Genderfluism en panseksualiteit

Vroeger noemden we deze mensen gewoon homofielen. Tegenwoordig is het blijkbaar in om ze een ander naampje te geven.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 12:26 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Wat ik bedoel:

Als je je hele leven geprobeerd hebt je comfortabel te voelen met je biologische geslacht maar dat gaat niet - en je verlangen is te gaan leven als het andere geslacht, of te aanvaarden dat je je geen man of vrouw voelt maar iets ertussenin - dan ben ik de laatste die jou dat ontmoedigt. Je moet dan altijd voor jezelf kiezen.

Dat is wat anders dan "ik ben een vrouw, maar heb nooit van barbies gehouden, ging liever voetballen met de jongens en ik ben niet geinteresseerd in make-up. Daarom ben ik geen vrouw maar een huppeldepup-gender en ik zal je aangeven bij de politie als je het waagt mij een dame te noemen!"

Haha, dus wat je stoort is eigenlijk dat mensen op basis van 1 hobby vinden een ander gender te zijn? Maar dat heeft toch ook met hobbies te maken? Dan moet je ook een scheidingsljn trekken hoeveel hobbies "van het andere geslacht" je mag hebben om nog van je eigen gender te zijn. Of gewoon ophouden met die onzin dat hobbies bij genders horen, waar het wel naartoe gaat. En dan is er ook veel minder reden voor mensen om als een ander gender te willen leven, tenzij ze echt transseksueel zijn en het dus echt alleen om het lichaam gaat.
Of is het dat het je stoort dat men er al van tevoren vanuit gaat dat de ander intolerant is? Dat is wel irritant ja, maar tegenwoordig is men vaak of zogenaamd 100% positief en veracht slachtoffers of is zelf een slachtoffer en begint al te zeuren over mogelijke potentiele discriminatie die nog niet heeft plaatsgevonden. Iets er tussenin komt veel minder voor.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 17:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
https://www.npo3fm.nl/nie(...)tandelijk-beperkt-is

Hier een tragisch verhaal

Een transgender die daarover nooit werd geloofd, omdat ze volgens een slechte IQ-test verstandelijk beperkt zou zijn

Tragisch wil ik het niet noemen, maar wel super herkenbaar wat betreft die iq test en het autisme. Bedankt voor het delen!! Dit soort dingen moeten aan het licht gebracht worden!!

[ Bericht 10% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 25-08-2018 10:28:16 ]

Behalve homoseksualiteit, transseksualiteit en interseksualiteit is er voor al dat andere gewoon sprake van een subcultuur.
Dat komt opzetten en waait vanzelf weer over

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 12:24 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Jammer dat de maatschappij er in die mate zo serieus op ingaat dat openbare sprekers geen "dames en heren" meer mogen zeggen.

Ik kan mij best voorstellen dat een transgender die nog geen operatie heeft gehad zulke woorden behoorlijk confronterend kan vinden. Maar is het verbieden van die woorden dan de oplossing? Dat lijkt mij heel averechts werken.

De jankerds van de samenleving krijgen een podium en stimuleren mensen die het moeilijk hebben - zoals in dit geval mensen met genderdysforie - om ook in de slachtofferrol te kruipen. En daar zijn ze echt niet bij gebaat.

Wat wel baat heeft, is door meer informatieve aandacht te geven aan genderdysforie: wat het is en dat het geen psychische stoornis is die met behandeling weggaat, maar een neurologische aandoening, die dus inhoudt dat je genderidentiteit niet overeenkomt met hoe je er fysiek uitziet. Het heeft niks te maken met mensen die zich een dolfijn of een katachtige voelen en zich als zodanig laten ombouwen, want dat is wel een psychische stoornis.

Er moet daarbij ook aandacht geschonken worden aan dat je niet zomaar bij de chirurg langsgaat om je geslacht te laten veranderen. Mensen die zich aanmelden, worden heel uitgebreid gescreend. Ze zullen zelf ook twijfels hebben, want het is nogal een ingreep. En eigenlijk is het mutilatie, dus je moet absoluut zeker weten of je een geslachtsoperatie wilt, inclusief de hormonen en alle andere dingen die je dagelijks voor de rest van je leven moet blijven toepassen.

De subcultuur maakt dat juist kapot, omdat het averechts werkt om genderdysforie serieus te nemen.

Totdat ineens blijkt dat mensen de hersenstructuur kunnen hebben van een dolfijn of katachtige, over 50 jaar of zo.
Ik ben het met je eens dat het een mutilatie is. Want ze zullen nooit vruchtbaar zijn en of sex nog normaal gaat na zo'n operatie weet ik ook niet. Maar ik vind dat de discussie ook gevoerd moet worden waarom het zo'n verschil maakt wat voor lichaam je hebt voor hoe er tegen je aan wordt gekeken in de maatschappij. Misschien zitten vooroordelen te diep ingesleten. Maar dan vind ik het juist schokkend dat die vooroordelen mensen zo benadelen dat ze het gevoel hebben zich door middel van verminking aan moeten passen aan de maatschappij. Wat willen ze ermee bereiken? Waarom is het lichaam belangrijker dan de inhoud? Waarom zijn mensen zo oppervlakkig? Daar zou het meer om moeten gaan vind ik. Ook al kun je dat misschien niet veranderen.

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 12:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Je kan mensen niks afdwingen.

Met de gayparade voelen mensen zich ook opgedrongen om homoseksualiteit te accepteren, terwijl wat ze op de boten zien precies staat voor hetgeen waarom ze homoseksualiteit niet willen accepteren.

Homoseksualiteit is over het algemeen geaccepteerd omdat tegelijkertijd bekend is dat het iets is waar mensen niet voor kiezen en ook niet tegen behandeld kunnen worden. Mensen hebben hun vooroordelen bijgesteld nadat ze hebben gezien dat homo's en lesbiennes normale mensen zijn.

Ook wat betreft genderdysforie: mensen kunnen het beter accepteren als ze zien dat mensen met genderdysforie verder normaal en volwaardig zijn.

Online Dating for Trans/Non-Binary People ft. Joe

Als je erbij loopt als deze mensen, moet je niet verbaasd zijn dat mensen je niet serieus nemen.

Je kunt het ook omdraaien: hoe veel moeite kost het om iemand serieus te nemen tegenover hoeveel moeite het kost om met de minachting van heel veel mensen om te gaan? Hoeveel psychologische schade veroorzaakt het geconfronteerrd worden met een nonconformistisch iemand en deze "moeten" accepteren in vergelijking met het zelf zijn van zo'n persoon en niet geaccepteerd worden?
Daarnaast vind ik dit voorbeeld hypocriet; hoeveel mensen vinden vrouwen in broeken, zonder makeup, met wijde truien en petjes normaal , die elkaar bro en pik noemen (ja, dit maak ik letterlijk mee! en waarom ook niet, zijn verder heteroseksuele vrouwen, maar zodra je een man ziet met makeup en vrouwenkleding is het ineens een extremiteit?!

Ja dat is het leven, soms niet eerlijk. Mensen zijn mensen en ja soms reageren mensen zoals je niet zou willen dat ze doen. Zou ook niet weten hoe je een utopia wat dat betreft zou kunnen bereiken.

Wat de ene goed vindt vind de ander weer niet goed. Dat jij graag meer respect voor hen wil betekent dat een ander juist geen respect voor hen heeft. En ja dan kan je wel denken van 'hij of zij moet het wel respecteren' maar dat is het mooie van subjectiviteit. Nee dat hoeft niet.

Of zou ook jouw recht om te vertellen hoe jij ernaar kijkt onmogelijk gemaakt moeten worden als maar genoeg mensen tegen jouw mening zijn? En ja ik besef dat het soms gebeurt, dat is gewoon leven. Mooi voor je dat je je voor nu even inzet op iets waarvan jij vindt dat het extra aandacht verdient

Hij zet zich juist niet in... Het is totaal onduidelijk wat hij met dit topic wil bereiken, behalve dat meer mensen zijn mening delen dat genderfluide mensen en panseksuelen aanstellers zijn. Alsof dat niet al de heersende mening is. Als hij zelf transseksueel is dan snap ik niet waarom hij vindt dat het de acceptatie in de weg staat? Het is heel simpel lijkt mij; als je je om wilt laten bouwen volg je zo'n traject (wel kut of klote natuurlijk als het wordt afgekeurd) en anders niet, wat de buitenwereld ervan vindt of hoe genderfluide en panseksueel de rest zich gedraagt boeit geen ene reet

quote:

Op zaterdag 25 augustus 2018 12:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Totdat ineens blijkt dat mensen de hersenstructuur kunnen hebben van een dolfijn of katachtige, over 50 jaar of zo.
Ik ben het met je eens dat het een mutilatie is. Want ze zullen nooit vruchtbaar zijn en of sex nog normaal gaat na zo'n operatie weet ik ook niet. Maar ik vind dat de discussie ook gevoerd moet worden waarom het zo'n verschil maakt wat voor lichaam je hebt voor hoe er tegen je aan wordt gekeken in de maatschappij. Misschien zitten vooroordelen te diep ingesleten. Maar dan vind ik het juist schokkend dat die vooroordelen mensen zo benadelen dat ze het gevoel hebben zich door middel van verminking aan moeten passen aan de maatschappij. Wat willen ze ermee bereiken? Waarom is het lichaam belangrijker dan de inhoud? Waarom zijn mensen zo oppervlakkig? Daar zou het meer om moeten gaan vind ik. Ook al kun je dat misschien niet veranderen.

Transgenders doen het niet voor de maatschappij (dan komen ze de screening niet door), maar om helemaal zichzelf te kunnen zijn. Dat je jezelf in de spiegel kunt zien, ook als je naakt bent.

Hoe zou jij het vinden als je vanaf nu elke dag van je leven in het lichaam van het andere geslacht moet leven?

quote:

Op zondag 26 augustus 2018 02:54 schreef Lunatiek het volgende:

Transgenders doen het niet voor de maatschappij (dan komen ze de screening niet door), maar om helemaal zichzelf te kunnen zijn. Dat je jezelf in de spiegel kunt zien, ook als je naakt bent.

Hoe zou jij het vinden als je vanaf nu elke dag van je leven in het lichaam van het andere geslacht moet leven?

Nou ja ik dacht inderdaad meer aan het nut,en dat zag ik niet echt. Terwijl het voor mij verschrikkelijk zou voelen om ineens als man te moeten leven, maar ik vraag me af of ik me hetzelfde had gevoeld als ik als man was geboren en het niet gewoon voortkomt uit gewoonte en je vertrouwde zelf dan kwijtraken. Maar als mtf transgenders zich vanaf hun kindertijd even slecht voelen als jongen/man als dat ik me in het fictieve scenario na jaren vrouw zijn geweest als man zou voelen, dan snap ik ze inderdaad volkomen. Ik ben dan wel zelf ook oppervlakkig. Want wat moet het uiterlijk nou uitmaken? Maar toch

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-08-2018 10:40:52 ]

Het gaat wel om het uiterlijk, maar niet om de esthetiek/schoonheid van je uiterlijk.

Het kromme en oppervlakkige 'Oh die is wel/niet goed gelukt' speelt helemaal niet in het hoofd van een mtf of ftm transgender, puur het uiterlijk kunnen matchen met je innerlijke is dan waar het om draait, omdat andersom niet gaat.

Vanaf het moment dat ik het mij kan herinneren, een jaar of 6 oud, was ik al jaloers op meisjes. M'n zusje was bruidsmeisje van oom en tante en ik moest net als broer een donkerblauw pakje aan en een stropdas of iets in die richting.

Vanaf groep 7 a 8 namenlijstjes gaan maken, hoe ik had geheten en had willen heten als meisje.

Maar het ergste van alles is dat je je een vreemdeling in eigen lichaam voelt. Nouja, voornamelijk dat piemelding tussen de benen natuurlijk. Er is geen week sinds m'n 8e of 9e (ongeveer) dat ik droomde dat het er af zou vallen, er af te slaan, geprobeerd het te wurgen etc etc Ik kan er nu wel met humor op terug kijken, dat was toen natuurlijk niet zo om te lachen.

Nouja, you get the picture ?!

Het stomste is, je schaamt je, ik kom uit een arbeidersgezin, een hoop 'bouwvakkers' (niet helemaal, maar op die leeftijd zie je het zo) die niets begrijpen van dit.

Belangrijkste is, zeker voor de jongeren, zij kunnen er niets aan doen + zij weten 'het', de genderdysforie, ook niet op zo'n jonge leeftijd. Zij zijn gewoon zoals ze zich het liefste uitten. Dus het is inderdaad, als je terug kijkt op de psychische/neurologische discussie niets psychisch. Maar echt iets neurologisch. Kan je niets aan doen, niet te genezen en zeker niet te onderdrukken.

Wat mij persoonlijk aan het begin (of beter gezegd er iets vóór) van het traject heeft geholpen was het zinnetje 'I'm my own special creation' van Shirley Bassey. Enige die er iets aan kan veranderen dat ben ik. Tijd om egocentrisch te worden. Me-time big-time.

[ Bericht 3% gewijzigd door Meike26 op 26-08-2018 12:52:40 ]

Daarop aansluitende,

De post van Geeninspiratie van een aantal posts of pagina's terug vond ik ook wel een goede.

Wat zijn we anno 2018 enorm bekrompen bezig met hokjesbouwen. Alsmaar bezig iets te willen carogoriseren. Niet alleen qua gender maar ook qua geslacht zijn er zoveel tussen vormen van man en vrouw, dat je daar al de weg kwijtraakt bij het woord interseksualiteit. Laat staan bij het hele gezeur om de vele smaken gendersap in het transgenderschap.

Het gezeik wat betreft de genderneutraliteit-hype vorig jaar heeft de LGBT... community Geen goed gedaan. Marketing tool. Punt.

Het kan veel simpeler en doeltreffender, te beginnen met het vooringenomen gedoe met roze en blauwe baby kamers. Leer kinderen eens te denken zonder te carogoriseren. Daar gaat wel wat tijd overheen en in het gunstige geval nemen ouders het binnen een jaar of 10-15 het ongedwongen genderneutrale denken van hun kinderen over. Zonder dat woord als uithangbord te gebruiken.

Je geslacht wissen uit je identiteits documenten is ook zo iets, mits je er voor staat het wel te willen vermelden. Voor mij persoonlijk was het juist in die periode nog een soort trofee dat het eindelijk juist op paspoort en rijbewijs stond vermeld hoe ik mij voelde tov wie mensen voor zich hadden staan. Dat voelde zeker in het eerste jaar na die wijziging wel heel speciaal, inclusief naamswijziging, daarna werd het al snel normaal.

Ondertussen ben ik best wel mijzelf, kan ik mij net als Tikbalang nog best wel eens mannelijk voelen, of bij een bezoekje aan de bios weer heel vrouwelijk samen met een vriendin op stap. Maar ik geef dat niet eens meer een naam. Soms zou ik wel eens wat vrouwelijker willen zijn, maar lekker op de bank onderuit gezakt in je huispak F1 kijken heeft ook wel wat en daar zijn ook totaal geen regels voor naar mijn weten wat wel niet vrouwelijk of mannelijk is

quote:

Op zondag 26 augustus 2018 13:16 schreef Meike26 het volgende:
Het kan veel simpeler en doeltreffender, te beginnen met het vooringenomen gedoe met roze en blauwe baby kamers. Leer kinderen eens te denken zonder te carogoriseren. Daar gaat wel wat tijd overheen en in het gunstige geval nemen ouders het binnen een jaar of 10-15 het ongedwongen genderneutrale denken van hun kinderen over. Zonder dat woord als uithangbord te gebruiken.

Het is aangeleerd, dus kun je het afleren. In mijn jeugd was je daar gewoon niet mee bezig als ouders.
Begon er al mee dat je "wist wat het was" bij de zwangerschap, namelijk een kindje (soms meer). Tegenwoordig is de eerste vraag bij zwangerschap "weet je al wat het is?"
Met als gevolg de feestelijke "genderrevealparty" waarbij soms ook de naam van het nog ongeboren kind bekend wordt gemaakt.
Omdat ouders vroeger niet wisten of het een jongen of een meisje zou worden, waren kamer en kleding dus neutrale kleuren (of blauw omdat het een mooie kleur is, het was niet voorbehouden aan een jongenskamer).
Die "hoera een meisje"-slingers had je toen ook niet en ik mis de borden "kut weer een meisje" - nou ja, "hoera een meisje" klinkt toch erg als "goddank is het geen jongen".
En dat gaat maar door met speelgoed en kleding van gescheiden afdelingen (behalve tegenwoordig bij Hema). Je moet als kind na jarenlange indoctrinatie wel heel sterk in je schoenen staan als je eens iets van de andere afdeling wilt hebben (en dat hoeft helemaal geen teken van genderdysforie te zijn, wat veel mensen denken).

Verder heeft transseksualiteit niks met panseksualiteit te maken. Het een gaat over wat je zelf bent qua gender of geslacht en het ander gaat over wat degene is tot wie je je voelt aangetrokken.

De problematiek waardoor transgenders bij het COC worden betrokken is dat wanneer je hetero bent je na de geslachtsverandering homo bent (of andersom).

quote:

Op zaterdag 18 augustus 2018 14:38 schreef Seven. het volgende:

[..]

Omdat je verder durft te kijken, omdat je bepaalde zaken heel helder uit elkaar kunt houden en omdat je blijkbaar niet bang bent voor je vrouwelijke kanten. Anders had je ook zo spastisch als TS gepost.

En dan nog wat: beta (als in, OK zijn met jezelf en dus ook de vrouwelijker aspecten van jouw karakter), dat is pas écht bazengedrag. Mensen die echt OK in hun vel zitten en zich niks aantrekken van genderrollen: ik hou ervan.

Wat ik zo tof vind is dat deze hele discussie echt nergens op trekt. Gender is zus, gender is zo. "Mannelijk", "vrouwelijk".

Buiten een kut en een lul (en idd sommige onbeholpen mixen en tussenvormen) is het allemaal een sociaal construct.

Je bent wat je bent, en de rest is modern drama.