[Wielrennen] La Vuelta 2018 #4 - Kawasaki

Betekent dit dat Wilco de perfectie heeft bereikt?

https://www.google.com/ma(...)w!2e0!7i13312!8i6656

Dit zou de finishplaats moeten zijn.

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 22:28 schreef wimderon het volgende:
[ afbeelding ]

Nou, dan zijn we daar ook uit.

Een soort Caubergje dus

Dat poultjes invullen wordt ook met het jaar moeilijker als je nu ook al moet gaan speculeren hoe de etappe er überhaupt uitziet

Ik wacht wel op de definitieve versie uit de voorbeschouwing van Dhr Scholier.

Ik heb net een niet nader te noemen Deense site bezocht, die hebben daadwerkelijk het halve peloton genoemd als kanshebber, bedankt jongens.

Ik zie het liever wat bondiger, een top 5 ofzo.

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 23:38 schreef johannes_vermeer het volgende:
Ik heb net een niet nader te noemen Deense site bezocht, die hebben daadwerkelijk het halve peloton genoemd als kanshebber, bedankt jongens.

Ik zie het liever wat bondiger, een top 5 ofzo.

Misschien heeft Thijs nog wel een lijstje voor je

Nadat hij even vijf Westmalle achterover heeft getikt

Ik wacht op de top 5 van RR

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 23:38 schreef johannes_vermeer het volgende:
Ik heb net een niet nader te noemen Deense site bezocht, die hebben daadwerkelijk het halve peloton genoemd als kanshebber, bedankt jongens.

Ik zie het liever wat bondiger, een top 5 ofzo.

Feltet.dks vinderbud: Alejandro Valverde

Øvrige vinderkandidater: Michal Kwiatkowski, Peter Sagan

Outsidere: Fabio Felline, Matteo Trentin, Jose Goncalves, Omar Fraile, Tiesj Benoot

Jokers: Dan Martin, Rohan Dennis, Dylan Teuns, Jay McCarthy, Gorka Izagirre, Tony Gallopin, Daniel Moreno, Michael Albasini, Alex Aranburu, Eduard Prades, Simon Geschke, Elia Viviani, Giacomo Nizzolo

Hier moet de winnaar van morgen toch wel tussen zitten?

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 23:40 schreef franklop het volgende:
Ik wacht op de top 5 van RR

Feltet-RR÷Wielerflits= mijn team

Als je tegelijkertijd Valverde en Nizzolo noemt heb je eigenlijk ook niet echt een idee waar je mee bezig bent volgens mij.

Wel lastig om nu nog een naam te bedenken die niet in dat lijstje staat.

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 23:57 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Wel lastig om nu nog een naam te bedenken die niet in dat lijstje staat.

Jetse Bolgod

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 23:58 schreef Frozen-assassin het volgende:

[..]

Jetse Bolgod

Die staat wel in de tekst als 'hurtige klassementsfolk' (eigenlijk eronder, maar soit)

quote:

Op zondag 26 augustus 2018 00:00 schreef LekkerWeertje het volgende:

[..]

Die staat wel in de tekst als 'hurtige klassementsfolk'

Misschien kunnen ze volgende keer gewoon hele startlijst posten en zeggen dat de winnaar daartussen zit

Etappe 2: Marbella - Caminito del Rey, 163,5 km

De Vuelta is begonnen. Zoals ieder jaar een start om vrij snel te vergeten. In plaats van een betekenisloze ploegentijdrit deze keer een redelijk betekenisloze tijdrit. Met een top drie die iedereen wel verwacht had. Zelfs de volgorde van de drie lag in de lijn der verwachting. Een knappe prestatie van Rohan Dennis, die geen probleem had met de scherpe tijden van Kwiatkowski en Campenaerts. Hij wint zijn vijfde koers dit jaar, de vijfde tijdrit. Krijgt als bonus ook meteen de rode trui, een trui die hij tijdens de volgende ritten meteen mag gaan verdedigen. Kwiatkowski staat maar een paar seconden achter hem en de ritten die nu komen zouden Kwiatkowski beter moeten liggen. Misschien is de Pool zelfs een kanshebber voor de eindoverwinning, als hij deze benen drie weken weet te behouden. Van de jongens die voor een klassement gaan reed vooral Kelderman een sterke tijdrit, hij lijkt zonder koersheidhard er meteen weer te staan. Verder bleven de verschillen redelijk beperkt. Weinig jongens van naam die meteen veel tijd verloren. Ja, Porte, maar die is ziek. Of Nibali, maar die komt hier toch niet voor de overwinning. Veel wijzer zijn we dus niet geworden. Misschien wel na de volgende rit, want we gaan naar goed Spaans gebruik meteen de bergen in. Al kan je beter spreken van heuvels. Een redelijk lastige rit van Marbella naar Caminito del Rey. Mensen met een goed geheugen kennen misschien de aankomst op Caminito del Rey in 2015 nog wel, maar de aankomst zal nu anders zijn. Een stuk makkelijker. Waarschijnlijk niet genoeg om voor veel verschillen te zorgen, maar alsnog een stuk vermakelijker dan een volledig vlakke rit.




Volgens Wikipedia is Marbella een mondaine badplaats in Andalusië, Spanje, aan de Middellandse zee, tussen Málaga en Gibraltar in, en aan de voet van de Sierra Blanca gelegen. Op 1 januari 2012 had de stad naar het schijnt 140.473 inwoners. Het roadbook doet er nog een schepje bovenop en noemt Marbella een paradijs. Mensen die hier wonen of zijn geweest weten dat het een unieke plaats is in de wereld, blijkbaar. Het hele jaar door aangename temperaturen, dat schijnt een enorme troef te zijn. Gemiddeld 18,5 graden en 320 dagen per jaar zon. 28 kilometer aan strand, 15 plaatsen waar je aan golf kan doen, meer dan 600 restaurants en dan kun je hier ook nog cultuur snuiven. Museo del Grabado, daar moet je zijn geweest. Of je moet even het binnenland verkennen, nationaal park Sierra de las Nieves. Zou de moeite waard moeten zijn. Het is de vraag of al deze reclamepraatjes nog wel nodig zijn, aangezien Marbella nu al een van de belangrijkste badplaatsen van de Costa del Sol is. Het sterft hier van de toeristen en er wonen onnoemlijk veel bekende of half bekende mensen. Wat te denken van onze eigen Hans Kazan? Die heeft gewoon een optrekje in Marbella, geen enkel probleem. Misschien heeft ie ook wel een bootje, in Puerto Banús. Dat is een van de meest prestigieuze plezierhavens van ze Middellandse Zee, zeggen ze. Marbella is tevens de geboorteplaats van Millie Bobby Brown, die ene van Stranger Things. Met d'r bloedneus. Centrumpje van Marbella schijnt ook nog wel gezellig te zijn trouwens, er zijn duidelijk meer mogelijkheden dan alleen op het strand liggen. Over dat strand gesproken, daar vond in 2015 iets enorm lachwekkends plaats. De Vuelta van 2015 ging van start in de haven van Marbella. Een ploegentijdrit van 7,4, dwars over het strand. Daar hadden ze een tijdelijke weg aangelegd, maar die was smal en totaal debiel. Groot succes. De ploegentijdrit werd uiteindelijk geneutraliseerd verreden. Er kon wel gereden worden voor de dagoverwinning, maar er zouden geen tijdsverschillen genoteerd worden. Spanje is en blijft een derdewereldland. BMC won en Peter Velits mocht de rode trui dragen. Wegens het gebrek aan tijdsverschillen was ie die trui een dag later weer kwijt. Die dag later gingen ze naar Caminito del Rey, wat een toeval. De laatste reguliere finish in Marbella dateert van 2010. Toen won de Wit-Rus Yauheni Hutarovich een rit. Het is dus van alle tijden dat nietszeggende renners een rit kunnen winnen in Spanje.



Daags na de overwinning van Hutarovich zou men vanuit Marbella vertrekking richting Málaga. Als de Vuelta in deze regio is doen ze eigenlijk steeds dezelfde steden aan. In het begin van die rit mochten de renners meteen klimmen, er werd naar het noorden gefietst, richting de lokale sierra. We gaan nu exact hetzelfde doen. Over een brede weg naar boven, richting Ojén. De Puerto de Ojén is 6,5 kilometer lang, 5,2% gemiddeld en een klim van de tweede categorie. Na 7,5 kilometer komen de renners boven. Na het geneutraliseerde rondje door Marbella is er nog een kleine kilometer om warm te draaien, daarna begint het al. De vlucht van de dag zal hier waarschijnlijk meteen tot stand komen, vrij snel daarna komen we er waarschijnlijk achter welke ploegen zin hebben om te controleren. Als je zin hebt om een liveticker of twitter te volgen tenminste, want we zijn in Spanje en daar hebben ze te weinig geld om een helikopter de hele dag in de lucht te houden dus gaan we bijna iedere rit de eerste paar uur van de koers missen. Feest. In ieder geval, na de klim gaat het een aantal kilometer licht naar beneden. Geen echte afdaling. Door een mooi gebied rijden de renners over een brede weg. Paar bergjes langs de kant van de weg, wat dorpjes her en der. Er is wel het een en ander te zien. Monda is bijvoorbeeld zo'n leuk dorpje. We zitten weer in Andalusië, dus zijn al die dorpjes wit met een kasteeltje boven op een heuvel. Tijd genoeg om daar als renner van te genieten, want het parcours is dus niet zo lastig. Tussen het licht dalende werk door zijn er wat kleine knikjes naar boven en wat vlakke stukken. Na 23 kilometer rijden de renners door Coín en in dit dorp komen ze terecht op het parcours van 2015. Jawel, we hebben te maken met een heuze copy paste. Deze rit is waarschijnlijk in een kwartiertje in elkaar gedraaid, lekker joh. Mijn principes vertellen me dat ik lui mag zijn als de organisatie lui is, dus kies ik ook voor een copy paste. We pakken de voorbeschouwing uit 2015 er even bij.



De tweede serieuze klim krijgen de renners als ze na 36 kilometer richting Alozaina fietsen. Hoewel je dat serieuze ook weer niet moet overdrijven, uiteindelijk gaat het maar aan een paar procent omhoog voor een paar kilometer. Is allemaal nog wel te overzien, het wordt nog moeilijker vandaag. Alozaina is ook weer zo'n typisch Andalusisch dorpje. Na 42 kilometer komen de renners hier boven.



Na Alozaina blijven de renners even op een plateautje fietsen, om daarna af te dalen. Het wordt even wat makkelijker. Na 58 kilometer wordt Zalea gepasseerd en komen de renners op een lokaal rondje terecht. Een rondje van een kilometer of 100, weer eens wat anders. In het begin van het rondje rijden de renners door Pizarra, waar bij de tweede passage de tussensprint zal zijn. Na 71 kilometer passeren de renners het dorpje Álora, hier was in 2015 bij de tweede passage de tussensprint. Pik je toch weer even mee. De renners fietsen vrolijk verder en komen langs dorpjes als Bermejo en El Chorro. Ze zijn nu bijna in de buurt van de finish en na El Chorro gaan ze de aankomst voor de eerste keer verkennen. In 2015 reden we hier ook twee keer langs, maar toen lag de aankomst nog een stukje verderop op een echte berg. Nu hebben ze de streep getrokken op een klim van de derde categorie die in 2015 nog ongecategoriseerd was. Zeven kilometer aan 2,8% in totaal, maar pas in El Chorro wordt het iets serieuzer. Vijf kilometer aan 4%, met een paar stroken die wat zwaarder zijn. Dat gaan we even verderop nog wel uitgebreid beschrijven. Na de passage aan de finish gaat het kort naar beneden, waarna er weer een knikje naar boven volgt. We fietsen nu langs Caminito del Rey en een gebied met behoorlijk wat meren.



Langs deze meren fietsen de renners over een weg die een kilometer of 15 zo goed als vlak is. Na een rondje langs het water komen de coureurs na 115 kilometer uit in het dorpje Ardales, waar de volgende klim van de dag begint. De Alto de Ardales is een beklimming van de derde categorie, ongeveer zes kilometer lang en 3,8% gemiddeld. Stelt dus ook niet zo gek veel voor. Vanuit Ardales fietsen we door naar het zuiden, richting Zalea. Terug naar het begin van het lokale rondje. Dit is een lange afdaling over een brede weg. Een rechte weg ook, het valt niet te verwachten dat hier gekke dingen gaan gebeuren. Na 136 kilometer rijden de renners voor de tweede keer door Pizarra en dan is het tijd voor de tussensprint. Op een heuvel boven Pizarra staat trouwens een beeld van Jezus. Kunnen ze in Rio de Janeiro nog een puntje aan zuigen.



Na de passage in Pizarra is het nog 27 kilometer tot de streep. Van Pizarra fietsen de renner richting Álora, een dorpje met een kasteel. De weg loopt in de buurt van Álora nog even twee kilometer aan 5% omhoog. Daarna is het even een aantal kilometer behoorlijk vlak. Af en toe een beetje glooiend, maar weinig spannende toestanden. Op 12 kilometer van de streep rijden de renners voor de tweede keer door Bermejo en dan begint de slotklim bijna, voor zover je mag spreken van een slotklim. Nog een kilometer of vijf vlak over een bochtige weg door een redelijk fraai landschap met ontelbaar veel witte huisjes. Op zeven kilometer van de streep begint de slotklim, maar de eerste twee kilometer is het zo goed als vlak. Beetje vals plat, meer niet. Daarna rijden de renners door El Chorro, waar het wat spannender wordt. Halve kilometer aan een procent of vijf, gevolgd door een halve kilometer die min of meer vlak is. Vervolgens een knikje naar boven, weer een klein stukje vlak en dan gaat het anderhalve kilometer omhoog aan ongeveer 6%. Op een kilometer of twee van de streep gaat het kort naar beneden. De wegen zijn hier niet enorm breed en een beetje bochtig, positionering is dus ook nog wel een ding. Op iets meer dan een kilometer van de streep begint de weg weer omhoog te lopen. Het gaat kort behoorlijk steil omhoog, waarna het weer wat afzwakt. Toch spreken we van een kleine kilometer aan iets minder dan 7%. Nog best pittig. Op 150 meter van de streep volgt er dan een bocht naar rechts, waarna het vals plat omhoog blijft lopen tot aan de finish.



Na 163 kilometer zit deze rit er dan op en zijn de renners voor de tweede keer bovengekomen op de Alto de Guadalhorce. In 2015 reden ze één keer over de Guadalhorce. Bij de tweede passage sloegen ze halverwege deze klim linksaf richting de Alto de la Mesa. Dat was nu ook het oorspronkelijke plan. Bij de presentatie van de Vuelta was dat het idee, maar ergens tussendoor zijn de plannen aangepast. En dan te bedenken dat de tijdrit in Málaga er eerst ook anders uitzag. Typisch Spaans fenomeen, je halve parcours nog omgooien terwijl je het al hebt gepresenteerd. Enfin, zonde wel. In 2015 kregen we immers te maken met een vermakelijke finale. De Alto de la Mesa is een stuk zwaarder, een typisch Spaans muurtje. Tijdens die rit in 2015 zagen we Tom Dumoulin in de aanval gaan op de steile stroken van de klim. Niemand wist toen nog dat hij het kon, het was eigenlijk de eerste keer dat Dumoulin liet zien dat hij wel eens voor de knikkers mee kon gaan doen. Al hield zelfs toen niemand er rekening mee dat hij een paar weken later bijna de rode trui mee naar huis zou nemen. Hij verloor de rit trouwens wel, want Esteban Chaves was ook van de partij. De kleine Colombiaan begon enorm sterk aan de Vuelta van 2015 en pakte in de eerste week twee ritoverwinningen. Die op de Alto de la Mesa was de eerste. In het sprintje was hij Dumoulin veel te snel af. Typische specialisten als Joaquim Rodriguez en Alejandro Valverde lieten het op die dag een beetje afweten. Zij lieten Dumoulin, Chaves en Roche gewoon wegrijden. Ondanks het feit dat het wel een redelijke aankomst was kiest men nu toch voor een andere optie. Geen idee wat er tussendoor gebeurd is, maar we mogen het dus doen met een aankomst die duidelijk minder lastig is.



Volgens de organisatie komen we net als in 2015 aan boven op Caminito del Rey. Maar dat is helemaal niet de naam van de finishplaats. In 2015 was dat Alto de la Mesa, nu Alto de Guadalhorce. El Caminito del Rey is heel wat anders. Je mag het vertalen als het pad van de koning, of koningspad. Het is een wandelpad dat loopt door de kloof van El Chorro. Het is een pad van drie kilometer lang, dat maximaal een meter breed is maar vaak veel smaller. Op sommige punten in deze kloof bevind je je op 100 meter boven de rivier. De weg loopt tussen twee dammen. Van het stuwmeer bij El Chorro kan je lopen richting het stuwmeer van Guadalhorce. De weg was alleen erg vervallen geraakt, zoals alles in Spanje zo'n beetje. Eind 2014 is men begonnen met de restauratie van deze weg en in maart 2015 werd de weg weer heropend. Alle bruggen zijn gerepareerd en alle andere weggeslagen stukken pad zijn ook weer in ere hersteld. Het is nu weer verantwoord om dit pad aan te doen. Voor de mensen die geen zin hebben om helemaal naar Spanje af te reizen maar dit wel willen zien: het hele pad staat op Google Streetview. Tik even Caminito del Rey in en je kan zo alles bekijken. De opening in 2015 werd dus gevierd met een rit in de Vuelta. Blijkbaar heeft dat nog niet genoeg toeristische belangstelling opgeleverd, dus keren we een aantal jaar later terug voor een nieuwe poging.




Verrassend genoeg gaat het in Marbella niet eens zo heel warm worden. 28 graden slechts, dat zouden wij na die warme zomer in Nederland zelfs kunnen overleven. In het binnenland wordt het wel iets warmer. 31 graden in El Chorro, daar waar zo'n beetje de voet van de slotklim ligt. Geen kans op neerslag, maar het zou wel een beetje kunnen gaan waaien. Grotendeels wind in de rug, vooral op de slotklim. We krijgen dus waarschijnlijk een snelle finale. De rit begint om 13:35 en de uitzending begint bij Sporza als het goed is om 15:00. Eurosport is er blijkbaar pas om 16:45 bij, ofzo. Als je van de home of cycling afhankelijk bent zal het dus playerwerk worden. De NOS zendt misschien ook nog wel wat uit, maar dat mag je lekker zelf uitzoeken. De finish wordt in ieder geval verwacht ergens tussen 17:28 en 17:53.



Ik heb nu al een hekel aan deze voorspelling. Ik had liever gezien dat het een aankomst was geweest zoals in 2015. Dan weet je tenminste dat je voor de punchers moet gaan. Nu is het een beetje een twijfelgeval. Een sterke sprinter kan hier misschien nog net overleven. Een laatste kilometer aan ongeveer 7%, een goede Peter Sagan zou dat aan moeten kunnen. Maar Sagan is niet goed. Na de Tour heeft hij vooral veel zelfmedelijden gehad. Voor Viviani is het sowieso te zwaar, maar wat kan een goede Trentin hier? Geen idee eigenlijk. Waarschijnlijk net wat te zwaar. Wordt het überhaupt wel een sprint, in wat voor vorm dan ook? Weet je eigenlijk ook maar nooit. Het blijft de Vuelta, misschien zien we Pablo Torres van Burgos hier wel als beste vluchter komen bovendrijven. Je kan niets uitsluiten. We gaan toch maar voor een soort van sprint, omdat enkele jongens misschien wel zin hebben in een ritoverwinning en een kleine kans op de rode trui. Al verliest Dennis hier normaal gesproken niet veel tijd.
1. Teuns. Ik sta volledig achter Dielon. In Polen liet hij zien dat de vorm steeds beter wordt richting de Vuelta. Hij gaat al dit soort aankomsten met gemak winnen. Het valt te hopen dat de soigneurs genoeg doekjes paraat hebben om het kwijl van zijn gezicht te vegen voor de flashinterviews.
2. Kwiatkowski. Reed een fantastische tijdrit en beschikt dus nog over de geweldige benen van Polen. Ploeggenoot De la Cruz deed het een stuk minder, dus zal alle druk wel op de schouders van Kwiatkowski komen te liggen. In Polen liet hij zien dat hij op dit soort aankomsten ook gewoon kan winnen. Snelheid genoeg en zo'n bultje stelt voor hem niets voor. Kan met een beetje mazzel de rode trui overnemen, als is het de vraag in hoeverre hij die trui überhaupt wil. Als het eindklassement echt het doel is waarschijnlijk nu nog niet, als hij niet het idee heeft dat hij deze vorm drie weken vol gaat houden zou het een mooie bijkomstigheid zijn om toch nog een paar dagen in die trui rond te fietsen. Maar afijn.
3. Alex Aranburu. Als je Circuito de Getxo kan winnen en derde kan worden in de eerste rit van Burgos zou je hier ook vooraan moeten kunnen eindigen. Het niveau ligt wel een stuk hoger, maar alsnog begint Alex wel steeds meer een specialist te worden op dit gebied. Hij klimt steeds beter en blijkt ook steeds vaker een sterk eindschot te hebben. Wel zijn debuut in de Vuelta en hij is nog jong, kan dus ook zomaar weggereden worden. Maar aangezien de ronde pas net is begonnen kan ik nog volledig achter deze Baskische god staan.
4. Eduard Prades. Edu zou dit normaal gesproken ook best goed moeten kunnen. Hij heeft bewust gepiekt richting de Vuelta, dus verwacht ik een topprestatie. Zijn niveau is het hele jaar hoog geweest en hij heeft op talloze lastige aankomsten laten zien dat hij hoog kan eindigen. Winnen is dan weer een ander verhaal, dat lukt meestal niet. Zal nu ook lastig worden met alle concurrentie, maar hij gaat waarschijnlijk wel een aantal keer bij de eerste 10 rijden. Zeker op zo'n aankomst valt dat niet uit te sluiten. Kijk zijn uitslagen er maar op na. Het zou mooi zijn om het groen van Euskadi-Murias vroeg tijdens de Vuelta al een keer in beeld te zien.
5. Nicholas Roche. Om maar even een volledige outsider te noemen die niet in de gekende lijstjes voorkomt. Altijd goed aan het begin van de Vuelta en nog op zoek naar een contract. We gaan hem ongetwijfeld een keer in de aanval zien. Al zijn de benen waarschijnlijk niet goed genoeg om prijs te rijden. Het is ook nogal een strijkijzer, dus in de sprint gaat hij nooit vijfde worden. We gaan daarom maar voor het scenario dat hij twee kilometer van de streep in de aanval gaat en in de laatste 100 meter wordt bijgehaald. Hoppa.

Oja, ik heb nog een bonus.

De rit in 2015 naar Caminito del Rey was een rit met een grote valpartij. Daarna deed Nibali dit:


En nog een goed nummer over Marbella:

quote:

Op zondag 26 augustus 2018 00:17 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Oja, ik heb nog een bonus.

De rit in 2015 naar Caminito del Rey was een rit met een grote valpartij. Daarna deed Nibali dit:

Vincenzo Nibali Caught Cheating in Vuelta a Espana - Gets DQ'd

Toch knap dat 'ie die auto zo hard vooruit kan trekken.

quote:

Op zondag 26 augustus 2018 00:08 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
Etappe 2: Marbella - Caminito del Rey, 163,5 km

De Vuelta is begonnen. Zoals ieder jaar een start om vrij snel te vergeten. In plaats van een betekenisloze ploegentijdrit deze keer een redelijk betekenisloze tijdrit. Met een top drie die iedereen wel verwacht had. Zelfs de volgorde van de drie lag in de lijn der verwachting. Een knappe prestatie van Rohan Dennis, die geen probleem had met de scherpe tijden van Kwiatkowski en Campenaerts. Hij wint zijn vijfde koers dit jaar, de vijfde tijdrit. Krijgt als bonus ook meteen de rode trui, een trui die hij tijdens de volgende ritten meteen mag gaan verdedigen. Kwiatkowski staat maar een paar seconden achter hem en de ritten die nu komen zouden Kwiatkowski beter moeten liggen. Misschien is de Pool zelfs een kanshebber voor de eindoverwinning, als hij deze benen drie weken weet te behouden. Van de jongens die voor een klassement gaan reed vooral Kelderman een sterke tijdrit, hij lijkt zonder koersheidhard er meteen weer te staan. Verder bleven de verschillen redelijk beperkt. Weinig jongens van naam die meteen veel tijd verloren. Ja, Porte, maar die is ziek. Of Nibali, maar die komt hier toch niet voor de overwinning. Veel wijzer zijn we dus niet geworden. Misschien wel na de volgende rit, want we gaan naar goed Spaans gebruik meteen de bergen in. Al kan je beter spreken van heuvels. Een redelijk lastige rit van Marbella naar Caminito del Rey. Mensen met een goed geheugen kennen misschien de aankomst op Caminito del Rey in 2015 nog wel, maar de aankomst zal nu anders zijn. Een stuk makkelijker. Waarschijnlijk niet genoeg om voor veel verschillen te zorgen, maar alsnog een stuk vermakelijker dan een volledig vlakke rit.

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Volgens Wikipedia is Marbella een mondaine badplaats in Andalusië, Spanje, aan de Middellandse zee, tussen Málaga en Gibraltar in, en aan de voet van de Sierra Blanca gelegen. Op 1 januari 2012 had de stad naar het schijnt 140.473 inwoners. Het roadbook doet er nog een schepje bovenop en noemt Marbella een paradijs. Mensen die hier wonen of zijn geweest weten dat het een unieke plaats is in de wereld, blijkbaar. Het hele jaar door aangename temperaturen, dat schijnt een enorme troef te zijn. Gemiddeld 18,5 graden en 320 dagen per jaar zon. 28 kilometer aan strand, 15 plaatsen waar je aan golf kan doen, meer dan 600 restaurants en dan kun je hier ook nog cultuur snuiven. Museo del Grabado, daar moet je zijn geweest. Of je moet even het binnenland verkennen, nationaal park Sierra de las Nieves. Zou de moeite waard moeten zijn. Het is de vraag of al deze reclamepraatjes nog wel nodig zijn, aangezien Marbella nu al een van de belangrijkste badplaatsen van de Costa del Sol is. Het sterft hier van de toeristen en er wonen onnoemlijk veel bekende of half bekende mensen. Wat te denken van onze eigen Hans Kazan? Die heeft gewoon een optrekje in Marbella, geen enkel probleem. Misschien heeft ie ook wel een bootje, in Puerto Banús. Dat is een van de meest prestigieuze plezierhavens van ze Middellandse Zee, zeggen ze. Marbella is tevens de geboorteplaats van Millie Bobby Brown, die ene van Stranger Things. Met d'r bloedneus. Centrumpje van Marbella schijnt ook nog wel gezellig te zijn trouwens, er zijn duidelijk meer mogelijkheden dan alleen op het strand liggen. Over dat strand gesproken, daar vond in 2015 iets enorm lachwekkends plaats. De Vuelta van 2015 ging van start in de haven van Marbella. Een ploegentijdrit van 7,4, dwars over het strand. Daar hadden ze een tijdelijke weg aangelegd, maar die was smal en totaal debiel. Groot succes. De ploegentijdrit werd uiteindelijk geneutraliseerd verreden. Er kon wel gereden worden voor de dagoverwinning, maar er zouden geen tijdsverschillen genoteerd worden. Spanje is en blijft een derdewereldland. BMC won en Peter Velits mocht de rode trui dragen. Wegens het gebrek aan tijdsverschillen was ie die trui een dag later weer kwijt. Die dag later gingen ze naar Caminito del Rey, wat een toeval. De laatste reguliere finish in Marbella dateert van 2010. Toen won de Wit-Rus Yauheni Hutarovich een rit. Het is dus van alle tijden dat nietszeggende renners een rit kunnen winnen in Spanje.

[ afbeelding ]

Daags na de overwinning van Hutarovich zou men vanuit Marbella vertrekking richting Málaga. Als de Vuelta in deze regio is doen ze eigenlijk steeds dezelfde steden aan. In het begin van die rit mochten de renners meteen klimmen, er werd naar het noorden gefietst, richting de lokale sierra. We gaan nu exact hetzelfde doen. Over een brede weg naar boven, richting Ojén. De Puerto de Ojén is 6,5 kilometer lang, 5,2% gemiddeld en een klim van de tweede categorie. Na 7,5 kilometer komen de renners boven. Na het geneutraliseerde rondje door Marbella is er nog een kleine kilometer om warm te draaien, daarna begint het al. De vlucht van de dag zal hier waarschijnlijk meteen tot stand komen, vrij snel daarna komen we er waarschijnlijk achter welke ploegen zin hebben om te controleren. Als je zin hebt om een liveticker of twitter te volgen tenminste, want we zijn in Spanje en daar hebben ze te weinig geld om een helikopter de hele dag in de lucht te houden dus gaan we bijna iedere rit de eerste paar uur van de koers missen. Feest. In ieder geval, na de klim gaat het een aantal kilometer licht naar beneden. Geen echte afdaling. Door een mooi gebied rijden de renners over een brede weg. Paar bergjes langs de kant van de weg, wat dorpjes her en der. Er is wel het een en ander te zien. Monda is bijvoorbeeld zo'n leuk dorpje. We zitten weer in Andalusië, dus zijn al die dorpjes wit met een kasteeltje boven op een heuvel. Tijd genoeg om daar als renner van te genieten, want het parcours is dus niet zo lastig. Tussen het licht dalende werk door zijn er wat kleine knikjes naar boven en wat vlakke stukken. Na 23 kilometer rijden de renners door Coín en in dit dorp komen ze terecht op het parcours van 2015. Jawel, we hebben te maken met een heuze copy paste. Deze rit is waarschijnlijk in een kwartiertje in elkaar gedraaid, lekker joh. Mijn principes vertellen me dat ik lui mag zijn als de organisatie lui is, dus kies ik ook voor een copy paste. We pakken de voorbeschouwing uit 2015 er even bij.

[ afbeelding ]

De tweede serieuze klim krijgen de renners als ze na 36 kilometer richting Alozaina fietsen. Hoewel je dat serieuze ook weer niet moet overdrijven, uiteindelijk gaat het maar aan een paar procent omhoog voor een paar kilometer. Is allemaal nog wel te overzien, het wordt nog moeilijker vandaag. Alozaina is ook weer zo'n typisch Andalusisch dorpje. Na 42 kilometer komen de renners hier boven.

[ afbeelding ]

Na Alozaina blijven de renners even op een plateautje fietsen, om daarna af te dalen. Het wordt even wat makkelijker. Na 58 kilometer wordt Zalea gepasseerd en komen de renners op een lokaal rondje terecht. Een rondje van een kilometer of 100, weer eens wat anders. In het begin van het rondje rijden de renners door Pizarra, waar bij de tweede passage de tussensprint zal zijn. Na 71 kilometer passeren de renners het dorpje Álora, hier was in 2015 bij de tweede passage de tussensprint. Pik je toch weer even mee. De renners fietsen vrolijk verder en komen langs dorpjes als Bermejo en El Chorro. Ze zijn nu bijna in de buurt van de finish en na El Chorro gaan ze de aankomst voor de eerste keer verkennen. In 2015 reden we hier ook twee keer langs, maar toen lag de aankomst nog een stukje verderop op een echte berg. Nu hebben ze de streep getrokken op een klim van de derde categorie die in 2015 nog ongecategoriseerd was. Zeven kilometer aan 2,8% in totaal, maar pas in El Chorro wordt het iets serieuzer. Vijf kilometer aan 4%, met een paar stroken die wat zwaarder zijn. Dat gaan we even verderop nog wel uitgebreid beschrijven. Na de passage aan de finish gaat het kort naar beneden, waarna er weer een knikje naar boven volgt. We fietsen nu langs Caminito del Rey en een gebied met behoorlijk wat meren.

[ afbeelding ]

Langs deze meren fietsen de renners over een weg die een kilometer of 15 zo goed als vlak is. Na een rondje langs het water komen de coureurs na 115 kilometer uit in het dorpje Ardales, waar de volgende klim van de dag begint. De Alto de Ardales is een beklimming van de derde categorie, ongeveer zes kilometer lang en 3,8% gemiddeld. Stelt dus ook niet zo gek veel voor. Vanuit Ardales fietsen we door naar het zuiden, richting Zalea. Terug naar het begin van het lokale rondje. Dit is een lange afdaling over een brede weg. Een rechte weg ook, het valt niet te verwachten dat hier gekke dingen gaan gebeuren. Na 136 kilometer rijden de renners voor de tweede keer door Pizarra en dan is het tijd voor de tussensprint. Op een heuvel boven Pizarra staat trouwens een beeld van Jezus. Kunnen ze in Rio de Janeiro nog een puntje aan zuigen.

[ afbeelding ]

Na de passage in Pizarra is het nog 27 kilometer tot de streep. Van Pizarra fietsen de renner richting Álora, een dorpje met een kasteel. De weg loopt in de buurt van Álora nog even twee kilometer aan 5% omhoog. Daarna is het even een aantal kilometer behoorlijk vlak. Af en toe een beetje glooiend, maar weinig spannende toestanden. Op 12 kilometer van de streep rijden de renners voor de tweede keer door Bermejo en dan begint de slotklim bijna, voor zover je mag spreken van een slotklim. Nog een kilometer of vijf vlak over een bochtige weg door een redelijk fraai landschap met ontelbaar veel witte huisjes. Op zeven kilometer van de streep begint de slotklim, maar de eerste twee kilometer is het zo goed als vlak. Beetje vals plat, meer niet. Daarna rijden de renners door El Chorro, waar het wat spannender wordt. Halve kilometer aan een procent of vijf, gevolgd door een halve kilometer die min of meer vlak is. Vervolgens een knikje naar boven, weer een klein stukje vlak en dan gaat het anderhalve kilometer omhoog aan ongeveer 6%. Op een kilometer of twee van de streep gaat het kort naar beneden. De wegen zijn hier niet enorm breed en een beetje bochtig, positionering is dus ook nog wel een ding. Op iets meer dan een kilometer van de streep begint de weg weer omhoog te lopen. Het gaat kort behoorlijk steil omhoog, waarna het weer wat afzwakt. Toch spreken we van een kleine kilometer aan iets minder dan 7%. Nog best pittig. Op 150 meter van de streep volgt er dan een bocht naar rechts, waarna het vals plat omhoog blijft lopen tot aan de finish.

[ afbeelding ]

Na 163 kilometer zit deze rit er dan op en zijn de renners voor de tweede keer bovengekomen op de Alto de Guadalhorce. In 2015 reden ze één keer over de Guadalhorce. Bij de tweede passage sloegen ze halverwege deze klim linksaf richting de Alto de la Mesa. Dat was nu ook het oorspronkelijke plan. Bij de presentatie van de Vuelta was dat het idee, maar ergens tussendoor zijn de plannen aangepast. En dan te bedenken dat de tijdrit in Málaga er eerst ook anders uitzag. Typisch Spaans fenomeen, je halve parcours nog omgooien terwijl je het al hebt gepresenteerd. Enfin, zonde wel. In 2015 kregen we immers te maken met een vermakelijke finale. De Alto de la Mesa is een stuk zwaarder, een typisch Spaans muurtje. Tijdens die rit in 2015 zagen we Tom Dumoulin in de aanval gaan op de steile stroken van de klim. Niemand wist toen nog dat hij het kon, het was eigenlijk de eerste keer dat Dumoulin liet zien dat hij wel eens voor de knikkers mee kon gaan doen. Al hield zelfs toen niemand er rekening mee dat hij een paar weken later bijna de rode trui mee naar huis zou nemen. Hij verloor de rit trouwens wel, want Esteban Chaves was ook van de partij. De kleine Colombiaan begon enorm sterk aan de Vuelta van 2015 en pakte in de eerste week twee ritoverwinningen. Die op de Alto de la Mesa was de eerste. In het sprintje was hij Dumoulin veel te snel af. Typische specialisten als Joaquim Rodriguez en Alejandro Valverde lieten het op die dag een beetje afweten. Zij lieten Dumoulin, Chaves en Roche gewoon wegrijden. Ondanks het feit dat het wel een redelijke aankomst was kiest men nu toch voor een andere optie. Geen idee wat er tussendoor gebeurd is, maar we mogen het dus doen met een aankomst die duidelijk minder lastig is.

[ afbeelding ]

Volgens de organisatie komen we net als in 2015 aan boven op Caminito del Rey. Maar dat is helemaal niet de naam van de finishplaats. In 2015 was dat Alto de la Mesa, nu Alto de Guadalhorce. El Caminito del Rey is heel wat anders. Je mag het vertalen als het pad van de koning, of koningspad. Het is een wandelpad dat loopt door de kloof van El Chorro. Het is een pad van drie kilometer lang, dat maximaal een meter breed is maar vaak veel smaller. Op sommige punten in deze kloof bevind je je op 100 meter boven de rivier. De weg loopt tussen twee dammen. Van het stuwmeer bij El Chorro kan je lopen richting het stuwmeer van Guadalhorce. De weg was alleen erg vervallen geraakt, zoals alles in Spanje zo'n beetje. Eind 2014 is men begonnen met de restauratie van deze weg en in maart 2015 werd de weg weer heropend. Alle bruggen zijn gerepareerd en alle andere weggeslagen stukken pad zijn ook weer in ere hersteld. Het is nu weer verantwoord om dit pad aan te doen. Voor de mensen die geen zin hebben om helemaal naar Spanje af te reizen maar dit wel willen zien: het hele pad staat op Google Streetview. Tik even Caminito del Rey in en je kan zo alles bekijken. De opening in 2015 werd dus gevierd met een rit in de Vuelta. Blijkbaar heeft dat nog niet genoeg toeristische belangstelling opgeleverd, dus keren we een aantal jaar later terug voor een nieuwe poging.

[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Verrassend genoeg gaat het in Marbella niet eens zo heel warm worden. 28 graden slechts, dat zouden wij na die warme zomer in Nederland zelfs kunnen overleven. In het binnenland wordt het wel iets warmer. 31 graden in El Chorro, daar waar zo'n beetje de voet van de slotklim ligt. Geen kans op neerslag, maar het zou wel een beetje kunnen gaan waaien. Grotendeels wind in de rug, vooral op de slotklim. We krijgen dus waarschijnlijk een snelle finale. De rit begint om 13:35 en de uitzending begint bij Sporza als het goed is om 15:00. Eurosport is er blijkbaar pas om 16:45 bij, ofzo. Als je van de home of cycling afhankelijk bent zal het dus playerwerk worden. De NOS zendt misschien ook nog wel wat uit, maar dat mag je lekker zelf uitzoeken. De finish wordt in ieder geval verwacht ergens tussen 17:28 en 17:53.

[ afbeelding ]

Ik heb nu al een hekel aan deze voorspelling. Ik had liever gezien dat het een aankomst was geweest zoals in 2015. Dan weet je tenminste dat je voor de punchers moet gaan. Nu is het een beetje een twijfelgeval. Een sterke sprinter kan hier misschien nog net overleven. Een laatste kilometer aan ongeveer 7%, een goede Peter Sagan zou dat aan moeten kunnen. Maar Sagan is niet goed. Na de Tour heeft hij vooral veel zelfmedelijden gehad. Voor Viviani is het sowieso te zwaar, maar wat kan een goede Trentin hier? Geen idee eigenlijk. Waarschijnlijk net wat te zwaar. Wordt het überhaupt wel een sprint, in wat voor vorm dan ook? Weet je eigenlijk ook maar nooit. Het blijft de Vuelta, misschien zien we Pablo Torres van Burgos hier wel als beste vluchter komen bovendrijven. Je kan niets uitsluiten. We gaan toch maar voor een soort van sprint, omdat enkele jongens misschien wel zin hebben in een ritoverwinning en een kleine kans op de rode trui. Al verliest Dennis hier normaal gesproken niet veel tijd.
1. Teuns. Ik sta volledig achter Dielon. In Polen liet hij zien dat de vorm steeds beter wordt richting de Vuelta. Hij gaat al dit soort aankomsten met gemak winnen. Het valt te hopen dat de soigneurs genoeg doekjes paraat hebben om het kwijl van zijn gezicht te vegen voor de flashinterviews.
2. Kwiatkowski. Reed een fantastische tijdrit en beschikt dus nog over de geweldige benen van Polen. Ploeggenoot De la Cruz deed het een stuk minder, dus zal alle druk wel op de schouders van Kwiatkowski komen te liggen. In Polen liet hij zien dat hij op dit soort aankomsten ook gewoon kan winnen. Snelheid genoeg en zo'n bultje stelt voor hem niets voor. Kan met een beetje mazzel de rode trui overnemen, als is het de vraag in hoeverre hij die trui überhaupt wil. Als het eindklassement echt het doel is waarschijnlijk nu nog niet, als hij niet het idee heeft dat hij deze vorm drie weken vol gaat houden zou het een mooie bijkomstigheid zijn om toch nog een paar dagen in die trui rond te fietsen. Maar afijn.
3. Alex Aranburu. Als je Circuito de Getxo kan winnen en derde kan worden in de eerste rit van Burgos zou je hier ook vooraan moeten kunnen eindigen. Het niveau ligt wel een stuk hoger, maar alsnog begint Alex wel steeds meer een specialist te worden op dit gebied. Hij klimt steeds beter en blijkt ook steeds vaker een sterk eindschot te hebben. Wel zijn debuut in de Vuelta en hij is nog jong, kan dus ook zomaar weggereden worden. Maar aangezien de ronde pas net is begonnen kan ik nog volledig achter deze Baskische god staan.
4. Eduard Prades. Edu zou dit normaal gesproken ook best goed moeten kunnen. Hij heeft bewust gepiekt richting de Vuelta, dus verwacht ik een topprestatie. Zijn niveau is het hele jaar hoog geweest en hij heeft op talloze lastige aankomsten laten zien dat hij hoog kan eindigen. Winnen is dan weer een ander verhaal, dat lukt meestal niet. Zal nu ook lastig worden met alle concurrentie, maar hij gaat waarschijnlijk wel een aantal keer bij de eerste 10 rijden. Zeker op zo'n aankomst valt dat niet uit te sluiten. Kijk zijn uitslagen er maar op na. Het zou mooi zijn om het groen van Euskadi-Murias vroeg tijdens de Vuelta al een keer in beeld te zien.
5. Nicholas Roche. Om maar even een volledige outsider te noemen die niet in de gekende lijstjes voorkomt. Altijd goed aan het begin van de Vuelta en nog op zoek naar een contract. We gaan hem ongetwijfeld een keer in de aanval zien. Al zijn de benen waarschijnlijk niet goed genoeg om prijs te rijden. Het is ook nogal een strijkijzer, dus in de sprint gaat hij nooit vijfde worden. We gaan daarom maar voor het scenario dat hij twee kilometer van de streep in de aanval gaat en in de laatste 100 meter wordt bijgehaald. Hoppa.

Lekker man

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 21:11 schreef franklop het volgende:
Wilco gaat niet eens op het podium rijden.
Eerder jodium

Deze gaat in het repertoire.

quote:

Op zondag 26 augustus 2018 01:17 schreef wimderon het volgende:

[..]

Sjors zegt dat Wilco de Vuelta gaat winnen.

Wim, Wim, Wim. Dit was al gepost.