OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Reuze bedankt allemaal! Ik zit al een uur samen met m'n lief op het ziekenhuisbed te wachten tot de klinisch verloskundige tijd heeft voor gesprek en eerste dosis medicatie. Schijnbaar afgelopen nacht en vanmorgen chaotisch druk op de verlosafdeling.
Verse babies Die mogen wel prioriteit! 
Verse babies Die mogen wel prioriteit!
Let me see you stripped down to the bone
Sterkte minilot en man! Bijzonder (positief bedoeld!) hoe je met deze situatie omgaat. Hopelijk verloopt de dag zonder complicaties.
Sterkte en knuffel voor iedereen die het kan gebruiken 
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
Nogmaals dank. Komt vast allemaal wel goed. 
Ik hou mijn vaste CUL SC-matties op de hoogte van de vorderingen (en het ziekenhuiseten), voor wie het weten wil
Ik hou mijn vaste CUL SC-matties op de hoogte van de vorderingen (en het ziekenhuiseten
), voor wie het weten wil
Let me see you stripped down to the bone
Het is klaar en het is goed zo
Zeer gedetailleerd in de CUL SC, liever niet hier want voor anderen mogelijk pijnlijk.
Zeer gedetailleerd in de CUL SC, liever niet hier want voor anderen mogelijk pijnlijk.
Let me see you stripped down to the bone
Toch even gaan lezen, jullie sterk stel en jij sterke vrouw. Jammer van het infuus maar wat fijn van het verloop ( 
beetje ook 
)
Hopelijk snel meer informatie en vooral heel veel meer geluk binnenkort. 🍀💪🏻
beetje ook ) Hopelijk snel meer informatie en vooral heel veel meer geluk binnenkort. 🍀💪🏻
Fijn dat het klaar is en dat je weer thuis bent minilot! Ik vond het een mooi verslag. Goed gedaan.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ik realiseer me heel goed dat er in dit topic mensen zijn met veel heftigere ervaringen, toch wil ik het graag delen met mensen die niet zo dichtbij staan en hopelijk helpt het schrijven ook een beetje.
Morgen zou ik eigenlijk 12 weken zwanger zijn maar helaas kwamen we er met 9 weken achter dat het kindje al na 7 weken is gestopt met groeien. Er werd gezegd dat het pech was, gebeurde bij 1 op de 4 vrouwen en wat ik dan wilde doen; medicatie, wachten of curettage. Ik wilde graag het laatste maar daar gingen nog 2 weken overheen. In de tussentijd lichamelijk nog n hoop zwangerschap symptomen wat het extra lastig maakte om het te beseffen. Vorige week vond de curettage plaats. Amper bloedverlies gehad en vandaag opeens n nieuwe golf aan oud bloed en ik weet niet precies waarom, maar daar schrok ik van en ik baal ervan want wil het graag “afsluiten”. Ik heb 2 dagen geleden kort gesport en gisteren n flink stuk gewandeld dus hopelijk is het daardoor wat los gekomen en is het straks echt klaar.
Mentaal vind ik het ook veel lastiger dan verwacht. In eerste instantie dat ik nog weken rondliep met het idee dat ik een dood mensje in mn buik had, maar ook dat ik dacht dat het na de curettage beter zou worden. Ik ben veel emotioneler dan ervoor en niks kan me geruststellen. Ik weet niet of het pech was, ik weet niet of we snel zwanger kunnen worden en het ook blijven.. Mijn verloskundige zei me vanochtend aan de telefoon dat ze na 2 miskramen gaan onderzoeken of het komt door de genetische combinatie van mn vriend en mezelf. Dat helpt ook niet echt (al is het wel fijn dat die optie bestaat).
Ik hoop dat ik niemand voor t hoofd stoot met mijn verhaal, dat is absoluut niet de bedoeling.
Morgen zou ik eigenlijk 12 weken zwanger zijn maar helaas kwamen we er met 9 weken achter dat het kindje al na 7 weken is gestopt met groeien. Er werd gezegd dat het pech was, gebeurde bij 1 op de 4 vrouwen en wat ik dan wilde doen; medicatie, wachten of curettage. Ik wilde graag het laatste maar daar gingen nog 2 weken overheen. In de tussentijd lichamelijk nog n hoop zwangerschap symptomen wat het extra lastig maakte om het te beseffen. Vorige week vond de curettage plaats. Amper bloedverlies gehad en vandaag opeens n nieuwe golf aan oud bloed en ik weet niet precies waarom, maar daar schrok ik van en ik baal ervan want wil het graag “afsluiten”. Ik heb 2 dagen geleden kort gesport en gisteren n flink stuk gewandeld dus hopelijk is het daardoor wat los gekomen en is het straks echt klaar.
Mentaal vind ik het ook veel lastiger dan verwacht. In eerste instantie dat ik nog weken rondliep met het idee dat ik een dood mensje in mn buik had, maar ook dat ik dacht dat het na de curettage beter zou worden. Ik ben veel emotioneler dan ervoor en niks kan me geruststellen. Ik weet niet of het pech was, ik weet niet of we snel zwanger kunnen worden en het ook blijven.. Mijn verloskundige zei me vanochtend aan de telefoon dat ze na 2 miskramen gaan onderzoeken of het komt door de genetische combinatie van mn vriend en mezelf. Dat helpt ook niet echt (al is het wel fijn dat die optie bestaat).
Ik hoop dat ik niemand voor t hoofd stoot met mijn verhaal, dat is absoluut niet de bedoeling.
@Sway- wat verdrietig dat je dat mee moest maken. In de meeste gevallen is het wel echt botte pech. Na twee miskramen kunnen ze inderdaad aanbieden om onderzoeken te doen naar de oorzaak. Waarschijnlijk kijken ze dan naar genetische afwijkingen bij jou en je vriend en misschien bij jou nog naar stoornissen in de bloedstolling. Maar de kans dat ze iets vinden is heel klein. Ik zou me er vooralsnog geen zorgen over proberen te maken.
Sterkte.
In de meeste gevallen is het wel echt botte pech. Na twee miskramen kunnen ze inderdaad aanbieden om onderzoeken te doen naar de oorzaak. Waarschijnlijk kijken ze dan naar genetische afwijkingen bij jou en je vriend en misschien bij jou nog naar stoornissen in de bloedstolling. Maar de kans dat ze iets vinden is heel klein. Ik zou me er vooralsnog geen zorgen over proberen te maken.Sterkte.
Lief, dank je wel!quote:
Op Ik probeer me maar vast te houden aan de gedachte dat er meer vrouwen zijn die dit hebben meegemaakt en daarna gewoon gezonde kinderen op de wereld hebben gezet.
Wil je dit alsjeblieft niet meer zeggen? Jouw ervaring is niet minder erg omdat andere moeders helaas ergere ervaringen hebben.quote:Op woensdag 11 december 2019 12:28 schreef Sway- het volgende:
Ik realiseer me heel goed dat er in dit topic mensen zijn met veel heftigere ervaringen, toch wil ik het graag delen met mensen die niet zo dichtbij staan en hopelijk helpt het schrijven ook een beetje.
Ik hoop dat ik niemand voor t hoofd stoot met mijn verhaal, dat is absoluut niet de bedoeling.
Jouw ervaring is net zo erg en jij hebt net zoveel recht om daar over te spreken, je hart te luchten en daar over te rouwen.
Wat een nare ervaring.. ik hoop dat je het snel kan afsluiten voor jezelf..
Protège moi de mes désirs.
Ik kan het zelf slecht hebben als mensen tegen mij zeggen dat ik iig zwanger kán worden. Ja super, maar daar heb ik niet zoveel aan als ik geen moeder word. Weet ook dat er mensen zijn die het überhaupt niet kunnen, dus vind het lastig maar je hebt gelijk. Iedereen heeft recht op zijn of haar verdriet. Tnxquote:
