Ik probeer dat pesten gedoe achter mij te laten want het is gebeurd en ik kan er niks meer aan doen. Mijn brein weet dat maar ik vind het moeilijk om werkelijk toe te passen.
Als iemand die ik een paar keer heb gesproken naast mij komt zitten bij een hoorcollege, word ik superblij (yay, ze hebben gekozen om naast mij te zitten). Dit zorgt ervoor dat ik ga stressen (Snel, zeg even iets grappig) en dan uiteindelijk aan mezelf denk "Ben ik het eigenlijk waard om deze persoon naast mij te hebben?"
Ik vraag mezelf nu ook af wat ze zo goed aan me vinden dat ze nog meer tijd met mij door willen brengen.
Waarom zouden ze dat niet doen? Geen enkele reden om jezelf minder te vinden toch. Blijkbaar hebben mensen je graag in hun buurt en zoeken ze je op.
Dit is wel een sterk beschadigd zelfbeeld, ben je hiervoor al eens bij een hulpverlener geweest?quote:Op vrijdag 21 september 2018 00:25 schreef DazedxConfused het volgende:
De laatste tijd word ik veel uitgevraagd door klasgenoten om iets na school te doen. Daar ben ik niet aan gewend omdat ik tot 1 jaar geleden met niemand omging buiten school/werk, dus alleen met mijn familie. Dit komt mede door het feit dat ik in de middelbare school ben gepest en dat heeft me erg onzeker gemaakt over mijn uiterlijk/persoonlijkheid dus ik ging er altijd van uit dat ik niet interessant/leuk genoeg ben om vrienden te hebben.
Ik probeer dat pesten gedoe achter mij te laten want het is gebeurd en ik kan er niks meer aan doen. Mijn brein weet dat maar ik vind het moeilijk om werkelijk toe te passen.
Als iemand die ik een paar keer heb gesproken naast mij komt zitten bij een hoorcollege, word ik superblij (yay, ze hebben gekozen om naast mij te zitten). Dit zorgt ervoor dat ik ga stressen (Snel, zeg even iets grappig) en dan uiteindelijk aan mezelf denk "Ben ik het eigenlijk waard om deze persoon naast mij te hebben?"
Ik vraag mezelf nu ook af wat ze zo goed aan me vinden dat ze nog meer tijd met mij door willen brengen.
Verder herken ik van eerder je angst om niet leuk over te komen na een succesje wel. Alleen elke keer dat je zo'n gedachte hebt moet je jezelf er aan herinneren dat iemand juist wel contact met je zoekt en je het dus gewoon goed doet. Hoe vaker je die negatieve reflex uitschakelt hoe minder hardnekkig die terugkomt.
Deze klachten aanpakken is echt heel erg een kwestie van stug volhouden.
En tof dat je meer aanspraak hebt, geniet er van
[ Bericht 0% gewijzigd door Trashcanman op 21-09-2018 00:52:06 ]
Elke keer als ik er aan denk om hulp te zoeken denk ik dat het niet erg genoeg is om de tijd van iemand anders te verspillen. Er zijn genoeg andere mensen die last hebben van dingen die nog erger zijn.quote:Op vrijdag 21 september 2018 00:45 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dit is wel een sterk beschadigd zelfbeeld, ben je hiervoor al eens bij een hulpverlener geweest?
Bovendien vind ik het moeilijk om voor te stellen hoe ik bij de huisarts een afspraak moet maken voor zoiets.
Vrouw. Ik weet niet of dat belangrijk is.quote:
Blijkbaar wel. Het leven is te kort om alles over te gaan analyseren. Misschien ben je ook wel een laatbloeier. Ben je man of vrouw?
Je kunt inderdaad ook doen wat ik deed; wachten tot het zo erg wordt dat je omgeving ingrijpt.quote:
[..]
Elke keer als ik er aan denk om hulp te zoeken denk ik dat het niet erg genoeg is om de tijd van iemand anders te verspillen. Er zijn genoeg andere mensen die last hebben van dingen die nog erger zijn.
Bovendien vind ik het moeilijk om voor te stellen hoe ik bij de huisarts een afspraak moet maken voor zoiets.
Wat de huisarts betreft: je belt ‘s ochtends vroeg naar de praktijk en zegt dat je een afspraak wilt maken. Dan vraagt de assistent naar je klachten en geef je aan dat je een laag zelfbeeld hebt. Vervolgens word je ingepland en kun je tijdens de afspraak je verhaal doen.
Maar alsjeblieft, hoe eerder je je issues bespreekt, des te sneller je geholpen kan worden.
Die precieze gedachte die je er van weerhoudt past heel goed bij je klachten. Er zijn zelfs psychologen die gespecialiseerd zijn in ontwijkende trekken en problemen rond zelfbeeld. Voor mij is het iig duidelijk dat je wel gebaat bent bij hulp van een professional.quote:
[..]
Elke keer als ik er aan denk om hulp te zoeken denk ik dat het niet erg genoeg is om de tijd van iemand anders te verspillen. Er zijn genoeg andere mensen die last hebben van dingen die nog erger zijn.
Bovendien vind ik het moeilijk om voor te stellen hoe ik bij de huisarts een afspraak moet maken voor zoiets.
En als je een begin wil hebben om je problemen bij je ha aan te kaarten zeg je dat je problemen hebt met omgaan met andere mensen, je huisarts gaat wel verder vragen om het beeld compleet te krijgen.
Maar maak je niet druk over wat mensen over je denken, want ze vertellen het je toch wel als het ze niet bevalt.
Maar met dergelijke problemen/gedachtengang zou ik idd eens een psycholoog bezoeken. Hopelijk kan die je helpen om je zelfvertrouwen wat op te krikken.
Wat ik van je hoor kan je het echt wel gebruiken. Je zit niet alleen bij een psycholoog als je depressief bent of iets hoor. Bijna iedereen is daar wel eens geweest en zoveel mensen hebben geen depressie. Bel de huisarts, leg uit waar je last van hebt en dan kan die je doorverwijzen. Heb je mogelijk wel met een wachtlijst te maken maar dan is er in ieder geval zicht op wat handvatten om meer zelfvertrouwen te krijgen. Soms kom je er gewoon even niet uit zelf, is geen schande hoor.quote:
[..]
Elke keer als ik er aan denk om hulp te zoeken denk ik dat het niet erg genoeg is om de tijd van iemand anders te verspillen. Er zijn genoeg andere mensen die last hebben van dingen die nog erger zijn.
Bovendien vind ik het moeilijk om voor te stellen hoe ik bij de huisarts een afspraak moet maken voor zoiets.
wat voor studie doe? En waar?quote:
[..]
Vrouw. Ik weet niet of dat belangrijk is.
Niks bedoeld tegen jou, maar als je bijvoorbeeld elektrotechniek doet in Eindhoven, dan komt het dus omdat je vrouw bent
Ik zou er overigens dan gretig van profiteren als ik jou was. Je kunt de mannen daar uit je hand laten eten.
Het lijkt me in jouw situatie inderdaad wel verstandig om bij huisarts of studentenpsycholoog aan te kloppen. Je probleem is overzichtelijk, je bent gemotiveerd om er vanaf te komen maar dat lukt je niet op eigen houtje. Dan is hulp vragen een goed idee, dat ben je waard
.Bedankt voor de lieve reactie! Ik vraag me af wat voor oefeningen er worden gedaan in je COMET- klasje.quote:Op maandag 24 september 2018 13:54 schreef Lurf het volgende:
Je zou wel in mijn COMET-klasje passen (zelfbeeldtraining). Gewoon rechttoe rechtaan oefenen met positiever over jezelf leren denken waardoor je minder snel in een negatieve gedachtenspiraal schiet. De training is niet ingewikkeld en mijn ervaring is dat hij (binnen zijn beperkingen) wel werkt zolang je netjes je huiswerk doet. Voordeel van een klasje t.o.v. zelfstudie is, dat het makkelijker vol te houden is en je feedback krijgt.
Doe je dat vaak, jezelf wegcijferen?quote:
[..]
Elke keer als ik er aan denk om hulp te zoeken denk ik dat het niet erg genoeg is om de tijd van iemand anders te verspillen. Er zijn genoeg andere mensen die last hebben van dingen die nog erger zijn.
Bovendien vind ik het moeilijk om voor te stellen hoe ik bij de huisarts een afspraak moet maken voor zoiets.
Moet eerst al het andere en alle anderen het helemaal naar de zin hebben totdat jij het naar je zin mag hebben van jezelf?
Dat gezegd hebbende, ik was vroeger (wel iets jonger dan jij) ook onzeker over mezelf. Wat mij onder andere geholpen heeft is het eerst maar faken dat je zeker van jezelf as hell bent. Uiteindelijk zie je hoe mensen daarop reageren en is het makkelijker om je op die manier te gedragen. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat het met de leeftijd kwam.
En dat is het mooie van professionele hulp: die rekenen je nergens op af en willen alleen maar goed resultaat maken. Dus die spanning is iets waar ze wat mee kunnen in plaats van dat ze dat dom vinden oid.quote:
Ik heb al 5 jaar geprobeerd om dit zelf op te lossen. Er zijn momenten wanneer ik gewoon normaal ben en met mensen kan omgaan zonder te stressen maar dan ga ik gelijk terug naar de 'minderwaardige ik'. Met een psycholoog praten lijkt me heel eng omdat ik mompel en stotter als ik zenuwachtig ben en dat ben ik meestal als ik met vreemden praat. Meestal leidt dit stress rond mensen tot gespannen kaakspieren waardoor het lijkt alsof ik nog onduidelijker praat..
De al dente methode idd: gewoon doen en zeggen wat in je op komt en wat blijft hangen kun je op verder gaan.quote:
Sowieso ben ik het eens met wat de rest heeft gezegd, de middelbare school ligt achter je en dat je daar gepest werd hoeft niets te betekenen bij je verdere opleiding. Vaak heb je dan ook betere aansluiting wat betreft interesses zelf.
Dat gezegd hebbende, ik was vroeger (wel iets jonger dan jij) ook onzeker over mezelf. Wat mij onder andere geholpen heeft is het eerst maar faken dat je zeker van jezelf as hell bent. Uiteindelijk zie je hoe mensen daarop reageren en is het makkelijker om je op die manier te gedragen. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat het met de leeftijd kwam.
Hoop dat je dat nu ook wel beseft na alle reactiesWat leuk dat je je dit afvraagt, dat is ook iets positiefs toch? Kennelijk was het voorheen voor jezelf niet eens de vraag, je had uit ervaring gewoon al geleerd dat je waardeloos bent. Maar dat verschuift nu en nu begin je te leren dat er ook mensen zijn die het uberhaupt niet ter discussie stellen en je gewoon leuk genoeg vinden om naast te zitten.quote:
De laatste tijd word ik veel uitgevraagd door klasgenoten om iets na school te doen. Daar ben ik niet aan gewend omdat ik tot 1 jaar geleden met niemand omging buiten school/werk, dus alleen met mijn familie. Dit komt mede door het feit dat ik in de middelbare school ben gepest en dat heeft me erg onzeker gemaakt over mijn uiterlijk/persoonlijkheid dus ik ging er altijd van uit dat ik niet interessant/leuk genoeg ben om vrienden te hebben.
Ik probeer dat pesten gedoe achter mij te laten want het is gebeurd en ik kan er niks meer aan doen. Mijn brein weet dat maar ik vind het moeilijk om werkelijk toe te passen.
Als iemand die ik een paar keer heb gesproken naast mij komt zitten bij een hoorcollege, word ik superblij (yay, ze hebben gekozen om naast mij te zitten). Dit zorgt ervoor dat ik ga stressen (Snel, zeg even iets grappig) en dan uiteindelijk aan mezelf denk "Ben ik het eigenlijk waard om deze persoon naast mij te hebben?"
Ik vraag mezelf nu ook af wat ze zo goed aan me vinden dat ze nog meer tijd met mij door willen brengen.
En vervolgens ga je je best doen om leuk gevonden te worden, maar misschien is dat wel helemaal niet nodig. Zou het lukken om wat minder op meta-niveau bezig te zijn (dus jezelf af te vragen of je het nou wel of niet waard bent), maar er gewoon vanuit te gaan dat mensen je leuk genoeg vinden zoals je bent? Dat is best lastig hoor, want dan moet je het echt los laten. Maar een mooi experiment waard.
Exact dat.quote:
[..]
Die precieze gedachte die je er van weerhoudt past heel goed bij je klachten. Er zijn zelfs psychologen die gespecialiseerd zijn in ontwijkende trekken en problemen rond zelfbeeld. Voor mij is het iig duidelijk dat je wel gebaat bent bij hulp van een professional.
En als je een begin wil hebben om je problemen bij je ha aan te kaarten zeg je dat je problemen hebt met omgaan met andere mensen, je huisarts gaat wel verder vragen om het beeld compleet te krijgen.
Het gaat erom of je er zelf last van hebt, niet of er een soort objectiveerbare hoeveelheid klachten aanwezig zijn. Laat dat maar aan de huisarts over om in te schatten.
. Hoewel ik het heel erg herken met wat je bedoelt met de druk om een grapje ofzo te maken, dat heb ik zelf ook. Ik heb intussen geleerd om maar gewoon wat te zeggen als er wat in me opkomt en anders gewoon te lachen (klagen werkt bij mij ook altijd ) Probeer jezelf te blijven, dan kunnen zij leren wie je bent, met een masker op is het alleen maar stressvoller. probeer je gewoon rustig aan in gesprekken te mengen, de gedachten waarin je voelt dat je het niet waard ben om bij iemand te zitten moet je omzetten naar: ZIJ hebben MIJ gevraagd, dus dan is er toch iets bij hun dat jou aantrekt, als ze het niet zien zitten zouden ze het niet vragen, conclusie: blijf positief en neem kleine stapjes . Uiteindelijk gaat het steeds beter!En professionele hulp kan je erg helpen, de eerste paar keer zal het moeilijk zijn, maar daarna gaat het beter, je bent niet de enige die dat moeilijk vind en zij weten dat en zullen er alles aan doen om je een beetje op je gemak te stellen