet vertrouwt? Waaraan meende je op te merken dat je je gevoelens niet de baas was? Bedoel je misschien niet meer dat je emoties zo hoog opliepen dat je je handelen niet meer de baas was?
Ja, dit is een obsessie en wat jij je ook in je hoofd hebt gehaald, jouw emoties zijn gewoon echt. Je alleen voelen is denk ik heel begrijpelijk, maar heel lullig gezegd ben je dat natuurlijk ook gewoon zonder dat fantasiebeeld in je hoofd. Daar kan zij niks aan doen en jij wel, maar dan moet je wel gaan werken in aan het hier en nu ipv je fantasiebeeld te replayen, terwijl je je alleen maar kutter blijft voelen.quote:[..]
Als het een obsessie is dan weet ik dat ik dit allemaal een soort van bedenk in mijn hoofd dat ik niet zonder haar kan en dat ik me verdomd alleen ga voelen.
Dat kut voelen komt natuurlijk ook niet alleen door haar afwijzing en haar afwezigheid, het komt ook door andere dingen. Dingen waarvan je rationeel gezien ook wel weet dat ze kunnen en waarvan je hebt laten zien dat je er toe in staat bent. Zoals je studie bijvoorbeeld.
Hoe dacht je vroeger over je studie? Had je ook gedacht zover te komen, laat staan een kansje te maken op naar Columbia gaan?
Hoe voel je je als je met je studie bezig bent?
Ik denk dat je huisarts dit ook echt wil weten, moet weten zelfs.quote:Ik heb oprecht het gevoel, en dit meen ik, dat ik zonder haar doodga. Dat is wat ik diep van binnen voel als je het echt wil weten. Als zij er niet is dan is er niemand. ZIj was oprecht de enige ooit in mijn leven die loyaal was qua gevoel.
Bot gezegd gaan we allemaal dood, dat is een fact of life en niet iets waar zij een hand in heeft.
Dat gezegd hebbende, ik kan me wel voorstellen dat als dit fantasiebeeld het enige is waar je nog "iets" uit haalt, je zo een gevoel krijgt.
Maar, wat schiet je ermee op als je echt dood zou gaan? Zou je je zus geen ongelijk willen geven? Zou je die meid stiekem een schuldgevoel aan willen doen? Of juist de rust dat je zeker weet dat je haar niets meer aan zou kunnen doen vanuit je verdriet?
En als je eerder juist beschrijft dat je wantrouwt, wat maakt dan toch dat gevoel van loyaliteit ontstaan? Waar meende je dat aan op te kunnen merken? En waarom was dat niet genoeg om je hand te kunnen openen?
Nee, dit is echt onrealistisch om zo te denken. Niet omdat jij een falende lul zou zijn, maar omdat er in het (gevoels)leven nu eenmaal geen garanties zijn. Niet alleen zij had zonder enige aanleiding dat gevoel niet meer kunnen hebben, ook jij hebt geen enkele zekerheid dat jij voor altijd zo een gevoel voor haar zou kunnen houden. En dat is, heus waar, normaal en ok. Dat klinkt misschien als slecht nieuws, tot je bedenkt dat het goed nieuws is als je het doortrekt naar je negatieve gevoelens. Die kunnen namelijk ook minder worden.quote:Als...Als ik haar had overwonnen dan zou ze dat gevoel voor altijd blijven hebben..en ik heb gefaald, keihard ook. Daarvan heb ik spijt. Daardoor denk ik van...er is niemand op deze wereld die mij hetzelfde gevoel kan brengen. Echt waar, dat denk ik echt. Dit heeft er mee te maken dat ik altijd al ben afgewezen door mensen uit mijn omgeving en ook vrouwen, de hoop heb ik opgegeven daarin.
Natuurlijk kun je wel zonder haar, dat heb je allang bewezen. Voor haar had je een leven en "na" haar blijk je ondanks rot gevoelens toch in staat om je studie aardig vol te houden. Dat je nu denkt niet zonder haar te willen is echt iets anders dan kunnen.quote:Ik red het gewoon niet zonder haar, zonder dit gevoel heb ik simpweg niets meer. Er is niemand die nog van mij houdt of wat dan ook. Als ik haar loslaat dan is het over, zij was degene die zo lief was en me snapte.
Je houdt niet haar vast in je hoofd, maar jouw fantasie (als dat losse zand in je vuist). Voor de liefde die er is of was voor zover aanwezig (geweest), maakt die fantasie in je praktijk verdomd weinig verschil. Je voelt je kennelijk niet geliefder.
En hoe zit het dan je met je beste vriendin. Is zij niet lief voor je? Snapt zij jou niet? Denk je niet dat zij enigszins om je geeft?
Wat maakt dan dat je haar sowieso het beste gunt? Wat is jouw definitie van jullie vriendschap?
Dat iemand speciaal voor jou is, hoeft niet te veranderen toch? Je kan nog steeds speciale gevoelens koesteren voor mensen die niet meer in je leven zijn. Een sterfgeval of iets dergelijks maakt ook niet minder speciaal wat er was. Misschien maakt het zelfs specialer, omdat je nu bewust bent van dat het niet meer tastbaar is en het daarom op extra op waarde weet te schatten. Omdat je de kwetsbaarheid er van zo inziet en in jouw geval wellicht ook hoe bijzonder het is als iemand zonder jouw manipulaties ervoor kiest om met je om te gaan. Zou dat niet een mooie motivatie kunnen zijn om niet te willen manipuleren? Dat als ze kiezen om met je om te gaan, ze dat doen omdat ze dat willen in plaats van dat jij diep in je hart weet dat het niet oprecht is omdat jij ingregrepen hebt?quote:Ik wil weten of het obsessie is of liefde , als het liefde is dan is hetgeen wat ik heb liefdesverdriet en zou het toch moeten overgaan vanzelf? Obsessie gaan namelijk niet over, en ik heb het gevoel dat ik het laatste heb, maar dan kan ik nog niet plaatsen waarom ik zo'n speciale band met haar deelde.
Ik denk dat er bij jou meer speelt en je beter niet vast houd aan dat waar je nu in zit vanzelf over gaat, zonder dat jij daar actief iets aan bij hoeft dragen.
Denk je niet dat je je beter zou voelen als je zelf iets beter hiermee om hebt leren gaan ipv dat het plotsklaps verdwenen is? Hoe zou je anders echt kunnen leren voelen dat jij in control bent, als je niet hebt geoefend?
Dat impliceert dat ze wel verliefd op je zou zijn geweest, als je denkt dat ze over je heen is gekomen. Maar is dat niet gewoon wishful thinking?quote:Over de vraag van het kwetsen: Ze heeft me afgewezen en dat had ik nooit verwacht, dat is wat ik bedoel. Voelde me zo rot daarover, omdat ik het bij haar nooit had verwacht. Daarnaast omdat ze zo snel aan het daten was geslagen met iemand dat ik mezelf echt haatte...ik deed zoveel moeite en ze had altijd vertrouwensissues en opeens zo'n jongen die voorbij komt waarmee ze direct kan daten. Dat brak me van binnen, kreeg het gevoel dat ik niets voor haar betekende. Dat ik zo makkelijk, waarvoor ik ook vreesde, iemand ben waar je overheen komt.
Waarom geloofde je ondanks je gebrekkige eigenwaarde wel heilig erin dat ze jou niet af zou wijzen? Waarom dacht je voor haar wel goed genoeg te zijn ineens, terwijl je nu niets meer daarvan lijkt te ervaren? Waar zijn die goede punten van jou dan gebleven?
Begrijpelijk dat zoiets rot voelt overigens, maar er waarom vond je destijds niet dat ze gelijk had om je af te wijzen? Was jij niet degene die haar of dit liever gezegd wantrouwde? Was jij niet degene die niet op haar mening en haar gevoel vertrouwde en moest gaan manipuleren?
Kun je meer van een ander verwachten dan van jezelf?
Diepe genegenheid is wellicht niet wat je zocht in de eerste plaats, maar het is een ander soort liefde. Eentje die je ook zou kunnen ervaren zonder liefdesrelatie en die bij zou kunnen dragen aan de basis waarmee ze wel date-klaar kon worden, alleen dan met een ander. Is jouw moeite dan niets waard dat ze geluk durft te zoeken bij een ander? Moet zij maar geen risico lopen om met jou in een zelfde soort safe zone te blijven? Hoe zou je dat als liefde kunnen verklaren?
Je hebt haar meer dan genoeg aangedaan ja, maar dat heft niet automagisch jouw gevoelens op zoals je merkt en dat is niet bepaald ongewoon. In tegenstelling tot je daden, die je als het goed is wel in de hand hebt en op z'n minst probeert te houden, kun je gevoelens niet zo makkelijk wegstoppen. Sterker nog, soms is er tegen vechten alleen maar contra-productief. Slurpt energie en door het weg te blijven stoppen, gooi je het er niet op een constructieve manier uit en leer je er ook niet mee om gaan.quote:[..]
Nee dat niet, ik probeer te zeggen dat ik haar al zoveel heb aangedaan en nog steeds met verwijtende gevoelens zit. Dat ik bij mezelf denk seriously, na alles wat je hebt gedaan bij haar, haar zo verraden en gekwetst voel je je nog zo het recht om haar dingen te verwijten...
Jouw emoties en hoe je dingen ervaart (perceptie) hoeven ook niet zo ter discussie te staan in principe. Tenminste, zolang jij ze als zodanig ziet en gebruikt als het ware. Doe je dat niet en wil je een ander ze opdringen, ja dan kun je moeilijk verwachten dat mensen ook als hun waarheid aannemen. Zeker niet als jij daarbij weinig oog hebt voor hun waarheid en dan mis je het naar elkaar toe groeien voor een gezamenlijke waarheid zeg maar.
Behalve haar laten zijn wie ze is en wil zijn en dat is verliefd zijn op een ander. Dan heb je niet alles voor haar over toch? Of zou je genoeg van haar en jezelf kunnen houden dat je haar geluk gunt en kan toekijken hoe ze gelukkig is zonder in een relatie met jou te zitten?quote:Ik denk dat ik helemaal niets zou moeten voelen meer en dat is ook wat ik wil. Dat zij uit mijn hoofd is en ik er vrede mee heb, maar dat heb ik niet. Zij spookt door mijn hoofd, mijn leven, alles draait om haar. Zij staat centraal in mijn leven en ik zou alles voor haar doen, zodat ze terugkomt in mijn leven.
Bedoel je met niks voelen als in niks voelen met betrekking tot haar? Of voelen in het algemeen?
Naar vrede ermee hebben streven lijkt me een mooi doel om aan te werken, maar dan zal je behandelaar wel moeten weten of je van alle gevoelens af wil of vooral die met betrekking tot haar..
Was dat puur omdat het deze ex was of gewoon iemand die ook zo een invloed op haar uit kon en daadwerkelijk uit oefende?quote:[..]
Kan heel goed kloppen. Het is inderdaad die bevestiging enerzijds. Anderzijds speelt onwijs mee dat ik aan het begin van onze ontmoeting deze gevoelens niet had, pas nadat haar ex op de voorgrond kwam kreeg ik deze gevoelens. Wat haar anders maakt dan ieder ander? Onze diepe band die we deelden, dat ik haar aanvoelde, dat ze zo lief was en loyaal. Maar ik kon haar nooit vertrouwen met dat hele ex gebeuren en raakte daardoor helemaal van 't pad.
Wat vond je lief en loyaal? Waarom durfde je niet te vertrouwen op jullie band en haar loyaliteit? Waarom mailde je bijvoorbeeld niet de ex in plaats van haar als hij zogenaamd de boosdoener was?
Een band kun je op meerdere manieren invullen natuurlijk en dat hoeft niet per se hetzelfde of exact gelijk te zijn. Kijk maar hoe mensen hun idolen kunnen idealiseren vanaf zo een afstand. Hoeveel mensen hebben wel niet steun aan liedjes van hun favoriete artiesten? De steun die je ervaart devalueert niet omdat de artiest omgekeerd jouw naam of jouw karakter niet kent. Er zijn ook artiesten die aangeven zich gesteund te voelen door al hun fans, daarvoor hoeven ze ook niet iedereen te kennen om dat toch zo te kunnen ervaren. Of dat nou een miljoenen verkopende artiest is of tante Betsy die voor 1,5 paardenkop in de kroeg op de hoek bij 2 mensen een traantje weg kan laten pinken. Het is allemaal waardevol.quote:[..]
En op dit punt twijfel ik dan ook. Dat ik ergens ook denk, ondanks de band die wij deelden, leek ik inderdaad alleen interesse te hebben in wat zij voor mij kon betekenen. Dat zij me kon helpen mijn onzekerheden te overwinnen en mijn pijn te verzachten.
Ik ben blij om te zien dat je schrijft dat jij denkt dat zij jou kon helpen om je onzekerheden te overwinnen. Dat impliceert dat je ergens ook wel weet dat het iets is wat jij zelf moet doen en ook zou kunnen doen. Hoe kon zij helpen jouw onzekerheden te overwinnen denk je?
Zoals ik al eerder schreef, ook in de liefde en ook door goede mensen kun je gewoon gekwetst worden. Iedereen, tenzij je echt geen gevoel hebt, wordt gekwetst. Soms is dat helemaal terecht, omdat een ander over de schreef ging. Soms ook niet, maar dan is dat gevoel er toch, ondanks de beste intenties van de ander.quote:Ik was in haar geinteresseerd, maar overdreven geintresseerd denk ik dan. Ik zag haar meer als een soort van fantasie, wellicht dat ik daardoor ook die nare dingen heb kunnen doen. Ik zag haar niet meer als een mens...heel eng. Voor mij was het zo dat zij me zou geven wat ik zocht, heeling van mijn hart...Daar staat tegenover dat toen haar ex niet in beeld was, dat ik dit gevoel niet had, of onbewust dacht niet te hebben. Op het moment dat haar ex in het spel kwam kon ik het niet meer aan, ik was het spuugzat dat ook zij mij toch pijn zou doen. Dat ik dacht van zie je wel je bent weer niets waard, want anders doet iemand dat niet bij je.
Het is dus zaak dat je hier beter mee om leert gaan, omdat niemand hieraan ontkomt. Het wordt wel makkelijker als je je eigen struggles als zodanig kan herkennen, omdat het je kan helpen in het beoordelen van een situatie. Iemand die jou expres iets aan wil doen is natuurlijk niet zo betrouwbaar als dat iemand met de beste intenties dat wel zou kunnen zijn. In beide situaties pijn, maar toch verschillen ze.
Omgekeerd zijn er ook mensen die jou zo beoordelen. Als mensen jou, jouw verleden en jouw intenties niet kennen, dan blijven ze bij twijfel vaker op afstand. Onbekend maakt onbemind is niet voor niks een spreekwoord en hoeft dus helemaal geen waarde-oordeel te zijn. Het kan ook angst van de ander zijn dat die afstand er is. K_W en geeninspiratie geven ook aan dat er meer mensen zijn waar een en ander bij speelt.
In therapie kun je hopelijk rationeler om leren gaan met je emoties, zodat je niet alles waar je afwijzing ervaart ook als daadwerkelijke afwijzing beoordeeld. Dat betekent niet dat je meteen je hele opgebouwde muur moet laten afbrokkelen, maar dat je samen met een professional beter kunt gaan kijken hoe jij je beoordelingsproces kan leren herzien om van daaruit je grenzen beter te leren bepalen.
Want een gedeelte van jouw pijn lijkt ook te zitten in dat je gevoelsmatig eigenlijk te ver bent gegaan zonder rendement te vangen. Klopt dat? Denk je dat je minder pijn had gehad als je minder moeite had gedaan en je minder kwetsbaar had opgesteld?
Iemand ontmenselijken kan het makkelijker maken om ze iets aan te doen ja. In dat opzicht is het misschien ook wel echt iets om nog eens goed aan te kaarten bij je behandelaar, want het was dus eerder het punt waar je controle meende te verliezen en je door je pijn en wanhoop je meende af te moeten reageren. Iets waarvan ik mag hopen dat je dat nu wil voorkomen en waarvoor je extra aandacht nodig hebt in een behandeling.
Graag gedaan, al gebied eerlijkheid mij wel te zeggen dat ik hoop dat je er echt wat aan hebt en ik geen karig bezigheistherapiedoekje voor het bloeden ben wiens ego je nu probeert te strelenquote:Trouwens echt bedankt. Jij weet altijd zo fucking veel, je hebt me meer geholpen dan mijn psychiater...
Ik denk niet dat het is dat ik nou zoveel weet, maar dat het een combinatie van factoren is waardoor jij hier makkelijker en beter communiceert dan wanneer jij tegenover een behandelaar zit. Daarom vroeg ik eerder ook naar in hoeverre je aan had gekaart dat het jou vooralsnog niet voldoende hielp. Kan me voorstellen dat het in een krap uurtje tegenover zo iemand makkelijker kan zijn om soort van passief mee te gaan in hun werkwijze, maar vergeet niet dat een behandelaar daar voor jou zit en niet omgekeerd. Het zijn ook geen dj's waar je verzoeknummers aan dient te vragen als het goed is, maar je moet wel aangeven op welke muzieksoort je het lekkerste danst zullen we maar zeggen.
Anyway, ik dank je voor je vertrouwen en openheid en wens je voor nu een goede nachtrust toe.
Ik wil het niet uit mijn hoofd krijgen inderdaad, want ik heb niets geprobeerd. Ik ben heel angstig geworden. En als ik haar zou tegenkomen? Ik denk stilte, ik zou niets kunnen zeggen.quote:
[..]
Mag of wil je dat wel uit je hoofd krijgen? Zo ja, wat heb je zoal er aan geprobeerd te doen?
En wat zou er denk je gebeuren als je haar tegenkomt?
Ik ben boos op mezelf dat ik haar in gedachte heb en nog steeds boos of zo om die afwijzing. Maar eerlijk gezegd heb ik die afwijzing zelf veroorzaakt door zo te gaan controleren en manipuleren. Dat vind ik echt erg, dat ik dat niet heb kunnen inzien. Achter denk ik...al die gaten, al die keren dat ze contact met me opzocht. Dat waren allemaal tekenen dat ze lief wilde hebben, en die gedachte, dat zij dat wilde en dat ik die advance afwees. Dat zit mij echt dwars.quote:Je typte eerder alsof zij jouw boosheid veroorzaakte, alsof je het lijdend voorwerp bent zeg maar en het je overkomt. Dan klinkt bovenstaande weer net even anders als zegt boos te zijn omdat je haar in gedachten hebt.
Als je daar niets aan probeert te doen, kan het overkomen alsof je haar in gedachten wil houden en boos en onzeker wil blijven enzo.
Wat zou je nu je prioriteit willen geven komende week als je met de huisarts praat? Wil je je focus beter leren verleggen naar iets anders dan haar en de gevoelens die jij van de gedachte aan haar krijgt? Of wil je haar misschien niet vergeten, maar wel beter om leren gaan met je gevoelens?
Fantaseren levert soms een opluchting op zeg maar. Want wanneer ik fantaseer dan kan ik alles een ander eind geven...weg van de pijn. En dan doen alsof ik de fouten in het verleden nooit heb gemaakt. Ik heb nooit geweten wat liefde in vredesnaam betekent, voor mij is het de ander claimen en vastzetten indien er wantrouwen ontstaat. Ik vertrouwde haar in de eerste maanden, nadat haar ex kwam was dat opeens compleet kapot en begon ik alles te controleren.quote:Geen wonder dat je wegvlucht in fantasieën als je thuis woont bij mensen waar je ook zulke negatieve gevoelens bij hebt en nergens anders heen gaat. Waarom zou je daar nog extra vaak in huis bij willen blijven denk je?
Levert het fantaseren jou nog iets op of doe je het bij gebrek aan alternatief?
Ik vertrouw niet snel en zij heeft mijn vertrouwen gewonnen, zij heeft mij doen inzien dat ik mezelf kan zijn zonder te worden afgewezen. Mij nooit het gevoel gegeven dat er een ander boven mij zou staan. Dus bv als ik met haar zou afspreken en ze zegt ''nee sorry vandaag kan ik niet'', maar ik zou haar later toch zien met vrienden. Dan is dat een steek door mijn hart en wantrouw ik gelijk. Met ''liefde'' stelde ik me nog kwetsbaarder op en precies dezelfde situatie ontstond toen ik haar zag met haar ex. Daardoor was ik overtuigd dat echt niemand van mij kon houden. Waarom zou ze dat immers doen. Ze bood haar excuses aan, maar nadien niet meer gelukt haar te vertrouwen. Vertrouwen was geschaad en ik kon het niet vergeven. Het bevestigde maar weer eens dat iemand mij niet leuk genoeg kon vinden. Dat is de reden dat ik ging controleren. Er was geen reden. Ik kan zweren dat ik zonder haar ex nooit zou controleren of obsessief zou doen. We hadden immers al gewoon contact en ik vertrouwde haar, dus er was niets aan de hand. Pas toen ze terug ging naar haar ex, terwijl ze 100x had aangegeven dat niet te doen, en ook nog hem verkoos om boven mij af te spreken. Toen begon alles. En waarom ik toch contact zocht? Omdat ik, nadat ze terug ging naar haar ex, mezelf ervan overtuigde dat er toch wellicht iets te halen viel. Ik had het contract al verbroken nadat ze terug ging naar haar ex, maar vond het te absurd, dus nam ik wederom contact op. Dat was echt een zeer grote fout bleek later en nu: Ik zou belanden in een onwijs destructieve relatie, niet alleen met haar, maar ook met mezelf. Derhalve heb ik spijt dat ik toen het contact niet gewoon liggen, ook iets om spijt van te hebben. Ik verbrak het contact..maar dan toch nog teruggaan, why did I do that? Had ik never moeten doen.quote:Dat betekent in ieder geval dat je er toe in staat bent en je dus wel bepaalde aanknopingspunten of misschien beter gezegd herkenningspunten voor een zekere vorm van liefde.
Waarom kun je deze vriendin wel op je open hand houden denk je?
Wat maakte je zenuwachtig toen? Wat verschilde er met bijvoorbeeld bovengenoemde vriendin dat je hier wel wilde controleren en achterdochtig was? Waarom was het erger via de app?
Waarom zoek je contact op met iemand die je niet vertrouwt? Waaraan meende je op te merken dat je je gevoelens niet de baas was? Bedoel je misschien niet meer dat je emoties zo hoog opliepen dat je je handelen niet meer de baas was?
En inderdaad, mijn emoties liepen zo hoog op qua nerveusiteit en onzekerheid (zie je wel, je stelt jezelf helemaal open en iemand verkiest toch een ander boven je).
Over mijn studie: Soms zegt mijn omgeving ''wauw'', want ben van het vmbo opgeklommen en wil dolgraag mensenrechten aan Columbia studeren. Als ik met mijn studie bezig ben voel ik vrijheid, dat was een soort van uitlaatklep. Ik volg nu een makkelijk vak (niet zo interessant), waarbij ik amper bezig hoeft te zijn. Maar ik houd wel echt van mijn studie. Vroeger verwaarloosde ik dat enigzins.quote:Ja, dit is een obsessie en wat jij je ook in je hoofd hebt gehaald, jouw emoties zijn gewoon echt. Je alleen voelen is denk ik heel begrijpelijk, maar heel lullig gezegd ben je dat natuurlijk ook gewoon zonder dat fantasiebeeld in je hoofd. Daar kan zij niks aan doen en jij wel, maar dan moet je wel gaan werken in aan het hier en nu ipv je fantasiebeeld te replayen, terwijl je je alleen maar kutter blijft voelen.
Dat kut voelen komt natuurlijk ook niet alleen door haar afwijzing en haar afwezigheid, het komt ook door andere dingen. Dingen waarvan je rationeel gezien ook wel weet dat ze kunnen en waarvan je hebt laten zien dat je er toe in staat bent. Zoals je studie bijvoorbeeld.
Hoe dacht je vroeger over je studie? Had je ook gedacht zover te komen, laat staan een kansje te maken op naar Columbia gaan?
Hoe voel je je als je met je studie bezig bent?
En ja, ik voel me diep alleen. Alsof er niemand op deze wereld iets begrijpt. Mijn beste vriendin zit nu in het buitenland, alleen mijn liefde voor haar kan ik wellicht meer uit halen. Ook in relaties om me heen wellicht.
Ik snap dat wanneer je je openstelt je altijd gekwetst kan worden. Alleen de wijze waarop ik ermee ben omgegaan. Ik weet nu dat het beter is om je gevoelens altijd te uiten (zowel positief als negatief, uiteraard op wraak na dan). Dan zou ik bv gezegd hebben dat ik het jammer vind dat ze terug is bij haar ex, want ik voel me gekwetst, dacht dat we iets deelden wat ze niet zou vervangen. Kon haar niet meer vertrouwen en zoals ik al zei, vanaf dat moment wantrouwde ik haar volledig.
Ik bedoel meer te zeggen dat mijn gedachte zo is ingesteld dat ik denk ''als ik van haar loslaat'' dan is het over of zo. Ik heb niemand anders.. Dan heeft mijn leven geen waarde, niks, waardeloos en ben ik niemand, geen identiteit. Loyaliteit kwam eruit voort dat iets in mij zei ''ze is wel te vertrouwen, zij praat altijd terug en staat altijd klaar en heeft maar 1 vriend ooit gehad, ze gaat door een en ander heen''. Het was niet genoeg, omdat mijn gedachte dat niemand ooit van me zou houden te overheersend was, dus controle was het uitgangspunt. En nu denk ik van dammit, waarom wist je dat toen niet.quote:Ik denk dat je huisarts dit ook echt wil weten, moet weten zelfs.
Bot gezegd gaan we allemaal dood, dat is een fact of life en niet iets waar zij een hand in heeft.
Dat gezegd hebbende, ik kan me wel voorstellen dat als dit fantasiebeeld het enige is waar je nog "iets" uit haalt, je zo een gevoel krijgt.
Maar, wat schiet je ermee op als je echt dood zou gaan? Zou je je zus geen ongelijk willen geven? Zou je die meid stiekem een schuldgevoel aan willen doen? Of juist de rust dat je zeker weet dat je haar niets meer aan zou kunnen doen vanuit je verdriet?
En als je eerder juist beschrijft dat je wantrouwt, wat maakt dan toch dat gevoel van loyaliteit ontstaan? Waar meende je dat aan op te kunnen merken? En waarom was dat niet genoeg om je hand te kunnen openen?
Bij haar dus niet, zij zou dat gevoel echt voor altijd hebben volgehouden. Christelijk opgevoegd, niet veel relaties gehad, echt een vrouw die voor je klaarstaat. Ze wilde altijd al één man in haar leven. Maar thanks voor de insight daarover die gedachte helpt wel iets ja.quote:Nee, dit is echt onrealistisch om zo te denken. Niet omdat jij een falende lul zou zijn, maar omdat er in het (gevoels)leven nu eenmaal geen garanties zijn. Niet alleen zij had zonder enige aanleiding dat gevoel niet meer kunnen hebben, ook jij hebt geen enkele zekerheid dat jij voor altijd zo een gevoel voor haar zou kunnen houden. En dat is, heus waar, normaal en ok. Dat klinkt misschien als slecht nieuws, tot je bedenkt dat het goed nieuws is als je het doortrekt naar je negatieve gevoelens. Die kunnen namelijk ook minder worden.
Ik denk inderdaad dat ik niet zonder haar kan, dat ik dan een te zwak persoon ben. De liefde voor mijn beste vriendin is anders. Platonisch, maar ik gun haar gewoon het beste. Ook laatst had ze geld nodig en dan maak ik instantly rond 800 euro over, omdat het zeer dringend was. Ik hoef het niet eens terug. Hou gewoon van haar no matter what, of ze nou morgen zegt ''ja sorry ik denk dat het voor mij beter is om geen vrienden te zijn''. Dan zou ik weliswaar gekwetst zijn, maar het haar wel gunnen om elders vriendschap te zoeken. Het is onvoorwaardelijk, wil gewoon dat ze gelukkig is. Enige vorm van liefde die ik in mijn leven ken. Ken oprecht niemand anders waar ik van hou met mijn hart. Maar zij kwam ook later in beeld dan de situatie met die meid waarvoor ik gevoelens heb. Dus had geen rolmodel (als dat een goed woord is). Mijn jeugd bestond uit ruzies en manipulaties. Blijkbaar heb ik daar vanalles meegenomen. En toch neem ik mezelf kwalijk dat ik mezelf niet kon beheersen. Mijn moeder heeft nu nog steeds bv wraakacties richting haar familie en wrok van tig jaar geleden.quote:Natuurlijk kun je wel zonder haar, dat heb je allang bewezen. Voor haar had je een leven en "na" haar blijk je ondanks rot gevoelens toch in staat om je studie aardig vol te houden. Dat je nu denkt niet zonder haar te willen is echt iets anders dan kunnen.
Je houdt niet haar vast in je hoofd, maar jouw fantasie (als dat losse zand in je vuist). Voor de liefde die er is of was voor zover aanwezig (geweest), maakt die fantasie in je praktijk verdomd weinig verschil. Je voelt je kennelijk niet geliefder.
En hoe zit het dan je met je beste vriendin. Is zij niet lief voor je? Snapt zij jou niet? Denk je niet dat zij enigszins om je geeft?
Wat maakt dan dat je haar sowieso het beste gunt? Wat is jouw definitie van jullie vriendschap?
Die eerste paar zinnen, voor mij was dat onmogelijk. Het is alles of niets in de liefde of haat of liefde. 1 van de twee. Kan nooit daartussen zijn, althans, dat is mijn denkpatroon in wat ik voor haar voel.quote:Dat iemand speciaal voor jou is, hoeft niet te veranderen toch? Je kan nog steeds speciale gevoelens koesteren voor mensen die niet meer in je leven zijn. Een sterfgeval of iets dergelijks maakt ook niet minder speciaal wat er was. Misschien maakt het zelfs specialer, omdat je nu bewust bent van dat het niet meer tastbaar is en het daarom op extra op waarde weet te schatten. Omdat je de kwetsbaarheid er van zo inziet en in jouw geval wellicht ook hoe bijzonder het is als iemand zonder jouw manipulaties ervoor kiest om met je om te gaan. Zou dat niet een mooie motivatie kunnen zijn om niet te willen manipuleren? Dat als ze kiezen om met je om te gaan, ze dat doen omdat ze dat willen in plaats van dat jij diep in je hart weet dat het niet oprecht is omdat jij ingregrepen hebt?
Ik denk dat er bij jou meer speelt en je beter niet vast houd aan dat waar je nu in zit vanzelf over gaat, zonder dat jij daar actief iets aan bij hoeft dragen.
Denk je niet dat je je beter zou voelen als je zelf iets beter hiermee om hebt leren gaan ipv dat het plotsklaps verdwenen is? Hoe zou je anders echt kunnen leren voelen dat jij in control bent, als je niet hebt geoefend?
Ik bedoel met ''overheen komen'' dat ik toen dacht dat zij dacht ''oh het is maar ... kom ik overheen''. Dat terwijl het niet zo was, alles wat ik dacht was voor 90% niet zo, dat ze mij niet wilde, dat ze constant met haar ex was. Zij zocht iemand die haar pijn zou kunnen verzachten en ik hoopte dat ik die persoon zou zijn, maar daarin heb ik gefaald.quote:Dat impliceert dat ze wel verliefd op je zou zijn geweest, als je denkt dat ze over je heen is gekomen. Maar is dat niet gewoon wishful thinking?
Waarom geloofde je ondanks je gebrekkige eigenwaarde wel heilig erin dat ze jou niet af zou wijzen? Waarom dacht je voor haar wel goed genoeg te zijn ineens, terwijl je nu niets meer daarvan lijkt te ervaren? Waar zijn die goede punten van jou dan gebleven?
Begrijpelijk dat zoiets rot voelt overigens, maar er waarom vond je destijds niet dat ze gelijk had om je af te wijzen? Was jij niet degene die haar of dit liever gezegd wantrouwde? Was jij niet degene die niet op haar mening en haar gevoel vertrouwde en moest gaan manipuleren?
Kun je meer van een ander verwachten dan van jezelf?
Ik kan me dat niet voorstellen om eerlijk te zijn dat ik tot dat oordeel zou komen. Dat ik haar oprecht geluk toewens, of althans, momenteel niet. Daarvoor ben ik nogal kapot van binnen. Ik denk elke dag van ''ze staat op met haar vriend..doet alles met hem''.quote:Diepe genegenheid is wellicht niet wat je zocht in de eerste plaats, maar het is een ander soort liefde. Eentje die je ook zou kunnen ervaren zonder liefdesrelatie en die bij zou kunnen dragen aan de basis waarmee ze wel date-klaar kon worden, alleen dan met een ander. Is jouw moeite dan niets waard dat ze geluk durft te zoeken bij een ander? Moet zij maar geen risico lopen om met jou in een zelfde soort safe zone te blijven? Hoe zou je dat als liefde kunnen verklaren?
[quote]
Je hebt daarin wel gelijk, ik wilde zo graag dat ze voor mij koos, dat ik haar niet gunde dat ze met een ander persoon ging. Met name omdat ze altijd aangaf dat ze het moeilijk vond mannen te vertrouwen, maar toch zo snel aan het daten was. Maar ik ben eerlijk, zij heeft nog nooit tegen mij gelogen. Nog nooit, alles wat ze zei, alles was waar. I fucked up very badly.
[quote]
Behalve haar laten zijn wie ze is en wil zijn en dat is verliefd zijn op een ander. Dan heb je niet alles voor haar over toch? Of zou je genoeg van haar en jezelf kunnen houden dat je haar geluk gunt en kan toekijken hoe ze gelukkig is zonder in een relatie met jou te zitten?
Niks voelen met betrekking met haar. Dat is eigenlijk wat ik wil dat ik het eindelijk een plek kan geven.quote:Bedoel je met niks voelen als in niks voelen met betrekking tot haar? Of voelen in het algemeen?
Naar vrede ermee hebben streven lijkt me een mooi doel om aan te werken, maar dan zal je behandelaar wel moeten weten of je van alle gevoelens af wil of vooral die met betrekking tot haar..
Deze ex was iemand waar zo nog heel veel gevoelens voor bleek te hebben. Zij kon maar niet van hem loslaten. Ik durfde niet te vertrouwen op onze band, omdat ik moest controleren doordat ik er niet van overtuigd was dat ze voor mij ging. Want steeds hoorde ik, ook van mijn zus dus, dat ze van haar ex hield en niet van mij. Dat ze mij niet wilde en dat ik het moest laten. Dit is achteraf nooit zo geweest. Zij hield weliswaar niet van mij, maar zij wilde juist met mij samen door en ik kon me dat nooit voorstellen om zo dichtbij iemand te komen. En bij haar was de ex nog steeds op de achtergrond. Ik twijfelde heel erg.quote:Was dat puur omdat het deze ex was of gewoon iemand die ook zo een invloed op haar uit kon en daadwerkelijk uit oefende?
Wat vond je lief en loyaal? Waarom durfde je niet te vertrouwen op jullie band en haar loyaliteit? Waarom mailde je bijvoorbeeld niet de ex in plaats van haar als hij zogenaamd de boosdoener was?
Zij was heel caring, she cared. Ze was altijd eerlijk. Ze nam me voor wie ik was, ze wilde alleen dat ik haar niet zou proberen te bezitten. Daar werd ze echt angstig door, aangezien haar ex dat ook altijd deed. Dat was alles..ze was bang als ik met haar wilde afspreken. Want ik deed bezitterig, daardoor voelde zich soort van gevangen en weigerde ze af te spreken. Ik heb spijt dat ik nooit een stap achteruit heb willen doen en altijd obsessie koos in plaats van vrijheid. Ik ben iemand verloren die ik oprecht lief had, om wie ik wilde geven, maar totaal niet wist hoe. Begin me wel te realiseren dat zij mij niet afwees, maar dat ik mezelf gewoon aan het afwijzen was.quote:Ik ben blij om te zien dat je schrijft dat jij denkt dat zij jou kon helpen om je onzekerheden te overwinnen. Dat impliceert dat je ergens ook wel weet dat het iets is wat jij zelf moet doen en ook zou kunnen doen. Hoe kon zij helpen jouw onzekerheden te overwinnen denk je?
Ik voelde bij haar altijd een afwijzing. Op een gegeven moment zouden we naar de bios, maar zei ze liever bij ons thuis een film te willen kijken. Ik vond hierdoor dat dit betekende dat ze niet alleen met wij wilde zijn. Terwijl ze echt zei ''ik vind die films niet zo leuk in de bios''.quote:Zoals ik al eerder schreef, ook in de liefde en ook door goede mensen kun je gewoon gekwetst worden. Iedereen, tenzij je echt geen gevoel hebt, wordt gekwetst. Soms is dat helemaal terecht, omdat een ander over de schreef ging. Soms ook niet, maar dan is dat gevoel er toch, ondanks de beste intenties van de ander.
Het is dus zaak dat je hier beter mee om leert gaan, omdat niemand hieraan ontkomt. Het wordt wel makkelijker als je je eigen struggles als zodanig kan herkennen, omdat het je kan helpen in het beoordelen van een situatie. Iemand die jou expres iets aan wil doen is natuurlijk niet zo betrouwbaar als dat iemand met de beste intenties dat wel zou kunnen zijn. In beide situaties pijn, maar toch verschillen ze.
Omgekeerd zijn er ook mensen die jou zo beoordelen. Als mensen jou, jouw verleden en jouw intenties niet kennen, dan blijven ze bij twijfel vaker op afstand. Onbekend maakt onbemind is niet voor niks een spreekwoord en hoeft dus helemaal geen waarde-oordeel te zijn. Het kan ook angst van de ander zijn dat die afstand er is. K_W en geeninspiratie geven ook aan dat er meer mensen zijn waar een en ander bij speelt.
In therapie kun je hopelijk rationeler om leren gaan met je emoties, zodat je niet alles waar je afwijzing ervaart ook als daadwerkelijke afwijzing beoordeeld. Dat betekent niet dat je meteen je hele opgebouwde muur moet laten afbrokkelen, maar dat je samen met een professional beter kunt gaan kijken hoe jij je beoordelingsproces kan leren herzien om van daaruit je grenzen beter te leren bepalen.
Ik heb er echt wat aan, en wat je zegt zijn ook zeer confronterende dingen voor mij. Want ik moet bepaalde dingen erkennen die ik liever niet erken, zoals dat een groot gedeelte zich in mijn hoofd afspeelde..dat ik dacht dat ze mij nooit lief zou kunnen hebben, omdat ik mezelf niet lief had. Dat ze constant terug zou gaan naar haar ex. Ik leed gewoon diep van binnen en ik wilde haar als mijn savior hebben, zij moest me redden. En ik heb mijn lijden op haar afgereageerd en daarvan heb ik echt spijt. Denk je dat ze mij ooit kan vergeven? Dat het gevoel weer het oude wordt als eerst? Ik zeg gewoon waar ik nu ook aan denk, maar dit speelt ook door mijn hoofd...moet ik daarmee bezig houden of? Ik vind zelf-vergeving heel moeilijk.quote:Graag gedaan, al gebied eerlijkheid mij wel te zeggen dat ik hoop dat je er echt wat aan hebt en ik geen karig bezigheistherapiedoekje voor het bloeden ben wiens ego je nu probeert te strelen
Ik denk niet dat het is dat ik nou zoveel weet, maar dat het een combinatie van factoren is waardoor jij hier makkelijker en beter communiceert dan wanneer jij tegenover een behandelaar zit. Daarom vroeg ik eerder ook naar in hoeverre je aan had gekaart dat het jou vooralsnog niet voldoende hielp. Kan me voorstellen dat het in een krap uurtje tegenover zo iemand makkelijker kan zijn om soort van passief mee te gaan in hun werkwijze, maar vergeet niet dat een behandelaar daar voor jou zit en niet omgekeerd. Het zijn ook geen dj's waar je verzoeknummers aan dient te vragen als het goed is, maar je moet wel aangeven op welke muzieksoort je het lekkerste danst zullen we maar zeggen.
Anyway, ik dank je voor je vertrouwen en openheid en wens je voor nu een goede nachtrust toe.
PS voor jou:
Een aantal jaar geleden had je mij al gewaarschuwd dat ik afstand moest nemen. In een ander topic, toen gaf ik al aan dat ik er zo aan twijfeld..nu ik dat teruglees komt dat echt naar boven. Waarom ik geen psychische hulp toen ging zoeken, het niet beter inzag..ik weet het allemaal niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gregor1994 op 07-10-2018 11:21:48 ]
Wat geeft dan die angst voor haar tegen komen? Ben je zo bang voor dat je niks tegen haar zou kunnen zeggen, dat je je leven ervoor on hold zet?quote:
[..]
Ik wil het niet uit mijn hoofd krijgen inderdaad, want ik heb niets geprobeerd. Ik ben heel angstig geworden. En als ik haar zou tegenkomen? Ik denk stilte, ik zou niets kunnen zeggen.
Door verder niks meer te ondernemen geef je jezelf ook weinig praatmateriaal. Niet alleen over koetjes en kalfjes, maar ook over de diepere dingen zoals wat je met je bewustwording en berouw doet om te voorkomen dat je haar of een ander nog eens zoiets zou flikken. Hoe kun jij je dan beter gaan leren voelen over jezelf?
Begrijpelijk dat dat kut voelt ja. Maar juist die boos- en gekwetstheid die tot die controle en manipulaties leidde, houdt je nu moedwillig vast. Hoe getuigt dat van nu wel inzien dan? Zou je beter de daad bij het inzicht kunnen voegen, zodat jij je en beter voelt en ook beter kan doen.quote:[..]
Ik ben boos op mezelf dat ik haar in gedachte heb en nog steeds boos of zo om die afwijzing. Maar eerlijk gezegd heb ik die afwijzing zelf veroorzaakt door zo te gaan controleren en manipuleren. Dat vind ik echt erg, dat ik dat niet heb kunnen inzien. Achter denk ik...al die gaten, al die keren dat ze contact met me opzocht. Dat waren allemaal tekenen dat ze lief wilde hebben, en die gedachte, dat zij dat wilde en dat ik die advance afwees. Dat zit mij echt dwars.
Misschien kun je een begin maken met een ander soort fantasie? Eentje waarin je een nieuw iemand leert kennen en je met een schone lei start. Waarin jij je bewust bent van wat je in tegenwoordige tijd ervaart en doet. Dat je in plaats van passief het verleden herkauwen, je nu actief een beeld gaat vorming van hoe jij het in de toekomst beter zou willen doen.quote:[..]
Fantaseren levert soms een opluchting op zeg maar. Want wanneer ik fantaseer dan kan ik alles een ander eind geven...weg van de pijn. En dan doen alsof ik de fouten in het verleden nooit heb gemaakt. Ik heb nooit geweten wat liefde in vredesnaam betekent, voor mij is het de ander claimen en vastzetten indien er wantrouwen ontstaat. Ik vertrouwde haar in de eerste maanden, nadat haar ex kwam was dat opeens compleet kapot en begon ik alles te controleren.
Dat geeft allicht een betere leidraad om weer ergens naar toe kunnen werken, terwijl je voor jezelf ook het nodige zelfonderzoek kan doen. Bijvoorbeeld naar hoe je denkt meer vertrouwen op te kunnen bouwen.
Kijk, dat lijkt me nou iets waar je best meer aandacht aan zou mogen besteden. Ten eerste omdat het een bevestiging is dat het mogelijk is en het zonde zou zijn als het ondergesneeuwd raakt. Ten tweede omdat het inzicht geeft in hoe bepaalde positieve gevoelens en daarmee vertrouwen bij jou tot stand lijken te komen. Zie dat als een soort bouwblokken, waarmee je naast je zelfvertrouwen op kan bouwen ook situaties mee kan helpen te bouwen zodat je steviger en realistischer in je schoenen staat.quote:[..]
Ik vertrouw niet snel en zij heeft mijn vertrouwen gewonnen, zij heeft mij doen inzien dat ik mezelf kan zijn zonder te worden afgewezen. Mij nooit het gevoel gegeven dat er een ander boven mij zou staan. Dus bv als ik met haar zou afspreken en ze zegt ''nee sorry vandaag kan ik niet'', maar ik zou haar later toch zien met vrienden. Dan is dat een steek door mijn hart en wantrouw ik gelijk.
Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat het me opvalt hoe je een en ander verwoord. Je plaatst jezelf als lijdend voorwerp, waarbij zij degene lijkt te zijn geweest die bij jou iets kwam doen. Zij won je vertrouwen, zij zus zij zo.
Probeer in je fantaseren dat wat anders aan te pakken en maak jezelf actief door het te verwoorden als ik wil, ik doe, ik durf, etc. Zo benadruk je meer jouw aandeel en kun je beter dichterbij jezelf blijven. Iets wat moeilijker is als je jezelf een reactieve rol toebedeelt, door het van de ander af te laten hangen omdat die zus of zo deed.
Hier zie ik een paar fikse discrepanties. Aan een kant beweer je dat het in jou zit (en dat je daarom niet gelooft dat iemand echt voor jou zou kunnen gaan), dat je nog niet voldoende controle had en dat er voor deze meid ook al een en ander speelde. Eerder gaf je ook al aan dat je een sterk wantrouwen hebt. Maar dan beweer je hier dat alles pas begon toen die ex op de proppen kwam? Je controleverlies ja, maar "het" heeft een fiks langere aanloop zo te zien.quote:Met ''liefde'' stelde ik me nog kwetsbaarder op en precies dezelfde situatie ontstond toen ik haar zag met haar ex. Daardoor was ik overtuigd dat echt niemand van mij kon houden. Waarom zou ze dat immers doen. Ze bood haar excuses aan, maar nadien niet meer gelukt haar te vertrouwen. Vertrouwen was geschaad en ik kon het niet vergeven. Het bevestigde maar weer eens dat iemand mij niet leuk genoeg kon vinden. Dat is de reden dat ik ging controleren. Er was geen reden. Ik kan zweren dat ik zonder haar ex nooit zou controleren of obsessief zou doen. We hadden immers al gewoon contact en ik vertrouwde haar, dus er was niets aan de hand. Pas toen ze terug ging naar haar ex, terwijl ze 100x had aangegeven dat niet te doen, en ook nog hem verkoos om boven mij af te spreken. Toen begon alles.
Denk nou niet omg, dit is te groot om te tackelen, want juist die langere aanloop kan je door nog eens degelijk te onderzoeken helpen leren dit beter te controleren. Dan moeten we het echt wel nog eens anders gaan bekijken.
Als je denkt dat niemand van je zou kunnen houden, dan ligt dat niet alleen aan die ex die toen pas zichtbaar werd. Hij gaf jouw angst denk ik meer een gezicht en in eerste instantie is het makkelijker om bozer op hem te zijn dan op haar, als je nog hoop wilde houden op haar "terug winnen". Juist omdat die angst zo diep bij je zit, überhaupt voor zij en laat staan haar ex op de proppen kwamen, is het dan niet zo raar dat je er niet alleen met haar excuus bovenop kon komen. Want als je überhaupt niet kon geloven dat iemand van je kon houden, dan ligt dat niet aan haar. Zij kan dat dan ook niet voor jou fixen.
En jij kan het niet bij jezelf leren fixen zolang jij vol blijft houden dat het heus echt waar alleen aan het op de proppen komen van die ex zou hebben gelegen. Ook niet omdat zij actief bepaalde keuzes heeft gemaakt en geen willoos slachtoffer is van die ex. Dat zal best pijnlijk zijn om te moeten erkennen, dat het echt haar keuzes waren. Niet alleen omdat zij niet voor jou koos, maar ook omdat het dan niet die ex was die haar manipuleerde tot die acties. En dat jouw manipulaties dus ook geen reactie waren op zijn gedrag.
Om nog maar niet te spreken van het knagende gevoel wat je over had gehouden aan als die manipulaties wel hadden gewerkt. Want dan blijf je bezig, omdat je weet dat ze a. niet oprecht is en b. dus ook door anderen gemanipuleerd kan worden.
Waarom meende je dan toch te moeten gaan controleren? Je was er toch zo overtuigd van dat ze niet van je kon houden, dus bewijs dat het echt niet zo was meende je al te hebben. Waarom koos je er toen niet voor om in je huis te blijven uit angst om hen tegen te komen?
En waarom denk je dat het alleen zo gelopen is vanwege die ex? Waarom denk je dat jij en je minderwaardigheidscomplex geen last zouden hebben van wanneer zij gewoon met een andere gozer had afgesproken?
Hoe had je dan wel het vertrouwen kunnen hebben èn houden denk je?
Wat zou jij bij jezelf willen veranderen dat jij het wel waard bent om van gehouden te worden? Wat zijn je sterke punten die je wel te bieden hebt?
Dat zijn dingen waardoor je een ander op z'n minst beter zou kunnen leren begrijpen dat ze gevoelens kan hebben voor jou. Doorgaans legt dat een betere basis voor vertrouwen dan een paar woordjes zoals excuus van een ander.
Zeker als de pijn 'm zit in bepaalde handelingen en niet zozeer in het tonen van berouw (wat een sorry doorgaans is of zou moeten zijn), waar je sowieso nogal je twijfels over had als je haar of überhaupt iemand wilde geloven op dat gebied. Dan werk je niet actief aan vergeven en weer vertrouwen opbouwen.
Ben ik niet helemaal met je eens over dat terug gaan, maar je moet het wel een beetje praktisch kunnen bekijken als je iets nog een keer wil proberen. Het werkt dan wel beter als voor jezelf een doel kan stellen ipv de ander als doel te willen maken.quote:En waarom ik toch contact zocht? Omdat ik, nadat ze terug ging naar haar ex, mezelf ervan overtuigde dat er toch wellicht iets te halen viel. Ik had het contract al verbroken nadat ze terug ging naar haar ex, maar vond het te absurd, dus nam ik wederom contact op. Dat was echt een zeer grote fout bleek later en nu: Ik zou belanden in een onwijs destructieve relatie, niet alleen met haar, maar ook met mezelf. Derhalve heb ik spijt dat ik toen het contact niet gewoon liggen, ook iets om spijt van te hebben. Ik verbrak het contact..maar dan toch nog teruggaan, why did I do that? Had ik never moeten doen.
En inderdaad, mijn emoties liepen zo hoog op qua nerveusiteit en onzekerheid (zie je wel, je stelt jezelf helemaal open en iemand verkiest toch een ander boven je).
In dit geval had je gevoelsmatig minder verlies kunnen lijden als je het anders bekeken had. Als jij het nog een keer geprobeerd wilde hebben om jezelf een kans te gunnen, dan had je een haalbaarder doel gehad ongeacht wat zij had gedaan.
Ook al krijg je niet wat je wil, het kan makkelijker verwerken zijn als je bij jezelf na kan gaan dat je alles hebt laten zien wat je wilde laten zien (je positieve features zeg maar, de dingen waarvan je kan geloven dat ze het waard zijn) en dat het jammer genoeg niet voldoende hetzelfde was als dat zij wilde en dat het daarom niet werkt. Dan stel je je kwetsbaar en open op ja, maar niet zo kwetsbaar als wanneer je alles van haar af laat hangen. Wat overigens wel echt gesloten is. Jij voelt je misschien open, maar dat lijkt me meer je kwetsbare en gekwetste gevoel.
Jij probeerde haar uit alle macht iets te laten doen, waar je a. sowieso al niet in geloofde en waar je b. achteraf gezien (mede door het tegenvallende resultaat) niet achter staat en je je nu extra kut over voelt. Dan ben je zo druk bezig met haar acties, dat je jezelf een beetje vergeet, al doe je het natuurlijk sowieso allemaal voor jezelf.
Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!quote:[..]
Over mijn studie: Soms zegt mijn omgeving ''wauw'', want ben van het vmbo opgeklommen en wil dolgraag mensenrechten aan Columbia studeren. Als ik met mijn studie bezig ben voel ik vrijheid, dat was een soort van uitlaatklep. Ik volg nu een makkelijk vak (niet zo interessant), waarbij ik amper bezig hoeft te zijn. Maar ik houd wel echt van mijn studie. Vroeger verwaarloosde ik dat enigzins.
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?
Je ziet het dus niet alleen maar somber in als je nog een beetje mogelijkheden ziet, dat is weliswaar klein maar wie het kleine niet eertquote:En ja, ik voel me diep alleen. Alsof er niemand op deze wereld iets begrijpt. Mijn beste vriendin zit nu in het buitenland, alleen mijn liefde voor haar kan ik wellicht meer uit halen. Ook in relaties om me heen wellicht.
Hoe is jullie contact nu zij in het buitenland zit? Skypen jullie weleens ofzo?
Ook wanneer je je niet openstelt kan je nog gekwetst worden, dat is gewoon inherent aan het leven tenzij je echt kapot achterlijk bent ofzo. Voelen, ook negatief, is zo slecht nog niet. Leuk is anders ja wanneer het kut is, maar is het niet juist de pijn die eraan vooraf ging dat je zulke diepe gevoelens kon ontwikkelen? Op z'n Cruyffiaans elk voordeel hep z'n nadeel en zonder dalen geen pieken hè.quote:Ik snap dat wanneer je je openstelt je altijd gekwetst kan worden. Alleen de wijze waarop ik ermee ben omgegaan. Ik weet nu dat het beter is om je gevoelens altijd te uiten (zowel positief als negatief, uiteraard op wraak na dan). Dan zou ik bv gezegd hebben dat ik het jammer vind dat ze terug is bij haar ex, want ik voel me gekwetst, dacht dat we iets deelden wat ze niet zou vervangen. Kon haar niet meer vertrouwen en zoals ik al zei, vanaf dat moment wantrouwde ik haar volledig.
Het ermee om leren gaan zit 'm dan denk ik ook vooral in de wijze waarmee je met die gevoelens omgaat en niet zozeer in het proberen te voorkomen van gevoelens. Tenminste, er zijn best situaties te bedenken waarin het beter is om achter je veilige muur te blijven zitten al moet dat je wel liggen. Net zoals je tactiek je moet liggen en daarmee komen we weer uit bij je doel. Tenminste, daar kom ik zo op terug..
Nou ja, je bent een mens en net als iedereen ben ook jij hier op aarde om een en ander te leren. Maar ook daar moet je je enigszins open en kwetsbaar voor opstellen, wat betekent dat je ook jouw interpretatie wat meer los moet durven laten zodat je kan leren wat andermans acties vanuit hen zouden moeten zeggen.quote:[..]
Ik bedoel meer te zeggen dat mijn gedachte zo is ingesteld dat ik denk ''als ik van haar loslaat'' dan is het over of zo. Ik heb niemand anders.. Dan heeft mijn leven geen waarde, niks, waardeloos en ben ik niemand, geen identiteit. Loyaliteit kwam eruit voort dat iets in mij zei ''ze is wel te vertrouwen, zij praat altijd terug en staat altijd klaar en heeft maar 1 vriend ooit gehad, ze gaat door een en ander heen''. Het was niet genoeg, omdat mijn gedachte dat niemand ooit van me zou houden te overheersend was, dus controle was het uitgangspunt. En nu denk ik van dammit, waarom wist je dat toen niet.
Zolang jij er heilig van overtuigd bent dat je niet genoeg te bieden hebt om een ander van je te laten houden, sta je niet zo open voor wat de ander je zegt. Dan zul je keer op keer liever voor een negatieve uitleg jegens jezelf gaan, terwijl er geen verdieping plaatsvindt met de ander beter leren kennen.
Praktijkvoorbeeld: Jij dacht haar enigszins te kunnen vertrouwen omdat ze maar 1 vriend had gehad en haar als loyaal zag, wat je ondersteunt zag doordat zij altijd voor je klaar stond. Maar zodra die ex in beeld komt, steekt jouw wantrouwen de kop op. Was dat niet sowieso al een aanslag op jouw ervaren van loyaliteit dat ze überhaupt met hem afspraak? Had er ook een situatie kunnen zijn, waarin jij het op z'n minst als neutraal had kunnen ervaren?
Op het moment dat zij jouw negatieve gevoelens opmerkt mbt haar afspreken met die ex, kan zij met verschillende motivaties diverse keuzes maken die an sich loyaal bedoelt kunnen zijn, maar die jij hoe dan ook als negatief zou ervaren. Dan sta jij niet open voor haar beleving en gevoelens.
Als je haar echt vertrouwde had je niet met één afspraakje vervangen kunnen voelen toch?
Zij had met de beste intenties kunnen denken jou te sparen door je niet te vertellen dat ze met hem af ging spreken. Jij had haar ruimte kunnen bieden door zoiets bespreekbaar te maken en te houden, door naar haar te luisteren en ipv te staan op wat jij vond dat jij moest horen.
In plaats van dat jij haar het voordeel van twijfel gunde, denk je meteen het slechtste van haar en dat kan voelen alsof alles wat daaraan vooraf ging en zij dus ook niet zoveel betekende. Gesprekken sturen tot wat jij moet horen kan ervoor zorgen dat de ander zich niet gehoord voelt Wil jij nog uitleg (blijven) geven als je denkt dat de ander niet wil horen wat je wel te zeggen hebt?
Zij kan jouw verleden niet meerekenen als je (en vice versa) die context niet geeft. Als jij in je paniek onhandig loyaliteit op probeert te eisen door haar excuus te eisen, dan mis je haar manieren waarop zij haar loyaliteit van nature laat zien en juist dat stukje natuurlijke was jouw basis toch? Dan snijd je elkaar de pas af en is er ook geen ruimte om te bespreken waarom ze met hem afsprak en hoe dit los kan staan van wat er wel tussen jullie was.
Kijk maar eens naar je studie. Niet alleen omdat je daar vrijheid in ervaart en je in een dienstverlenende positie mbt mensenrechten heel nuttig kan voelen, maar ook omdat er concrete handvatten liggen. Dingen waar je al enige tijd mee werkt en wellicht makkelijker kan herkennen. Juist in het recht heb je een vrij duidelijker kader. Niet alleen hoe je een rechtszaak opbouwt door middel van beide partijen te horen, maar kijk ook eens naar zaken van mediators.
Misschien niet iets waar je openlijk mee gezien wil worden, maar wel enigszins vergelijkbaar en echt relationeel is een vaste rubriek in de Margriet of Libelle. Op een van de laatste pagina's vindt je daar een relatietherapeut die eerst opschrijft hoe de twee partners hun ervaringen mbt een probleem in hun relatie geven en op de volgende pagina lees je hoe de peut hun ervaringen samen probeert te voegen en te verbeteren. Het verschilt per week wat de onderwerpen zijn. Wie weet heb je er wat aan..
Je kan wel van alles willen, maar life is what happens when you're busy making plans..quote:[..]
Bij haar dus niet, zij zou dat gevoel echt voor altijd hebben volgehouden. Christelijk opgevoegd, niet veel relaties gehad, echt een vrouw die voor je klaarstaat. Ze wilde altijd al één man in haar leven. Maar thanks voor de insight daarover die gedachte helpt wel iets ja.
Intenties zijn prachtig en een belangrijk onderdeel van een basis, maar ook geen garanties. Dat is dan ook te merken dat ook zij niet perfect is of voor perfectie kan zorgen en dus ook gewoon niet voor altijd en eeuwig d'r eerste relatie kon bolwerken.
Voorbeeld is misschien een betere omschrijving in deze context? Zonder rolmodel om na te apen, heb je hier voor jezelf dus wel bewijs dat je wel wat te bieden hebt. En dat je dus ook buiten een verkering om liefde en loyaliteit wil en kan ervaren en dat dit dus ook wel echt in jou zit.quote:[..]
Ik denk inderdaad dat ik niet zonder haar kan, dat ik dan een te zwak persoon ben. De liefde voor mijn beste vriendin is anders. Platonisch, maar ik gun haar gewoon het beste. Ook laatst had ze geld nodig en dan maak ik instantly rond 800 euro over, omdat het zeer dringend was. Ik hoef het niet eens terug. Hou gewoon van haar no matter what, of ze nou morgen zegt ''ja sorry ik denk dat het voor mij beter is om geen vrienden te zijn''. Dan zou ik weliswaar gekwetst zijn, maar het haar wel gunnen om elders vriendschap te zoeken. Het is onvoorwaardelijk, wil gewoon dat ze gelukkig is. Enige vorm van liefde die ik in mijn leven ken. Ken oprecht niemand anders waar ik van hou met mijn hart. Maar zij kwam ook later in beeld dan de situatie met die meid waarvoor ik gevoelens heb. Dus had geen rolmodel (als dat een goed woord is).
Wat voel je als je het zo bekijkt?
Zou je het de moeite waard vinden om dat meegenomen hebben eens wat verder te onderzoeken? Dat je misschien wat beter een scheiding zou kunnen maken tussen deze nurture en je nature? Om zo bewuster te worden van wie je echt bent en wil zijn vs hoe je was of dacht te moeten doen?quote:Mijn jeugd bestond uit ruzies en manipulaties. Blijkbaar heb ik daar vanalles meegenomen. En toch neem ik mezelf kwalijk dat ik mezelf niet kon beheersen. Mijn moeder heeft nu nog steeds bv wraakacties richting haar familie en wrok van tig jaar geleden.
Als je dat wat beter in kaart hebt is het niet ondenkbaar dat je er ook beter mee om kan leren gaan en je wat meer los kan maken van je moeder en haar kennelijk ietwat gestagneerde proces. Zou dat je ook een sterker gevoel kunnen geven denk je?
Was onmogelijk dacht je, dat beschrijf je als verleden tijdquote:[..]
Die eerste paar zinnen, voor mij was dat onmogelijk. Het is alles of niets in de liefde of haat of liefde. 1 van de twee. Kan nooit daartussen zijn, althans, dat is mijn denkpatroon in wat ik voor haar voel.
En we zien met je beste vriendin toch ook dat zij best speciaal voor je is en dat je daar wel echt liefde voor voelt zonder obsessief te worden. Die nuance had je een paar dagen geleden niet durven dromen toch?Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?quote:[..]
Ik bedoel met ''overheen komen'' dat ik toen dacht dat zij dacht ''oh het is maar ... kom ik overheen''. Dat terwijl het niet zo was, alles wat ik dacht was voor 90% niet zo, dat ze mij niet wilde, dat ze constant met haar ex was. Zij zocht iemand die haar pijn zou kunnen verzachten en ik hoopte dat ik die persoon zou zijn, maar daarin heb ik gefaald.
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.
Wat verlies jij nog meer dan als zij nu wel gelukkig zou zijn met hem? Wat zou je winnen als ze ongelukkig met hem zou zijn?quote:[..]
Ik kan me dat niet voorstellen om eerlijk te zijn dat ik tot dat oordeel zou komen. Dat ik haar oprecht geluk toewens, of althans, momenteel niet. Daarvoor ben ik nogal kapot van binnen. Ik denk elke dag van ''ze staat op met haar vriend..doet alles met hem''.
Als ze wel gelukkig is met hem, dan is ze wie je hoopte dat ze was. Die loyale meid die het bij 1 kerel wilde houden. Dan had je beoordelend vermogen gelijk.
Als ze ongelukkig is met hem, dan is ze ook nog steeds die loyale meid die het bij eentje wil houden. Maar dan bevestigd ze toch jouw wantrouwen dat ze niet altijd doet wat goed voor haar is en dat ze dus ondanks die loyaliteit niet gelukkig is. Is het dan niet raar om te hopen dat ze niet gelukkig is? Immers, hoe zou je haar kunnen vertrouwen op dat ze wel gelukkig is met jou als het daar op uit zou lopen? Zou dat niet nog pijnlijker zijn, dat zij weliswaar uit loyaliteit bij jou zou komen en niet vanuit liefde en voor geluk? Zou je dan niet nog meer gaan twijfelen of ze wel bij je blijft, als je niet durft te vertrouwen op haar aanwezigheid alleen?
Terugkomend op het doel, kunnen we denk ik in ieder geval stellen dat je dit debacle met haar wil leren verwerken. Lijkt me handig om dit zo concreet op papier te zetten voor je gesprek met de huisarts.quote:[..]
Niks voelen met betrekking met haar. Dat is eigenlijk wat ik wil dat ik het eindelijk een plek kan geven.
Dit is natuurlijk wel een beetje twijfelachtig hè, want als je het bij maar één man wil houden ga je na je ex waar je wel verliefd op was proberen door te gaan met iemand waar je wel om geeft, maar niet verliefd op bent.quote:[..]
Deze ex was iemand waar zo nog heel veel gevoelens voor bleek te hebben. Zij kon maar niet van hem loslaten. Ik durfde niet te vertrouwen op onze band, omdat ik moest controleren doordat ik er niet van overtuigd was dat ze voor mij ging. Want steeds hoorde ik, ook van mijn zus dus, dat ze van haar ex hield en niet van mij. Dat ze mij niet wilde en dat ik het moest laten. Dit is achteraf nooit zo geweest. Zij hield weliswaar niet van mij, maar zij wilde juist met mij samen door en ik kon me dat nooit voorstellen om zo dichtbij iemand te komen. En bij haar was de ex nog steeds op de achtergrond. Ik twijfelde heel erg.
Als de één niet verliefd is en de ander niet durft dichtbij te laten komen, waarom gaat het gesprek dan over een liefdesrelatie beginnen?
Je zus noemde je al eerder als een negatief commentator. In dit geval koren op je molen, dat je liever je zus gelooft of je laat sterken in een bepaald gedragspatroon. Wel zo handig als je al dan niet iemand terecht op afstand wil houden, waar dan kennelijk toch net iets meer prioriteit lijkt te liggen dat het daadwerkelijke probleem aan proberen te pakken met degene waar het om draait.
Misschien kan je zus mooi als praktijkvoorbeeld dienen als je met je behandelaar gaat kijken naar hoe je bewuster om kan leren gaan met zulke invloeden of (negatieve) bevestigingen en je daar weerbaarder tegen kan worden.
Dat zeg je mooi, want dit is wel een self fulfilling prophecy ja. Misschien ook van haar, als ze daar bij haar ex niet tegen kon en dan door probeert te gaan met iemand op wie ze niet verliefd is die ook bezitterig doet. Hoezeer iemand wifey material kan lijken, het is geenszins zo dat je ten allen tijde ook relatieklaar bent. Voor elkaar of überhaupt afzonderlijk..quote:[..]
Zij was heel caring, she cared. Ze was altijd eerlijk. Ze nam me voor wie ik was, ze wilde alleen dat ik haar niet zou proberen te bezitten. Daar werd ze echt angstig door, aangezien haar ex dat ook altijd deed. Dat was alles..ze was bang als ik met haar wilde afspreken. Want ik deed bezitterig, daardoor voelde zich soort van gevangen en weigerde ze af te spreken. Ik heb spijt dat ik nooit een stap achteruit heb willen doen en altijd obsessie koos in plaats van vrijheid. Ik ben iemand verloren die ik oprecht lief had, om wie ik wilde geven, maar totaal niet wist hoe. Begin me wel te realiseren dat zij mij niet afwees, maar dat ik mezelf gewoon aan het afwijzen was.
Maar goed, ik vroeg dus naar hoe jij dacht dat ze kon helpen en jij omschrijft dat het dus niet hielp. Dan is ze eerlijk tegen je en durf je haar niet te geloven, wat heeft het je dan geholpen?
Ze nam je niet voor wie je was, want ze wist niet wat er nog meer was en had problemen met wat (zoals bezitterigheid) er wel was zonder dat jullie een relatie hadden. Ze was ook niet verliefd.
Je had haar niet en de gevoelens die je wel voor haar hebt, ben je niet kwijt.
Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.quote:[..]
Ik voelde bij haar altijd een afwijzing. Op een gegeven moment zouden we naar de bios, maar zei ze liever bij ons thuis een film te willen kijken. Ik vond hierdoor dat dit betekende dat ze niet alleen met wij wilde zijn. Terwijl ze echt zei ''ik vind die films niet zo leuk in de bios''.
Fijn om te horen dat je er echt wat aan hebt.quote:[..]
Ik heb er echt wat aan, en wat je zegt zijn ook zeer confronterende dingen voor mij. Want ik moet bepaalde dingen erkennen die ik liever niet erken, zoals dat een groot gedeelte zich in mijn hoofd afspeelde..dat ik dacht dat ze mij nooit lief zou kunnen hebben, omdat ik mezelf niet lief had. Dat ze constant terug zou gaan naar haar ex. Ik leed gewoon diep van binnen en ik wilde haar als mijn savior hebben, zij moest me redden. En ik heb mijn lijden op haar afgereageerd en daarvan heb ik echt spijt. Denk je dat ze mij ooit kan vergeven? Dat het gevoel weer het oude wordt als eerst? Ik zeg gewoon waar ik nu ook aan denk, maar dit speelt ook door mijn hoofd...moet ik daarmee bezig houden of? Ik vind zelf-vergeving heel moeilijk.
Ik denk dat het nu het belangrijkste is dat jij jezelf gaat saven. Dat moet hoe dan ook, ongeacht of je ooit nog wat van haar gaat horen, gebeuren. Als het dan toch zover zou komen dat je nog eens in gesprek zou kunnen gaan, en dat is echt een hele grote ALS, dan heb je echt de beste positie als je niet alleen je spijt kan betuigen, maar ook de verbetering kan laten zien. Dat je haar de vrijheid zou kunnen gunnen om te zeggen wat ze wil, omdat je interesse kan hebben in haar en niet vooral wat haar vergeving voor je zou kunnen betekenen.
Gebruik het asjeblieft als doel dat je in zo een onafhankelijke positie komt en ga niet gemakszuchtig bij de volgende psych opzitten en poot geven, terwijl je er weinig duurzaam verandert. Doe je best om jezelf te kunnen leren vergeven, zodat je niet alsnog bezitterig gaat doen om haar vergeven te kunnen bezitten en aantoont dat je feitelijk nog steeds vast zit in een zelfde onwenselijk patroon.
Ik denk dat je niet moet willen streven naar hoe het eerst was, zeker niet als jullie daar niet gelukkig mee waren. De bedoeling is dat je leert van dit proces en daarmee ook niet meer dezelfde zou kunnen zijn. Ten tweede bedoel je volgens mij stiekem dat je weer in een positie zou kunnen komen dat ze je eventueel weer zou kunnen overwegen. Als je zoiets wil, dan moet je zeker niet terug willen naar de oude situatie die niet werkte en waar jullie beide niet gelukkig in waren. Dan moet je ervoor zorgen dat jij de beste versie van jezelf wordt en ook het beste probeert te doen, ongeacht haar beschikbaarheid. Omdat jij het voor jezelf wil doen, L'Oreal jwz. Ten derde, jullie worden beide ouder en maken afgezien van relationeel partnergedoe ook genoeg andere shit mee die van invloed zijn.
Niet meer zoals vroeger kan ook positief zijn, anders kan ook gewoon beter zijn.
Omdat je er nog niet aan toe was om er aan te gaan werken simpel gezegd. En nu je het wel beter weet, ga je er nu dan wel echt werk van maken?quote:PS voor jou:
Een aantal jaar geleden had je mij al gewaarschuwd dat ik afstand moest nemen. In een ander topic, toen gaf ik al aan dat ik er zo aan twijfeld..nu ik dat teruglees komt dat echt naar boven. Waarom ik geen psychische hulp toen ging zoeken, het niet beter inzag..ik weet het allemaal niet.
We hebben nu een aantal dingen besproken die een hulpvraag kunnen concretiseren en waarbij je helder geformuleerde doelen op kan stellen. Hierboven al een paar keer met doel aangegeven. Misschien kun je hier of in ieder geval voor jezelf een en ander op een rijtje zetten, zodat je goed inzicht hebt en kan geven voor het gesprek komende week. Dan kan de huisarts ook beter met je meedenken en de psych straks ook.
Daarnaast zou ik als huiswerk aan willen raden minimaal 1 zo een pro-actieve fantasie in tegenwoordige tijd te schrijven.
Ik zal later je dm's beantwoorden, maar moet nu even wat anders doen. Tot later!
Allereerst bedankt, het gaat een stuk beter al door jouw comments, afgelopen dagen even tot rust gekomen in mezelf en mijn gevoelens. Wellicht vanaf vandaag even naar de sportschool en wat minder naar de muur staren. Heb inmiddels ook een stage gesprek. Hetgeen waar ik echt moeite nu mee heb is aan alles terugdenken en de spijt ervan. Niet zozeer van mijn acties, maar wat ik zeg maar in mijn vorige post zei: Hoe kon ik niks weten, waarom deed ik er niks aan, gaf ik haar geen ruimte wanneer ze dat nodig achtte, had ik haar lief. Waarom deed ik zo ongeloofelijk needy? Dit punt doet me pijn, want het gevoel dat ik haar ben verloren door eigen toedoen steekt me enorm in de maag.quote:
Wat geeft dan die angst voor haar tegen komen? Ben je zo bang voor dat je niks tegen haar zou kunnen zeggen, dat je je leven ervoor on hold zet?
Door verder niks meer te ondernemen geef je jezelf ook weinig praatmateriaal. Niet alleen over koetjes en kalfjes, maar ook over de diepere dingen zoals wat je met je bewustwording en berouw doet om te voorkomen dat je haar of een ander nog eens zoiets zou flikken. Hoe kun jij je dan beter gaan leren voelen over jezelf?
Ik zie het gewoon in dat het averrechts werkt nu, dat laat me welt beter voelen. Voel me eveneens beter over het gevoel van gekwetstheid. Maar niet wat ik dus al zei...haar op deze manier door eigen handelen zo te zijn kwijtgeraakt. Denk ook steeds ''hoe zou de relatie er dan hebben uitgezien'' als ik nu de dingen weet die ik toen al had kunnen weten. Dan zouden we samen zijn....Ze is nu wel echt gelukkig met haar vriend, en ergens denk ik dan van, was er toen niets wat ik kon doen. Dit is trouwens iets anders dan spijt dat ik eerst had en overal over nadacht, nu heb ik spijt haar te laten gaan. Echt het gevoel van..she was the one, mits ik het gewoon goed aanpakte.quote:Begrijpelijk dat dat kut voelt ja. Maar juist die boos- en gekwetstheid die tot die controle en manipulaties leidde, houdt je nu moedwillig vast. Hoe getuigt dat van nu wel inzien dan? Zou je beter de daad bij het inzicht kunnen voegen, zodat jij je en beter voelt en ook beter kan doen.
Dit heb ik geprobeerd, maar vind het nog verdomd lastig. Want had echt het gevoel van ''wauw, wat wij hadden was zo ongeloofelijk speciaal''. Ik heb het ernstig verkloot denk ik dan en laat dan een nieuwe fantasie opzij. Wellicht dat ik meer daarover zou moeten fantaseren. Hoe zou een relatie dan zijn tussen twee onzekere mensen?quote:Misschien kun je een begin maken met een ander soort fantasie? Eentje waarin je een nieuw iemand leert kennen en je met een schone lei start. Waarin jij je bewust bent van wat je in tegenwoordige tijd ervaart en doet. Dat je in plaats van passief het verleden herkauwen, je nu actief een beeld gaat vorming van hoe jij het in de toekomst beter zou willen doen.
Dat geeft allicht een betere leidraad om weer ergens naar toe kunnen werken, terwijl je voor jezelf ook het nodige zelfonderzoek kan doen. Bijvoorbeeld naar hoe je denkt meer vertrouwen op te kunnen bouwen.
Die eerste alinea is mooi.Daar zal ik aan denken. En inmiddels geef ik haar nergens de schuld van, dat is voor mij een vooruitgang. Ik zie nu in dat alles wat ze deed gewoon de waarheid was, hetgeen dat ik in mijn hoofd had was onjuist.quote:Kijk, dat lijkt me nou iets waar je best meer aandacht aan zou mogen besteden. Ten eerste omdat het een bevestiging is dat het mogelijk is en het zonde zou zijn als het ondergesneeuwd raakt. Ten tweede omdat het inzicht geeft in hoe bepaalde positieve gevoelens en daarmee vertrouwen bij jou tot stand lijken te komen. Zie dat als een soort bouwblokken, waarmee je naast je zelfvertrouwen op kan bouwen ook situaties mee kan helpen te bouwen zodat je steviger en realistischer in je schoenen staat.
Daarbij wil ik wel een kanttekening plaatsen dat het me opvalt hoe je een en ander verwoord. Je plaatst jezelf als lijdend voorwerp, waarbij zij degene lijkt te zijn geweest die bij jou iets kwam doen. Zij won je vertrouwen, zij zus zij zo.
Probeer in je fantaseren dat wat anders aan te pakken en maak jezelf actief door het te verwoorden als ik wil, ik doe, ik durf, etc. Zo benadruk je meer jouw aandeel en kun je beter dichterbij jezelf blijven. Iets wat moeilijker is als je jezelf een reactieve rol toebedeelt, door het van de ander af te laten hangen omdat die zus of zo deed.
Toen die ex in het spel kwam toen kwam er een stem in mijn hoofd van ''zie je nou wel''...niet loveable, ze kiest iemand anders over je heen, dit was dus een bevestiging. Alleen dit gevoel speelde niet zozeer toen ik met haar sprak. Mijn eigenwaarde was sowieso al niet goed inderdaad. Maar ik kon haar gewoon vertrouwen. Haar ex was echt een pijnpunt.quote:Hier zie ik een paar fikse discrepanties. Aan een kant beweer je dat het in jou zit (en dat je daarom niet gelooft dat iemand echt voor jou zou kunnen gaan), dat je nog niet voldoende controle had en dat er voor deze meid ook al een en ander speelde. Eerder gaf je ook al aan dat je een sterk wantrouwen hebt. Maar dan beweer je hier dat alles pas begon toen die ex op de proppen kwam? Je controleverlies ja, maar "het" heeft een fiks langere aanloop zo te zien.
Denk nou niet omg, dit is te groot om te tackelen, want juist die langere aanloop kan je door nog eens degelijk te onderzoeken helpen leren dit beter te controleren. Dan moeten we het echt wel nog eens anders gaan bekijken.
Ja true, dat klopt inderdaad. Ik weet dat het sowieso in beginsel aan mij lag, dat is zeker waar. Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand van me zou houden en toen zij kwam dacht ik ''eindelijk wellicht toch wel''...en toen opeens met haar ex en het was over.quote:Als je denkt dat niemand van je zou kunnen houden, dan ligt dat niet alleen aan die ex die toen pas zichtbaar werd. Hij gaf jouw angst denk ik meer een gezicht en in eerste instantie is het makkelijker om bozer op hem te zijn dan op haar, als je nog hoop wilde houden op haar "terug winnen". Juist omdat die angst zo diep bij je zit, überhaupt voor zij en laat staan haar ex op de proppen kwamen, is het dan niet zo raar dat je er niet alleen met haar excuus bovenop kon komen. Want als je überhaupt niet kon geloven dat iemand van je kon houden, dan ligt dat niet aan haar. Zij kan dat dan ook niet voor jou fixen.
En jij kan het niet bij jezelf leren fixen zolang jij vol blijft houden dat het heus echt waar alleen aan het op de proppen komen van die ex zou hebben gelegen. Ook niet omdat zij actief bepaalde keuzes heeft gemaakt en geen willoos slachtoffer is van die ex. Dat zal best pijnlijk zijn om te moeten erkennen, dat het echt haar keuzes waren. Niet alleen omdat zij niet voor jou koos, maar ook omdat het dan niet die ex was die haar manipuleerde tot die acties. En dat jouw manipulaties dus ook geen reactie waren op zijn gedrag.
Om nog maar niet te spreken van het knagende gevoel wat je over had gehouden aan als die manipulaties wel hadden gewerkt. Want dan blijf je bezig, omdat je weet dat ze a. niet oprecht is en b. dus ook door anderen gemanipuleerd kan worden.
Inderdaad voelde ik me minderwaardig, alleen door die ex begon dat gevoel opeens te rijzen als je snapt wat ik bedoel. Het kwam opeens helemaal naar boven. Hetgeen ik niet had verwacht toen ik contact had.quote:Waarom meende je dan toch te moeten gaan controleren? Je was er toch zo overtuigd van dat ze niet van je kon houden, dus bewijs dat het echt niet zo was meende je al te hebben. Waarom koos je er toen niet voor om in je huis te blijven uit angst om hen tegen te komen?
En waarom denk je dat het alleen zo gelopen is vanwege die ex? Waarom denk je dat jij en je minderwaardigheidscomplex geen last zouden hebben van wanneer zij gewoon met een andere gozer had afgesproken?
Hoe had je dan wel het vertrouwen kunnen hebben èn houden denk je?
Die eerste vraag is echt lastig: Ik denk dat ik bang ben voor mijn innerlijk dat mensen me uiteindelijk helemaal niks gaan vinden. Ik zou zelfverzekerder willen zijn....alleen ja. Ik weet niet welke punten, voel me oprecht zo'n waardeloos persoon...en dit gevoel heb ik al jaren inderdaad. En dit komt volledig naar boven indien ik iemand ontmoet die wederzijdse interesse heeft en afstandelijk dan is, dan denk ik echt bij mezelf van..dit is bevestiging. Maar op het moment dat het vertrouwen is gewonnen en ik de persoon echt toelaat dan houd ik van die persoon en wens ik ze alleen nog maar geluk. Vind zo jammer dat dit niet bij haar lukte, in de liefde worden fouten ook veel gemaakt, maar voel me dan ook veel en veel kwetsbaarden.quote:Wat zou jij bij jezelf willen veranderen dat jij het wel waard bent om van gehouden te worden? Wat zijn je sterke punten die je wel te bieden hebt?
Dat zijn dingen waardoor je een ander op z'n minst beter zou kunnen leren begrijpen dat ze gevoelens kan hebben voor jou. Doorgaans legt dat een betere basis voor vertrouwen dan een paar woordjes zoals excuus van een ander.
Zeker als de pijn 'm zit in bepaalde handelingen en niet zozeer in het tonen van berouw (wat een sorry doorgaans is of zou moeten zijn), waar je sowieso nogal je twijfels over had als je haar of überhaupt iemand wilde geloven op dat gebied. Dan werk je niet actief aan vergeven en weer vertrouwen opbouwen.
Inmiddels geen spijt meer van. Veel dan voor deze reactie, inderdaad. Door mezelf zo afhankelijk op te stellen ben ik 1. volledig kwetsbaar en 2. geef ik de ander persoon geen ruimte.quote:Ben ik niet helemaal met je eens over dat terug gaan, maar je moet het wel een beetje praktisch kunnen bekijken als je iets nog een keer wil proberen. Het werkt dan wel beter als voor jezelf een doel kan stellen ipv de ander als doel te willen maken.
In dit geval had je gevoelsmatig minder verlies kunnen lijden als je het anders bekeken had. Als jij het nog een keer geprobeerd wilde hebben om jezelf een kans te gunnen, dan had je een haalbaarder doel gehad ongeacht wat zij had gedaan.
Ook al krijg je niet wat je wil, het kan makkelijker verwerken zijn als je bij jezelf na kan gaan dat je alles hebt laten zien wat je wilde laten zien (je positieve features zeg maar, de dingen waarvan je kan geloven dat ze het waard zijn) en dat het jammer genoeg niet voldoende hetzelfde was als dat zij wilde en dat het daarom niet werkt. Dan stel je je kwetsbaar en open op ja, maar niet zo kwetsbaar als wanneer je alles van haar af laat hangen. Wat overigens wel echt gesloten is. Jij voelt je misschien open, maar dat lijkt me meer je kwetsbare en gekwetste gevoel.
Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?
Dat ik alles kan doen binnen mijn studie wat ik wil en ik heb veel vrije tijd zeg maar qua uren.
Haar moeder heeft een hartaanval gekregen, dus is echt erg.quote:Je ziet het dus niet alleen maar somber in als je nog een beetje mogelijkheden ziet, dat is weliswaar klein maar wie het kleine niet eert
Hoe is jullie contact nu zij in het buitenland zit? Skypen jullie weleens ofzo?
En dit is precies het punt waar het mij niet lukt, het omgaan met die gevoelens van angst voor afwijzing, daardoor raak ik compleet geobsedeerd en kan ik het gewoon niet aan. Overigens had zij dit ook, ook zij was geobsedeerd door afwijzing en kon niet loslaten van haar ex, totdat haar nieuwe vriend ''in het spel'' kwam.quote:Ook wanneer je je niet openstelt kan je nog gekwetst worden, dat is gewoon inherent aan het leven tenzij je echt kapot achterlijk bent ofzo. Voelen, ook negatief, is zo slecht nog niet. Leuk is anders ja wanneer het kut is, maar is het niet juist de pijn die eraan vooraf ging dat je zulke diepe gevoelens kon ontwikkelen? Op z'n Cruyffiaans elk voordeel hep z'n nadeel en zonder dalen geen pieken hè.
Het ermee om leren gaan zit 'm dan denk ik ook vooral in de wijze waarmee je met die gevoelens omgaat en niet zozeer in het proberen te voorkomen van gevoelens. Tenminste, er zijn best situaties te bedenken waarin het beter is om achter je veilige muur te blijven zitten al moet dat je wel liggen. Net zoals je tactiek je moet liggen en daarmee komen we weer uit bij je doel. Tenminste, daar kom ik zo op terug..
De situatie had neutraal kunnen zijn indien het niet haar ex betrof. Op het moment dat ik mij afgewezen voelde, en ik had nogal zeer snel gevoelens voor haar, brak mijn obsessie toe en was ik volledig afhankelijk van haar. Qua persoon was het echt die ex, dat ik dacht ''oh nee he, een ander persoon''. En inderdaad, ik kon absoluut niet daarmee omgaan. En ja, zij had verschillende motivatie, haar motivatie was dat ze tegen mij wilde zeggen dat hij plots was gekomen in de stad en dat ze nog wilde zeggen dat ze hem niet naar huis kon sturen. Ik geloofde er helemaal nks van en drong mijn hele mening door haar heen. Van dit soort dingen heb ik zoveel spijt: Ik ben telkens de fout, constant ben ik het en nu pas, na zoveel jaren besef ik mij dat. Alsof ik fucking achterlijk toen was of zo. En ja, ik dacht alleen het slechtste en vertrouwde haar totaal niet, toen we erover belden sprak ik compleet door haar heen. Ze kreeg absoluut geen kans.quote:Nou ja, je bent een mens en net als iedereen ben ook jij hier op aarde om een en ander te leren. Maar ook daar moet je je enigszins open en kwetsbaar voor opstellen, wat betekent dat je ook jouw interpretatie wat meer los moet durven laten zodat je kan leren wat andermans acties vanuit hen zouden moeten zeggen.
Zolang jij er heilig van overtuigd bent dat je niet genoeg te bieden hebt om een ander van je te laten houden, sta je niet zo open voor wat de ander je zegt. Dan zul je keer op keer liever voor een negatieve uitleg jegens jezelf gaan, terwijl er geen verdieping plaatsvindt met de ander beter leren kennen.
Praktijkvoorbeeld: Jij dacht haar enigszins te kunnen vertrouwen omdat ze maar 1 vriend had gehad en haar als loyaal zag, wat je ondersteunt zag doordat zij altijd voor je klaar stond. Maar zodra die ex in beeld komt, steekt jouw wantrouwen de kop op. Was dat niet sowieso al een aanslag op jouw ervaren van loyaliteit dat ze überhaupt met hem afspraak? Had er ook een situatie kunnen zijn, waarin jij het op z'n minst als neutraal had kunnen ervaren?
Op het moment dat zij jouw negatieve gevoelens opmerkt mbt haar afspreken met die ex, kan zij met verschillende motivaties diverse keuzes maken die an sich loyaal bedoelt kunnen zijn, maar die jij hoe dan ook als negatief zou ervaren. Dan sta jij niet open voor haar beleving en gevoelens.
Als je haar echt vertrouwde had je niet met één afspraakje vervangen kunnen voelen toch?
Zij had met de beste intenties kunnen denken jou te sparen door je niet te vertellen dat ze met hem af ging spreken. Jij had haar ruimte kunnen bieden door zoiets bespreekbaar te maken en te houden, door naar haar te luisteren en ipv te staan op wat jij vond dat jij moest horen.
In plaats van dat jij haar het voordeel van twijfel gunde, denk je meteen het slechtste van haar en dat kan voelen alsof alles wat daaraan vooraf ging en zij dus ook niet zoveel betekende. Gesprekken sturen tot wat jij moet horen kan ervoor zorgen dat de ander zich niet gehoord voelt Wil jij nog uitleg (blijven) geven als je denkt dat de ander niet wil horen wat je wel te zeggen hebt?
Klopt wederom...ze bood ook toen haar excuses aan, maar toch accepteerde ik helemaal niks van haar. Ik was er zo van overtuigd dat zij helemaal niks kon betekenen en dat ze gewoon loog. Al mijn diepe onzekerheden kawmen naar boven toen ik met haar sprak daarover.quote:Zij kan jouw verleden niet meerekenen als je (en vice versa) die context niet geeft. Als jij in je paniek onhandig loyaliteit op probeert te eisen door haar excuus te eisen, dan mis je haar manieren waarop zij haar loyaliteit van nature laat zien en juist dat stukje natuurlijke was jouw basis toch? Dan snijd je elkaar de pas af en is er ook geen ruimte om te bespreken waarom ze met hem afsprak en hoe dit los kan staan van wat er wel tussen jullie was.
Dat ik ongezonde liefde voor haar heb gevoeld en extreem veel spijt heb dat ze uit mijn leven is door mij eigen handelingen. Precies door mezelf...mijn wantrouwen en zo weinig wat aan haar kant lag denk ik dan. Of vind jij dat zij iets kon doen aan mijn bezitterigheid? Mij meer geruststellen..maar om eerlijk te zijn deed ze al alles.quote:Voorbeeld is misschien een betere omschrijving in deze context? Zonder rolmodel om na te apen, heb je hier voor jezelf dus wel bewijs dat je wel wat te bieden hebt. En dat je dus ook buiten een verkering om liefde en loyaliteit wil en kan ervaren en dat dit dus ook wel echt in jou zit.
Wat voel je als je het zo bekijkt?
Ja, dat lijkt me wel een handig behandelpunt. Dat ik daarin een verschil maak inderdaad, zodat ik een sterker gevoel kan verkrijgen en bewuster wordt van mijn handelen.quote:Zou je het de moeite waard vinden om dat meegenomen hebben eens wat verder te onderzoeken? Dat je misschien wat beter een scheiding zou kunnen maken tussen deze nurture en je nature? Om zo bewuster te worden van wie je echt bent en wil zijn vs hoe je was of dacht te moeten doen?
Als je dat wat beter in kaart hebt is het niet ondenkbaar dat je er ook beter mee om kan leren gaan en je wat meer los kan maken van je moeder en haar kennelijk ietwat gestagneerde proces. Zou dat je ook een sterker gevoel kunnen geven denk je?
Ja, true. Zonder obsessie inderdaad..alleen in de ''liefde'' dan ben ik zo ongeloofelijk kwetsbaar, omdat mensen je zo makkelijk kunnen afwijzen. Dan flip ik gewoon...quote:Was onmogelijk dacht je, dat beschrijf je als verleden tijd
[/quote]
Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.
[/quote]
Ik heb gefaald, ik had dingen anders moeten aanpakken en doen. Nu besef ik me dat ik dat helemaal anders moet gaan doen, dat ook ik weet dat ze om mij gaf en mij mocht. En ja, de herinneringen, alhoewel ik wenste dat er meer daarvan zouden zijn.
Ze heeft nu een nieuwe vriend zeg maar, en volgens mij dolgelukkig ermee. Iemand die de dingen doet die ik faalde te doen, haar vertrouwt. I failed so hard.quote:Wat verlies jij nog meer dan als zij nu wel gelukkig zou zijn met hem? Wat zou je winnen als ze ongelukkig met hem zou zijn?
Als ze wel gelukkig is met hem, dan is ze wie je hoopte dat ze was. Die loyale meid die het bij 1 kerel wilde houden. Dan had je beoordelend vermogen gelijk.
Als ze ongelukkig is met hem, dan is ze ook nog steeds die loyale meid die het bij eentje wil houden. Maar dan bevestigd ze toch jouw wantrouwen dat ze niet altijd doet wat goed voor haar is en dat ze dus ondanks die loyaliteit niet gelukkig is. Is het dan niet raar om te hopen dat ze niet gelukkig is? Immers, hoe zou je haar kunnen vertrouwen op dat ze wel gelukkig is met jou als het daar op uit zou lopen? Zou dat niet nog pijnlijker zijn, dat zij weliswaar uit loyaliteit bij jou zou komen en niet vanuit liefde en voor geluk? Zou je dan niet nog meer gaan twijfelen of ze wel bij je blijft, als je niet durft te vertrouwen op haar aanwezigheid alleen?
Klopt en mezelf vergeven dat ze uit mijn leven is...door mijn eigen handelen, dat ik altijd zal denken wat als.quote:Terugkomend op het doel, kunnen we denk ik in ieder geval stellen dat je dit debacle met haar wil leren verwerken. Lijkt me handig om dit zo concreet op papier te zetten voor je gesprek met de huisarts.
Ja klopt inderdaad, invloeden van buitenaf die meespelen vind ik onwijs moeilijk om mee om te gaan.quote:Je zus noemde je al eerder als een negatief commentator. In dit geval koren op je molen, dat je liever je zus gelooft of je laat sterken in een bepaald gedragspatroon. Wel zo handig als je al dan niet iemand terecht op afstand wil houden, waar dan kennelijk toch net iets meer prioriteit lijkt te liggen dat het daadwerkelijke probleem aan proberen te pakken met degene waar het om draait.
Misschien kan je zus mooi als praktijkvoorbeeld dienen als je met je behandelaar gaat kijken naar hoe je bewuster om kan leren gaan met zulke invloeden of (negatieve) bevestigingen en je daar weerbaarder tegen kan worden.
Ook bij haar inderdaad was het een self fulfilling prohpecy, dat is inderdaad waar.quote:Dat zeg je mooi, want dit is wel een self fulfilling prophecy ja. Misschien ook van haar, als ze daar bij haar ex niet tegen kon en dan door probeert te gaan met iemand op wie ze niet verliefd is die ook bezitterig doet. Hoezeer iemand wifey material kan lijken, het is geenszins zo dat je ten allen tijde ook relatieklaar bent. Voor elkaar of überhaupt afzonderlijk..
Hoe bedoel je met ''ze nam je niet voor wie je was''..moest ze mijn bezitterigheid dan accepteren en wat bedoel je met ''ze wist niet wat er nog meer was''. En ja, zij kon niet echt helpen, ook al was ze eerlijk achteraf. Op dat moment dat ik altijd dat ze loog.quote:Maar goed, ik vroeg dus naar hoe jij dacht dat ze kon helpen en jij omschrijft dat het dus niet hielp. Dan is ze eerlijk tegen je en durf je haar niet te geloven, wat heeft het je dan geholpen?
Ze nam je niet voor wie je was, want ze wist niet wat er nog meer was en had problemen met wat (zoals bezitterigheid) er wel was zonder dat jullie een relatie hadden. Ze was ook niet verliefd.
Je had haar niet en de gevoelens die je wel voor haar hebt, ben je niet kwijt.
[/quote]
Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.
Ja zal ik proberen te doen, maar ik heb nog wel het gevoel van...Zou ik haar ooit nog overwinnen, maar misschien dat ik nog steeds naar een soort van bevestiging of zo aan het zoek ben van haar. Dat ze alsnog zou bevestigen dat ik het waard ben, snap je? Ik vroeg weleens naar haar bevestiging of ze mij leuk vond, want was zo onzeker. Altijd al onzeker geweest. Ik kon me niet voorstellen dat ze ooit over haar ex heen zou komen door met mij te gaan, achteraf had ik haar gewoon de tijd moeten geven.quote:Dat klopt inderdaad.
[quote]
Fijn om te horen dat je er echt wat aan hebt.
Ik denk dat het nu het belangrijkste is dat jij jezelf gaat saven. Dat moet hoe dan ook, ongeacht of je ooit nog wat van haar gaat horen, gebeuren. Als het dan toch zover zou komen dat je nog eens in gesprek zou kunnen gaan, en dat is echt een hele grote ALS, dan heb je echt de beste positie als je niet alleen je spijt kan betuigen, maar ook de verbetering kan laten zien. Dat je haar de vrijheid zou kunnen gunnen om te zeggen wat ze wil, omdat je interesse kan hebben in haar en niet vooral wat haar vergeving voor je zou kunnen betekenen.
Gebruik het asjeblieft als doel dat je in zo een onafhankelijke positie komt en ga niet gemakszuchtig bij de volgende psych opzitten en poot geven, terwijl je er weinig duurzaam verandert. Doe je best om jezelf te kunnen leren vergeven, zodat je niet alsnog bezitterig gaat doen om haar vergeven te kunnen bezitten en aantoont dat je feitelijk nog steeds vast zit in een zelfde onwenselijk patroon.
Ik denk dat je niet moet willen streven naar hoe het eerst was, zeker niet als jullie daar niet gelukkig mee waren. De bedoeling is dat je leert van dit proces en daarmee ook niet meer dezelfde zou kunnen zijn. Ten tweede bedoel je volgens mij stiekem dat je weer in een positie zou kunnen komen dat ze je eventueel weer zou kunnen overwegen. Als je zoiets wil, dan moet je zeker niet terug willen naar de oude situatie die niet werkte en waar jullie beide niet gelukkig in waren. Dan moet je ervoor zorgen dat jij de beste versie van jezelf wordt en ook het beste probeert te doen, ongeacht haar beschikbaarheid. Omdat jij het voor jezelf wil doen, L'Oreal jwz. Ten derde, jullie worden beide ouder en maken afgezien van relationeel partnergedoe ook genoeg andere shit mee die van invloed zijn.
Niet meer zoals vroeger kan ook positief zijn, anders kan ook gewoon beter zijn.
Maar hoezo wist ik het toen dat niet...dan vraag ik me af waarom ik toch door ging. Dat ik oprecht dacht dat ze voor mij ging, maar dan hadden we het weer over haar ex en werd ik weer hartstikke jaloers en obsessief. Dat terwijl ze altijd zei ''ik ben eerlijk tegen je, zodat je me in de toekomst vertrouwd''. Ik heb het wel echt verpest, gemanipuleerd en zal haar nooit meer terugkrijgen en daarvan heb ik zoveel spijt nu. Ik denk oprecht dat ik voorbij veel gevoelens heb, maar de gedachte dat ik door eigen handelen haar helemaal kwijt raakte. Dat ik mezelf zoveel pijn deed altijd door naar haar ex te vragen....quote:Omdat je er nog niet aan toe was om er aan te gaan werken simpel gezegd. En nu je het wel beter weet, ga je er nu dan wel echt werk van maken?
We hebben nu een aantal dingen besproken die een hulpvraag kunnen concretiseren en waarbij je helder geformuleerde doelen op kan stellen. Hierboven al een paar keer met doel aangegeven. Misschien kun je hier of in ieder geval voor jezelf een en ander op een rijtje zetten, zodat je goed inzicht hebt en kan geven voor het gesprek komende week. Dan kan de huisarts ook beter met je meedenken en de psych straks ook.
Daarnaast zou ik als huiswerk aan willen raden minimaal 1 zo een pro-actieve fantasie in tegenwoordige tijd te schrijven.
Ik zal later je dm's beantwoorden, maar moet nu even wat anders doen. Tot later!
Nog een paar vragen:
Denk jij dat het beter is dat het niks is geworden? Want we waren allebei heel onzeker en hadden het gevoel unloveable te zijn..Of kan je ondanks dat je niet houdt van jezelf toch van een ander houden in een liefdesrelatie?
Of vind je simpelweg dat ik dit allemaal gewoon nodig heb gehad? Deze hele escalatie? Dat het me dingen in gaat laten zien.
Daarnaast nog een vraag: Wat voelde ik voor haar? Zou jij dit liefde noemen of?
En daarnaast: Het lijkt wel alsof enige vorm om mezelf beter te maken zou zijn dat ze mijn goede kant ooit weer gaat inzien...alleen dat stimuleert mij. Dus haar waardeoordeel..
[ Bericht 0% gewijzigd door Gregor1994 op 09-10-2018 16:29:07 ]
Liefde is (in mijn ogen) iets anders, dat heeft te maken met een individueel. Aangezien het kan veranderen van vrouw op vrouw, lijkt het mij dat het te maken heeft met het jagen op iemand en het niet krijgen van. Heb je wel eens iemand gestalkt en er dan een relatie mee gekregen? Was je er dan klaar mee? Of bleef je stalken omdat het nooit genoeg was? En is het niet gewoon een soort lust dat nooit gevoed kan worden?
Nooit, ik schrik ze zo erg af. Ik heb erg gestalkt. Ik kom niet aan een relatie toe, lijk er super onzeker over te zijn. Want laat mensen zeer moeilijk dichtbij komen en als ze komen en ik wantrouw hen naderhand, kan mijn gevoel heftig omslaan. ik werd obsessief op een bepaald punt, dus moet zoals Scar_Mary zegt mezelf focussen op niet het verleden, maar hetgeen wat ik wel kan. Vind het verdomd lastig, want dit is mijn patroon geweest. Het is een lust ook. Het is diepe onzekerheid, wat geen vrouw lijkt weg te krijgen. Hoe gek het ook klinkt, maar ik ben een onwijs zorgzame en nette jongen. Echt, als iemand in mijn leven komt en die vertrouw ik dan kan ik echt heel ver gaan om degene te beschermen. Ik geef zo diep om mensen, ik raak alleen (zwaar) verward in de liefde, want dan komen eigenwaarde en zo spelen en dat heb ik niet (ontwikkeld). Van jongsafaan altijd al verliefd geweest op afwezige type, ik wil gewoon afgewezen worden of zo. Dat ik mezelf inpraat, zie je je bent totaal niet goed voor niemand niet. Dat terwijl mensen gewoon echt interesse in mij kunnen hebben.quote:
Ik val dus vaak voor obsessieve mannen en ik heb gemerkt (ik heb alleen de eerste pagina gelezen, dus ik weet niet of je er iets aan heb) dat hun vooral de "jacht" leuk vinden. Dat lees ik ook wel op de eerste pagina in jou verhaal. Je treft iemand, wordt obsessief, gaat als een stalker doen en als je een nieuw persoon tref dan switch je obsessie naar het volgende slachtoffer.
Liefde is (in mijn ogen) iets anders, dat heeft te maken met een individueel. Aangezien het kan veranderen van vrouw op vrouw, lijkt het mij dat het te maken heeft met het jagen op iemand en het niet krijgen van. Heb je wel eens iemand gestalkt en er dan een relatie mee gekregen? Was je er dan klaar mee? Of bleef je stalken omdat het nooit genoeg was? En is het niet gewoon een soort lust dat nooit gevoed kan worden?
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
Oke tjah dat is wel een hele mooie manier om een positieve draai aan stalken te geven xd Had ik zelf niet eens kunnen verzinnen zoietsquote:
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten.
Ik verwar obsessie met liefde, want ik denk dat je obsessief met de ander bezig moet zijn. Hoe kan ik liefde geven als ik niet weet wat het is en hoe het moet voelen.quote:
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten. Probeer je zelf niet te verwarren met Liefde en Stalken, het zijn 2 hele verschillende dingen en probeer ze ook los van elkaar te zien. Je stalkt niet omdat je hopeloos verliefd bent, je stalkt omdat je het gewoon "iets" vindt hebben misschien? Aangezien je het ook bestempeld als lust. Daarnaast heb je nog nooit een relatie gehad, dus weet je misschien ook nog niet wat echt liefde is?
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
Alsof lef altijd een positieve connotatie heeft. Denk maar aan de uitspraak het gore lef.quote:
[..]
Oke tjah dat is wel een hele mooie manier om een positieve draai aan stalken te geven xd Had ik zelf niet eens kunnen verzinnen zoiets
Ik denk dat het stalken, zeker in dit geval, meer een wanhopige poging is om controle (terug) te krijgen. Als jij denkt iets te missen en dat vervolgens denkt te vinden bij een ander, dan heb je een bepaalde afhankelijkheid. Dat is eng en kan kwetsbaar aanvoelen, zeker als de ander daar niet aan kan of wil voldoen, want dan ben je het gevoelsmatig weer kwijt.quote:
Toch is dat gek, want ergens moet je ook wel lef hebben om te stalken etc. Dus ergens diep in je heb je wel een soort zelfverzekerdheid die je verkeerd lijk te uiten. Probeer je zelf niet te verwarren met Liefde en Stalken, het zijn 2 hele verschillende dingen en probeer ze ook los van elkaar te zien. Je stalkt niet omdat je hopeloos verliefd bent, je stalkt omdat je het gewoon "iets" vindt hebben misschien? Aangezien je het ook bestempeld als lust. Daarnaast heb je nog nooit een relatie gehad, dus weet je misschien ook nog niet wat echt liefde is?
Sowieso ben je een analyseerde, zowel bij vrouwen als bij jezelf dus het is inderdaad een goed begin om te stoppen met analyseren en te focussen wat je inderdaad wel kan zoals Scar_Mary zei.
In dit geval is het relatief makkelijk afschuiven op de ex, want door die te zien als kwade genius, verzacht je eigenlijk de afwijzing van haar terwijl je ondertussen je eigen aandeel kan proberen te vergeten. Het fungeert dan ergens als een soort bliksemafleider cq bezigheidstherapie, waarbij er een positief of misschien beter gezegd pro-actief gevoel kan ontstaan door het idee dat jij (wel) je best doet. Of dat je je probeert te verdedigen of juist je serieuze gevoelens zou tonen door zoveel moeite te doen. Maar ja, wat als veel moeite voor de een voelt, hoeft nog niet zoveel te zeggen voor hoe de ander dat opvat. Zeker niet als het ongevraagd is en/of juist pijnlijk duidelijk maakt hoe zeer het niet om de persoon zelf gaat en je dus des te beter bewijst dat het geen liefde is en je niet goed bij elkaar past enzo.
Goed om te horen dat je er wat aan hebt en je wat beter voelt. Ben je vandaag nog wezen sporten? Bedoel je dat je in gesprek bent of op gesprek bent geweest?quote:
[..]
Allereerst bedankt, het gaat een stuk beter al door jouw comments, afgelopen dagen even tot rust gekomen in mezelf en mijn gevoelens. Wellicht vanaf vandaag even naar de sportschool en wat minder naar de muur staren. Heb inmiddels ook een stage gesprek. Hetgeen waar ik echt moeite nu mee heb is aan alles terugdenken en de spijt ervan. Niet zozeer van mijn acties, maar wat ik zeg maar in mijn vorige post zei: Hoe kon ik niks weten, waarom deed ik er niks aan, gaf ik haar geen ruimte wanneer ze dat nodig achtte, had ik haar lief. Waarom deed ik zo ongeloofelijk needy? Dit punt doet me pijn, want het gevoel dat ik haar ben verloren door eigen toedoen steekt me enorm in de maag.
Je blijft weer hangen op het verleden zo hè. Niet dat het rare gevoelens of vragen zijn, maar je kan dat niet veranderen toen. En in het hier en nu kan je wel wat nuttigs doen met die gevoelens, maar dan moet je jezelf andere vragen gaan stellen. Toen zag je het niet, maar hoe zou je het nu kunnen herkennen? Hoe kun je in het hier en nu er op leren vertrouwen dat als een meid tegen je zegt dat ze afstand nodig hebt, dat je dat kan respecteren en het niet allemaal alleen op jezelf betrekt? Ook dat is een zekere vorm van veiligheid die je voor jezelf mede kan helpen creëren, zodat je je naast veiliger ook meer in controle voelt over jezelf.
Inzien wat je beter zou kunnen doen kan richting geven. En meer zelfvertrouwen, omdat je voor jezelf inzichtelijker kan maken wat jij doet en opener durft te kijken naar hoe het gaat. Heb je ook nodig als je een stijgende lijn wil opbouwen.quote:[..]
Ik zie het gewoon in dat het averrechts werkt nu, dat laat me welt beter voelen. Voel me eveneens beter over het gevoel van gekwetstheid. Maar niet wat ik dus al zei...haar op deze manier door eigen handelen zo te zijn kwijtgeraakt. Denk ook steeds ''hoe zou de relatie er dan hebben uitgezien'' als ik nu de dingen weet die ik toen al had kunnen weten. Dan zouden we samen zijn....Ze is nu wel echt gelukkig met haar vriend, en ergens denk ik dan van, was er toen niets wat ik kon doen. Dit is trouwens iets anders dan spijt dat ik eerst had en overal over nadacht, nu heb ik spijt haar te laten gaan. Echt het gevoel van..she was the one, mits ik het gewoon goed aanpakte.
Dat verschilt van je eerdere paniekvoetbal waar je eigenlijk alleen open stond voor wat jij als overwinning wilde zien en dan faal je gevoelsmatig op alle fronten als je dat niet voor elkaar krijgt. Zonde, want dan loop je dus de feedback mis van hetgeen wel goed ging enzo.
Kijk, we kunnen heel lang blijven mijmeren over hoe het had kunnen zijn, maar het is nu eenmaal niet zo. Je wist toen niet wat je nu weet en wat je nu wel weet, moet je nog gaan leren toepassen om uit je vicieuze cirkel te komen. Feedback van anderen kan waardevol zijn bij het ontwikkelen van nieuwe patronen, maar als je te afhankelijk bent van een zekere ander kun je je vast wel voorstellen hoe dat binnen een relatie die je voor je bevestiging kosten wat het kost moet behouden niet zo handig werkt. En naast je eigen verbeterpunten, maakt zij ook bepaalde ontwikkelingen door en dan kun je elkaar danig in de weg zitten als je elkaar niet vrij kan laten in je eigen tempo van ontwikkelen enzo.
Het is dus zinloos om te stellen dat als jij maar het goed had aangepakt toen. Ook al doe jij het perfect, het hoeft niet te zeggen dat je daarmee de boel kan redden. Juist binnen een relatie gaat het erom dat je beide met elkaar het zo goed mogelijk aan kan (leren) pakken. Daar heb je beide een zekere basis voor nodig om samen zo een best practice te kunnen ontwikkelen, als je niet automagisch op dezelfde lijn zit.
En zelfs als je beide je best doet en van elkaar houdt, is het soms ook gewoon niet genoeg. Dat is nooit leuk, maar hoeft echt niet per se één iemands schuld te zijn. Shit happens.
Het lijkt zo verleidelijk en complimenteus om een ander weg te zien kwijnen van verdriet zonder jou, maar als je enig gevoel in je donder hebt en liefde dan zou je je nog heel veel meer schuldiger voelen als het echt zo was. Dan had je haar en d'r leven verknald en zie dan nog maar eens over het schuldgevoel heen te komen dat zij niet verder kan gaan met een leven wat ze als goed mens dat ze is wel verdient.
Wees blij dat ze nu dan gelukkig is met haar vriend. Dan is zij op haar plek en hoef jij je daar geen zorgen meer over te maken, in die zin dat dit haar zelf verkozen pad is en eentje die mooi past bij haar maar één man-beleid. Kennelijk zijn zij elkaars the one.
Wie weet wat er voor jou nog in petto is..
Niet zo verwonderlijk, het is iets wat je dusdanig lang doet dat het een patroon is geworden. Dat heb je er niet in een paar avondjes mijmeren uit. Zie het als een mentale spier en probeer het wel echt regelmatig te trainen zodat er een nieuwe gewoonte kan ontstaan.quote:[..]
Dit heb ik geprobeerd, maar vind het nog verdomd lastig. Want had echt het gevoel van ''wauw, wat wij hadden was zo ongeloofelijk speciaal''. Ik heb het ernstig verkloot denk ik dan en laat dan een nieuwe fantasie opzij. Wellicht dat ik meer daarover zou moeten fantaseren. Hoe zou een relatie dan zijn tussen twee onzekere mensen?
Begin eens klein met een scene in plaats van een hele relatie.
Als je doel is om minder onzeker te worden, dan is het niet handig om te gaan fantaseren over hoe een relatie tussen twee onzekere mensen zou kunnen zijn toch?
Kun je een scene bedenken waarin jij voldoende vertrouwen hebt om je open te stellen? Dat je eerlijk durft te zijn over je angsten en andere zwakke plekken? Misschien is binnen een liefdesrelatie ook een beetje te snel. Wat zou je er van zeggen als je de fantasie eerst probeert binnen een ander soort relatie? Je staat op de wachtlijst voor een psych, dus dat is misschien een handiger startpunt. Dan heb je wellicht ook een beter beeld van hoe je contact met de psych beter voor jou zou kunnen werken dan met de vorige.
Wat moet je volgende psych van jou weten? Wat is voor jou belangrijk om voldoende op je gemak te voelen, zodat je en echt open kan zijn over wat je voelt en hoe je denkt? Hoe kan de psych bijdragen in zo een veilige omgeving te creëren waarin jij je vrij voelt om te praten? Ook als het niet voldoende aan zou slaan, dat je dus wel tijdig aan de bel trekt en actief probeert mee te denken aan hoe het beter zou kunnen.
Is er dan één waarheid denk je? Als de één de muur blauw vindt en de ander paars, dan kunnen zij beide vinden dat het de waarheid is. Wie heeft er dan gelijk? Maakt het uit wie er gelijk zou hebben?quote:[..]
Die eerste alinea is mooi.Daar zal ik aan denken. En inmiddels geef ik haar nergens de schuld van, dat is voor mij een vooruitgang. Ik zie nu in dat alles wat ze deed gewoon de waarheid was, hetgeen dat ik in mijn hoofd had was onjuist.
Dat jij iets blauw vindt, hoeft niks af te doen aan dat ik het als violet beschouw toch? Niemand hoeft minder te zijn dan de ander en er verandert verder eigenlijk heel weinig aan de situatie dat die muur nou eenmaal gekleurd is. Tenzij een van ons telefonisch de kleur door moet geven, is het dus eigenlijk helemaal niet zo functioneel om zo een waarheidsbepaling te doen.
Dan zouden we een consensus kunnen vinden dat we zien dat de muur gekleurd is, ondanks dat we de kleur verschillend ervaren.
Beetje vaag misschien, maar anders schrijf je een pro-actieve fantasie over
Wat maakt voor jou het verschil tussen daadwerkelijk haar vertrouwen in plaats van de situatie zelf? Zij veranderde denk ik minder dan de situatie waarin haar ex ineens opdook en jij jouw beeld bij moest stellen..quote:[..]
Toen die ex in het spel kwam toen kwam er een stem in mijn hoofd van ''zie je nou wel''...niet loveable, ze kiest iemand anders over je heen, dit was dus een bevestiging. Alleen dit gevoel speelde niet zozeer toen ik met haar sprak. Mijn eigenwaarde was sowieso al niet goed inderdaad. Maar ik kon haar gewoon vertrouwen. Haar ex was echt een pijnpunt.
De situatie waarin je die hoop durfde te koesteren?quote:[..]
Ja true, dat klopt inderdaad. Ik weet dat het sowieso in beginsel aan mij lag, dat is zeker waar. Ik kon me echt niet voorstellen dat iemand van me zou houden en toen zij kwam dacht ik ''eindelijk wellicht toch wel''...en toen opeens met haar ex en het was over.
Ik denk dat ik het wel snap ja, maar ik denk ook dat je misschien een en ander een beetje idealiseert zo achteraf. Je voelt sowieso minderwaardig zo te lezen en dat was niet ineens weg lijkt me. Maar haar ex veranderde je relatief veilige situatie waarin er geen directe concurrentie leek. Laat staan eentje die eerder al verder was gekomen dan jij, terwijl zij het liever bij één man wilde houden. Zijn dat niet factoren die je bang maken, omdat je er geen invloed op uit kon oefenen?quote:[..]
Inderdaad voelde ik me minderwaardig, alleen door die ex begon dat gevoel opeens te rijzen als je snapt wat ik bedoel. Het kwam opeens helemaal naar boven. Hetgeen ik niet had verwacht toen ik contact had.
En waar kon jij wel invloed uit oefenen? Hoe heb jij jouw invloed proberen te laten gelden?
En toch heb je ook positieve verschillen gemaakt in mensen hun levens ondertussen, dus dat gevoel is misschien niet zo terecht. Misschien ook niet zo terecht is denken dat je de ander toelaat, want hoe kan een ander je leren kennen als je dat eigenlijk helemaal nog niet durft omdat je diep van binnen meent te weten dat het niet goed genoeg is?quote:[..]
Die eerste vraag is echt lastig: Ik denk dat ik bang ben voor mijn innerlijk dat mensen me uiteindelijk helemaal niks gaan vinden. Ik zou zelfverzekerder willen zijn....alleen ja. Ik weet niet welke punten, voel me oprecht zo'n waardeloos persoon...en dit gevoel heb ik al jaren inderdaad. En dit komt volledig naar boven indien ik iemand ontmoet die wederzijdse interesse heeft en afstandelijk dan is, dan denk ik echt bij mezelf van..dit is bevestiging. Maar op het moment dat het vertrouwen is gewonnen en ik de persoon echt toelaat dan houd ik van die persoon en wens ik ze alleen nog maar geluk. Vind zo jammer dat dit niet bij haar lukte, in de liefde worden fouten ook veel gemaakt, maar voel me dan ook veel en veel kwetsbaarden.
Probeer eens verschillende situaties te bedenken waarin je wel een positief verschil hebt gemaakt voor een ander, zoals het geld lenen aan je beste vriendin? Heb je contacten in de sportschool, waarmee je bijvoorbeeld weleens tips hebt uitgewisseld ofzo?
Wat zou je vinden van vrijwilligerswerk bijvoorbeeld? Er zijn naast wekelijkse en maandelijkse werkzaamheden ook losse klusjes te bedenken waarin je een ander en jezelf een plezier kan doen. Dat is een relatief veilige situatie in die zin dat ze niet een liefdesrelatiepotentie hebben en je dus nog niet voldoende weerbaar hoeft te zijn, terwijl je wel de positieve terugkoppeling kan krijgen dat je nuttig bent in de samenleving enzo. Check je lokale vrijwilligersvacaturebank en buurthuis om te kijken wat voor mogelijkheden er zijn. Op sommige plekken hebben de social workers een soort netwerkje waarbij losse klusjes apart uitgezet worden. Bijvoorbeeld een 1x boodschappen ipv wekelijks die verantwoordelijkheid hebben.
Dat kun je ook zeggen over de studie rechten in het algemeen en niet zozeer mensenrechten in het bijzonder toch?quote:[..]
Inmiddels geen spijt meer van. Veel dan voor deze reactie, inderdaad. Door mezelf zo afhankelijk op te stellen ben ik 1. volledig kwetsbaar en 2. geef ik de ander persoon geen ruimte.
Dat is hartstikke goed dat je zo opgeklommen bent!
Wat geeft je dat gevoel van vrijheid eraan? En wat spreekt je zo aan in mensenrechten?
Dat ik alles kan doen binnen mijn studie wat ik wil en ik heb veel vrije tijd zeg maar qua uren.
Wat zou je meest ideale baan zijn straks als je afgestudeerd bent?
Begrijpelijk dat het erg is, maar geeft geen antwoord op de vraag hoe jullie contact nu verloopt?quote:[..]
Haar moeder heeft een hartaanval gekregen, dus is echt erg.
Nog niet lukt, maar dat is misschien ook niet zo raar zolang je vooral symptoombestrijding deed, no? Hoe denk je zo zeker te weten dat je het echt niet aan zou kunnen als je het nog niet echt geprobeerd hebt?quote:[..]
En dit is precies het punt waar het mij niet lukt, het omgaan met die gevoelens van angst voor afwijzing, daardoor raak ik compleet geobsedeerd en kan ik het gewoon niet aan. Overigens had zij dit ook, ook zij was geobsedeerd door afwijzing en kon niet loslaten van haar ex, totdat haar nieuwe vriend ''in het spel'' kwam.
Soms is de angst erger dan de kwaal. En soms moet je de balans ook gewoon anders op leren maken. Hoe had je leven eruit gezien zonder deze ervaring? Had je willen missen dat je zulke gevoelens voor iemand durfde te hebben? De hoop op dat het niet zo erg met je gesteld was als je dacht en je misschien wel kans had op zo iemand? Dan had je nu ook niet kunnen inzien wat voor verbeterpunten er zijn..
Doe dan niet hetzelfde met je innerlijke stem en ga de dialoog aan in plaats van het weg te stoppen in jezelf of af te schuiven op een ander. Zeg niet ik was volledig afhankelijk van haar, ik stelde me volledig afhankelijk op. Houdt het bij jezelf, dat is waar je de controle kan (her)vinden.quote:[..]
De situatie had neutraal kunnen zijn indien het niet haar ex betrof. Op het moment dat ik mij afgewezen voelde, en ik had nogal zeer snel gevoelens voor haar, brak mijn obsessie toe en was ik volledig afhankelijk van haar. Qua persoon was het echt die ex, dat ik dacht ''oh nee he, een ander persoon''. En inderdaad, ik kon absoluut niet daarmee omgaan. En ja, zij had verschillende motivatie, haar motivatie was dat ze tegen mij wilde zeggen dat hij plots was gekomen in de stad en dat ze nog wilde zeggen dat ze hem niet naar huis kon sturen. Ik geloofde er helemaal nks van en drong mijn hele mening door haar heen. Van dit soort dingen heb ik zoveel spijt: Ik ben telkens de fout, constant ben ik het en nu pas, na zoveel jaren besef ik mij dat. Alsof ik fucking achterlijk toen was of zo. En ja, ik dacht alleen het slechtste en vertrouwde haar totaal niet, toen we erover belden sprak ik compleet door haar heen. Ze kreeg absoluut geen kans.
Dan raak je snel uitgepraat als je maar één ding wil horen ja en de rest geen verschil meer zou kunnen maken. Jammer, maar des te meer reden om die onzekerheden niet diep proberen e blijven weg stoppen tot je ze niet meer kan verbergen. Controle..quote:[..]
Klopt wederom...ze bood ook toen haar excuses aan, maar toch accepteerde ik helemaal niks van haar. Ik was er zo van overtuigd dat zij helemaal niks kon betekenen en dat ze gewoon loog. Al mijn diepe onzekerheden kawmen naar boven toen ik met haar sprak daarover.
Het meest relevante lijkt me dat jij weet dat wat er in jou was en is en dat jij daar wat aan had moeten doen en nu ook moet gaan leren doen. Ongeacht haar of wie dan ook, dit hoort vooralsnog bij jou, het zit jou hoe dan ook in de weg en is dus jouw pakkie an. Jij kan de ander niet leren controleren, dus beter richt jij je op jezelf. Dat kan ook je eigenwaarde en veiligheidsgevoel helpen opbouwen, omdat je beter kan leren vertrouwen op jezelf. Dat jij jezelf beter kan leren beschermen, zodat je niet zo snel meer controle kwijt raakt enzo.quote:[..]
Dat ik ongezonde liefde voor haar heb gevoeld en extreem veel spijt heb dat ze uit mijn leven is door mij eigen handelingen. Precies door mezelf...mijn wantrouwen en zo weinig wat aan haar kant lag denk ik dan. Of vind jij dat zij iets kon doen aan mijn bezitterigheid? Mij meer geruststellen..maar om eerlijk te zijn deed ze al alles.
Zet 'm dan op je lijstje ter bespreking.quote:[..]
Ja, dat lijkt me wel een handig behandelpunt. Dat ik daarin een verschil maak inderdaad, zodat ik een sterker gevoel kan verkrijgen en bewuster wordt van mijn handelen.
Je bent hoe dan ook kwetsbaar als je constant afgewezen voelt, maar in de liefde kun je er gewoon nog niet voldoende mee om gaan. Niet zo raar aangezien zo iemand dichterbij je komt dan anders en het logischerwijs dan ook wat meer opvalt. Maar die nabijheid en extra kwetsbaarheid is niet alleen maar negatief. Het is ook positief dat het juist verdieping en extra glans geeft, waardoor het ook juist de moeite waard wordt om zo een risico te lopen. Waar de juiste therapie zoals een RET of CGT hier een verschil in zou kunnen maken, is je helpen onderzoeken hoe je aan jezelf kan merken tot hoe ver je een risico wil lopen. Dat je in plaats van denkt dat je iets voor haar moet doen om te overwinnen, je het bij jezelf kan houden. Omdat je het sowieso voor jezelf doet allemaal en daar ligt ook een stukje te winnen veiligheid. Dat jij bepaalt tot waar je het risico nog de moeite waard vindt. Dan helpt jezelf beter kennen mee in het verwerken daarvan en dan kun je je zekerder voelen in dat je het wel aan kan enzo.quote:[..]
Ja, true. Zonder obsessie inderdaad..alleen in de ''liefde'' dan ben ik zo ongeloofelijk kwetsbaar, omdat mensen je zo makkelijk kunnen afwijzen. Dan flip ik gewoon...
Ik heb gefaald, ik had dingen anders moeten aanpakken en doen. Nu besef ik me dat ik dat helemaal anders moet gaan doen, dat ook ik weet dat ze om mij gaf en mij mocht. En ja, de herinneringen, alhoewel ik wenste dat er meer daarvan zouden zijn.[/quote]quote:[quote]
Net zoals jij hoopte dat zij jouw pijn kon verzachten, heeft zij daar dan ook in gefaald in jouw ogen?
Anderen kunnen heel fijn werken in pijn verzachten, maar dat betekent niet dat die anderen verantwoordelijk zijn of gehouden moeten worden daarvoor. Het hoeft ook zeker niet per se in een liefdesrelatie te zijn natuurlijk.
Jullie zaten niet in een relatie en toch bracht zij jou al mooie dingen zoals hoop wat ook verzachtend werkt. Al die mooie dingen die je wel voor elkaar betekend hebt zijn niet ineens weg toch? Je hebt herinneringen, die kun je gewoon blijven koesteren. Ook als er nare herinneringen zijn, ook als je niet eeuwige trouw hebt beloofd en ook als je boos of gekwetst bent door iemand, hoeft dat niet al het goeds uit te wissen.
Al dat soort herinneringen die je meedraagt, die maken je tot wie je bent en wie je wil worden. Je kan er ongeacht of die ander er in welke vorm nog is, gewoon met je meedragen. En dat weet je ook als je stelt dat je dat geld van je bestie niet terug hoeft en haar het beste wenst als ze je om wat voor reden niet meer zou willen zien. Omdat het ondanks natuurlijk kut, geen afbreuk hoeft te doen aan hetgeen er wel was.
Dan heb je een mooie motivatie om deze confronterende leerweg aan te gaan, zodat je meer mooie herinneringen kan maken
Want alles draait om jou denk je? Na het ontmenselijken vlak je nu ook weer dingen van haar uit door zo een benadering. Ongeacht in hoeverre daar vertrouwen is, dit is wat zij gekozen heeft en die beslissing zal door ongetwijfeld wel wat meer beïnvloedt zijn dan alleen jouw gedrag.quote:[..]
Ze heeft nu een nieuwe vriend zeg maar, en volgens mij dolgelukkig ermee. Iemand die de dingen doet die ik faalde te doen, haar vertrouwt. I failed so hard.
Misschien nog eentje om toe te geven, ipv wat als een hoe kan ik dit een volgende keer beter aanpakken?quote:[..]
Klopt en mezelf vergeven dat ze uit mijn leven is...door mijn eigen handelen, dat ik altijd zal denken wat als.
Hup, op die to do lijst ermee!quote:[..]
Ja klopt inderdaad, invloeden van buitenaf die meespelen vind ik onwijs moeilijk om mee om te gaan.
Dus ook bij haar zijn er factoren die meespelen en haar hebben gemaakt tot wie ze nu is en nog zal worden. En dan heeft ze een karakter en vrije wil mee gekregen, net als jij en wij allemaal dragen die allemaal bij aan het proces van het leven. De een wat sneller dan de ander en soms voelt het gestagneerd en/of hopeloos, maar waarin we doorgaans wel zelf een en ander kunnen betekenen en voor elkaar kunnen boksen.quote:[..]
Ook bij haar inderdaad was het een self fulfilling prohpecy, dat is inderdaad waar.
Hoe kon ze je nemen voor wie je was, als jij het jakkiebah eng vindt om jezelf te tonen omdat je niet goed genoeg denkt te zijn? Niemand zou bezitterigheid moeten tolereren imho, maar er zijn mensen die er mee kunnen leven. Dat kan een productieve dynamiek zijn als de bezitterige en de bezetene zich positief bevestigd voelen, maar ik zie dat in de praktijk nogal weinig voorkomen aangezien de aanleiding negatief is en het dan vaak soort self fulfilling prophecy is. Om niet te zeggen een bodemloze put van afschuiven op de ander, terwijl de ander niet kan fixen wat je zelf niet erkent zolang je dat bij de ander neerlegt.quote:[..]
Hoe bedoel je met ''ze nam je niet voor wie je was''..moest ze mijn bezitterigheid dan accepteren en wat bedoel je met ''ze wist niet wat er nog meer was''. En ja, zij kon niet echt helpen, ook al was ze eerlijk achteraf. Op dat moment dat ik altijd dat ze loog.
Zolang jij je niet jezelf laat zien, kan zij niet bevestigen dat zij voor jou gaat en dat weet je dondersgoed. Maar ja, dat gevoel is zo een ingesleten patroon dat het ondanks negatief wel veilig aanvoelt. Het is immers bekend terrein (controle) en dat is je meer echt open durven stellen niet.
Zolang jij haar durft te verdenken van liegen, hoef jij niet dat bekende terrein te verlaten denk je en ben je ondanks gekwetst niet op je kwetsbaarst. Dat was en is jouw keuze om het zo of anders aan te pakken.
[/quote]
Dan neem je haar ook niet zoals ze was en geef je hier dus wel weer toe dat het niet vooral door die ex z'n opkomst kwam.
Als je de term overwinnen gebruikt dan vraag ik me af of het wel echt om haar gaat en het niet stiekem de afwijzing zelf of de ex en de huidige vriend zijn die je eigenlijk wil overwinnen. Het impliceert een strijd en denk ik niet de liefde waar je zo naar zegt te snakken. Als we de term overwinning hier correct willen gebruiken, dan zou ik willen stellen dat zand op je open hand houden de overwinning op jezelf is.quote:[..]
Ja zal ik proberen te doen, maar ik heb nog wel het gevoel van...Zou ik haar ooit nog overwinnen, maar misschien dat ik nog steeds naar een soort van bevestiging of zo aan het zoek ben van haar. Dat ze alsnog zou bevestigen dat ik het waard ben, snap je? Ik vroeg weleens naar haar bevestiging of ze mij leuk vond, want was zo onzeker. Altijd al onzeker geweest. Ik kon me niet voorstellen dat ze ooit over haar ex heen zou komen door met mij te gaan, achteraf had ik haar gewoon de tijd moeten geven.
Waarom zouden haar woorden die je toen niet op waarde kon schatten, nu wel ineens de oplossing zijn? Het klinkt mij nogal tegenstrijdig in de oren dat je nu denkt dat je haar de tijd had moeten geven om over haar ex heen te komen, alsof je dat wel had kunnen geloven. Jij was immers nog steeds je onzekere zelf geweest. Zelfs nu nog spreek je de hoop uit om te kunnen testen of ze niet alleen over haar ex, maar ook over jou heen kan zijn gekomen. Tegenstrijdig much? En dan te bedenken dat ze überhaupt niet verliefd op je was. You're barking up the wrong tree mate..
Jouw waarde ligt op meer vlakken dan alleen haar veilige afstandelijkheid nu, dus beter richt je je op wat je wel zelf kan en moet doen.
Heel simpel beredeneerd, omdat je wilde doorgaan. Je dacht helemaal niet dat ze voor jou ging, maar je wilde op z'n minst proberen dat ze niet zonder slag of stoot zo maar met de ander doorging.quote:[..]
Maar hoezo wist ik het toen dat niet...dan vraag ik me af waarom ik toch door ging. Dat ik oprecht dacht dat ze voor mij ging, maar dan hadden we het weer over haar ex en werd ik weer hartstikke jaloers en obsessief. Dat terwijl ze altijd zei ''ik ben eerlijk tegen je, zodat je me in de toekomst vertrouwd''. Ik heb het wel echt verpest, gemanipuleerd en zal haar nooit meer terugkrijgen en daarvan heb ik zoveel spijt nu. Ik denk oprecht dat ik voorbij veel gevoelens heb, maar de gedachte dat ik door eigen handelen haar helemaal kwijt raakte. Dat ik mezelf zoveel pijn deed altijd door naar haar ex te vragen....
Je doet jezelf nog steeds pijn door te blijven vragen naar dezelfde weg, al is het nu niet haar ex, maar haar goedkeuring die je wil. Maar dat is egoïstisch om alleen wat positiefs te willen en de rest van haar beleving en leven eigenlijk niet te willen. Zeker nadat je zo vaak zoveel hebt gevraagd en het nooit voldoende was door oorzaken buiten haar om. De oorzaken die jij niet voldoende leert aanpakken, zolang jij met haar bezig blijft in plaats van met jezelf. Zelfs al zou het door een wonder zijn dat je die goedkeuring toch kreeg, je zou het ook nu niet geloven. Omdat je het nog niet verdiend, je moet eerst aan jezelf werken. Zodat je niet vraagt an haar om je te geven wat je nodig hebt, maar zodat je gewoon blij kan zijn met wat iemand (niet specifiek zij dus) je van nature en dus oprecht aanbiedt. Omdat je die waarde durft in te zien in plaats van vast te houden aan je self fulfilling prophecy.
Ja, ik denk dat het beter is dat het niets geworden is. Ook al zou je echt van die ander houden, wat is je vermeende liefde waard als je toch niet gelooft wat de ander zegt? ulk wantrouwen in jezelf op de ander af willen wentelen lijkt me al een signaal dat het geen liefde is.quote:Nog een paar vragen:
Denk jij dat het beter is dat het niks is geworden? Want we waren allebei heel onzeker en hadden het gevoel unloveable te zijn..Of kan je ondanks dat je niet houdt van jezelf toch van een ander houden in een liefdesrelatie?
Zolang jij niet in kan zien wat de ander voor jou zou kunnen voelen, is diezelfde liefde kennelijk geen kut waard en zo behandel je die dan ook.
Niet zozeer jij, ik heb in het algemeen een redelijk geloof in dat we bepaalde levenslessen mee krijgen en dat het zeker bij herhalende dingen om niet te zeggen patronen wel veel zeggend kan zijn zeg maar..quote:Of vind je simpelweg dat ik dit allemaal gewoon nodig heb gehad? Deze hele escalatie? Dat het me dingen in gaat laten zien.
Ik zou dus nog maar eens willen benadrukken dat niet haar eventuele reactie the proof of the pudding is, maar dat het jouw reactie is.
Grapjas, hier trap ik niet inquote:Daarnaast nog een vraag: Wat voelde ik voor haar? Zou jij dit liefde noemen of?
Deze hebben we nu meerdere malen besproken, dus tenzij je mij ook het idee wil geven dat het niet uitmaakt wat ik zeg tot ik jou bevestig (wat vrij onmogelijk is, maar ik snap je hoop) raad ik je aan om eerdere posts nog eens goed door te lezen.Ik snap dat je dat graag wil denken, maar dat bewijst des te meer dat je je les nog niet voldoende hebt geleerd en je nog niet in staat bent om echt liefde aan haar te geven danwel te ontvangen. Want je wil niet haar mening of weten hoe ze een en ander beleeft heeft. Nee, ze mag net als toen met je ex-vragenvuur weer op zitten en poot geven, dus eigenlijk hetzelfde patroon voortzetten onder het mom dat je haar nu heus wel zou geloven. Sure, supergeloofwaardig als je oud gedrag in een nieuw jasje stopt en zij een vriend heeft, die logischerwijs de prioriteit heeft en zou moeten houden. Als zij die les ook nog niet geleerd heeft, zou het dus op min of meer dezelfde voet verder gaan met zo'n destructief patroon tot jij het weer op de spits drijft. Waarom zou dat een goed idee zijn, laat staan liefde?quote:En daarnaast: Het lijkt wel alsof enige vorm om mezelf beter te maken zou zijn dat ze mijn goede kant ooit weer gaat inzien...alleen dat stimuleert mij. Dus haar waardeoordeel..
Garant voor nog meer leed, maar dan valt het voordeel van de twijfel weg en kunnen we een stuk moeilijker om het idee heen dat je dan erop uit bent om te kwetsen. Omdat je nu beter zou moeten weten en dus ook zou moeten proberen.
Nog even afreageren nu het nog kan met als bonus dat je vol met zelfmedelijden een excuus hebt waarom je niet het maximale op je studie scoort en verder weer geen kut uitvoert. Alsof het minder erg is om Columbia mis te moeten lopen, omdat je zogenaamd er zo mee zit dat je haar weer gekwetst hebt. Kun je jezelf weer passief en dus relatief veilig thuis houden, terwijl je dondersgoed weet dat je niet alles eraan gedaan hebt om leed te voorkomen. Niet bij haar en niet bij jezelf. En dan zit je straks nog net zo te herkauwen met je is het liefde en zou zij etc. Maar dan is de portie nog veel groter en die drempel nog hoger.
Dit is hard ja, niet lullig bedoelt en dat zou je kunnen weten cq meten aan dat ik je commentaar geef hoe dingen beter zou kunnen. Omdat dingen dus beter kunnen en ik heus niet alleen voor de zinloze fun zulke lappen tekst hier neer pleur. You can do this. Ik denk dat het kan en heb je daar een paar handvatten voor gegeven, dus ik geloof ook dat jij dat kan.
Jouw keuze wat je hiermee gaat doen..
En voor een narcistische stalker ook nog.quote:Op woensdag 10 oktober 2018 02:49 schreef Kamina het volgende:
Even tussendoor een blijk van waardering voor hoeveel tijd en moeite scary_mary steekt in een post om iemand te helpen.
Niet haten, ik werk eraan. Wilde ook niet dit worden of zo, lol. Alsof ik daadwerkelijk altijd zo’n patroon wilde hebben, als kind groei je wel op een bepaalde manier op heb ik geleerd...en daarbij een zeer diep verlangen naar liefde...quote:
[..]
En voor een narcistische stalker ook nog.
[ Bericht 3% gewijzigd door Gregor1994 op 10-10-2018 10:36:47 ]
Aardig bedoelt naar mij, maar hier krijg ik een nare smaak van. Ts heeft al een slecht zelfbeeld en doet hier moeite om zich kwetsbaar op te stellen. Misschien kunnen we hem en anderen helpen hier een betere omgeving daarvoor te maken en te houden, door mensen niet in één zinnetje te definiëren tot hun diagnose en/of hun problematische gedrag. Ts is niet alleen maar een narcistische stalker en ik geen moeder theresa.quote:
[..]
En voor een narcistische stalker ook nog.
goed zo.quote:
[..]
Niet haten, ik werk eraan. Wilde ook niet dit worden of zo, lol. Alsof ik daadwerkelijk altijd zo’n patroon wilde hebben, als kind groei je wel op een bepaalde manier op heb ik geleerd...en daarbij een zeer diep verlangen naar liefde...
Je bent geen slecht mens
Je hebt misschien dingen gedaan waar je niet trots op bent, fouten gemaakt.
Maar dat doen we allemaal.
En daar moeten we ook allemaal aan werken, als we dat merken.
Jij ziet dat het zo niet kan, en hulde dat je ook bereid bent er iets aan te doen.
De basis in contact moet uiteindelijk zijn, ik okay, jij okay.
Ook of misschien wel juist ook als er iets is gebeurd wat niet leuk is.
Iedereen die alleen de behoefte voelt om alleen de ander maar te oordelen en dan snel weg te lopen moet zichzelf afvragen, wat is er bij mij aan de hand, wat is mijn deel, waarom raakt mij dit dat ik deze behoefte heb , waar moet ik aan werken.
[ Bericht 4% gewijzigd door dop op 10-10-2018 12:46:56 ]
Idd gemeen van mijn kant. Ik vind het wel tof dat je erkent dat je een probleem hebt.quote:
[..]
Niet haten, ik werk eraan. Wilde ook niet dit worden of zo, lol. Alsof ik daadwerkelijk altijd zo’n patroon wilde hebben, als kind groei je wel op een bepaalde manier op heb ik geleerd...en daarbij een zeer diep verlangen naar liefde...
Maar het is niet je geluk.quote:
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.
Door te obsederen creëer je iets wat er niet is voor zolang jij dat wilt, het zou een extreme vorm van bindingsangst kunnen zijn.
Om er vanaf te komen moet je inzichtelijk zien te krijgen wat het je opleverd, want dat doet het anders zou je het niet doen.
Is het een invulling van je tijd, je gedachten waar je je anders geen raad mee weet, krijg je er aandacht van anderen door, of voel je je op een vreemde manier verbonden met de persoon in kwestie door zo te obsederen?
Zodra je weet wat het je opleverd, kun je die winst op een andere manier gaan zoeken.
Ik heb niet de hele thread gelezen, succes TS.
Het is heel simpel, je bent te veel op zoek naar plezier of waarde vanuit iemand anders. Leer eens plezier te hebben in je eigen leven en jezelf te waarderen, zonder dat daar iemand anders aan te pas komt.quote:
[..]
Maar ik lijk niet over iemand heen te kunnen komen zonder een ander en dat is toch niet gezond? Dan is mijn geluk voor de rest van mijn leven afhankelijk van een ander.
Alleen dan kun je een stabiele relatie aangaan, als je dat niet hebt ben je afhankelijk van iemand anders en gaat een relatie ook niet slagen.
Oja, en dit heeft niks met liefde te maken. Dit is obsessie en het opkijken tegen vrouwen.
Laag zelfbeeld, en ja dat is erg onaantrekklijk. Zie mijn post hierboven.quote:
Ik laat steeds meer los. Ik kom erachter dat het allemaal aan mij lag ja. Zij vond me echt leuk, was dol op me...ik kon dat nooit geloven...damn.
Het is idd geen geluk want de TS voelt zich er ellendig bij. Wel goed dat hij het eindelijk loslaat, dat moet ook wel. Ik durf te wedden dat als die vrouw hem wel leuk vond hij er al gauw genoeg van had. Het is erg makkelijk om iets te idealiseren wat je niet (meer) hebt. Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen. Hij kiest nogal voor de makkelijke weg zo.quote:
Maar het is niet je geluk.
Door te obsederen creëer je iets wat er niet is voor zolang jij dat wilt, het zou een extreme vorm van bindingsangst kunnen zijn.
Om er vanaf te komen moet je inzichtelijk zien te krijgen wat het je opleverd, want dat doet het anders zou je het niet doen.
Is het een invulling van je tijd, je gedachten waar je je anders geen raad mee weet, krijg je er aandacht van anderen door, of voel je je op een vreemde manier verbonden met de persoon in kwestie door zo te obsederen?
Zodra je weet wat het je opleverd, kun je die winst op een andere manier gaan zoeken.
Ik heb niet de hele thread gelezen, succes TS.
Interessante gedachtengang in algemene zin.quote:
Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen.
In feite is het clichématig om alles te idealiseren wat buiten of net binnen je bereik ligt, om het even wat.
Dit, ik worstel hier ook mee en het heeft geholpen door te lezen dat er meerdere mensen zijn die dit hebben, op reddit is er veel te vinden over limerence, ook zijn er andere fora over te vindenquote:
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al genoemd, maar Google eens op het Engelse woord limerence.
Gedachten waar ik anders geen raad mee weet. Ik weet niet hoe het is om ''normaal'' te denken. Ik ben altijd al verliefd geweest. Dit keer ontmoette ik iemand, waarvan ik dacht ''wauw''....maar heb het zelf flink verneukt door onzekerheid. Echt heel flink kom ik nu achter. Terwijl ik echt met haar wilde zijn. Ze is al jaren geleden doorgegaan. Ik neem mezelf heel veel kwalijk. Emotioneel voel ik me nog wel met haar verbonden. Daarnaast was ik bij haar altijd ''veilig''. Zij zou in een relatie mij nooit in de steek laten, maar ja, was zo onzeker. Gaat wel iets beter nu, alleen nog niet echt losgelaten. Heb altijd al problemen gehad met vrouwen, altijd onbeantwoorde liefde. Dit keer was het in beginsel beantwoord, maar door self fulfilling prohpecy heb ik het kapotgemaakt. Daardoor heel veel spijt, zag haar ook als mijn droomvrouw. Zal denk ik altijd met dit gevoel blijven van what if. Qua concentratie gaat het ook niet heel goed, verwaarloos nogal werkzaamheden. Scary_Mary geeft veel tips, dus dat helpt.quote:
[..]
Maar het is niet je geluk.
Door te obsederen creëer je iets wat er niet is voor zolang jij dat wilt, het zou een extreme vorm van bindingsangst kunnen zijn.
Om er vanaf te komen moet je inzichtelijk zien te krijgen wat het je opleverd, want dat doet het anders zou je het niet doen.
Is het een invulling van je tijd, je gedachten waar je je anders geen raad mee weet, krijg je er aandacht van anderen door, of voel je je op een vreemde manier verbonden met de persoon in kwestie door zo te obsederen?
Zodra je weet wat het je opleverd, kun je die winst op een andere manier gaan zoeken.
Ik heb niet de hele thread gelezen, succes TS.
Het is wel zo dat hoe meer ik het bij mezelf zoek, des te meer spijt ik heb van alles. In plaats van te kunnen denken ''het is een les'' denk ik alleen maar aan de mate van spijt en zelfverwijt.
quote:
[..]
Het is idd geen geluk want de TS voelt zich er ellendig bij. Wel goed dat hij het eindelijk loslaat, dat moet ook wel. Ik durf te wedden dat als die vrouw hem wel leuk vond hij er al gauw genoeg van had. Het is erg makkelijk om iets te idealiseren wat je niet (meer) hebt. Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen. Hij kiest nogal voor de makkelijke weg zo.
Ik heb iets meer losgelaten, maar niet helemaal. Dat durf ik ook niet. En is dat zo, omdat het nu verder weg is dat ik het meer idealiseer? Volgens mij idealiseert iedereen wel, ook in een relatie..quote:
[..]
Het is idd geen geluk want de TS voelt zich er ellendig bij. Wel goed dat hij het eindelijk loslaat, dat moet ook wel. Ik durf te wedden dat als die vrouw hem wel leuk vond hij er al gauw genoeg van had. Het is erg makkelijk om iets te idealiseren wat je niet (meer) hebt. Het is veel moeilijker om iets te idealiseren wat je wel kunt krijgen. Hij kiest nogal voor de makkelijke weg zo.
Dat ken ik wel ja. Limerence/Love addict. Kwam het woord Torchbearer tegen, dat heb ik wellicht:quote:
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien is dit al genoemd, maar Google eens op het Engelse woord limerence.
There are different types of Torchbearers. Some worship movie stars from afar. Some obsess about someone they were once in happy relationship with. Some fantasize about the man or woman that they will someday meet. Some fantasize about someone they were attracted to and then projected on to them all their fantasies about living happily ever after. Most Torchbearers just fall in love with an unavailable person and pine away for years and years.
Most torchbearers are also fantasy addicts and can easily be identified by the longevity of their infatuation: 10, 20, 30, 40 years.
Torchbearers, often ambivalent love addicts, obsess about someone from afar who is unavailable. This can be done without acting out (suffering in silence) or by pursuing the person they are in love with. Some torch bearers are more addicted than others. This kind of addiction feeds on fantasies and illusions.
In Love and Limerence by Dorothy Tennov, she says limerence either disappears after consummation (romance addicts) or through starvation and transference. A torchbearer is someone who can only move on when they fall in love again.
Torchbearers are by nature both imaginative and romantic. They need to learn how to not project this on to real, unavailable people. We do this to distract ourselves from negative emotions like anger, fear and depression.
For the most part, Torchbearers are addicted to unrequited love which is characterized as an individual who both deeply craves love, intimacy, commitment and unconditional love, while at the same time experiencing fears of emotional intimacy---relating deeply to another person. Such people end up consciously or unconsciously pushing AVAILABLE love away or holding it at a distance.
Laatste keer dat ik haar contacteerde en echt een gesprek had, was twee jaar geleden.
Stel nou dat je wel met de ander bent waar je zo obsessief over bent. Dan spelen weer andere dingen mee zoals de angst met wie ze om gaat of haar te verliezen.
Volgens mij moet je toch eerst leren dat je voor jezelf iets waard bent en afwijzing volstrekt normaal is.
Wat bedoel je precies met ego probleem. Ik hoor vaak het woord ‘ego’ voorbij komen. Wat wordt bedoeld met ego? Als ik het opzoek word ik niet veel wijzer..hoe moet ik dat zien?quote:
Lijkt mij een ego probleem.
Stel nou dat je wel met de ander bent waar je zo obsessief over bent. Dan spelen weer andere dingen mee zoals de angst met wie ze om gaat of haar te verliezen.
Volgens mij moet je toch eerst leren dat je voor jezelf iets waard bent en afwijzing volstrekt normaal is.
Dit anders werd het wel echt een Elliot Rodgerquote:
Het is in ieder geval goed dat Ts zich bewust is van zijn gedrag en daar ook hulp voor zoekt. Dat is al een heel begin.
Niet overdrijven, zou niet eens een hand uitsteken in het echt. En zou zoiets ook niet meer doen. Overigens was de laatste mail 1,5 jaar geleden, niet van zomer of zo.quote:
[..]
Dit anders werd het wel echt een Elliot Rodger
Dat is de beste reden van alle mogelijkheden.quote:
Gedachten waar ik anders geen raad mee weet.
Besef je wel hoe enorm veel energie je hebt en nu weggooit? Je zou deze energie kunnen aanwenden om iets productiefs te bewerkstelligen; schrijven, schilderen, van alles. Vraag je therapeut je te helpen je energie te kanaliseren naar positieve en productieve zaken, dan volgt de vrouw van je dromen vanzelf.
Naja, het ligt dieper. Ik voel me onwijs minderwaardig ten opzichte van haar, waardoor ik haar op een voetstuk heb..en derhalve op een plek blijf steken. Heb het gevoel dat mijn leven geen waarde heeft, waaron zou ik bv aan mezelf werken? Zij komt niet terug..quote:
[..]
Dat is de beste reden van alle mogelijkheden.
Besef je wel hoe enorm veel energie je hebt en nu weggooit? Je zou deze energie kunnen aanwenden om iets productiefs te bewerkstelligen; schrijven, schilderen, van alles. Vraag je therapeut je te helpen je energie te kanaliseren naar positieve en productieve zaken, dan volgt de vrouw van je dromen vanzelf.
Ik weet niet wat je onder aan jezelf werken verstaat, en of het wel bestaat.quote:
Naja, het ligt dieper. Ik voel me onwijs minderwaardig ten opzichte van haar, waardoor ik haar op een voetstuk heb..en derhalve op een plek blijf steken. Heb het gevoel dat mijn leven geen waarde heeft, waaron zou ik bv aan mezelf werken? Zij komt niet terug..
Indien jullie niet gelijkwaardig aan elkaar zijn (ookal is dat alleen in jou belevenis) zou een relatie je alleen nog maar ongelukkiger hebben gemaakt.
Intussen laat je potentiële nieuwe liefdes gewoon passeren. Als je gevoel van eigenwaarde afhangt van bevestiging zul je je markt moeten verkennen.
Aan mezelf werken als in meer zelfvertrouwen opbouwen etc, gaat intussen al wat beter. Indien ik onthou van ‘okee, we zijn door een reden niet bij elkaar en dat is omdat dit movelijkheid is dat ik aan mezelf werk’..quote:
[..]
Ik weet niet wat je onder aan jezelf werken verstaat, en of het wel bestaat.
Indien jullie niet gelijkwaardig aan elkaar zijn (ookal is dat alleen in jou belevenis) zou een relatie je alleen nog maar ongelukkiger hebben gemaakt.
Intussen laat je potentiële nieuwe liefdes gewoon passeren. Als je gevoel van eigenwaarde afhangt van bevestiging zul je je markt moeten verkennen.
Narcistische stoornis, geen borderline..quote:
Oprechte vraag : herken je jezelf in de kenmerken van borderline? Niet dat ik alles bij je herken, maar jezelf aan anderen binden omdat je zelf niet echt iets denkt te hebben, deed bij mij een belletje rinkelen.
Ah, oké, sterkte ermeequote:
[..]
Narcistische stoornis, geen borderline..
https://www.dimence.nl/behandelingen/schematherapie
En eerst een psychologisch onderzoek laten doen:
https://www.lentis.nl/behandeling/psychologisch-onderzoek/
Staan psychiaters vast voor open, afhankelijk van eventuele andere klachten die je hebt.
[ Bericht 56% gewijzigd door Kokoswater op 17-11-2018 01:07:53 ]